Πνοή και Νύξη

Δε σταματάει με τίποτα το μικρόβιο ε? Η συγκεκριμένη CS βρίσκεται και σε ένα δικό μου φάκελο που γράφει 'guitars to make'... Ψηφίζω κι εγώ tele μανίκι (το παλιό παχύ headstock ) με μαύρο faceplate, thumbnail inlays, και 7εnδεtch logo. Θα χρειαστεί προσοχή με τα μεγέθη των μαγνητών και τα pickup rings. Αν πας σε filtertron και στο bridge, μετά το σκάψιμο θα μείνουν κενά ( το rout της tele είναι πιο φαρδύ συνολικά από humbucker) τα οποία θα πρέπει να καλυφθούν με το κατάλληλο pickup ring (english mount ring). Eπίσης, αν σκοπεύεις να βάλεις binding, λόγω του ότι ήδη έχεις στρογγυλέψει τις ακμές, ή θα πρέπει να πας σε παχύ multiply binding, ή να σκάψεις και να περάσεις απλό και μετά... πλανάκια αλά bulgarski και κουρμπάρισμα. Έχει ψωμί το καπάκι. Θα της πήγαινε πολύ ένα ελαφρύ arching. Φυσικά, you know better. Εμείς λέμε ιδέες από ενθουσιασμό. Τα συγχαρητήριά μου και στα υπόλοιπα παιδιά για τις κατασκευές τους. Δυστυχώς δεν είχα χρόνο να ενημερώσω σε ξεχωριστά post.

Ωραιότατη, gourmet και stylish παρέμβαση. Προφανώς και πήραν την ιδέα από κάποιον boutique luthier, είναι όμως φρέσκια, όσον αφορά τη Fender τουλάχιστο. Δε νομίζω το συγκεκριμένο feature να αφορά αύξηση στις πωλήσεις, παρά να στοχεύσει σε κάποιους(λίγους και καλούς) αγοραστές που θα θεωρήσουν το συγκεκριμένο τρόπο, ενδιαφέρων και πρωτότυπο και σε όσους αρέσουν οι bound ταστιέρες. Η διαδικασία, σαφώς πιο χρονοβόρα, όχι όμως και rocket science. Απλά άλλο ένα αρχείο στο λογισμικό των CNC τους... Όσον αφορά την περιγραφή από τη Fender και τους ισχυρισμούς περί 'longer-lasting construction, increased contact and amazing comfort, και κυρίως την αστειότητα 'greater resonance' το αφήνω στην κρίση του κάθε λογικά σκεπτόμενου ανθρώπου. Από άποψη refret πάντως,διόλου τρομακτικά, δε διαφέρει από μια απλή bound ταστιέρα, όπως σωστά προείπαν κάποιοι. Συνοψίζοντας, +1 θετική ψήφος για κάτι νέο, αισθητικά.

Thanx για τις πληροφορίες και την προσφορά! Θα κάνω μια κρούση για τα mixol... καλή συνέχεια

Nάσο, εσύ δε χρειάζεσαι επίδειξη, οπότε θα αρκεστείς στον καφέ... ;D

Ωραία πράγματα! Βρε συ, τα πλανάκια που πήρες, είναι ντιπ μικρά για να καρβάρεις ολάκερη κιθάρα. Άσε που το ένα το φλατ δεν χρειάζεται γι' αυτή τη δουλειά... ...αλλά είναι ταμάμ για πλάνισμα bracings σε ακουστικές. Για archtop θες τουλάχιστο 50mm ροκάνι... Επίσης, αν δεις για σγρόμπια (ελληνιστί gouge) χρειάζεσαι με 'outside bevel'. Οι ξύστρες είναι από τα πλέον χρήσιμα εργαλεία στην οργανοποιεία. Μόλις το μάθεις, δεν θα θέλεις να το αφήσεις... ;D http://www.mehr-als-werkzeug.de/product/703516/French-Scraper-Blade-Gooseneck-Thickness-040-mm.htm http://www.mehr-als-werkzeug.de/product/703517/Scraper-Sets-4-Piece-Set-Thickness-040-mm.htm και μαζί πάει κι αυτό: http://www.mehr-als-werkzeug.de/product/703521/Hattori-Burnisher--10-mm.htm Άπαξ και βρεις χρόνο για καφέ σου κάνω επίδειξη, (και όποιος άλλος ενδιαφέρεται).

M' αρέσει που σχολίασες ότι οι finishers της PRS κάνουν παπάδες... ;D Να είσαι σίγουρος ότι χρησιμοποιούν την ίδια ακριβώς τεχνική με αυτή που ακολούθησες. (κι εγώ με το φτωχό μυαλό μου ετοιμαζόμουν να δώσω συμβουλές... :P). Ένα μεγάλο ΕΥΓΕ. Και στον μέλλοντα κάτοχο να ευχηθώ καλές...βουτιές! Ερώτησις: Από που προμηθεύτηκες το cap, και τι grade είναι? Επίσης, ξέρεις κάποιον εγχώριο προμηθευτή spirit stains, γιατί μου τελειώνουν αυτά που 'φερα απ' έξω και σε όσους ρωτάω με κοιτούν σα χάνοι...

To μερίδιο ακριβώς που της αναλογεί, όσο μικρό ή μεγάλο είναι αυτό. Αν η Gibson και μόνο, η οποία έχει σχετικά μικρή εμβέλεια παραγωγής, παράγει περίπου 170-200.000 όργανα το χρόνο, σκέψου πόση ξυλεία χρησιμοποιείται στην παγκόσμια παραγωγή ετησίως, από 250 και πλέον εταιρείες, οι οποίες παράγουν πολλαπλάσια νούμερα από αυτά της Gibson. Αν αυτό άφησα να εννοηθεί, τότε λάθος μου. Όμως όταν κόβονται 10.000 δέντρα τα οποία θα παράγουν μεταξύ άλλων και 500.000 όργανα, τα οποία παρήγγειλε το Digital Village και το κάθε DV στον πλανήτη για να αγοράσουμε σε χαμηλές τιμές, ναι, θεωρώ ότι έχει μερίδιο ευθύνης και η αλόγιστη παραγωγή. Κι όταν η επιπλοποιεία έχει προ πολλού εγκαταλείψει τη μασίφ ξυλεία ή η χαρτοβιομηχανία στρέφεται σε ανακυκλώσιμες ύλες, τότε θεωρώ πως η παραγωγή οργάνων έχει αρκετά μεγάλο μερίδιο, μαζί με τον υπερπληθυσμό όπως πολύ σωστά αναφέρεις και μαζί με εκατοντάδες άλλες αιτίες, που συμβάλλουν σ' αυτή την αλυσίδα. Άλλωστε, η ίδια βιομηχανία παραγωγής οργάνων έχει αρχίσει να στρέφεται σε εναλλακτικές πηγές, γεγονός διόλου τυχαίο.

Προσωπικά δεν το θεωρώ ανταγωνισμό αλλά τραστ μεταλλαγμένα σε αδηφάγα καρτέλ-ολιγοπώλια που το μόνο που κάνουν είναι να χειραγωγούν σε μεγάλο βαθμό την 'πραγματική' ελεύθερη αγορά. Και, όχι, δεν θεωρώ ότι τα δάση του Αμαζονίου,της Ονδούρας ή της Ινδοκίνας είναι μακριά μας...ειδικά όταν σε λίγα χρόνια θα κυκλοφορούμε με μάσκες οξυγόνου, ή θα μας πουλάν τον έβενο για χρυσό. Δεν είμαι οπαδός του 'μην αγοράζετε από ξένους' αλλά του γνωρίστε από ποιον και γιατί αγοράζετε, είτε αυτός βρίσκεται στη Θήβα, είτε στο Αμβούργο, είτε στο Πεκίνο.

'H απληστία και η κοντόφθαλμη σκέψη έχουν αντικαταστήσει την αξιοπρέπεια και την ειλικρίνεια', όπως πολύ σωστά θέτει ένας εκ των poster σχολίων. Markeτίστικα παιχνίδια, υπερπροσφορά, υπερπαραγωγή, υπερκατανάλωση και αέρας κοπανιστός. Εύχομαι η εποχή που ο άλλος θα σε κοιτάξει στα μάτια και θα σου πουλήσει αυτό που είναι κι όχι αυτό που πρέπει, να πλησιάζει όλο και περισσότερο. Τώρα τι σχέση έχει το Guitar Center με τα Burger King, τη Domino's Pizza ή τη Goldman Sachs, μπορεί κανείς να το βρει εύκολα στο βίκι. Σιγά μην κλάψω... Θα κλάψω μόνο για το ότι στο βωμό της υστερικής υπερμυθοργανοποιίας έχουν εξαφανιστεί δάση ολάκερα(και μαζί τους και οι αυτόχθονες πληθυσμοί) από Bραζιλιάνικους παλίσσανδρους, μαόνια Ονδούρας, παλίσσσανδρους Μαδαγασκάρης κ.ο.κ.

Καθόλου ωραίος, αυτό που κάνει ο τύπος στο βίντεο είναι λάθος. Η χρήση το εργαλείου που δείχνει (και που δεν ξέρει καν πως λέγεται) είναι διαφορετική. Tσέκαρε στο site του StewMac. Το εργαλείο λέγεται fret end file και έχει βίντεο 'σωστής' χρήσης. Οποιαδήποτε άλλη λίμα, αν δεν κάνεις την κατάλληλη μετατροπή, θα σου γδάρει την ταστιέρα. Aλλιώς, μπορείς να μασκάρεις την ταστιέρα και να περάσεις με ψιλό wet or dry ( 600άρι και πάνω) για να λειάνεις λίγο τις άκρες. Don't try this at home, αν δεν είσαι σίγουρος. Ρώτα κάποιον τεχνικό..

-Αυτή ακριβώς είναι η τεχνική. Δεν είναι απαραίτητο να φτιάξεις ολόιδιο jig. Mπορείς κι από κομμάτια MDF ή κόντρα πλακέ να φτιάξεις οδηγούς, να σταθεροποιήσεις το μανίκι και να φρεζάρεις. Για τέτοιες εργασίες προσωπικά, χρησιμοποιώ Dremel, μου φαίνεται πιο εύχρηστο-φιλικό και έχει μικρό αποτύπωμα η βάση του, ενώ το ρούτερ είναι αρκετά ογκώδες. Στο βίντεο, χρησιμοποιείται laminate trimmer που έχει κι αυτό σχετικά μικρό αποτύπωμα. Η κοπή δεν είναι απαραίτητο να είναι παράλληλη με το headstock. Mια 'ενδιάμεση' γωνία είναι αρκετή. Νάσο δεν έχω καταλάβει γιατί το κοπτικό να είναι κοίλο. Εγώ θα πρότεινα απόλυτα flat βάση για καλύτερη διανομή κόλλας και σύσφιξη. Θα προτιμούσα κι εγώ κομμάτι ξύλου άλλο από έβενο για καλύτερη αφομοίωση, αλλά νομίζω ότι δεν θα 'χεις πρόβλημα. -Το truss rod (και το truss rod nut) μένουν στη θέση τους(Νάσο πολύ κόντρα σου πάω τελευταία... ;D). Απλά ανά τακτά χρονικά διαστήματα μετά την κόλληση, χρειάζεται να 'πειράζεται' λίγο-μιση στροφή πλυν-μισή στροφή συν- για να μην 'παγώσει'. -Για εποξική, ό,τι χρησιμοποιήσεις κάνε μια δοκιμή πρώτα. Κάποια επώνυμη από μαγαζί που δεν έχει στοκ αιώνων θα κάνει δουλειά. Κάποιες μη επώνυμες έχει τύχει να τις πετάξω γεμάτες, ενώ το καλύτερο value for money μεχρι στιγμής είχε μια σειρά της lidl. όποιος πετύχει, ας καβατζώσει 4-5. -Οι καβίλιες θα κολληθούν με titebond. -Έτσι όπως είδα το σπάσιμο, με καθαρισμένες τις κόλλες, φαίνεται αρκετά fractured. Συντριπτικό κάταγμα, με αρκετά μεγάλες επιφάνειες όπου υπάρχει 'ασυνέχεια' wood grain. Γι'αυτό και θα πρότεινα extra ενίσχυση, μετά την ένθεση των καβιλιών, με φέτα ξύλου 1,5-2mm. -Thanx για το tip με το ξύδι. Δεν το ήξερα και μου φαίνεται χρήσιμο... Καλή επιτυχία. ΥΓ. Ιδιαίτερη προσοχή με τα εργαλεία. Γυαλιά προστασίας για το φρεζάρισμα, καλή εφαρμογή των παρελκόμενων, ΠΟΤΕ γάντια με περιστροφικά εργαλεία, και καλό σφίξιμο/σταθεροποίηση των επιφανειών.

Kαλησπέρα κι από εμένα. Κατ' αρχήν να συμφωνήσω με αρκετούς από τους προγράφοντες και να διαφωνήσω με κάποιους άλλους. Πριν από αυτό όμως να κάνω δυο παρατηρήσεις σχετικά με το είδος του σπασίματος και το είδος του υλικού που προσπαθούμε να συγκολλήσουμε. -Αν το υλικό του μανικιού είναι αυτό το αφρώδες κινέζικο μαόνι ή nato, τότε η πιθανότητα να ξανασπάσει γύρω από το ίδιο σημείο είναι μεγάλη... - Το μέγεθος της επιφάνειας συγκόλλησης είναι σχετικά μικρό(μικρή γωνία σπασίματος) και γι' αυτό θα πρότεινα μια αύξηση της επιφάνειας συγκόλλησης με σφηνοειδείς βέργες (καβίλιες) παράλληλα με την ταστιέρα και σε βάθος, τουλάχιστο το μισό του βάθους του μανικιού(όπως πρότεινε ο nasos). Δύο τέτοιες εκατέρωθεν του truss rod, με μήκος που να πιάνει από το 1/4 του headstock μέχρι 2-3 πόντους πέρα από το σπάσιμο. Το σφηνοειδές το προτείνω για να έχεις καλύτερη συσφικτική δύναμη στα 'πλευρά' των βεργών. Κατά προτίμηση χρησιμοποίησε σκληρό ξύλο, maple, rosewood ή παρεμφερές. -Καθάρισε όσο μπορείς υπολείμματα παλιάς κόλλας, όπως προειπώθηκε. Με ατμό, και μια σκληρή οδοντόβουρτσα, λίγο οινόπνευμα, λίγο νυστέρι... άφησέ τα μια μέρα να στεγνώσουν. - Μελέτησε λίγο τη συμπεριφορά της ένωσης κάνοντας ένα dry run. Φέρε τις επιφάνειες σε επαφή και δες αν υπάρχει τζόγος στους τρεις άξονες. Επειδή πιθανόν να έχει χαθεί υλικό από τις δυο προηγούμενες προσπάθειες, καλύτερα να χρησιμοποιήσεις μια εποξική δύο συστατικών(24ωρη) που έχει και συγκολλητική και συνεκτική ιδιότητα. Η titebond έχει εξαιρετική συγκολλητική δύναμη, αλλά μόνο σε επιφάνειες απόλυτα εφαπτόμενες. -Για ακόμη πιο σίγουρο αποτέλεσμα, θα πρότεινα το φάγωμα του πίσω μέρους του headstock και μέρους του μανικιού και την ένθεση ενός extra κομματιού(μαόνι) πάχους 1-1,5mm μετά από την ένθεση των 'καβιλιών' και στη συνέχεια την αναδιαμόρφωσή του μέχρι να 'δέσει' με το υπάρχον προφίλ. Διαφωνώ με οποιαδήποτε χρήση βιδών ή μεταλλικών στοιχείων. Όχι απλά για να διαφωνήσω, αλλά γιατί θεωρώ πως δεν θα προσδώσουν την απαραίτητη συνεκτικότητα και γιατί τα μεταλλικά στοιχεία έχουν την τάση να δρουν ανεξάρτητα από υλικά με τόσο διαφορετική πυκνότητα όπως το ξύλο. Φυσικά, αυτή είναι απλά η δική μου εκδοχή για την ασφαλή επισκευή. Κρίνεις και πράττεις με βάση τη δική σου λογική. Καλή επιτυχία.

Τhanx, Νάσο. Το 'ξερό' πρίμο που λες υπάρχει, απλά ο Γιάννης παίζει με 'φαγωμένες' πένες συνήθως. και δυο ακόμη video

Κι ένα πρώτο δείγμα από τον ίδιο το Γιάννη, Η ηχογράφηση έγινε με ένα Rode NT1 πυκνωτικό, χωρίς περαιτέρω επεξεργασία. Έπονται άλλα δυο-τρία.

Kαλημέρα, Αυτό που ενδιαφέρει σε πρώτη φάση, είναι το scale length της ταστιέρας. Μετρώντας από το NUT έως το μέσο του 12ου τάστου πρέπει να 'ναι 323,85mm (ή 324 χονδρικά), το οποίο και πιστεύω πως είναι το πιο πιθανό. Θα πρέπει να προσέξεις, το που ακριβώς μέσα στο neck pocket θα κάτσει το μανίκι. Αφού κουμπώσεις το μανίκι, μέτρησε την απόσταση από το μέσο του 12ου τάστου μέχρι το saddle(όχι την άκρη, αλλά το σημείο από το οποίο 'φεύγει' η χορδή) της MI καντίνι πχ. Αυτή θα πρέπει να 'ναι 324+2mm=περίπου στα 326mm. Αν ισχύει αυτό είσαι Οκ. Αν όχι θα πρέπει να βρεις πού ακριβώς κάθεται σωστά(λίγο μπροστά-λίγο πίσω) το μανίκι και να ξανατρυπήσεις ή να κάνεις κάποιες μικρομετατροπές.

Eίμαι σίγουρος γι' αυτό. Απλά το fast food δεν είναι το φόρτε μου(ακόμη). Shrillness εννοώ αυτή την αίσθηση ότι 'τρώει' κάποιες από τις αρμονικές και τα overtones της νότας.Σαν να έχει ένα ελαφρό hi-pass filter. Aκούγεται πιο φτωχή, πιο 'λίγη'. Παραθέτω και δυο κλιπάκια που σκάρωσα(να με συμπαθάτε ) ;D, όταν μπήκαν οι χορδές, πριν το τελικό σετάρισμα. Εν αναμονή ηχογράφησης από τον αρμόδιο... oval_test_1_zoom.mp3 oval_test_2_zoom.mp3

Βίδα στον καβαλάρη?!! Θου κύριε! Αυτός ο σχηματισμός στο ξύλο βγήκε τρίβοντας τον καβαλάρη στο επιθυμητό πάχος, και αποφασίσαμε να μείνει ως έχει και να μη βαφτεί. Για χάραξη τάστων δεν δουλεύω templates ή jigs. Κάθε κατασκευή έχει και ελαφρώς διαφορετικό scale length, ανάλογα με το τελικό σεταπ για το οποίο προορίζεται, καθώς και για τη δυνατότητα μετακίνησης του καβαλάρη στο σχέδιο... Απλά εκτυπώνω, μαρκάρω και χαράσσω. Αν έβγαζα παραγωγή standard μοντέλων όμως, πολύ πιθανόν να χρησιμοποιούσα. Για το saddle, προτιμώ να έχει ένα σχετικό ύψος(όχι πολύ γιατί μεγαλώνει και ο κίνδυνος στρέψης). Μου δίνει την αίσθηση στιβαρότητας αυτό το extra downpressure που δημιουργείται και μειώνει την αίσθηση shrillness που πολλές φορές έχουν τα καντίνια.

Καλημέρα Νάσο, γι' αυτό είμαστε εδώ, για να το συζητάμε.... ;D Το koa όσο όμορφο φαίνεται, τόσο άσχημο είναι να δουλευτεί. Σπάει εύκολα... Το maple παίζει καλύτερα απ' όσο φαίνεται, και φαίνεται καλύτερο από κοντά... Η κλίση στο μανίκι είναι σχετικά μεγάλη(δεν την έχω μετρήσει), λόγω του full arched x-brace. Δηλ. στα x-brace έχει δωθεί καμπύλη σε΄ολο το μήκος κι όχι από το x και κάτω, όπως συνηθίζεται. Γενικά η αίσθηση καμπυλότητας στο καπάκι είναι αρκετά μεγάλη. Το binding της ταστιέρας είναι flamed maple(νέες φωτό) και αφήνω ένα μικρό περιθώριο εβένου ορατό. Μου αρέσει αυτή η αντίθεση που προκαλεί ο έβενος μεταξύ μαονιού και maple. To scale length μπορείς απλά να το πεις και 640mm... ;D γενικά δεν είμαι τόσο ..specoλάγνος, αλλά έτυχε να το μετρήσω και είπα να το αναφέρω. Μέτρησα το κομμάτι βερνικιού, που αφαίρεσα από το μασκάρισμα του bridge. Για τα 'χέρια', αν υπολογίσω ως ένα χέρι, τρεις ψεκασμούς με διαφορά μισής ώρας, γύρω στα 12-14. Επίσης έχω και 'ημερολόγιο' κατασκευής με τα βήματα, στο FB, αν ενδιαφέρεται κάποιος. Thanx

Αυτή είναι μια ακουστική Jumbo size, κατασκευασμένη για τον κιθαρίστα της bluegrass ( και όχι μόνο ) Γιάννη Γκουγκουρέλα.http://yiannisguitar.com/ Η ιδέα είναι βασισμένη σε μοντέλο του John Monteleone, τη Hexaphone, κατά επιθυμία του Γιάννη. Χωρίς να έχω προσωπική επαφή με το όργανο, μόνο κάποιες φωτογραφίες, διαστάσεις, από τον κάτοχο αλλά και μια περιγραφή του ήχου, ξεκινήσαμε το σχεδιασμό και την κατασκευή της, η οποία και ολοκληρώθηκε πριν λίγο καιρό. Η διαφοροποίηση σε σχέση με τη J-200, πέρα από την οβάλ ηχητική οπή, βρίσκεται στην 'ψυχή' του οργάνου ( το bracing ), το οποίο έγινε λίγο πιο μπροστά (forward bracing), με ελαφρώς πιο ανοιχτή γωνία του x-brace και κατα συνέπεια, λίγο πιο κάθετα back braces. O οπλισμός είναι non-scalloped. Στόχος ήταν να δημιουργήσουμε ένα όργανο χωρίς συχνοτικούς υπερτονισμούς, με όσο το δυνατόν περισσότερο balance στη συχνοτική του απόκριση. Το αποτέλεσμα, μας έδωσε ένα όργανο με όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που καθορίζουν το υψηλό επίπεδο ήχου που θέλαμε. Ήχος πλούσιος σε αρμονικές, με μεστό όλο το συχνοτικό φάσμα, με εξαιρετική αρχική απόκριση (attack), με απόλυτα ξεκάθαρη διαστολή της νότας ( swell ) και μπόλικη διάρκεια (sustain), τον όγκο (volume) που αρμόζει σε ένα όργανο αυτού του μεγέθους και έναν ελαφρώς boxy χαρακτήρα, δωσμένο με φειδώ αλλά πλήρως εναρμονισμένο με το στυλ παιξίματος για το οποίο προορίζεται. Aναλυτικά τα specs. AA Alpine spruce top, with unscalloped forward X-Bracing Bosnian Maple Back & Sides Swietenia (honduras) Mahogany Neck Ebony fretboard with Mother of Pearl "Y" inlay, vintage size frets ( 2mm ) Flamed maple fretboard binding 16" fretboard radius Makassar ebony bridge Ebony Headplate with Mother of pearl Truss Rod Cover Flamed Koa Bindings Ivory Nut & Saddle Medium soft v neck profile Dovetail neck joint Waverly tuners ,gold with snakewood buttons Nitrocellulose gloss finish (thickness 0.12mm) Scale length 25 13/64" Weight: 2,18kgr Hχητικό δείγμα, σύντομα... Kάθε γνώμη, παρατήρηση, κριτική ή απορία είναι ευπρόσδεκτη. Ευχαριστώ, Φάνης Πλουμής, Alfa Custom Guitars

Eκπληκτική δουλειά από όλες τις απόψεις. Εύγε! Στα highlights θα έβαζα το template για το control cavity με το extra δαχτυλίδι για τις 'πατούρες' των βιδών, και φυσικά την ευθυγράμμιση του Scarf joint την οποία είχα σημειώσει και σε προηγούμενη κατασκευή σου! (και τώρα αποκάλυψες και το μυστικό με τις καβίλιες). Η μεθοδικότητα και η εφευρετικότητα είναι μεγάλο ατού. Και πάλι μπράβο γιατί έχεις το 'δικό σου' τρόπο και χαρακτήρα για πολλές επιμέρους εργασίες. Για πες και για την κοπή με το δισκοπρίονο... Η διαμόρφωση του προφίλ του μανικιού είναι όντως αγαπημένη διαδικασία :) Πάντα το μάτι του κατασκευαστή, βλέπει λεπτομέρειες/ατέλειες που θα 'θελε να 'ναι αλλιώς. Έχω δει πολλά όργανα των 5 και 6 χιλιάρικων από κοντά κι από τότε έπαψα να είμαι τόσο αυστηρός με το αποτέλεσμα, όμως αυτό δείχνει αφ' ενός συναίσθηση του τι έιναι τέλειο και αφ' ετέρου δίψα για βελτίωση. Άσε που κατά τη γνώμη μου υποδεικνύει το χειροποίητο του πράγματος... Αν και δεν κρίνω ποτέ με κριτήριο την αισθητική γιατί αυτή είναι απόλυτα υποκειμενική, προσωπικά σε custom κατασκευές θα ήθελα περισσότερη 'διαφορετικότητα'. Είτε αυτό λέγεται σχήμα/γραμμές, είτε λέγεται χρώμα, είτε 'αλλιώτικα' ξύλα-υλικά από τα συνηθισμένα. Καλή συνέχεια

Nα καταθέσω την άποψή μου κι εγώ περί χορδών... Στην κατηγορία της normal τιμής όπου κινούνται οι Ernie Ball, Ghs, D' addario και pyramid, oι διαφορές ηχητικά είναι ελάχιστες, εως και ανύπαρκτες, ενώ και η αίσθηση δεν διαφέρει ιδιαίτερα. Ένα μικρό προβάδισμα έχει η D'addario( και οι pyramid ) γιατί είναι οι μόνες που δεν μου σπάνε. Όλες οι υπόλοιπες δεν αντέχουν πάνω από ώρα παιξίματος... Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με τον τρόπο που παίζει κάποιος (εγώ φέρομαι πολύ βάναυσα στις χορδές και στο δεξί και στο αριστερό χέρι) αλλά και με σύσταση ιδρώτα και συνθήκες. Δεν μου άρεσαν οι Dean Markley γιατί είναι ελαφρώς ακριβότερες και σε όσα σετ δοκίμασα υπήρχαν χορδές ήδη ελαφρώς διαβρωμένες...ενώ και ηχητικά βρήκα ασυμμετρίες μεταξύ χορδών του ίδιου σετ. Στο κεφάλαιο coated, βρίσκω τις Elixir μια πολύ καλή value for money λύση για όσους θέλουν να αλλάζουν λιγότερα συχνά χορδές. Χωρίς να με ξενίζει κάτι στον ήχο τους, μου είναι ιδιαίτερα ευχάριστη η αίσθηση στο αριστερό (fretting) χέρι. Είχαν κάποια θέματα με το consistency στο παρελθόν αλλά νομίζω αυτό διορθώθηκε πλέον. Οι coated άλλων εταιρειών, μάλλον δεν έχουν ακόμα βρει τη σωστή φόρμουλα... Για τις πολύ φθηνές χορδές, θα παραθέσω μια εμπειρία που είχα με ένα μπάσσο. Όταν ήρθε η ώρα, μετά το σετάρισμα, να βάλω χορδές, που μου είχε προμηθεύσει ο ιδιοκτήτης (Harley Benton), έσπαγα το κεφάλι μου να βρω γιατί ταστάρει. Μετρούσα, διόρθωνα, έσφιγγα-ξέσφιγγα, έφαγα καμμιά ώρα χωρίς αποτέλεσμα. Όταν πέρασα ένα σετάκι Ernie Balls όλα τα προβλήματα εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας. Οπότε, ναι oι value χορδές είναι φτηνές, αλλά όχι χωρίς κόστος. Δεν ξέρω τι συμβαίνει με χορδές κιθάρας, αλλά γενικά τις αποφεύγω-αποκλείω. Δεν έχω βρει ακόμα το λόγο ύπαρξης χορδών όπως οι Thomastik, οι DR και άλλων τέτοιων εταιρειών που οι τιμές τους κυμαίνονται σε υψηλότερα επίπεδα χωρίς να προσφέρουν κάτι παραπάνω, κατά την άποψή μου πάντα... Ευχάριστη πρόσφατη έκπληξη, που αναφέρθηκε και παραπάνω, οι cobalt της Ernie Ball. Διάυγεια, διάρκεια και χωρίς coatings. Θα τους δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. Επίσης όλα αυτά τα συντηρητικά χορδών, το μόνο που κάνουν είναι να λαδώνουν τα χέρια και να μειώνουν τη διάρκεια ζωής της χορδής... Προσωπική εμπειρία, όλα τα παραπάνω βέβαια, ο καθένας διαμορφώνει τη δική του άποψη/προτίμηση πάντα. Οι χρόνοι πάντως που παραθέτει ο SF είναι γεγονός-χωρίς υπερβολές, άσχετα αν δεν τηρούνται από τους περισσότερους(15-25 ευρώ το μήνα δεν περισσεύουν από όλους, και για ένα όργανο...)

Ακριβώς αυτό! ;D ;D ;D

O Γιάννης, πέρα από εκπληκτικός άνθρωπος και εξαιρετικός κιθαρίστας σε ένα είδος που θεωρείται ο βασιλιάς της ακουστικής κιθάρας (αν και τον έχω ακούσει να χτυπάει κάτι Danny Gatton στην ηλεκτρική) είναι και ο απόλυτος Steel string guitar conoisseur στην Ελλάδα. Έχουν περάσει από τα χέρια του εκπληκτικά όργανα ( pre war Martins, banner Gibsons ) ενώ πιθανόν είναι και ο μεγαλύτερος Έλληνας συλλέκτης vintage και boutique οργάνων. Είχα την τύχη να συνεργαστώ κι εγώ μαζί του πρόσφατα, στην κατασκευή ενός οργάνου, για το οποίο σύντομα θα γίνει παρουσίαση εδώ.

Ωραιότατο όργανο, μπράβο. Πιθανότατα είναι η 458 ή οποία έβγαινε στην παραγωγή από 1954 ως 1966 σύμφωνα με το site της Hofner. H διαφοροποίηση στην ταστιέρα( και η ελαφρώς off θέση των τάστων, ειδικά από 18 και μετά), με κάνει να πιστεύω ότι ίσως να έχει αλλαχτεί στο παρελθόν.(Σε αυτό συνηγορεί και το γεγονός ότι ήταν κολλημένο το truss rod, αυτός που κόλλησε την ταστιέρα δε φρόντισε να μασκάρει τη βέργα). Ίσως και όλο το μανίκι, αφού οι hofner συνήθως κατασκευάζονταν με 3 ή 5 κομμάτια στο μανίκι). Πιθανότατα να μην ήταν και 'κουρδισμένη' σωστά η ταστιέρα, οπότε καλώς έπραξες και την ξεφορτώθηκες. Αλλά και πάλι, η ίδια η Hofner έκανε ειδικές παραγγελίες, οπότε ποτέ δεν ξέρεις... Άλλωστε η 458 έβγαινε σε μαύρο χρώμα, χωρίς ηλεκτρικά. Για το radius, επειδή είμαι κι εγώ ολίγον τι πιουρίστας, θα το άφηνα ως έχει ( εκτός κι αν η γέφυρα δεν συνάδει με αυτό, πράγμα διόλου απίθανο...οπότε εσύ αποφασίζεις ). Πάντως, σίγουρα πρέπει να κρατήσεις το face plate του headstock. Καλή συνέχεια και καλή επαναφορά!

-Fret levelling & recrowning tool list. Παραθέττω λίστα με τα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ για ένα άκρως επαγγελματικό αποτέλεσμα. (μην χρησιμοποιείτε diamond coated εργαλεία για stainless steel, θα καταστραφούν και είναι και ακριβά. Καλύτερα να καταστραφούν τα συμβατικά-φθηνότερα ). -Μasking Tape -Fretboard Guard (μην αγοράζετε αυτά τα μεταλλικά, φτιάξτε ένα από σκληρό πλαστικό συσκευασίας) -Wet-or-Dry sandpaper (400-600-1000 grit) -Radius Gauge set (Απαραίτητο για να τσεκάρετε την καμπυλότητα των τάστων, μετά το levelling). -Χάρακας τουλάχιστο 50cm -Νotched straight edges(για ευθυγράμμιση του μανικιού πριν το levelling) -Allen set metric(για ρυθμίσεις truss rod) -Allen set imperial -Fret rocker -Permanent μαρκαδόρος -Fret levelling files (ένα απόλυτα flat κομμάτι των 12-15mm αρκεί), εδώ μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε, ένα κομμάτι αλουμίνιο όπως ειπώθηκε, με γυαλόχαρτο κολλημένο στη βάση του, ή diamond stone, ή πέτρες ακονίσματος ευθυγραμμισμένες). Προσωπικά χρησιμοποιώ μια σειρά από files, πέτρες και wet or dry για φινίρισμα του levelling. -Fret end file για στρογγύλεμα των ακμών -Fret crowning file (αυτό με τις δύο πλευρές medium/large αρκεί για το 80% των τάστων. το small είναι για τάστα μαντολίνου κλπ). -Fret polishing rubbers -Wire wool, No 0000(4 μηδενικά, όχι τρία-τα δύο είναι out of the question ;D) -Dremel, με βραχίονα και λειαντικούς δίσκους -Guitar neck rest να πιάνει αρκετή επιφάνεια του μανικιού -Super Glue Thin, για 'πεταγμένα' τάστα -Stanley Blades για καθαρισμό της superglue μετά. -Ξύλινο τάκο και σφυράκι για εξαγωγή του NUT -Jig, και σφυγκτήρα/ες και centre punch για ασφαλή εξαγωγή του NUT σε Fender -Πριονάκι σε περίπτωση που το ΝUT δε βγαίνει -ΝUT files set: Aφού έχει γίνει το levelling, θα πρέπει να 'χαμηλώσουν' τα slots στο NUT. ενδεικτικό κόστος: 280-350Ε Sorry που δεν παραθέττω και links, αλλά είναι αρκετά περιγραφικά για να βρεθούν με search στο Google.