fusionakis

https://www.youtube.com/watch?v=HqhT13aQrCc

Σε νιώθω (επίσης σωστή η παρατήρηση του GabrielM). Προφανώς δεν πάω να βγάλω ότι το Timmy δεν είναι καλό πετάλι, ούτε καν είπα ό,τι είπα σαν σπόντα για το ότι είναι ακριβό για αυτά που προσφέρει. Απλά από την περιγραφή σου θυμήθηκα τα δικά μου, και μετά επιχείρησα μια ας πούμε χαλαρή γενίκευση. Κι εμένα με γκαζοπέταλα μου έχει συμβεί το ίδιο πράγμα 2-3 φορές... Πιο χαρακτηριστική περίπτωση (για όποιον έχει διάθεση να σκοτώσει την ώρα του με τέτοια) ήταν όταν πριν λίγα χρόνια είχα ταυτόχρονα ένα Hermida Audio ZenDrive 2, ένα Suhr Riot, κι ένα Maxon SD9 (σούπερ και τα 3). Για λίγο καιρό έμεινα και με τα 3. Κατόπιν είδα ότι μεταξύ Riot και SD9, επιλέγω σίγουρα το SD9 στο lead παίξιμο (αν κάποιος παίζει legato το πετάλι αυτό είναι ό,τι καλύτερο), και στα ροκ ρυθμικά μια χαρά μπορούσα να ζήσω με το Maxon, παρόλο που το Riot ήταν ελαφρώς καταλληλότερο για αυτή τη δουλειά. Έτσι ήμουν με το ZenDrive 2 για πιο classic rock lead παίξιμο, και για το Maxon SD9 για το πιο high gain... πέρασε όμως ο καιρός, και όσο κι αν γούσταρα τη γλύκα του ZenDrive 2, συνειδητοποίησα ότι αυτή τη γλύκα περισσότερο την ένιωθα εγώ, παρά μπορούσε να την παρατηρήσει κάποιος συγκρίνοντας τα 2 πετάλια (καθώς και τα 2 τα έπαιζα με κάμποσο γκαζάκι από τον ενισχυτή, επομένως ο κύριος χαρακτήρας του ήχου καθοριζόταν ήδη από κει). Οπότε εφόσον το SD9 σαν παρουσία (έχει τέλειο bass response) ήταν καταλληλότερος συνεργάτης για τον ενισχυτή, εντέλει έμεινα μόνο με το SD9 μεταξύ των 3, το οποίο ήταν και με διαφορά το φθηνότερο (και ήμουν και πολύ ευτυχής για την επιλογή μου). Αργότερα έχασε και αυτό τη θέση του από ένα overdrive/boost ονόματι T. Jauernig Gristle King, αλλά περάσαμε πολύ καιρό μαζί πριν συμβεί αυτό. Παντός. :)

Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ κάτι τέτοιες ανατροπές τις γουστάρω. Είναι ωραία αίσθηση το μαζικής παραγωγής φθηνότερο πετάλι να "τρώει" το boutique... νιώθεις μια δικαίωση που δοκίμασες να το πω, μια περίεργη ικανοποίηση για την προσωπική ανακάλυψη-γνώση που δεν έχουν οι κάτοχοι του ίδιου ακριβού πεταλιού, κάτι τέτοιο (πάντα βέβαια έχει να κάνει με το προσωπικό γούστο του καθενός, τις ανάγκες του για αυτά που παίζει, και το λοιπό εξοπλισμό του, καθώς βάσει αυτών καθορίζεται πάνω κάτω η προσωπική εμπειρία). Αυτές οι σεναριακές ανατροπές που λες βέβαια έχουν περισσότερες πιθανότητες να συμβούν σε γκαζοπέταλα παντώς τύπου, είτε boost, είτε overdrive, είτε distortion, είτε fuzz. Σε πετάλια modulation και delay είναι πολύ δύσκολο το φθηνό πετάλι να κερδίσει μια θέση στο pedalboard έναντι του ακριβού.

Όπως είπαν και οι προλαλήσαντες, κάθε inlay πάει και στο αντίστοιχο όργανο. Εγώ π.χ. δεν μπορώ να βλέπω Strat και Tele χωρίς dots, ή Les Paul, SG και ES335 χωρίς blocks. Για αυτά τα όργανα αυτά είναι τα τέλεια inlays. Τα πολλά πολλά πάντως δεν μου αρέσουν (ούτε τα τρίγωνα, ούτε τα λουλούδια, ούτε τα πουλιά της PRS)... επίσης για τα πανέμορφα high end όργανα (ειδικά σκούρας ταστιέρας), τα no inlays είναι ό,τι καλύτερο. Αυτά ψήφισα κιόλας, λόγω της δικιάς μου κυρίας.

Συμφωνώ, αν και υπάρχουν και οι εξαιρέσεις στα όρια του μαθηματικού λάθους... 3-4 άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη δηλ, που εντέλει σχεδόν το καταφέρνουν, και απλά έχουν την ατυχία να έχουν έρθει δεύτεροι - π.χ. Tim Miller, Nico Stufano, Richard Hallebeek (όλοι με εμφανείς επιρροές από Holdsworth, αλλά πάρα πολύ αξιόλογοι και όχι μονοδιάστατοι οι μουσικά και παιχτικά, για αυτό τους αναφέρω). Πέραν αυτών υπάρχουν αρκετοί ακόμα που μπορείς να τους παραδεχθείς για ένα καλό transcription ενός χολντσγουορθικού σόλο μπροστά σε μια κάμερα, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορούν να προσεγγίσουν το συνθετικό, αυτοσχεδιαστικό, τεχνικό, και ηχητικό μεγαλείο του Allan ούτε στο ελάχιστο, ενώ το χειρότερο είναι ότι πασχίζουν να βρουν κι ένα προσωπικό ύφος. Πάντως Πάνο τώρα άκουσα και το προηγούμενο cover του Joe που έχεις κάνει... τον πας πολύ καλά γενικότερα τον καράφλα, δείγμα του πόσο το γουστάρεις και τον έχεις μελετήσει (και ότι το'χεις προφανώς). Εύχομαι να σε ακούσουμε και σε κάτι δικό σου σε αυτό το στυλ προσεχώς.

Πολύ ωραίος Πάνο, ωραιότατο και ταιριαστό και το παίξιμο και ο ήχος. Στην αρχή βλέποντας τον τίτλο νόμιζα ότι θα έκανες απόπειρα πάνω σε αυτό: ... και είπα από μέσα μου "αυτός δεν είναι ο hyperpanos που θυμάμαι". Αλλά με την περιγραφή σου κατευθείαν έσβησες την όποια απορία.

Μια μια τις θυμάμαι. Yeap.

Πανέμορφη. Μια τέτοια Les Paul, μαζί με μια αλήτικη Strat, και μια ES-335 σαν τις παρακάτω, είναι τα Άγια Δισκοπότηρα για μένα. Επίσης πριν λίγο χαζεύοντας κάποια βιντεάκια του Θεού, είδα αυτή τη Suhr... πολύ ωραίος χρωματικός συνδυασμός σώματος-ταστιέρας-headstock Και μου θύμισε αυτήν... η πιο όμορφη σειρά της Ibanez, και από τα ωραία μοντερνοκίθαρα.

Οι μπασαδούκλες σαν και αυτές (ή σαν τα Odyssey τα ελληνικά π.χ.) αντικειμενικά είναι οργανάρες (και σε τέτοιες κατασκευές τα no inlays στην ταστιέρα είναι must... αφαίρεση = τέχνη). Ελάχιστες κιθάρες μπορούν να συγκριθούν σε ομορφιά με αυτά τα όργανα. Απλά η αλητεία μιας Strat ή μιας Tele είναι ανεπανάληπτες. Και αντίστοιχα η ομορφιά των Les Paul. Τώρα για όποιον θέλει μπουζουκλερί στην ταστιέρα πας στην JEM του Vai, και είσαι πρώτος και στην πόλη, και στο χωριό. Κι αυτό το πορτοκαλοκίθαρο είναι για πολλά γούστα. Βέβαια μεταξύ αυτής και της chrome boy, ακόμα την chrome boy θα διάλεγα... μεγάλη αδυναμία.

Mερικές πιο ιδιαίτερες αδυναμίες: Ο κώλος μιας Parker Fly - μεταξύ άλλων - είναι εντυπωσιακό θέαμα. Έτσι για να μην βάλω άλλη μια συνηθισμένη πανέμορφη Les Paul (εγώ γουστάρω και τις κόκκινες SG βέβαια), ας βάλω του Billy Gibbons.

Ωραίος... thanks.

Ευχαρίστως, βασικά θα κάνω ό,τι μπορώ. Το μηχάνημα αυτό το γνώριζα χρόνια, αλλά ποτέ δεν μπήκα στον πειρασμό να το αποκτήσω για να δω τι κάνει. Στα χέρια μου κατέληξε μέσω μιας ανταλλαγής, και είπα ας το δοκιμάσω πιο πολύ για το τυπικό της υπόθεσης, έχοντας στο μυαλό μου ότι πιθανότατα κι εγώ με τη σειρά μου θα το δώσω. Εντέλει το πετάλι κάνει αβίαστα και με πολύ φυσικό τρόπο (που ήταν και αυτό που δεν περίμενα - θα εξηγήσω σε λίγο τι εννοώ) αυτό που υπόσχεται... δηλ. να "βγάζει την κουβέρτα μπροστά από το ηχείο του ενισχυτή", και να ακούς το σύστημά σου όσο πιο καθαρό και διαυγές γίνεται. Επειδή κυκλωματικά δεν ξέρω να εξηγήσω πώς λειτουργεί, θα προσπαθήσω να περιγράψω τι είναι και τι κάνει, παραθέτοντας μερικά σημεία και συγκρίσεις με γνωστά μηχανήματα... Έχουμε λοιπόν: - Κομπρέσορας δεν είναι... σου κάνει τον ήχο πιο στρογγυλό και διαυγή, αλλά όχι πιο κομπρεσαρισμένο. Δεν πειράζει καθόλου δυναμικές του παιξίματος. - Δεν είναι το ίδιο με το να αυξήσεις την ένταση από το volume του ενισχυτή, και να αυξήσεις και το presence. Πετυχαίνει κάτι αντίστοιχο με αυτό, αλλά χωρίς να μεταβάλει το overall volume του ενισχυτή (για αυτό και για όλους εμάς που περνάμε την πλειονότητα του παιξίματός μας σε όχι τρελές εντάσεις, γίνεται ακόμα πιο χρήσιμο), ενώ ειδικότερα σε συγχορδίες ο ήχος είναι τρομερά focused, περισσότερο κι από όταν παίζεις με μεγάλη ένταση τον ενισχυτή σου. - Προφανώς δεν είναι και noise gate ή μηχάνημα noise reduction. Δεν προκαλεί καμία διαφορά σε εντάσεις ή θόρυβο του συστήματος. - Τέλος, δεν είναι και EQ. Σίγουρα πιστεύω έχει κάποια συγγένεια σαν λογική, και ίσως κάποιος να μπορεί να πετύχει παρόμοια αποτελέσματα με ένα eq προς το τέλος του signal chain, αλλά και πάλι δεν ένιωσα ότι κάπου παρενέβην στις ρυθμίσεις του EQ του ενισχυτή και των πεταλιών μου, όπως παλιότερα ένιωσα με το eq που είχα. Συμπερασματικά λοιπόν, αυτό που κάνει είναι ότι στο υπάρχον σύστημά σου, χωρίς να σου πειράζει δυναμικές, ένταση, θόρυβο, και eq, σου δίνει τέλεια διαύγεια και στρογγυλάδα, και αυτό χωρίς να σου κάνει τον ήχο πιο πλαστικό (για αυτό και είπα στην εισαγωγή, με φυσικό τρόπο). Είναι πάντα ο ήχος του συστήματός σου, απλά τελειοποιημένος. Για αυτό και χρειάστηκαν μόνο λίγα λεπτά δοκιμής για να καταλάβω ότι είναι κάτι που όχι μόνο δεν θα φύγει, αλλά θα είναι και always on μηχάνημα... γιατί δεν πείραξε καθόλου τη φυσιογνωμία του ήχου που είχε το σύστημά μου (και είμαι πολύ ψείρας σε αυτό), απλά την ανέδειξε ακόμα καλύτερα. Ελπίζω να βοήθησα.

Από το πουθενά μια πολύ χρήσιμη προσθήκη (να'ναι καλά ο Ιωσήφ από τα Χανιά)... BBE Sonic Stomp sonic maximizer. Σε αναμονή και για ένα custom Fuzz Factory, όπως και για το TC Polytune Clip.

Κιθάρα: Parker MidiFly early 2000's (χορδές 11άρες D'Addario, πένες Fender Heavy) Ενισχυτής: Mesa LoneStar Classic rackmount head (1ο κανάλι ρυθμισμένο για κρυστάλλινο καθαρό, 2ο κανάλι ρυθμισμένο για καθαρό με περισσότερο όγκο και απειροελάχιστο breakup) Καμπίνα: Mesa LoneStar 1x12 open back με 1 ηχείο C90 Pedals: WOBO ProgLooper JAM true bypass box Budda Budwah wah Voodoo Lab Sparkle Drive Mod (clean blend control ελεγχόμενο από Option Knob) T. Jauernig Gristle King overdrive/boost BigFoot Engineering Octo puss octave MXR M234 Analog Chorus Vertex Landau Stereo Chorus Boss FV-500H volume Fulltone Deja'Vibe BBE Sonic Stomp sonic maximizer TC Electronic Flashback X4 (presets ελεγχόμενα από Roland EV-5 expression) ZCAT Hold Υ.Γ.: Σε αναμονή για ένα custom Fuzz Factory, και για το TC Polytune Clip.

Πάντως η έννοια "καλύτερο πετάλι" δεν πολυυφίσταται. Για πολλά από τα ονόματα που συζητάμε οι διαφορές είναι μικρές, ενώ για κάποια τόσο μικρές που εντοπίζονται περισσότερο στο feel στο παίξιμο, παρά στη χροιά του drive. Εγώ π.χ. είχα ένα BB Preamp (κι ένα RC Booster, κι ένα EP Booster) και το πούλησα μέσα σε 1 μήνα , προφανώς όχι γιατί δεν ήταν καλό πετάλι... Απλά δίπλα στο Maxon SD-9 που είχα τότε, δεν μου πρόσφερε το διαφορετικό που ήθελα. Το ίδιο πάνω κάτω συνέβη και με τα boosters της Xotic, έχασαν τη θέση τους δίπλα στο άλλο booster που έχω λόγω λεπτομερειών. Ας βάλω και το τελευταίο από μεριάς μου διαολάκι στο μυαλό του Zikfrid... Αν σκέφτεσαι ότι στο μέλλον πιθανά να χρειαστείς κι ένα δεύτερο overdrive, ή boost, ή distortion (που σημαίνει άλλα 60-70 ευρώ στο τωρινό σου overdrive π.χ., άρα σύνολο 120 ευρώ χοντρικά), τότε υπάρχει στα λεφτά που ψάχνεις μια πολύ δελεαστική επιλογή, που για μένα τα φράζει κατά πολύ στο BB Preamp σε ήχο-δυνατότητες, και ως δια μαγείας είναι και φθηνότερο. Μιλάω για το Voodoo Lab Sparkle Drive Mod, το οποίο είναι 4 πετάλια σε ένα (στην 1η θέση τύπου tube screamer για mid boost, στη 2η τύπου BK Butler tube driver, στην 3η με έμφαση στα πρίμα, και στην 4η full range όπως το BB Preamp και το Fulltone OCD), και επίσης έχει και το clean blend knob, με το οποίο μπορείς να κάνει παππάδες (και να έχεις μέσα σε μία ρύθμιση από τέρμα τα γκάζια overdrive μέχρι clean boost). Δυστυχώς δεν έχω ιδέα αν το βρίσκεις αυτή τη στιγμή που μιλάμε σε κάποιο κατάστημα στην Ελλάδα. Διεθνώς πάντως, βλέπεις ότι η τιμή του είναι τρομερή (άνετα το πιο value for money gain πετάλι): http://www.prymaxevintage.com/voodoo-lab-sparkle-drive-mod-overdrive/ Αν αυτό που σου είπα περί 2ου πεταλιού - είτε boost, είτε διαφορετικού τύπου γκαζοπέταλου - (που βάσει πιθανοτήτων, είναι πάρα πολύ πιθανό να σου συμβεί και σένα), δεν σου μοιάζει παράλογο, τότε θα μπορούσες να τσεκάρεις και επιλογές διπλοπέταλων, δηλ. πεταλιών overdrive/boost, ή δικάναλων overdrive. Υπάρχουν πολλά εξαιρετικής ποιότητας και καλής (συνολικά) τιμής.

Ορίστε ορισμένα να τσεκάρεις πληροφορίες και βίντεο, σε περίπτωση που δεν τα γνωρίζεις ήδη. Κάποια τα βρίσκεις καινούρια στο εύρος τιμής που ψάχνεις, και κάποια μεταχειρισμένα: - Danelectro Cool Cat Distortion (δεν είμαι σίγουρος αν αυτό είναι πιο κοντά στη χροιά και στα γκάζια του BB Preamp, ή το Transparent Overdrive, δεν τα έχω παίξει) - Nobels ODR-1 - MXR Super Badass Distortion - Boss BD-2 (ακόμα καλύτερα μεταχειρισμένο με το Keeley Mod) - Maxon SD-9

Πάρε κι ένα απλό και κατανοητό αρθράκι που λέει επιγραμματικά κάποια πράγματα για μπούσουλα... και για τώρα, και για μελλοντικούς προβληματισμούς με άλλα εφέ. http://www.sixstringsoul.com/how-to-arrange-effects-pedals/

Πάντως δεν έχει σχέση το ένα με το άλλο. Το Xvive V8 είναι chorus/vibrato, το Viscous Vibe είναι univibe clone. Άλλο πράγμα. Χώρια του ότι το ένα είναι αναλογικό, ενώ το άλλο ψηφιακό. - Αν ενδιαφέρεσαι για chorus κατά βάση, σε νορμάλ χρήματα θα σου πρότεινα το MXR M234 Analog Chorus (το βρίσκεις 100 ευρώ καινούριο, μεταχειρισμένο φθηνότερο). Μεγάλος αναλογικός ήχος (το βασικότερο πράγμα για modulation effects γενικότερα), φουλ παραμετροποιήσιμο, παίζει εξαιρετικά και με γκάζια, ενώ το εύρος του speed control κάνει για τα πάντα (τέρμα κάτω ιδανικό για subtle chorusing, ενώ κοντά στο φουλ κάνει εξαιρετική προσομοίωση leslie). Το έχω στην κατοχή μου, και είναι τοπ λύση. Προφανώς υπάρχουν πολλές ακόμα επιλογές σε ακόμα περισσότερα χρήματα. - Αν τώρα θες οπωσδήποτε pitch vibrato, καλές λύσεις φαίνονται τα TC Shaker Vibrato (standard ή mini έκδοση), και το Malekko Omikron (λίγο πιο ακριβό, αλλά και αναλογικό επίσης). Αν θέλεις κάτι και από τα 2 εφέ, και σε πιο λίγα χρήματα, θα δοκίμαζα το Xvive που λες. Φαίνεται πολύ τίμιο σε αυτά που προσφέρει (σημαντικό προσόν το ότι είναι αναλογικό), και λειτουργικό σαν ιδέα. Όπως γράφει και σε μια κριτική: "it is similar to having a vintage Boss VB-2 and CE-2 in one tiny, affordable and robust package." - Τέλος, αν αυτό που θέλεις είναι ένας univibe κλώνος, για παιξίματα α λα Hendrix κλπ, εκεί όντως πρέπει να τα σκάσεις (για αυτό και νομίζω ότι δεν είναι αυτό που θες). Νομίζω οι φθηνές λύσεις είναι το Voodoo Lab Micro Vibe, το Lovepedal Pickle Vibe (το είχα παλιά, υποκατάστατο), και κάποια πετάλια MXR ή Dunlop που βγαίνουν κατά καιρούς (δεν τα έχω παίξει). Επίσης καλά υποκατάστατα για παιξίματα vibe είναι πετάλια phaser, με πρώτο και καλύτερο το MXR Phase 90. Όμως αν παίξεις τα βαρειά ονόματα της κατηγορίας (original Uni-Vibe, KR Megavibe, Fulltone Deja Vibe - ειδικά οι παλιές εκδόσεις -, Sweet Sound Mojo Vibe, Dry Bell Vibe Machine, όλα πετάλια 200+ δολαρίων) καταλαβαίνεις τι σημαίνει παίζω vibe. Αν είναι να πας προς τα εκεί, κάνε το συνειδητοποιημένα, γιατί δυστυχώς φθηνές καλές λύσεις δεν βρίσκονται... το Viscous Vibe π.χ. εμένα δεν μου φαίνεται τέτοια. Μόλις μπλέκεται το ψηφίο σε modulation εφέ, ο ήχος όσο ωραίος κι αν ακούγεται, μειώνεται σε παρουσία. Πιθανά το Micro Vibe της Voodoo Lab, καθώς και τα vibe πετάλια της MXR και το Hendrix Vibe της Dunlop (επετειακό) να είναι μια χαρά από αυτή την άποψη, αλλά δεν τα έχω παίξει για να σου πω.

Κιθάρα: Μια super strat με HSS συνδυασμό μαγνητών, κάτι σαν αυτή του βίντεο (αναφέρομαι σε αυτά που προσφέρει σαν όργανο, όχι στα looks - προσωπικά δεν με χαλάει η κουμούτσα headstock και το περίεργο pickguard, έχουν την πλάκα τους)... ή κάποιο παρεμφερές διαστημόπλοιο τελοσπάντων. Ενισχυτής-Καμπίνα: Ένας 2-κάναλος λαμπάτος (παραπάνω κανάλια δεν με απασχολούν, αλλά δεν έχω και πρόβλημα να υπάρχουν), με δυνατότητα ρύθμισης του ενός καναλιού σε ένα κρυστάλλινο καθαρό, και του άλλου σε ένα πιο κομπρεσαρισμένο καθαρό, με παραπάνω όγκο (το δεύτερο κανάλι θα χρησιμοποιείται σαν τη βάση για το βρώμικο ήχο, ο οποίος θα επιτυγχάνεται με τη βοήθεια overdrive πεταλιών). Αυτό το πράγμα μου το παρέχει η κεφαλή Mesa LoneStar Classic που έχω, αλλά πιθανολογώ θα το πετύχαινα και με κανένα Bogner Ecstacy αν μου τον προσφέρατε. :) Πάντως γενικά κλίνω προς ενισχυτή με 6L6 power section. Για καμπίνα θα ήθελα μια 2x12 open back, για να μπορώ και να τη μεταφέρω. Ηχεία τώρα πάει ανάλογα με τον ενισχυτή και το συνολικό wattage, και θα έκανα και κανένα τεστ για το όσο γίνεται πιο ταιριαστό αποτέλεσμα. Πάντως υπάρχουν καμπίνες από Mesa, VHT, Bogner, CAE έτοιμες για κάθε γούστα λίγο πολύ. Αν πήγαινα και σε 4x12, μια Marshall με Greenbacks θα ήταν σούπερ, αλλά μόνο για να είναι ακίνητη σε κάποιο στούντιο ή σκηνή και να με περιμένει. Πετάλια: 1) TC Electronic Flashback X4 delay, λόγω απλότητας, ποιότητας, και toneprints 2) Vertex Landau Chorus (εκτός κυκλοφορίας πια, αλλά ό,τι καλύτερο - μεγάλη αδυναμία και απαραίτητο συμπλήρωμα του καθαρού καναλιού) 3) Voodoo Lab Sparkle Drive Mod overdrive (+ αυτό για έλεγχο του clean blend knob: http://optionknob.com/) 4) κι ένα 2-κάναλο overdrive/boost ακόμα... πολλές επιλογές εδώ. Πάω με το αγαπημένο μου T. Jauernig Gristle King v.3. Υ.Γ.: Αν μου επέτρεπες να έχω κι ένα volume pedal, για λόγους πολλαπλής λειτουργικότητας (έλεγχος έντασης, volume swells, και ήσυχα κουρδίσματα), θα ήσουν φίλος. Αν μου επέτρεπες και ένα expression pedal, για έλεγχο των presets του delay, θα ήσουν αδελφός. Αλλά και χωρίς αυτά γίνονται σχεδόν όλα τα βασικά που θέλω για το τέλειο setup μου (μετά αρχίζουν τα συμπληρωματικά γούστα, π.χ. fuzz, octave/fuzz, vibe κλπ)... και για μια ζωή όπως λες.

Θα τσεκαριστεί άμεσα... thanks!

Εντάξει, τα προσωπικά θέλω καθενός πάντα διαφέρουν, για αυτό και ήθελα να κάνω μια λίστα με αρκετά συγκεκριμένα κριτήρια, που να πιάνει πολλά είδη, περιόδους, κινηματογραφικά ρεύματα κλπ.. Θα μπορούσα μαζί με αυτές να βάλω καμιά 40-50άρα ακόμα επιλογές παρόμοιας ποιότητας, αλλά ήθελα στρογγυλό αριθμό, οπότε έμεινα στις 100 (αρχικά είχα ξεκινήσει για 50, αλλά δεν έβγαινα :)). Πάντως τη λίστα την πόσταρα κι εδώ αφού υπήρχε αντίστοιχο νήμα προς συζήτηση, προσκαλώντας τον οποιονδήποτε να κάνει κάτι αντίστοιχο για να ανοίξει η κουβέντα και να γίνουν ωραίες προτάσεις. Υ.Γ.: Αν θες να συμπληρώσεις τη μουσική cult οδύσσεια, δες και το "Leningrad Cowboys Go America" του Καουρισμάκι.

Η bass line (αν δεν κάνω λάθος Dwayne Dolphin), Ο ήχος, ΤΟ funk.

https://www.youtube.com/watch?v=vMhGaaG_-oE