fusionakis

Δυστυχώς ταλαιπωρήθηκε και έφυγε νωρίς. Από τους σπουδαίους παίχτες της γενιάς του.

Το είχε δηλώσει ότι ήταν έτοιμος να φύγει πριν λίγες μέρες σε συνέντευξη, μάλλον είχε λόγο και το είπε... κατά μία διαβολική σύμπτωση χθες και στη ραδιοφωνική εκπομπή μου το 1/3 ήταν αφιερωμένο σε αυτόν (η εκπομπή ήταν αφιέρωμα στην εκ Καναδά ορμώμενη θαυμαστή τριάδα των Leonard Cohen-Joni Mitchell-Neil Young), όμως άμα γνώριζα τι επρόκειτο να συμβεί θα ήταν όλη πάνω του. Υ.Γ.: Κλασική ταινιάρα η παραπάνω παρεπιπτόντως... Όσοι δεν την έχετε δει, και είστε φαν του Cohen, κάντε το άμεσα.

Την άλλη βδομάδα (Πέμπτες 18:00 - 19:00) ξεκινάω μουσική ραδιοφωνική εκπομπή στο "Κόκκινο Κρήτης" 88,4, τη συχνότητα του οποίου τη βρίσκετε και online εδώ: ÎÏκκινο ÎÏήÏÎ·Ï 88.4 - ÎÏάκλειο on LIVE24.gr - ÎÏκκινο ÎÏήÏÎ·Ï 88.4 Radio Listen Live Δεν ξέρω πόσοι από σας είστε του ραδιοφώνου, αλλά προσωπικά θα γούσταρα στην παρέα της εκπομπής να βρίσκονται όσο γίνεται περισσότεροι μουσικοί, οπότε σας προσκαλώ όλους. Η εκπομπή λέγεται "Δισκογραφήματα", θα είναι αφιερωματικού χαρακτήρα (ανάλογα με την περίσταση θα εστιάζω σε κάποιον καλλιτέχνη ή γεγονός, και μαζί με τη μουσική θα αναφέρονται και ορισμένα βασικά πράγματα σχετικά με αυτό που ακούμε), και οι μουσικές που θα ακουστούν θα είναι από μια μεγάλη γκάμα (rock, rnb, jazz, country, new age, από τα 50's μέχρι και σήμερα). Η πρώτη εκπομπή έχει τίτλο "Από δύο αδέλφια... σε ένα αντρόγυνο", και αφορά τους Allman Brothers και τους Tedeschi Trucks Band. Για περισσότερες πληροφορίες, άμεση επικοινωνία, και live ανταπόκριση την ώρα της εκπομπής, επισκεφτείτε και κάντε like στη σελίδα στο facebook: https://www.facebook.com/diskografimata/ Υ.Γ.: Έψαξα και δεν βρήκα κάποιο ξεχωριστό νήμα για ραδιόφωνο, οπότε το έγραψα εδώ. Αν θεωρείτε ότι καλό θα ήταν να υπάρχει ένα θέμα να μιλάμε για ραδιόφωνο ξεχωριστό, ευχαρίστως κάνουμε ένα και το μεταφέρω εκεί.

https://www.youtube.com/watch?v=WdcPPLDvJoA https://www.youtube.com/watch?v=UDrEHphZbcE Έτσι... Ο fusiongtr ποστάρει fusionaki.

Έφυγε και ο Rod Temperton (δεν ξαναγράφω τέτοιο αγγελτήριο, αρκετά)...

Δυστυχώς πολύ άσχημα νέα... έφυγε αυτός ο παιχταράς πάνω στα ντουζένια του, από κολυμβητικό ατύχημα.

Εφόσον θέλεις μια value for money Les Paul που να κάνεις τη δουλειά σου χωρίς αλλαγές μαγνητών ή οτιδήποτε, νομίζω φωτογραφίζεις μια Vintage. Ήμουν κι εγώ στη θέση σου πριν ένα χρόνο και πήγα προς αυτήν (τότε ήταν και σε προσφορά 100 ευρώ πιο κάτω περίπου): https://www.thomann.de/gr/vintage_icon_v100mrpgm.htm Δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή. Εξαιρετικά βολικό neck, πάρα πολύ ωραίοι μαγνήτες (Wilkinson). Άκου πόσο ωραία "αγριεύουν" εδώ και πόσο ωραία συμβαδίζει ο neck με τον bridge ηχητικά: Μέχρι τώρα έχω παίξει με 5-6 διαφορετικές Epiphone Les Paul στη ζωή μου, και με τη δικιά μου Vintage. Με τη μικρή αυτή εμπειρία μου τις αξιολογώ σε αυτή τη σειρά: Vintage > Epiphone Standard > Epiphone Custom. Υ.Γ.: Αν σε χαλάει το "worn" στο μάτι, υπάρχει η ίδια κιθάρα χωρίς αυτό: https://www.thomann.de/gr/vintage_v100pgm_lemon_drop_reissued.htm

Βασικά πριν 10+ χρόνια υπήρχε λόγος που ακόμα χρησιμοποιούνταν πολύ για ambience και modulation εφέ τα rack units, μιας και τα πετάλια δεν έφταναν τα rack ούτε σε ηχητική ποιότητα ούτε σε ευελιξία. Μετά τον ερχομό του Line 6 DL4 και τη μετέπειτα εμφάνιση πάρα πολλών παιχτών στην αγορά των πεταλιών αυτών των κατηγοριών, αυτές οι διαφορές πλέον δεν υφίστανται. Ειδικά τα πετάλια που κοιτάζεις (Strymon, Eventide κλπ) είναι οι top industry standard επαγγελματικές επιλογές παγκοσμίως. Εφόσον λοιπόν διαφορά στην ποιότητα δεν υπάρχει, ενώ υπάρχει στο μέγεθος, στο βάρος, και στην υποστήριξη (π.χ. η TC Electronic βγάζει συνεχώς toneprints κλπ.), νομίζω πως αργά ή γρήγορα ο δρόμος θα σε βγάλει προς πετάλια μεριά. Όμως αυτά είναι και λίγο γενικολογίες από τη μεριά μου... κάνε του κεφαλιού σου, μα νομίζω πως ξέρεις μια χαρά τι ακριβώς θες και πού να κοιτάξεις (εννοώ πως από όσα έχεις αναφέρει δεν νομίζω ότι καμία από αυτές τις επιλογές σου θα είναι λανθασμένη... οπότε αν βρεις μια καλή ευκαιρία με ένα rack και σου γυαλίσει το μάτι, go for it... αν όχι, πήγαινε με κλειστά μάτια στις πεταλάρες που ανέφερες).

Για όλους εμάς που δεν είμαστε Steve Lukather εκεί έξω (είτε ερασιτέχνες είτε επαγγελματίες), συνήθως τέτοιες αλλαγές γίνονται βήμα βήμα... Δηλ. δεν πουλάμε σε μια μέρα όλα τα ρακ μας και παίρνουμε 10 πετάλια στη θέση τους. Από αυτή την άποψη μπορείς να εντάξεις ένα ένα κάποια πετάλια που σου έχουν γεμίσει το μάτι, και προχωράς βλέποντας και κάνοντας. Εγώ κάπως έτσι άφησα όλο το stereo rack εξοπλισμό μου και πήγα σε mono με πετάλια πριν κάποια χρόνια. Στο κομμάτι της ποιότητας τώρα, Strymon, TC Electronic και λοιποί κατασκευαστές έχουν ανεβάσει τόσο την ποιότητα σε delays και reverbs που προσφέρουν που δύσκολο κάποιος να μην μείνει ικανοποιημένος και να θέλει οπωσδήποτε το PCM-70 ή το LXP15-II (2 τέτοια είχα εγώ και ήμουν ερωτευμένος μαζί τους, αλλά μετά ερωτεύτηκα και το TC Flashback X4) στα live του. Υ.Γ.: Για να αποφύγεις το tap dancing δεν υπάρχει μόνο η λύση του midi switching (υπάρχουν και programmable loopers). Αν τώρα χρησιμοποιείς πολλά διαφορετικά ambience presets, τότε οκ, η λύση είναι το midi.

Είναι cool τύπος, οι τιμές του βάσει ποιότητας είναι πάρα πολύ καλές (ο άνθρωπος είναι one man business, όλα από τα χεράκια του, και θα μπορούσε να βαράει πολύ περισσότερο), και δεν είναι τυχαίο ότι τον έχουν προτιμήσει παιχταράδες σαν τον Greg Koch και τον Jeff Kollman με signature overdrives. Εδώ δεν παίζει με τις κιθάρες και τον ενισχυτή που παίζει συνήθως ο Greg, αλλά το βάζω για να δείτε τον κύριο Jauernig https://www.facebook.com/tjauernigelectronics/videos

Βρίσκεις; Χαίρομαι που δεν είμαι μόνος. O0

Updates σε μαυρισμένα, παραλείψεις σε πλάγια... Κιθάρα: 1) Parker MidiFly early 2000's με piezo bypass mod (χορδές 10άρες D'Addario, πένες Fender Heavy) 2) Vintage Icon V100 "Lemon Drop" Les Paul (τιμιότατη) 3) Alhambra 4P (παιδιόθεν, είχα ξεχάσει να αναφερθώ) Μπάσο: Harley Benton JB-20 standard (τιμιότατο επίσης... πάλι δεν είχα αναφερθεί γιατί σκεφτόμουν μόνο τον εξοπλισμό της ηλεκτρικής) Ενισχυτής: 1) Mesa LoneStar Classic rackmount head (1ο κανάλι ρυθμισμένο για κρυστάλλινο καθαρό, 2ο κανάλι ρυθμισμένο για καθαρό με ελαφρώς περισσότερο όγκο και λιγότερα πρίμα - και τα 2 κανάλια παίζουν στα 50 watts, στην TWEED ρύθμιση ισχύος, και χρησιμοποιώντας Tube Rectifier tracking) τοποθετημένος σε μία Gator 6U rack θήκη με ροδάκια. 2) Yamaha THR-10 practice amp κιθάρας/μπάσου για το σπίτι Καμπίνα: Mesa LoneStar 1x12 open back με 1 ηχείο C90 Κουρδιστήρι: TC Electronic PolyTune Clip Πετάλια (σε μία Pedaltrain-Pro): Budda Budwah WOBO ProgLooper T. Jauernig Stalker boost T. Jauernig Gristle King overdrive/boost Voodoo Lab Sparkle Drive Mod (clean blend control ελεγχόμενο από Option Knob) MXR M234 Analog Chorus BigFoot Engineering Octo puss octave Vertex Landau Stereo Chorus Boss FV-500H volume JAM The Big Chill tremolo Fulltone Deja'Vibe BBE Sonic Stomp sonic maximizer ZCAT Hold TC Electronic Flashback X4 (presets ελεγχόμενα από Ernie Ball VP Jr. 25k expression) κλπ...

Μικροαλλαγές... Πετάλια (τα χρωματισμένα είναι συνδεδεμένα στις 4 λούπες του ProgLooper) Πριν τον ενισχυτή: Budda Budwah WOBO ProgLooper [πάντα ενεργή κάποια από τις λούπες] T. Jauernig Stalker boost T. Jauernig Gristle King overdrive/boost Voodoo Lab Sparkle Drive Mod overdrive (Mod 3, clean blend control ελεγχόμενο από Option Knob GloKnob) MXR M234 Analog Chorus (χρησιμοποιείται σαν leslie simulator) BigFoot Engineering Octo puss octave Vertex Landau Stereo Chorus Boss FV-500H volume pedal JAM The Big Chill tremolo Effects loop του ενισχυτή: Fulltone Deja'Vibe BBE Sonic Stomp sonic maximizer [πάντα ενεργό, για αυτό τοποθετημένο εκτός pedalboard] ZCAT Hold-Delay-Chorus (χρησιμοποιείται μόνο για τη "Hold" λειτουργία) TC Electronic Flashback X4 (presets ελεγχόμενα από Ernie Ball VP Jr. 25k expression pedal) ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Βασικοί Ήχοι - Συνδυασμοί στο ProgLooper: 1) Κρυστάλλινα καθαρά για συγχορδίες και αρπίσματα Κιθάρα --> T Jauernig Stalker boost --> Vertex Landau Chorus --> Boss FV-500H volume --> Ενισχυτής [1ο κανάλι] --> BBE Sonic Stomp --> TC Electronic Flashback X4 delay 2) Καθαρά κυρίως για solo παίξιμο Κιθάρα --> T. Jauernig Stalker boost --> Boss FV-500H volume --> Ενισχυτής [2ο κανάλι] --> BBE Sonic Stomp --> TC Electronic Flashback X4 delay 3) Overdrive τύπου Plexi Κιθάρα --> Voodoo Lab Sparkle Drive Mod --> Boss FV-500H volume --> Ενισχυτής [2ο κανάλι] --> BBE Sonic Stomp --> TC Electronic Flashback X4 delay 4) High gain overdrive Κιθάρα --> T. Jauernig Gristle King overdrive/boost --> Voodoo Lab Sparkle Drive Mod --> Boss FV-500H volume --> Ενισχυτής [2ο κανάλι] --> BBE Sonic Stomp --> TC Electronic Flashback X4 delay Και το background... Όντας κολλημένος με το boost side του Gristle King (του μουσταρδί πεταλιού της φωτογραφίας), έκανα μια διερευνητική ερώτηση μέσω e-mail στον εκ Wisconsin προερχόμενο πεταλοφτιάχτη κύριο Tim Jauernig... χωρίς πολλά πολλά ο άνθρωπος με ενημέρωσε για το σύνολο των σχετικών μπουστοκυκλωμάτων που φτιάχνει, και μου είπε πως μπορούσε να μου φτιάξει το boost του Gristle King σαν standalone boost, και μάλιστα σε mini μέγεθος και εξαιρετική τιμή. Συν τις άλλοις, εφόσον το πετάλι μέχρι τώρα δεν προσφερόταν στην αγορά (εγώ νόμιζα ότι το τωρινό boost side του Gristle King κυκλοφορούσε σαν ξεχωριστό πετάλι με το όνομα Luxury Drive, όμως με διαβεβαίωσε ότι πρόκειται για τελείως διαφορετικά κυκλώματα), με ρώτησε "πώς θέλεις να το ονομάσεις;"... Και σαν κλασικός κιθαρίστας που κάνει το ψώνιο του, το ονόμασα "Stalker" (είναι το mini πεταλάκι δίπλα στο Flashback X4). [οι μη γνωρίζοντες θα νομίζουν ότι το ονόμασα έτσι επειδή είμαι ψιλοανώμαλος - συζητήσιμο -, η αλήθεια όμως είναι ότι το ονόμασα έτσι για 2 λόγους... 1) Μούφα λόγος, απλά για να υποστηρίζω ότι όντως υπάρχει κάποια λογική πίσω από την επιλογή μου: γιατί και καλά ένα boost πετάλι που είναι ανοιχτό την περισσότερη ώρα "παραμονεύει" πίσω από κάθε ήχο που ακούς ??? 2) Ουσιαστικός λόγος: γιατί αντί να του δώσω όνομα γυναίκας, αμαξιού ή οποιασδήποτε συνηθισμένης αντρικής επιθυμίας, είπα να βγάλω το μυστηριώδη κουλτουριάρη από μέσα μου και να του δώσω το όνομα μιας από τις αγαπημένες μου ταινίες - οπότε το πετάλι προφέρεται "Στάλκερ", ταρκοφσκικό γαρ] Και αυτή ήταν η άχρηστη pedalboardιστορία της ημέρας...

Η παρουσίασή σου ήταν περισσότερο του σαλονιού, ενώ το βιβλίο είναι του λιμανιού... ;) Άλλη η μαγεία των ωραίων αυτοβιογραφιών έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την πιθανά πιο πλούσια-μακρά-ιστορική μουσική πορεία που έχει υπάρξει, και έναν τόσο μεγάλο αλήτη. Για μένα ένα βιβλίο που πρέπει να υπάρχει στις βιβλιοθήκες όλων των μουσικών, και όλων των φανατικών ακροατών επίσης. Για τους jazz lovers ειδικά, είναι κάτι σαν το αντίστοιχο του κόκκινου βιβλιαρακίου του Μάο.

Μεταξύ άλλων

Αν εξαιρέσουμε την τελευταία τελευταία φράση, που είναι το γνωστό του γρήγορο κατέβασμα που το χώνει σχεδόν παντού και του είναι δεύτερη φύση, όλο το υπόλοιπο σόλο μόνο "ξένο" που δεν ακούγεται. Ακριβώς ό,τι έπρεπε για outro solo στο κομμάτι. Γενικά όλη η μπάντα είναι ωραία φτιαγμένη, και ο Luke (που είναι λατρεία του Ringo) δίνει ρέστα σε όλο το live.

Αν έβρισκα κάποια εταιρία που να προσφέρει ψηφιακά delays που προσομοιώνουν ωραία tape echo, και ταυτόχρονα αναλογικά τα υπόλοιπα εφέ (univibe, chorus, octave/fuzz και overdrives με ενδιαφέρουν κατά βάση, τα άλλα δευτερεύοντα), σε αυτήν θα κατέληγα. Από όσες μου έρχονται τώρα στο μυαλό, μάλλον θα πήγαινα στη Fulltone, καθώς έχει σχεδόν ό,τι περιέγραψα, και απλά σε αυτή την περίπτωση αντί για πετάλι θα έπαιζα με το Tape Echo της. Οπότε, imaginary Fulltone artist fusionakis plays: Κιθάρα --> Clyde Standard wah --> Octafuzz --> Full-Drive 3 --> OCD --> ChoralFlange --> Mini Deja 'Vibe --> SS Tape Echo --> Ενισχυτής

1) Ο δάσκαλος βασικά υπάρχει για να βοηθάει και να εμπνέει το μαθητή. Εφόσον εσύ από μόνος σου έγραψες ότι νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε τέλμα αυτή την περίοδο, ένας άλλος δάσκαλος είναι μάλλον αυτό που θες (επίσης είσαι ήδη μαζί του πολύ καιρό, οπότε είναι και θεμιτή μια αλλαγή). Αυτό δεν το λέω για να μειώσω το δάσκαλο που είχες, αλλά σίγουρα από την περιγραφή που έδωσες και τη μέθοδό του, νομίζω ότι πήρες ό,τι είχε να σου δώσει. 2) Στο ποιον να βρεις από κει και πέρα, το καλύτερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να ακούσεις συστάσεις από άλλους μουσικούς, γνωστούς σου ή μη... κι εδώ μέσα ακόμα ήδη σου μιλούν κάποιοι δάσκαλοι αν δεν το έχεις πάρει πρέφα, οπότε αν θες κάνε παιχνίδι με προσωπικά μηνύματα μήπως μάθεις πληροφορίες (εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω με προτάσεις γιατί ζούμε σε άλλη πόλη, και δεν είμαι και ο κατάλληλος για κάτι τέτοιο αυτή την περίοδο). Αυτό το λέω και σαν μία πρόσκληση προς τους υπόλοιπους που σχολίασαν στο παρόν thread, βοηθήστε τον με κανένα όνομα, περιγραφή, και λοιπές πληροφορίες (μέσω προσωπικού μηνύματος πάντα). 3) Η διδασκαλία και η βελτίωση που επιτυγχάνεται μέσω αυτής είναι μια αλυσίδα, οπότε το να βρεις ένα δάσκαλο που θα σε εμπνεύσει και θα σε χώσει σε πιο βαθειά νερά μελέτης και συνολικής μουσικής διαπαιδαγώγησης, δεν σου εγγυάται τίποτα από μόνο του, αν δεν συνδυαστεί με σοβαρή επένδυση χρόνου και προσπάθεια από τη μεριά σου. Η δικιά μου η συμβουλή είναι να δοκιμάσεις, και στην τελική αν δεις ότι δεν μπορείς να ανταποκριθείς στο βαθμό που σου ζητάται (μιας και μιλάς απλά για χόμπι, και αυτό αντιπροσωπεύει ένα όριο που για τον καθένα είναι προσωπικό και για τους άλλους δυσδιάκριτο), είτε το συζητάτε και κάνετε ένα πιο ελαστικό μάθημα, είτε σταματάς και πάλι κάτι έχεις πάρει, γνωρίζοντας και για το πού να κινηθείς στο μέλλον όταν σου ξαναβγεί επιθυμία. 4) Καλούς δάσκαλους μπορείς να βρεις και σε ωδείο και σε ιδιαίτερα. Το ιδιαίτερο όμως έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί και ο ίδιος ο δάσκαλος να διαμορφώσει ολοκληρωτικά την ώρα, τη σύνθεση και το κέντρο βάρους του μαθήματός του, ενώ στο ωδείο υπάρχουν χρονικοί περιορισμοί - μεταξύ άλλων - που κάνουν την απόλαυση του πράγματος μικρότερη. Ειδικά αν στην πορεία το δεις πιο σοβαρά, τότε θα το δεις κι εσύ ότι ένα ιδιαίτερο με έναν καλό δάσκαλο-μουσικό είναι σπουδαία εμπειρία που αξίζει να την έχεις ζήσει. Είναι πολύ ωραίο και το να ενταχθείς σε ένα σύνολο ενός ωδείου τύπου Νάκα και να παίζεις με διαφορετικές μπάντες, σε διάφορα στυλ ανά περίοδο κλπ, αλλά εκεί μιλάμε για ακόμα περισσότερα χρήματα, και για άλλες επιδιώξεις συνήθως... δηλ. αυτό καλό είναι να γίνεται άμα το θες πολύ, και όχι απλά επειδή είσαι χομπίστας. Και πάλι βέβαια για κάποιον που το πάει επαγγελματικά, θέλει συνέχεια να βελτιώνεται κλπ, μπορεί - και χρειάζεται πιθανά - να πάρει πράγματα και από τους δύο κόσμους (εμπειρίες με έξτρα μουσικά μαθήματα πέραν του οργάνου, και παίξιμο με πολλούς άλλους μουσικούς σε ένα καλό ωδείο από τη μία μεριά, και εμβάθυνση στο όργανο και σε συγκεκριμένα στυλ παιξίματος σε ένα ιδιαίτερο με έναν καλό δάσκαλο από την άλλη). Αυτά.

Προφανέστατα. Και 69 και 79 να είσαι αν τα χέρια πάνε, τα βασικά υπάρχουν, και θέλουν και άλλοι να παίζουν μαζί σου, πάλι σε παίρνει. :) Τώρα για το τι σκοπούς έχεις, αν θες μια ενασχόληση με τη μουσική να σε ζήσει κιόλας, εκεί ξεκινάς μια άλλη συζήτηση. Τώρα το γιατί άνοιξες ένα θέμα και ρωτάς κάτι τέτοιο ίσως θα έπρεπε να σε προβληματίζει, καθώς υποτίθεται ότι η αγάπη για τη μουσική προσπερνάει οποιεσδήποτε αναστολές και ανατροφοδοτεί την όρεξη για παίξιμο, δημιουργία μπάντας κλπ. από μόνη της. Δηλ. με λίγα λόγια αν περιμένεις άλλοι να σου πουν (χωρίς να σε έχουν ακούσει μάλιστα) "κάνε το, μπορείς, γίνεται," δεν έχει και πολύ νόημα αν δεν το έχεις πει εσύ στον εαυτό σου πρώτα. Αυτά. Ελπίζω να μην παρεξήγησες, δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία να το παίξω ψυχολόγος, αλλά αισθάνθηκα ότι λίγο πολύ κάτι τέτοιο ζητούσες. Χαιρετώ, και καλά ξεκινήματα.

Είχα ακούσει ένα δυο δείγματα όταν βγήκαν και το είχα ξεχάσει. Σήμερα το άκουσα ολόκληρο πρώτη φορά, και από ό,τι φαίνεται θα ακολουθήσουν αρκετές ακόμα. Για μένα το καλύτερό του άλμπουμ από εποχές "Crystal Planet" και "Engines Of Creation", δηλ. επιστροφή στον παλιό καλό Satriani με λίγα λόγια. Μου μοιάζει ότι έχει αρχίσει να ξαναφρεσκάρει παίξιμο-ήχο-συνθετικές ιδέες-συνολική προσέγγιση πάνω στο όργανο (πράγμα που άρχισε να αχνοφαίνεται από το "Unstoppable Momentum"), ενώ τη δεκαετία 2002-2012 μου φαινόταν λίγο πολύ αδιάφορος, χωρίς έμπνευση και επαναλαμβανόμενος για το μέγεθός του στις δισκογραφικές προσπάθειές εκείνων των χρόνων. Γενικά το άλμπουμ άνετα στέκει δίπλα στα έπη "Surfing With The Alien", "Flying In A Blue Dream", "The Extremist", "Crystal Planet" και "Engines Of Creation" σαν μία από τις 6 καλύτερες προσωπικές του δουλειές (κάπου 5ο ή 6ο)... πολύ το χάρηκα, κάνε μας να ξαναγουστάρουμε ρε μέγιστε.

Εγώ θα πήγαινα σε G&L ή Vintage ή Squier (Classic Vibe ή Standard) στο εύρος bidget που σκέφτεσαι, με αυτή τη σειρά πιθανότατα.

Κωλοαρρώστεια... RIP funky man.

Χωρίς φατσούλα, και γω το πιστεύω αυτό που λες. Απλά εξήγησα ότι παρόλο που μου άρεσε, το απέρριψα σαν κομμάτι του live rig μου.. όχι λόγω κακής απομίμισης leslie, αλλά λόγω μειωμένης παρουσίας σε σχέση με το παρόμοιο - με βάση τα θέλω μου - ψευδοleslie εφέ που πετύχαινα με ένα chorus. Τώρα το ότι το έδωσα συνέβη επειδή παιχτικά δεν έχω και πολύ ρεπερτόριο για να το χρησιμοποιώ συχνά, ούτε είμαι κανένας Charlie Hunter ή Greg Koch. Ελπίζω αυτός που το πήρε να του έκανε πιο συχνή χρήση.

Πολλά από όσα λες είναι ίδια με αυτά που είπα κι εγώ αν δεν το καταλαβαίνεις, κι απλά κάπου είναι σαν να μιλάμε σε άλλες συχνότητες. Κατά τα άλλα μιλάς απλά σαν οργανοπαίχτης άλλου οργάνου (και με άλλα θέλω προφανώς), οπότε το αφήνω εδώ, με έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να βγάλουμε άκρη. ;D Κλείνοντας, απλά να επισημάνω ότι όσα είπα τα έγραψα επειδή στο πρώτο ποστ σου ανέφερες ότι ο οδηγός αγοράς δεν απευθυνόταν αποκλειστικά και μόνο σε πληκτράδες. Υπό αυτή την έννοια, αν κάποιος είναι ένας τύπος περίπου σαν και μένα (δηλ. κιθαρίστας που η βασική του έγνοια είναι πώς θα χρησιμοποιεί live διάφορα εφέ για το όλο γούστο του πράγματος), τότε νομίζω πως έχουν κάποιο νόημα ύπαρξης τα όσα είπα. Αν τώρα κάποιος θέλει να ηχογραφήσει ένα κομμάτι και σε κάποιο σημείο να ακούγεται περίπου σαν να παίζει με ένα leslie speaker, χωρίς να δώσει τα λεφτά να πάρει ένα πραγματικό leslie speaker, προφανώς αυτά τα συμπράγκαλα θα του κάνουν ικανοποιητική δουλειά. Ανέφερα το προφανές προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης.