Πνοή και Νύξη

Αθώα ερώτηση. Τι το "κακό" έχει το pcb σε σχέση με τον ήχο ή την αξιοπιστία; Αντιλαμβάνομαι το μειονεκτημά του σε καταστάσεις επισκευής, overhaul ή mod από έμπειρους τεχνικούς. Επένδυση σε μουσικό εξοπλισμό αξίζει μόνο σε περιπτώσεις (πραγματικά) vintage ή future collectibles. Η πρώτη περίπτωση θέλει πολλή τύχη και καλό αρχικό κεφάλαιο (να χτυπησεις δηλ. 2-3 οργανα μεγάλης αξιας (Μartin, Gibson, Fender, πχ 10χιλιαδες εκαστο, με 6-7 χιλιάρικα. Εκεί εχεις ένα θεωρητικό κερδος γυρω στο 10χίλιαρο με το οποίο μπορείς να ανατροφοδοτήσεις νέα αγορά. Αυτό προϋποθέτει επίσης και δικτύωση σε κυκλους συλλεκτών αλλα και πολλή τύχη στο ψάξιμο. Με το διαδίκτυο λίγα περιθώρια εχουν μεινει πλέον.) Η δεύτερη περίπτωση θέλει διορατικότητα. Οι υπόλοιπες αγορές δεν ειναι επενδυση αλλά τέρψη της παρόρμησής μας για νέο εξοπλισμό. Από την οποία άλλες φορές βγαινουμε χαμένοι, άλλες κερδισμένοι αλλά στο γενικό ταμείο, μάλλον μείον βγαίνουμε όλοι καθώς η ταση ειναι οι τιμές των νεων προϊόντων να πέφτουν διαχρονικά, παρασύροντας φυσικά και τα μεταχειρισμένα.

Ευχαριστώ αλλά νομίζω ότι τα χερια και η μηχανική μνήμη καθοδηγούν το μυαλό εν μερει καθώς και το μυαλό, από αμυνα πιθανον, δεν πηγαινει σε μερη περα από το comfort zone των χεριών. Και αυτό ειναι σε καποιο βαθμό, δεικτης ικανοτητας στο όργανο. Το πετυχαίνω μεν κατά 80-90% εδώ, αλλά στο στενό δικό μου πλαισιο που ειναι ξερωγώ ενα 15-20% καλών μουσικών ή ενα 0.5% του Benson. Ειχα καιρό να το κανω και το θυμήθηκα ευκαιρίας δοθεισης. Δεν θα μπορουσα ουτε γι αστειο να βγαλω τον φρασεολογικό/τεχνικό πλουτο που βγάλαν τα παιξίματα τα δικα σου, του panorios, του gvour, του jimipap και των υπολοίπων που στύβετε την ταστιερα. Αλλά θενξ anyway, ωραίο jam!

Eδώ σκέφτηκα ότι θα βόλευε να έχω τη φωνή σου. Σε κάποια στιγμή ένα μίνι ανεύρυσμα το γλίτωσα. Θενξ ενιγουέι. Δοκίμασέ το, ειλικρινά σε πάει αλλού. Γι' αυτό και δεν έβαλα κάποιον ήχο, δεν ήθελα να "φτιαχτώ" και να παρασυρθώ σε κιθαριστικά σολίδια. Επίσης, μ' αρεσει αυτή η "καρφίλα" σε τέτοια στυλ.

Ρίχνω και το δικό μου, εντελώς τσαπατσούλικα, stratocaster japan-middle pickup kinman, καρφί κάρτα ήχου, αλλά: Έκανα μια άσκηση που είχα καιρό να την κάνω, ηχογράφησα παράλληλα τη φωνή για να αποφύγω να παίξω κιθαριστικά. Στην ουσία είναι ένα παιχνίδι επιβολής του μυαλού πάνω στο χέρι ή του χεριού πάνω στο μυαλό, στο τι θα παίξει. Στο τέλος που σταμάτησα τις γκαρίδες μου βγήκε κατα λάθος το lick από ένα κομμάτι που δεν θυμάμαι ποιο είναι. Reverb και compressor μόνο στο DAW. Τhanks @Jazzjoker και λοιποί, ωραία μαθηματάκια είναι αυτά τα jam. funkjam noiz.mp3

-Κάτσε μάθε να παίζεις κιθάρα ρε όλη μέρα τσιγκι-τσιγκι μας γάνωσες το κεφάλι. -Μα αυτό κάνω πατέρα. -Ε τότε μάθε πώς μαθαίνουν.Εγώ στην ηλικία σου πρώτα μάθαινα καλά και μετά μάθαινα. -Την πέτρα τι ώρα την έστυβες;

https://c.tenor.com/FqtrmREUPwIAAAAM/gun-slinger-gun.gif

Ρε τρελέ κοντεψαν να σπάσουν τα ατσάμια των παραθυριώνε. Έκανα την καρδιά μου πέτρα και το ακουσα καθως ειναι από τα ασθματα που απεχθάνομαι πιο πολύ απ ό,τι ο SF το δημοψηφισζμα. Έχεις μια ιδιαιτερη χροιά που θυμίζει σε πολλες περιπτώσεις Robert Smith. Ειναι εμφανές ότι δεν ξερεις τι να κάνεις με τον αέρα που αποθηκευεις στα πνευμονια σου και άλλες φορες σου βγαινει περισσοτερο, άλλες λιγοτερο απ' οσο πρέπει με αποτελεσμα να μην μπορείς να ελεγξεις ακριβώς το pitch. To vibrato σου ειναι αρκετά εμφανώς τεχνητό. Αλλά ρε φιλε η ένταση που βγαινει είναι θηριώδης, σαν μακεδονιτικος ζουρνας ενα πράμα οπότε παρασύρεις τον άλλο στην ερμηνεία σου. Έχω την εντύπωση ότι στο mix τονιζεις συχνότητες που ειναι ηδη λιγο τονισμένες στη φωνή σου. Αυτά. AC/DC, Guns n Roses, Aerosmith, Rolling Stones. Εκεί κινεισαι νομιζω. Η προσέγγιση Ian Gillan ήταν λίγο sacrilege.

https://www.nakas.gr/prd/pac-311hbl-hlektpikh-kithapa-yamaha Κατά την άποψή μου, δεν υπάρχει καλύτερο όργανο για τα χρήματα που δίνεις γι' αυτήν, σε αυτή την κατηγορία. Οι Squier Classic Vibe που αναφέρθηκαν έχουν λίιγο ξεφυγει σε τιμή, αλλά εξακολουθεί να αποτελεί όργανο που εμπνέει και είναι αξιόπιστο (με ελαχιστη εως μηδενική φροντιδα) για κάθε χρήση, ακόμη και "επαγγελματική". Μην τρομαζει το τρέμολο, ειναι κάτι που μπορεί να ρυθμιστεί για trouble free παίξιμο, έστω για αρχή. Κάποια Epiphone SG ίσως όπως αναφέρθηκε, είναι καλή λύση. https://www.nakas.gr/prd/epiphone-sg-muse-wanderlust-green-metallic-hlektriki-kiuara Οι Vintage επίσης που αναφέρθηκαν είναι trouble free, κανονικότατα όργανα με αξιοπρεπεστατο hardware και μαγνήτες. https://www.musicpower.gr/el/proionta/mousika-organa/kithares/ilektrikes-kithares/vintage-v100cs-ilektriki-kithara-cherry-sunburst001608.html https://www.musicpower.gr/el/proionta/mousika-organa/kithares/ilektrikes-kithares/vintage-v72ftb-deluxe-thin-line-tele-ilektriki-kithara-tobacco-burst001886.html Οι περισσότερες από όσες αναφέρω, εκτός απροόπτου, παίζουν απ' ευθειας από το κουτί, με ελαχιστη ρύθμιση του καταστήματος. Για ενισχυτή, χωρίς να ειμαι σιγουρος, αλλα στην εποχή μας νομίζω με ένα καλούτσικο bluetooth ηχειο ή ακουστικά και μια εφαρμογη στο smartphone, μπορείς να βγάλεις πλέον πληθώρα πειστικών ηχων. Υπόθεση κανω, ας βοηθήσει καποιος που γνωριζει.

Υπ' όψη η red special είναι short scale 24" και με θηριώδες μανίκι άνω της ίντσας (1.1")

Όντως ειναι μεγαλη κουβέντα αρκεί να μη γινεται με αφορισμούς και επιθετικότητα. Σε ό,τι με αφορά δεν τσουζει-όπως λες-καθόλου η HB ή η καθε κιθαρα των 100€, εμένα, αλλά αυτον που θα την πάρει. Με χαρά αντι-προτείνω όργανα των 250/300€ ως αξιόπιστα ακομη και για επαγγελματική χρήση. Αυτοί οι οργανοποιοί που απαξιώνουν αυτά τα όργανα βρισκονται σε άρνηση και δεν βλέπουν τι γίνεται γύρω τους. Είναι ένα αναλώσιμο προϊόν, εχουν περάσει εκατοντάδες τέτοια από τα χέρια μου. Στοχεύει εκεί ακριβώς που ανέφερα στο προ-προηγούμενό μου post. Η δε διαφορά τους με τα όργανα των 250-300€ ειναι χαώδεις, εκτός αν θεωρείς ότι όταν χτυπάς ξύλο, ακούγεται ήχος ξυλου, οπότε ναι, αν αυτο περιμένεις, αυτό έχεις. Έχεις το attitude τύπου "shut up and play the damn thing" και μαζί σου, συμφωνώ σε πάμπολλες περιπτώσεις και κανένα προβλημα αν αρνείσαι να καλύψεις τη διαφορά από τα 150 στα 3000€. Πάντως δεν είναι ηλίθιοι ούτε αυτοί που αγοράζουν/κατέχουν όργανα των 3000€ αλλά ούτε και αυτοί των 150. Και ούτε απατεώνες αυτοί που πουλούν/φτιαχνουν όργανα των 3000. Η διαφορά στον ήχο και η ευτυχία που αντλούν κάποιοι από τον ήχο αυτό καθεαυτό και την ευφορία που προκαλεί ένα ποιοτικό χαρακτηριστικό του ήχου, δυστυχώς δεν περιγραφεται. Το ίδιο και η ανταπόδωση/αλληλεπίδραση αυτού με το αντικειμενο που τον παράγει. Ειτε αυτό ειναι των 100, ειτε των 10000€. Πολύ ευχαρίστως να μαζευομασταν και να τα λέγαμε δια ζώσης συχνά πυκνά. Άλλοι με τους πυκνωτές, άλλοι με τα ποτενσιόμετρα, άλλοι με τα κσύλα, άλλοι με τα alnico vs ceramic και μπορώ να συνεχισω ως το βράδυ. Είναι ωραίο πράμα οι κιθάρες

For every gig λεει. Επίσης λέει ότι έχει acidic sweat κι ότι είναι ψιλοκατάρα, οπότε πρέπει να αλλάζει συχνά. Guitar tech nazi alert: χρησιμοποιεί lemon oil στην maple ταστιέρα του. ΟΜG! (Και φυσικά καλά κάνει. Το lemon oil χρησιμοποιείται ως conditioner για το εσωτερικό των φαγκότων, που είναι γυμνό maple, τίποτα το μεμπτό).

Σε προσκαλώ να έρθεις στο εργαστήριο για μία εβδομάδα να παρακολουθήσεις πώς βγαίνει μια κιθάρα και πόση δουλειά χρειαζεται για να στηθεί και να παρουσιαστεί σωστά ένα μέρος του οργάνου σε μικρή, τοπική κλίμακα. 6 μέρες x10 ώρες. Καλό είναι να μην αφορίζουμε ούτε να γενικεύουμε. Θα έπρεπε να προσβληθώ κανονικά, αλλά θα σου δώσω ένα δίκιο, ως προς τον ελιτισμό και το κοινό στο οποίο στοχεύουν ορισμένοι κατασκευαστές. Ρίξτε λίγο τους τόνους. Αυτό δεν είναι review. Αυτό είναι μίσος για όλες τις κιθάρες πλην τις low budget.

Είμαι λογοτεχνικά αναλφάβητος. Διαβάζω με το ζορι όποτε το κάνω, για να μην παει χαμένο το δώρο ή ο χρόνος στη δανειστική βιβλιοθήκη. Τα περισσότερα βιβλία που ξεκίνησα να διαβάζω, έμειναν στη μεση, λογω πλήξης ή υποχρεώσεων. Είναι από τα πράγματα για τα οποία δεν ειμαι υπερήφανος. Αυτά έχω στόχο για τον επόμενο μήνα:

Χαχαχα, υπερμαγγανικό κάλιο. Ισχύει. Παίζουν κι άλλα μικρά πραματάκια ρόλο, όπως η ποιοτητα της επιμετάλλωσης του hardware ( αν εχει φθαρεί, η οξείδωση μεταφέρεται πιο εύκολα στις χορδες) ή αν ειναι maple η ταστιέρα (!!). Στις traditional maple ταστιερες το βερνίκι πεφτει πάνω από τα ταστα και μετά γινεται fret dress, όπου σπαει το βερνικι για να γυαλιστούν τα τάστα. Εκεί μεταξύ τάστου και σπασμενου βερνικιού μαζεύονται στιβαδες νεκρου δερματος, και η οξείδωση παραμένει "εγκλωβισμένη" σε ένα δύσκολο σημείο. Αυτή η πρασιναδα που φαίνεται στις maple ταστιερες, ειναι εγκλωβισμένη οξειδωση. Που περνάει και στις χορδές.

Δεν αναφέρθηκαν δύο πολύ βασικοί παράγοντες, η σύσταση του pH του δέρματος του καθενός και οι κλιματολογικές συνθήκες. Έχω δει κιθάρα πελάτη, τρεις μέρες μετά το σεταπ με φρεσκες χορδές και τρόμαξα. Πολλοί άνθρωποι χαλανε χορδές μόνο που τις βλέπουν. Επίσης όταν υπάρχει υγρασία στην ατμοσφαιρα, το φαινόμενο επιταχύνεται. Οπότε το νορμάλ του ενός, μπορεί να ειναι extreme για κάποιον άλλο. Γενικά ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές παραμετρους, συνθήκες και ανοχές που επηρεάζουν τον κύκλο ζωής των χορδών. 3-4 φορές το χρονο μου φαινεται νορμάλ για τυπική ημιερασιτεχνική χρήση, τηρουμένων όλων των παραμέτρων.

Νταξ, άκουσα @Jazzjoker και έπαθα σοκ. Πέρα από τα τεχνικά δηλ. κάτι glissando-σηκώματα που θα ζήλευε ο Πετρολούκας, η προσεγγιση, ο ήχος, η ροή. Στα αυτιά μου έβγαλε το πιο seamless αποτέλεσμα, όπου το ύφος ταίριαξε σε όλο το υπόβαθρο χωρίς διακριτές στυλιστικές μεταβάσεις ή εναλλαγές modes. Έχω την αισθηση ότι έπιασε ακριβώς το ζητούμενο από τη δομή και θα "έπαιρνε" το σέσιον. Πρεπει να ξανακουσω τα προηγουμενα και τα επομενα λιγο καλύτερα.

Ναι γιατί τη δευτερη φορά η τέταρτη νότα του μοτιβου είναι λαθος, θα έπρεπε αντί για G# να είναι G αν ήθελα να είμαι by the book. Όμως το έπαιξα όπως το σκέφτηκα, δηλ. για να προκαλέσει αυτόν τον τονισμό της αλλαγής μέσω της μη αλλαγής. Είναι μικρή σαν "περαστική", ξεβολεύει μεν, αλλα κρατάει αυτό που ήθελα. Την επανάληψη. Σαν να αναμετρήθηκα με το ακκόρντο και να έχασα για λίγο. Υπάρχουν κι άλλες "αμηχανίες" μέσα που θα μπορουσαν να γίνουν πιο στιβαρές.

Here's my take. Eλλείψει γνώσεων και chops, σχεδόν ποτέ δεν αυτοσχεδιάζω για να βγάλω κάτι αξιοπρεπές, οπότε το παιδεύω, σύνήθως δοκιμάζοντας πράγματα πάνω στο κομμάτι. Σε αυτό το σόλο νομίζω το πλέον βασικό και ενδιαφέρον μέρος είναι τα μέτρα που παίζουν G F# E και ειχα δύο σκέψεις, είτε να τονίσω αυτήν ακριβώς τη διαφοροποίηση απλά παίζοντας ακόρντα (όπως ο SF) και εντάσσοντάς τα στο σόλο ως ατόφιο μέρος του ή να παίξω ένα lick πριν από αυτό το μέρος επαναλαμβάνοντάς το και στο πρώτο μέτρο αυτού, στην ουσία τονίζοντάς το δια της σύγκρισης. Τα υπόλοιπα είναι απλά προσλαμβάνουσες απο τις μουσικές που άκουγα παλιότερα, ενώ στο τέλος έπαιξα με ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο (μου αρέσουν τα μοτίβα γενικά). Sorry αν η ορολογία μου πάσχει, είμαι παντελώς ακατάρτιστος θεωρητικά. Έγραψα με την Epi Firebird (DiMarzio MiniHumbuckers, τον Marshall Origin 20 με ένα sm58 μπροστά του, το "transistortion" του @alderbody, phaser από τη Line6 HD500 και λίγο reverb από το DAW. Yπάρχει και βίντεο από την προσπάθεια, αλλά δεν έχω χρόνο προς το παρόν για ανέβασμα... noiz solaki.mp3

Κι είπα να δοκιμάσω την τύχη μου. Τελικά μαλλον θα αφεθω στην τυφλα μου...

Καλα κρασά. Βαρέθηκα. @fusiongtr δεν αναφερόμουν σε εσένα.

Πάμε λοιπόν να ξανασυστηθούμε γιατί ορισμένοι ή δεν με ξέρουν καλά ή κάνουν ότι δεν με ξέρουν ή απλά ο ιός του χλευασμού και της τοξικής ανωτερότητας της γνώμης έχει χτυπήσει και το noiz. Στις 10 Μαρτίου (3 μέρες πριν ανακοινωθεί το ολικό lockdown) έκλεισα το εργαστήριο με του οποίου το όνομα υπογράφω εδώ και παντού, και το ξανάνοιξα στις 24 Μαΐου, 22 μέρες ΜΕΤΑ το άνοιγμα. Στο μεταξύ αρνήθηκα οποιαδήποτε λήψη νέου οργάνου/έργου για προφανείς(ή και όχι) λόγους ασφαλείας, παρ' όλο που μου ζητήθηκε και παρ' όλο που δεν με υποχρεώνε κανένας νόμος σε αυτό. Περιόρισα τις συναλλαγές με κόσμο, σε δύο τετράωρα την εβδομάδα με απόσταση πλέον των 48 ωρών (χωρίς να με υποχρεώνει ο νόμος, επίσης), ενώ προ lockdown ήταν 45ώρες/εβδομάδα. Επίσης άλλαξα διαρύθμιση στην υποδοχή του εργαστηρίου για πιο ασφαλή παραμονή. Αυτό την ώρα που όλοι ξεχύνονταν περιχαρείς στους δρόμους έχοντας "πατήσει" τον κορωνοϊό. Πέρα από τα επαγγελμάτικά, τήρησα και τηρώ πρωτόκολλα και κανόνες, ακόμη και αν διαφωνώ ως προς την χρησιμότητα ή την αποτελεσματικότητα ορισμένων. Έκανα απομονωμένες διακοπές, μέσα Σεπτέμβρη, δεν επισκέφθηκα τους υπερήλικες γονείς μου που μένουν 10 λεπτά μακριά μου, για 50 μέρες την άνοιξη και από το άνοιγμα των σχολείων μέσα Σεπτέμβρη μέχρι πρότινος που χρειάστηκε να κάνει μια επέμβαση ο πατέρας μου. Στέλνω τον γιό μου στο σχολείο με μάσκα, φορώντας κι εγώ, ακόμη και πριν αυτή γίνει υποχρεωτική, ακόμη κι αν παραστάθηκα σε πορεία για ασφαλέστερα σχολεία ή φοβήθηκα πώς θα υπήρχε θέμα προσαρμογής σε ένα παιδί που πάει πρώτη φορά στο δημοτικό. Πράγματα δηλ. που κάνουν (ή θα ήθελαν να κάνουν) όλοι οι λογικοί και νοήμονες άνθρωποι, τίποτα το φοβερό, με ενα νορμάλ επίπεδο προσαρμοστικότητας. Θεωρώ καθήκον κάθε ατόμου και πολίτη (και όχι είδους όπως αναφέρθηκε) να ακολουθήσει αυτά τα απλά βήματα, νηφάλια και με βασικό αίσθημα ευθύνης. Τhat said, Όταν ένας άνθρωπος τα κάνει όλα αυτά παρά τον καθημερινό βομβαρδισμό του από απύθμενες μπούρδες του πολιτικού κόσμου και απίθανα γελοίους χειρισμούς από κυβερνήσεις και εκτελεστική εξουσία, από ανόητα νομοθετήματα και ένα υποκριτικό virtue signaling περί "ανοιχτής οικονομίας" με κόστος, ω τι έκπληξη, διάδοση του ιού και θανάτους, κάπου, αν όχι λυγίζει, τουλάχιστον κουράζεται. Για να τελειώνουμε με το θέμα και για να μπω στο δια ταύτα, θεωρώ πως ο ένας και μοναδικός, πραγματικά αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης αυτής της πανδημίας είναι τα αυστηρότατα και ολικά λοκντάουν. Αυτά που φοβούνται να κάνουν οι κυβερνήσεις και αυτά που δεν θέλουν οι περισσότεροι πολίτες και που παίζουν ένα εντελώς λάθος για εμένα γαϊτανάκι "γιατί αυτοί κι όχι εμείς, γιατί εμάς κι όχι αυτούς". Λάθος μεν αλλά όχι αδικαιολόγητο. Τα είδαμε και τα βλέπουμε όλοι. Επίσης, όταν μετά από 9 μήνες οικονομικής δυσπραξίας (για κάποιους, καταστροφής) οι χειριστές του πολιτικού μέρους της διαχείρισης της πανδημίας, φέρονται στους πολίτες τους σαν να ήταν ηλίθιοι, τότε οι πιθανότητες αυτοί να φερθούν ηλίθια αυξάνονται. Πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολίες, ίσως και μη αντιστρέψιμες πλέον. Κάποιοι είναι λιγότερο μορφωμένοι, λιγότερο υπομονετικοί, έχουν διαφορετική αντίληψη, διαφορετική θεώρηση. Κάποιοι είναι χειριστικοί κι εκμεταλλεύονται την περίσταση για να εκμεταλλευτούν. Προσπαθώ να είμαι ανεκτικός και υπομονετικός με τους ανθρώπους, ειδικά αυτούς που χρειάζονται περισσότερη υπομονή, ακόμη κι όταν εκφράζουν ανόητα πράγματα. Ανόητα για εμένα. Με τη δική μου λογική. Ο Ηλίας έκανε μια ανάρτηση κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος με κοινό παρονομαστή, αυτό για το οποίο όλοι βρισκόμαστε εδώ μέσα: τη μουσική. Προφανώς προβληματισμένος για τις απόψεις του Van Morisson, με σκοπό τη συλλογή σκέψεων και την ανταλλαγή απόψεων. Τώρα, πώς βρέθηκε να καννιβαλίζεται ο Van Morisson, να τοποθετούμαστε στη σφαίρα των ψεκασμένων όσοι δείξαμε ενδιαφέρον όχι για τα λεγόμενά του, αλλά για το φαινόμενο του ότι λέει αυτά που λέει, και εγώ να λαμβάνω συμβουλές για ψυχιατρική βοήθεια και άλλες τέτοιες κακεντρέχειες δεν το κατάλαβα. Προσπερνάω κάτι συνήθη τσιτάτα περί δημοψηφίσματος (αλήθεια δεν κουράστηκες να γράφεις το ίδιο πράμα εδώ και 6 χρόνια; δεν το ξεπέρασες ότι εφαρμόστηκε ακριβώς αυτό που ήθελες από αυτούς που δεν ήθελες;) και κάτι αστειότητες με fake quotes του Στάλιν ( έναυσμα για σιγοντάρισμα ) γιατί ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΟΡΟΥΝ και δεν αφορούν καν το θέμα. Nuff said, δεν έχω κουράγιο για άλλες εξηγήσεις ή επεξηγήσεις, έχω σχεδόν πάψει να γράφω για κιθαριστικά και μουσικές γιατί ασχολούμαι με το συνειδησιακό των άλλων. Κατανοείτε αλλήλους. Aνεβάστε καμιά κιθάρα. Η Θεσσαλονίκη σας πήρε τα βρακιά. Από αύριο lockdown, γατάκια.

Η πρόσκλησή σου για "να ηρεμησω" μονο χειροτερο το κάνει. Ευχαριστώ, καλά που μου το επισήμανες. Σπύρο, για την ιστορία, ειμαι υποστηρικτής πιο "κάθετων" και φαινομενικα σκληρών και ξεκαθαρων μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημιας.

Αν με αποκαλείς "ψυχιατρική περίπτωση" επειδή δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια λόγω συσσώρευσης αδυναμίας εκπλήρωσης υποχρεώσεων, είσαι το λιγότερο, εμπαθής.

Όταν ο άλλος έχει 9 μήνες να δουλέψει κι όταν η αντιμετώπιση πλήττει σοβαρά ΚΑΙ την νοημοσύνη του, δηλ. τον αντιμετωπίζουν σαν ηλίθιο, ναι, θα μπουχτήσει, έχει κάθε λόγο και δικαίωμα να το κάνει. Λάθος μεν, ανυπόκριτα δε. Πάμε τώρα να τσιρίξουμε (δικαιως) για την (κατάπτυστη χωρίς δεύτερη κουβέντα) ταμπέλα στον πρύτανη που (ξανα)βάζει νερό στον μύλο της θεωριας των δυο άκρων, και πόσο "πλήττει τη δημοκρατία" αυτό και όχι η ειδηση ότι πεθανε ένα παιδί 12 χρονών σε δομή με καρδιακή ανεπάρκεια, ενώ έπρεπε να βρίσκεται σε νοσοκομείο. Είμαι επιλεκτικά ευαίσθητος (ή ευαισθητούλης) και δεν ντρέπομαι γι' αυτό. Continue your violin now.

Πολύ ωραίο βίντεο. Μεγάλο φάουλ ότι αποκάλυψε τους παικτες, ενώ εγώ έκλεισα τα μάτια και προσπάθησα απλά να ακούσω. Ούτε να αναλύσω τι παίζει ουτε αν θα μ αρεζε να το παίξω. O Thorn κι εγώ θεωρώ ότι παρέδωσε σεμιναριάκι και μάλλον αυτουνού θα διαλεγα. Ο Pierce αν δεν έβαζε τη μπουρμπουλήθρα θα ήταν νικητής στα αυτιά μου. Πολύ μου άρεσε ο Katana ο 2ος, και ο Αnderton's, αλλά και με εξέπληξε θετικα ο That pedal show. Ο τελευταίος έπαιξε (εξαιρετικά) με ένα στυλ που δεν μου αρέσει καθόλου.