Πνοή και Νύξη

Με τη βοήθεια φίλου, εδώ, το όργανο που παίζω τον τελευταίο χρόνο. Είναι από τις περιπτώσεις οργάνων που δεν με ενδιέφεραν ποτέ μα ποτέ, κι όταν την είδα από κοντά έπαθα κάτι. Μάλιστα τις προηγούμενες μέρες κορόιδευα κάποιον για την εργονομία τους ;D ;D. Δεν είναι το real thing αλλά τη δουλειά της την κάνει με το παραπάνω.

Nαι αλλά εγώ μιλάω για φλερτ με την απόκτησή τους. Που μπορεί ανά πάσα στιγμή να είχαν αγοραστεί αν οι προτεραιότητες δεν το απέτρεπαν... Το λέω και στην αρχή άλλωστε. Tα off the norm με έλκουν. Κάποιες από αυτές είναι σχεδιαστικοί θρίαμβοι πάντως. Αντικειμενικά μιλώντας.

Ναι αλλά εσύ (@SF) τελικά πήρες ;D ;D Θα μου πεις διλήμματα ήταν και σου έμειναν απωθημένα. Εγώ μόνο χαλβάδιαζα στα περγιοδικά και τις αγγελίες. Έχω πάρει περίπου το 1/50 από όσες πόθησα. Κι αυτές από ανάγκη... μερικές ακόμη... Burns Bison reissue Eastwood Saturn Danelectro U2 κρέμα καραμελέ, αυτή με τον ξύλινο καβαλάρη Εastwood Sidejack DLX

Συνέχεια λίστας. Είπαμε, έχουν υπάρξει εκατοντάδες...και μου 'ρχονται σταδιακά. Chandler futurama Washburn silverado Gibson BFG Les Paul Carvin SS65B (oι δύο δεξιά) Gretsch 6131MYF https://images.reverb.com/image/upload/s---hjZ9CPr--/a_exif,c_limit,e_unsharp_mask:80,f_auto,fl_progressive,g_south,h_620,q_90,w_620/v1361893125/sempzpg46dt6vqhwmpgx.jpg[/img] Fender Lead III PRS EG3 Yamaha SGV300

Εν όψει εορτών, θυμήθηκα τα εκατοντάδες όργανα που έχω "ποθήσει" κατά καιρούς (κυρίως στα 90ies). Όργανα που ήταν εντός πιθανού μπάτζετ και συνήθως εναλλακτικές των mainstream, αλλά ποτέ δεν αποκτήθηκαν. Μερικά από αυτά εδώ. Όποιος θέλει συμπληρώνει, συνεισφέρει, αναπολεί. ΕSP XJ-6 ESP hybrid ESP Traditional https://images.reverb.com/image/upload/s---jddY7fQ--/a_exif,c_limit,e_unsharp_mask:80,f_auto,fl_progressive,g_south,h_620,q_90,w_620/v1478910196/cfdtpfa0qmlwoqukwwe2.jpg[/img] Yamaha SC σειρά Washburn SB-30 "wing" Starfield Altair custom Fender Deluxe Powerhouse Strat Fender Deluxe Players(?) Strat Fender Toronado

Έλα βρε Blackcrow τώρα, ποιο κόμπλεξ, πρωί πρωί; Λίγο χαβαλέ με τον τύπο και τις Cor, ε sorry, τις Zager του κάναμε. Εσύ δεν έχεις πάρει απάντηση ακόμη στο ερώτημα αν είναι τόοσο καλές; Κόμπλεξ για ποιο πράγμα. Για την τεράστια επιτυχία που σημειώνουν οι Zager; Για τον master luthier; Δεν βρίσκω λόγο συζήτησης πέραν του επιπέδου χιούμορ. Εκεί που κινήθηκε, και σωστά, το νήμα. Η διαφορά είναι ότι οι δύο πρώτες έχουν ήδη εργοστάσια, από τα αρτιότερα στον κόσμο, σε H.Π.Α. και Mexico. Φυσικά δεν αναιρεί αυτό που λες, αλλά σχεδόν το αποκλείει. Ο Zager έχει το 2525. Eσύ δεν έχεις καταλάβει ακόμη ότι στην τιμή που πουλάει τα Ινδοκινέζικα έχει ενσωματωθεί το κόστος αυτό, τουλάχιστον δύο φορές; Έτσι δουλεύει αυτό το marketing. Οι έξυπνη κιθάρα, θα έλεγαν κάποιοι εντόπιοι... ;D Kαλημέρα

H Taylor και η Martin δεν έχουν ούτε ένα μοντέλο ασιατικής προέλευσης. Αυτού του είδους το marketing ούτε αφελές είναι, ούτε επιθετικό, ούτε ατυχές. Προσβάλλει τη νοημοσύνη μου, και την τσέπη των αδαών. Όλο το στήσιμο της επιχείρησης και του site, μπορεί να μου πει κάτι και για το προϊόν. Έγω με την πρώτη ματιά είδα ένα Cort-οειδές όργανο. Πιο μέσα στο site είδα τις τιμές, τα γελοία statements και τα ψέμματα. To πράμα μπάζει από παντού και δεν πρόκειται να ασχοληθώ με ένα προϊόν που κινείται στα όρια της απάτης. Ούτε να του δώσω κάποια ευκαιρία. Την όποια ευκαιρία είχε το όργανο, του την αφαίρεσε ο CEO- master luthier-year twentyfiver που φτιάχνει custom όργανα, τελικά μέσω Ινδοκίνας. Ναι μεν, αυτή η απαξίωση, η ισοπέδωση και η ξερολιά είναι υπαρκτό χαρακτηριστικό του Έλληνα, αλλά εδώ ο Έλληνας χρησιμοποίησε οξυδέρκεια και χιούμορ, αν μη τι άλλο, ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Νομίζω κάτι Γερμανοί, ετοιμάζουν έναν θαυματουργό ημιαγωγό. Σύντομα θα δημιουργηθεί επανάστασις. Τρανζίστορ άκουσα πως θα το πουν. ;D Πέραν της πλάκας όμως, κι εγώ ώρες ώρες απορώ, και καταλήγω, όχι απαραίτητα στην υπεροχή της λυχνίας, αλλά σε κάτι άλλο, εγκεφαλικό... Πρόσφατα είδα κάτι Vox κεφαλάκια χειρός μισό κιλό/50W με κάτι nutube / nuclear τεχνολογίες. Έχει παίξει κανείς?

ναι αλλά με τι χορδές: Lower string pressure: Increases speed & accuracy, reduces buzz. όποιος έχει άλλα παραδείγματα βαρύγδουπου μαρκετινγκ οργάνων ( ή μουσικού εξοπλισμού ευρύτερα) , ορίστε, να η ευκαιρία. Εγώ ακόμη θυμάμαι την "επανάστασι" που έφερε ο Τζουσκεβικτσζ με τη Firebird X του πχ.

Δεν είδα καν βίντεο. Ούτε άκουσα. Διάβασα μόνον τα σπέξζ. Ε όχι και συναδέλφοι, αυτός είναι master luthier. Εγώ ένας απλός γκιταρ τεκ αντρεπρενέουρ . Ο τύπος είναι μισό αιώνα μπροστά μου. (whistles "in the year twenty five twentyfive...) Πάντως thanx για το ξεθάψιμο. Να μπει κι αυτός μαζί με εκείνον τον μακαρίτη τον Ed Roman και τον άλλον τον Zachary στον φάκελο "master loothiers". Για να είμαι δίκαιος, στα ξεκινήματά μου είχα πέσει κι εγώ θύμα σεκσυλουαλικής παρενόχλησης από τον Ed. Γρηγορα ξέμπλεκσα.

O ήχος είναι impeccable. To πλεηαμπίλιτι είναι το καλύτερο που θα έχει υπάρξει μέχρι το έτος 2525. Θα έλεγα ότι είναι σχεδόν τόσο καλές, όσοι οι Cort μου, αλλά με το πλεονέκτημα του ότι είναι πολύ ακριβότερες.

"What makes a Zager so easy to play? Lower string heights: So you barely have to press to form chords Custom string spacing: So you're not accidentally bumping other strings Lower string pressure: Increases speed & accuracy, reduces buzz Custom neck design: Feels natural in your hand, increases comfort Special fret design: Reduces string bite and overall finger fatigue Special bracing system: Produces a richer, more powerful sound Perfect quality control: Each guitar worked on personally by Mr. Zager" Ψήθηκα. Μόλις παρήγγειλα 14 (δεκατέσσερις) Ζager, που θα αντικαταστήσουν όλες μου τις κιθάρες, τις προηγούμενες τις τωρινές και τις επόμενες.

Χαχαχα! Sorry, μπήκα λίγο σιφουνιασμένα και ξαναβγήκα χωρίς να πολυκαταλάβω τι έγραφα. Η ουσία είναι ότι ούτε εγώ κατάλαβα αν μου αρέσει ή όχι. Δεν είναι relic, δεν είναι αναπαράσταση πολυκαιρισμένου οργάνου, είναι απλά μια τεχνοτροπία που το κάνει να φαίνεται έτσι. Το πλεονέκτημα, όσον αφορά την κατασκευή της στο εργοστάσιο, είναι ότι απαιτεί πολύ λιγότερη προσπάθεια/χρόνο για να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα, απ' ό,τι ένα κανονικο gloss φινίρισμα, ακόμη και από απλό ματ φινίρισμα. Αυτό φυσικά έχει αντίκτυπο στην τελική του τιμή ως προϊόν η οποία μένει να κριθεί κατά πόσο είναι ένα όργανο που θα ήταν ακριβότερο αν δεν είχε αυτό το φινίρισμα ή αν θα έπρεπε να είναι ένα φθηνότερο όργανο δεδομένης της "φθηνότερης" κατασκευής.

Δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν μου αρέσει. Τρέφω ιδαίτερη συμπάθεια σε artificial age-ing αισθητικά και ηχητικά, αλλά αυτή μου φαίνεται περισσότερο τεχνοτροπία, παρά προσπάθεια αναπαράστασης χρόνων και χρήσης ενός οργάνου. Για να είμαι δίκαιος, δεν το περιγράφει πουθενά η Μartin, ως relic. Και είμαι και ανοιχτός σε "τεχνοτροπίες". Nα δώσω και λίγο insight, το φινίρισμα είναι πιθανόν ο μεγαλύτερος "βραχνάς" σε όλα τα όργανα, κάθε επιπέδου και κάθε προέλευσης. Ένα σατινέ/ματ φινίρισμα πάνω από επιτηδευμένη τεχνοτροπία είναι απείρως πιο γρήγορη και stress free διαδικασία, από το να κάνεις ένα bespoke gloss οποιουδήποτε χρώματος, ακόμη και αν γίνει μετά η "παλαίωση/relic-ing". Το πρόβλημα είναι το εξής, σε αυτή την περίπτωση: η συγκεκριμένη σειρά είτε αξίζει τα λεφτά της με το παραπάνω, είτε θα έπρεπε να κοστίζει πολύ λιγότερα. Έτσι για την ιστορία, να αντιπαραθέσω έναν αγαπημένο "πεπαλαιωτή". Alister Atkin: D 37 – Relic | Atkin Guitars ‘The Forty Three’ – Relic | Atkin Guitars

Τώρα πλέον είμαι βέβαιος ότι μπορείς να ακούσεις διαφορές μεταξύ pots 248KΩ και 252ΚΩ. Υ.Γ. Μέχρι και στην μητρόπολη του κόσμου, σάντουιτς με γύρο το λένε... ;D ;D Ωραία άσθματα. Άκουσα από 30 δευτερόλεπτα και άλλαξα κανάλι. Κάποια στιγμή πρέπει υπογραφεί συμφωνία που να απαγορεύει σε κάθε μπάντα/καλλιτέχνη να δημοσιεύει πάνω από 3 albums μουσικής. Ή το πολύ 50 τραγούδια. >:D

To poll ρωτάει ποια είναι η μεγαλύτερη μπάντα από της δύο. Η τρίτη απάντηση δεν χωράει, εννοείται! Η σωστή απάντηση ( δεν υπάρχουν προσωπικά γούστα εδώ ) είναι οι Μπήτλς. (αφού αυτό ρωτάει, όχι ποια σας αρέσει περισσότερο, ούτε ποια είναι καλύτερη). Οπότε απορώ λίγο με την ψυχοσύνθεσή μας ;D ;D Ή μήπως, δεν απορώ;

Μια χαρά μου φαίνεται

Ναι κι εγώ το παρατήρησα. Print screen για να μην ψάχνεις τα διαγράμματα του Duncan.

Eίναι κάτι που συνεχίζει αν mute-άρεις τις χορδές και τις εμποδίσεις να πάλλονται; Γιατί κι εμένα με μπέρδεψε λίγο η μπασαδούρα που είπες. Και εκ πρώτης όψεως θα σου πρότεινα κι εγώ τάπα. Αλλά από την άλλη μου φαίνεται παράξενο να είναι σε τέτοιο βαθμό. Η δική μου υπόθεση έχει να κάνει με τον πιεζοκρύσταλλο και αν πατάει καλά το saddle. Δοκίμασε να χαλαρώσεις χορδές, να βγάλεις το saddle, -τσέκαρέ το όσο το έχεις στα χέρια σου για ανωμαλίες στην πατούρα, βάλτο να πατήσει σε κάτι επίπεδο, ένα τραπέζι, μπας και δεν έχει καλή πατούρα. Ξαναβάλε και ξαναδοκίμασε. Μπορεί να κάτσει αλλιώς.

https://docs.google.com/gview?embedded=true&url=https%3A%2F%2Fwww.seymourduncan.com%2Fwp-content%2Fuploads%2F2016%2F05%2F2H_3G_1VppSPLn_1TppSPLb.pdf Αυτό νομίζω θα είναι οκ. Απλά αγνοείς το push-pull του vol και περνάς το ασπροκόκκινο του neck στο αντίστοιχο μεσαίο πόδι του push pull στο tone. Kαι αντιστοίχως γειώνεις το κάτω ποδαράκι που μένει κενό.

χαχαχα! Ξέρεις φαντάζομαι ότι ο Μοnteleone έχει περίπου 10 χρόνια αναμονής για όργανα άνω του 30χίλιαρου... Kατά τ' άλλα, όση βοήθεια θες μη διστάσεις. Είμαι της Αμερικάνικης σχολής μαστόρων, όπου το μοίρασμα γνώσης, αποτελεί και διαφήμιση του επιπέδου δουλειάς σου. Αν περάσεις το κατώφλι της κατασκευής, δύσκολα ξεμπλέκεις. Παρακάτω παραθέτω το άρθρο που έλεγα, περι κοστολόγησης. Αν αγνοήσεις τα φορολογικά, θα έχεις και μια εικόνα του τι σημαίνει πρακτικά. There you go: Πόσο κάνει η κιθάρα μάστορα? February 27, 2015 at 5:29pm Εν καιρώ, θα ακολουθήσει ένα άρθρο μου, που ρίχνει φως στην "άβολη" διαδικασία κοστολόγησης, ενός χειροποίητου (ηλεκτρικού σε αυτή την περίπτωση) οργάνου. Το θεωρώ χρήσιμο για όλους τους επαγγελματίες του είδους (οργανοποιούς, τεχνικούς οργάνων), τους ερασιτέχνες DIYers, όσους σκέπτονται να ασχοληθούν με την τέχνη, αλλά και τους απανταχού λάτρεις της κιθάρας και φίλους μουσικούς. Πριν όμως έρθω σε λεπτομέρειες, θα ήθελα, όσοι από εσάς το επιθυμούν, ως case study, να κάνετε μια πρόχειρη και χονδρική κοστολόγηση ενός τελικού προϊόντος (συγκεκριμένα, μια κατασκευή τύπου tele π.χ.) και να ποστάρετε στα comments κάτω, ει δυνατόν με επιμερισμό (πχ. μαγνήτες τόσο, ξύλα τόσο, κλπ.) Οι εκτιμήσεις πάντα να περιλαμβάνουν Φ.Π.Α. Μerci, και εις το επανειδείν... update 8/5/2015 Ήρθε η ώρα λοιπόν, να κάνουμε έναν σχετικό προϋπολογισμό. Τι ακριβώς υπολογίζουμε όταν κοστολογούμε ένα χειροποίητο όργανο. Υπενθυμίζω ότι σαν case study χρησιμοποιούμε μια κατασκευή τύπου tele. Α) Τα υλικά (το πιο προφανές δηλαδή). Σε παρένθεση μπαίνουν προαιρετικά υλικά. α1) Ξύλα, πρώτη ύλη: Σώμα, (top), μανίκι, ταστιέρα, bindings, inlays/dots, nut, τάστα, sheilding α2) Parts/Hardware. Εδώ διευκρινίζω ότι μιλάμε για μέση τιμή, όχι φθηνοκατάσταση-ούτε και hi end boutique. Απλά/καλά/λειτουργικά. Αυτά λοιπόν περιλαμβάνουν: bridge, tuners, pickups, electronics, pickguard, strap pins, (pickup rings), βίδες, truss rod, (string tree). α3) Άλλα υλικά πάνω στο όργανο: Grain filler, sealer, αστάρια, χρώματα, βερνίκια, κόλλες Mε έναν πρόχειρο υπολογισμό, μιλάμε για ένα κόστος γύρω στα 390 ευρώ + τα μεταφορικά για όλα τα υλικά. Ανάλογα με το πόσους διαφορετικούς προμηθευτές έχουμε, ανεβαίνει και το κόστος. Β) Αναλώσιμα (χρόνου + μέσων) άμεσα αναλώσιμα περιλαμβάνουν υλικά όπως γυαλόχαρτα/ντουκόχαρτα, χαρτοταινίες, χαρτόνια, ΜDF & κόντρα πλακέ, κόλλες, δοχεία, χαρτί, πανιά κλπ. Φθορά εργαλείων & μηχανημάτων. Όλα τα εργαλεία χειρός υπόκεινται σε φθορά ανά χρήση. Κάποια χρειάζονται αντικατάσταση (=χρήμα) βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, ενώ κάποια συντήρηση (=χρόνος). Το ίδιο ισχύει και για τα παρελκόμενα ηλεκτρικών εργαλείων (πριονοκορδέλες, κοπτικά ρούτερ, τρυπάνια, γυαλοχαρτιέρες, μαχαίρια κλπ.). Επίσης και υλικά προστασίας (μάσκες βαφής, γυαλιά προστατευτικά, ποδιές, γάντια κλπ.) Θα επανέλθω με το μέσο κόστος αναλωσίμων ανά κατασκευή, αργότερα Γ) Άλλα έξοδα που πρέπει να υπολογιστούν pro rata ( δηλ. αναλογικά με το χρόνο κατασκευής) Αυτά περιλαμβάνουν τα έξοδα του χώρου και του επιτηδεύματος. Ενοίκιο, ρεύμα, κοινωνική ασφάλιση, ασφάλιση χώρου, τηλέφωνο, θέρμανση, νερό, συντήρηση χώρου/ είδη υγειινής, γραφική ύλη, τέλος επιτηδεύματος, τέλη επαγγελματικού επιμελητηρίου. Επίσης υπολογίζεται ο χρόνος προετοιμασίας ενός οργάνου ( τηλέφωνα, mail, επικοινωνία με τον μουσικό, σχεδιασμός, μελέτη, πατρόν/προσχέδια ), ο οποίος είναι πολύ μεγαλύτερος απ' όσο κι εγώ ο ίδιος πολλές φορές υπολογίζω. Χρόνος που αφορά την ενημέρωση, κατάρτιση και δια βίου μάθηση του οργανοποιού (ατελείωτες ώρες σε μελέτη άρθρων, διάβασμα, σεμινάρια, εκπαίδευση) ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΣΗ Πάμε λοιπόν να υπολογίσουμε το κόστος. Έστω ότι τα πάγια έξοδα ενός εργαστηρίου είναι 800 ευρώ/μήνα. ( ενοίκια, ασφάλειες, τέλη, ρέυμα, θέρμανση, τηλέφωνα, ασφάλεια χώρου ). Αυτό το ποσό βέβαια διαφέρει ανάλογα με το χώρο και τα επιμέρους στοιχεία, αλλά ρεαλιστικά, κάπου εκεί κινούνται, λίγο πάνω-λίγο κάτω. Αν υποθέσουμε ότι ο μήνας έχει 192 εργάσιμες ώρες (24 οκτάωρα) τότε το κόστος μόνο των παγίων εξόδων του επαγγελματία είναι 4,20 ευρώ/ώρα. Για μια ηλεκτρική ( tele ) υποθέτουμε ότι ο χρόνος κατασκευής ανέρχεται περίπου στις 80 ώρες συνολικά (χωρίς να υπολογίζουμε χρόνους αναμονής κολλήσεων και βερνικιών). Τουλάχιστον, τόσο θεωρώ εγώ ότι χρειάζεται για μια κατασκευή άψογη αισθητικά και παικτικά, η οποία μπορεί να σταθεί με αξιώσεις δίπλα σε μια αντίστοιχη εργοστασιακή. -Κόστος παγίων ανά κατασκευή: 80x4,20=336 ευρώ -Φθορά εργαλείων ανά κατασκευή: περίπου 20ευρώ -Αναλώσιμα ανά κατασκευή: 20 ευρώ -Υλικά κατασκευής: περ. 420 ευρώ με μεταφορικά Σύνολο κόστους κατασκευής περίπου 800 ευρώ/κατασκευή * *όλες οι τιμές υλικών μέχρι στιγμής είναι χωρίς Φ.Π.Α. Από εδώ και μετά, υπολογίζεται η αμοιβή του μάστορα, συνήθως και πάλι βασισμένη σε ωρομίσθιο. Ο κάθε οργανοποιός έχει το δικό του, διαφορετικά υπολογισμένο, ανάλογα με την εμπειρία, τη ζήτηση, το όνομα, τη δεξιοτεχνία ή τη δική του άποψη στο τί είναι δίκαιο γι' αυτόν να πληρωθεί. Προσωπικά θεωρώ ότι οτιδήποτε κάτω από 10ευρώ/ώρα για την τέχνη της οργανοποιίας, είναι υποτίμηση της ίδιας της δουλειάς του. Άρα με βάση το ελάχιστο 10ευρώ/ώρα, η αμοιβή του οργανοποιού ανά όργανο κυμαίνεται στα 800 ευρώ το λιγότερο. Σύνολο κόστους λοιπόν 2000 ευρώ (1600+ΦΠΑ), ετοιμοπαράδοτου οργάνου. Kαι αυτή φυσικά θεωρώ, βιώσιμη τιμή για κατασκευή οργάνου. Από εκεί κι έπειτα, μπαίνουν στο παιχνίδι, διάφοροι παράγοντες, όπως, η αντικειμενική αξία ( η αξία δηλ. με την οποία, ρεαλιστικά ένα όργανο, μπορεί να πουληθεί στην αγορά, με βάση και την τιμή του ως μεταχειρισμένο ). Έχω δει άπειρες φορές όργανα αρχικής αξίας 2000 ευρώ, να μην πιάνουν ούτε τα μισά σε μεταπώληση. Η προώθηση. Στο ξεκίνημά τους, αλλά και αργότερα-εισάγοντας πιο βασικά μοντέλα στη γκάμα τους, πολλοί οργανοποιοί υιοθετούν χαμηλές τιμές, ως μέσο προώθησης, προβολής και δημιουργίας βάσης πελατολογίου. Αυτό πολλές φορές, μπορεί να εγκλωβίσει σε μια κατάσταση όπου δεν θα μπορεί πλέον να φέρει το κόστος εκεί που θέλει, αργότερα. Είναι θέμα διακριτικής ευχέρειας και προσωπικών ρίσκων. Η κατάσταση της αγοράς. Πολλές φορές, είτε το θέλουμε είτε όχι, η τιμή ενός προϊόντος μπορεί να καθοριστεί από την αγοραστική δύναμη της εποχής. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τον κανόνα προσφοράς-ζήτησης με αυξητικές, για την τιμή, συνέπειες. Η φορολόγηση: Όλη αυτή η κοστολόγηση, μέχρι στιγμής, δεν περιέχει τη φορολογία του μάστορα με βάση το εισόδημα, και αυτή μπορεί να κυμαίνεται από 0% (σπάνιο), έως 35%, ανάλογα με τα κέφια και τα γούστα της κάθε κυβέρνησης. Με άλλα λόγια, από τα 800 ευρώ της καθαρής αμοιβής, ένα ικανό ποσοστό, φορολογείται ως εισόδημα. Σε κάθε περίπτωση, η τέχνη της οργανοποιίας είναι ρευστή και εύπλαστη, όσον αφορά τη βιωσιμότητά της. Είναι παρ' όλα αυτά μια τέχνη υψηλού επιπέδου, και με τεράστιο βαθμό ικανοποίησης, ανεξάρτητα από το οικονομικό σκέλος. Ο Jol Danzig, όταν τον ρώτησαν "πώς μπορείς να κάνεις μια μικρή περιουσία φτιάχνοντας όργανα;" απάντησε: " να ξεκινήσεις με μεγάλη περιουσία".

Αυτό είναι πόρτα ρε συ. Με την πόρτα φτιάνεις μόνο SG αντίγραφα. (Ωραίος ο Dismal Ax, αν δεν κάνω λάθος, απλά έχει λίγο πολυφορεθεί αυτό το ρουστίκ/upcycling). Που 'σαι ρε alderbody να διαφημίσεις λίγο το πάτωμά σου? ;D ;D

Νομίζω σκοπός του βίντεο ήταν να εξηγήσει γιατί ένα όργανο φτιαγμένο από κάποιον οργανοποιό ή ένα εργαστήριο κοστίζει όσο κοστίζει. Δεν παρέθεσε facts. Aν θέλετε και έχετε όρεξη, παραθέτω εγώ. Copy paste θα κάνω το αρθράκι που έγραψα το '15. Χωρίς αιτιολογίες, χωρίς δικαιολογίες και χωρίς συναισθηματισμούς. Δεν χρειάζεται να έχεις "εξειδικευμένα γούστα" για να πάρεις luthier made όργανο. Η ρημάδα η κιθάρα είναι κάτι πέρα από εργαλείο, είναι λατρεία που ξεπερνά τα όρια του "προϊόντος". Είναι παρόρμηση. Είναι άντληση ευχαρίστησης και εμπειρίας, πέρα από το "εργαλείο" που φτιάχνει μουσική και πέρα από κσζιύλα και ήχο. Αλλιώς όοοοοοολοι μα όοοοοολοι θα έπαιζαν με μια vihuela ή με ακουστική με μαγνήτη. Κάποιους τους εξιτάρει το γεγονός ότι θα δουν από κοντά, θα μιλήσουν, θα επικοινωνήσουν με τον ίδιο τον οργανοποιό. Κάποιους τους αρέσει αυτός ο "παλιομοδίτικος" τρόπος, όπου ένας άνθρωπος ανεβάζει τα στόρια για να φτιάξει κάθε μέρα κάτι, όπως φτιάχνει ο φούρναρης ή ο ράφτης ή ο μάγειρας. Κάποιους μπορεί να μην τους ενδιαφέρει τίποτα από όλα αυτά, απλά να τους "γυάλισε" ένα όργανο και μπορεί να σου γυαλίσει είτε με 500 είναι 5 χιλιάρικα. Μια δουλειά είναι όπως όλες οι άλλες. Που περιέχει ένα μεγάλο ποσοστό και πνευματικής εργασίας, αναζήτησης, αναθεωρήσεων, λαθών κι επανορθώσεων. Δεν στοχεύει πελάτες το βίντεο. Λέει ότι ένα όργανο δεν κοστίζει 3 χιλιάρικα επειδής την είδε υπέρτατος υπερμάστορας artisan δημιουργός. Κοστίζει τόσο, ώστε να βιοπορίζεται αυτός και οι συνεργάτες του. Δεν "την είδε". Και δεν είπε πουθενά "μην παίρνεις το όργανο των 300, πάρε των 3 χιλιάδων" Το Value for Money είναι ένας παρεξηγημένος όρος. Έδωσα το παράδειγμα των 200ευρώ. Μπορώ να σου δώσω το παράδειγμα των 2000 ευρώ, παρομοίως για όργανο μαζικής παραγωγής. Kαι φυσικά ο όρος χρήμα είναι διαφορετικός για τον καθένα. Πόσο πχ, θεωρείς ότι μια χειροποίητη από Ινδονησία θα κόστιζε; Οι περισσότεροι κάστομ σόπερς της Ινδονησίας με όργανα της προκοπής, χρεώνουν άνω του χιλιάρικου (που δεν περιλαμβάνει προστιθέμενες αξίες συνήθως). Κάποιοι πλησιάζουν τα 15χίλιαρα. Το έφερα ως παράδειγμα χώρας που διατηρεί βιομηχανική παραγωγή σε low budget όργανα. Σε ένα υποθετικό σενάριο όπου επικοινωνούσες μαζί μου και μου έλεγες θέλω μια Τελεκάστερ μπατερσκοτς με σέημουρτάνκαν θα σου έλεγα να απευθυνθείς στον τοπικό ή internetικό έμπορο της προτίμησής σου. Και το έχω κάνει ουκ ολίγες φορές. Αν μου έλεγες, "ναι, αλλά θέλω χρώμα που δεν υπάρχει" θα σου έλεγα "πάρε μια μπάτερσκοτς και έλα να τη βάψουμε". Αν μου έλεγες, "έχω ένα πάτωμα στο σπίτι που θέλω να το ξηλώσω και να το κάνω κιθάρα, γίνεται;" Hell yeah! Δικός μας είσαι. Είμαι εδώ για να σε βηθήσω, όχι για να σου πάρω τα λεφτά. Όπως έχω βοηθήσει (όχι εγώ δηλ. η έννοια οργανοποιός) να εξοπλιστούν αυτά τα εργοστάσια μαζικής παραγωγής με τρόπους γρήγορης, αποτελεσματικής και -κυρίως- αξιόπιστης παραγωγής. Όσο μεγαλώνει η ζήτηση (ακόμη ως μεμονωμένος οργανοποιός) τόσο μεγαλώνει η ανάγκη για γρήγορη παραγωγή. Και ξαφνικά βρίσκεσαι ενώπιον διλημμάτων, όπως πχ ο Paul Reed Smith, o Suhr, o Bob Taylor κ.ο.κ όπου αποφασίζεις είτε να μείνεις μικρός και ταπεινός, είτε να προχωρήσεις σε μεγάλη κλίμακα, με όλες τις συνέπειες. Ο καθένας έχει το όραμά του και τη φιλοσοφία του. Κάποιοι άλλοι πήγαν σε μεγάλη κλίμακα και ξαναγύρισαν στο χειροπιαστό (βλ. Ken Parker). Κατά τ' άλλα, συμφωνώ με τους περισσότερους οτι αντίγραφα γνωστών εταιρειών από μεμονωμένους luthier γίνονται για δύο λόγους. α) διαφορετικότητα (είτε σε διαστάσεις, είτε σε υλικά και προδιαγραφές). β) τιμή (yep, φθηνότερα από τα περισσότερα custom shops ανά την υφήλιο). Ζητώ συγγνώμη αν πηδάω σε θέματα λίγο ασυνάρτητα ή ξεχνάω σημεία κουβέντας, αυτό το post το ξεκίνησα να το γράφψ πριν από κανα 4ωρο... edit, υπήρξαν κι άλλα ποστ... Άρα μάλλον μια ακουστική με πλάτη και πλαϊνά από το γνωστό "The Tree" δεν την χρειάζεσαι, υποθέτω :) :) Mahogany Honduran The Tree : RC Tonewoods, Domestic, Exotic tonewoods and Luthier Supply Handmade Guitars | Handmade Acoustic Guitars | Custom Acoustic Guitars | Petros Guitars

Συγχαρητήρια. Κι εγώ παίζω με Εpiphone stock. Έτερον εκάτερον. Είναι η χιλιοστή φορά που λέω ότι όλα τα όργανα έχουν θέση (σχεδόν όλα, γιατί κάποια, είναι σκουπίδια-εξ' ανατολών κυρίως προερχόμενα-προς δυσμάς πωλούμενα). Ο καθένας όπως το βλέπει. Άλλος μπορεί να πει, "δε γ!@#μιέται, μια ζωή την έχουμε, τουλάχιστον θα μου μείνει η Ρουοκάνγκας" Τι πάει να πει μην το πάμε στο ηθικό? Αν εσύ δεν καταλαβαίνεις γιατί θα σου ζητήσει ο οργανοποιός 2 χιλιάρικα έχεις πρόβλημα αντίληψης των πραγμάτων είτε θεωρείς τον κόπο κάποιου κλεψιά ή ψευτιά. Αν δεν θέλεις να πάρεις από οργανοποιό έχεις ιεραρχήσει τις προτεραιότητές σου με βάση τα "πιστεύω" σου. Άρα θέμα ηθικής είναι πάλι. Μην το ξαναγυρνάμε εκεί. Το θέμα είναι ότι δεν χρειάζεσαι οργανοποιό. Και είναι απόλυτα κατανοητό. Δεν σε υποχρέωσε κανείς να πάρεις χειροποίητο όργανο. Μην θεωρείς ανόητους όμως όσους το κάνουν. Πώς θα σου φαινόταν αν σου έλεγα πως η Squier σου, που την πήρες 200 ευρώ, κοστίζει περίπου 15-25Ε? Ηθικό? Άσε, μπλέξιμο.

Λοιπόν ο Juha έκανε το μοιραίο λάθος να επικαλεστεί εικασίες (για να ηθικολογήσει ως προς τις συνθήκες εργασίας και την εκμετάλλευση) σε ένα βίντεο που σκοπός του ήταν να stick to the facts. Kι εγώ έκανα το μοιραίο λάθος να spot on, πιθανόν από τη λαχτάρα μου να συμφωνήσω ως προς το περιεχόμενο περί αξίας, λόγω σχετικής ταύτισης-επαγγέλματος. Επίσης πέρα από το "ηθικόν" του να μην αγοράζει κανείς κινέζικες κιθάρες υπάρχει και το "ανήθικον" του να πουλάει τα όργανα που φτιάχνει, σε CEOs, executives, εισοδηματίες ή ανθυποrock stars, απολειστικά, επειδή μόνο τέτοιοι μπορούν. Ο ίδιος εμφανίζεται σε fora απολογητικός για το κυρηγματικό του ύφος και την ηθικολογία του, αναγνωρίζοντας το λάθος του. Το πρόβλημα όμως, για εμένα, είναι πρόβλημα και ζει στο δωμάτιο κι εμείς κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε γιατί είναι πιο βολικό για εμάς να το αγνοούμε. Και δεν μιλάμε για εκμετάλλευση τύπου μαστίγια και sweatshop-που υπάρχουν κι αυτά. Μιλάμε για τις πολιτικές συνθήκες που όχι απλά ευνοούν κάποιες βιομηχανίες κάνοντας τα στραβά μάτια σε πολλά θέματα, από περιβαλλοντικά έως κοινωνικά. Δεν θέλω να επεκταθώ, γιατί κι εγώ σε εικασίες θα υποπέσω και θα με φάνε ως ηθικολόγο μετά. Άλλωστε κι ο ίδιος λέει ότι δεν μπορείς να το αποφύγεις, είναι παγκόσμιο, πανανθρώπινο και είναι κι αυτός συμμέτοχος. Απλά ο καθένας επιλέγει την οπτική του και καλώς. Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε καθολικά τις καταναλωτικές μας συνήθειες για να δικαιούμαστε κάτι το "δικαιότερον". Ανέφερα το παράδειγμα με τις φράουλες πριν. Ακραίο. Πάντως δικαίως οι περισσότεροι επισημάνατε το άσχετο και ασυμβίβαστο του "εργοστασίου της Ασίας με το εργαστήριο ή βιοτεχνία της Ευρωαμερικής" Αnyways, το θέμα είναι οι κιθάρες και γιατί κοστίζουν όσο κοστίζουν ή αξίζουν όσο αξίζουν. Έχω βρεθεί ουκ ολίγες φορές να υπερασπίζομαι τη δουλειά μου και τα αυτονόητα, όχι σε γονείς παιδιών που μαθαίνουν κιθάρα, ούτε σε μουσικούς της κρεβατοκάμαρας, αλλά σε επαγγελματίες και ημιεπαγγελματίες που μπορούν να απαξιώσουν τον βιοπορισμό σου, σε βαθμό προσβλητικό, συγκρίνοντας μήλα με πορτοκάλια. Δεν θα μπω σε διαδικασία συγκρισης φθηνών - ακριβών, καλών-κακών. Χιλιοειπώθηκε ότι υπάρχουν ακριβές μπούρδες και φθηνά διαμάντια και το ανάποδο (Για να είμαι ειλικρινής, η οργανοποιία στην Ελλάδα παραπαίει. Η ποιότητα των οργάνων που σκαρώνονται είναι από αποδεκτή έως απαράδεκτη, και το ίδιο και η στάση μας απέντι στον μουσικό -καταναλωτή. Και αν δεν κάνουμε την αυτοκριτική μας σύντομα, θα πέσει το ταβάνι να μας πλακώσει. Είναι και λίγο φαύλος κύκλος). Αυτό που διαφέρει, τουλάχιστον όσον αφορά την τιμή του χειροποίητου, είναι ότι στη μία περίπτωση μιλάμε για βιοπορισμό και στην άλλη για κέρδος. (Το κέρδος δεν το αναφέρω ως αρνητικό, αλλά ως μέτρο σύγκρισης). Έχω ακούσει πολλές φορές το " 4-5 κατοστάρικα είναι τα υλικά, 2 χιλιάρικα την πουλάς, άρα έχεις 1μιση χιλιάρικο κέρδος". Πόσο βολικό θα ήταν και για εμένα. Είχα κάνει και παλιότερα ένα case study του τύπου, πόσο θα κοστολογούσες μια κατασκευή Telecaster-οειδή, με καλά υλικά (όχι φθηνιάρικο hardware, oύτε όμως και hi-end, εκτός ίσως των μαγνητών). To είχα αναρτήσει στο socialmedia προφίλ του εργαστηρίου. Κανα διχίλιαρο έβγαινε-ΠΡΟ ΦΟΡΟΥ. Για να είναι βιώσιμο. Άρα ο Ρουοκάγκουρας στη Φινλανδία με το 3χίλιαρο είναι bargain. Κρίμα γιατί πάλι μισόλογα κατάφερα να προλάβω. Κι είναι κι ένα άλλο ωραίο ψυχαναλυτικό θρεντ που ήθελα να γράψω-αυτό με τις μουσικές που έχουμε ακούσει στη ζωή μας. Θα κλέψω λίγο χρόνο επαναλαμβάνοντας κάποια πράγματα μέσω link ή κάνοντας quoting μου από παλιότερες συμμετοχές μου σε posts σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Aν και πολύ φοβάμαι πως προβαίνω σε αιτιολογία ύπαρξης χειροποίητου, την οποία δεν αμφισβήτησε κανείς. Sorry. Περι χειροποίητου ακουστικού οργάνου: Απάντηση #16 https://www.noiz.gr/index.php?topic=212745.msg928066#msg928066 "Όσον αφορά τα hi-end χειροποίητα (ή μη) όργανα, το έχω ξαναπεί. Κάθε όργανο αξίζει τόσα χρήματα, όσα είναι διατεθειμένος κάποιος να διαθέσει. Αν o Vinny Fodera ( βάλε ό,τι άλλο κυκλοφορεί σε hi-end, Sadowsky, Alembic, Ken Smith, Ritter, κλπ.) φτιάχνει όργανα τα οποία ΔΕΝ άξιζαν τα λεφτά τους, από το '83 έως τώρα θα είχε απλά, κλείσει. Η φροντίδα και το ενδιαφέρον μετά την πώληση είναι ασφαλώς δεδομένα και η εμπειρία ενός τέτοιου οργάνου είναι συνήθως ολοκληρωτική, σε κάθε επίπεδο. Κάθε συνειδητοποιημένος κατασκευαστής, έχει κατά καιρούς εφιάλτες με κάποιο από τα όργανά του να διαλύονται, από μόνα τους, χωρίς λόγο, ή από δική του απροσεξία. Για όργανα τα οποία χτίζονται στα όριά τους (δομικά-ηχητικά) αυτό μπορεί να είναι μεγάλος βραχνάς, ειδικά αν αυτά ταξιδεύουν πολύ. Θεωρούμε τα 8 ή τα 10 χιλιάδες ευρώ υπερβολή και, ως ένα βαθμό είναι. Η εμπειρία μου δείχνει ότι αυτά τα όργανα είναι φτιαγμένα για επαγγελματίες αλλά δεν απευθύνονται απαραίτητα σε επαγγελματίες. Κάθε μουσικός, έχει το δικαίωμα και το ψώνιο, αν θέλετε, να θέλει να αποκτήσει ένα όργανο, όχι ως αντικείμενο πλέον, αλλά ως εμπειρία ζωής. Όπως κάποιος κάνει ένα ταξίδι ή συλλέγει γραμματόσημα ή τρέχει σε μαραθωνίους ανά τον κόσμο. Η απόκτηση ενός τέτοιου οργάνου είναι εμπειρία, πέρα φυσικά από το πρακτικό του ζητήματος. Εγώ τις προάλλες, σκεφτόμουν, ως πρώην καπνιστής, πόσα χρήματα έχω ξοδέψει κατά την καπνιστική μου ζωή...ε λοιπόν εξοργίστηκα με τον εαυτό μου. 12 χιλιάδες ευρώ! Οπότε δε χρειάζεται κάποιος να είναι μεγιστάνας για να αποκτήσει ένα τέτοιο όργανο. Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Τι να πουν και οι φουκαράδες οι πνευστοί, που για να πάρoυν ένα όργανο αξιώσεων (επιπέδου αντιστοιχίας- Fender Am Std), πρέπει να πλησιάσουν το μισό δεκαχίλιαρο. Για να μην αναφερθώ σε όργανα ορχήστρας ( French Horn, Oboe, Double Bass κλπ... )" σημ. για να μην παρεξηγηθώ: Αυτά τα γράφει οργανοποιός ο οποίος τον τελευταίο χρόνο σχεδόν, παίζει με Epiphone καραστοκ, χωρίς τίποτα αλλαγμένο πάνω της. Ούτε το nut. "Καμία κιθάρα φτιαγμένη με σκοπό το κέρδος, δεν αξίζει τα λεφτά της( είτε αυτή κοστίζει 100€ είτε 30.000€). Οποιαδήποτε κιθάρα, από 100€ έως 30.000€ (αν μιλάμε για καινούριο όργανο), αξίζει τα λεφτά της, όσο κάποιος είναι διατεθειμένος να πληρώσει για να την αποκτήσει."