Πνοή και Νύξη

Xμμ, φαίνεται αλλά δεν ακούγεται... >:D

Μπορεί να έχω και άδικο. Είπαμε. Εν είδει προσωπικής εμπειρίας, όχι αυθεντίας. Ε, μη μου βάζεις κι άλλες στο κόλπο. Είπα να χαλάσω ένα σετ ακόμη, μόνο. Μου αρέσει το topwrap αισθητικά, ειδικά αν λείπει και το tune-o-matic από μπροστά. Θα ήθελα κι εγώ να έχει διαφορά. Θα το ξανατεστάρω. Hold on. (όταν βρω χρόνο). Επίσης, είναι βασικά κι ο δεύτερος λόγος για τον οποίο μιλάει ο tech του Μποναμάσα. Aποφεύγεις την "κοιλιά" που κάνει με τα χρόνια και την πίεση των χορδών, η γέφυρα.

Επίτρεψέ μου να αμφιβάλλω στο ηχητικό κομμάτι. Μόλις ψες το δοκίμασα. Έστειλα τελείως μπροστά το saddle μάλιστα, για να υπερβάλλω λίγο. Τίποτα. Ντιπ. Μπρος-πίσω-πάνω-κάτω. Το ίδγιο. Περιέγραψα πριν και τόπραπ, και άντερ και όβερ...τίποτα...στον κουβά. ;D Μήτε σουστέην, μήδε πιο μαλακή η χορδή. Σήκωμα μέχρι 2μιση τόνων κατάφερνα και στη μία και στην άλλη και στην παράλλη περίπτωση. Χάλασα κι ένα σετ χορδές. Το placebo γι' αυτό λέγεται placebo. Γιατί νομίζεις ότι κάτι γιάνει αλλά χωρίς να γιάνει. Θα με κάνετε να χαλάσω κι άλλο σετ.

To χέρι (όπως και το μάτι και το ΑΥΤΙ) μπορεί και ψεύδεται ασυστόλως. Άμα κι εγώ σου πώ ότι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ δεν είδα καμιά διαφορά θα αρχίσουμε φαύλο κύκλο.

Άσε, δεν με πείθεις. ;D ;D Άμα είναι μαζί με τα τζωζ να μπαίνουν και ματζαφλάρια και ματσούκια και κλαπατσίμπαλα ( μα τί επιστημονική κατάρτισις! :P ;D ) το 'χω χάσει. Είμαι άνθρωπος της πράξης, χειρωνάκτης βρε παιδί μου, παλαιοκομμένος. Άσε με να ρομαντσάρω με το vintage σφυράκι μου... ;D Μιλάς με άνθρωπο που ανοίγει κανάλια για truss rod με το χέρι και κόβει για binding με σκαρπέλο... Πιο ρετρό δεν γίνεται.

Αντικειμενικό δεν είναι ούτε το δικό μ' ούτε το δικό σου, respectively (και ρησπέκτφουλι). Αντικειμενικό θα ήταν με βάση επιστημονικώς και εργαστηριακώς ελεγχόμενες μετρήσεις και εκτεταμένα τεστ. Ενδεχομένως και να σφάλλω, όσον αφορά το placebo, και πιθανόν να σφάλλεις κι εσύ. Σκέψεις κάνουμε και συμπεράσματα βγάζουμε εννοείται, αλλά είναι υποκειμενικά πάντα. Τα συμπεράσματα βεβαίως εν είδει εμπειρίας κι όχι αυθεντίας. Όχι ότι έχει σημασία. Σημασία έχει να παίζουμε. Και μουσική και με το όργανο. :)

Ωραίο βίντεο, από αυτά που μου αρέσουν. Κάτι που ξεκινάει τη ζωή του ως Α και καταλήγει (ή συνεχίζει) ως Β με διαφορετική χρήση. Με απογοήτευσε η έλλειψη φαντασίας. Έχεις ολόκληρη κυρτή περιφέρεια βαρελιού. Πάρ'την όπως είναι και κάν' την ένα ωραίο σκαφάκι (hollow ή solid) με φουλ κυρτάδα είτε μόνο μπρος, είτε κυρτό μπρος-κοίλο πίσω. Τόσα χρόνια πλάι-πλάι κρατούσαν μέσα το ζωμό. Τώρα είναι σαν να "τελείωσαν" και γυρίσαν στο πλάτη ο ένας στον άλλο... :-[

Πόσο καιρό πριν πας για service, είχες αλλάξει τις χορδές; Εννοείς ότι παίζεις την Ε low ανοιχτή (ή σε θέση της ταστιέρας) με τις υπόλοιπες χορδές ανοιχτές; Sounds natural to me. Mου φαίνεται λογικό να πάλλονται και οι υπόλοιπες σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό, αναλόγως τη θέση της πένας. (Όσο πιο κοντά στη γέφυρα, τόσο πιο έντονο το φαινόμενο). Επίσης ο βαθμός επικινδυνότητας, αυξάνει-λογικότατα- όσο αυξάνεις το gain. Αυτό που δεν ακούγεται λογικό είναι το τρίξιμο, αλλά αυτό μπορεί να προέρχεται είτε από χαμηλό nut, είται από χαλαρό saddle, που είναι και πιο σύνηθες στις tune-o-matic. Πολλές φορές, χρειάζεται λίγο βίδωμα-ξεβίδωμα 1-2 στροφές, για να "κάτσει". Μέχρι να νιώσεις ότι η βίδα του intonation δεν "παίζει". +1. Πολλές φορές στα πλαίσια της ρύθμισης του ύψους των μαγνητών, μπορεί να χρειαστεί να χαμηλώσουν, βγάζοντας εκτός εμβέλειας τα ελατήριά τους. Χαλαρώνουν έτσι και δονούνται. Δοκίμασε να τους σηκώσεις (αν όντως είναι πιο χαμηλά). Το ύψος της γέφυρας είναι ένα και συγκεκριμένο, και δεν μεταβάλλεται περισσότερο από συν-πλην 2 με 2μιση χιλιοστά. Κάθε Les Paul μπορεί να έχει διαφορετική γωνία κλίσης μανικιού, που συνεπάγεται διαφορετικό ύψος στον καβαλάρη. Το ζήτημα είναι εάν παίζεται ή όχι το όργανο. Αν το ύψος των χορδών είναι στο επιθυμητό, για 'σένα (και για το όργανο) επίπεδο. Aυτό δεν ισχύει, εκτός αν το saddle σου έχει φαγωθεί αρκετά ή είναι πολύ χαμηλό. Εν κατακλείδι, καλό θα ήταν να ξανασυζητηθεί το στήσιμο με τον τεχνικό και να ψαχτούν δυο-τρία πράγματα περαιτέρω, αλλά με βάση αυτά που ακούω, και με κάθε επιφύλαξη-λογική, γιατί δεν έχω φυσική επαφή με το όργανο- όλα μοιάζουν εντάξει με βάση τα όσα έχουν αναφερθεί. Σίγουρα πάντως δεν τρέχει κάτι σοβαρό με το όργανό σου, όπως προαναφέρθηκε, οπότε μην ανησυχείς.

Ενδιαφέρον, γιατί το έχω εφαρμόσει σε κανα-δυο tune-o-matic (3 διαφορετικά set), με το tailpiece βιδωμένο τέρμα κάτω, με το tailpiece βιδωμένο τέρμα πάνω και τέλος με wrap και, όσο κι αν ήθελα, όσο κι αν-με βάση τη λογική μου-πίστευα ότι θα ακούσω διαφορά, τζίφος. Ούτε παραπάνω sustain, ούτε tone, ούτε-εννοείται- πιο χαλαρή αίσθηση στις χορδές. Προσωπικά θεωρώ το overwrap πεπερασμένο μύθο ή placebo, μετά από τις δοκιμές μου. Δεν έχω θεωρητικές γνώσεις φυσικής, αλλά η λογική μου λέει, ότι ανεξαρτήτως γεωμετρίας του ζεύγους bridge-tailpiece, η τάση, η ελαστικότητα και η δύναμη η οποία ασκείται στην περιοχή, είναι αμετάβλητη. Χονδρικά και μπακαλίστικα.

Ωραίος! Kι εγώ κάποτε σκεφτόμουν να κάνω ένα τέτοιο (ναι όντως είναι ακριβός ο στούμακ) αλλά... Πολλές φορές οι προσδοκίες μας από ένα εργαλείο είναι περισσότερες απ' ό,τι πραγματικά μπορεί να προσφέρει. Και τα όργανα είναι άτιμα τ' άτιμα. Καλή όλη αυτή η σκέψη με τα fret cauls σε προκαθορισμένα radius και η ιδέα να πρεσσάρονται, αντί να κοπανιούνται μ' ένα σφυράκι, αλλά η εμπειρία μου λέει , ότι όλα αυτά είναι θεωρητικά φτιαγμένα για ιδανικές συνθήκες. Σπάνια έχω συναντήσει ταστιέρα που να είναι ακριβώς όσο γράφουν τα specs. Πάντα είναι λίγο πιο flat-λίγο πιο καμπύλη ή λίγο πιο flat στο μέσο της ταστιέρας και στρογγυλεμένη στις ακμές. Οι πρέσσες και τα jaws δουλεύουν στο ωφέλιμο μέρος ενός μανικιού που είναι 9 τάστα για ακουστικές, 10-11 για set neck ηλεκτρικές, όλη η ταστιέρα για bolt-on αν γίνει με πρέσσα, σχεδόν όλη (δεν μπορεί να χρισημοποιηθεί σε κλίσεις-όπως του heel) αν γίνει με jaws. Oι πρέσσες είναι useless (λίγο πριν) από το heel και πέρα, ή για να χρησιμοποιηθούν απαιτούν τόσο χρόνο, όσο χρειάζεται άλλο ένα refret. Όσον αφορά την ασφάλεια, έχω καταφέρει να ματσακονιάσω ταστιέρα (και μανίκι) και με την πρέσσα, και με jaws και με σφυράκι. Το τελευταίο είναι το πιο forgiving. Γνώμη μου είναι, ότι καλό είναι να υπάρχουν τα μέσα και να επιλέγεις, ανάλογα με την περίσταση τι χρησιμοποιείς. Την πρέσσα τη χρησιμοποιώ πλέον μόνο σε bolt-on μανίκια, και με καλό επίπεδο ακρίβειας στα specs. Όλα τα υπόλοιπα, με σφυράκι (ένα στούμακ dead-blow που είναι κάπως ακριβό-ναι-το 'χω για να κοπανάω σκαρπέλα, και για τάστα χρησιμοποιώ ένα ατσάλινο κοίλο των 8 ευρώ από μαγαζί με χάντρες). Tα stainless steel είναι βραχνάς γιατί δύσκολα ξεφεύγουν από τη φόρμα τους. Το καλύτερο γι' αυτά είναι να προ-λυγιστούν με ακρίβεια στο radius της ταστιέρας πριν μπουν (είτε με πρέσσα είτε με σφυράκι). Με τον παραδοσιακά απλό τρόπο πάντως δεν μπαίνουν, οπότε καλώς ήρθε και το jaws. Mε γεια και καλοφόρετα (τα τάστα) ;)

Παπαδόπουλος-Ζαμπέτας Greenwood- O'Brien ΤΟ rock όπως το φαντάζεται ο ΟP, υποθέτω οι εξής δύο: ΑC/DC Thin Lizzy (αν και προτιμώ τον μόνο του Bell, από τη μετέπειτα δυάδα)

Κοίτα να δεις, κι είχα κάνει ένα αντίστοιχο αρθράκι (για κατασκευή Τ type) στο Fb το Φεβρουάριο του '15. Βέβαια εκεί μίλησα για ό,τι αφορά το χειροποίητο αποκλειστικά. Είναι λίγο μπακαλίστικο το (ως άνωθεν) άρθρο και η ουσία του βρίσκεται στη διαφορά κόστους μεταξύ εργοστασίου και τελικού αποδέκτη με μπόλικη φλυαρία. Sorry για το μακροσκελές, αλλά για να μην χρησιμοποιήσω παραπομπή, παραθέτω το άρθρο μου αυτούσιο παρακάτω. Πόσο κάνει η κιθάρα μάστορα? 27 February 2015 at 17:29 Εν καιρώ, θα ακολουθήσει ένα άρθρο μου, που ρίχνει φως στην "άβολη" διαδικασία κοστολόγησης, ενός χειροποίητου (ηλεκτρικού σε αυτή την περίπτωση) οργάνου. Το θεωρώ χρήσιμο για όλους τους επαγγελματίες του είδους (οργανοποιούς, τεχνικούς οργάνων), τους ερασιτέχνες DIYers, όσους σκέπτονται να ασχοληθούν με την τέχνη, αλλά και τους απανταχού λάτρεις της κιθάρας και φίλους μουσικούς. Πριν όμως έρθω σε λεπτομέρειες, θα ήθελα, όσοι από εσάς το επιθυμούν, ως case study, να κάνετε μια πρόχειρη και χονδρική κοστολόγηση ενός τελικού προϊόντος (συγκεκριμένα, μια κατασκευή τύπου tele π.χ.) και να ποστάρετε στα comments κάτω, ει δυνατόν με επιμερισμό (πχ. μαγνήτες τόσο, ξύλα τόσο, κλπ.) Οι εκτιμήσεις πάντα να περιλαμβάνουν Φ.Π.Α. Μerci, και εις το επανειδείν... update 8/5/2015 Ήρθε η ώρα λοιπόν, να κάνουμε έναν σχετικό προϋπολογισμό. Τι ακριβώς υπολογίζουμε όταν κοστολογούμε ένα χειροποίητο όργανο. Υπενθυμίζω ότι σαν case study χρησιμοποιούμε μια κατασκευή τύπου tele. Α) Τα υλικά (το πιο προφανές δηλαδή). Σε παρένθεση μπαίνουν προαιρετικά υλικά. α1) Ξύλα, πρώτη ύλη: Σώμα, (top), μανίκι, ταστιέρα, bindings, inlays/dots, nut, τάστα, sheilding α2) Parts/Hardware. Εδώ διευκρινίζω ότι μιλάμε για μέση τιμή, όχι φθηνοκατάσταση-ούτε και hi end boutique. Απλά/καλά/λειτουργικά. Αυτά λοιπόν περιλαμβάνουν: bridge, tuners, pickups, electronics, pickguard, strap pins, (pickup rings), βίδες, truss rod, (string tree). α3) Άλλα υλικά πάνω στο όργανο: Grain filler, sealer, αστάρια, χρώματα, βερνίκια, κόλλες Mε έναν πρόχειρο υπολογισμό, μιλάμε για ένα κόστος γύρω στα 390 ευρώ + τα μεταφορικά για όλα τα υλικά. Ανάλογα με το πόσους διαφορετικούς προμηθευτές έχουμε, ανεβαίνει και το κόστος. Β) Αναλώσιμα (χρόνου + μέσων) άμεσα αναλώσιμα περιλαμβάνουν υλικά όπως γυαλόχαρτα/ντουκόχαρτα, χαρτοταινίες, χαρτόνια, ΜDF & κόντρα πλακέ, κόλλες, δοχεία, χαρτί, πανιά κλπ. Φθορά εργαλείων & μηχανημάτων. Όλα τα εργαλεία χειρός υπόκεινται σε φθορά ανά χρήση. Κάποια χρειάζονται αντικατάσταση (=χρήμα) βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, ενώ κάποια συντήρηση (=χρόνος). Το ίδιο ισχύει και για τα παρελκόμενα ηλεκτρικών εργαλείων (πριονοκορδέλες, κοπτικά ρούτερ, τρυπάνια, γυαλοχαρτιέρες, μαχαίρια κλπ.). Επίσης και υλικά προστασίας (μάσκες βαφής, γυαλιά προστατευτικά, ποδιές, γάντια κλπ.) Θα επανέλθω με το μέσο κόστος αναλωσίμων ανά κατασκευή, αργότερα Γ) Άλλα έξοδα που πρέπει να υπολογιστούν pro rata ( δηλ. αναλογικά με το χρόνο κατασκευής) Αυτά περιλαμβάνουν τα έξοδα του χώρου και του επιτηδεύματος. Ενοίκιο, ρεύμα, κοινωνική ασφάλιση, ασφάλιση χώρου, τηλέφωνο, θέρμανση, νερό, συντήρηση χώρου/ είδη υγειινής, γραφική ύλη, τέλος επιτηδεύματος, τέλη επαγγελματικού επιμελητηρίου. Επίσης υπολογίζεται ο χρόνος προετοιμασίας ενός οργάνου ( τηλέφωνα, mail, επικοινωνία με τον μουσικό, σχεδιασμός, μελέτη, πατρόν/προσχέδια ), ο οποίος είναι πολύ μεγαλύτερος απ' όσο κι εγώ ο ίδιος πολλές φορές υπολογίζω. Χρόνος που αφορά την ενημέρωση, κατάρτιση και δια βίου μάθηση του οργανοποιού (ατελείωτες ώρες σε μελέτη άρθρων, διάβασμα, σεμινάρια, εκπαίδευση) ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΣΗ Πάμε λοιπόν να υπολογίσουμε το κόστος. Έστω ότι τα πάγια έξοδα ενός εργαστηρίου είναι 800 ευρώ/μήνα. ( ενοίκια, ασφάλειες, τέλη, ρέυμα, θέρμανση, τηλέφωνα, ασφάλεια χώρου ). Αυτό το ποσό βέβαια διαφέρει ανάλογα με το χώρο και τα επιμέρους στοιχεία, αλλά ρεαλιστικά, κάπου εκεί κινούνται, λίγο πάνω-λίγο κάτω. Αν υποθέσουμε ότι ο μήνας έχει 192 εργάσιμες ώρες (24 οκτάωρα) τότε το κόστος μόνο των παγίων εξόδων του επαγγελματία είναι 4,20 ευρώ/ώρα. Για μια ηλεκτρική ( tele ) υποθέτουμε ότι ο χρόνος κατασκευής ανέρχεται περίπου στις 80 ώρες συνολικά (χωρίς να υπολογίζουμε χρόνους αναμονής κολλήσεων και βερνικιών). Τουλάχιστον, τόσο θεωρώ εγώ ότι χρειάζεται για μια κατασκευή άψογη αισθητικά και παικτικά, η οποία μπορεί να σταθεί με αξιώσεις δίπλα σε μια αντίστοιχη εργοστασιακή. -Κόστος παγίων ανά κατασκευή: 80x4,20=336 ευρώ -Φθορά εργαλείων ανά κατασκευή: περίπου 20ευρώ -Αναλώσιμα ανά κατασκευή: 20 ευρώ -Υλικά κατασκευής: περ. 420 ευρώ με μεταφορικά Σύνολο κόστους κατασκευής περίπου 800 ευρώ/κατασκευή * *όλες οι τιμές μέχρι στιγμής είναι χωρίς Φ.Π.Α. Από εδώ και μετά, υπολογίζεται η αμοιβή του μάστορα, συνήθως και πάλι βασισμένη σε ωρομίσθιο. Ο κάθε οργανοποιός έχει το δικό του, διαφορετικά υπολογισμένο, ανάλογα με την εμπειρία, τη ζήτηση, το όνομα, τη δεξιοτεχνία ή τη δική του άποψη στο τί είναι δίκαιο γι' αυτόν να πληρωθεί. Προσωπικά θεωρώ ότι οτιδήποτε κάτω από 10ευρώ/ώρα για την τέχνη της οργανοποιίας, είναι υποτίμηση της ίδιας της δουλειάς του. Άρα με βάση το ελάχιστο 10ευρώ/ώρα, η αμοιβή του οργανοποιού ανά όργανο κυμαίνεται στα 800 ευρώ το λιγότερο. Σύνολο κόστους λοιπόν 2000 ευρώ (1600+ΦΠΑ), ετοιμοπαράδοτου οργάνου. Kαι αυτή φυσικά θεωρώ, βιώσιμη τιμή για κατασκευή οργάνου. Από εκεί κι έπειτα, μπαίνουν στο παιχνίδι, διάφοροι παράγοντες, όπως, η αντικειμενική αξία ( η αξία δηλ. με την οποία, ρεαλιστικά ένα όργανο, μπορεί να πουληθεί στην αγορά, με βάση και την τιμή του ως μεταχειρισμένο ). Έχω δει άπειρες φορές όργανα αρχικής αξίας 2000 ευρώ, να μην πιάνουν ούτε τα μισά σε μεταπώληση. Η προώθηση. Στο ξεκίνημά τους, αλλά και αργότερα-εισάγοντας πιο βασικά μοντέλα στη γκάμα τους, πολλοί οργανοποιοί υιοθετούν χαμηλές τιμές, ως μέσο προώθησης, προβολής και δημιουργίας βάσης πελατολογίου. Αυτό πολλές φορές, μπορεί να εγκλωβίσει σε μια κατάσταση όπου δεν θα μπορεί πλέον να φέρει το κόστος εκεί που θέλει, αργότερα. Είναι θέμα διακριτικής ευχέρειας και προσωπικών ρίσκων. Η κατάσταση της αγοράς. Πολλές φορές, είτε το θέλουμε είτε όχι, η τιμή ενός προϊόντος μπορεί να καθοριστεί από την αγοραστική δύναμη της εποχής. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τον κανόνα προσφοράς-ζήτησης με αυξητικές, για την τιμή, συνέπειες. Η φορολόγηση: Όλη αυτή η κοστολόγηση, μέχρι στιγμής, δεν περιέχει τη φορολογία του μάστορα με βάση το εισόδημα, και αυτή μπορεί να κυμαίνεται από 0% (σπάνιο), έως 35%, ανάλογα με τα κέφια και τα γούστα της κάθε κυβέρνησης. Με άλλα λόγια, από τα 800 ευρώ της καθαρής αμοιβής, ένα ικανό ποσοστό, φορολογείται ως εισόδημα. Σε κάθε περίπτωση, η τέχνη της οργανοποιίας είναι ρευστή και εύπλαστη, όσον αφορά τη βιωσιμότητά της. Είναι παρ' όλα αυτά μια τέχνη υψηλού επιπέδου, και με τεράστιο βαθμό ικανοποίησης, ανεξάρτητα από το οικονομικό σκέλος. Ο Jol Danzig, όταν τον ρώτησαν "πώς μπορείς να κάνεις μια μικρή περιουσία φτιάχνοντας όργανα;" απάντησε: " να ξεκινήσεις με μεγάλη περιουσία". Σχόλια, παρατηρήσεις, διορθώσεις, σκέψεις, αντιρρήσεις, ελεύθερα! ευχαριστώ, Φάνης Πλουμής

Σεμινάριο Bluegrass κιθάρας, αυτή την Κυριακή, 10 Απριλίου στο Guitart*. Ο Γιάννης Γκουγκουρέλας είναι ένα σεβαστό μέλος της παγκόσμιας κοινότητας bluegrass και ένας από τους πλέον καταρτισμένους του είδους, πανευρωπαϊκά. Συμμετέχει ενεργά σε διεθνή fora και συναντήσεις για την bluegrass, με συνεντεύξεις από γνωστά κιθαριστικά περιοδικά (όπως το Guitar Bench), ενώ στο κανάλι του στο Youtube (Greekflatpicker) θα βρείτε εκατοντάδες βίντεο με παιξίματα και reviews. Mαζί με τον επίσης εξαιρετικό "picking buddy" Kώστα Λιάγκουρα, θα μας βάλουν στον κόσμο της bluegrass ακουστικής (και όχι μόνο), θα αναλύσουν τρόπους και είδη, και θα παρουσιάσουν τεχνικές που έχουν εφαρμογή σε όλα τα είδη και όχι αυστηρά στην bluegrass ( όπως, fingerpicking/flatpicking, Travis picking κ.α.). *Guitart. Eργαστήρι εκμάθησης κιθάρας. Ορφανίδου 2, Θεσσαλονίκη. τηλ. 2313 030765. Κόστος συμμετοχής: 10 ευρώ Μerci.

Καλημέρα. Παραμόρφωση σε αυτό καθεαυτό σήμα της κιθάρας (χορδές) δεν ακούω. Θεωρώ ότι ο αισθητήρας αναπαράγει απλά τις δονήσεις του καπακιού που προέρχονται από την, μεγάλη όπως λες, ένταση των monitors, στο πολύ background. Oι δονήσεις αυτές μεταφράζονται από το piezo παράλληλα με τις χορδές και σε πολύ χαμηλότερης ευκρίνειας (και έντασης) υπόβαθρο. Αλλιώς, υπάρχει πιθανότητα bleed μεταξύ καναλιών στην ηχογράφηση; Να πέρασε μέσα το wet return του εφφέ στην κονσόλα; Δοκίμασε να ηχογραφήσεις σε 'καθαρό' στουντιακό περιβάλλον μόνος σου.

Στερνό μου google να σ' είχα πρώτα... ;D αν και σημειώνει ή strat με chorus ή 12 χορδη. Τη strat με chorus την έχω αποκλέισει πλέον λόγω του τρόπου που παίζει στο σόλο. Μετά βρήκα αυτό: ...κι έτσι έκλεισε άλλη μια αναζήτηση, από αυτές που θεώρησα ότι ανακάλυψα την Αμερική... ;D :)

Kάποιο καλοκαιρινό πρωινό, μου ήρθε μια όρεξη να ξανακούσω το Communique των (αγαπημένων) Dire Straits. Στο album υπάρχει ένα κομμάτι, του οποίου το solo λατρεύω, αλλά και με στοιχείωνε (δουλειά δεν είχε ο διάολος) όσον αφορά τον ήχο του. Σαν επιφοίτηση, μου ήρθε εικόνα του τι χρησιμοποίησε εκεί ο Knopfler, και με χαρά, το είχα κάνει quizάκι και στο FB. To παραθέτω λοιπόν κι εδώ, για όποιον έχει χρόνο και δε βαριέται (ή βαριέται) ή έχει διάθεση για τέτοιου είδους ανούσιες ανησυχίες. Ακούγοντας λοιπόν το solo στο κομμάτι (2:21-3:06), τι εξοπλισμό θα λέγατε ότι χρησιμοποιεί ο Knopfler (όργανο, εφφέ ή και τα δύο) για να πετύχει τον ήχο αυτό; (προσωπικά έχω καταλήξει, αλλά δεν υπάρχει πουθενά καταγεγραμένο σαν trivia, οπότε θα παραμείνει προσωπική άποψη). Υ.Γ. Mε γεια το νέο look. https://www.youtube.com/watch?v=6u_s-95hOoQ

Όσον αφορά την αισθητική του πράγματος, δεν μου πέφτει λόγος. Είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και φυσικά στην ευχέρεια του κάθε κατασκευαστή ( και αφορά, ασφαλώς, την προσωπική του ικανοποίηση ). Αν αυτός είναι χαρούμενος με το αισθητικό, εμένα δεν μου πέφτει λόγος, παρ' όλο που έχω άποψη ( το συγκεκριμένο logo δεν με χαλάει καθόλου, ούτε και το βρίσκω εκπληκτικό ). Σίγουρα πάντως, δεν θα με απέτρεπε από μια θετική αξιολόγηση/πιθανή αγορά ενός οργάνου και δεν θα ήταν το πρώτο στο οποίο θα εστίαζα. Επίσης, η αισθητική περιορίζεται από το υλικό (ανθρακόνημα) όλου του οργάνου. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις ισορροπία στα επιμέρους στοιχεία, όταν το υλικό σου έχει συγκεκριμένο χρώμα/υπόβαθρο/υφή/τρόπο εργασίας. Θα προσπαθήσω να δω το εγχείρημα από κατασκευαστικής σκοπιάς. Το ανθρακόνημα δεν είναι νέο, στην οργανοκατασκευή. Εκτός από τους dedicated κατασκευαστές οργάνων με carbon fibre, σαν υλικό, έχει εισχωρήσει και στη λεγόμενη παραδοσιακή οργανοποιία με τη μορφή κυρίως ενισχυτικών ακαμψίας του μάνικου ( truss rods ). Κάποιοι ορκίζονται σ' αυτό, κάποιοι το αγνοούν, ο καθένας για δικούς του λόγους που απορρέουν από τη φιλοσοφία τους ως προς την κατασκευή. Ηχητικά, δεν έχω ακούσει ποτέ από κοντά όργανο εξ' ολοκλήρου φτιαγμένο από carbon fibre οπότε δεν έχω καθόλου εικόνα σε σύγκριση με ένα συμβατικό/με παραδοσιακά υλικα, όργανο. Είχα δει από κοντά, κάποτε, ηλεκτρικό μπάσσο με μανίκι από carbon fibre το οποίο είχε σκεβρωμένο μανίκι. Εδώ προφανώς έρχεται ο παράγων "σωστή εφαρμογή", αφού από μόνο του το υλικό δεν μπορεί να εγγυηθεί το απόλυτο των ιδιοτήτων του. Πολλά επίσης, από τα "εγγενή" μειονεκτήματα του ξύλου ( μεταβολές, στρεβλώσεις, όρια αντοχής, ευκαμψία/ακαμψία, χρόνος "ανοίγματος του ήχου ) είναι και αυτά τα οποία οδηγούν στη σύναψη ιδαίτερου 'δεσμού' του μουσικού με το όργανο, ο οποίος μουσικός έχει την ευθύνη της φροντίδας ώστε να μη συμβούν, και τη δυνατότητα τυχόν μετατροπής του ή και επισκευής του, αν χρειαστεί. Δημιουργεί ένα υποσυνείδητο δέσιμο, όσο υπερβολή κι αν ακούγεται αυτό. Μου αρέσει να βλέπω νέους τρόπους και νέα υλικά στον τομέα της οργανοποιίας και δεν έχω κανένα "κόλλημα" με το "παλιό καλό". Όχι όμως ως αντικαταστάτη τους, αλλά ως συνεχιστή μιας, ομολογουμένως, τεράστιας παρακαταθήκης γνώσης και εμπειρίας στην οργανοποιία, που μετράει αιώνες. Όχι ως κάτι "ανώτερο" αλλά ως κάτι διαφορετικό. Και ως τέτοια, είναι καλοδεχούμενη, για να μην πω απαραίτητη, κάθε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Εύχομαι καλή συνέχεια

sorry εκ παραδρομής έκανα λάθος στο μήκος του άλεν. 12-15 εκατοστά, κι όχι χιλιοστά όπως ανέφερα.

Don't worry, δε λείπει τίποτα. Θα πρέπει να προμηθευτείς ένα γωνιακό μακρύ allen (12-15mm) με 5mm κεφαλή, κατά προτίμηση σφαιρική. Περνάς το allen στην τρύπα (εκεί που νόμισες πως λείπει η βίδα), προχωράς, και κάπου στο βάθος θα τη βρεις. Η βίδα του truss rod στις DX είναι βαθιά μέσα στον τάκο της κιθάρας.

Τελευταία είμαι σε τέτοιο mood

Roger Taylor. All time αγαπημένος. Και μόνο για το "i'm not gonna bore you, 'cause i hate long drum solos..." που λέει στην αρχή. Τrademark drumming με μικρό σόλο στο Dragon Attack

Tι σου είμαστε κι εμείς οι κιθαρισταί. Πάει να βγάλει ο άλλος κάτι διαφορετικό: κράξιμο. Βγάνει μια απ'τα ίδια: ώωωω φοβερή, εξαιρετική, έτσι μ' αρέζει, όπως πριν από 150 χρόνια. ;D Όστις θέλει μια κανονική tele bridge ας πάρει μια κανονική τέλε από τις εκατομμύρια που κυκλοφορούν. Ε, αυτή θα είναι elite, αλλιώς θα την ξανάλεγαν ντιλάξ, στάνταρντ, ριήσχιου, χοτρόντ κ.ο.κ. Ακόμα δεν βγήκε, αρχίσαμε τις μόντες. :) :) (είπε αυτός που έχει πετσοκομμένη τη γέφυρα στην τελε του, και ο bridge μαγνήτης είναι βιδωμένος απ' ευθείας στο κσύλο). Πάντως αυτό με το suspended bridge που δίνει endless sustain, μου προκαλεί ένα ενδιαφέρον. ( γιατί η αλήθεια χρειάζομαι 38 δευτερόλεπτα sustain αντί για 25, που έχω τώρα. Το δουλεύω πολύ στα live...)

Beck ( ο Χάνσεν όχι ο Τζεφ ) Λες Πωλ

Εδώ συνήθως δεν είναι θέμα σύγκρισης αλλά προτίμησης και προτεραιοτήτων. Αισθητικών (άλλο σχήμα), εργονομικών (άλλο μέγεθος και scale length), και ηχητικών. Όσο μικραίνει το μέγεθος, τόσο μικραίνει και η ικανότητα να μπορεί να γεμίσει με μπάσες συχνότητες ένα χώρο, το συγκεκριμένο όργανο. Συνήθως δεν τίθεται θέμα έντασης και projection, πολλές φορές μάλιστα, ένα μικρότερο σε μέγεθος όργανο, μπορεί να βγάζει υψηλότερο μέσο όρο έντασης σε dB, αλλά ούτε και συνολικής συχνοτικής συμπεριφοράς. Ο κανόνας λέει ότι τα μικρότερα σε μέγεθος, όργανα, έχουν πιο έντονη παρουσία (presence), αλλά αυτό μπορεί απλά να σημαίνει ότι μια dreadnought έχει την ίδια παρουσία με μια OM πχ, αλλά το διευρυμένο bass response της να 'μασκάρει' αυτήν ακριβώς την ιδιότητα. Και φυσικά εξακολουθεί να ισχύει κι εδώ η φιλοσοφία κατασκευής. Έχω ακούσει parlor/concert να ξεπερνούν σε όγκο και βάθος dreadnaught και jumbo, γιατί οι μεν χτίστηκαν με γνώμονα τον ήχο, λίγο πριν τα όρια μηχανικής αντοχής τους, και λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιοτροπίες και τα χαρακτηριστικά των δεδομένων υλικών τους, ενώ οι δε με γνώμονα ΄συγκεκριμένες εργοστασιακές μετρήσεις/σταθερές (ακολουθώντας ένα επαναλαμβανόμενο πλάνο) και με σκοπό τη δομική σταθερότητα. Όσον αφορά την καλωδίωση, ούτως ή άλλως η κιθάρα (όπως όλες-πλην κλασσικών) είναι ήδη τρυπημένη για το endpin. Το μόνο που γίνεται είναι διεύρυνσή του για να μπει jack, και πλέον είναι και αναστρέψιμο με αντάπτορες, σε περίπτωση επιστροφής στο endpin. Καλό είναι να μην τρυπιέται ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού (ανάλογα το όργανο. Μια high end ακουστική ή ένα vintage όργανο, ποτέ. Ένα όργανο σειράς γραμμής παραγωγής, δεν βρίσκω το λόγο να μην τρυπηθεί για onboard preamp πχ., εάν κριθεί απαραίτητο).

Kαλημέρα και χρόνια πολλά. Αρχικά, οπτικά οι διαφορές τους είναι ότι η D35 έχει φιλέτο στην ταστιέρα και η πλάτη είναι τρία κομμάτια East Indian Rosewood, ενώ της D28 δύο. Δομικά, η D28 φέρει standard non-scalloped X-bracing, ενώ η D35 έχει scalloped braces τα οποία είναι και πιο λεπτά σε πάχος. Η D35 είναι αισθητά πιο lightly braced από την D28. Ηχητικά, τώρα, αυτό σημαίνει πως η D35 είναι πιο touch responsive και αντιδρά πιο καλά σε διαβαθμίσεις στην ένταση παιξίματος, έχοντας όμως το ελαφρύ μειονέκτημα της δυσκολίας στο να "δαμάσει" δυνατό strumming, το οποίο είναι και το φόρτε της D28. Eπίσης το πιο "εύκαμπτο" καπάκι της D35, της δίνει ένα αρκετά δυνατό-και ενιαίο σε όλες τις χορδές-bass response. Kάθε νότα, ακόμη και τα καντίνια, κρύβουν μέσα τους, ιδίως στο attack και την ανάπτυξη (swell), περισσότερο μπάσο, που είναι αισθητό κυρίως στα πρώτα 1-2 δευτερόλεπτα ανάπτυξης της νότας. (αυτό είναι και το χαρακτηριστικό που την κάνει πιο "γλυκιά" στο άκουσμα, όπως είπες). Συγκριτικά, η D28, που αποτελεί και μέτρο σύγκρισης για όλες τις dreadnaught, είναι πιο all around όργανο, με μεγαλύτερη ευκολία προσαρμογής σε ένα σύνολο, όπου θα χρειαστεί να βγει πιο μπροστά. Έχει πιο "σφιχτά" μπάσσα, και εμφανώς πιο γεμάτη μεσαία-χαμηλομεσαία περιοχή, χαρακτηριστικό που της προσφέρει ο πιο "βαρύς" και άκαμπτος οπλισμός της. Χειρίζεται με ευκολία forte παιξίματα και heavy strumming. Συμπερασματικά, θα έλεγα ότι η D35 είναι περισσότερο bedroom player, ενώ η D28 πάει παντού. Eπίσης, κλείνοντας, θα έλεγα ότι μιλώντας για ακουστικό όργανο, όλα είναι σχετικά και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη συνολική κατασκευή και τα υλικά, που διαφέρουν τόσο πολύ, παρ' όλο που είναι ίδια. Μπορεί πχ, δοκιμάζοντας δύο ή τρεις D28, να ακούσεις αρκετά μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, ή παίζοντας 3 D28 και 3 D35 πχ, να βρεις ένα ζεύγος από κάθε μοντέλο που να ακούγεται περισσότερο παραπλήσια μεταξύ τους παρά με τις άλλες του ίδιου μοντέλου. Καλή αναζήτηση λοιπόν