Έκτορας

Εντάξει, πρέπει και οι καημένοι marketing executives να ζήσουν. Τί να γίνουν, κλέφτες...; ;D

Σαφέστατα, ακριβώς αυτό θέλω να πω. Αν και ο όρος "ψυχολογία" είναι μάλλον... ευημισμός για την τρικυμία στο κρανίο του καταναλωτή και τα άπειρα συμπλέγματά του.

Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις το γιατί είναι κακό κάποιος να σχηματίζει άποψη χωρίς να μπορεί να την στηρίξει σε επιχειρήματα ή γεγονότα, τότε δεν μπορώ να στο εξηγήσω. (Με σεβασμό, πάντα). Το παρακάτω είναι πραγματική ιστορία: Πριν κανα 3-άρι χρόνια, όταν είχε θέματα (άλλης φύσης) η Gibson με το rosewood, και χρησιμοποιούσε grenadillo στις ταστιέρες της SG Standard, στεκόμουν μπροστά από μια, στον τοπικό αντιπρόσωπο, με έναν γνωστό χομπίστα-κιθαρίστα. Τον ρώτησα πώς του φαίνονται οι νέες ταστιέρες στις SG και με ρώτησε με απορία τί νέο είχαν (οπτικά δεν είχε καταλάβει τίποτα). Του εξήγησα την ιστορία και σαν απάντηση, χωρίς να σηκωθεί από την θέση του, χωρίς να πλησιάσει την κιθάρα, χωρίς να την πιάσει στα χέρια του, με διαβεβαίωσε ότι αυτός ακόμα προτιμούσε τις παλιές... ::) Για εμένα, αυτός είναι αδιανόητος τρόπος διαμόρφωσης γνώμης. Και άμα είναι για τις κιθάρες, πάει στα κομμάτια. Σκέψου τα υπόλοιπα...

Κανένα κακό δεν έχει, από μόνο του. Κακό είναι να μην αντιλαμβάνεται κάποιος ότι και οι καιροί αλλάζουν, και η τεχνολογία εξελίσσεται και νέα υλικά κατασκευάζονται που μπορεί πολλές φορές να είναι και καλύτερα ακόμα (ναι!) από τα παλαιότερα. Για παράδειγμα: δεν δέχονται κάποιοι ότι μια Les Paul Custom να έρχεται με ταστιέρα από richlite, όταν δεν έχουν ούτε επιχειρήματα για το γιατί ο έβενος (που τα παλιά μοντέλα είχαν) είναι καλύτερος, ούτε καν μπορούν να ξεχωρίσουν τα 2 υλικά σε ένα blind test. Αυτό είναι σκέτη άρνηση. Αυτό είναι το κακό.

Και η τεχνολογία έχει προχωρήσει και η οργανοποιεία έχει προχωρήσει και οι βιομηχανικές διεργασίες έχουν προχωρήσει. Αυτοί που δεν έχουν προχωρήσει και δεν δείχνουν και καμία πρόθεση να προχωρήσουν είναι οι κιθαρίστες και το καταναλωτικό κοινό. Βινταζ-ολαγνεία μέχρι αηδίας και relicing μέχρι τελικής πτώσεως! Δώσε παραμύθι στον κόσμο για παλιές, καλές εποχές, χειροποίητες κιθάρες και υλικά που "δεν γίνονται όπως σήμερα" και πάρε του την ψυχή. Προσωπικά δεν με ενοχλεί όχι μόνο το pau ferro και ο έβενος (αλίμονο!) αλλά ούτε καν ακόμα και τα συνθετικά υλικά στις ταστιέρες. Αυτό που αποτελεί όντως πρόβλημα είναι ότι οι περιορισμοί θα επεκταθούν σε πάρα πολλά είδη ξυλείας, οπότε αναρωτιέται κάποιος πού θα τραβήξουν την γραμμή οι αρχές και πόσο δύσκολο θα είναι για κάποιον να αποκτήσει όταν και αν επιθυμεί μια συγκεκριμένη κόπια / επανέκδοση συγκεκριμένου μοντέλου. Όπως και να το κάνουμε, δεν γίνεται να πάρεις Les Paul '59 specs με ανακριβή ξυλεία (τυχαίο παράδειγμα). Τώρα για τα υπόλοιπα όργανα... θα βολευτούμε, θέλουμε - δε θέλουμε.

Το μόνο σίγουρο. Περιμένω πως και πως τις ατάκες στις αγγελίες: "Η κιθάρα έχει rosewood στην ταστιέρα, όχι όπως αυτά τα φτηνόξυλα που βάζει σήμερα η Fender". Το χειρότερο είναι πως κάποιοι θα το πιστεύουν κιόλας, ότι το rosewood είναι / ήταν καλύτερο...

Είχε ακουστεί εδώ και καιρό στα διάφορα fora του εξωτερικού και εδώ είναι και η επίσημη ανακοίνωση από τον CEO της FMIC (απόσπασμα): Fender is committed to the continued use of Rosewood in American-made solid body guitars, such as our American Professional Series. After actively exploring alternate wood options to Rosewood for selective use on a few US models, we will be transitioning most of our Mexico made product away from rosewood to pau ferro, a fantastic alternate we currently use on the SRV signature strat. The American Elite series is transitioning to ebony fretboards with dealers and our inventories. Rosewood is still used on many series of instruments, as it is a historically accurate tone wood. The changeover will be somewhat fluid in the market, there is no set date at this time. We are still currently evaluating options for Squier and the acoustics category. FMIC’s specialty brands, Gretsch, Jackson, Charvel and EVH will continue to use Rosewood in both solid body and acoustic models, from all source countries. Fender is committed as a brand to comply with all CITES regulations and to ensure we are continuing to deliver the best quality and accessible products to our customers and dealers. - Andy Mooney, CEO Fender Σκέψεις ή απόψεις για το θέμα...;

Τρίτη (και τελευταία για την ώρα) ηλεκτρική: Harley Benton ST-62 Η πρώτη μου Strat-style κιθάρα, για να εξοικειωθώ με αυτές και να δώ τί μου αρέσει, τί όχι και για να χρησιμεύεσει σαν βάση αναβαθμίσεων και πειραματισμών. Μέχρι στιγμής έχει νέα γέφυρα (Wilkinson με full-size steel block) και νέα ηλεκτρικά / μαγνήτες (Fender Noiseless). Εντάξει, οι αναβαθμίσεις την πήραν σε άλλο επίπεδο από αυτό που ήταν αλλά για τα χρήματά της, ακόμα και stock είναι μια πολύ καλή κιθάρα στην οποία μπορεί να στηριχτεί κάποιος και να παίξει και live. Για την ώρα την χρησιμοποιώ για blues-ιές (αν και προτιμώ τις άλλες μου κιθάρες για αυτά), για ambient πειραματισμούς, όταν χρειάζομαι κάτι πολύ "φωτεινό" ηχητικά αλλά και για surf, όπου το "spank" που έχει είναι απαραίτητο. Οι μαγνήτες είναι όλοι τους χρήσιμοι σε όλες τις θέσεις, κάτι όχι δεδομένο σε άλλες Strat από ότι διαβάζω. Για να βάλω μια βάση σύγκρισης, την συγκεκριμένη την προτιμώ χίλιες φορές από μια standard Mexico-made Strat, χωρίς να χρειάζεται να αναφέρω και την διαφορά τιμήες μεταξύ τους.

Τί τρελή μόδα είναι αυτή με τις custom-made κιθάρες, από παιδιά που δεν είναι σίγουροι τί θέλουν...; Με κάθε σεβασμό φίλε Geka, ΜΗΝ προχωρήσεις σε παραγγελία custom-made αν δεν είσαι σίγουρος τί ακριβώς θέλεις. Εκτός και αν πας σε strato-ειδές (ή κάτι με pickguard τέλος πάντων) για να μπορείς να προχωρήσεις αύριο-μεθαύριο σε αλλαγές στο είδος μαγνητών χωρίς σκαψίματα ή άλλες ιστορίες. Σε τέτοια κιθάρα πάμε όταν είμαστε σίγουροι τί θέλουμε και όχι όταν ακόμα πειραματιζόμαστε. Μερικοί από τους συνδυασμούς που σκέφτεσαι υπάρχουν στην αγορά σε πολύ καλο-κατασκευασμένες κιθάρες, σε "ρεαλιστικές" τιμές. Ξεκίνα από εκεί, και στο μέλλον, όταν κατασταλάξεις, βλέπεις...

Για όποιον έχει τον χρόνο να το δεί και θέλει να μάθει λίγα πράγματα παραπάνω για τον άνθρωπο:

http://teamrock.com/news/2017-05-19/chris-cornells-family-question-coroners-report QUOTE The family of Chris Cornell have questioned the conclusion by the Wayne County Medical Examiner’s Office that the singer died by suicide. Cornell was found dead in his Detroit hotel room on Wednesday night, with the coroner’s office ruling his death as “suicide by hanging.” In a joint letter from the Cornell family lawyer Kirk Pasich and Cornell’s widow Vicky (via Billboard), they say they are “disturbed at inferences that Chris knowingly and intentionally took his life” as the toxicology results are not yet known. Cornell's family report that the Soundgarden frontman had a prescription for Ativan and may have taken a higher dosage than prescribed which could have affected his actions. Ativan is used to treat anxiety disorders and side effects can include extreme drowsiness, confusion, muscle weakness and loss of balance or coordination. Vicky Cornell says: “Chris’s death is a loss that escapes words and has created an emptiness in my heart that will never be filled. As everyone who knew him commented, Chris was a devoted father and husband. “When we spoke after the show, I noticed he was slurring his words – he was different. When he told me he may have taken an extra Ativan or two, I contacted security and asked that they check on him.” Vicky says that Cornell flew home to spend time with his family over the Mother’s Day weekend before reuniting with his Soundgarden bandmates on Wednesday afternoon. She adds: “What happened is inexplicable and I am hopeful that further medical reports will provide additional details. I know that he loved our children and he would not hurt them by intentionally taking his own life. “The outpouring of love and support from his fans, friends and family means so much more to us than anyone can know. Thank you for that, and for understanding how difficult this is for us.” UNQUOTE

Δεν έχω διαβάσει κάτι τέτοιο για το θάνατο του Cornell. Έχουν γράψει για καθαρή αυτοκτονία και όχι ατύχημα από παρόμοιες πρακτικές.

Και αναρωτιόμουν ποιός θα είναι ο πρώτος που θα τ'αναφέρει... ;D

Για να επιστρέψω και εγώ στην κουβέντα, και την κουβέντα στο αρχικό ερώτημα, θα επισημάνω τα εξής, τα οποία κάνουν την αυτοκτονία εξαιρετικά απίθανη (να συμβεί, εννοώ) στην περίπτωση του συγκεκριμένου καλλιτέχνη: Αφενός, ναι, υπάρχει και ενδογενής ή / και κληρονομική κατάσταση και ενδεχομένως (εικάζουμε τώρα) να έπασχε από αυτή. Αλλά ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις, οι αντιδράσεις του ασθενούς επηρεάζονται / εντείνονται ή όχι από τους εξωτερικούς παράγοντες. Που σε αυτή την περίπτωση, με καμία ανάλυση όμως, δεν αθροίζονται στην αυτοκτονία. Εξηγούμαι: Ο Cornell ήταν 52 χρονών, και ναι, είχε χρόνια προβλήματα με ναρκωτικά και ποτό τα οποία τα είχε αφήσει πίσω του εδώ και μια δεκαετία (τουλάχιστον). Ακόμα και αν βάλουμε στην κουβέντα το ότι ίσως, λέμε τώρα, ξανακύλησε, από μόνα τους δεν οδηγούν σε καμία αυτοκτονία. Σε άλλα μονοπάτια, ναι. Η προσωπική του κατάσταση ήταν σταθερή εδώ και χρόνια (παντρεμένος με παιδιά, μικρά ακόμα) και ακόμα και αν είχαν στραβώσει τα πράγματα, ακόμα και το διαζύγιο το είχε περάσει στο παρελθόν (και επιτυχημένα, προφανώς, στάθηκε στα πόδια του μετά από αυτό). Έγραψαν πιο πάνω ότι αυτή η ηλικία είναι δύσκολη γιατί κοιτάς πίσω στη ζωή σου και κάνεις ανασκόπηση στο τί έχεις καταφέρει. Ένας καλλιτέχνης με την αναγνώριση που ο Cornell είχε, με την περιουσία που έχει δημιουργήσει, με την παρακαταθήκη που έχει αφήσει, με τόσο δημιουργικό μέλλον μπροστά του, ο οποίος δεν είναι ξεχασμένος σε ένα λαμπρό παρελθόν και μόνο αλλά αντίθετα περιοδεύει σε sold-out συναυλίες, ο οποίος είχε φυσική κατάσταση 35-άρη, τί διάολο είχε να κοιτάξει πίσω και να απογοητευτεί...; Το παραμικρό. Η γνώμη μου είναι πως, αν και το θανατικό έπεσε πάρα πολύ βαρύ στον καλλιτεχνικό κόσμο την τελευταία διετία (από που να αρχίσεις και πού να τελειώσεις), ο θάνατος του Cornell είναι με διαφορά ο πιο ανεπάντεχος, ανεξήγητος και... δυσκολο-χώνευτος. Δεν υπάρχει το παραμικρό, όχι για να εξηγήσεις, αλλά έστω για να βγάλει το παραμικρό νοήμα. Δεν μιλάμε για μεγάλο σε ηλικία / ταλαιπωρημένο σωματικά / ξεχασμένο παλαι-πότε ροκά. Μιλάμε για ενεργό καλλιτέχνη, τεράστιας αναγνώρισης και εξίας, με ισορροπημένη προσωπική ζωή και με λαμπρότατο μέλλον δημιουργικά. Ακόμα δυσκολεύομαι να το πιστέψω (προφανώς...).

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Και τα 50-κάτι, ιδιαίτερα μάλιστα όταν έχεις καταφέρει τόσα πολλά στη ζωή σου, δεν είναι η ηλικία της αυτοκτονίας... Και με την αφορμή για την οποία γράφεις, ιδιαίτερα ο Cornell, εν μέσω μιας sold-out περιοδείας, που πριν λίγες ώρες είχε παίξει live στο οποίο μάλιστα μια χαρά φαινόταν, δεν βγάζει κανένα, μα κανένα νόημα...

@ Tamtam: έχεις πεταλάρες, δεν το συζητώ. Αλλά κάνε τους ένα συγύρισμα, να χαρείς! Παίζεις και live, θα μειώσεις και τις πιθανότητες ατυχήματος στη σκηνή!

Δεν είναι υποχρεωτικός ο σχολιασμός, ο καθένας όπως αισθάνεται! Δημήτρη, εκείνο το Strat headstock μου αρέσει πάρα πολύ σε Tele, πιστεύω ότι τους πηγαίνει πάρα, πάρα πολύ!

Δε γίνεται αυτό το κακό, διάολε, και δε λέει να σταματήσει... Τρομερά νέος, ίσως τα καλύτερα και πιο δημιουργικά του χρόνια να ήταν μπροστά του... Ποτέ δε θα μάθουμε. Τεράστια φωνή. Συλληπητήρια στους δικούς του (και έχει μικρά παιδιά, γμτ...).

Επόμενη κιθάρα: Blitz (αν την έχει κανένας ακουστά...) Tele-Custom style κιθάρα, που την ανακάλυψα σε ένα μαγαζί της Λεμεσού, με την πλάτη γυρισμένη στη βιτρίνα και ένα καρτελάκι κρεμασμένο που έγραφε ότι ήταν σε τιμή εκκαθάρισης 150 ευρώ. Όταν μπήκα στο μαγαζί και ζήτησα να την δοκιμάσω, ο πωλητής με ρώτησε 2 φορές για να σιγουρευτεί ότι όντως αυτή θέλω. Πρέπει να την είχαν χρόνια κρεμασμένη να τρώει τον ήλιο της Κύπρου. Το χρυσό της κάτω από το pickguard είναι ξεκάθαρο πιο έντονο, που δείχνει πόσο ξέβαψε. Το κερί από τους μαγνήτες είχε λιώσει από τη ζέστη και είχε γεμίσε τα ηλεκτρικά, ο neck μαγνήτης βασικά δεν έπαιζε, ο επιλογέας μια λειτουργούσε και δύο δεν... ΑΛΛΆ... Το μανίκι της είναι ένα όνειρο στα χέρια μου, ίσιο, παχύ, λείο, η αίσθησή της δεν συγκρινόταν με τίποτα. Την πήρα σε αυτή την τιμή, γνωρίζοντας όλα της τα προβλήματα αλλά και γνωρίζοντας ότι όλα φτιάχνονται. Μπήκαν νέοι μαγνήτες με την βοήθεια του Noiz (Curtis Novak PAF & Seymour Duncan Hot Rails), νέα ηλεκτρικά μέχρι το τελευταίο κομμάτι και νέα γέφυρα από τα δικά μας παιδιά στην Θεσσαλονίκη (GMI Luthiers) η οποία βελτίωσε κατά πολύ τον ήχο της. Αυτή τη στιγμή έχει sustain καλύτερο από της Les Paul, είναι σχετικά "σκοτεινή" στον ήχο της (είναι full solid και περίπου 4,4 κιλά παρεπιπτόντως) και κελαηδάει, ιδιαίτερα για blues / fusion παιξίματα. Για προφανείς λόγους, την θεωρώ πολύ "δική μου" κιθάρα.

Ωραίο το.. χαρέμι σου Λάκη! Μπορούσα να περάσω... μέρες και νύχτες μαζί τους!

Είναι δυνατόν σε μουσικό forum, στην κατηγορία των κιθαρών να μην υπάρχει ένα νήμα αφιερωμένο στις κιθάρες μας; Ακουστικές, ηλεκτρικές, νέες, παλιές, ακριβές, φθηνές, πρόσφατες, που κάποτε είχατε / πουλήσατε / δώσατε / καταστρέψατε, ΌΛΕΣ τελοσπάντων είναι καλοδεχούμενες. Αν θέλετε να γράψετε και λίγα λόγια για αυτές, την ιστορία σας μαζί της, ακόμα καλύτερα. Κάνω την αρχή και περιμένω τις δικές σας! Gibson Les Paul Studio (Vintage Mahogany / Worn Brown) 12/2008: Την αγόρασα το 2009, σε μία από τις πιο καλές και πιο σημαδιακές χρονιές της ζωής μου, όπου (ανάμεσα σε άλλα) γεννήθηκαν και οι γιοι μου. Το μόνο που έχει μείνει πάνω της εργοστασιακό είναι τα... ξύλα, τα tuners, το nut & το truss-rod cover. Είναι η Νο. 1 μου, και με τους μαγνήτες που φορά παίζει μεν τα πάντα (εγώ... όχι) αλλά αισθάνεται ιδιαίτερα άνετα σε οτιδήποτε από blues rock / hard rock / classic metal. Σαν εμένα δηλαδή! ;D Θα ακολουθήσουν και οι άλλες!

Μόλις βρήκα αυτό: ;D

Πάνω απ'όλα, συγχαρητήρια και να τη χαίρεσαι! Φαίνεται ότι έκανες εξαιρετική αγορά! Φωτογραφίες δεν θα μας χάλαγαν... ;)

Για να πάρεις μια ιδέα του τί φινιρίσματα υπάρχουν και πώς δείχνει το καθένα σε κάθε είδος ξύλου, και ΠΡΙΝ παραγγείλεις τίποτα αν δεν είσαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ τί θέλεις (έχε υπόψην σου ότι οι κάθε είδους custom-made κιθάρες έχουν πάρα πολύ χαμηλή αξία μεταπώλησης, άρα. βασικά την custom-made κιθάρα την παντρεύεσαι) , μπες στο site της Warmoth (Warmoth Custom Guitar Parts - Custom bass and guitar bodies and necks ), επέλεξε το guitar body builder και ξεκίνα να πειραματίζεσαι με διάφορες επιλογές. Τα μόνα προβλήματα που θα έχεις θα είναι ότι οι επιλογές είναι πάρα πολλές και υπάρχουν άπειρες εξαιρετικές ιδέες, και το κατά πόσο αυτός που θα βάψει την κιθάρα για σένα θα μπορεί να την υλοποιήσει, όποια ιδέα τελικά διαλέξεις.

Here we go...