Έκτορας

Τί σε κάνει να πιστεύεις / υποψιάζεσαι ότι δεν είναι; Προσωπικά, δεν βρίσκω κάτι να με οδηγεί σε κάτι τέτοιο, μια χαρά Epiphone μου φαίνεται...

Μια μικρή σημείωση από εμένα: εκτεταμένη χρήση των controls της Les Paul (ή κιθάρας με παρόμοιο pickup p& control setup) δεν νοείται αν δεν υπάρχουν ήδη τα κάτωθι: 1) ποιοτικά και μετρημένα σε values ποτενσιόμετρα 2) ποιοτικοί capacitors 3) '50s wiring οτιδήποτε άλλο φέρνει... την λάσπη. Άρα, ξεκίνα από την κιθάρα και τους ανάλογους μαγνήτες, ψάξου για ενισχυτή (και ένας βασικός Fender ή ακόμα και ένας Vox θα μπορούσαν να αποτελέσουν καλή βάση για πετάλια) και μετά πεταλάκι. There are many ways to skin a cat, που λένε κα στο χωριό μου. Για πληροφόρηση, ο Santana προσπαθούσε να παίξει τα πράγματα που έπαιζε ο Peter Green, και τα πρώτα χρόνια χρησιμοποιούσε μια SG με P90s, στην οποία προσπαθούσε να κάνει το woman tone του Clapton. Αλλά με τον δικό του εξοπλισμό ακουγόταν σαν αυτό που ακούμε στην κλασική ηχογράφηση του intro του Black Magic Woman: κλασικός Santana ήχος. Το ίδιο κόλπο του Clapton προσπάθησε να εφορμάσει και ο νεαρός Slash αλλά εκείνος είχε διαφορετκούς μαγνήτες στη Les Paul του και, κυρίως, άλλο ενισχυτή. Και τί "ανακάλυψε"; Αυτό που σήμερα ονομάζουμε Slash-tone. Αυτό που θέλω να πω είναι δεν έχει τόσο πολύ σημασία στο σε τί στοχεύεις. Είναι πολύ ωραίο που σε εμπνέει ένας συγκεκριμένος κιθαρίστας. Σημασία έχει, με τον δικό σου εξοπλισμό και phrasing να καταλήξεις σε κάτι που σου αρέσει και που μπορείς να κάνεις δικό σου. Το ταξίδι δηλαδή μετράει πιο πολύ από τον προορισμό (πωωω, έγινα και ποιητής πρωινιάτικα...).

Κουκλάρα!!! Φαντάζομαι φινίρισμα με διάφανο βερνίκι, για να μείνει... πάνω-κάτω όπως τη βλέπουμε, έτσι; Πάρα πολύ ωραία ιδέα ΚΑΙ υλοποίηση. Μπράβο!

Τώρα που αναφέρθηκε ο Orange Tiny Terror, αν θυμάστε όσοι είσασταν μέσα, ο κιθαρίστας του support group των Aerosmith στο Καραϊσκάκη βγήκε με αυτόν, με μικρόφωνο μπροστά και μερικά πετάλια. Και ακουγόταν super!

Πολύ ωραίο Φώτη, και σύνθεση και εκτέλεση και ηχογράφηση. Σπουδαίος!

Ωραίο, γλυκό παίξιμο Δημήτρη. Οι αριστεροί είναι πιο... jangly που λένε και στο Αμέρικα, δεν είναι κακοί, ιδιαίτερα για ρυθμικό παίξιμο. Μου φάνηκε ότι δεν διαχειρίζονται ιδιαίτερα καλά το gain. Οι δεξιοί είναι πιο "στρογγυλοί", πιο γεμάτοι και με πιο πολλά μεσαία, δεν μου ακούστηκαν άσχημοι σε καμία φάση. Και σήκωναν άνετα και πιο πολύ gain. Υπολογίζω ότι αυτοί είναι αυτοί που σου έστειλα, χωρίς ποτέ να τους έχω ακούσει πιο πριν. Ωραία μουσικούλα όμως κάνεις και με τους δύο και αυτό μετρά περισσότερο απ'όλα.

Πολύ εντυπωσιακή κατασκευή, με γεια! Για πες μας και άλλα όμως, ποιός έφτιαξε το board, τί μουσική παίζεις, για τί το χρησιμοποιείς κλπ.

Δεν κάνει τίποτα μάγκα μου. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω, πριν καν ακούσω τα clips, ότι ακούγονται πολύ πιο ωραίοι στην κιθάρα σου από ότι ακούγονταν... στο συρτάρι μου. ;D

Α, πρέπει να ακούσω απόψε στο σπίτι να δω τί παίζει. Πολύ μου αρέσει αυτό το "πριν & μετά", σαν τις διαφημίσεις αδυνατίσματος ένα πράγμα. Με γειά, έτσι κι αλλιώς!

Οι συγκεκριμένοι που έβαλα, όχι μόνο τηρούν αλλά... τα ξεσκίζουν και το 2, και το 4 και το 5. Και... είμαι ασυγχώρητος που δεν έβαλα στο rock τους Young brothers. Σε μεγάλο βαθμό ο ήχος των ACDC είναι ο ήχος του rock, σε όλο τον πλανήτη.

Αν μιλάμε για rock, τότε και οι Aerosmith (Joe Perry & Brad Whitford) και οι early Guns & Roses (Slash & Izzy Stradling) και άλλοι που δεν μου έρχονται στο μυαλό τώρα χωράνε στην κουβέντα. Αν μιλάμε και για metal, υπάρχουν ακόμα περισσότεροι, αλλά οι top 3 για εμένα είναι: Iron Maiden (Dave Murray & Adrian Smith) Judas Priest (KK Downing & Glenn Tipton) Queensryche (Chris DeGarmo & Michael Wilton)

Αξίζει και με το παραπάνω. Ιδιαίτερα συνιστώ να σου κάνουν και το λεγόμενο '50s wiring και θα δεις πόσο περισσότερο χρήσιμα θα γίνουν όλα τα controls της κιθάρας.

Όχι ρε φίλε, δε γίνονται αυτά... Τί θα γίνει με αυτή τη χρονιά επιτέλους;! Ο χάρος δεν καταλαβαίνει ούτε από ηλικίες, ούτε τίποτα... Σπουδαίος ντράμερ, έπαιξε στο αγαπημένο μου Megadeth album, μεταξύ άλλων.

Alice Cooper & Salvador Dali:

Βασικά δεν είδα στο αρχικό post το... Affinity κομμάτι της εξίσωσης, αλλιώς δεν θα είχα ρωτήσει. ;D

Dim, αν επιτρέπεται, γιατί ακριβώς αλλάζεις τους μαγνήτες σου; Τί ακριβώς δεν κάνουν που θα ήθελες ή τί ακριβώς ήχο έχεις στο μυαλό σου; Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποννοώ πως δεν θα έπρεπε να το κάνεις. Είμαι πολύ υπέρ της αναβάθμισης των ηλεκτρονικών (ή του... customisation, όπως λέγεται) αρκεί να είναι ακριβώς αυτό και όχι αλλαγή για χάρη της αλλαγής. Και δεν ξέρω αν αλλάζοντας τους stock για Tonerider κάνεις το 1ο ή το 2ο.

Τρομερές όλες τους. Μπράβο ρε Χταπόδι (και στους δύο σας, βασικά)!

Αν ισχύουν και τα 3 παρακάτω, τότε ναι: 1) Αν είσαι ικανοποιημένος από το πώς η κιθάρα παίζει στα χέρια σου και πώς σου "κάθεται" από playability (που λένε) 2) Αν δεν είσαι ικανοποιημένος από το πώς ακούγεται 3) και έχεις και τα χρήματα για την αναβάθμιση, τότε προχώρα. Γενικότερα η ερώτηση "αξίζει να κάνω το τάδε ή το δείνα" έχει πάντα υποκειμενική απάντηση.

Μπορώ να παραθέσω μερικούς από τους σημαντικότερους / καλύτερους / πιο επιδραστικούς, με τα εξής κριτήρια: 1. Δεν υπάρχει σειρά κατάταξης. Του κουτουρού, που λένε. 2. Η λίστα είναι από εμένα, για εμένα. Είναι υποκειμεινότατη και υπόκειται σε αλλαγές, χωρίς καμία προειδοποίηση: Joe Satriani Steve Vai Steve Ray Vaugn Malmsteen Rory Gallagher Mark Knopfler Richie Blackmore Tony Iommi Carlos Santana Gary Moore Slash Joe Perry Billy Duffy Angus Young Jimmi Hendrix BB King David Gilmour Buckethead KK Downing & Glen Tipton (ναι, αυτοί θα μπουν σαν κιθαριστικό δίδυμο) Dave Murray & Adrian Smith (παρομοίως) Billy Gibbons Zakk Wylde John Sykes Bernie Madsen Andy Powell Mick Box Jimmy Page ...και μάλλον ξεχνώ και μερικούς. Το γενικότερο κριτήριο ήταν το πόσο η μουσική που αυτοί κιθαρίστες έπαιξαν, καθόρισε και τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας αλλά και το ύφος της μουσικής στην οποία δούλεψαν, καθώς και την μακροχρόνια επιρροή τους στο να κάνουν νέους ανθρώπους να πιάσουν την πρώτη τους κιθάρα και να κάνουν μουσική. Με άλλα λόγια, μιας και κανείς ποτέ του δεν ασχολήθηκε ούτε με την μουσική ούτε έπιασε κιθάρα επειδή άκουσε Marr ή Prince,, δεν χωρούν στη λίστα μου. Τη δική μου λίστα, έτσι...;

Παρεπιπτόντως, any way you slice it, όπως και (θες να) το δεις, λίστα που δεν έχει στην 20-άδα τον Blackmore, τον Satriani, τον Vai, τον Slash, τον Angus αλλά έχει τον Derek Trucks, χωρίς να θέλω να τον μειώσω στο ελάχιστο, δεν μπορώ να την πάρω σοβαρά.

Βασικά, το σωστό είναι ότι πολλές έγιναν... μαμάδες εξαιτίας του, για να ακριβολογούμε, έτσι...; ;D

Μαλάκα... γέρασα...

Το δικό μου:

Alice Cooper... Λες για εκείνον που έγραψε τραγούδια που τραγούδησε ο Sinatra και που του είχε ζητήσει και άλλα για να πει; Για εκείνον που ο Dylan χαρακτήρισε "πολύ υποτιμημένο τραγουδοποιό"; "Ακούω μόνο Sinatra και Miles Davis" λέει... "Μόνο, όμως..." χα,χα,χα... Πες μας και με τί κρασί τα συνοδεύεις. Τί κτήμα, χρονιά, και τα ρέστα... Αυτό το post ήταν πραγματικό μνημείο δηθενιάς, ακόμα και για τα δεδομένα του Noiz. Δεν το λες και λίγο...