fusionakis

Μπράβο παιδιά... Καλή συνέχεια!

1) Καλό να είναι το πάντρεμμα και ό,τι θέλει ας είναι... 2) Μάλλον όχι. 3) Και γώ συντάσσομαι με delta66, bluezlick και λοιπούς εδώ. 4) Όλα τα παραπάνω. Ωραία παντρέμματα κιθάρας με ηλεκτρονική μουσική είναι ό,τι έχει κάνει ο Mike Oldfield ή ο Jeff Beck, ή το παρακάτω hit των Djuma Soundsystem. Djuma Soundsystem - Les Djinns http://fliiby.com/file/538499/fqbcdrrtm5.html

Απίστευτος ο Mayer... Μακάρι να κάνει και κανένα δίσκο εξ'ολοκλήρου με κομμάτια σαν το Belief ή σε φάση Hendrix trio κάποια στιγμή. Τρομερό μουσικό ταλέντο ο τύπος. Όσο για ήχο, από τους μεγαλύτερους πρεσβευτές της στρατοκαστερίλας.

Μπράβο παιδιά! Σούπερ σε όλα του.

Σε αυτό μαζί σου. Το είπα και γώ μην έχοντας στο μυαλό μου τον οποιοδήποτε αρχάριο. Όπως και να'χει, για μένα πίσω από ένα πληκτρολόγιο και μια οθόνη μπορείς να κάνεις ωραίο χαβαλέ, αλλά όταν το πράγμα πάει να σοβαρέψει συνήθως χάνεται η μπάλα. Μία ο ένας πάνω στα νεύρα του εκφράζεται απότομα, μία ο άλλος καταλαβαίνει τελείως διαφορετικά από αυτά που ο συνομιλητής του έχει πρόθεση να πεί, χίλια δυο... Επομένως το θέμα του παπαρισμού στα ιντερνετικά φόρουμ είναι γενικότερο, και σε αυτό αναφερόμουν, οντας ταυτόχρονα δυσαρεστημένος που και γώ πού και πού αποτελώ μέρος του. Υ.Γ. Αυτά... Άντε να κάνουμε κι εμείς κανένα βίντεο να γίνουμε εμείς αυτή τη φορά αποδέκτες σχολίων. Καλό βράδυ!

asprados σόρυ αλλά δεν παλεύεσαι... ;D Αναφέρεις τη λέξη "κουτάκια" δίπλα στο Scott Henderson... Κάτι τέτοιο φαντάζομαι ότι ξέρεις πως δεν ισχύει. Επίσης, φυσικά και κανείς δεν είπε ούτε υπονόησε ότι για να παίξεις μπλουζ "πρέπει" να κάνεις αυτά... Ίσα ίσα, ο ίδιος ο Σκοτ στο βίντεο λέει ότι αυτά είναι ωραία να τα πετάξεις μια στιγμή σαν περάσματα, σαν άλλο έναν τρόπο για να ανανεώσεις το ενδιαφέρον του ακροατή (αλλιώς γίνεσαι κουτάκιας, όπως λες)... Ποτέ δεν παίζει κανείς έτσι μπλουζ, και άμα παίξει έτσι όντως θα ακουστεί σαν "όχι μπλουζ" (για να μην μπώ, χάλια). Μου φαίνεται κακώς έβαλα το βιντεάκι... Απλά αυτό που πρότεινα στο φίλο Θοδωρή εκεί το έδειχνε και κάποιος που ξέρει να τα πεί καλύτερα από τον καθένα, οπότε θεώρησα ότι θα βοηθούσε. Η μπακαλίστικη απορρόφηση που λές, μάλλον έγινε μόνο από σένα στο συγκεκριμένο. Μιλάμε για ένα 14λεπτο βίντεο με λίγα concepts πάνω στη χρήση των πεντατονικών (το θέμα δεν είναι καν το μπλουζ λοιπόν)... οπότε από τη διάρκεια και μόνο, καταλαβαίνουμε ότι δεν έχει να παρουσιάσει κάτι ολοκληρωμένο. Αν θέλουμε ολοκληρωτική προσέγγιση πάνω στο θέμα μπλουζ, απλά παίρνουμε έναν έναν όλους τους παιχταράδες που έχουν παίξει κάτι τέτοιο εδώ κι έναν αιώνα, και κάνουμε transcription μέχρι θανάτου να δούμε τι διαφορετικό κάνει ο καθένας, μέχρι να είμαστε κι εμείς σε θέση να σταθούμε με το δικό μας τρόπο σε κάμποσα 12μετρα. Αυτά. Σόρυ που ξέφυγε το θέμα αλλά δεν είχα τέτοια πρόθεση. Υ.Γ. Αυτό τώρα περί του ότι ο Σκοτ είναι φιοζιονάς και το φιούζιον έχει κάπως ξεχειλωμένη αισθητική, καλύτερα το αφήνω ασχολίαστο. Πάλι πολλά κουτάκια στη μέση, και γώ όταν ακούω Χέντερσον ξέρω ότι ακούω απλά έναν κιθαρισταρά, με πολλά γαλόνια σε ό,τι έχει κάνει σαν μουσικός... και σίγουρα με την υψηλότερη αισθητική πάνω στο όργανο μαζί με λίγους ακόμα κιθαρίστες σε αυτό τον πλανήτη. Γενικότερα, για μένα ο Σκοτ είναι μια μίξη Stevie Ray, Jeff Beck, και Joe Zawinul... Κάτι σαν Αϊνστάιν της τζαζ και της μπλουζ πάνω στην ηλεκτρική, με εντελώς δικό του στύλ τόσο συνθετικό, όσο και αυτοσχεδιαστικό. Από τους τύπους που λέμε 1 στο δισεκατομμύριο... οπότε η μεγάλη απάντησή μου εδώ πέρα οφείλεται και στο ότι από τα συμφραζόμενα ένιωσα λίγο να παραποιείται η ουσία των λεγομένων του σε αυτό το βίντεο, και να υποθαλπτεται η τεράστια κατά τη γνώμη μου αξία του, καθώς επίσης και γιατί νιώθω ότι παπαριζόμαστε ελαφρώς γενικότερα, οπότε καλό είναι να το κόψουμε και για το καλό του θρεντ, και για το καλό του οφτόπικ. Το θέμα μας είναι το βίντεο του Θοδωρή εδώ, και νομίζω και οι δυο μας εδώ αναφερθήκαμε αναλυτικά σε αυτό, οπότε τα υπόλοιπα περιττεύουν.

Καλή προσπάθεια! Επειδή μάλλον σου αρέσει το μπλούζ από ό,τι φαίνεται, για μένα βασικά λείπουν 2 πράγματα από το παίξιμό σου για να ανέβει σε άλλο επίπεδο. Το ένα είναι το ρυθμικό σου παίξιμο (καθώς λίγο πολύ σε όλο το τρακ παίζεις ίδιες αξίες, συν ότι κάνεις του ίδιου στυλ παύσεις συνήθως - όπως επισήμανε και ο asprados), και το άλλο είναι ότι δεν υπάρχει κάποια κορύφωση στο σόλο... Γενικότερα όλο μαζί έχει ένα ωραίο κουλ ύφος, αλλά λίγο μένει στάσιμο εκεί. Επομένως αν δώσεις βάση σε αυτούς τους δύο τομείς περισσότερο (οι οποίοι συνδέονται και άμεσα μεταξύ τους), τότε πιστεύω θα μπορείς να ακουστείς ακόμα πολύ καλύτερα. Όσο για το βιμπράτο, προσωπικά είμαι λίγο παράξενος γενικά με το θέμα (πχ αρκετοί διάσημοι κιθαρίστες με χαλάνε στον τρόπο που βιμπράρουν)... παρόλα αυτά πιστεύω ότι δεν είσαι καθόλου κακός, και έχεις αίσθηση πού είναι ωραία να βιμπράρεις, και πού όχι, πράγμα σημαντικό. Ωστόσο και εκεί αν δώσεις λίγο παραπάνω προσοχή και δύναμη, μόνο κέρδος θα έχεις. Τέλος, μπορείς στην πορεία να μπλέκεις λίγο τις πεντατονικές με τους αντίστοιχους τρόπους της ματζόρε κλίμακας για μεγαλύτερη ποικιλία στη φρασεολογία, όπως επίσης και να παίξεις και την ίδια πεντατονική και από τις 3 διαφορετικές της θέσεις που ακούγεται διαφορετικά (1 τόνο πάνω ή 2 μιση τόνους κάτω). Ιδού και ένα βίντεο με το μάστορα να εξηγεί αυτό το τελευταίο (στο 1:16 αρχίζει και αναφέρεται επί του θέματος)... Scott Henderson Shares Secrets of the Pentatonic Scale Αυτά από μένα. Εντελώς φιλικά και συναδελφικά... και καλή αρχή με τα βίντεο.

Πράγματι, και ο Yngwie δεν πάει πίσω... YouTube - Broadcast Yourself

Το Tales From The Bulge είναι σόλο δίσκος του (πολύ περιποιημένη δουλειά), ενώ οι Burning Water είναι μια άλλη μπάντα του με τους οποίους έχει κάνει τον ομώνυμο δίσκο που λές (ωραίος και αυτός). Οι Raging Jonkies τώρα είναι ροκ τρίο με τον αδερφό του στο μπάσο και τον Abe Laboriel Jr. στα ντραμς... Η φάση είναι πολύ ωμή, και θυμίζει Χέντριξ και Band Of Gypsys σε μια μοντέρνα και αλήτικη εκδοχή. Έχουν βγάλει δύο άλμπουμ, τα We Are The Best Band και Boner κατά χρονολογική σειρά (τσέκαρε στη δισκογραφία του εδώ http://www.mikelandau.com/). Ειδικά το πρώτο, όπου το βρείς (και διαδικτυακά δηλ), πάρε το. Μιλάμε για τον ορισμό του θέματος που δημιούργησες... Strat και πολλή αλητεία.

Must για όποιον τρελαίνεται με στρατοκαστεόηχους (αν και ο τύπος δεν ειδικεύεται μόνο σε αυτό, και στις les paul άλλο τόσο μαγκας είναι) με γρέζι είναι ο Landau. Τα δύο άλμπουμς (και ειδικά το πρώτο) με τους Raging Honkies είναι τρίο φάση Hendrix σε πιο αλήτικη και άσπρη έκδοση, 25 χρόνια μετά. Πόρωση...

Βάζω 1 ανά καλλιτέχνη, γιατί έχουν πολλά οι περισσότεροι... Η σειρά είναι τυχαία. 1) Stevie Ray Vaughan -> Texas Flood (+ Couldn't Stand The Weather) 2) Jimi Hendrix & The Band Of Gypsys -> Live At Fillmore (+ άλλα προφανώς) 3) The Raging Honkies (feat. Michael Landau) -> We Are The Best Band (+ Mike Landau: Tales From The Bulge) 4) Scott Henderson -> Well To The Bone (κλπ) 5) Eric Johnson -> Ah Via Musicom (+ Venus Isle) 6) Jeff Beck -> Guitar Shop (βασικά τα πάντα, απλά βάζω ένα έτσι ενδεικτικό) 7) Eric Gales -> Paralyzed 8) Los Lobotomys (feat Steve Lukather) -> Los Lobotomys live (έπαιζε με μια Strat της Valley Arts) 9) Van Halen -> Van Halen (+ 1984) 10) Pink Floyd -> The Wall 11) Wayne Krantz -> Long To Be Loose 12) Red Hot Chili Peppers -> Blood Sugar Sex Magic ... και πολλοί ακόμη (ήδη ξέφυγα).

Πολύ ωραίος παίκτης ο τύπος (βλέποντας και άλλα βίντεό του καταλαβαίνει κανείς ότι δεν είναι τυχαίος). Πάντως ο Holdsworth την είχε βρεί την άκρη από τα 80's. Ο μόνος που έδωσε αξία στο ματζαφλάρι που λέγεται Synthaxe. Να και ορισμένες κομματάρες με synthaxe: Αν και δώ το σόλο είναι στην κιθάρα... Allan Holdsworth - Endomorph

Εγώ το Zendrive 2, ολοκαίνουριο (βρίσκεται στις αγγελίες). Αν ενδιαφέρεσαι (κι αν δεν είσαι το παιδί που πήρε τηλέφωνο ήδη), επικοινώνησε. Μετά τις διευκρινήσεις, ιδού το update: - Tuner: Korg Pitchblack - Volume Pedal: Boss FV500H (ή L για διαφορετική χρήση) - Fuzz: Dunlop JH-F1 Jimi Hendrix Fuzz Face, silicon (για φάση Hendrix α λα Band Of Gypsys, ή Eric Johnson) - Octave fuzz: Fulltone Octafuzz - Distortion: Suhr Riot - Phaser ή Flanger (ή και τα δύο, αν θέλετε): Κάτι από MXR μάλλον και στις δύο περιπτώσεις... Ας βάλω το MXR EVH Flanger. - Vibe (Uni-Vibe clone): Roger Mayer Voodoo-Vibe - Chorus: Arion SCH-1 - Delay: Ψηφίζω Lexicon και rack, αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με πετάλια, ας πούμε Yamaha UD-Stomp. - Controller για αυτοματισμό (περισσότερα στο άρθρο για τους controllers): WOBO Prog-Looper... απλό και ωραίο. - Το "φυσικό" pedalboard πάνω στο οποίο θα μπουν όλα αυτά: Trailer Trash (πολύ εντυπωσιακά τα άτιμα)

- Tuner: Korg Pitchblack, TC PolyTune, Boss TU-12H ή Peterson StroboStomp - Volume Pedal: Boss FV500 (H ή L ανάλογα την ανάγκη) - Wah: πολλές επιλογές εδώ, απόλυτα άσχετος για να εκφέρω γνώμη - Fuzz: Για φάση Hendrix α λα Band Of Gypsys, ή Eric Johnson, το Dunlop JH-F1 Jimi Hendrix Fuzz Face (silicon) - Octave fuzz: Fulltone Octafuzz, Fulltone Ultimate Octave, original Tycobrahe Octavia, Dunlop Octavio - Distortion: Maxon SD-9, Suhr Riot - Phaser ή Flanger (ή και τα δύο, αν θέλετε): Κάτι από MXR μάλλον και στις δύο περιπτώσεις... Ας βάλω το MXR EVH Flanger. - Vibe (Uni-Vibe clone): KR MegaVibe, Fulltone Deja 'Vibe (ειδικά τα παλαιότερα), Roger Mayer Voodoo-Vibe - Chorus: Arion SCH-1 - Delay: Ψηφίζω Lexicon και rack, αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με πετάλια, ας πούμε Yamaha UD-Stomp και TC Flashback ανάλογα την ανάγκη. - Controller για αυτοματισμό (περισσότερα στο άρθρο για τους controllers): WOBO Prog-Looper... απλό και ωραίο. - Το "φυσικό" pedalboard πάνω στο οποίο θα μπουν όλα αυτά: Pedaltrain Pro ή κάποιο από Trailer Trash (πολύ εντυπωσιακά τα άτιμα) Και καλά θα γίνει και καταμέτρηση για να βγούν νικητές; 8)

Χτυπήσατε φλέβα με το θρεντ... Πάρε κόσμε: Michael Jackson - Working Day And Night Michael Jackson - Get On The Floor The Brothers Johnson - Get Da Funk Out Ma' Face Dazz Band - Let It Whip Zapp & Roger - I Can Make You Dance Zapp & Roger - More Bounce To The Ounce Chaka Khan & Rufus - You've Got The Love Chaka Khan - This Is My Night Chaka Khan - This Is My Night 1984 Chaka Khan - My Love Is Alive Stevie Wonder - Higher Ground Stevie Wonder - I Wish Stevie Wonder - Part Time Lover Yarbrough & Peoples - Don't Stop The Music Yarbrough & Peoples - Don´t Stop The Music. The Gap Band - Early In The Morning The Gap Band - You Dropped A Bomb On Me Sly & The Family Stone - Thank You Falettinme Be Mice Elg Agin Το ίδιο από Larry Graham, George Clinton και P-Funk All-Stars... Bootsy Collins - Stretchin' Out Larry Graham's Central Station - Hair The Brecker Bros - Sneakin' Up Behind You The Brecker Brothers-Sneakin' Up Behind You Kool & The Gang - Misled Kool & The Gang - Victory

Ένα άλλο σημαντικό που θα βοηθούσε να απαντήσεις είναι αν επιθυμείς μνήμες για να αποθηκεύεις αρκετά presets ήχων... Απλά το αναφέρω γιατί αν σε ενδιέφερε κάτι τέτοιο, στη μεταχειρισμένη αγορά θα μπορούσες να βρείς κάτι σε καλή τιμή (τηρουμένων των αναλογιών) κατά καιρούς (πχ TC Nova Delay, Line 6 dl4).

Μου το θύμισες λίγο πριν που είδα το λινκ... Ό,τι θεωρηθεί σπαμ να σβηστεί, νόου πρόμπλεμ. Υ.Γ. Πάλι καλά περιορίστηκα λίγο... χαχα

Είναι άπειροι, και ανάλογα με το είδος τους και το στύλ που παίζουν, ο καθένας μπορεί να είναι τρομερά μοναδικός στο "δικό του" κόσμο ας πούμε. Μερικοί αγαπημένοι δικοί μου (σε τυχαία σειρά): John Mayer, The Edge, Robben Ford, Brian May, Eddie Van Halen, Mike Landau, Andy Timmons, Eric Gales, Stevie Ray Vaughan, Steve Lukather, Jimi Hendrix, Pat Metheny, Carl Verheyen, Jeff Beck, Tim Miller, Scott Henderson, Eric Johnson, Allan Holdsworth. Top 5: 1) Eric Johnson - Zenland, Camel's Night Out, SRV, Desert Rose, Up Close, τα πάντα βασικά από το 1989 και μετά (ο πιο ξεχωριστός για μένα) 2) Allan Holdsworth - στα άλμπουμ Secrets, Hard Hat Area, και The Sixteen Men Of Tain 3) Scott Henderson - τόσο σόλο όσο και με Tribal Tech (ίσως και περισσότερο) 4) Steve Lukather - τα πάντα από 80's και μετά 5) Andy Timmons - Resolution

Danny Gatton Greg Koch http://lh5.ggpht.com/_EHccLmHDMpA/S5FcBRqyZAI/AAAAAAAAACo/BI1gyR0tAzY/greg+koch+2.JPG[/img] Jeff Beck Johnny Hiland Albert Lee Vince Gill

Όλα ωραία τότε. Ε λογικό να κερδίζει η αλητεία τη γλύκα... ;) Πάντως είναι ωραία και τα 3, πραγματικά.

Τρομερός κιθαρίστας και μουσικός για μένα, άσχετα με το ότι μου αρέσουν πολύ μόνο 2-3 από τα κομμάτια του και βαριέμαι την πολύ μπαλάντα και τα σλόου κομμάτια που αποτελούν την πλειονότητα των συνθέσεών του. Στο λάιβ όντως "σπέρνει", και γενικότερα μιλάμε για ένα πολύ ταλαντούχο άτομο. Σούπερ, και έχει ακόμα πολλά να δώσει.

1) Ωραίο παίξιμο και feel... Να το χαίρεσαι! 2) Και γενικά πολύ ωραίο το review... Thanks! 3) Προσωπικά μου αρέσουν για διαφορετικούς λόγους και τα 3. Αν ήταν να διαλέξω ένα, μάλλον θα πήγαινα με το 1. Κι αυτό γιατί βγάζει μεγαλύτερη αλητεία στους μονοπήνιους... και μοιάζει να είναι πιο open sounding από τα άλλα δύο. Γενικότερα, μου μοιάζει για ιδανική λύση για overdrive πάνω στο καθαρό κανάλι ενός ενισχυτή σαν το δικό σου (και πάνω σε ένα κραντσάτο Marshall επίσης πιστεύω θα έκανε ωραία πραγματα). Αν τώρα το ζητούμενό σου είναι κάτι διαφορετικό, όπως πιο amp-like overdrive, πιθανά να υπερτερεί το 3 ας πούμε. Μου αρέσει και η μεσαιϊλα του 2, αλλά νομίζω ότι χάνει στις λεπτομέρειες από τα άλλα δύο. Οι αϋπνίες σε τι οφείλονται αλήθεια; Θές να κρατήσεις 1 ή 2 από τα 3 και δεν ξέρεις ποιο/α; Ρωτάω γιατί από τα προηγούμενα ποστς δεν θυμάμαι να επεξηγείς κάπου.

Το χρόνο μας δεν το χάνουμε από δώ, αλλά από αλλού. Κι αυτό γιατί όσο χρόνο κι αν σπαταλήσεις να ψάξεις πράγματα τα οποία αποσκοπείς ότι θα σε κάνουν να ακουστείς πιο ωραία ή με τα οποία θα νιώσεις καλύτερα σαν οργανοπαίκτης, είναι με το μέρος σου. Όσο το κάνεις αυτό σοβαρά, τόσο θα ανταμείβεσαι από αυτή τη διαδικασία (μιλάμε για κάτι παραγωγικό, όχι να μιλάς 10 ώρες τη μέρα σε ένα φόρουμ για το αν τα πεφτάστερα του ουρανού σε κάνουν να παίζεις πιο γρήγορα). Κατά τα άλλα, σίγουρα θα χάσουμε το χρόνο μας σε άλλες δραστηριότητες από δω κι από κει, είτε στο ίντερνετ, είτε σε υπερβολικό άραγμα καμιά φορά, είτε σε αναγκαίες δουλειές που πρέπει να γίνουν... όλα είναι στο πρόγραμμα, και όλα όσα μας κρατάνε μακριά από το όργανό μας και την τρέλα του (σε αυτό το κομμάτι πάνε και οι αναζητήσεις περί ήχου και λοιπών), τόσο σκουριάζουμε και παικτικά και εγκεφαλικά, και έτσι καταλήγουμε να μένουμε στάσιμοι. Θέλει επαγρύπνυση συνεχή σε όλα τα επίπεδα, μαζί και σε αυτό (που βέβαια πάντα αποτελεί το περιτύλιγμα). Αυτά κι από μένα. Καλό βράδυ σε όλους. Υ.Γ. Πάντως εντάξει, για να είμαστε και σοβαροί, δεν χρειάζεται και συγχαρητήρια για κάτι τέτοιο. Το μεράκι του καθενός είναι. Όταν αυτό το μεράκι και το ενδιαφέρον για ό,τι κινείται στη μουσική αγορά μετατρέπεται σε κάτι όμορφο και πρωτότυπο για εμάς τους ίδιους σαν μουσικούς, αλλά και ευχαρίστηση για τους ακροατές, τότε έρχονται και τα συγχαρητήρια. Μέχρι τότε, είναι απλά ένας όμορφος πονοκέφαλος που μπορεί να μην σε βγάλει και πουθενά.

Σαν τις γκόμενες με τα κοσμήματα και τα ρούχα είμαστε ένα πράγμα... Να είμαστε καλά και να μαθαίνουμε και από τις λάθος αγορές μας. Μόνο έτσι εκτιμάμε καλύτερα τις μελλοντικές μας, και πορωνόμαστε κι από το αποτέλεσμα ανάλογα. Πάντως είναι πάθος που δύσκολα αλλάζει.

Τα ίδια με το φίλο nikitas.t έχω να πώ και γώ για το Dunlop JH-1 FuzzFace, το οποίο τυχαίνει να έχω. Επίσης να συμπληρώσω ότι εκτός του ότι καθαρίζει πολύ ωραία με το volume της κιθάρας, πετυχαίνεις καταλαπληκτικά αποτελέσματα (έχοντας γενικότερα μεγάλο εύρος ήχων ας πούμε) χρησιμοποιώντας το tone της κιθάρας. Επομένως αν ψάχνεσαι σε φάση (γενικότερα) Hendrix, νομίζω ότι μια επιλογή σαν αυτό ή σαν το MXR με το BC-108 (το οποίο είναι καλύτερη λύση από πρακτικής πλευράς - τιμή, μέγεθος κλπ) είναι απόλυτα ενδεδειγμένη. Υ.Γ. Παραθέτω το παρακάτω βιντεάκι, το οποίο για μένα είναι η πιο πιστή και όμορφη αναπαραγωγή αυτού του θέματος του Jimi. Ο ήχος βγαίνει από τα δάκτυλα του τύπου, μια Strat, ένα Marshall JCM 2000 100 watt, ένα Roger Mayer Voodoo Vibe, και ένα Dunlop Fuzz Face.