fanisatt

Έχοντας φθάσει σε ένα προχωρημένο στάδιο οξείδωσης εδώ και 2 χρόνια και κάτι ψιλά...σκέφθηκα να τα πιάσω πάλι σιγά-σιγά τα μουσικά....ότι μπορώ τέλος πάντων ! Οπότε, πήρα στίχο από το στιχουργό Γιώργο Γκανέλη (ποίημα Φυγή) αποφασισμένος να το μελοποιήσω σώνει και καλά ! Όσο """"τραγούδαγα"""" το στίχο κι έψαχνα συγχορδίες βαρώντας τα πλήκτρα κάπως μου άρεσε. Τώρα που έγινε μουσική ... μου φαίνεται φτωχό ! Ελπίζω να το αναλάβει ο Γιώργος Κουρμούλης όποτε μπορεί κι αν θέλει να το ερμηνεύσει ή/και να κάνει όπου θέλει τα δικά του με την ηλεκτρική κιθάρα (κι ας μην είναι ροκ το κομμάτι). Τη δική μου φωνή δεν επιτρέπεται βέβαια να την ακούσετε !!! Έστειλα προχθές ένα Demo στο @gkourmoul1 Γιώργο (αναγκαστικά με τη φωνή μου στη θέση της μελωδίας για ευνόητους λόγους) κι αρρώστησε βαριά ο άνθρωπος , παίρνει αντιβιώσεις και δεν συμμαζεύεται...!! ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ !! (Δεν είμαι συνήθως ομιλητικός ! Ελπίζω να μην έχω παρεξηγηθεί. Ο λόγος είναι ότι κλείνω το γέροντα υπολογιστή μου και βλέπω ότι υπάρχει διαδικτυακό στο κινητό τηλέφωνο. Δεν μπορώ όμως να πληκτρολογώ κείμενα σ' αυτό το μαραφέτι....) ΦΥΓΗ Σ’ ένα όνειρο βαθύ τη σκιά σου κυνηγάω δεν θυμάμαι τη μορφή μα ακόμη σ’ αγαπάω. Η ανάσα σου μπορεί τη σελήνη να γλυκάνει κι η ζωή σαν ιαχή τον αέρα να τρελάνει. Σε μια τέτοια εποχή όλα μοιάζουνε χαμένα είναι λάθος η στιγμή και τα λόγια προδομένα. Βυθισμένος στο χαρτί κάτι γράμματα σου γράφω ραγισμένο το γυαλί, με το αίμα υπογράφω. Ένα τρένο αδειανό αναμνήσεις κουβαλάει κι απ’ το τζάμι το θολό η ζωή μάς χαιρετάει. Στην ομίχλη των καιρών η αγάπη μοιάζει ρίσκο σ’ ένα θέατρο σκιών μια σε χάνω μια σε βρίσκω. Όταν έρχεσαι εσύ εγώ πάντοτε θα φεύγω σαν τρεμάμενη ψυχή το παρόν θα αποφεύγω. Όταν έρχομαι εγώ εσύ τη φωτιά θα σβήνεις σ’ έναν άγνωστο θεό το κορμί σου θα αφήνεις.

Μελοποίηση του ποιήματος "Σάββατο" του Γιώργου Γκανέλη Έχει ανεβεί ξανά και ξανά τούτο εδώ αλλά , αυτήν τη φορά έχουμε επιτέλους φωνητικά ! Το μελοποίησα 2 χρόνια πριν κι ανέβασα τότε τη μουσικούλα. Σε δεύτερη φάση βάζει τη σφραγίδα του ο Φώτης Τσίγγος @cigaret13με την ηλεκτρική του κιθάρα και την ποιοτική του απαγγελία. Πριν από λίγες ημέρες συνεργάσθηκα με το Γιώργο Κουρμούλη ο οποίος ανέλαβε την ερμηνεία . Ευχαριστώ πολύ αμφότερους τους συνεργάτες για την πολύτιμη συμβολή τους ! Καλή ακρόαση ! ΣΑΒΒΑΤΟ Σάββατο σβησμένο αποτσίγαρο μέσα στο τασάκι του χειμώνα άνθρωποι περνάνε από δίπλα μου ξύπνησαν και άλλαξαν αιώνα. Σάββατο χαμένο διαβατήριο ρούχο απ’ το πανέρι των εμπόρων θύμα της ασφάλτου πάλι γίνομαι λεία και βορά των τροχοφόρων. Σάββατο μιλάς με την πανσέληνο ρίχνεις ένα κέρμα στο πηγάδι σέρνονται οι ψυχές μέσα στην άβυσσο δύσκολα περνάει κι αυτό το βράδυ. Σάββατο αδιάβαστο τετράστιχο πάνω σε εισιτήριο του τρένου θάνατο μυρίζεις και οινόπνευμα λόγια από στόμα μεθυσμένου. Σάββατο τι θέλεις από μένανε είμαι ναυαγός αρχαίου στόλου μέσα στο βυθό σου απόψε πνίγομαι και στη μοναξιά του κόσμου όλου.

Ποίημα του Γιώργου Γκανέλη το οποίο επέλεξε ο ίδιος να μελοποιήσω. Ο Γιώργος Κουρμούλης έβαλε τα φωνητικά και την υπομονή του και ανέβηκε εδώ η δουλίτσα πριν 2 χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα το επέλεγα ποτέ για μελοποίηση !! Κάποιος άλλος θα έπρεπε με πλούσια μουσικά προσόντα και εμπειρία και καλύτερα μηχανήματα - software. Μετά τα πρόσφατα συνταρακτικά γεγονότα στη Χώρα μας ήρθαν στη σκέψη μου οι στίχοι του Γκανέλη...και ειδικά το τελευταίο τετράστιχο ! Το έπιασα ξανά λοιπόν , το δούλεψα λίγο παραπάνω και το ανεβάζω εκ νέου με τη σύμφωνη γνώμη του ερμηνευτή . Ερμηνεία : Γιώργος Κουρμούλης. ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟ ΜΙΣΟΣΚΟΤΑΔΟ Μείναμε μόνοι στης Ιστορίας το μισοσκόταδο ένας αντάρτης αλήτης άνεμος μας τυραννά κρύες εξέδρες χάσκουνε μέσα σε άδειο γήπεδο έξω απ’ το σπίτι μου μια λιμουζίνα τώρα περνά. Χώμα και λάσπες στα πεζοδρόμια που πατήσαμε όλοι οι ρήτορες στους ιππόδρομους λογομαχούν αυτά που θέλαμε μας τα πήραν και δεν τα ζήσαμε και στα μπαλκόνια οι κλειδοκράτορες βωμολοχούν Πλήθη αιχμάλωτα στο κυνήγι της κατανάλωσης πανηγυρίζουν κρατώντας λάβαρα ρωμαϊκά τα όνειρά μας σε εργοστάσιο εμφιάλωσης για να ξεπλύνουν κάτι πανάκριβα μωσαϊκά Όλοι οι δρόμοι μάς οδηγούνε σε σανατόρια πνεύμονες άρρωστοι από την πίσσα της εποχής σήμερα άνοιξαν δυο καινούργια εστιατόρια και οι πελάτες τα επισκέπτονται πανευτυχείς Τρύπιες σημαίες μες στην ομίχλη να κυματίζουνε ασθενοφόρα την ησυχία μας καταπατούν ιδέες σάπιες σ’ ουρανοξύστες να ανεμίζουνε κάθε χαράματα οι ενοχές μας υπνοβατούν. Φίλοι χαθήκαν χωρίς ν’ αφήσουν ένα σημείωμα κι οι έρωτές μας εξαϋλώθηκαν σε μια βραδιά η Ιστορία είναι της νύχτας φτυστό ομοίωμα που ‘χει στη σάρκα της μιαν ανυπόφορη μυρωδιά. Καλή ακρόαση !