Έκτορας

Θα ήθελα να κάνω τις εξής δύο : να αφαιρέσω ένα από τα 3 controls και να πάω με 1 volume & 1 tone pot, και να προσθέσω την δυνατότητα να ενεργοποιώ μόνο bridge & neck μαγνήτη. Ιδανικά σε νέο pickguard, για να μην φαίνεται και η τρύπα. Θα είχε πλάκα επίσης να αντικαταστήσω το 5-way blade switch με 3 μικρά διακοπτάκια, τα οποία ανεξάρτητα ενεργοποιούν κάθε μαγνήτη. Αν είδες το πιο πάνω video των Dire Straits, έχουν και οι δύο Strat της μπάντας, ακριβώς αυτό. Δεν είναι σύνηθες, it would be fun.

Γιατί, πρώτον, ΕΧΩ Tele. Δεύτερον, για να κοιτάζομαι στον καθρέπτη όταν κάνω τον Mark Knopfler.

Έχω δύο κιθάρες me Floyd Rose, να κάνω ό,τι μου περάσει από το νου. Αυτό το απαρχαιωμένο μαραφέτι που ονομάζεται vintage trem, τί να το κάνω... Hard pass.

Παρεπιπτότως @LK όντως αυτές ακριβώς κοιτάζω. Κοίτα χρώματα: https://www.thomann.de/gr/fender_player_series_strat_mn_tpl.htm https://www.thomann.de/gr/fender_player_series_strat_mn_car.htm καθώς και εκείνο που πόσταρες.

Τί ακριβώς παίζει ανάμεσα σε 2-point tremolo και 6-point tremolo? Έτσι κι αλλιώς, ότι και αν έχει η κιθάρα, θα γίνει decked, αλλά ρωτάω να μαθαίνω...

Για να μην ανοίγω άλλο νήμα (ίσως θα έπρεπε), αν, λέω ΑΝ βρε αδερφέ, κοίταγε κάποιος για τα κάτωθι: Είτε Squier είτε Μεξικάνα (υπέροχα χρώματα) maple neck Όχι υπερβολικά παχύ / κατά προτίμηση μεσαίου πάχος μπράτσο Ψηλά frets Χωρίς κολλήματα για μαγνήτες (αλλάσονται) ή ιστορική ακρίβεια και vintage-ο-λαγνείες Τί θα προτείνατε...; Χρησιμοποιείστε άφοβα το Thomann, η αγορά θα γίνει online έτσι και αλλιώς. Εδώ θα έπρεπε να αναφέρω ότι το καλύτερο μπράτσο Strat που έχω παίξει το έχει η Silver Sky και πέστε ελεύθερα να με φάτε. Δεν αγοράζω όμως Silver Sky λόγω και headstock (ewwww) και λόγω συμβατότητας pickguard με aftermarket λύσεις. Κατά πάσα πιθανότητα η κιθάρα θα χρησιμοποιηθεί, αν τελικά κάνω το βήμα) σαν βάση για μετατροπές ηλεκτρικών κλπ. Αλλά στο μπράτσο και το μανίκι, δεν υπάρχουν μετατροπές, άρα...

Πολύ ενδιαφέρον post @Nekkon, Ευχαριστούμε! Όντως, η Gretch είναι ΚΟΥΚΛΑ, και θα διάβαζα άνετα ένα review για αυτή.

1,5 χιλιάρικο για ενισχυτή modelling…

Δεν έχω άποψη για την μίξη και τον ήχο, θεωρώ σε μεγάλο βαθμό ότι είναι και υποκειμενικά αυτά τα πράγματα. Αλλά συνθετικά και εκτελεστικά είναι εξαιρετικό το κομμάτι. Βασικά βγάζει μια έντονη ‘80-ήλα, θα έλεγα, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πρέπει να είμαστε και κοντά σε ηλικία (είμαι 46) και αυτά τα ακούσματα μας είναι κοινά. Επιρροές από synth wave με αέρα blade runner, ξέρω ´γω, ή τουλάχιστον αυτό εισέπραξα. Εν συντομία, εξαιρετικό και να συνεχίσεις να ηχογραφείς. Το απόλαυσα.

Με μπάντα, δεν μπορώ να συσχετίσω τα πολλά, απότομα χρήματα. Ένα (μικρό) studio ηχογράφησης όμως θα το έκανα και για να παίζω με την δίκη μου μπάντα και για να έρχονται και άλλες μπάντες να ηχογραφούν και εγώ να χαζεύω.

Εγώ πάντως το παραδέχομαι. Είμαι θύμα του marketing της Gibson, από 12 χρονών. ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ μάλιστα, ΑΥΤΟΥΣ εδώ τους κιθαρίστες, για πλύση εγκεφάλου της χείριστης μορφής:

Ζηλεύω όποιον έχει γραφείο, είτε μιλάμε για δωμάτιο είτε για το έπιπλο. Εγώ εγώ χώρο απλά να ακουμπώ το laptop στην κορυφή ενός επίπλου που υπάρχουν από κάτω δυο ενισχυτές και τα πετάλια (στο πάτωμα). Συνήθως παίρνω line-out από το laptop, στο line-in του Blackstart HT1R, ενώ παίζω YouTube backing tracks και τζαμάρω παίζοντας κιθάρα => pedalboard => ενισχυτή. Αν θέλω silent practice, παίζω με ακουστικά από τον Blackstar, αν μπορώ να παίξω ελεύθερα, ενισχυτής είναι ο Vox Nightrain combo.

Κοντοσούβλι, αρνάκι και χοιρινό, κάνω μόνος μου 3-4 φορές τον χρόνο που θα έχουμε τραπέζι σπίτι (και θα έχουμε κόσμο). Δεν μου πέρασε ούτε από το μυαλό να το βάλω σε burger buns, δεν ξέρω, θα μπορούσα, φαντάζομαι...

Αυτή εδώ είναι: https://www.thomann.de/gr/gibson_sg_standard_64_maestro_pb_ula.htm

Είδατε πού πιάνει η ζώνη της κιθάρας της για να μην έχει neck-dive, έτσι...? I'm just saying...

Πιο sexy από αυτή, πάντως... δύσκολα:

Mucho dinero, που λένε...

Διαφωνούμε, Γιώργο το neck-dive είναι neck-dive, όπως και να παίζεις. Βασικά, ήθελα να με διαψεύσεις... Θα μου έδινες την ελπίδα ότι μπορώ να βρω SG χωρίς neck-dive, αλλά εσύ με επιβεβαίωσες! ? Η SG έχει neck-dive, η Explorer δεν βολεύει με θήκες και stand, η Flying V ( που έχει ενσωματωμένο stand ) δεν βολεύει κάθωντας... Καταλάβατε τώρα γιατί η Les Paul είναι η απόλυτη κιθάρα, σχεδιαστικά...? ?

Συγνώμη που θα διαφωνήσω για κιθάρα που δεν έχω καν... αγγίξει, αλλά και βέβαια έχουν ΟΛΕΣ οι SG neck dive και βέβαια έχει και η δική σου. Κάτσε, πάρε την SG σου και (προσπάθησε να) την ισορροπήσεις στο πόδι σου. Η κιθάρα θα φύγει (και γρήγορα) προς την μεριά του λαιμού. Κάνε το ίδιο με μια Les Paul ή μια Explorer. Δεν υπάρχει καμία σημασία τί λαιμό ή βάρος έχουν. ΔΕΝ θα γύρουν προς την μεριά του, γιατί ΠΑΝΤΑ το βάρος του κυρίως σώματος είναι μεγαλύτερο από το βάρος του λαιμού και γιατί, βεβαίως, το σημείο κόλλησης του λαιμού βεβαιώνει ότι η ροπή δεν θα είναι ποτέ αρκετά μεγάλη για να προκαλέσει neck dive. Τώρα ανάλογα πώς τοποθετείς την ζώνη στην SG, η οποία ιδανικά θα έπρεπε να πιάνει στην κορυφή του upper horn (και όχι πίσω από το neck joint) , ή τί ζώνη χρησιμοποιείς ή πώς τοποθετείς την κιθάρα (ψηλά ο λαιμός / χαμηλά το σώμα) κλπ. μπορείς να το κάνεις ανεπαίσθητο ή ακόμα και να το εξαφανίσεις το neck dive. Αλλά υπάρχει εκεί, de facto. Υπάρχει κόσμος που συνιστά να αγοράζεις SG με Maestro Vibrola ή παρόμοιο τρέμολο, και ας μην το χρησιμοποιήσεις ποτέ, μόνο και μόνο για να προσθέσεις βάρος στο κυρίως σώμα και να μετριάσεις / εξαφανίσεις το neck dive. Για εμένα, είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημά τους. Κατα τ'άλλα, λατρεύω τα πάντα πανω τους. Την καλημέρα μου.

Ο λόγος, εικάζω, που σου φαίνεται πιο "εύθραυστη" η SG είναι ότι ο λαιμός βρίσκεται πιο μπροστά τοποθετημένος σε σχέση με μια Les Paul. Αυτό που κερδίζεις βέβαια είναι η πολύ καλύτερη πρόσβαση ψηλά στα τάστα, αυτό που χάνεις είναι το καταραμένο neck-dive. Το οποίο, κατά την γνωμη μου, είναι θέμα μόνο όταν παίζεις όρθιος, γιατί όταν παίζεις καθιστός ισορροπείς την κιθάρα με τον δεξί σου αγκώνα βασικά, πάνω στο σώμα. Επίσης είναι λίγο πιο άβολη από την Les Paul για να παίζεις πολύ χαμηλά στα τάστα, γιατί "τεντώνεσαι" λίγο παραπάνω να τα φτάσεις. Η SG δεν είναι ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη κιθάρα, σχεδιαστικά, από την Les Paul. Είναι απλά διαφορετική. Προσφέρει σημαντικές βελτιώσεις και ταυτόχρονα χάνει σε κάποια άλλα σημεία. Όσον αφορά τον ήχο καθεαυτό, γενικότερα μιλώντας, θεωρώ ότι η SG έχει λίγο πιο έντονη παρουσία στα μεσαία. Το οποίο την κάνει πιο ταιριαστή σε συγκεκριμένα ήδη μουσικής (όπως το stoner rock / sludge rock για παράδειγμα) που η παραμόρφωση είναι διαφορετική από αυτή του κλασικού metal. Μου αρέσει επίσης πάρα πολύ για blues, σε στυλ Gary Clark Jr. , συνεργάζεται εξαιρετικά με fuzz-boxes κλπ. Να την χαίρεσαι Λάκη. Εσύ, όχι το συγγενολόι. Γνώμη μου.

Η ταπεινή συνεισφορά μου στο νήμα. Όχι της δεκαετίας του ‘80, πολύ πιο πρόσφατη, αλλά στο ίδιο πνεύμα. Ειναι η κιθάρα που δείχνω αν με ρωτούν «αν έχω Strat» . Ναι αμε, αυτή.

Με γεια και καλορίζικη ρε @LK ! Αλλά αξίζει το δικό της νήμα και φωτογραφίες χωρίς τα πλαστικά. Make it happen!

(Ελληνικότατος ο τίτλος, το ξέρω). Ή, πώς μια μικρή αλλαγή στην χρήση του effects loop του ενισχυτή, προκαλεί domino effect στην χρήση των πεταλιών μας. Ο ενισχυτής μου είναι ο Vox Nightrain 15watt combo, ο οποίος έχει clean, boost & higher gain κανάλια. Το high gain δεν το χρησιμποιώ ποτέ και πάντα έπαιζα στο καθαρό κανάλι του. Άρα όλα τα πετάλια πήγαιναν στην είσοδο του ενισχυτή. Μέχρι που ξεκίνησα να πειραματίζομαι με το boost... Το οποίο βασικά είναι ένα tone-stack bypass. Όλες οι ρυθμίσες των mid / bass / treble ακυρώνονται και σου μένει μόνο το master volume και το gain knob, του ενισχυτή. Και το boost ξεκίνησε να μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι αυτό που λένε edge-of-breakup ήχος: καθαρός, σχετικά, σε lead lines και crunchy όταν κάνεις δυνατό chord strumming. Τρομερά δυναμικός ήχος, ελέγχεις τα πάντα με το picking attack σου. Επιπρόσθετα... είδα ότι τα overdrive πετάλια πάνω σε αυτό τον ήχο, πηγαίνουν σε άλλη διάσταση. Τρομερά πλούσιος ήχος, διατηρώντας την δυναμική του και τον χαρακτήρα του (ανάλογα και με το πετάλι, βέβαια). Ερωτεύτηκα ακόμα περισσότερο το Fulltone OCD (το αγαπημένο μου OD ever) αλλά από την άλλη, ξεκίνησε να μου φαίνεται ότι το Timmy τώρα περισσεύει. Γιατί όταν χρησιμοποιούσα το καθαρό κανάλι του ενισχυτή, ερχόταν το Timmy να σπρώξει το OCD. Αυτό τώρα γίνεται περιττό. Και για higher gain ήχους, υπάρχει distortion (Wampler Sovereign) να αναλάβει τα υπόλοιπα. Ακόμα καλύτερα σε crunchy ήχο, ακούγονται και τα fuzz, να σημειώσουμε. Από την άλλη, τώρα είχα μικρό θέμα με τα time-based effects (reverb, delay, modulation). Εκείνα έχασαν (λίγο) σε διαύγεια. Άρα, εδώ έπρεπε να μεταφερθούν στο effects loop του ενισχυτή (που ευτυχώς, έχει). Μαγεία. Επέστρεψε όλη η διαύγειά τους. Το άλλο που πρόσεξα, χωρίς να είναι μεγάλο θέμα, είναι ότι το TCE Triple Delay ακούγεται να έχει ΠΟΛΥ περισσότερο mix. Το Mobius φαίνεται ανεπηρέαστο. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το output του effects loop. Εύκολη η λύση, πρέπει να ξανα-σετάρω τα 3 presets του Triple Delay. So... χρησιμοποιεί κάποιος άλλος το effects loop του ενισχυτή του? Τα βρώμικα / μπουσταρισμένα κανάλια του? Ή χρησιμοποιείτε μόνο το καθαρό και όλα τα πετάλια μπροστά? Ή ίσως βρώμικο κανάλι και όλα τα πετάλια μπροστά (αν δεν τον ενοχλεί κάποιον, μια χαρά).

Ελπίζω να μην νομίζεις ότι ειναι δική μου, γιατί δεν είναι... ? Από το Facebook.