Θα συμφωνήσω.Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για αξιολόγηση(γούστο δηλαδή) αλλά για ξερολισμό και απαξίωση.
Κάνει διαφορά,δεν βρίσκεις;
Έλα τώρα,δεν μπορεί να το πιστεύεις αυτό.
Η βαρύτητα μίας άποψης για ένα συγκεκριμένο ζήτημα είναι σε άμεση συνάρτηση με τη σπουδή επί του ζητήματος εκείνου που την εκφράζει.
Κάποιον που έχει να πει κάτι και το λέει,θα τον ακούσουμε.
Κάποιον που δεν έχει να πει κάτι αλλά πάλι το λέει,θα τον βάλουμε στη θέση του.
Σε αυτόν που δεν έχει να πει κάτι και δεν το λέει,του βγάζουμε το καπέλο.
...Υπό αυτό το πρίσμα,η γνώμη κάποιου για τα πράγματα είναι το background του.
Αυτό έχει να κάνει με το πώς εκλαμβάνει ο κάθε ένας την κριτική που κάνει η εκάστοτε αυθεντία.
Θα ακούσω,φερ' ειπείν,έναν καταξιωμένο κριτικό κινηματογράφου.Αν αναφερθεί σε μία από τις αγαπημένες μου ταινίες με άσχημα λόγια, ε δεν θα πάω να τη σβήσω απ' τον σκληρό ούτε θα πάψει να μου αρέσει ποτέ.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ο τύπος δεν έχει δει κάτι περισσότερο(ή λιγότερο) που εγώ απλά δεν μπορώ να εντοπίσω.Και εννοείται ότι η γνώμη του μετράει πιο πολύ από την δική μου.Γιατί αυτός δεν αξιολογεί απλά,όπως είπαμε παραπάνω,αλλά κρίνει με παραμέτρους που εγώ δεν έβαλα ποτέ.
Έξυπνο αλλά δυνητικά επικίνδυνο.
Μπορεί,αν γνωρίζαμε το πνεύμα του κρίνοντος,να φιλτράραμε καλύτερα αυτό που ήθελε να πει και να μην το παρεξηγούσαμε.Κακιά στιγμή δηλαδή.
Ή μπορεί κάποιος άσχετος να έπαθε αναλαμπή.Κωλοφαρδία δηλαδή.