Έκτορας

Να διορθώσω το πιο πάνω post, μετά από εκείναι του Superfunk & του Trolley. Οι επιδοτήσεις της ΕΕ μέχρι το 2009 δεν ήταν ΚΑΝ δανεικά. Τα δανεικά τα κάναμε μόνοι μας... Μόλις το συνειδητοποίησα και έχω μείνει (ακόμα πιο) έκπληκτος... (πάλι φέραμε την συζήτηση στην ελληνική πραγματικότητα - thread derail...).

Στην Ε.Ε. δεν είμαστε από τότε που υιοθετήσαμε το ευρώ, είμαστε από το... '81. Για 25 χρόνια τουλάχιστον, ενώ ταυτόχρονα είχαμε και εθνικό νόμισμα και νομισματική πολιτική, εισπράταμε δανεικά, τα οποία εισέπραταν και οι υπόλοιπες χώρες-μέλη, με σκοπό αυτά τα χρήματα να πάνε σε ΥΠΟΔΟΜΕΣ, οι οποίες με τη σειρά τους είχαν σκοπό να μασ φέρουν στο ίδιο επίπεδο (οικονομικό, κοινωνικό, υποδομών, κράτους προνοίας) που είχαν και οι χώρες που... μας δάνειζαν. Χρήματα τα οποία υποτίθεται ότι έπρεπε να γίνουν υποδομές παιδείας (σχολεία, πανεπιστήμια), υποδομές μεταφορών (οδικό δίκτυο, σύγχρονοι σιδηρόδρομοι, αεροδρόμια), υποδομές υγείας (νοσοκομεία). Εμείς όμως είχαμε καλύτερες ιδέες; τα κάναμε Cayenne, μίζες σε εθνικούς υπεργολάβους που ποτέ δεν τελείωναν τα έργα που έπαιρναν (ή τα τελείωναν με την βοήθεια των διοδίων που έβαζαν) , μπουζούκια στη Βίσσυ, στην Άντζελα και το Ρέμο, χαρισμένα χρέη σε ομάδες ποδοσφαίρου, γήπεδα δώρο σε... ανώνυμες εταιρείες, μισθούς σε ένα γιγαντιο σύστημα αργόσχολων δημοσίων υπαλλήλων (που κανένας δεν ήξερε ακριβώς... πόσοι ήταν), Ολυμπιακή, και ούτω καθεξής... Το πάρτυ το χαρήκαμε. Αλλά δεν θελήσαμε ποτέ να καταλάβουμε ότι έχει ημερομηνία λήξης και ότι... τα λεφτά ήταν δανεικά (και όχι αγύριστα). Ας είχαμε το μυαλό μας όταν έπρεπε. Ας μίλαγαν περισσότερο αυτοί που έβλεπαν τί γίνεται. Ας άκουγαν περισσότερο αυτοί που δεν έβλεπαν. Τώρα είναι αργά. Η Πορτογαλία και η Ισπανία στις αρχές τις δεκαετίας του '80 ήταν σε ΠΟΛΥ χειρότερη, οικονομικά, μοίρα από την Ελλάδα. Το γεγονός του πού είναι αυτές σήμερα και που εμείς, τα λέει όλα... Για να κλείσω: Δεν είμαι υπέρμαχος ούτε της μεγάλης ευρωπαικής ιδέας ούτε του ευρώ, το οποίο σχεδιάστηκε για να υπηρετεί αυτούς τους οποίους μέσα στην ΕΕ ακόμα παράγουν και εξάγουν και να αλυσοδένει όλους τους υπόλοιπους. Αλλά πριν ανοίξουμε το στόμα μας και κατηγορήσουμε την ΕΕ, για την είσοδο στην οποία πασχίζαμε, πανηγυρίζαμε και (από πάνω) είχαμε την βεβαιότητα ότι θα συνεχίζει να είναι το χέρι που χρηματοδοτεί το πάρτυ μας (την ίδια ώρα που αφήναμε τα σχολεία μας χωρίς θέρμανση και με σπασμένα τζάμια), καλό είναι να κάνουμε, να ολοκληρώσουμε και να μείνουμε μόνο στην αυτοκριτική μας. Όχι, δεν είμαστε εξυπνότεροι από τους "άλλους". Το αντίθετο συμβαίνει.

@Theoctapus: Ολισθαίνεις σε πολύ, πολύ επικίνδυνα μονοπάτια λογικής σχετικά με την δημοκρατία, την λογική και την αξία της εφαρμογής της. Σε μονοπάτια λογικής που δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Σε εκτιμώ πάρα πολύ και σέβομαι και τις απόψεις σου και τον τρόπο που τις διαπιστώνεις. Αλλά εδώ, δεν μπορώ να ακολουθήσω. "Ελαφριά ή Χαλαρή Δημοκρατία" δεν υπάρχει όπως και δεν υπάρχει το "ολίγον έγκυος" ή "ελαφριά νεκρός". Όπως και δεν υπάρχει επιλεκτική δημοκρατία. Το αν υπάρχει εφαρμοσμένη ή ανεφάρμοστη δημοκρατία είναι όντως μια συζήτηση που θα μπορούσε να γίνει. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Ακόμα μια συζήτηση στο noiz που οι συμμετέχοντες νομίζουν ότι η συζήτηση γίνεται για αυτούς... Τίποτα καινούριο. Από τη δική μου μεριά, διακρίνω μια αδυναμία εντοπισμού ή και διαχωρισμού των κινήτρων των Βρετανών να ψηφίσουν για το συγκεκριμένο ερώτημα που τους τέθηκε, σε πολιτικά και οικονομικά. Είναι γεγονός ότι η εκστρατεία του "έξω" στηρίχτηκε σε επιχειρήματα, εν πολλοίς, οικονομικά και, επίσης εν πολλοίς, ανακριβή ή αστήρικτα. Εάν οι Βρετανοί ψήφισαν έξοδο από την ΕΕ για οικονομικούς λόγους, τότε they have shot themselves in the foot, congrats! Ούτε κατάλαβαν τί ακριβώς έκαναν και το έκαναν σίγουρα για λάθος λόγους. Εάν τώρα ψήφισαν με πολιτικά κριτήρια, δεν αντιλαμβάνομαι πού είναι το πρόβλημα (για αυτούς). Έκαναν μια επιλογή και όλες οι επιλογές σε αυτή τη ζωή έχουν συνέπειες. Θετικές και αρνητικές, από τη φύση τους και την ερμηνεία τους. Το δικό μας ζόρι που ακριβώς έγκειται; Στο ότι μας μισούν (γελάω) και εμάς και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους; Δεν μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε το δικαίωμα της επιλογής; Ρωτήθηκαν, απάντησαν, τραβάνε το δρόμο τους, θα επωμιστούν τις συνέπειες. Εκτός και αν μας φαίνεται αδιανόητο το γεγονός ένας λαός να ψηφίζει, χωρίς φανατισμούς και φασαρίες, σε ένα ερώτημα που τους τέθηκε, με πολιτικά κριτήρια και με γνώμονα το γενικότερο και μακροπρόθεσμο καλό του κράτους τους και όχι με γνώμονα το βραχυπρόθεσμο προσωπικό. Α, ξέχασα, είμαστε (νεο)Έλληνες. Άρα και είναι προφανώς το τελευταίο...

Και ο Bugera που έγραψε ο φίλος πιο πάνω και οι Blackstar σειρά και οι Fender και οι Vox και πολλοί άλλοι σου κάνουν για αυτή τη δουλειά που θες. Βρες το budget σου, κοίτα τί παίζει μέσα σ'αυτό, διάβασε κριτικές για αξιοπιστία στο internet, διάβασε για το βάρος που έχουν, ίσως ακόμα χρειαστεί να αλλάξεις και ηχείο σε κάποιον για να τον φέρεις στα μέτρα σου αν νιώσεις ότι χρειάζεται και θα έχεις μια εξαιρετική βάση για να βάλεις είτε την Boss που έχεις τώρα είτε πετάλια στο μέλλον. Πάρα πολλές επιλογές, αν πας με αυτό το σκεπτικό. Αυτό που σου έγραψαν και πιο πάνω για την υπεραξία που θα πληρώσεις για να έχεις πολύ καλό gain από ενισχυτή, όταν... δεν το χρειάζεσαι απαραίτητα, ισχύει.

Βασικά... "αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο", που έλεγε και κάποιος.

Μερικές ερωτήσεις : 1) τί καμπίνα και ηχείο θα χρησιμοποιείς; Πάιζει καθοριστικό ρόλο για τον ήχο σου. 2) Γιατί θες gain από την κεφαλή; Με την Boss που έχεις μπορείς να πάρεις και πολύ και καλό gain.

Μπουχαχα!!! ;D

Όταν λες... "θρίλερ", εννοείς...; >:D

Οι αποστάσεις ναι, είναι ίδιες δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτό που δεν είναι το ίδιο είναι το μέγεθος των pots. Οι τρύπες στις Epiphone είναι για 8-ιντσα, ενώ τα CTS pots είναι 10-αρια, το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να τις μεγεθύνεις. Δεν είναι τίποτα τρομερό, με υπομονή και μία 10-ιντση αριδα γίνεται μία χαρά.

Το τελευταίο που λες είναι όντως εφιάλτης και είναι αυτό που με αποτρέπει να πάρω μία semihollow κιθάρα. Ακόμα ένα link σχετικό με το θέμα, για όσους θέλουν να μάθουν τα όρια της υπομονής τους: http://www.mylespaul.com/forums/tonefreaks/40089-335-electronics-installation-k-how-take-years-off-your-life.html

Τίποτα... exotic. Ένα σετάκι με pots μετρημένα σε values & matched, 2 καλοί capacitors επίσης με μετρημένα values για τη δουλειά που τα θέλουμε και κολλημένα σε 50s wiring. Κοίτα το και εδώ:

Δημήτρη μου, δεν είμαι ηλεκτρονικός (καμία σχέση), και το μόνο που θα μπορούσα να κάνω εάν μέναμε κοντά, θα ήταν να σου δώσω την ταπεινη μου LP Studio να παίξεις και να ακούσεις με τα αυτάκια σου πώς συμπεριφέρεται. Η οποία φοράει αυτά: Hearing is believing, που λένε... Την καλημέρα μου!

Γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα... ;D

Nice! Όντως καλοκαιρινό. Και μόνο που ακούγεται το boing του spring 'verb, βάζεις και το tremolo, ακούω και το σκάσιμο των κυμάτων! ;D

Οι λόγοι που συστήνω (σε όλους, ανεξαιρέτως αλλά ιδιαίτερα στους κάτοχους LesPaul-οειδών / Gibson-οειδών) την αναβάθμιση (και όχι απλή αλλαγή) των ηλεκτρικών τους, έχουν μεν σχέση με αυτά που αναφέρεις, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Ο σημαντικότερος λόγος για αυτή την αναβαθμιση είναι ότι καθιστούν επιτέλους την ουσιαστική χρήση τους εφικτή και ανοίγουν νέους δρόμους στους ήχους που μπορείς να βγάλεις από μια τέτοια κιθάρα. Για να γίνω πιο ουσιαστικός και σαφής: το 95% των LesPaul-οειδών που πουλιούνται αυτή την στιγμή έχουν ηλεκτρικά τα οποία συμπεριφέρονται ως εξής: 1) Τα tone controls δεν έχουν "γραμμική" απόκριση, το οποίο σημαίνει ότι σε μεγάλο μέρος της διαδρομής τους δεν κάνουν και πολλά και μετά απότομα κόβουν πολλά πρίμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως μου είπε και ένας φίλος / υπεύθυνος μουσικού καταστήματος, "μπορείς να τα έχεις on όπως όλοι, αλλά μπορείς και να τα έχεις στο off, αν θέλεις". Αυτό το είπε για... ποτενσιόμετρα έτσι, όχι για on-off switches. Τί παραπάνω να πω για την παρανόηση στη χρήση τους; 2) Τα volume controls είναι συνδεδεμένα με τον "μοντέρνο" τρόπο της Gibson, ο οποίος, όταν τα χρησιμοποιείς, ταυτόχρονα κόβουν και πρίμα (το οποίο είναι δουλειά των... tone controls). Με άλλα λόγια, χαμηλώνεις το drive σου (πρακτικά), και φέρνεις... και την λάσπη στον ήχο σου. ΔΕΝ θα έπρεπε να είναι έτσι. ΔΕΝ ήταν πάντα έτσι. Με το '50s wiring, τα volume controls λειτουργούν ΑΚΡΙΒΩΣ όπως υποτίθεται: κόβουν μόνο ένταση (και τελικά, drive), διατηρώντας και τα πρίμα και την απόκριση των μαγνητών σου. Θα αναρωτηθεί κανείς βέβαια, γιατί διάολο η Gibson σε κάποια στιγμή της ιστορίας της αποφάσισε να αλλάξει το wiring. Κάποιος λόγος πρέπει να υπάρχει, έτσι...; Ε, λοιπόν, όταν τον ανακαλύψει κάποιος να τον μοιραστεί και μαζί μου. Προσωπικά, όφελος στο μοντέρνο wiring δεν έχω βρει κανένα. Όλα τα παραπάνω, πρακτικά, σημαίνουν ότι εκατοντάδες χιλιάδες κιθαρίστες ανά τον πλανήτη δυσκολεύονταν να balance-άρουν τους 2 μαγνήτες στην Les Paul / SG / ES τους, και να βρουν όλους αυτούς τους in-between ήχους που χρησιμοποιούσαν όλοι οι ήρωές τους που τους έκαναν να πιάσουν την Les Paul στην αρχή. Εκατοντάδες χιλιάδες κιθαρίστες κατέληξαν σε... φεντεροειδές, πιστεύοντας ότι μόνο τα φεντεροειδή είναι ευέλικτες κιθάρες και οι Les Paul / SG είναι μόνο... για γκαζοφονιάδες. ΜΠΟΥΡΔΕΣ. Αν κάποιος μπει στον κόπο να αλλάξει στα ηλεκτρικά του τα παραπάνω, τότε θα είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα. Δηλαδή, να μάθει να σετάρει το drive του ενισχυτή του / του πεταλιού του, με βάση τον πιο κάτω οδηγό: (Καλή συνέχεια στην ανάγνωση) http://www.mylespaul.com/forums/tonefreaks/48038-how-use-controls-les-paul.html Συνοψίζοντας τί σημαίνουν πρακτικά όλα αυτά: μπορώ να παίζω funk / blues / ξέρω 'γω, την ίδια ώρα που παίρνω βρώμα από ένα βαρύ distortion (Wampler Sovereign) έχοντας τους μαγνήτες μου στο 4, και με ένα flick of the switch μπορώ να παίξω metal, χωρίς να αλλάξω πετάλι, χωρίς να πλησιάσω την πεταλιέρα μου. Good luck να το κάνεις αυτό με την Strat σου... Απολογούμαι για το... δοκίμιο, αλλά ελπίζω να βοήθησα / βοηθήσω κάποιους.

Για την αλλαγή των ηλεκτρικών που ρωτάς, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η κιθάρα σου θα επωφεληθεί, ακόμα και αν ΔΕΝ αλλάξεις μαγνήτες. Βρες καλά σε ποιότητα και μετρημένα σε values pots, ένα ζεύγος καλούς capacitors και βρες τί είναι το '50s wiring σε Gibson και ζήτα από τον τεχνικό σου να στους συνδέσει σε αυτό το στυλ. Το όφελος από το γεγονός ότι θα μπορείς να χρησιμοποιήσεις (επιτέλους) τα controls της κιθάρας, θα είναι τεράστιο. Τώρα για μαγνήτες... τί budget έχεις στο μυαλό σου; Και η Seymour Duncan και η DiMarzio έχουν εξαιρετικά set για τη δουλειά που θέλεις, αλλά... the sky is the limit. Πόσα θες να ξοδέψεις και τί αξίζει και τί όχι, μόνο εσύ μπορείς να το κρίνεις.

Ακόμα μια φορά: ΚΟΥΚΛΑΡΑ!!! Μπράβο μάγκες! Πολύ ωραία δουλειά & πολύ ωραία ιδέα.

Elixir δοκίμασες...; ;Όχι πως αλλάζει το τελικό αποτέλεσμα δηλαδή, κοστίζουν το τριπλάσιο από τις άλλες και αντέχουν το.. τριπλάσιο από τις άλλες. Συζήτηση να γίνεται δηλαδή. Εγώ πάντως κατέληξα να βάζω παντού D'Addario 11-άρες.

Βασικά... διαφωνώ, σε όλο το post. Με όλο τον σεβασμό, έτσι; Προφανώς και δεν έχεις παίξει τον συγκεκριμένο ενισχυτή ούτε έχεις ηχογραφήσει με αυτόν. Ποιά μικρόφωνα, ποιά PC και ιστορίες για αγρίους... Για να μην μπω καν στη συζήτηση στο τί σημαίνει "εξάσκηση" για κάθε κιθαρίστα και στο πώς θέλει / τον / την βολεύει να εξασκείται. Πιο εύκολο πράγμα για εξάσκηση και πιο εμπνευστικό από το να συνδέσεις το κινητό σου (το οποίο έχεις συνδέσει wi-fi στο youtube) στο line in του μικρού Blackstar και να τζαμάρεις μαζί με ένα από τα χιλιάδες backing tracks διαθέσιμα σε κάθε κλειδί και σε οποιοδήποτε απίθανο ή όχι στυλ, προσωπικά δεν έχω βρει. Άσε το πώς ακούγονται και τα 2 κανάλια του, τί απόκριση έχουν στις δυναμικές της πένας και στα controls της κιθάρας... Και μιλάμε για ενισχυτή που, λέμε τώρα, στο τσακίρ κέφι και αν τύχει, τον καρφώνεις σε μία 2x12'' ή 4x12'' και βγάζεις live. Ή ακόμα καλύτερα, στέλνεις line-out στο PA του μαγαζιού και αφήνεις το κουβάλημα στους άλλους...

Με βάση αυτό: και με δεδομένο ότι μπορείς να καλύψεις την χρηματική διαφορά, πηγαίνεις για τον HT-1R. Κάνει ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι, τίποτα που δεν χρειάζεσαι, στο 1ο του κανάλι ("καθαρό") κάνει αυτό ακριβώς που υπόσχεται το γεγονός ότι είναι λαμπάτος, στο 2ο κάνει όλα τα υπόλοιπα, έχει εξαιρετικό reverb, ακόμα πιο εξαιρετικό cab-emulation και, όντως, για εξάσκηση στο σπίτι είναι μια πλήρης και εξαιρετική λύση. Τον χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά με ακουστικά, με πετάλια και χωρίς, με Les Paul, με Tele. Από τις καλύτερες αγορές που έκανα ποτέ.

Πολύ χαίρομαι που βλέπω να ακολουθούν και άλλα μέλη σε προσφορά. Έεετσι! Από το κλιπάκι οφείλω να ομολογήσω ότι δεν κατάλαβα και πολλά, ίσως πρέπει να ξανακούσω πιο προσεκτικά. Εσένα, πώς σου φαίνεται η διαφορά; Τί σου αρέσει περισσότερο και γιατί; Ο συγκεκριμένος μαγνήτης με είχε απασχολήσει και εμένα σε κάποια φάση...

Από τη στιγμή που είχες τις οποιεσδήποτε αμφιβολίες, για εμένα, καλά 'ξηγήθηκες. Better safe than sorry...

Το γεγονός ότι ο OP δεν θέλει να μοιραστεί μαζί μας τον λόγο που ρωτάει, παρεπιπτόντως, εμένα με ενοχλεί. Σε αυτά τα θέματα είμαι καχύπτοπτος... Σε αντίθεση με τους προλαλήσαντες, στο θέμα της αυθεντικότητας μιας κιθάρας, η γνώμη μου είναι πάντως ότι αν δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για αυτήν (όπως και αν μπορεί να προκύψει το "σίγουρος"), ΔΕΝ αγοράζεις. Ούτε ευκαιρία - ούτε ξευκαιρία. Οτιδήποτε άλλο άλλο μπαίνει στη λογική του "γουρουνιού στο σακί".