Πνοή και Νύξη

Δεν ξέρω αν είναι οι αγαπημένες μου, αλλά βάζω τις τρεις που μου έρχονται αβίαστα. https://www.youtube.com/watch?v=Xucn9AsD0SU

Θα πρέπει το bridge plate να το γειώσεις με ξεχωριστό καλώδιο. Πριν από αυτό πρέπει να κόψεις την επαφή του bridge plate με το ground wire του μαγνήτη. Oπότε θα έχεις τρία καλώδια από το μαγνήτη. ( Μπορείς να κάνεις τον neck αντί του bridge έτσι, αν σου είναι πιο εύκολο ) edit: Bridge plate λέγοντας, εννοώ bridge pickup base plate. Tην μπρούντζινη πλάκα στη βάση του μαγνήτη

Thanx Terry. Ήταν δική του επιλογή, όολα τα ξύλα εξ αρχής. Τσίνησα λίγο στην αρχή με το συνδυασμό Ovangkol-Bubinga ( ασύνδετα χρωματικά ) αλλά το συνήθισα. Για το bubinga ηθελα οπωσδήποτε να γίνει weight relief. Παρ' όλο που έχω μια σχετική εμμονή με το βάρος του οργάνου ( θέλω να είναι όσο πιο ελαφρύ γίνεται), το μπάσο είναι άλλο κόλπο. Θεωρώ πως για να μπορέσει το όργανο να χειριστεί τον όγκο και το μήκος της χορδής χωρίς χάσει τον έλεγχο, πρέπει να έχει στιβαρότητα, και αυτή έρχεται μόνο μέσα της μάζας. Θεωρώ τα 4,1kg έναν καλό συμβιβασμό, ειδικά για τέτοιου είδους όργανο, που έχει ζυγιστεί και "κεντροβαριστεί" με τέτοιο τρόπο που τα 4,1kg φαντάζουν πολύ λιγότερα πάνω στη ζώνη. Στα ηλεκτρικά είμαι κι εγώ της minimal φιλοσοφίας πάνω στο όργανο. Δεδομένου ότι θα χρησιμοποιούνταν και καλό preamp (Darkglass) αποφασίσαμε να το απλοποιήσουμε. Μάλιστα, μετά από κανα-δυο δοκιμές σε live, κρίθηκε αχρείαστο και το Darkglass, προς έκπληξή μου. Ευχαριστώ. Δυστυχώς οι φωτογραφίες ήταν αρκετά πρόχειρες ( λόγω εγκατάλειψης εξοπλισμού ). Το background είναι ο τοίχος στον ακάλυπτο του εργαστηρίου. ;D ;D

Α) Δουλεύουν σίγουρα ως humbuckers, ή παίζει να λειτουργεί μόνο το ένα πηνίο? Β) Το καλώδιο που τρέχει από το 3way έως το control cavity είναι θωρακισμένο? ( έχεi μπλεντάζ?) Γ) Εφ' όσον ακουμπάς τα tuners και ησυχάζει, η βαφή της γέφυρας δεν επηρεάζει. Δ) Κρατώντας την κιθάρα σε στάση παιξίματος, όταν την απομακρύνεις από το σώμα σου , μειώνεται ο θόρυβος? Ε) Όπως είπε και ο SF, το mute-άρισμα του θορύβου δείχνει ότι η γείωση δουλεύει. Έχει υπ' όψη ότι μιλάμε για humbuckers όχι για noiseless. ΣΤ) Τσέκαρε το καλώδιό σου. Δοκίμασε με άλλο. Z) Φρόντισε όλα σου τα hot καλώδια και σημεία κολλησης, να είναι μακριά από το shielding. Κάνε Α/Β test σε περιβάλλον studio, με κάποιο άλλο όργανο.

Thanx άπαντες για το feedback Δεν ξέρω. Χαχαχα! Απλά έτσι μας βγήκε έτσι έγινε. Κυρίως επιθυμία του κατόχου. Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω. Κάποιοι προβάλλουν ηχητικούς λόγους. Εγώ αμφιβάλλω, ειδικά για κάτι τόσο low down συχνοτικά. Μπορεί και να κάνω λάθος. Thanx. Δεν είναι αυτός ο πρωταρχικός ρόλος της λογικής του single-cut. Ίσως να μην είναι καν λόγος. Κυκλοφορούν double cutaways με πολύ πιο "εύκολο" access. Kαι είναι σχεδόν αδύνατο να παιχτεί με παραδοσιακό "ροκ" τρόπο, κάτω από το 13-14 τάστο, δηλ. αντίχειρα κοντά στη μπάσα μεριά και το όργανο κρεμασμένο χαμηλότερα από τον...λαιμό ;D ;D ;D. Χ-minor ευχαριστώ. Κι εγώ το ίδιο σκεφτόμουν. Όποτε έβλεπα single-cut μου φαινόταν "υπερβολικό", άβολο, ακανόνιστο, σε γενικές γραμμές άσχημο, εκτός από μία περίπτωση. Ήταν και λίγο εκτός νερών μου από άποψη αισθητικής. Προσπάθησα να το μαζέψω όσο μπορούσα. Nάσο, ανασφάλεια είναι η λέξη. Δεν είμαι κανας gourou και δεν έχω τυφλή εμπιστοσύνη στο υλικό που λέγεται ξύλο. Ήθελα να έχω δικλίδα ασφαλείας, σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Επιπλέον ήταν το πρώτο αυτού του είδους που σχεδίασα/έφτιαξα, οπότε ήθελα κάποιο plan b σε περίπτωση που κάτι δεν έστεκε. Γιατί όλα καλά στο χαρτί, αλλά 3-D αποκτά άλλο βάρος το πράγμα. Ίσως σε επόμενες υλοποιήσεις να γίνει προσπάθεια. Και για glued-neck (δεν ξέρω γιατί έχει επικρατήσει ο όρος set-neck) αλλά και για thru. Είναι πολύ πιο πολύπλοκο βέβαια, και ξεπερνά κάποια όρια κοστολόγησης.

Kαλύπτω την παικτική/τεχνική μου γύμνια κάτω από συναισθηματισμούς...τι να κάνω? Να πάτε τώρα στο άλλο θρεντ, αυτό με το 5χορδο, ακόμα εδώ είστε; ;D ;D

Έλα, μεταξύ μας είμαστε. Τον πήρες τον ήχο αλλά δεν το ξέρεις. Εγώ δεν "ψώνισα" ποτέ με βάση τον ήχο. Κοιτάς στον καθρέπτη που λέγεται "κιθαριστικά μου ινδάλματα" και παίρνεις κλίση εκεί που κάνεις εικόνα τον εαυτό σου πιο κοντά στο ζητούμενο. Πες το ήχο, πες το ροκσταριλίκι, πες το attitude, πες το ό,τι θες. Γι' αυτό και παίρνεις πολλά όργανα διαφορετικά και σε εικόνα και σε ήχο. Για να θρέψεις το, εκ των πραγμάτων, ανεκπλήρωτο. Είναι σαν να μου λες ότι το πρώτο πράγμα που σε ελκύει σε μια γυναίκα (excuse my stereotyping or slight sexism) είναι το πνεύμα. Το όργανο το παίρνεις για τη συνολική αισθητική που αποπνέει (περιλαμβάνεται και ο ήχος σε αυτό). Δεν ξέρω. δοκίμασέ το, μπορεί να εκπλαγούμε. Εγώ νομίζω ότι με λίγο compression και λίγο EQ tweaking ίσως και να 'ρθει. Ο ήχος του Strat single coil είναι πάνω κάτω ο ίδιος σε ό,τι υπόβαθρο και να τον θέσεις. Αυτό που αλλάζει είναι επιμέρους στοιχεία ( attack, swell, sustain, overtones ). Αν το περάσεις αυτό από μια αλυσίδα καλωδίων, κυκλωμάτων, λυχνιών, μεγαφώνων, καμπινών...ε κάπου ξεφτίζει το πράμα. Μάλλον τα μπέρδεψα κι εγώ. Πάω να παίξω Sultans of swing με μια Flying V... ;D

Άν από την Τele βγάλεις τo bridge και βάλεις trem ή hardtail, θα πλησιάσεις. Αν φυτέψεις έναν Strat μαγνήτη στην Tele, bang! Τον πήρες τον ήχο. Η SG είναι φύλλο χαρτιού με μάζα/πυκνότητα/ακαμψία υποπολλαπλάσια της γκουμούτσας LesPaul + το μανίκι έχει εκ των πραγμάτων άλλο resonance, άρα και δόνηση χορδής μεγαλύτερης "έκθεσης". Μην πάμε σε ηχους και χροιές, δεν θα βγει άκρη. To point μου είναι ότι (ηλεκτρική)κιθάρα παίρνει κανείς με αυτή τη σειρά των αισθήσεων. Όραση, ακοή, αφή, όσφρηση + έκτη αίσθηση που προβλέπει αν θα επαρκούν οι πόροι για την απόκτησή της. ;D

Μάλλον δεν καταλάβατε τι θέλω να πω. Πες ότι θες να πάρεις τον ήχο της Strat. Aν είχες να διαλέξεις ανάμεσα σε ένα τετράγωνο alder με Strat specs και σε μια Les Paul, τι θα έπαιρνες? Πάλι τον ήχο? Και αφού έχεις Strat, γιατί παίρνεις μια δεύτερη ή μια τρίτη πχ? Kαι μάλιστα άλλο χρώμα. Οι superstrat γιατί ήταν φοσφωριζέ με neon αυτοκόλλητα και holoflash και leopard skin κλπ? Τον ήχο τον έχεις όπως και να 'χει. Όμως αν δεν μοιάζει με Les Paul, δεν ακούς Les Paul.

Καταργήθηκε το εικονίδιο "μπα..." ;D Θέλω να πω, δεν παίρνεις μια Stratocaster για τον ήχο της... Μια Les Paul για τον ήχο της... Μια ΕS 335 για τον ήχο της... Τις παίρνεις γι' αυτό που αντιπροσωπεύουν αισθητικά. Αν τις έπαιρνες μόνο για τον ήχο, τότε μια τετράγωνη alder με τρεις μαγνήτες και τρέμολο θα σου έκανε τη δουλειά της Stratocaster ηχητικά. Έχεις συνδυάσει τον ήχο με την εικόνα.

Kαλησπέρα σε όλους. Πριν από κάμποσο καιρό ολοκληρώθηκε η κατασκευή ενός custom 5χορδου ηλεκτρικού μπάσου, σε σχέδιο και φόρμα δική μου σε συνεννόηση πάντα με τις προτιμήσεις του μουσικού για τον οποίο προοριζόταν. Πρόκειται για το Camel. Ένα 5-άρι single cut με μοντέρνα προσέγγιση στην αισθητική και vintage καταβολές χάρη στους J-bass Αlligator του Nίκου Ασημένιου (aka Silver pickups). Kλασσικό J-bass κύκλωμα με vintage oriented μαγνήτες. Στο αισθητικό κυριαρχεί ο συνδυασμός της ολοένα και πιο δημοφιλούς, single cut προσέγγισης, με αναφορές και πάλι στον offset χαρακτήρα του Jazz bass. Το σώμα είναι bubinga με weight relief και επίσης bubinga cap, από το ίδιο slab ξυλείας. Μανίκι bolt (many)-on, από ovangkol με ταστιέρα birdseye maple και figured poplar headplate. Στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα στιβαρό υπόβαθρο για τους μαγνήτες ( βαρύ και σκληρό bubinga, άκαμπτο ovangkol, μικρότερη ελεύθερη επιφάνεια μανικιού λόγω singlecut, full contact bridge ) με στόχο το χαμηλό action και, δευτερευόντως, ελαχιστοποίηση deadspots και καλό balance-κέντρο βάρους τόσο σε καθιστή όσο και σε όρθια θέση. Με αρκετή υπομονή και λίγη τύχη, ο στόχος επετεύχθη και το όργανο βρέθηκε σε περιοδεία όλο το καλοκαίρι, ενώ συνεχίζει ακάθεκτο σε εμφανίσεις και προσεχώς, ηχογραφήσεις. Θα το δείτε να παίζει αν βρεθείτε σε κάποια συναυλία της Ματούλας Ζαμάνη ή των Λάργκο, as of 2018. Σχόλια, παρατηρήσεις, κριτικές, εντυπώσεις, απορίες, ευπρόσδεκτα. Ευχαριστώ, Φάνης Πλουμής, Αlfa Handcrafted Guitars. Ακολουθεί full spec list και φωτογραφίες. Alfa Handcrafted Guitars "The Camel" bass, specs: -Chambered Bubinga body, bubinga cap. Contoured forearm, contoured tummy cut. -Ovangkol neck -Birdseye Maple Fretboard -Glow-in-the dark side markers -Figured poplar headplate -Ovangkol truss rod cover -Schaller BM Light tuners -Buffalo Horn Nut -Babicz full contact bridge (71mm spread). -Burl poplar-on plastic control cover -Kluson strap-pins -Scale length 34.4" (874mm) -Conical section fretboard 14" at 1st 16"at 24th. -Nut width 44.5mm. String spread at nut: 36mm -Headstock angle: 8° -Neck profile: assymetrical -Neck depth: 22 mm at 1st fret, 23.5mm at 12th. -Frets: jumbo (2.8x1mm) -Pickups: Nick Silver "Alligator" custom 5-string set. -Vol,Vol, tone controls. CTS pots -Finish: Tru-oil™, Bison wax. Control plate is finished in nitro-alkyd lacquer. -Weight: 4.1 kg

Θυμήθηκα τώρα ένα παλιό βίντεο με τον ίδιο τον Ritter να επισκέπτεται περίπτερο Κινεζικής εταιρίας που κάνει ξεδιάντροπες κόπιες του, και ρωτούσε ποιος τα σχεδίασε. :) Κι εδώ ένα "factory" tour για όσους αρέσκονται στην εμβάθυνση. Κι ένα "αλαφρύ" διαφημιστικό making of μιας ιδαίτερης Porsch:

Μόλις αντιλήφθηκα πόσο κιθαρονέρντουλας είμαι. "Shields? Τι κιθάρες είναι αυτές?"...είπα, κι ετοιμάστηκα να τις googl-άρω... :)

Tι να κάνουν κι αυτοί οι φουκαράδες. Φτιάνουν Stratocasters και Lespauls τους λένε copycats, ανέμπνευστους-αντιγραφείς, μη δημιουργικούς. Φτιάχνουν κάτι extreme, ασυνήθιστο, original, τους λένε παρωχημένους, υπερβολικούς, attention whores. Φτιάχνουν κάτι που δεν εμπίπτει στα δύο παραπάνω, τους λένε κάνουν παραλλαγές των γνωστών, Les Paul with a twist, Strat οn Steroids, Tele από το τσέρνομπιλ. Έχουν απηυδήσει! ;D Ήχο, ούτως ή άλλως δεν νομίζω ότι είχαν ποτέ οι ηλεκτρικοί. Its all about the μάτι. Πάντως η κριτική είναι κάτι που φαντάζομαι το επιζητούν, εφ' όσον κάνουν τόσο εμφανή σχέδια-statements. Oύτως ή άλλως δεν στοχεύουν τόσο σε μάζα, όσο σε αναγνωρισιμότητα. Εμένα μου αρέσει ο Pagelli, πέραν κάποιων εξαιρέσεων.

Το hype έχει να κάνει με την εικόνα. Όλες οι κιθάρες, ηλεκτρικές ακούγονται. H τεχνολογία του pickup έχει παραμείνει ίδια και απαράλλακτη. Τώρα, αν κάποιος αγοράζει λεσπόλ του 59 για τον ήχο, πρόβλημά του.

Nαι, ωραία, και τώρα όλοι θα πηγαίνουν στα live να τους την παίξει. Κιμπάρης. Πήρε αξία το όργανο.

Aν και απέχω κάποια έτη φωτός από το ιδίωμα, παρ' όλα αυτά αναγνωρίζω ως shredmeister και father of all little shreddists τον αχώνευτο (αλλά γουστόζο) Σκανδιναβό. Όσο hate και να πέφτει, είναι ο ένας, ο πρώτος και ο πιο ψηλά. Έχω ακούσει μέχρι και ολόκληρο δίσκο του και όχι μόνο μία φορά. Aπό την άλλη, ελλείψει γνώσεων και εμπεριστατωμένης άποψης, οι περισσότεροι με αφήνουν αδιάφορο πέραν του Nuno. Βρίσκω όλο το pornografftti ένα μικρό σεμινάριο βιρτουόζικης ροκ κιθάρας με γούστο, νεύρο, ρυθμό και πολύ καλό παίξιμο σε όλα τα επίπεδα, τουλάχιστον στο είδος που υπηρετεί. Extra credits στο ότι τα παίζει όλα αυτά με την κιθάρα τόσο χαμηλά κρεμασμένη... ;D ;D To intro στo του κομματιού στο βίντεο, στο δίσκο το παίζει ο Dweezil ( διορθώστε με αν έχω λάθος). https://www.youtube.com/watch?v=d3W3U3jXls4

Το πρόβλημα που περιγράφεις, είναι υπαρκτό και γίνεται ακόμη εντονότερο σε όργανα που έχουν 7,25" radius ταστιέρας, ή έχουν υποστεί refret στο oποίο έχει γίνει υπερβολικό bevel στις ακμές των τάστων ή/και υπερβολικό rolled edge στην ακμή της ταστιέρας. Επίσης παίζει ρόλο και το NUT, συνδυαστικά με τα παραπάνω, όπως προειπώθηκε. Δυστυχώς δεν μπορείς να το αλλάξεις αυτό αν η κιθάρα σου είναι string thru. Χρησιμοποίησε τη schaller-μπορεί να ήταν ιδέα σου αυτό με το sustain. Mπορείς να απευθυνθείς σε custom parts κατασκευαστές (υπάρχουν εδώ στην Ελλάδα) αν θέλεις. Mπορείς να "στριμώξεις" λίγο ακόμη τις χορδές πάνω στα saddles. Eπίσης να "μετατοπίσεις" το μανίκι προς την μπάσσα μεριά, που doesn't matter a lot.

Δεν μπορούν να ισχύουν και τα τρία?

Τεράστιο μέρος της ελληνικής δισκογραφίας έχει γραφτεί με κακό ντιστόρσιο. (ελληνικίλα).

Οοου εξαιρετικά πάει. Εν μέσω πλήρους απαξίωσης από το, ομολογουμένως, σαρκοφάγο κιθαριστικό κοινό, Κάτι μισά δις χρέη, εν όψει πτώσης του Guitar Center= πιθανώς το πιστόλι του αιώνα, την πώληση του εργοστασίου του Μέμφις για τάχαμου νέες φοβερές εγκαταστάσεις, την μη παρουσία στη ΝΑΜΜ, τις απανωτές ατυχείς επιλογές στο σχεδιαστικό και στο προϊόν. Όλα καλά.

Κι από αυτές εμπνεύστηκε ο Τζουσκεβάιτις τη χρεωκοπία της εταιρείας του https://reverb.com/news/gibson-reveals-semi-hollow-version-of-controversial-modern-double-cut?utm_campaign=1612019_bloggibsondblcut&utm_medium=FB&utm_source=FB

Αυτό το headstock μάλιστα. Αυτό έδειξε το δρόμο. Το δρόμο της εξόδου Spot on! Όντως.

Μια σρατοκάσθερ χωρίς γλουτένη παρακαλώ. ;D ;D Ε, να, είναι τόσο προχειράντζα, που για να πουλήσει τη βγάζει σε limited edition, special run, collectors choice, private stock, 56 1/2 anniversary, water closet και sell my priest. ;D ;D Υ.Γ. Θέλει πολλά σχεδιαστικά μυαλά να βάλουν τον τριθέσιο διακόπτης αυτής της jaguar-ο-τέτοιας εκεί? Τόσο limited edition που δεν θα παίζονται... ;D Ποια Fender ρε, πάμε γι΄άλλα. Άσε, δεν τσιμπάω, έχω φάει παπά. Γιούσκεβιτς θεέ πάρε την ΠΑΕ.

Δεν χρειαζεται να κάνεις κάτι κραυγαλέο στο όνομα του design. Μιλάμε για την μεγαλύτερη κιθαροπαραγωγό όλων των εποχών. Αν η πρότασή της για νέα μονδέλα είναι φώτοσοπ της κακιάς ώρας και αντίγραφα γκιψονοτέλε-μιας και είναι επίκαιρη η επικείμενη πτώση και ας αρπάξουμε κι από εκεί- τότε sorry αλλά κι εγώ θέλω να "κολλήσω" συντηρητικά. Νέο design και σχεδιασμός δεν σημαίνει απαραίτητα super wow νέες προτάσεις. Υπάρχουν εκατοντάδες τομείς διαφοροποίησης/βελτίωσης του προϊόντος. Ναι ωραίες αυτές οι Telespaul, αλλά αυτά τα κάνανε οι μπουτικάδες πριν από 30 χρόνια και συνεχίζουν. Όταν η Fender πήγαινε αυτοί γυρνούσαν. Και όλη αυτή η μαρκετίστικη μπούρδα "αχ διέρρευσαν τα νέα μοντέλα που ήταν επτασφράγιστο μυστικό" και "κάτι σπουδαίο ετοιμάζεται που θα χαλάσει κόσμο" εμένα με έχει κουράσει, αν όχι αποστρέψει τελείως από τους big 2. Στο Kisekae και η γιαγιά μου φτιάχνει κιθάρες. ΥΓ το τελευταίο block inlay σε αυτή την πορτοκαλάδα Τele τι φάση?