Πνοή και Νύξη

Δεν υπάρχει περίπτωση να λέιπει το truss rod nut, γιατί πολύ απλά στις Am Std δε βγαίνει. Όπως αναφέρω και παραπάνω, για να βγει, πρέπει να γίνει εξαγωγή όλης της καβίλιας που το περικλείει ( το σκούρο ξύλινο δαχτυλίδι ) και στις φωτό, δεν υπάρχουν σημάδια ότι έχει γίνει τέτοια εργασία(και να είχε γίνει, δεν θα ξεχνούσαν να βάλουν νέο truss rod nut). Οπότε no worries, απλά προμηθεύσου το σωστό allen(1/8"). Όταν λες "το ενα απο τα 2 στρογγυλά adjusters που βρισκονται γυρω απο τα pivot screws της γεφυρας", τι εννοείς?

Kαταρραμένα ΜΜΕ... Κι οι απέναντι κάναν το ίδιο με τις TV Yellow, γιατί οι άσπρες φωτίζανε, λέει, πολύ στο ασπρόμαυρο... ;D

Ακριβώς αυτά τα τρία. Απλά για τη βρωμιά στο rosewood, επειδή δε φαίνεται, δε σημαίνει ότι δεν είναι εκεί... ;) Άσε που το maple(στην ουσία-βερνίκι) καθαρίζει πολύ πιο εύκολα...

Το attidude και μόνο, του τύπου αρκεί για να ακυρώσει τις @%#%!* που ξεφουρνίζει... ;D -Αν ο οποιοσδήποτε τεντώσει τη χορδή του, ωσάν να ήταν τόξο, και την αφήσει ελεύθερη, αυτό που θα πάρει πίσω δεν είναι η δόνηση της χορδής, αλλά η βίαιη εκπροσώπησή της πάνω στα τάστα. Και είτε rosewood είναι η ταστιέρα, είτε maple ή μάρμαρο ή δεν ξέρω κι εγώ τι, το ίδιο ακριβώς θα ακουγόταν, και δεν πα να είχε τάστα από τιτάνιο... -Δεν υπάρχει η έννοια identical guitars στον πραγματικό κόσμο. Παρόμοιες ίσως, αλλά όχι ίδιες. Δυο κομμάτια -θου κύριε- ξύλο, ακόμα κι απ 'το ίδιο δέντρο έχουν διαφορετική συμπεριφορά. Παρόμοια αλλά διαφορετική. Το 'χω ξαναπεί και το ξαναλέω λοιπόν, κάθε σύγκριση ΑΝΟΜΟΙΩΝ αντικειμένων είναι άκυρη. Για την εγκυρότητα του πράγματος, θα 'πρεπε στο ΙΔΙΟ σώμα, με το ΙΔΙΟ μανίκι, να δοκιμάσει δύο διαφορετικές ταστιέρες. Κι όταν λέμε να τις δοκιμάσει, να στρώσει his fucking arse down και να παίξει σαν μουσικός κι όχι σαν να κάνει τοξοβολία... :o Θα άκουγε διαφορά? Πιθανόν ναι, πιθανόν όχι. Θα ήταν αυτή η διαφορά μετρήσιμη, ειδικά σε ένα ηλεκτρικό όργανο? Σίγουρα, μπορεί σε ποσοστό 0,1%, μπορεί 5%. Όμως η διαφορά θα ήταν εκεί...όχι γιατί το rosewood είναι πιο 'ζεστό' από το maple κι άλλα τέτοια οργανοποιίστικα κλισέ, αλλά γιατί το κάθε στοιχείο της εξίσωσης που λέγεται όργανο, πάιζει το ρόλο του συνδυαστικά, στη συνολική συμπεριφορά του. Ναι, play the god damn thing, συμφωνώ, αλλά τι σχέση έχει αυτό με το εγγενή ήχο του μέσου στο οποίο παίζω?

Τα λόγια είναι περιττά φυσικά... Είμαι ήδη subscriber στο κανάλι, και προσφεύγω συχνά εκεί και αντλώ έμπνευση με τον πρώτο καφέ στο εργαστήριο. Δυστυχώς στην Ελλάδα είδη μουσικής που βασίζονται αποκλειστικά σε ακουστική κιθάρα δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα... Χαίρομαι που γνωρίζω προσωπικά, δύο-τρεις εκπροσώπους της όπως ο Γιώργος ή ο Γιάννης (http://yiannisguitar.com/) στη bluegrass. + ότι ο τόπος διαμονής σου είναι ο τόπος καταγωγής μου... ;) Γιώργο, πότε με το καλό καμμιά εξόρμηση με τη μπάντα? (την προηγούμενη δυστυχώς ήμουν εξωτερικό και την έχασα..) Νάσο μην τα συζητάς. Εγώ θεωρώ ότι χρησιμοποιώ ένα 5-6% των δυνατοτήτων του οργάνου....

Ψες ανακάλυψα αυτό, που μπορεί να σώσει πολλές παρτίδες(...και νεύρα, βαζελίνες, κλωστές και loctite). http://staytrem.com/epages/950002362.sf/seca3efee82a3/?ObjectPath=/Shops/950002362/Categories/JM_Jaguar__Jazzmaster_bridge1 Όποιος έχει δοκιμάσει, ας πει γνώμες, για να μπει στα υπ' όψιν. Οκ, δεν είναι 'Mastery', αλλά επιλέγεις μοντέλο και radius, φαίνεται καλοφτιαγμένο και με τη στερλίνα πεσμένη, είναι 60-70 ευρώ φθηνότερη από mastery...(προ πιθανών δασμών). Βγάζει και σύστημα για το trem arm μαζί με δικό του collet εσωτερικό. Κι αυτό ενδιαφέρον... Αlderbody, πετάω μια ιδέα. Gold Anodized pickguard...

Το relief μετράται λαμβάνοντας υπόψη τρεις παραμέτρους. Οπτική-ταστιέρας , οπτική -τάστων και real life παίξιμο. Βλέπουμε με το μάτι από το headstock προς το σώμα με το όργανο σε θέση παιξίματος(κάθετη). Μπορούμε να διακρίνουμε αν και πόσο upbow-backbow έχει το μανίκι. Επειδή το μάτι ξεγελάει πολλές φορές, μετράμε με τη μέθοδο των τάστων. Η μέτρηση γίνεται πάντα από το τάστο στο οποίο ενώνεται το μανίκι με το σώμα(14ο ή 12ο σε ακουστικές, 16ο σε LP, 17o σε strat κ.ο.κ.). Δεν έχει σημασία πόσα τάστα έχει το όργανο, αλλά πόσο είναι το ωφέλιμο του truss-rod. Kαι τέλος, παίζοντας με το όργανο και ανάλογα με την προτίμησή μας και τις ιδιοτροπίες-ιδιομορφίες του, κάνουμε τελικές ρυθμίσεις σε συνδυασμό με το action που θέλουμε.

Οκ,ήμουν πολύ αυστηρός ομολογώ, σου βάζω 7 αλλά με την υποχρέωση του εργαστηριακού καφέ (ξέρεις, χωρίς ζάχαρες, γάλα και λοιπές πολυτέλειες). ;D Νάσο εννοείται πως αυτό ακριβώς το σκοπό εξυπηρετεί το headstock της PRS. Σιγά μη ρίσκαρε τη φήμη της για λίγα $$ παραπάνω. Σαν κλασσικός έλλην να μη γκρινιάξω κι εγώ λίγο?? Και πέρα απ' τη σταθερότητα στο κούρδισμα, μειώνει το tension της χορδής και κάνει πιο μαλακή την αίσθησή της. Και άλλο ένα, όσο μικρότερη η γωνία κλίσης του headstock τόσο πιο στιβαρή καθιστάται η ευαίσθητη περιοχή πίσω απ' το NUT. Με άλλα λόγια, μειώνεται ο κίνδυνος του 'συνηθισμένου' headstock break'. Aυτά, peace, κάντε κιθάρες, όχι πόλεμο ;)

Aν νομίζεις ότι γράφω για να σε επαινέσω, γελιέσαι! ;D Στο heel είσαι μετεξεταστέος, να περάσεις σε παρακαλώ με τον κηδεμόνα σου ::) Είπαμε να κάνεις ένα forearm contour κι εσύ το παράκανες βρε παιδί μ'. Τουλάχιστο γλύκανέ το... Μη βιάζεσαι. Ξέρω είναι πολύ δύσκολη η υπομονή, αλλά τώρα πρέπει να την ξεχαρβαλώσεις ξανά, να την τρίψεις-βερνικώσεις ξανά μανά, και να την ξανασυναρμολογήσεις... Aφού η κιθάρα σου δουλεύει, αγνόησε όλα τα παραπάνω και προχώρα. Ό,τι και να πω, όταν δουλεύεις ένα πρωτότυπο (γιατί κάθε απόκλιση από τις νόρμες θεωρείται πρωτότυπο) πάντα υπάρχουν περιθώρια σφάλματος-βελτίωσης-fine tuning. Επίσης, αν έτσι ήθελες το contour πχ, εμάς δεν μας πέφτει λόγος, εσύ είσαι ο καλλιτέχνης-κυρίαρχος του τελικού αποτελέσματος κι αν αυτό ήθελες τότε το υποστηρίζεις με πάθος (μαζί σου κι εγώ). Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά γνώμες-υποκειμενικές παρατηρήσεις. Το σημαντικό είναι ότι τα 'χεις βρει με το χώρο και τα εργαλεία σου, και ξέρεις τι θέλεις και τι μπορείς να κάνεις. ;) Για τη γωνία του headstock, να πω πως σιγά μη σκέφτηκε ο Paul Reed Smith να το κάνει έτσι, για λόγους κατασκευαστικούς... Είναι καθαρά οικονομικοί οι λόγοι, αφού μ' αυτή τη γωνία, χρησιμοποιεί πολύ λιγότερο ξύλο συνολικά για το μανίκι. Αυτό κάναν και οι πρόγονοί του οργανοποιοί... ;) ...και φυσικά λειτουργεί μια χαρά, αλλιώς δεν θα το έκανε. @ndnikola, αν δεν έχεις υπ' όψιν τον Πάνο Ιωαννίδη, τσέκαρέ τον. Είναι από τους λίγους κατασκευαστές πιάνων, πανευρωπαϊκά και όμως βρίσκεται στην Ελλάδα... στο site του έχει πολλές πληροφορίες και φωτορομάντζα που θα σε ενδιέφεραν. Αυτά και προσοχή: Ξύλα είναι, φροντίστε να πηγαίνετε με τα νερά τους... ;)

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Αργύρη καλή μελέτη και καλή υπομονή. Θεωρώ αυτό το είδος μαζί με το ...flamingo(που 'χει πει ο ένας και μοναδικός Χατζηνικολάου) ως τα πλέον δεξιοτεχνικά κιθαριστικά είδη μουσικής. Σε συγχαίρω για τα 'κότσια' σου. @nasokosm (δε λέω Νάσος γιατί δεν είμαι σίγουρος αν αυτό είναι το όνομά σου, μην κάνω και καμιά γκάφα... :)), σωστότατη και η παρατήρησή σου ως προς το pliage και το ύψος/γωνία του μανικιού. Σε συγχαίρω επίσης και για τις κατασκευές σου, ειδικά η semi, που ξέρω πόοοση δουλειά θέλει...παρακολουθώ και ...γηράσκω αεί διδασκόμενος! ;) Καλή συνέχεια.

Kαλησπέρα σε όλους, με αφορμή ένα mail που έλαβα από τον εξαιρετικό κιθαρίστα Γιάννη Τζιάλλα (http://greekgypsyjazzguitar.blogspot.gr/), με κάποιες πολύ ωραίες και εύστοχες απορίες, θέλησα να το αναδημοσιεύσω κι εδώ γιατί θεωρώ ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον, τουλάχιστο στους λάτρεις της Gypsy Jazz. Οποιαδήποτε άποψη/παρατήρηση επί του θέματος, από γνώστες και μη, είναι ευπρόσδεκτη! Ιδού λοιπόν το θέμα: Φάνη καλησπέρα. Θα ήθελα να σου κάνω μερικές ερωτήσεις. Διαβάζοντας για την Selmer 503 του Django, η οποία εκτίθεται στο Παρίσι στην Cite de la musique, μου έκαναν εντύπωση 2 πράγματα. Το ένα είναι το πολύ μικρό της βάρος (ζυγίζει μόλις 1,65 κιλά) και το δεύτερο είναι ότι δεν έχει βέργα στο μπράτσο, αλλά λάμες αλουμινίου. Κατά τη γνώμη σου στο θέμα του βάρους είναι η έλλειψη βέργας που κάνει τη διαφορά; Επίσης ξέρεις γιατί δεν προτιμάται πια το αλουμίνιο μέσα στο λαιμό; Αν ισχύει ότι με αυτή την τεχνική το όργανο γίνεται ελαφρύτερο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάλεται και περισσότερο κι άρα θα έχει καλύτερο ήχο; Και μια τελευταία ερώτηση: Ξέρεις μήπως τί κόλες χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή; Χρησιμοποιούσαν ψαρόκολλα; Αν ναι, η χρήση της ψαρόκολλας έχει να κάνει με τον ήχο του οργάνου; H tightbond glue που χρησιμοποιούν πολλοί κατασκευαστές σήμερα έχει διαφορά στο ηχητικό αποτέλεσμα; Σε ευχαριστώ και καλό βράδυ. Γιάννης Και η απάντηση: Kαλημέρα Γιάννη. Το βάρος είναι όντως εντυπωσιακό! Η Jumbo που φτιάχνω τώρα είναι στα 2 κιλά, χωρίς τα κλειδιά και τον καβαλάρη, άρα μπορεί να φτάσει τα 2,2 κιλά τελειωμένη. Θεωρώ πως αντικαθιστώντας το truss rod με βέργα(ες) αλουμινίου το κέρδος σε βάρος είναι το πολύ 120gr. Ένα παραδοσιακό truss ζυγίζει περίπου 100-120gr. H βέργα αλουμινίου δε νομίζω να είναι λιγότερο από 40-50gr. Σίγουρα υπάρχει κέρδος, αλλά δεν μπορεί να είναι πάνω από 100-120gr. Επίσης, αν δεν κάνω λάθος, από τη συγκεκριμένη κιθάρα λείπει το ένα από τα braces του καπακιού, το οποίο είναι περίπου στα 25-40gr. Θεωρώ συνυπεύθυνα για το μειωμένο βάρος, δυο πράγματα. Ένα είναι το μειωμένο πάχος όλων των επιφανειών. Σε μοντέρνες κατασκευές, το καπάκι κυμαίνεται από 2,5 μέχρι 3,2mm. H πλάτη από 2,6-3,4mm και τα πλαϊνά από 2-2,4 mm. Δεν ξέρω αν έχουν μετρηθεί αυτές οι διαστάσεις στο συγκεκριμένο όργανο, αλλά πιστεύω πως είναι σημαντικά μειωμένες. Αν έχεις κάποια πληροφορία επ' αυτού, θα ήταν χρήσιμη. Το άλλο είναι το pliage. H τσάκιση αυτή, καθιστά την περιοχή στην οποία κάθεται ο καβαλάρης αισθητά πιο στιβαρή και με σημαντική αντοχή στην πίεση επί του καπακιού από τις χορδές. Αυτό σημαίνει αυτομάτως ότι είναι δυνατή η πιο ελαφριά κατασκευή του καπακιού ( λεπτότερο καπάκι, μικρότερα bracings ), διατηρώντας ταυτόχρονα την ακαμψία που παίζει αισθητό ρόλο στις μεσαιουψηλές συχνότητες. Κάτι που θα μπορούσε να παίξει έναν ελάχιστο ρόλο στο βάρος έιναι και το βερνίκι. Ένα ελαφρώς βερνικωμένο όργανο μπορεί να έχει 50-70gr διαφορά από ένα 'μοντέρνο' γραμμής παραγωγής. Όσον αφορά τον ήχο και τη διαφορά άνευ ή με truss rod, ειλικρινά δεν γνωρίζω. Θεωρώ πως ο μόνος λόγος που δεν χρησιμοποιείται η βέργα πλέον, εκτός της ελαφράς μείωσης του βάρους, είναι η vintage correct κατεύθυνση, που αναζητούν οι κατασκευαστές και κυρίως οι μουσικοί. Νομίζω πως ο μόνος τρόπος για να διαπιστωθεί αυτό, είναι στο ΙΔΙΟ όργανο, να δοκιμαστούν και οι δύο λύσεις, για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Αν συγκρίνουμε δυο διαφορετικά όργανα, το ένα με βέργα και το άλλο χωρίς, τα συμπεράσματα δεν είναι ασφαλή. Κάθε όργανο έχει διαφορετικό ήχο από μόνο του. Φαντάζομαι καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ο λόγος που η ρυθμιζόμενη βέργα έχει γίνει standard είναι προφανής. Η εύκολη και ΑΝΕΞΟΔΗ διόρθωση τυχόν ανωμαλιών στο μανίκι. Το κόστος διόρθωσης ενός σκευρωμένου μανικιού αρκετά μεγάλο, σε περίπτωση μη ύπαρξης βέργας, ενώ με truss rod είναι δωρεάν και μπορεί να γίνει από τον ίδιο το μουσικό. Η ευρεία χρήση της βέργας, όπως και πολλοί άλλοι συμβιβασμοί(κυρίως στον ήχο) έγινε για λόγους οικονομίας από τα μεγάλα εργοστάσια. Απέφευγαν έτσι το κόστος επιδιόρθωσης τυχόν προβλημάτων σε όργανα που ήταν εντός εγγύησης. Πλέον, είναι πολύ της μόδας το ανθρακόνημα. Είναι ένα εξαιρετικά άκαμπτο και ελαφρύ υλικό. Προσωπικά θα το χρησιμοποιούσα σε όλες τις κατασκευές κλασσικής κιθάρας, ή όπου δεν χρησιμοποιείται truss rod. Επίσης το ότι ένα όργανο πάλλεται περισσότερο, δεν είναι απαραίτητα καλό. Υπάρχει ένα όριο, ένα κατώφλι, το οποίο αν ξεπεραστεί, καθιστά το όργανο wobbly (που λένε στο χωριό μου..). Πλαδαραίνει και θολώνει ο ήχος του, χονδρικά. Η κόλλα που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον εκείνη την εποχή ήταν όντως η ψαρόκολλα ή κουνελόκολλα (hide glue). Tώρα χρησιμοποιείται η Titebond(κόλλα αλιφατικής ρητίνης). Προσωπικά δεν θεωρώ ότι το είδος της κόλλας(μεταξύ των δύο πάντα, γιατί άλλες κόλλες έχουν αρκετά διαφορετικά χαρακτηριστικά) παίζει ιδιαίτερο ρόλο στον τελικό ήχο. Μια 'καλή' κόλληση έχει το εξής χαρακτηριστικό. Χρησιμοποιεί απειροελάχιστη ποσότητα κόλλας. Όσο πιο ακριβής είναι η επαφή μεταξύ των δυο συγκολλούμενων επιφανειών, τόσο λιγότερη κόλλα μένει στην επαφή. Γι' αυτό και η επιτηδευμένη χάραξη μεταξύ δυο επιφανειών(για να κολλήσει καλύτερα) είναι λάθος πρακτική από πολλούς οργανοποιούς. Το βέβαιο είναι πως η titebond έχει μια ελαφρά μεγαλύτερη ανοχή σε υψηλές θερμοκρασίες, ενώ η χρήση της είναι απείρως πιο εύκολη και κατ' επέκταση οικονομική. Αυτά. Ελπίζω να μη σε μπέρδεψα περισσότερο και να έβγαλες κάποια συμπεράσματα. Αν έχεις γνώμες κι από άλλους κατασκευαστές, θα χαρώ να τις ακούσω. Ο Μr Killy Nonis μου 'ρχεται στο μυαλό, ως εξειδικευμένος manouche builder. Ευχαριστώ, Φάνης.

Kαλημέρα και καλή χρονιά σε όλους! νομίζω πως ήρθε η ώρα να αρχίσω να δημοσιεύω αποτελέσματα του ερωτηματολογίου. Από δείγμα 174 ατόμων, έχουμε τα εξής: (να σημειώσω ότι το πρώτο νούμερο είναι ο αριθμός των ατόμων και το δεύτερο, το ποσοστό) Αγαπημένο σχήμα/σχέδιο κιθάρας: Stratocaster 40 23% Les Paul 36 21% Telecaster 28 16% SG 10 6% RG ( Ibanez ) 4 2% Flying V 4 2% Explorer 1 1% Superstrats ( Jackson, Charvel, ESP etc ) 21 12% Jaguar/Jazzmaster 6 3% PRS 6 3% Gretsch 3 2% Parker Fly 1 1% ES 335 6 3% Other 8 5% όπου 'other' απαντήθηκαν επίσης, οι Firebird, Iceman, Rickenbacker, 'star', από μία προτίμηση και η Jackson King V δύο. Aγαπημένη διάταξη μαγνητών: 2 single coils 21 12% 3 single coils 26 15% 2 Humbuckers 80 46% H-S-S 19 11% H-S-H 11 6% 2 Soapbars 5 3% Other 12 7% όπου 'other', 3 απαντήσεις ήταν '1-humbucker', 4 H-S, 1 απάντηση 3 Humbuckers, 1 H+2miniH,1 p90-s-H εδώ είναι ξεκάθαρη η προτίμηση στη διάταξη twin humbuckers. Aγαπημένη μάρκα μαγνητών: Fender 19 11% Gibson 17 10% Seymour Duncan 57 33% Di Marzio 16 9% Lollar 3 2% Bill Lawrence 8 5% Van Zandt 3 2% Lace 2 1% Bare Knuckle 15 9% Kinman 5 3% Amalfitano 0 0% Häussel 5 3% TV Jones 2 1% Other 22 13% όπου 'other': EMG 11 6% Lindy Fralin 2 PRS 1 Don Mare 1 Προτίμηση bridge: Fender type Hardtail 28 16% Fender type Tremolo 39 22% Tune-o-Matic 48 28% Wraparound 10 6% Floyd Rose 27 16% Bigsby type 12 7% Other 10 6% όπου 'other' δώθηκαν διάφορες απαντήσεις, 2-point tremolo,Schaller Hannes bridge x2, 3-saddle tele, gotoh floyd rose, ibanez lo-pro edge, steinberger style, falcon. Αυτά για την ώρα, μόλις βρω χρόνο θα συνεχίσω και με τα υπόλοιπα. Ευχαριστώ και πάλι για τη συμμετοχή. Α bientot

Η πλάκα είναι ότι και τα δύο είναι κινέζικα... ;D

Ένα ολόμαυρο, καλοστεγνωμένο, χωρίς πολλούς πόρους κομμάτι έβενος, ΔΕΝ κοστίζει πάνω από 20ΕΥΡΩ σε έναν μεμονωμένο κατασκευαστή. Για τη Gibson, υπολόγισε το πολύ 10 ευρώ ανά ταστιέρα... Θεωρώ ότι το richlite μπορεί να τους βγαίνει και πιο ακριβά...για να μην πούμε και για τα πλεονεκτήματα έναντι των καιρικών συνθηκών... ;) Προσωπικά δεν θα δίσταζα να χρησιμοποιήσω οποιοδήποτε υλικό μου κάνει τη δουλειά. Η σύγκριση μεταξύ δύο διαφορετικών οργάνων με 'θεωρητικά' ίδια υλικά είναι κατ' εμέ άτοπη. Ναι, δύο όργανα με ίδια υλικά θα ΄χουν παρόμοια ηχητική συμπεριφορά, ποτέ όμως ακριβώς ίδια. Ποτέ δύο κομμάτια εβένου πχ, δεν έχουν την ίδια συχνοτική απόκριση. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα μέρη ενός οργάνου(ξύλα, hardware, μαγνήτες, ηλεκτρικά, κλειδιά). Για να έχουμε ένα Α συμπέρασμα, για παράδειγμα για το υλικό της ταστιέρας, θα πρέπει στο ΙΔΙΟ όργανο, να χρησιμοποιήσουμε δύο διαφορετικά υλικά. Για να 'ναι τα συμπεράσματα ασφαλή (όχι απαραίτητα ακριβή), θα πρέπει το πείραμα να γίνει πολλές φορές, με πολλούς 'κριτές' και μάλιστα σε blind tests για να αποφευχθεί οποιαδήποτε υπόνοια προκατάληψης. Όταν συγκρίνουμε δυο όμοια όργανα με διαφορετικές ταστιέρες, στην ουσία συγκρίνουμε δύο ανόμοια πράγματα, αν λάβουμε υπόψη το πλήθος των παραμέτρων που μπορούν να διαφοροποιήσουν τον ήχο τους. Για το αισθητικό μέρος πάω πάσο, γούστα είναι αυτά. (προσωπικά το εξέλαβα ως ένα τέλειο κομμάτι εβένου, όταν το είδα) Για το θέμα αίσθησης, επίσης πάω πάσο (και πάλι υποκειμενικά δεν με ξένισε κάτι..) Η φοβία για το 'διαφορετικό' είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Και η δύναμη της συνήθειας, ένα άλλο. Μπορώ να φανταστώ τι 'σούρνανε' σε όσους έπαιζαν με Fender, τη δεκαετία του '50... ;)

Κατ' αρχήν, ευχαριστώ για τη συμμετοχή. Νομίζω ότι έχω ήδη ένα αρκετά μεγάλο δείγμα για να δώσω κάποια στοιχεία. Παρ' όλ' αυτά το ερωτηματολόγιο θα τρέχει για αρκετό καιρό ακόμα και υπάρχουν περιθώρια για ανατροπές, τουλάχιστο σε όποιες κατηγορίες δεν έχουμε ακόμα ξεκάθαρες διαφορές. Στο 'αγαπημένο σχήμα κιθάρας' η γνωστή 'Αγία Τριάδα' δείχνει να επικρατεί. Χωρίς όμως πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, αλλά και σε όχι τόσο μεγάλο ποσοστό όσο φανταζόμουν. Στη 'διάταξη μαγνητών' φαίνεται να ξεκαθαρίζει η πρωτιά από τώρα, καθώς επίσης και στην επιλογή μάρκας μαγνητών. Οι περισσότεροι επιλέγουν plain maple ως υλικό μανικιού ενώ στο φινίρισμά του επιλέγουν matte, με αρκετά μεγάλη διαφορά ( 63% ). Αγαπημένο προφίλ μανικιού, μέχρι στιγμής είναι το C, μεσαίου πάχους ενώ από κοντά ακολουθεί και το παχύ U. Έκπληξη προκαλεί, τουλάχιστον σε 'μένα, η επιλογή του υλικού ταστιέρας όπου προηγείται το Rosewood. Σε πιο αναλυτική μελέτη, μεμονωμένων απαντήσεων υπάρχουν πολλές-θεωρητικά-αντικρουόμενες επιλογές, όπως π.χ. Gretsch με EMGs(!?), Τelecaster με 24 τάστα, που δείχνει ότι πολλοί μπήκαν στη διαδικασία να απαντήσουν ξεχωριστά για κάθε επιμέρους στοιχείο ενός οργάνου, παρά ως ένα ενιαίο όργανο. Y.Γ. Η πιο πρωτότυπη απάντηση που έχω μέχρι στιγμής, όσον αφορά το favourite guitar design, είναι η 'star'. Δεν έχω καταλάβει ακριβώς, αλλά όποιος κι αν είναι, ας μας λύσει την απορία... ;D

Συγνώμη, ξέχασα να το διευκρινίσω. Επειδή το στέλνω και σε φίλους ανά την υφήλιο...μάλλον τους είναι πιο εύκολο το αγγλικό... Εδώ που τα λέμε, το binding όλοι το καταλαβαίνουν, ενώ αν έβαζα 'κορδόνι' που είναι η ελληνική αντιστοιχία του, μάλλον θα ψαχνόμασταν... ;D Όποιος θέλει διευκρινίσεις πάντως, πολύ ευχαρίστως...

Καλησπερίζω άπαντες. Βλέποντας το θέμα με την B-bender Junior LP αλλά και σε πολλά άλλα θέματα, το εύρος των προτιμήσεων ως προς το αγαπημένο μας όργανο, και με αφορμή ένα ερωτηματολόγιο που 'χω σκαρώσει ως προς το design και τις προδιαγραφές ενός οργάνου, είπα να το post-άρω κι εδώ. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να επιλέξει κανείς ένα, ανάμεσα σε πολλά διαφορετικά specs/χαρακτηριστικά. Η λογική των απαντήσεων έχει να κάνει είτε με ένα συγκεκριμένο όργανο που έχουμε στο μυαλό μας, ή την προτίμησή μας στα επιμέρους στοιχεία που το απαρτίζουν. Όποιος λοιπόν έχει διάθεση και 5 λεπτά χρόνο μπορεί να μπει στο παρακάτω link και να δώσει τις απαντήσεις του. https://docs.google.com/spreadsheet/viewform?formkey=dHZNc21sb0xMcGZHVGRZdWxUbDR2Ymc6MQ#gid=0 Αποτελέσματα και clues θα αρχίσω να δημοσιεύω όταν θα 'χω έναν ικανοποιητικό αριθμό δειγμάτων, τα οποία φυσικά και μπορούν να τεθούν προς συζήτηση εδώ. Όποιος θέλει μπορεί να κάνει και προβλέψεις. Ladies & Gentlemen start placing your bets! Ευχαριστώ όλους προκαταβολικά για το χρόνο σας.

Κάθε όργανο, είναι τόσο χάλια όσο δεν βρίσκει κανείς κάποια χρησιμότητα σ' αυτό. Ναι, οι Kremona είναι χοντροκομμένες, πρωτόγονες κατασκευές και μην περιμένεις να ακούσεις piano like ποιότητα στον ήχο της. Αν σε παρηγορεί, ο Eric Bibb παίζει (που και που) με μια από δαύτες: http://www.mydailynews.com.au/news/experience-the-sounds-of-eric-bibb/1259979/

Καλησπέρα. Δυστυχώς οι επιλογές σου είναι αρκετά περιορισμένες για το budget σου. Οπωσδήποτε solid top, μέγεθος σχετικά μικρό ( 00, 000, ΟΜ ) και σίγουρα αρκετά φαρδύ NUT. Aπό 44mm και πάνω. Τσέκαρε τις Recording King, νομίζω κάτι θα βρεις με αυτά τα specs σ' αυτά τα λεφτά και με πολύ πειστικό vintage vibe. http://www.recordingking.com/ Για ποιότητα κατασκευής δεν ξέρω, αλλά αν κρίνω από την 'ομόσταυλή' της Johnson, μάλλον προς το πολύ μέτριο πάει. Από ήχο, μια OM Johnson που 'χω δοκιμάσει είναι εξαιρετική για τα λεφτά της. Καλή αναζήτηση

Καλησπέρα και πάλι. Σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως για το χρόνο και την άκρως επεξηγηματική περιγραφή, η οποία παρεμπιπτόντως μου φαίνεται απολύτως λογική και απόλυτα κατανοητή. Για την ακρίβεια, λογικότερη της δικής μου ερμηνείας ως προς το φαινόμενο upbow-backbow. Ίσως το μικροκλίμα(μάλλον προφανώς παρά ίσως..) της Θεσσαλονίκης να διαφοροποιείται αρκετά, ως προς τα επίπεδα υγρασίας στο περιβάλλον ή ακόμα και οι δικές μου παρατηρήσεις/διαπιστώσεις ως προς τη συμπεριφορά ενός οργάνου να μην είναι πλήρης ή να εμπεριέχουν παράγοντες διαφοροποίησης που εγώ αγνοώ ή και παραλείπω. Σε κάθε περίπτωση, επειδή η εξέλιξη έρχεται μέσα από την αμφισβήτηση, χαίρομαι που το συγκεκριμένο θέμα έγινε αιτία να επανεξετάσω και να δω με άλλη οπτική τις παρατηρήσεις μου, και ίσως να αναζητήσω αλλού την εξήγηση στα φαινόμενα που, παρ' όλα αυτά, εξακολουθώ να παρατηρώ. Εξάλλου στη δική μου φιλοσοφία, τουλάχιστον ως προς τα όργανα, είναι να ψάχνω απαντήσεις μέσα από ώρες μελέτης, αναζήτησης και συζήτησης. Μέσα από λάθη και επανορθώσεις. Ευχαριστώ για το χρόνο σας, θα χαρώ ιδιαιτέρως να τα πούμε κι από κοντά. Φάνης Πλουμής.

Ευχαριστούμε πολύ για τις εξαιρετικές πληροφορίες. Κάθε προσπάθεια ενημέρωσης/διαφώτισης περί λειτουργίας των μουσικών οργάνων είναι ευπρόσδεκτη και φυσικά άκρως ενδιαφέρουσα. Επιτρέψτε μου μια διαφορετική άποψη/ παρατήρηση όσον αφορά το σκέλος σκεύρωμα/ αντισκεύρωμα, τουλάχιστον με τη μικρή μεν, αλλά αρκετά ικανή για προσωπικά συμπεράσματα, εμπειρία μου. Όσον αφορά το σκεύρωμα (upbow) του μάνικου, η συνήθης παρατήρησή μου είναι ότι σε περιβάλλον αυξημένης υγρασίας παρατηρείται αύξηση του action (απόσταση χορδών από την ταστιέρα). Όπως ακριβώς περιγράφεται στη διαστολή των επιφάνειών του οργάνου. Στην κιθάρα, όπου και το γνωσιακό μου επίπεδο είναι μεγαλύτερο, αυτό σημαίνει ανύψωση του επιπέδου της αρμονικής τράπεζας (Soundboard), διαστολή της πλάτης με αποτέλεσμα την ελαφρά περιστροφή του heel, προς τα εμπρός, και εντέλει κατά κύριο λόγο, διαμήκη διαστολή της ταστιέρας. Αποτέλεσμα της διαστολής αυτής, είναι τα αυλάκια στα οποία κάθονται τα τάστα να μεγαλώνουν και να μειώνεται η κατασκευαστική ακαμψία της ταστιέρας. Η τάση των χορδών έρχεται και εκτονώνει αυτή την αυξημένη ευκαμψία, και όλο αυτό μεταφράζεται σε σκεύρωμα. Η παρατήρησή μου στα όργανα, μέχρι στιγμής, δείχνει ότι αυτά τείνουν προς σκεύρωμα τους καλοκαιρινούς μήνες( αυξημένη σχετική υγρασία) και αντισκεύρωμα (πιο σπάνιο, κατά τους χειμερινούς μήνες). Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Και μια ερώτηση που ξέχασα στο προηγούμενο post. Mιας και στο site της hagstrom δεν το αναφέρει, μήπως η κιθάρα σου χρησιμοποιεί soundpost? H επονομαζόμενη 'ψυχή' στο βιολί. Τσέκαρε εσωτερικά, αν υπάρχει κάποιο κομμάτι ξύλου που ενώνει το καπάκι με την πλάτη. Αν ναι, τότε η αιτία της ηχητικής συμπεριφοράς του οργάνου, είναι προφανής.

Καλησπέρα κι από εμένα. Κατ' αρχήν να συμφωνήσω με τον 'nasoscosm' περί spruce ply. Παίζει ρόλο για το πως δονείται όλο το σύστημα, αν και υποψιάζομαι πως αυτό το 'ply' που αναφέρει η Hagstrom είναι αρκετά ουδέτεροποημένο(περισσότερο ply και λιγότερο spruce). Εαν και unplugged η κιθάρα δυσκολεύεται να σου δώσει το snap που θα ήθελες τότε ο μαγνήτης θα ακολουθήσει και θα ενισχύσει αυτή τη δυσκολία. - Σημαντικό: Tσέκαρε το fit του καβαλάρη σου. Αυτό που έχει σημασία είναι όλη η επιφάνεια η οποία πατάει στο καπάκι, να εφάπτεται απόλυτα σ' αυτό. Να ακολουθεί επακριβώς το contour του καπακιού. Αν δεν συμβαίνει αυτό, έχεις απώλειες σε ένταση, sustain και διαύγεια. -Θα τολμούσα επίσης να αντικαταστήσω το ebony saddle με μια floating tune-o-matic, αν υπάρχει περιθώριο. - Η επόμενη επιλογή σου, αν η γέφυρα είναι οκ, θα ήταν ίσως να πας σε αλλαγή pots. Δοκίμασε αυτά που σου πρότεινε ο Ben( Bare Knuckle). Προσωπικά δεν προτιμώ μεγαλύτερες τιμές από 550Κ, γιατί δίνουν αίσθηση Hi-Fiίλας που δεν συμπαθώ. Αν και πάλι δεν δεις προκοπή, τότε μάλλον θα πρέπει να αναζητήσεις το holy grail για το συγκεκριμένο όργανο, πράγμα αρκετά δύσκολο. Θεωρώ την άποψη των περισσότερων περι P-90 την πιο σωστή λύση. Μιας και ο λόγος έφερε τους Βare Knuckle, θεωρώ πιο ενδεδειγμένη λύση, με βάση την περιγραφή σου, τον Mississippi Queen. Eίναι ο πιο πριμαριστός, τουλάχιστο με βάση τα specs. -Eπίσης, προσφάτως εγκατέστησα ένα σετ GFS surf90 (που πρότεινε ο superfunk σε προηγούμενο post) σε μια Ηofner semi. Eξαιρετικό value for money, ηχητικά τον περίμενα πιο bright, όμως δεν του έλειπε η ατάκα, μαζεμένο low end, ισορροπημένα μεσαία. Έκπληξη αποτέλεσε το γεγονός ότι το unplugged μεσαίο resonance της κιθάρας, περνούσε και στους μαγνήτες. Υπόψιν ότι η κιθάρα ήταν wired με 330Κ pots. Όπως και να 'χει, καλή αναζήτηση.

Συγχαρητήρια! Εξαιρετικό οπτικά αποτέλεσμα, ωραίο βάψιμο, όμορφα ξύλα. Τα εύσημά μου για την ευθυγράμμιση των padouk splines στο scarfjoint! Όσοι γνωρίζουν από κατασκευές, ξέρουν πόσο δύσκολο μπορεί να είναι. Μόνη 'ένσταση' η ομοιοχρωμία του πατώματος που αδικεί το όργανο :)

Καλησπέρα. Να πάρουμε τα πράγματα ένα-ένα. Κατ' αρχήν το λούστρο. Το ότι το λούστρο της κιθάρας σου είναι ματ κι όχι gloss δεν κάνει απολύτως καμμία διαφορά στον ήχο της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση-κατά πάσα πιθανότητα πολυουρεθάνη- είτε ματ είτε satin, είτε gloss, η σκληρότητα και η ακαμψία είναι πανομοιότυπη. Επίσης, δύσκολα θα βρεις λούστρο με μεγαλύτερη σκληρότητα από πολυουρεθάνη, πολυεστέρα, ακρυλικό ή νιτροκυτταρίνη που κατά κόρον χρησιμοποιούν οι φανοποιοί ( και οι οργανοποιοί ). Βασικός παράγων διαμόρφωσης του ήχου της ακουστικής σου είναι το καπάκι σου, με ό,τι αυτό συνοδεύεται ( Bracing pattern, πάχος καπακιού, μέγεθος αρμονικής τράπεζας, μάζα του bridge κλπ.) και μάλλον εκεί θα πρέπει να αναζητήσεις τις αιτίες που το όργανό σου έχει αυτή τη συμπεριφορά. -Scale length: Το μήκος χορδής υπολογίζεται μετρώντας από την ακμή του NUT ως το μέσο του 12ου τάστου και διπλασιάζοντας αυτήν την τιμή. Το ότι η κιθάρα σου έχει scale length 651mm δεν σημαίνει ότι το saddle έχει απόσταση 651mm. Eδώ μπαίνει ο παράγων 'συμβιβασμός χορδής' ή compensation. O συμβιβασμός έχει να κάνει με το ότι οι χορδές βρίσκονται μερικά χιλιοστά ψηλότερα από την ταστιέρα, άρα το μήκος χορδής από 12ο τάστο ως το saddle, μικραίνει (με βάση τη γεωμετρία) άρα πρέπει να ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ από το 12ο τάστο. Η απόσταση αυτή εξαρτάται από το ύψος των χορδών (action) και τη διατομή τους (gauge). Όσο μεγαλύτερο, τόσο μακρύτερα. - Σε ένα λογικά σεταρισμένο ακουστικό όργανο ( action 2,5-3mm στη μπάσσα Ε ), αυτό το compensation κυμαίνεται από 2mm (high E) εως 5,5mm(low E). Στη δικιά σου κιθάρα, 656-657mm (low E) και 653-654mm(high E). ΠΡΟΣΟΧΗ, η μέτρηση γίνεται από το σημείο που η χορδή καθιστάται ελεύθερη κι όχι από το μπροστινό μέρος του saddle. Kαταλαβαίνεις ότι η προσθήκη 5mm που θέλεις να κάνεις είναι λάθος συλλογισμός. Το πιο πιθανό, είναι ότι φταίει η διατομή της χορδής σου (0.010), αφού οι περισσότερες ακουστικές είναι φτιαγμένες για gauge μεγαλύτερο ή ίσο του ( 0.011). Επιπροσθέτως, η μεγαλύτερη ελαστικότητα της 10άρας, δρα αυξητικά στο πρόβλημά σου ( sharp note ) ίσως ασυνέιδητα, καθώς η ίδια πίεση σε μικρότερη χορδή αυξάνει το pitch. Eπίσης μπορείς να διαμορφώσεις και το saddle σου, για ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια. Kάνε ένα check για intonated saddles στο net. -NUT: Εξίσου σημαντικό είναι το ύψος των αυλακιών του NUT(κατ' επέκταση η απόσταση της χορδής από το πρώτο τάστο). Aν αυτά είναι ψηλά, το κούρδισμα, ειδικά στα πρώτα 6-7 τάστα, πάει περίπατο. Τώρα όσον αφορά για τα κόκκαλα, περί ορέξεως. Ναι, όσο σκληρότερο και συμπαγές το υλικό, τόσο πιο πλούσιο σε αρμονικές και overtones μπορεί να ακουστεί το (ακουστικό)όργανο (στις ανοιχτές χορδές). Το αν θα είναι από αγελάδα, ελάφι, ελέφαντα ή δεινόσαυρο, νομίζω ότι η διαφορά είναι τουλάχιστον αμελητέα. Πολύ περισσότερο ρόλο θα παίξει η απόλυτα επίπεδη επιφάνεια εφαρμογής του παρά η μικρή διαφοροποίηση στο υλικό-ζώο καταγωγής. Bέβαια είναι περιττό να πω πως όλα αυτά ισχύουν για φρέσκιες χορδές. Οτιδήποτε πάνω από 10-15 ώρες παιξίματος καθιστά την όποια επέμβαση-μέτρηση ανακριβή. Ο καλύτερος τρόπος για να τσεκάρεις το intonation, κατ' εμέ, είναι το αυτί. Αυτό φυσικά προϋποθέτει να διαθέτεις την ευαισθησία για να καταλάβεις τις διαφορές. Το κουδιστήρι είναι εκεί για να επαληθεύσει το τι ακούς απλά. Επίσης, ποτέ δεν τσεκάρουμε intonation με απαλό πάτημα, αλλά με real life παίξιμο. Σχεδόν στο 90% των περιπτώσεων, η νότα που πατάμε όταν παίζουμε(κι όχι όταν σετάρουμε) είναι λίγο πιο sharp λόγω πίεσης. - Η Martin του 1500άρικου χρησιμοποιεί Corian ΝUTS, συνήθως - Η προσθήκη στο βίντεο που παρέθεσες, έχει να κάνει με ένα γρήγορο(?) και πιο εύκολο fix στο πρόβλημα intonation. Αν η κιθάρα σου έχει κατασκευαστικά πρόβλημα intonation, αυτό δεν θα το διορθώσει. Γενικά η κιθάρα σαν όργανο, είναι 'ξεκούρδιστο'. Όλη η κατασκευή της βασίζεται στο ότι μπορεί να παίξει ικανοποιητικά in-tune σε όλες τις κλίμακες. Ποτέ όμως απόλυτα. Γι' αυτό και το intonation είναι κάτι σχετικό στις κιθάρες. Το ότι η ανοιχτή χορδή έιναι ίδια με την οκτάβα, δεν σημαίνει ότι όλες οι νότες σε όλες τις θέσεις είναι κουρδισμένες. Γι' αυτό υπάρχουν και οι true temperament κιθάρες όπου κάθε χορδή έχει διαφορετικές αποστάσεις τάστων. Η δυσκολία όμως στην κατασκευή, επισκευή και συντήρησή τους, τις καθιστά ακριβές, ενώ η ιδιαιτερότητα των τάστων μπορεί να δυσκολεύει-ξενίζει στο παίξιμο. Sorry για το μακροσκελές post, ελπίζω να βοήθησα να κατανοηθούν κάποια πράγματα.