Ενώ συμφωνώ με όλα όσα λες, διαφωνώ με το συμπέρασμά σου. Εντελώς. Θα μείνουμε απραγείς μπροστά σε όλα όσα συμβαίνουν, γιατί είναι βολικότερο να επαναπαυθούμε στο ότι τώρα πια δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα; Η βολική αυτή ψευδαίσθηση στην οποία ΟΛΟΙ ΜΑΣ στην Ελλάδα μάθαμε να κοιμόμαστε στην αγγαλιά της, απαρνούμενοι τις κοινωνικές και πολιτικές μας ευθύνες;
Γιατί ΣΙΓΟΥΡΑ μπορούν να αλλάξουν, τωρα κιόλας, ΠΟΛΛΑ. Για την ακρίβεια, θα τολμούσα να πω ότι είναι ακόμα στο χέρι μας να αλλάξουν τα περισσότερα. Τώρα, αν είναι τα πιο σημαντικά ή όχι, είναι άλλη κουβέντα. Αλλά με τίποτα δεν μπορώ να δεχτώ το ότι δεν μπορούν να αλλάξουν.
Τώρα, το αν ΘΕΛΟΥΜΕ να αλλάξει το παραμικρό, αυτό μάλιστα, μπορώ να το δεχτώ σαν επιχείρημα. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, που λέει και ένα βαμπίρ, ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ να αλλάξει το παραμικρό. Ας είμαστε ειλικρινείς, έστω και τώρα κοντά στο τέλος.
Το είπε και ο μεγάλος κοινωνικο-πολιτικός σκεπτικιστής Dave Mustaine, εξάλλου:
the world don't want to be changed, only left alone...