rgxinap

παρομοίως, τα ανήψια μου μου τα ζάλισαν με την σκανδιναβική μυθολογία.

μην σου πω και Sin after Sin (!!!), μετά έπεσαν κάπως, με εξαίρεση το φοβερό Screaming for Vengeance.

στην αεροπορία το Contact Car το λεγαν, κοντακάρ, και λέγαμε στο αεροδρόμιο πάμε ένα ράλυ παρί κοντακάρ ?

καλά, του έλεγα στο άλλο τρακ το "we're stars", ωραίο ρε γιώργο αλλά ποιός παίζει ρυθμικά στο δεξί κανάλι? εμμμ εσύ μου απαντάει!! κοκκαλο εγώ!!!

άπαικτο hammond και πιάνο Νικο εύγε, πολύ καλή συνθεση, Γιώργο ωραίος μεστός, ουσιαστικός, αξιόπιστος και με συναίσθημα όπως πάντα, κολήσατε απίστευτα, σαν δίδυμοι!

τα έλεγα στο γνωστο σβησμένο νήμα για το παράδοξο των παλαιστηνιοφιλων και της πολικότητας Εβραίος-Ισραηλινός.

Φάνη @Πνοή και Νύξη συμφωνώ, εννοείται με όλα αυτά. Οσον αφορά το γιατί προβλήθηκε η συγκεκριμένη μουσική την γνωστή περίοδο, είναι πολυδιάστατη η απάντηση, το νέο κράτος (>1821) στήθηκε γύρω απο ρούμελη/μωριά μην το ξεχνάμε, και αυτοί που σχεδιάσαν το όλο σκηνικό (κάπου μακριά απο την χώρα) ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Στην παρατήρηση σχόλιο του @manosx περι εξέλιξης και προόδου, ένα απλό αντεπιχείρημα : υβρίδια. (τα γνωστά υβρίδια των διαφόρων φυτών, δημητριακών, κτλ). Ναι η εξέλιξη και το συμφέρον για την τσέπη μας επιτάσσει την χρήση υβριδίων, τα οποία αποδίδουν περισσότερους καρπούς, είναι πιο ανθεκτικά, είναι ... αληγορικά πιο κοντά προς την σύγχρονη ιατρική και μακριά απο τα ξεματιάσματα ένα πράμα (αν και μαζί με τα ξεματιάσματα χάθηκαν και ΕΝΑ ΚΑΡΟ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ)... αλλά .... δυστυχώς υπάρχει και το αλλά... δεν αναπαράγονται με φυσικό τρόπο, οπότε η παραγωγή εξαρτάται απο την εμπορική διάθεσή τους και διαθέσιμοτητά τους. Αν π.χ. το εργοστάσιο/α που τα παράγει (συνήθως 99.99% σε κάποια χώρα της βορειοδυτικής ευρώπης) σταματήσει να προμηθεύει (λόγω πολιτικών επιπλοκών/αποφάσεων κτλ) τότε μείναμε χωρίς ψωμί/ζωοτροφές απλά και ξεκάθαρα. Εκτός και αν έχουμε δική μας παραγωγή υβριδίων (έχουμε?) ή αν έχουμε κρατήσει τους αρχικούς φυσικούς σπόρους (έχουμε?). Δηλαδή, δεν είναι έτσι απλά τα πράματα, πετάξαμε για γιατροσόφια και τα μουλάρια και μπήκαμε στον μαγικό κόσμο της προόδου. Χρειάζονται και ασφαλιστικές δικλείδες για παν ενδεχόμενο. Και αυτό δεν εφαρμόζεται μόνο στις υλικές ανάγκες αλλά και στις ψυχικές/πνευματικές όπου ανήκει και η μουσική. Δηλαδή η όποια εξέλιξη πρέπει να γίνεται κτήμα και παραγωγή πρώτα απο όλα.

να σημειώσω εδω και το εξής παράδοξο το οποίο απο όσο ξέρω είναι μοναδικό στην Ελλάδα : - η χωριάτικη πηγαία παραδοσιακή μουσική του λαού ονομάζεται : Δημοτική (του δήμου - πόλεως) - η αστική μουσική (των δήμων) που είναι πιο μακριά απο την λαϊκή παράδοση ονομάζεται : Λαϊκή πουθενά δεν έχω συναντήσει κάτι παρόμοιο.

Ειναι θεμα του χρονικού διαστήματος / της περιόδου που ένα είδος έχει αγαπηθεί και τραγουδηθεί. Αν αυτό συμβεί επι μακρόν τότε γίνεται παράδοση. Ιδίως όταν αυτο αποτελέσει βάση και θεμέλιο για επιπλέον ορόφους στο μουσικό - πολιτισμικό οικοδόμημα. Μιλάμε για Τσιτσάνη, μιλάμε για μπουζούκι και για Τρίκαλα οκ? Ε ωραία, σας πληροφορώ οτι το 1920 ρούμελη, ήπειρος, θεσσαλία, μωριάς δεν είχαν ακούσει καν ούτε μπουζούκι ούτε μπαγλαμά ούτε κανέναν απο τους μικρασιάτικους δρόμους με τα περίεργα αραβικά (ή μήπως περσικά?) ονόματα. Τους ήταν παντελώς ξένα όλα αυτά. Ιδίως εμείς οι ηπειρώτες είχαμε 2-3 κλίμακες (πολλές λέω) και εκεί βασίζονταν όλα τα τραγούδια. Καμία σχέση με τις μικρασιάτικες κλίμακες που ήρθαν μετά τα γεγονότα του 1922. Σήμερα βεβαιως ένα παιδί που θα πάει να μάθει μπουζούκι και στα Γιάννενα και στα Τρίκαλα (ιδίως στα Τρίκαλα) αυτό λογίζεται πλέον ως ελληνική παραδοσιακή μουσική. Και στην Κρήτη υπήρχε φλογέρα, και άλλα μουσικά όργανα ίσως πιο παλιά και απο την λύρα, που πήγαν αυτά? Που πήγε η φλογέρα? Το κλαρίνο δεν ήταν κάποτε και αυτό ξενόφερτο? Γενικώς υπάρχει εξέλιξη θέλουμε δεν θέλουμε. Η τεράστια διαφορά είναι το κατα πόσο κάτι το κάνεις κτήμα σου και χτίζεις πάνω σε αυτό με το δικό σου στυλ, ή απλώς προσπαθείς να μιμείσαι. Στην 2η περίπτωση είναι στείρο, δεν πρόκειται ούτε να έχει εξέλιξη ούτε να αποτελέσει με την σειρά του παράδοση. Και τέλος ένα εξαιρετικό βαλκανικό δείγμα παντρέματος όχι νέου με παλιό αλλά "ανατολικό" με δυτικό με δημιουργικό τρόπο :

οχι

εγω δεν έχω πρόβλημα, παίζω με ότι κιθάρα ναναι, αρκεί - να έχει 7 χορδες - να είναι μαύρη - να έχει green dots - να γράφει στο headstock Ibanez ?

εμένα πάλι το συγκεκριμένο γκολάκι δεν μου έκατσε καλά, το θεώρησα λίγο "φούστικο".

φοβερό παικτρόνι, ας όψεται η πτησοφοβία.

ήθελα να ξερα χθες στο 90+ φεύγα τι στον π$%^&τσο μπορεί να σκεφτόταν ο Μεσι όταν περπατούσε, όταν βαραγε τα φάουλ στον γάμο του καραγκιόζη, όταν έκανε φάουλ απελπισίας, κτλ κτλ. πόσο μεγάλος ήταν κατεσέ σύμφωνα με τα δικά σου κριτήρια χθες ο Μεσι? Και για να μην βαράμε αποκλειστικά τον Μεσάκο, μήπως παίζει ρόλο ποσο τραβάει όλη η ομάδα? ή και άλλοι παράγοντες που γνωρίζουν μόνο αυτοί που παίζουν μπαλίτσα σε αυτην την κατηγορία?

Νικο το έχεις για πλάκα. Θυμάμαι το έχω κάνει και εγω κοβερ αυτό, χμμμ ψήνεσαι?

τέλειο!

Στο γυμνάσιο - λύκειο που πάνε τα δικά μου, μια ελάχιστη μειοψηφία ακούει ρόκ. Οι περισσότεροι τράπ (και τα 2 τα δικά μου τραπ ακουν, και ναι άκουγαν μεταλ απο την κοιλιά της μάνας τους, και όχι δεν προκειται να τα πυροβολήσω για αυτό όπως και οι δικοί μου δεν πυροβόλησαν εμένα όταν φορούσα τις νεκροκεφαλές). Η 2η σαφώς μικρότερη ομάδα ακούει ρεμπετικα (οι πιο αριστερίζοντες), και η ισχνή μειοψηφία ρόκ.

^^^ οι ξένοι που έρχονται φυλάγονται κιόλας λιγουλάκι παραπάνω. Θυμάμαι, νομίζω γύρω στο 2000 είχε έρθει στα Γιάννενα (ΠΑΣ) -β εθνική αν θυμάμαι καλά- ένας βραζιλιάνος ονόματι Campos Elder : http://acervosantosfc.com/elder-1996-2000/ ο τυπάκος ήξερε καντάρια μπάλα, πάσες, σεντρες ακριβείας, φαντασία, έβλεπε γήπεδο, έβαζε γκόλ, τεχνίτης στο έπακρο, οι επιτόπιες τρίπλες του άφησαν ιστορία... ε... αμυντικά δεν έκανε πολλά πράματα , δεν πίεζε, φοβόταν να βάλει τα πόδια του στην φωτιά. Νομίζω οτι το ίδιο ισχύει και για τον Τζιοβάνι, αλλά και τον κάθε ξένο που παίζει σε υποδυέστερα πρωταθλήατα απο αυτά της χώρας του. Δεν θα κάτσει ο άλλος να χαραμίσει την καριέρα του για μια περα βρέχει φάση σε αγώνα β' εθνικής (ή και α') σε μια χώρα με ισχνή ποδοσφαιρική ιστορία 6000 μίλια μακριά απο το σπίτι του.

Απο όλους ο πιο επιβλητικός, αθλητικός, δυνατός, δυναμικός είναι ο Ζλάταν. Βαλκανικό ταμπεραμέντο. Και έβαλε μερικά απο τα πιο ωραία γκολ που έχουν μπει ποτέ.

Σημερα ο μέσος "ιν" νέος με "στυλ", (και μιλάω για τους έφηβους, καθότι σε αυτην την ηλικία διαμορφώνεται ο χαρακτήρας) ακούει τραπ. Απο τους συμμαθητές της κόρης ελάχιστοι ακούνε ρόκ, κιθαριστική μουσική. Το ίδιο και με τους συμμαθητές του γιού. Δεν έχει σημασία που άκουγαν ροκ και κιθάρες απο νεογέννητα κιόλας. Το ρεύμα σήμερα είναι άλλο. Οι σημερινοί "μάγκες" αλανιάρηδες κάνουν τα μαλιά κοτσιδάκια, εχουν τατουαζ, και τα τραγούδια τους μιλάνε αναγκαστικά για λεφτά, γυναίκες, πώληση ναρκωτικών και μετατροπές αυτοκινήτων. Δεν φταίνε τα παιδάκια (όπως δεν "φταίγαμε" και εμείς τότε). Είναι απλά αυτη η πραγματικότητα, το ρεύμα, η μόδα.

στο 3:47 : ακούγεται το κλασικό Γιουγκοσλαβικό (και γενικώς σλαβικό) γυναικείο επιφώνημα. άκουσα και αυτό : καλό ευχάριστο.

παίζει σχέση με βόρειους γείτονες? γιατί κάνει μπαμ απο χιλιόμετρο. ωραίο το τραγουδάκι, κλασικό.

θυμάμαι 17 χρονων είχα τσακωθεί με τους δικούς μου και αντι να πάω εκκλησία έκατσα σπίτι και έβγαλα το χριστός ανέστη σε ήχο black sabbath με τις γνωστες διφωνίες, και βγήκε τέλειο! τωρα 33 χρόνια μετά με τα πεθερικά σταθερά. ότι καλύτερο!!

Οκ, νομίζω οτι κουλοί δεν υπάρχουν, είναι θέμα επιλογών, σήμερα το κάθε πιτσιρίκι μπορεί μόνο με youtube -αυτοδίδακτος δηλ- σε 5 χρόνια να παίζει καλύτερα απο όλους τους "Θεούς" του 70. Ο συγκεκριμένος είναι προβλέψιμος, αλλά νομίζω αυτο επιδιώκει. Υπήρχαν και πιο προοδευτικές μουσικάρες το 70 που δεν ήταν τόσο κλισέ.