Έκτορας

Χαίρομαι πολύ που τέθηκε το θέμα της υποκειμενικότητας και πρέπει να υπογραμμιστεί ότι μόνο υποκειμενικά μιλάμε. Οι κιθάρες μου είναι εξόχως ικανοποιητικές στα δικά μου αυτιά και δικά μου χέρια. Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα σε αυτά και είναι εξαιρετικά πιθανό να έδινα μια από αυτές σε άλλο παίχτη και να μου την επέστρεφε... καθόλου εντυπωσιασμένος. Ίσως από κάποιο επίπεδο και πάνω (χρηματικό / κατασκευαστικό) να είναι λίγο πιο... αντικειμενικά τα αποτελέσματα που περιμένει κάποιος στον ήχο ενός οργάνου (τέλος πάντων μια re-issue Les Paul / Strat περιμένεις να ακούγεται μέσα σε κάποια πιο συγκεκριμένα πλαίσια, που ίσως μπορείς αντικειμενικά να κρίνεις αν τα επιτυγχάνει) αλλά και πάλι, όχι στον τρόπο που παίζει. Για παράδειγμα ο Gary Moore έπαιζε με action κάτω από το οποίο χωρούσε φορτηγό, είναι σίγουρο ότι αυτό το σετάρισμα οργάνου δεν θα ταίριαζε στο 90% των παιχτών του πλανήτη, δεν σημαίνει αυτό ότι οι κιθάρες του.... "δεν έπαιζαν". Το setup είναι εντελώς και ξεκάθαρα υποκειμενικό.

Και εγώ αυτής της άποψης ήμουν, γι'αυτό και πήρα την Gibson όταν μπορούσα. Είχα άδικο. Οι low-end / mid-priced Gibsons έχουν, δυστυχώς, πολλά περιθώρια για αναβάθμιση. Άσε που δεν είναι μόνο θέμα αναβάθμισης. είναι θέμα... customisation, δηλαδή να φέρεις τον ήχο μιας κιθάρας πιο κοντά σε αυτό που θέλεις να ακούς. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν θέλω να πω πως κάποιος πρέπει σώνει και καλά να... αναβαθμίζει τις κιθάρες που αγοράζει ή να τις custom-άρει οπωσδήποτε. Αν κάποιος είναι ικανοποιημένος με αυτό που έχει στα χέρια του και ακούν τα αυτιά του, that's all there is to it, που λένε. Είσαι μια χαρά. Αυτό που θέλω να πω ότι αν κάποιος νιώθει ότι η κιθάρα του δεν ακούγεται ή και δεν παίζει όπως εκείνου του ταιριάζει, τότε την σήμερον ημέρα υπάρχουν τόσες after-market επιλογές που λύνον τόσα πολλά θέματα, που δεν υπάρχει περίπτωση να μη φτιάχνεται το πρόβλημα, όποιο και αν είναι αυτό. Τα μοναδικά θέματα που δεν φτιάχνονται (δηλαδή στα Fenter-οειδή, φτιάχνεται ακόμα και αυτό...) είναι το να μην σου "κάθεται" ο λαιμός στο χέρι (το οποίο βασικά σημαίνει ότι κακώς την αγόρασες...) ή να αποφάσισες ότι θέλεις εντελώς άλλο είδος οργάνου (π.χ. από Strat σε Les Paul).

...οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Θα τις πάμε με σειρά... αδυναμίας. 1. Gibson Les Paul Studio Worn Brown (12/2008). Είναι all mahogany (body & top), fully-chambered, mahogany λαιμός με rosewood ταστιέρα. Είναι πανάλαφρη (3,5 κιλά). Έχει αυτό το πορώδες και υποτιπόδες φινίρισμα, από νίτρο. "Αναπνέει" καλά, σα να λέμε... Φυσικά 2 humbuckers, 3-way switch, 2 volume & tone controls. 2. "Blitz" (μάρκα τρέχα-γύρευε) Tele-Custom style Το σώμα είναι από υλικό που δεν γνωρίζω, με το χέρι στην καρδιά ορκίζομαι ότι το φινίρισμα δεν είναι... νίτρο, είναι από αυτό που δεν "αναπνέει" και δεν "παλιώνει", λαιμός από maple, rosewood ταστιέρα και είναι... θεόβαρη (4,4 κιλά). Έχει 1 humbucker & 1 hot-rail single-coil size pickup, 3-way switch, 2 volume & tone controls. 3. Harley Benton Strat Πάνω-κάτω τα ίδια υλικά κατασκευής με την πιο πάνω Tele, μεσαίου βάρους (3,8 κιλά) κα, βεβαίως, έχει 3 μονούς (αλλά noiseless) μαγνήτες, με το κλασικό strat control layout. Τα μοναδικά κοινά που έχουν οι κιθάρες μου στην ιστορία τους είναι τα εξής: α) Και οι 3 έχουν after-market, ποιοτικούς μαγνήτες β) Και οι 3 έχουν after-market και πολύ ποιοτικά ηλεκτρονικά γ) Και οι 3 έχουν after-market hardware στην γέφυρα (και tailpiece η Les Paul). Και το τελευταίο κοινό που έχουν και οι 3 είναι ότι... ακούγονται Γ-Α-Μ-Ά-Τ-Α. Και οι τρεις. Διαφορετικά βεβαίως μεταξύ τους, από πολύ έως λίγο ανάλογα διαφορετικά με την κιθάρα και τον μαγνήτη, αλλά... γαμάτα. Σε σημείο που όποια και να σηκώσω, τους ήχους που θέλω θα τους βγάλω. Αν τα κατάφερα εγώ, με αυτές τις αναβαθμίσεις, σε 3 εντελώς διαφορετικές κιθάρες (από όλες τις απόψεις) να πάρω τόσο καλό αποτέλεσμα, γιατί τόσοι άλλοι δεν μπορούν και αναφέρονται σε "κιθάρες που το'χουν / δεν το'χουν / δεν τις βοηθά η κατασκευή τους / τα ξύλα / τα νίτρα / τα άστρα / τα ζώδια" και ξέρω'γω τί άλλο; Δεν νιώθω ότι ανακάλυψα την Αμερική, το κάθε άλλο, αλλά γιατί αυτά που έκανα δεν αποτελούν ένα είδος γενικότερου "μπούσουλα" για να μπορεί ο καθένας να μεγιστοποιεί αυτό που παίρνει από την κιθάρα του; Δεν λέω, και εγώ έχω gas (και μάλιστα πολύ) για καινούρια κιθάρα, αλλά δεν χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία το ότι οι κιθάρες που έχω "δεν... κάνουν" και ότι "ψάχνω... την μία". Αγγούρια. Ψάχνω την επόμενη, τόσο απλό. Την οποία πάλι θα αναβαθμίσω και ούτω καθεξής. Έτσι, μερικές σκόρπιες σκέψεις για συζήτηση. Ποστάρετε ιστορίες από κιθάρες, αναβαθμίσεις (ή όχι), σε τί βοήθησε η καθεμία (ή... όχι), αν άξιζε, αν το αποτέλεσμα δικαίωσε τα χρήματα ή όχι κλπ.

Άν και πάμε να ανοίξουμε τεράστια κουβέντα (και για να μην παρεξηηθώ, είμαι κάτοχος Gibson) είναι σαν να λες ότι, δεδομένου ότι παρόμοιες κατασκευαστικές μέθοδοι έχουν ακολουθηθεί και παρόμοιας ποιότητας υλικά έχουν χρησιμοποιηθεί, η συνολική διαφορά στο τελικό προϊόν στα χέρια του παίκτη είναι θέμα... quality control και σεταρίσματος. Κάτι στο οποίο δεν διαφωνώ, το αντίθετο. Εκεί είναι που, για εμένα, οι κιθάρες του Καγμάκη έχουν το πάνω χέρι σε Epiphone / LTD / Harley Benton κλπ. Η τελική συναρμολόγηση και το σετάρισμα γίνονται στην Ελλάδα, στην επιχείρησή του, in-house τέλος πάντων. Και γιατί όχι, να είναι εφάμιλα αυτού της Gibson, αν και η Gibson έχει και PLEK-machines, το οποία κάνουν άλλης ποιότητας δουλειά, βέβαια. Μια άλλη εταιρεία που κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο πράγμα (επιχειρηματικά, μιλώντας) και έχει βάλεις τις κιθάρες της στα χέρια τεράστιων ονομάτων παγκοσμίως και έχει κάνει τεράστια εμπορική επιτυχία, είναι η Duesenberg. Ξυλεία και υλικά από την... εξωτική Άπω Ανατολή, που όμως τα συναρμολογεί και τα σετάρει στην Γερμανία. Δεν βλέπω το λόγο να μην μπορεί να το κάνει και μια Ελληνική εταιρεία αυτό. Το γεγονός, βέβαια, το ότι το κάνει σε κλασικά σχέδια (LesPaul-οειδή) κάνει τον ανταγωνισμό της πιο έντονο και την αναγνωρισιμότητά της μηδενική, αλλά in any case, είναι η ίδια επιχειρηματική στρατηγική. Δεν έχω σχέση με την εταιρεία και είμαι μακριά για να δοκιμάσω, αλλά ότι βλέπω μου αρέσει (πολύ) και φαίνεται τρομερά υποσχόμενο. Στο επόμενο ταξίδι Αθήνα, θα τις δοκιμάσω οπωσδήποτε.

Όχι, κανονικά glued-on. κιθαρα axxion custom lp transparent black

Οι Les Paul-style όμως, με τα ηλεκτρονικά / μαγνήτες που έχει πάνω, και την κατασκευή που φαίνεται να έχουν, τα αξίζουν άνετα τα χρήματά τους (από ότι μπορώ να δω και να διαβάσω, τουλάχιστον). Άντε και να βάλεις ένα καλό σετ Faber ABR bridge & tailpiece (αν είσαι μερακλής / ιδίοτροπος με αυτά, όπως εμένα), με ένα ακόμα κατοστάρικο, ειλικρινά, είναι τρομερό value for money.

Συμφωνώ. Είναι ΠΑΡΑ πολλά λεφτά για Line6. Η πρότασή μου: βρες ενισχυτή (ΧΩΡΙΣ MODELLING), σε μέγεθος / βαττ / μέγεθος ηχείου που να σε βολεύει, ο οποίος να έχει 2 πραγματάκια: Line-in / Aux-in, για να στέλνεις μουσική / backing tracks από το tablet / κινητό σου Headphone out με την διαφορά χρημάτων που θα έχεις στο χέρι, αφού τέλος πάντων δεν σε απασχολεί η ποιότητα των ήχων και θέλεις και ποικιλία, πάρε ένα multi-fx pedal (Zoom G3 για παράδειγμα) το οποίο στο μέλλον θα μπορείς να αναβαθμίσεις / πουλήξεις / ανταλλάξεις. Γιατί με τον modelling ενισχυτή δεν θα μπορείς να το κάνεις αυτό και θα σου μείνει να μαζεύει σκόνη. Τουλάχιστον ο αξιοπρεπής ενισχυτής θα σου μείνει χρόνια. Αν βέβαια είναι και ενας μικρός λαμπάτος (από τους πολλούς που υπάρχουν στην αγορά σήμερα), ακόμα καλύτερα...

Τα μοναδικά 2 πετάλια που έχω και κάθονται στο συρτάρι είναι: Danelectro Fab Distortion Η ερώτηση δεν είναι γιατί δεν το χρησιμοποιώ, η σωστή ερώτηση είναι γιατί το αγόρασα. Μάλλον γιατί ήταν 20 ευρώ, ξερω'γω... Boss FV-50H volume pedal Το αγόρασα για volume swells, και μετά παραδέχτηκα ότι είμαι μέγας τεμπέλης για να κουνώ το πόδι μου πάνω-κάτω ( ::) )και προτιμώ αυτή τη δουλειά να την κάνει για μένα το... Strymon Mobius, με το autoswell engine. Στην πορεία αγόρασα και ένα καλώδιο για να το μετατρέψω σε expression pedal για χρήση με το Mobius (για παράδειγμα σε vibe), αλλά όπως προείπα είμαι μεγάλος τεμπέλης και αποφάσισα ότι χρησιμοποιώντας το tap-tempo του Mobius κάνω την ίδια δουλειά (σχεδόν), χωρίς να μου τρώει το expression pedal έξτρα χώρο. Επί τη ευκαιρία, αν τα θέλει κανείς, μου στέλνει p.m. Χώρο στο συρτάρι πιάνουν...

Τεράστια απώλεια. Δεν είναι το γιατί και πώς χάνονται τέτοιοι καλλιτέχνες, γιατί αυτό είναι κατανοητό. Είναι το γιατί δεν υπάρχουν νέοι να πάρουν τη θέση τους, με το έργο τους, που με τρώει... Μεγάλη κουβέντα, ξέρω...

Θέλω και εγώ update. Εκείνη η honeyburst, με αυτά τα specs και αυτή τη τιμή, ενεργοποιεί τους σιελογόνους αδένες μου...

Ρε μάγκες, ότι το παλικάρι ρωτάει για shielding να το χρησιμοποιήσει με noiseless pickups, το πρόσεξε κανείς; Αφόσον μιλάμε για noiseless, το shielding τί να το κάνεις; @leon7pap: αυτό που είχες ήταν όντως πρόβλημα γείωσης. Αλλά ήταν (δεν μπορεί) κάτι στην καλωδίωση. Οι 99,9999% κιθάρες του πλανήτη με διπλούς μαγνήτες δεν έχουν (γιατί δεν χρειάζονται...) shielding.

Ένα τεράστιο "μπράβο" και από εμένα, που θα το συνοδεύσω με ένα "ευχαριστώ". 'Εχουμε πολλά να μάθουμε και να διδαχτούμε οι νεότεροι και χρειαζόμαστε εκείνους που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό το τί έγινε και το πώς έγινε. Θα αφιερώσω περισσότερο χρόνο στο site και την μπάντα.

Πρόσθεσε το Wampler Sovereign για distortion, το Fulltone OCD για μεσαίου gain overdrive, πράγματι το Immerse για reverb είναι εκπληκτικό και κάνει πάρα πολλά πράγματα και για delay θα σου έλεγα να μη σνομπάρεις καθόλου αυτά της TC Electronics (X4, Triple Delay) αν έχεις χώρο στο board.

Καλός ήταν και ο ομορφονιός αλλά εγώ είμαι περισσότερο Louis De Funes & Jean Paul Belmondo τύπος... ;D

Τελικά αυτός ο Allain Delon είναι μάλλον άλλα αντ'άλλων... ;D

Συγχαρητήρια X-Minor, είναι εξαιρετική επιλογή. Για εμένα, που μια Strat δεν είναι η βασική μου κιθάρα και ήθελα μια για να εξοικιωθώ με το όργανο και να πειραματιστώ, έχει βγει λίρα εκατό. Οι μόντες που έχω κάνει τόσο καιρό είναι τα roller string trees, με ένα 30-άρι από το ebay πήρα ένα Wilkinson τρέμολο με full size steel block (πολύ μεγάλη βελτίωση, κάνε το όσο πιο σύντομα μπορείς!) και βρήκα και ένα σετάκι Fender noiseless pickups από το Noiz το οποίο θα έχει μπει πάνω σήμερα - αύριο. Όχι πως είχαν τίποτα οι Wilkinson μαγνήτες της, ίσα-ίσα, απλά είπα να πάω σε αθόρυβους. Σίγουρα το τελευταίο δεν νιώθω ότι χρειαζόταν, αλλά τέλος πάντων. Have fun with yours!

Δεν γίνεται... Κάποια μαλακία έχει γίνει στο wiring. Ο μάστορας που το έκανε, είναι... δοκιμασμένος / έμπειρος; Και, τελοσπάντων, δεν την δοκίμασε πριν στη δώσει πίσω; Του φάνηκαν όλα φυσιολογικά; Δεν μπορεί... Αν μπορείς, ανέβασε καμιά κοντινή φωτογραφία από το control cavity και θα μπορούν και πιο έμπειρα μέλη από εμένα να σου πουν πού είναι το λάθος.

Παρεπιπτόντως... ΩΠ! Κάποιος βρήκε την "ατζέντα"... >:D

Υπογράφω ό,τι είπε ο Superfunk, μέχρι... σημείου στίξης. Καλύτερα να μην πιάσουμε στο στόμα μας τί είδους άνθρωποι είναι ΟΛΟΙ (ανεξαιρέτως) στο ευρύτερο blues / blues-rock / hard-rock / metal (και... παρακλάδια) μουσικό στερέωμα οι άνθρωποι των οποίων το καλλιτεχνικό έργο, όχι μόνο μεγαλώσαμε ακούγοντας και μελετώντας το, αλλά εν πολλοίς αποτέλεσε και φάρο στις γενικότερες καλλιτεχνικές προτιμήσεις μας και επιλογές. Ποιόν να πιάσω και ποιόν να αφήσω... And yet...

Ωραίες ιστορίες μάγκες, υπέροχο thread. Αν βρω λίγο χρόνο, θα γράψω και εγώ το "σεντόνι" μου.

Ευχαριστώ στον Otto και στον Odin που κατάφεραν να διασώσουν ένα κατεστραμμένο νήμα και να του δώσουν ενδιαφέρον. Τί κρίμα που είναι η μειοψηφία στο Noiz... Στο θέμα της υποκειμενικής αντίληψης / διαστρέβλωσης που συμβαίνει όταν γνωρίζεις την τιμή ενός πράγματος, έτσι για την κουβέντα, να παραθέσω την ιστορία του Henry juszkiewicz, ο οποίος έχει παραδεχτεί σε συνέντευξη ότι όταν ανέλαβε την Gibson τους πρώτους μήνες δεν έκανε απολύτως τίποτα στην παραγωγική διαδικασία των κιθαρών, απλώς προχώρησε (σε διάστημα μηνών) σε τρεις διαδοχικές ανατιμήσεις τους. Με κάθε ανατίμηση, οι πωλήσεις αυξάνονταν, γιατί η αγορά υπέθετε ότι οι αυξήσεις τιμών συνεπάγονταν και βελτιώσεις στην κατασκευή τους, το οποίο δεν ίσχυε. Αν κάποιος έχει λίγη όρεξη, ας δει (με χιουμοριστική διάθεση, απαραιτήτως) αυτό το video:

Μπα.... Δεν μου λέει κάτι. Μου θυμίζει τις Yamaha Revstar και δείχνει σαν design κάτι να του λείπει.

Paypal. Μηδέν έξτρα χρεώσεις, από τον καναπέ του σπιτιού σου, με 3 κλικ ψωνίζεις. Τόσο εύκολο που είναι επικίνδυνο... ;D

2 PAF-style από τον Καναδό είναι κάτι το πολύ, πολύ σωστό. Ενδεχομένως και οι Tonerider, σίγουρα και οι Seth Lover (σε πιο ακριβή τιμή όμως).