Πνοή και Νύξη

Thanx everyone, τα (περισσότερα) live μας ειναι πολύ καλύτερα από στείρες ηχογραφησεις όπως αυτή. Κάποια είναι βατερλώ αλλα ευτυχώς σπάνια. Για ένα μάτσο μέτριοι παίκτες καλά τα πάμε. Ειμαστε μπαντα ταμάμ για IPA, Stout ή και Lager στην ανάγκη. Όχι πολλές επισημότητες.

Και ο μηχανικός συντονισμός; Το όλο σύστημα χορδών και ό,τι τις περιβάλλει, βασίζεται στη συνολική ακαμψία του συστήματος. Αλλιώς θα έχουμε χαμηλό Q factor, damping, energy loss και άλλα μηχανικοηχητικά στα οποία δεν δύναμαι να εμβαθύνω λόγω έλλειψης υπόβαθρου φυσικά. Προσωπικά δεν έχω πειράξει το truss rod της κιθάρας μου εδώ και 3 χρόνια, παρ' όλο που το κλίμα της Θεσσαλονίκης δεν είναι και από τα καλύτερα (αλλά δεν φημίζεται και για απότομες εναλλαγές). Μια φορά τα χρειάστηκα που χαμήλωσε το action αποτομα σε live σε χώρο με ζέστη/πυκνή ατμόσφαιρα. Από τότε σετάρω πάντα λίγο ψηλότερα γι' ασφάλεια. Προσωπικά θεωρώ όλη την ιστορία με τα relief και τα σπεκς overhyped. Μία ειναι η nominal ρύθμιση για κάθε κιθάρα, κι αυτή ειναι το straight. Ούτε relief ούτε backbow. Mόνο μικροαποκλίσεις, που ρυθμιζονται συνδυαστικά βέργα-γέφυρα. Όλα τα όργανα παίζουν και ακούγονται καλύτερα dead straight. Το relief δεν ωφελεί σε τίποτα και δεν ξέρω τίνος εφεύρεση είναι, αλλά υποψιάζομαι των οργανοποιών στους οποίους έρχονταν οι πελάτες τους με παράπονα για σκέβρωμα και το επινόησαν ως δικαιολογία για να αποποιουνται των ευθυνών τους. Ξέρω όργανα που εζησαν χωρις βέργα δεκαετίες ολόκληρες σχεδον αιώνα μερικά και εξακολουθούν και παίζουν ακμαιοτατα. Η βέργα είναι εκεί για να ισιώνει το μανίκι όταν αυτό στραβώνει, είτε το παθαινει κάθε εβδομάδα ειτε κάθε 20 χρόνια.

Εγώ τα θέλω άκαμπτα και κσερά. Το σταθερό είναι ζητουμενο φυσικά, αλλα το εύκαμπτο γιατί ρε 'συ; Εγώ δεν χτιζω μανίκι γύρω από τη βεργα. Βάζω βέργα για να διορθώνω καιρικές εναλλαγές ανώδυνα (σχεδόν, αφου η βεργα αποτελεί damping factor μεχρι ένα βαθμό) στο πιο άκαμπτο μανίκι που μπορώ να φτιάξω. Αnyways βγήκαμε off-topic, το πρόβλημα του OP είναι συγκεκριμένο και σπάνιο. Το παθαίνει μία στις χίλιες; Στις 500;

Θενξ. Ναι το ρημάδι, αυτό πατάει στο ένα και οι ρυθμικοί πατάνε στην προηγούμενη άρση. Μεγάλοι μάστορες οι Blondie, σπουδαία σχολή.

Παχος 29mm και περίμενες να κουνηθεί;

Πολύς ο καιρός απραξίας, ελάχιστες συνευρέσεις στην μετα-lockdown εποχή. Βάζω κάτι από τον καιρό της καραντίνας. One way or another των Blondie. Είμαστε οι Νear Mrs και δεν ξέρουμε πότε θα ξαναπαίξουμε live. Όπως και όλες οι μπάντες άλλωστε. http://www.facebook.com/nearmrs/

Αν είναι biflex ή απλά USA Standard, δυστυχώς δεν μπορεί να μπει ροδέλα καθώς δεν βγαίνει η βίδα του truss λόγω walnut plug. Aν δεν υπάρχουν σημάδια μετατόπισης (να προεξέχει λίγο το skunk stripe), τότε θα πρέπει να το λιπάνεις όσο μπορείς (με σύριγγα και λίγο wd40 ή λάδι μηχανής ώστε με το τριχοειδές φαινόμενο να φτάσει στα σπειρώματα), να ζεστάνεις με σεσουάρ όλο το μανίκι, ίσα να έχει μια θερμότητα στην αφή, όχι extreme κατάσταση και βοηθώντας το μανίκι να πάρεις 1/4+ της στροφής που μάλλον θα σου είναι αρκετό. Σε άλλη περίπτωση πας για μάστορα, εξαγωγή plug, ροδέλα 8Φ (και 5Φ εσωτερική) και τεστ αν έφταιγε αυτό. Αν όχι, δυστυχώς είναι (πολύ) μεγάλη μανούρα Υ.Γ. Η ανάγκη για συχνή ρύθμιση μανικιού γεννάται από το γεγονός της ύπαρξης ρυθμιζόμενης βέργας και μόνο. Υπάρχουν χιλιάδες είδη οργάνων (παραδοσιακά, κλασσικές κιθάρες, ακουστικές vintage κλπ.) που χρήζουν μεν ρύθμισης αλλά απλά πιο φειδωλής, με εναλλακτικούς καβαλάρηδες κλπ.μια φορά το εξάμηνο/χρόνο ή και χρόνια. Επίσης κάθε κομμάτι ξύλο και κάθε μανίκι έχει άλλο επίπεδο ακαμψίας και σταθερότητας σε εναλλαγές επιπέδου σχετικής υγρασίας. Οι έχοντες τα χοντρά, είναι και οι πιο ξένοιαστοι. Υ.Γ.2. Αν δεν έχεις, θα χρειαστείς κλειδί άλεν με μακριά χειρολαβή (ή καποιο σωλήνα) για να έχεις αρκετή ροπή στην περιστροφή

Φυσικά και καμμία σχεση με humbucker, παρ'όλο που είναι humbucker(αυτό εννοούσα εξ' αρχης). Σπουδαίο πράμα να δεις τον Les Paul ζωντανά, ζηλεύω. Από τους πλέον επιδραστικούς ανθρώπους στη διαμόρφωση της μουσικής του 20ού αιώνα. Κι ας χτυπιόταν ο McCarty όσο ήθελε. Αν θυμάμαι καλά έπαιζε και με μια σειρά boss pedals; Ιου.

Του ζήμουρ δεν τους πετυχα ποτέ δυστυχώς, αλλά του διμάρτζιου με εντυπωσίασαν σε βαθμό αναθεώρησης της κοσμοθεωριας μου. Dimsonman, το τρίγωνο plate είναι μια χαρά. Το scoop από κάτω είναι ανόητο (χωρίς νόημα). Υ.Γ. Ομιλώντας για humbuckers, τις προάλλες (ξανα)είχα μια Gibson Les Paul Recording στον πάγκο και (ξανα)συνειδητοποιούσα το μεγαλείο του ανθρώπου Les Paul, που έφτιαχνε/σχεδιαζε extended freq. response μαγνήτες, δηλ. περίπου noiseless singlecoils, με άλλα λογια, humbuckers, από τα μέσα των 60s.

Η κιθάρα ειναι λουκούμι. Ο dimarzio βγάζει λουκουμακια vintage noiseless. Δεν έχω καταλάβει γιατί κάνουν όλοι αυτό το άσχημο contour στην πίσω μεριά του cutaway. Δεν υπήρχε περίπτωση να ακουμπούσε ποτέ εκει το χέρι. Τι hype-trendαδιές εχουμε κολλησει πια στην κιθαροκατασκευή...

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι βαφτίζουμε overprized κάτι που εμάς δεν μας άρεσε/αρέσει/βολεύει κι όχι κάτι που όντως είναι έτσι. Kαι υπό αυτό το πρίσμα δεν βοηθάει καθώς οι απαιτήσεις και οι δυνατότητες τιυ καθενός, απεχουν πολύ. Πρόσφατα ειχα την ευκαιρία να δοκιμάσω κιθάρα με Tom Holmes επάνω. (600-700$/set μεταχειρισμένοι). Ήταν οι καλύτεροι PAFs που άκουσα ποτέ; Ναι. Είναι οι καλύτεροι PAFs στον πλανητη; Δεν ξέρω, δεν έχω παίξει με όλους. Είναι 300€ καλύτεροι από ένα σετ Bare Knuckles? Όχι. Είναι overhyped? Θα έλεγα όχι, αφού επιλέγει να φτιάχνει μαγνήτες με συγκεκριμένο ρυθμό την ώρα που έχει περισσότερη ζήτηση από αυτή που μπορεί να καλύψει.

Η απομυθοποίηση ακριβού εξοπλισμού έρχεται μόνο όταν σου δωθεί η ευκαιρία να πληρώσεις τα ίδια λεφτά για μια αμερικάνικη και μια κινέζικη strat πχ. κι εσύ διαλέγεις την κινέζικη. Επίσης, τι ειναι ακριβό; Για ρωτήστε έναν πιανίστα, έναν κοντραμπασίστα ή έναν φαγκοτίστα. Η ρε ξεκουρδίζει περισσότερο απο τη σολ στις Gibson. Αλλα υπάρχει ενα πραγμα που λέγεται προκατάληψη και όλοι αναφέρουμε τη σολ. Περιμενουμε επισης από ένα όργανο που εχει φτιαχτεί στην άλλη άκρη του κοσμου, και ίσως για πολύ καιρό ΔΕΝ εχει συντηρηθεί να ειναι τσίτα. Όλες οι 3+3 κιθάρες ξεκουρδίζουν λόγω γεωμετρίας. Με λίγη εξτρα φροντίδα στρώνει. (Δεν μπορεί εκατομμύρια κιθαριστες σε όλο τον κοσμο να είναι λάθος) Ο καθένας πορεύεται και βολεύεται ανάλογα με τις οικονομικοκοινωνικες προτεραιότητές του και καλώς πράττει. Τώρα όλα αυτα περί απομυθοποίησης περισσότερο περσινά ξινά σταφυλια μου φαινεται, αλλά αν έβρισκα κάτι να πω αυτό είναι το απίστευτο hype αλλά και το "καπέλο" που διέπει τα κιθαριστικα παρελκόμενα με κατι πυκνωτές των 50€, κάτι fossil mammoth ivory κόκκαλα, κάτι brazilian κσύλα, κάτι nitro και δε συμμαζεύεται, πράγματα δηλ. που αγγίζουν τα όρια της ανοησίας. Προσωπικα δεν έχω αγοράσει ποτέ πολύ ακριβή κιθάρα, ταβάνι ήταν η US std Τele, not much of a guitar όταν ούτως η άλλως δεν υπήρχαν many guitars. Ό,τι ακριβό έχω παίξει άξιζε τα λεφτά του το καθένα για τους δικούς του λόγους.

TI?

ΣΤΑ 70 ΔΒ ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΛΑΜΒΑ. E; TI EΙΠΕΣ; ΔΕΝ ΑκΟΥΩ κάτσε να ΔΥΝΑΜΩΣΩ (Είμαι υπέρ της λάμβας, αλλά και υπέρ της _άποψεις_ ότι χαμηλά η λάμβα δεν λαμβάνει ό,τι χρειάζεται για να δώσει πίσω, πάντα μιλώντας για πχιότητα ήχου που βολεύει εμένα. Όταν θέλω να ακούσω χαρακτηριστικά ενός οργάνου και ενισχυτή χρειάζομαι ένταση η οποία κυμαίνεται εκεί που είπα και στο άλλο ποστ, δηλ. να μην ακούω το ζινγκι ζινγκι-να το πω επιστημονικώς- των χορδών. Φυσικά εξαρτάται από το χώρο και το σημειο που είναι ο ενισχυτής για το πόσο δυνατά εκλαμβάνουμε τον ήχο που έρχεται. Αλλά εκεί κάτω από τα 70db τις ακούω. To κακό είναι ότι πάνω από τα 70db if you can't hear the zingy-zingy then you are already too loud for an appartment. Loud is more good που λεει κι ο JHS. Aν έμενα σε σπίτι μαζί με άλλους και ήθελα να καραγουστάρω παίζοντας, μάλλον ένα Guitar Rig με καλά ακουστικά θα χρησιμοποιούσα ή κάτι τέτοιο τελωσπάντων. Που θεωρώ ότι και σε οικογενειακό περιβάλλον ακόμη και αυτό το ζίνγκι-ζινγκι, ειδικά νυχτερινές ώρες, είναι αφόρητο. Προσωπικά δεν μου έχει αρέσει κανένας λαμπάτος κάτω των 5W (από όσους έχω ακούσει). Το κακό είναι ότι τα 5W είναι και too much και too little ταυτόχρονα, αν μπορώ να το περιγράψω. Ο καθένας φυσικά έχει τα δικά του standards και τη δική του θεώρηση για τη χρήση εντός οικίας.

Εγώ μονο με λάμβα παιζω, αλλα για σπίτι, λυπάμαι, πρέπει να έχει μια Α ένταση για να πω ότι φχαρστχιέμαι παιχνίδι. Ποια είναι αυτή η Α ένταση? Να μην ακούω τις χορδές μου οταν παίζω. Τον λαμβάτο αν τον ανοιξω σε τέτοια ένταση θα σπάσω τ€#@δια της γειτονιάς. Τώρα, γιατί χρειαζεται ενας λαμπάτος για να παιζει σε εντάσεις δωματιου, καθάρια καθαρά, god and his soul. Ο jazz chorus ειναι άνετα στο top5 ενισχυτών ever, αν μιλάμε για καθαρό. Δεν ξέρω αν η μικρή αυτή βερσιόν lives up to the reputation, αλλά με βάση το υλικό που εχω ακουσει από dimsonic, μάλλον με κάτι τέτοιο θα περνούσε πολύ όμορφα.

Του Αρτέμη. Για ενισχυτή, αν μιλάμε για καθαρόν, δεν χρειάζεσαι λάμβα, εκτός αν τον καθαροβρωμίζεις. Θα σου σπάσει τα #@€δια οποιοσδήποτε "σπιτικός" λαμπάτος. Θα συμβιβαστείς με έναν ήχο ο οποίος θα ειναι ο λιγότερο σπ#€@χίδικος από τους άλλους. Χτύπα ενα Κatanaκι κι εχεις και τα διτζιταλ εφεδάκια σου -τα οποία για να ειμαι ειλικρινής ειναι πιο πειστικά και πιο παραμετροποιήσιμα από τα κλάιν reverb που φορούν οι περισσότεροι μικροί. Στα 5W δεν μπορείς να παίξεις λαμπα στο σπίτι. Boss Katana, Roland Jazz Chorus 22, Roland Blues Cube 30 αν ήμουν εσύ. Αληώς κανα Princeton Reverb (παληό κατά προτίμησις)

Επειδή έχω εμπειρία με το θέμα, δεν θα σου κάνει τίποτα. Ακόμη και Bare Knuckle να βάλεις, ακομη κι αν σου αρεσουν, μετα απο ενα εξάμηνο θα ψαχνεις μαγνήτες. Ειναι μια λουπα στην οποια πέφτουμε συνεχώς και με διαφορα ειδη εξοπλισμού, κυρίως αναλώσιμου (μαγνητες, γεφυρες, πετάλια, καλώδια, πυκνωτές). Όλοι οι strat μαγνήτες βγαζουν strat ήχο, με μικροδιαφορές στο "άρπαγμα" και τη συχνοτική απόκριση. Όλοι οι κιθαρίστες έχουμε μπει σε ένα mindset εργοστασιακό ενώ υπαρχουν δυνατοτητες διαμόρφωσης του δεδομενου ηχου πολυεπιπεδα, απο το κύκλωμα του ίδιου του οργάνου ως τον outboard εξοπλισμό. Θεωρώ ότι εκεί πρέπει να εστιάσεις. Επειδή ξερω την "καΐλα" του ανικανοποίητου πεταω την προταση των virtual vintage 54 pro και injector στο bridge. Δεν ειμαι στο μυαλο σου αλλα τους άκουσα και μου φάνηκαν απόλυτα strat, ευχάριστα αθόρυβοι και αρκουντως φατ, στον bridge. Eιδάλλως θα προτεινα ενα τηλεφωνο σε Ασημένιο (nick silver pickups) και Παπαδαντωνακη (GAS pickups) να σου ράψουν κουστουμι στα μέτρα σου χωρις να σπασεις τη μπανκα (ξανά).

Σχεδόν decked, σφιχτό όσο γίνεται, φουλ ελατήρια, όταν ενεργοποιείται, ίσα να πιάνει upwards vibrato. Δεν μου αρέσει καθόλου η αίσθηση ξεκουρδίσματος σε double stops, οπότε έστω κι έτσι, floating.

Αν την πάρεις, σου κανω δώρο τουλαχιστον νίκελ control plate/controls και μαύρο cover στον μεσαίo.

Δεν καταλαβαίνω. Είναι μια ομολογουμένως ατημέλητη κιθάρα. Η γιαγιά μου πιο μερακλήδικο σιαξιμο θα έκανε. Δεν θα έβαζε εκρού σεμέ νταντέλα πάνω από καρώ τραπεζομάντηλο.Το τίμιο δεν εχει να κάνει με ολα τα παραπάνω. Τιμιότατο. Θα πουλήσει επειδή γραφει brent mason πάνω. Και καλώς κατά τη γνώμη μου.

Πολλή όμορφη κίθα. Τι κίθα. Κιθάρα. Πάντα μου άρεζε ο συνδυασμός γκρι λαδομπογιί με κόκκινο, κρέμ, μαύρο, νίκελ, χρυσό, μπεζ. Ονειρεύομαι κι έναν κοσμο locking tuner free. (Η custom shop πάντως, παρόλο που είναι θεωρητικά ίδια, είναι πολύ πιο υποφερτή. Τώρα, όποιος θέλει τους ήχοι, πλην b/g bender, εύκολα γινεται κι αυτό, πάνω σε πολύ πιο όμορφη για τον καθενα, κιθάρα).

Χαχαχαχαχα

Δεν έχω πικάπ Δεν έψαξα ποτέ περισσοτερο γιατί η μουσική τους-πλην εξαιρεσεων- δεν ειναι του γούστου μου και υπεθεσα ότι εκει θα κινούνταν και solo. Από προκαταληψη δηλ.

Παρ'όλο που οι Fleetwood Mac δεν μου αρέσουν, πάντα θαύμαζα τον Lindsey και τους παρακολουθούσα εξαιτίας του. Το ένστικτό μου με δικαιώνει. Και σπουδαίος περφόρμερ με υπέροχα άσχημη κιθάρα. Θα ήθελα πολύ αν ειχα χρονο και ικανότητες, να αναλύσω τέτοιου ειδους "αόρατες ευφυίες" σε αγαπημενα τραγουδια. Προς το παρόν ξαναακουσα το αρχικό παρΑδειγμα του θρεντ μετά από τις επισημάνσεις του Σπυρου. Και τον ευχαριστώ γιατί μας παραδίδει μίνι σεμινάρια, χωρίς αυτό το θρεντ, θα περνούσε απαρατήρητο το κομμάτι μπροστά απο τ' αυτιά μου.