cherokee

Χαχαχαχα πόσο δίκιο έχετε! Είχα την τύχη μόνο μια φορά να ακούσω από κοντά(χωρίς να παίξω εγώ βέβαια ώστε καταλάβω και λίγο καλύτερα) έναν τύπο που είχε αγοράσει το αντίστοιχο κιτ της Ceriatone και το είχε φτιάξει να παίζει. Τότε είπα απλά να γκουγκλάρω λίγο γι' αυτά τα μηχανήματα. Νομίζω ότι ο συγκεκριμένος ήχος που δεν είναι κι εύκολα αντιλήψιμος από ηχεία γραφείου, ακουστικά κλπ(..προφανώς θα μου πείτε) κατέληξε να είναι trademark λόγω 2 βασικών χαρακτηριστικών συνδυαστικά με το τραβηχτικό του look: είναι ένας ενισχυτής με αργή αλλαγή στη συμπίεση των αρμονικών του στρίβοντας το gain/πολύ ελεγχόμενο clipping και συνεπώς σχεδόν κάθε ρύθμιση αποτελεί sweet spot για τους περισσότερους. Άρα κατά τη γνώμη μου είτε ο Κινέζος βγάλει δική του εκδοχή είτε ο Μολδαβός, αν βάλουν μια μούρη που παραπέμπει εκεί που πρέπει, λίγο ύφασμα από κάθισμα ΤΟΥΟΤΑ Corolla του '66, τα 3 φιλτράκια κι ένα "D" κάπου στο όνομα τελείωσε το θέμα. Αν ξεκίνησαν να προσεγγίζουν τον ήχο του Dumble πειράζοντας ένα κύκλωμα Rivera κι αλλάζοντας το Gain του απ' το 10 στο 6 ή ενός καΘαρού Laney κι αλλάξουν πάλι το Headroom του και το EQ φτιάχνοντάς το σε turret board, εγώ προσωπικά δεν θα το καταλάβω. Όσο για τους Έλληνες που θα τους φέρουν στα μαγαζιά τους, τους αγαπάμε κι ας ξέρουμε τον διάλογο που θα κάνουμε από πριν: "-Καλό ακούγεται αλλά δεν μοιάζει με Νταμμμπλ" "-Γιατί..είχες και στο χωριό σου ΔάΜΠΛ και ξέρεις πως ακούγεται?" ?

Καλη Χρονιά σε όλους! Στο άμεσο μέλλον θα αναζητήσω και εδώ ενα σώμα Strato με σκοπό να δέσω κατι πολύ "δυνατο". Εχω ενα υπέροχο warmoth SRV roasted maple/pau Ferro μπράτσο, εχω πάρει τους αγαπημένους μου kinman, εναν Screaming Demon Humbucker για τον οποιο βέβαια δεν ειμαι σιγουρος αφού προτιμούσα γενικότερα κατι σε alnico4. Και προσπαθώ να αποφασίσω αν θα κανω διάταξη με Floyd rose fast loader/kahler, hardtail ή αν σε hardtail θα προσαρμωσω ενα wonderBar που μου έχει καρφωθεί στο νου. Σίγουρα θα κανω μια 80ς στρατ αγριεμενη στα πρότυπα της εποχής. Πριν λίγους μηνες πουλούσε ενας φίλος εδώ μια φοβερή MJT usa σε παστέλ χρωμα απο αυτα της fender τα sonic blue/sea foam green που τοσο μ'αρέσουν. Αλλά τα 500 φράγκα δεν μου περίσσευαν τότε και δεν την πρόλαβα. Σίγουρα αυτό το πρότζεκτ θα εχει extreme aged look οπότε καπου θα χωθώ να ανεβάσω φωτό γιατί θα το κανω με τον τρόπο που ανέφερα. Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα! Πάντα με υγεία εύχομαι?

Συγχαρητήρια για τη δουλειά σας! Τα χρήματα που ανέφερε ενας κύριος είναι όντως πολλά αλλά ειναι κι ενα πιθανό ποσό να το ακούσει κάποιος σε σενάριο πλήρους ανακατασκευής. Ασχετα με τον πεπειραμένο ή μη μάστορα και καθαρά κοιτώντας αριθμούς, στην πιάτσα η τοποθέτηση ταστων για παράδειγμα είναι πέριξ του 150αριου! Και το πέριξ σημαίνει κι οτι υπάρχουν φίλοι που θα πάρουν και 220. Οπου δεν ειναι κακο αυτο καθεαυτό, το κακο είναι να μην αξιολογείται το ίδιο η υπηρεσία Και απ τον μάστορα Και απ τον πελάτη ταυτόχρονα. Στον ενα να φαίνονται πολλά και στον αλλο λίγα κλπ κλπ. Η τιμή ΣΕ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ με το αποτέλεσμα κι οχι απο μόνη της, καθορίζει αν μια σχέση μάστορα-πελατη θα ειναι αποστειρωμένη και ψυχρή ή σχέση εμπιστοσύνης. Οσο οι μάστορες έχουν άτυπο εμφύλιο με όσους "χαλουν την πιάτσα" στις τιμές κι όσο οι πελάτες κυνηγούν την πιο τσάμπα λύση, οι εταιρείες σχεδιάζουν όργανα που δεν μπορούν να τα αγγίξουν μάστορες για επιδιόρθωση και μουσικοί δε θα μπορούν να τα αγγίξουν σε μαγαζί. Πραγματικά μπράβο για τη δουλειά σας. Τα project αναβίωσης ειναι εξίσου ενδιαφέροντα με την απ το μηδέν κατασκευή οργάνου .

Γεια χαρα σε ολους και καλη χρονιά! Πρώτο μου σχόλιο στα φόρουμ μετα απο πολλάααα... χρόνια που ειμαι στο νοιζ. Πολυ όμορφη η δουλειά ως προς το εικαστικό που βλέπω και καταλαβαίνω. Θελω να γράψω εδώ εναν τρόπο που ανακάλυψα τυχαία για "φυσικο" look μαυρίσματος στο γυμνό ξύλο που θέλουμε να κάνουμε relic. Το πυρωμα δίνει εναν συγκεκριμένο τόνο που δε μοιάζει να προήλθε από ιδρώτα ή φυσική κακουχία κατ'εμέ! Μια φορά έκανα γυάλισμα ταστων με μια metal polish αλοιφή.. η γνωστή διαδικασία που τα τρίβεις οσο πιο δυνατά μπορείς κι αν το κάνεις με το χερι σε 6-7 όργανα, σε τρεις μερες δεν εχεις αγκώνα! Αυτο το τρίψιμο λοιπόν, αφήνει μια μαυρίλα να το πω απλα στο πανί οπως πολλοί μάλλον θα έχετε δει. Κατά τη διαδικασία του setup χρησιμοποιώ πολλα διαφορετικά πανακια για την εκάστοτε διεργασία, ομως εκείνη τη φορά, απρόσεκτος κι ενω κοιτούσα παράλληλα ενα λάιβ του Roben Ford στο λάπτοπ, παίρνω το ιδιο πανι και ξεκινάω να τρίβω την maple ταστιερα του φίλου η οποία ειχε ήδη διώξει το coating της στα σημεία που γινόταν το έντονο βιμπρατο με συνέπεια να μαυρίσει μόνο σε αυτα αφού προφανώς και η μεταφορά απο πανί θα μπορούσε να συμβεί μόνο οπου αυτο συναντούσε πορώδες ξύλο. Αφου αγχωμένος του έστειλα φωτό και τον Ρώτησα αν θέλει να βρω τρόπο να επαναφέρω το look της ταστιερας εκείνος απεναντίας μου ειπε να κανω ετσι και την πισω μεριά του μπράτσου. Εγω ακόμα δοκιμάζω την τεχνοτροπία αυτη στα διάφορα ρεταλια μου που προφανώς αποδίδει διαφορετικά ανάλογα τον πόρο του ξύλου. Το καλο ειναι ομως οτι δεν μπορει να σου "ξεφύγει" το μαύρισμα. Φαινόταν πολύ φυσικό και όμορφο το αποτέλεσμα και μπορώ να πω οτι μου έλυσε κι εναν προβληματισμό για τη σκέψη χρήσης water based stain σε όργανο που δεν έφτιαξα ο ίδιος ωστε να μπορω να ελέγχω εξαρχής την υγρασία του, απο που ξεκινάει και πού αυτή καταλήγει. Κατα τον νόμο του equilibrium η υγρασία στο τέλος διαδίδεται παντού μεσα στο ξυλο μέχρι να κατανεμηθεί ομοιόμορφα. Αρα απ τη στιγμή που παλεύουμε για ενα όργανο να κρατηθεί μέσα στο 6-8% υγρασία κατά την κατασκευή και πριν τη θωράκιση απ τους εξωγενείς παράγοντες, γιατί να ρίξεις επιπλέον νερο στα σημεία που μένουν αθωρακιστα πριν το τελικό coating? Θα μπορούσε να πει κάποιος οτι κακώς μοιράζομαι κάτι τέτοιο απ τη στιγμή που εχω μια επαφή με ανακατασκευές κλπ, όμως επειδή οι ιδέες ειναι πολλές και λίγες μόνο απο αυτές αφορούν όργανα που υπάρχουν απ το τέλος του εμφυλίου, προτιμώ να δω ενα νέο βιντεάκι απο Ελληνα τεχνικό που θα εξελίξει δική του τεχνοτροπία. Φιλικά, Νίκος Μ.