fusionakis

Καλά άλλο Ελλάδα, άλλο ebay σε Ευρώπη, και άλλο ebay σε Αμερική (μην πάμε εκεί γιατί είναι άλλος κόσμος, και μετά έρχεται στον εδώ κόσμο και το τελωνείο με δυο τζίφρες από τιμή Αμερικής στο έχει κάνει στην καλύτερη ευρωπαϊκή)... Μπορεί να υπάρξουν 3 διαφορετικές διαβαθμήσεις αρκετές φορές για το ίδιο προϊόν για τα 3 αυτά μέρη (τουλάχιστον 2 σίγουρα - Αμερική και Ευρώπη)... Συν τις άλλοις, για αγορά από Ευρώπη με τα μεταφορικά ανεβαίνει το κόστος, όπως παράδειγμα εδώ (http://www.ebay.co.uk/itm/Mesa-Boogie-DC3-30w-all-valve-tube-amplifier?item=221014002414&cmd=ViewItem&_trksid=p5197.m7&_trkparms=algo%3DLVI%26itu%3DUCI%26otn%3D5%26po%3DLVI%26ps%3D63%26clkid%3D8134759172568489628), που από τα 680 ευρώ περίπου καθαρού κόστους, με τα μεταφορικά πάει γύρω στα 720-750 χοντρικά. Όπως και να έχει, παίζουμε λίγο πολύ με διαφορές της τάξης των 100 ευρώ, που δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο για κάποιον που έχει σαν μέλημα την αγορά ενός καλού ενισχυτή... για αυτό και το νόημα του παραπάνω σχολίου στο warwickplayer είχε να κάνει με το ότι ο ενισχυτής τα αξίζει τα χρήματα, ακόμα κι αν χρειαστεί να δώσει κανείς 750-800 ευρώ... αν δεν χρειαστεί να δώσει τόσα, ακόμα καλύτερα.

Τον είχα τον ενισχυτή για κάμποσα χρόνια. Η περιγραφή του bloody sunday είναι κατατοπιστική... Ο ενισχυτής έχει γενικά μοντέρνο (αλλά καθόλου τζιτζικίσιο) γκάζι, και καθαρά στρογγυλά πάλι με μοντέρνο προσανατολισμό. Παίρνει EL84 και το καλό είναι ότι μπορεί να βγάλει μεγάλη ποσότητα drive σε πολύ μικρές εντάσεις, σε περίπτωση που για κάποιον υπάρχει θέμα στη χρήση του στο σπίτι. Γενικά, έχει χαρακτηριστικό "σκοτεινό" χαρακτήρα στον ήχο, και από την εμπειρία μου, αυτό το λατρεύουν οι τζαζίστες (δεν ξέρω αν το λατρεύει και η Yamaha Mike Stern, δεν την έχω παίξει ποτέ). Για το drive τα είπαμε, εκτός αν κάποιος είναι κολλημένος με τη Marshallίλα (οπότε καλύτερα να πάει αλλού), θα του αρέσει. Τώρα ως προς την τιμή, νομίζω ότι 500-600 είναι υπερβολικά λίγα και δεν βρίσκεται σε τέτοιες τιμές εντός Ελλάδας, εκτός κι αν κάποιος σκοτώνει κάτι λόγω κρίσης. Προσωπικά και τον αγόρασα και τον πούλησα περίπου στα 800 ευρώ, αλλά τον έχω δει να φεύγει και με 700... Επίσης αν τσιμπήσει από το ebay κάποιον με 650 πχ, πάλι με τα μεταφορικά η αξία θα ανέβει στα 700-750... Συμπερασματικά, για τέτοιο μηχάνημα και τα 800 ευρώ είναι σούπερ τιμή (εννοείται αν δεν έχει θέματα λειτουργικά ή εμφανισιακά... αν έχει σίγουρα μπορεί να πέσει στις τιμές που αναφέρει ο bloody synday - αν και boogie με θέματα λειτουργικά και εμφανισιακά δεν είναι συχνό φαινόμενο).

Πράγματι... Το κορυφαίο τους.

Καλημέρα, Δεν γίνονται εύκολα γενικεύσεις σε αυτό που ρωτάς. Αν υποθέσουμε ότι έχεις λαμπάτο ενισχυτή, με ένα καλό overdrive ή distortion στο καθαρό κανάλι του μπορείς να πάρεις ωραία βρώμα χωρίς τρανζιστορίλα και τζιτζίκια. Επίσης για παραπάνω ποσότητες gain, το ίδιο μπορείς να πετυχεις με κάποιο πετάλι πάνω στο βρώμικο κανάλι του λαμπάτου ενισχυτή σου (ειδικά αν σου αρέσει το χρώμα της βρώμας του ενισχυτή σου). Το θέμα είναι ότι για να πετύχεις ωραία αποτελέσματα χρειάζεσαι να κάνεις πιθανά αρκετές δοκιμές (ή αγορές) πεταλιών, καθώς και να έχεις ενισχυτή που να τα πηγαίνει καλά με αυτά. Το να βάλεις το distortion πετάλι σου στη λούπα του ενισχυτή παρακάμπτοντας το preamp section του ενισχυτή (αν είναι αυτό που ρωτάς) προσωπικά δεν θα στο πρότεινα. Αφενός δεν είναι κατάλληλα όλα τα βρωμοπέταλα να λειτουργούν σαν preamps από μόνα τους, αφετέρου αν δεις τριγύρω σου δεν θα δείς πολλούς να το κάνουν... κι αυτό για προφανείς λόγους... δεν δουλεύει το ίδιο καλά με το να το βάλεις πριν το input του ενισχυτή. Επομένως αν είσαι ικανοποιημένος με τον ενισχυτή σου, τον κρατάς και συνεχίζεις δοκιμές πεταλιών μέχρι να βρείς αυτό που θα σε ικανοποιήσει (προτάσεις για αυτό υπάρχουν άπειρες όπως γνωρίζεις), ή αποφασίζεις να πας σε κάποιον άλλο ενισχυτή, πιθανά και πιο pedal friendly, και ξαναρχίζεις την ίδια αιωνίως επαναλαμβανόμενη διαδικασία.

pericles προσωπικά δεν τα πήρα στο κρανίο ούτε φανατίστηκα σε κανένα σημείο της συζήτησης... απλά το πράγμα ξέφυγε, και από καλαμπουρι μετατράπηκε λίγο στο "στο δικό μου παίζει μπάσκετ στο δικό σου ΝΒΑ", "ναι αλλά εμένα ο θείος μου έχει τανξ" και τέτοια. Είχε την πλάκα του, αλλά δεν μας τιμάει κιόλας πίσω από τα πληκτρολόγια να το γυρίζουμε εκεί. Στα του θέματος, διάβασε καλά αυτό που θα πω γιατί εξαρχής δεν νιώθω ότι με πιάνεις πού διαφωνούμε... και τα κλιπς που πόσταρες τα έχω δει στο παρελθόν, και έχω σχεδόν και την ίδια γνώμη για τους Ζεπ και τι αποτέλεσμα βγάζουν στο λάιβ τους (όχι ικανοποιητικό και για μένα)... για αυτό και σου λέω δεν μου αρέσει να ακούω λάιβ των Ζέπελιν. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό για μένα για να τους μειώσει σαν αξία αισθητά, και σε σύγκριση με τις μπάντες που μου ανέφερες, θεωρώ ότι έχουν αφήσει μεγαλύτερη κληρονομιά. Εκεί και μόνο εκεί είναι η αρχική διαφωνία μας, και εκεί θα συνεχίσει να είναι κατ'ουσία. Τα υπόλοιπα τώρα (και η απορία μου "τι σκατά μουσικός είσαι" που έγραψα), προέκυψαν από τον (μη κομψό αρχικά, και αργότερα) άσχημο τρόπο που εκφράστηκες. Λίγο με τις κλανιές για το ποια μπάντα κλάνει ποια, λίγο το ένα, λίγο το άλλο, απαντούσα και εγώ με το δικό μου όχι τόσο κομψό τρόπο, και γαμήθηκε η φάση. Εννοείται ότι καπάκι να έβγαινα έξω από την πόρτα μου και να σε έβρισκα δεν θα είχα hard feelings (εκτός κι αν μου ερχόσουν με τους συμμορίτες των Whο και μου στήνατε ενέδρα ;D)... Τα κλιπς της μπάντας δεν τα έχω ακούσει, αλλά μιας που είπες το όνομα θα το κάνω κάποια στιγμή προσεχώς. Και ο Eric Johnson να είσαι αγαπητέ πάντως, ξέφυγες στους χαρακτηρισμούς σου πριν... και δεν θέλει πολύ κάποιος που αγαπάει αγνά έναν μουσικό να παρεξηγηθεί όταν του το μειώνεις (τα ίδια θα έλεγα παρεπιπτόντως αν κάποιος έθαβε αντίστοιχα πολλούς μουσικούς ακόμα... δεν έχω αποκλειστικό θέμα με τους Ζέπελιν). Τουλάχιστον άμα θες να το κάνεις κάνε το με κομψό τρόπο, και ο άλλος μόκο μετά. Αλλιώς οι πιθανότητες να γίνει κουλουβάχατα ένα ολόκληρο θρεντ αυξάνονται δραματικά.

Κάτσε να ειδοποιήσουμε τους Ζέπελιν να ανεβάσουν κάτι στα κλιπς για να τους σεβαστείς... πραγματικά για καρπαζιές είσαι. Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι ότι κανείς δεν δικαιούται να μιλάει όπως μιλάς, δεν πά να είναι και ο Έμερσον, και ο Λέικ, και ο Πάλμερ μαζί.

Άκουσα ορισμένα κομμάτια από το account στο Youtube (θα ακούσω και τα υπόλοιπα εν καιρώ), και όλα είναι ωραία φάση... γενικά υπάρχει και ένα επίπεδο στη δουλειά και μια ανεβαστική διάθεση όταν τα βλέπεις. Μπράβο και καλή συνέχεια εύχομαι!

pericles ακόμα να καταλάβεις ότι συμφωνούμε για τα φάλτσα του Page στο λάιβ... εσύ εκεί, το βιολάκι σου. Λοιπόν, άσε τις προτροπές για τα αυτιά σε παρακαλώ και μάθε να διαβάζεις καλά τις απαντήσεις κάποιου... λές, λές, λές τα ίδια εδώ και 2 μέρες... κουράζεις. Μουσικός δεν επαγγέλομαι, αλλά και έχω παίξει αρκετά στη ζωή μου (και κάποτε μελετούσα σαν μουσικός πράγματα που μάλλον εσύ δεν τα ξέρεις καν - όπως διαπιστώνει κανείς από τα λεγόμενά σου), και θα συνεχίζω να παίζω, και θα ανεβάσω και τίποτα στο μέλλον και δώ να σου λυθεί η απορία τι ψάρια πιάνω σαν μουσικός και σαν κιθαρίστας... προτροπές για ωριλά αλλού όμως, γιατί εδώ δεν σε παίρνει. Μαθε να σέβεσαι για να σε σεβαστούν, και να διαβάζεις αυτά που μπαίνει ο άλλος στον κόπο να γράψει. Υ.Γ: Έχω απορία να δω τι σκατά μουσικός είσαι και μιλάς έτσι... και πίστεψέ με εδώ που φτάσαμε ευελπιστώ να είσαι ωραίος και να με βγάλεις εμένα μαλάκα, παρά το αντίθετο. Υ.Γ. 2: Τα προηγούμενα ποστς των άλλων μελών με καλύψανε, οπότε στα ουσιαστικά που έχουν συζητηθεί για τους Ζέπελιν δεν έχω να προσθέσω κάτι.

Για το αλάνθαστοι ή παικταράδες νομίζω ότι μόνο εσύ ασχολείσαι σε αυτό το θρεντ... και νομίζω ότι κατ'ουσία δεν διαφωνεί κάποιος μαζί σου. Αλάνθαστος κανείς δεν είναι, αλλά οι πρώτοι μεγάλοι ρόκερς που τους συμβαίνει αυτό είναι ή οι τελευταίοι; Μόνο μπάντες που απαρτίζονται από πολύ ολοκληρωμένους και δουλεμένους οργανοπαίχτες (που δεν είναι πολλές συνολικά στη ροκ... βλέπε Toto, Queen) είναι εμφανώς ανώτεροι σε αυτούς τους τομείς, και ακούγεται ένα αποτέλεσμα στο ζωντανό ανώτερο. Η υπόλοιπη ροκ σκηνή εκείνης της δεκαετίας ειδικά πάνω κάτω στα ίδια κυμαίνεται στα λάιβ... Ακόμα και ο Θεός Jimi υπάρχουν σημεία στα λάιβ του που μπορεί να μην ακούγεται (και υπάρχουν και άλλα βέβαια που ακόμα και σήμερα κανείς δεν μπορεί να το φτάσει). Μάλλον κλάνουν ένα καράβι κλανιές μπροστά στις μπάντες που ανέφερες... Μόνο οι Who κατ'εμέ μπορούν να συγκριθούν μαζί τους έστω και λίγο. Επίσης μιας και έχεις μια τάση μουσικής απαξίωσης όλων των μελών των Ζέπελιν πριν του Μπόναμ για κάποιο λόγο... Αν θες άκου προσεκτικά πχ λίγο το No Quarter, και μετά κάνε την απόπειρα να ακούσεις κομμάτια από τον πρώτο δίσκο των Return to Forever του εκατομμύρια φορές μεγαλύτερου μουσικού που λέγεται Chick Corea... Εκεί κάποιος καταλαβαίνει και αν έχει κάποια αξία και ένας παλιοροκάς σαν τον John Paul Jones (για αυτό λέω ας ακούμε πρώτα). Επίσης για τον Plant προσωπικά καταλαβαίνω κάποιος να μην το γουστάρει (είναι από τις περιπτώσεις που ή το λατρεύεις ή σε χαλάει ένας τραγουδιστής), ωστόσο ο τύπος είναι ερμηνευτής από τους λίγους της ροκ... δεν ακούς στείρα φωνητικές γραμμές, έχει ερμηνεία το μενού. Για τον Πέιτζ τα είπαμε ήδη... δεν πάει να είναι κάποιος κουλός κιθαριστικά (γιατί ο Edge τι είναι παρεπιπτόντως - άλλη περίπτωση ταλέντου εκείνος), το οποίο και πάλι είναι υπερβολή, καθώς έχει τις καλές - στουντιακές - στιγμές του (πχ το λιτό και περιεχτικό σόλο στο κορύφωμα του Stairway to Heaven είναι δείγμα κιθαρίστα με μουσικότητα), όταν κάποιος έχει αφήσει στην ιστορία ένα Kashmir, μας κοιτάει από απόσταση και χαμογελάει σαν μη κοινός θνητός ένα πράγμα. Μπορεί λοιπόν οι Ζέπελιν στα λάιβ να μην έβγαζαν απόλυτα το ηχητικό μεγαλείο των στουντιακών εκτελέσεων, όμως δεν ήταν και πάλι για τα μπάζα... Ήταν άλλωστε και εποχή έντονου πειραματισμού για τις περισσότερες μπάντες, και αυτό στις λάιβ ηχογραφήσεις ήταν πασιφανές. Από κει και πέρα και γώ τη σήμερον ημέρα λάιβ των Ζέπελιν δεν θα βάλω να ακούσω, για αυτό υπάρχουν άλλες μπάντες πιο σύγχρονες και με δικό τους "μεγάλο" ήχο ζωντανά, πιο ταλαντούχες σε αυτό το κομμάτι επίσης (πχ και το αντίπαλο δέος Purple διαχρονικά ήταν πάντα πάρα πολύ δυνατοί στο λάιβ - ανεξάρτητα περιόδου και μελών - , κατ'εμέ δυνατότεροι των Ζέπελιν)... και γενικότερα συγκριτικά με άλλα ήδη μουσικής, λίγες είναι οι μπάντες στη ροκ που πραγματικά μπορούν να σταθούν σαν live performers δίπλα στα λάιβ που έκαναν και κανουν τέρατα της funk, rnb, jazz, latin, pop κλπ... είτε επειδή η δεξιοτεχνία και η μουσικότητα είναι σε άλλα επίπεδα... DeJohnette, Hancock, Holland, Metheny - Shadow Dance Part 1 είτε επειδή το groove και το ταλέντο είναι σε απλησίαστα επίπεδα... Stevie Wonder and Ray Charles living for the city είτε επειδή ο επαγγελματισμός είναι σε άλλα επίπεδα... Christina Aguilera - 03-Back In The Day - Live Back To Basics DVD HD The Beyoncé Experience - Naughty Girl και συνδυασμοί των από πάνω. Βέβαια υπάρχουν και οι μάγκες... Πολύ σωστά αυτά που προτείνεις... Ελπίζω να πηγαίνουν εκεί που πρέπει όμως. Αντικειμενικότητα με βάση προσωπικά ακούσματα δεν πολυϋφίσταται, καθώς ο καθένας μάλλον θα επικαλεστεί την προσωπική του αντικειμενικότητα, η οποία μάλλον κάπως αλλιώς λέγεται. Το παν είναι να μην επικροτείται η ημιμάθεια, και δυστυχώς αν δεν συναντήσεις τον άλλον από κοντά είναι δύσκολο να καταλάβεις μέσω του γραπτου λόγου του σε ένα φόρουμ τι "κουκιά σπέρνει". Πολλά είπα. Άντε καλή Ανάσταση να έχουμε με το καλό.

Σόρυ, δεν ένιωσα (αν και δεν αποκλείω μέσα στα χιλιάδες μέλη του νόιζ να υπάρχει κανένας ντράμερ πραγματικά παιχταράς - που να μπορεί οργανοπαιχτικά να συγκριθεί άνετα). Μιας και προφανώς δεν πρόκειται να βρούμε καμιά κοινή συνισταμένη (ειδικά όσο θεωρείς τον Page μέτριο συνθετικά), απλά σου παραθέτω παρακάτω τα όσα είπε σε αυτή την ελαφρώς γραφική συνέντευξη περί Page o Vai, τουλάχιστον για να γίνω κατανοητός, αφού αυτά εννούσα (τα γραπτά μου κάπως τα παρερμήνευσες, για αυτό). Εννοείται πως δεν μπορώ να βάλω τον Page δίπλα στον Jimi, το Stevie Ray, τον Jeff Beck και τον Eddie (πολύ μακριά από αυτούς), αλλά και πάλι... είναι ο Jimmy Page, και είναι ένα ιερό τέρας της μουσικής (κατ'αντιστοιχία με τον Paul McCartney πχ). Ο επίσης αγαπημένος της νιότης μου Blackmore θα ήθελε να ανήκει σε αυτή την κατηγορία μουσικών (και ο ίδιος πιθανά να νομίζει ότι ανήκει), αλλά δυστυχώς that's probably not the case for him, παρόλο που κιθαριστικά είναι πιο χαρισματικός από τον Page (και είναι και συνθετικά σπουδαίος, κατά άλλο τρόπο βέβαια).

Προσωπικά δεν θα έγραφα τίποτα αν το θρεντ είχε έναν τίτλο του στυλ "Οι δανεισμοί (ή και κλεψιές αν κάποιος έχει τέτοια γνώμη) των Ζέπελιν". Είχε όμως γενικό τίτλο με το όνομα της μπάντας, και από κει και πέρα η πλειονότητα των σχολίων ήταν μειωτική (έως απαξιωτική). Κάπου εκεί σκέφτηκα ότι αν ένα 15χρονο που έχει μεγαλώσει με Nickelback ξέρω γω μπει και τα διαβάσει, είναι πιθανό να επηρεαστεί από αυτά που γράφονται και να νομίζει ότι έπρεπε να λέγονται Theft Zeppelin... Για αυτό και μόνο έγραψα και γω τη γνώμη μου στο θέμα, για να ισορροπήσει λίγο προς τη μέση το όλο πράγμα. Συν τις άλλοις, είναι λίγο περίεργο το γεγονός ότι στο νόιζ υπάρχουν 3-4 μεγάλοι καλλιτέχνες για τους οποίους έχουν γραφτεί τόνοι ποσταρισμάτων για το μεγαλείο τους, ενω με κάποιους αντίστοιχα μεγάλους ή και μεγαλύτερους δεν γράφεται τίποτα, την ίδια στιγμή που νιώθει ο καθένας άνετα με το να υποβιβάζει την αξία τους στο χαλαρό (πχ αν κάποιος έλεγε μια κακή κουβέντα για έναν Γκίλμουρ, για τους U2 κλπ θα έπεφταν διάφοροι της πιάτσας του φόρουμ να του "την πέσουν" κομψά ή και όχι τόσο κομψά αν χρειαζόταν). Για να μην μακρυγορώ, προσωπικά βγάζω αλλεργία με φαινόμενα σαν αυτά όπου διάσημα μέλη κάποιων φόρουμ, και μικρές κλίκες αυτών, επηρεάζουν ιδεολογικά (άθελά τους ενδεχομένως, δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχει κάποια πρόθεση) με το έντονο ή ιδιαίτερο γράψιμό τους... και ιδιαίτερα τους μικρότερους και μη διαμορφωμένους αναγνώστες των φόρουμ αυτών. Αυτό ακριβώς πιστεύω είναι και μια ευρέως διαδεδομένη ασθένεια του νόιζ. Φυσικά δεν είναι κάτι που το παίρνω ιδιαίτερα σοβαρά, αλλά μια στις τόσες κάτι μέσα μου με κάνει να το σχολιάσω (σαν αντιδραστικό στοιχείο που όπως φαίνεται είμαι)... αυτά. Υ.Γ: Στα όσα είπες πριν, αν εστιάσουμε στον Page σαν κιθαρίστα, και μένα δεν μου λέει τίποτα. Ειδικά αυτοσχεδιαστικά μπορώ να πώ ότι με ενοχλεί σε αρκετά σημεία (άσχετα με το ότι στις στούντιο ηχογραφήσεις κάποια σόλο του ήταν καλά δομημένα, ή είχαν και ωραίο feeling), και αυτό είναι κάτι που μπορεί να φανεί και πιο εμφανώς σε κάμποσα live τους. Συνθετικά και δημιουργικά βέβαια μιλάμε για ιερό τέρας, και επίσης σίγουρα ήταν και ο ορισμός του ροκ κιθαρίστα των 70's, οπότε ήταν λογικό να επηρεάσει χιλιάδες ανθρώπους να ασχοληθούν με το όργανο μόνο που τον έβλεπαν σαν φιγούρα. Σε ό,τι έχει να κάνει με το να θεωρεί κάποιος ανάξιους της φήμης τους τους Ζέπελιν, είναι δικό του θέμα να το ψάξει το θέμα για το τι έχει αφήσει έξω από την εξίσωση για να μην παραδέχεται το έργο τους, ανεξαρτήτως γούστων. Όπως αντίστοιχα ήταν δικό μου θέμα πχ να ξεπεράσω κολλήματα που είχα κάποτε με μπάντες σαν τους Μπιτλς, τους Νιρβάνα κλπ... που ακόμα μπορεί να μην τους πάω με τα μπούνια, αλλά κάπου άρχισα να βλέπω ότι έχουν την αξία τους και δεν βρίσκονται τυχαία εκεί που βρίσκονται σαν legacy.

1) Overrated οι Zeppelin... 2) Φήμη τεράστια λόγω ενός θανάτου... 3) Όσο δεν υπήρχε αυτός ο θάνατος κέρδισαν μεγάλη φήμη λόγω της μαγείας... εν'ολίγοις το τι μαργαριτάρια έχουν γραφτεί κατά καιρούς σε αυτό το φόρουμ δεν λέγεται. Καλό Πάσχα να έχουμε και με το καλό στα επόμενα. Από μένα λίγα κομμάτια που αποδεικνύουν για το πόσο ψεύτικη και μικρή μπάντα μιλάμε... Immigrant Song - Led Zeppelin Υ.Γ.: Η μουσική ακούγεται με τα αυτιά... όχι από φόρουμ και περιοδικά. Ακόμα και να μην γουστάρει κάποιος ένα μουσικό ή μια μπάντα, όταν αυτή στα αυτιά του ακούγεται καλά, καλό είναι να μην το αφήνει στην άκρη (γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό). Κι εγώ παίζω πράγματα στην κιθάρα που ο κύριος Page μπορεί να ζήλευε... Με κάνει αυτό μουσικό ισάξιο των Zeppelin; Εδώ για την μπάντα μιλάμε και το πώς κρίνονται σαν σύνολο. Άμα είναι να αρχίσουμε να λέμε για το ότι ο Page είναι 20 μίλια μακριά σαν μουσικός και κιθαρίστας από το Holdsworth, ο Plant τα ίδια από το Stevie Wonder, και ο Jones βλέπει με κυάλια το Marcus Miller, τότε πάλι χάνεται η μπάλα και γίνεται κουβέντα για να γίνεται.

Απλά μία από τις μεγαλύτερες μπάντες του κόσμου τούτου ήταν οι άνθρωποι (για μένα σίγουρα η μεγαλύτερη). Τα περί κλοπής μου ακούγονται κάπως αστεία προσωπικά, καθώς ήταν μια πρακτική ευρέως διαδεδομένη για όλες τις ροκ μπάντες που ξεπηδούσαν (από Ηνωμένο Βασίλειο κυρίως) και ασχολούνταν με τη μουσική κληρονομιά των μαύρων της Αμερικής... Αφήστε που μιλάμε για πολύ γνωστά τραγούδια, δεν ήταν κάτι κρυμμένο ή μυστικό (ούτε αρνούνταν ποτέ τα κομμάτια που έπαιρναν). Εκτός αυτού, και να θέλει κανείς να μειώσει την αξία των Zeppelin πιστεύοντας ότι πήραν κάτι και το πούλησαν σαν δικό τους χωρίς να βάλουν το προσωπικό τους στοιχείο μέσα, καλό θα είναι θα θυμηθεί κάτι κομμάτια όπως Kashmir, Immigrant Song, Achilles Last Stand, No Quarter (και η λίστα συνεχίζεται)... κομμάτια δηλ. που όμοιά τους δεν έχουν γραφτεί. Τα βίντεο με λίγα λόγια όσο καλό κάνουν (με τη λογική ότι ανοίγουν τα μάτια σε όποιον δεν ξέρει τα παλιά κομμάτια) άλλο τόσο κακό κάνουν (παρουσιάζοντας τον Page σαν έναν εγωιστή κλέφτη ιδεών που δεν μπορούσε μόνος του να γράψει κομμάτι).

Ό,τι να πει κανείς είναι λίγο για τέτοιες φωνές... Προσωπικά δε η Chaka είναι all-time favorite. Και δώ τσιρίδες μαζί με τη Ledisi...

Κοντά σε αυτό που ψάχνεις θα βρεις πολλά καλά μηχανήματα... ωστόσο το τέλειο δεν επιτυγχάνεται ποτέ με έναν ενισχυτή, για αυτό και αρκετοί καταλήγουν να έχουν 2 amp setup. Προσωπικά έχω το Mesa LoneStar και στο κομμάτι Fender Twin Reverb έχει ανάλογα κρυστάλλινα καθαρά, ενώ το βρώμικο κανάλι του μπορεί να μην μπορεί να γίνει Marshall Plexi, όμως έχει χαρακτήρα blues/rock πολύ παραμετροποιήσιμο (που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα στάνταρντ της εταιρείας)... επομένως στο συστήνω. Από κει και πέρα, είναι θέμα προτεραιοτήτων. Αν τα καθαρά "α λα Fender" είναι κάτι που γουστάρεις αλλά πχ η πρώτη σου προτεραιότητα κατά μεγάλο ποσοστό είναι η Marshallila, τότε στη θέση σου θα έψαχνα για κάποιον από τους ενισχυτές με EL34 που προαναφέρθηκαν, και απλά μετά μαθαίνεις να αγαπάς τα καθαρά του... που μπορεί να είναι ωραία, αλλά ποτέ δεν θα έχουν ακριβώς χαρακτήρα Fender.

Λαχανί για τους μόρτηδες...

Επίσης Paranoid_Android, εκτός από όσα σωστά έχουν ήδη πει οι προλαλήσαντες, έστω ότι μπω στη διαδικασία και απαντήσω σε μία μία τις ερωτήσεις σου... πού το ξέρεις ότι εγώ δεν είμαι κανένας σκατάς πάνω στο όργανο (που απλά τυχαίνει να έχει μια κάποια εμπειρία από εξοπλισμό, άρα και άποψη επί σχετικών θεμάτων), οπότε οι συμβουλές μου όχι μόνο δεν θα σου κάνουν καλό, αλλά μάλλον θα χειροτερέψουν τα πράγματα; Αυτό πάει γενικά σε πολλά παιδιά που ζητούν συνεχώς συμβουλές χωρίς να ξέρουν ποιοι τους τις δίνουν από ένα σημείο και μετά. Απλά μια παρατήρηση.

Δεν θυμώνω, ψιλοσυμφωνώ κιόλας. Ειδικά αν βάλουμε και τα βίντεο κλιπς μαζί, ο Ντέιβ νικάει το σύμπαν όλο... ;D Μου έδωσες έναυσμα να ακούσω το 1 που ομολογουμένως δεν το έχω κάνει.

Χαχα, μάλιστα... Να φανταστώ γουστάρεις και με κάτι Tobacco Road, Goin' Crazy, Big Trouble, Ladies' Night in Buffalo κλπ;

Μπορείς να το δείς κι έτσι, δεν αντιλέγω. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο santso4 είχε καμία πρόθεση να μιλήσει άσχημα ή να προσβάλει τον οποιονδήποτε, και ουσιαστικά μάλλον δεν το έκανε κιόλας (δήλωσε την άγνοιά του και στο ποστ), παρόλα αυτά είπα ότι δεν μου κάθεται καλά αυτό σαν έκφραση. Κι επειδή ακριβώς είναι μουσικό το φόρουμ, και όχι χεβιμεταλάδων που λένε την προσευχή τους και μέσα σε αυτή υπάρχει και το όνομα του Edward, καλό είναι πιστεύω να υπάρχει και μια σφαιρικότερη άποψη των πραγματων... από αυτή την άποψη και μόνο λέω respect στο μέγα Eddie, και να αποδίδουμε τον ανάλογο σεβασμό που αποδίδουμε σε άλλους γίγαντες, είτε παίζανε jazz το '50 είτε techno το '90. Κατ'αντιστοιχία με το ότι δεν μου ακούγεται ωραία να πει κάποιος "τι μαλακία σόλο παίζει αυτός ο τρομπετίστας εδώ;" για τον Ντίζυ, ή "τι θόρυβος και σκατόπραμα είναι αυτό το πράγμα, καμια μουσική", για κάποιο κομμάτι των Prodigy που δεν του αρέσει. Τα λέω όλα αυτά για να σου δείξω ότι δεν μιλάς με κανένα που μεγάλωσε με Heavy Metal Hammer... Απλώς τρελαίνομαι και με Eddie μεταξύ των άλλων. Μην κολλάμε άλλο όμως, και ίσως κακώς εστίασα κι εγώ σε κάτι τόσο μικρό. Το βιντεάκι είναι όμορφο για όσους γουστάρουν να ακούσουν και λίγο διαφορετικά κάποια κλασικά των Van Halen, και είναι και ενθαρρυντικό που τους βλέπεις ορεξάτους και ενωτικούς (έστω κι αν ο Michael δεν είναι πια στην μπάντα) τόσα χρόνια μετά. Ωραίο βίντεο. Y.Γ: santso4 ελπίζω να μην παρερμήνευσες το σχόλιό μου σαν κατήχηση.

Αν δεν έχει επαφή με το ροκ ναι (και ειδικά αυτό των 70's-80's). Όμως το φόρουμ είναι μουσικό, και κάποιοι τύποι σαν την πάρτη μου λίγο τους κακοφαίνεται κάποιος να σχολιάζει ένα θρύλο χωρίς να τον έχει ακούσει στοιχειωδώς. Γενικώς καλό είναι ένας σεβασμός για τους πολύ μεγάλους να υπάρχει. Και για να εξηγούμαι, τα ίδια ακριβώς να είχε πει ο santso4, αν δεν είχε πει "ο κιθαρίστας", πιθανότατα δεν μου είχε δώσει την ώθηση να του απαντήσω... στον τρόπο σχολιασμού εστίασα.

Στην ηλεκτρική άλλαξε την ιστορία του οργάνου ο εν λόγω κύριος. Καταλαβαίνω τι λές, και σίγουρα δεν είναι το πρώτο του όργανο η ακουστική... παρόλα αυτά τα κομμάτια μια χαρά ακούστηκαν (και προσωπικά δεν περίμενα να βγάλει κάποιες νότες που άκουσα στο βίντεο ο Ντέιβ - τον είδα ορεξάτο και γούσταρα). Από κει και πέρα ειλικρινά το να λές "ο κιθαρίστας" μιλώντας για το Van Halen προσωπικά μου ακούγεται κάπως περίεργα στο αυτί... Σαν να πετύχαινες κανένα ματς του Τζόρνταν με τους Μπουλς που σούταρε με κακό ποσοστό, και άκουγες τον σπορτκάστερ να λέει "λές και δεν ξέρει να σουτάρει καθόλου αυτός ο μπασκετμπολίστας", κάτι τέτοιο. Φιλικά πάντα. Υ.Γ: Εδώ πάντως unplugged μια χαρά δυνατός ακούγεται... και μια χαρά Eddie.

Αυτό που είπε ο MK_fan... Εξαιρετικό πετάλι, και το πήρε και το μάτι μου στις αγγελίες του νόιζ αυτή την περίοδο. Δες τα 2 βίντεο της TC Electronic στο youtube για μια καλή γεύση:

Όσα έρχονται πρώτα στο μυαλό... 1. Allan Holdsworth - Peril Premonition 2. Allan Holdsworth - Devil Take The Hindmost 3. Eric Johnson - Desert Rose 4. Scott Henderson - Dense Dance (από Tribal Tech) 5. Carl Verheyen - My Back Pages 6. Frank Gambale - ένα δείγμα που ηχογράφησε one take δοκιμάζοντας έναν ενισχυτή Cornford Harlequin 7. Steve Vai - Big Trouble (από David Lee Roth) 8. Eric Johnson - Venus Isle 9. Steve Lukather - Big Bone (από Los Lobotomys) 10. Eric Johnson - Camel's Night Out 11. Allan Holdsworth - 0274 12. Scott Henderson - Well To The Bone