Πνοή και Νύξη

Ηail hail στον άνθρωπο στου οποίου τα προϊόντα διοχετεύαμε την ορμή του καθημερινού μας GAS ξέροντας ότι μπορούμε να αποκτήσουμε κιθαριστικό εξοπλισμό σχεδόν κάθε μέρα χωρίς να κινδυνεύουμε με χρεωκοπία. -Delrin .96, Tortex.73, καθαριστικά και πανιά, trigger και toggle capos, CryBaby, brass & glass slides είναι μερικά από τα προϊόντα που χρησιμοποίησα και χρησιμοποιώ κατά κόρον και καθημερινά. Και φυσικά το fretwire που παρ' όλο που χρησιμοποιώ σπάνια πλέον (κυρίως λόγω κόστους), είναι σημείο αναφοράς όταν μιλάμε για τάστα, ακόμη και άλλων brandnames.

Όχι βέβαια. Τότε όλοι θα είχαν τον ίδιο ήχο. Εστίασα στην συνήθη τακτική, απόρροια του φετιχισμού μας με τον εξοπλισμό, να θέλουμε να ακούσουμε κάτι καλύτερο από τον εξοπλισμό μας ή να θεωρούμε τα στοκ ηχεία κατώτερα των περιστάσεων ή τυχαίως επιλεγμένα. Mάλλον ένας ηλεκτρολόγος μηχανικός με σπουδές και εμπειρία χρόνων πάνω στο σχεδιασμό κυκλωμάτων που αφορούν ενισχυτές ξέρει πέντε πράγματα καλύτερα από εμένα, στο τι μεγάφωνο θα επιλέξει να είναι εξοπλισμένο το μηχάνημα στο οποίο ξόδεψε εργατοώρες R&D για να βγάλει στην αγορά ώστε να πουλήσει και να επιβιώσει έτσι η εταιρεία του κόντρα στον σπουδαίο ανταγωνισμό.

α μη μου τους φραπέδες τάραττε.

Έτσι μάλωνα τις προάλλες με έναν που του φαινόταν ακριβά τα Fodera και θεωρούσε ότι απευθύνονται μόνο σε μεγιστάνες μουσικούς.

Mάλλον θέμα ενισχυτή και όχι μεγαφώνου τότε; Γιατί στον δικό μου (Blackstar Artisan 10 Anniversary) τιγκαρισμένο τέρμα με προ και τελικούς τσιτωμένους, boost κανάλι και ενίοτε κι ένα Τοnebender fuzz και είναι ακούνητα τα τζιτζίκια. Και καταλήγω ότι κάποιοι μηχνικοί σχεδίασαν ένα ολόκληρο μηχάνημα για να δουλεύει όπως του πρέπει. Μάλλον αυτοί ξέρουν καλύτερα ποιο μεγάφωνο του πάει.

Όχι, εννοώ ότι η Ε έχει πάντα το μεγαλύτερο οutput στις τυλιχτές και η G αντιστοίχως στις plain. Kαι αυτό είναι πιο εμφανές σε μονοπήνιους, που έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία "διαβάσματος". Όσο φυσικά αυξάνονται τα gain συντελούνται compressions που εξομαλύνουν τις διαφορές. Αλλά το βασικό θέμα σε όλες τις 9-42, 10-46(πάνω-κάτω) είναι ΕadGbe.

Αφενός είναι μέρος από τις "σαχλαμαρίτσες" που μου φάνηκε ότι είπε ο Μayer. Aφ' ετέρου, στις τυλιχτές τον μεγαλύτερο ρόλο, μαγνητικά, τον παίζει ο πυρήνας της χορδής (steel) και το τύλιγμα παίζει ανάλογα με το κράμα (pure nickel, nickel plated steel) και την πυκνότητα περιέλιξης. Έτσι εξηγείται και το εμφανώς μεγαλύτερο output στη μπάσα Ε στην πλειοψηφεία των σετ. Ο πυρήνας στην Ε είναι περίπου όσο και η plain G.

Μάλλον δεν τα εξηγώ καλά. Δεν λέμε να ταστάρει το όργανο σε βαθμό που να μην έχεις sustain. Αυτό είναι προβληματικό (στα περισσότερα είδη, σε κάποια άλλα είναι προτέρημα). Αν ακούσεις ηχογραφήσεις κιθαρών (και μπάσων, εκεί να δεις) προ-distortion, θα εκπλαγείς από το πόσο buzz υπάρχει στην καθαρή έξοδο. Αν ψάχνουμε όμως να βρούμε συνθήκη "μη buzz" σε ηλεκτρικό όργανο, θα τη βρούμε μόνο σε high action καταστάσεις. Προσπαθώ να διαχωρίσω την ένοια buzz από το ταστάρισμα, αν με εννοείτε. Ένα δευτερογενές "κροτάλισμα" της χορδής σε πρώτο (attack) ή σε δέυτερο χρόνο (swell). Aυτό αποφεύγεται μόνο με action στο θεό και πολλές φορές εξαρτάται όχι μόνο από τη γεωμετρία αλλά και από τη φυσική και το resonance του εκάστοτε οργάνου, με άλλα λόγια τους συντονισμούς που συντελούνται σε κάθε δόνηση. Γι' αυτό και πολλές φορές, όργανα με απόλυτο fret dress και ολόισιες ταστιέρες δεν διορθώνουν το, σε μεγαλύτερο βαθμό buzz, που είναι αποτέλεσμα συντονισμών του ίδιου του οργάνου. Και όπου η τεχνη σηκωνει τα χέρια ψηλά στην επιστήμη...

Αλλάζουμε θέμα βέβαια αλλά σε μια κουβέντα λογικό είναι να παρεκκλίνουμε τριγύρω. Όπως με τα του Χέντριξ, πχ, χάσαμε την ουσία, που είναι όντως το ότι σετ χορδών με 10e, 15G και 38Ε είναι όντως η λογική σειρά αν θέλουμε να έχουμε καλό balance στον ήχο. Δεν μετριέται δυστυχώς το relief ούτε με τηλεκάρτες ούτε με feeler gauges. Eίναι κάτι πέρα από το "πατάω 1ο και 14ο ή 1ο και 17ο, ή 1ο και τελευταίο και βλέπω τι relief έχω". Υπάρχουν όργανα που έχουν relief από το 0 έως το 3 τάστο και backbow από το 5 έως το 12 και rising tongue από 16 και πέρα. Αυτό το όργανο δεν έχει ένα relief, αλλά έχει μία-δύο ρυθμίσεις/θέσεις ΄όπου θα παίξει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. To αν θα παίξεις powerchords ή θα σκάψεις από το 1ο έως το 9ο τάστο σε όργανο με μηδέν relief (για την ακρίβεια με ίσιο μανίκι) εξαρτάται από το είδος τους σκαψίματος (υπάρχουν πάρα πολλά) και από την ανοχή του καθενός στο "σύρσιμο" ή buzz το οποίο ούτως ή άλλως είναι κανόνας στο ηλεκτρικό όργανο και θα πρέπει να μάθει κανείς να ζει με αυτό, αφού είναι κάτι που ΔΕΝ περνάει στο τελικό αποτέλεσμα δηλ. μέσα από τον ενισχυτή, μετά από την μπάντα και έξω στο PA ή στο ηχοσύστημά μας. Είναι κάτι που πολλές φορές επισημαίνω στους μουσικούς ότι καλύτερα χαμηλότερα οι χορδές και λίγο buzz παρά πολύ ψηλότερα αλλά και πάλι, λίγο λιγότερο buzz. Τους περισσότερους τους ενοχλεί το buzz που ακούνε απ' ευθείας από το όργανο. Το sustain πριν από το 10ο έρχεται από μόνο του, απλά λόγω μήκους χορδής που δονείται ελεύθερα. Μια ΛΑ στη ΣΟΛ χορδή στο δευτερο τάστο θα ηχήσει περισσότερη ώρα, ακόμη και στη συνθήκη της χαμηλότερης γωνίας πρόσπτωσης της χορδής στο τάστο (αναποφευκτο γεωμετρικά) και με buzz, σε σχέση με μια καθαρή ηχητικά ΛΑ στο 14ο τάστο. Ειδικά δε, στα είδη όπου ειπισέρχεται distortion και μάλιστα το sustain είναι σχεδόν αχρείαστο ( τι να το κάνεις όταν παίζεις μπουκωτά 32α ). Όταν μειώνεις relief, τις περισσότερες φορές η αίσθηση στα τελευταία τάστα (16-22/24) είναι ότι αυξάνεται το action (με την προϋπόθεση ότι διατηρείς το action στο 12, σταθερό). Γεωμετρικά, αλλάζει η γωνία αν έχεις 1μιση mm πχ στο 12 θα έχεις σίγουρα ψηλότερο του 1μιση στο τελείωμα της ταστιέρας. Άρα η αίσθηση εκεί είναι ότι αυξάνεται το action εκεί.

Το relief στις ηλεκτρικές κιθάρες (και στις ακουστικές τρόπον τινά) είναι ο μεγαλύτερος αστικός μύθος που κατατρέχει το όργανο από τότε που οι αστικοί μύθοι απέκτησαν σημασία. Τεντώστε τα μανίκια σας κι ένας γενναίος νέος κόσμος ήχου, ωραίου action και -σημειώστε- sustain, εκεί που το όργανο το χρειάζεται περισσότερο, δηλ. από 8-9 τάστο και μετά. Επίσης είναι το κλειδί για χαμηλό action χωρίς πνίξιμο bends στις ψηλές περιοχές μέχρι το 21-22 τάστο. Ή σε 7,25" radius ταστιέρες. Κάθε όργανο διαφέρει (γεωμετρία και μορφολογία), οπότε θέλει λίγο tweak μέχρι να βρεθεί η χρυσή τομή/συμβιβασμός.

Ρε ας αφήσουμε τον μουσικό τύπο κι ας κοιτάξουμε τον προσωπικό τύπο. Αυτές οι ξεροκεφαλιές της εφηβείας μας, πλέον μου φαντάζουν δογματικές, αν όχι φονταμενταλιστικές. Τα ίδια συνέβαιναν κάθε που "παραστράτιζε" η αγαπημένη μας μπάντα από την ασφάλεια (δόγμα) αυτού που είχαμε συνηθίσει. Νομίζω δηλ.

Συμφωνώ και σ' αυτό. Απλά για μένα είναι δύο διαφορετικά group παρόλο που μοιράζονται το όνομα. Το πρώτο με ενδιαφέρει περισσότερο, από άποψη γούστου. Το rumors όμως είναι δισκάρα και οι Fleetwood έδιναν σπουδαία show ελέω Lindsey, του οποίου είμαι fan. Και τώρα, έχουν πάρει σπουδαίους "συνεχιστές". Ο Mike Campbell είναι από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες. Απλά για λόγους νομικούς, διατηρούν το όνομα.

Στην παράδοση, ένα κομμάτι μπορεί να προϋπάρχει με άλλους χίλιους τρόπους και σε άλλους χίλιους τόπους. Υπάρχουν κομμάτια παραδοσιακά που μοιράζονται μελωδίες και λόγια όχι απλά με άλλες περιοχές της Ελλάδας πχ, αλλά της ευρύτερης Βαλκανικής, Μεσογείου, Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρικής. Μας το έχουν "παραδώσει" κι εμείς το "μεταφέρουμε".

Kακώς όμως πάει το πράμα σε cover bands γιατί οι VIC δεν κάνουν covers. Oύτε καν στην κατηγορία διασκευή δεν ανήκει το είδος. Όταν παίρνεις παράδοση και την μεταφέρεις (΄έστω με τον τρόπο σου) δεν είναι διασκευή, δεν υπάρχει κάπου originality. Αυτά τα έπαιζαν με φωνές και με φλογέρες και αυτοσχέδιους αυλούς, πριν έρθει το κλαρινέτο.

Nταξ, μπορεί και να είναι καλύτερα από το να δεις Fleetwood Mac χωρίς Lindsey Buckingham +1000 για τον κιθαρίστα που παίζει με Rick Turner Model 1 τουλάχιστον

Μα δεν πάει ο κόσμος σε χιλιάδες συναυλίες καθημερινά για την πρωτοτυπία*. Ούτε η καν η ακρόαση μουσικής κινείται με αυτό το κριτήριο. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακούν ως επί το πλείστον ξανά και ξανά αυτά που άκουγαν και πριν από 5-45 χρόνια. Ελάχιστο ποσοστό καταλαμβάνει η ακρόαση νέας μουσικής σε κάποιον, ειδικά όταν αυτός αρχίσει να μεγαλώνει. *ένα μπλουζ live πχ. δεν βρίθει πρωτοτυπίας συνθετικά. Όμως υπάρχει το στοιχείο της αισθητικής, της αισθαντικότητας, της έκπληξης, της ζωντάνιας, του γούστου, της περιπεκτικότητας, του αυτοσαρκασμού, της έντασης και του ήχου. Στο stoner μυσταγωγικό χαρακτήρα παίρνει πχ. η κουρδισμένη ένα τόνο κάτω κιθάρα και ακόμη περισσότερο η κουρδισμένη έναν τόνο κάτω από τον τόνο μπάσα χορδή και ένα powerchord περασμένο από την κατάλληλη παραμόρφωση και παιγμένη στα 100dB. Στην κλασσική μουσική υπάρχει κόσμος που πάει να δει το ίδιο έργο από διαφορετικούς μαέστρους γιατί έχουν διαφορετική προσέγγιση ο καθένας, στο ίδιο έργο. Eυτυχώς στη μουσική, υπάρχουν στοιχεία πέρα από την πρωτοτυπία, την έκπληξη και την αρτιότητα στο παίξιμο ή στην παραγωγή. Κάθε είδος μουσικής και κάθε ζωντανή εμφάνιση ή κάθε ακρόαση δίσκου, αποτελεί μια μυσταγωγική εμπειρία, αρχικά ατομική, και όταν αυτή συναντιέται και συνωστίζεται με άλλους κοινωνούς αυτής της μυσταγωγίας μεγεθύνεται και φουσκώνει για όσο διαρκεί αυτή η "τελετή". Τείνω κι εγώ πολλές φορές να κρίνω τα πράγματα πολύ "παρωπιδικά" και με αρκετή προκατάληψη, και για το άκουσμά μου και για το τι φαίνεται προς τα έξω ότι ακούω. Το ότι κάποιος δεν αντέχει 2 ώρες ζουρνά και νταούλι πχ. δεν κάνει αυτομάτως αυτούς που, όχι μόνο το αντέχουν, αλλά συμμετέχουν σε όλο αυτό να σκεφτούν "που θα πάει αργότερα αυτή η μουσική". Tωρα, το τι θα κάνουν στο μέλλον οι VIC (ή όποιο όνομα) πχ, είναι κάτι που δεν θα με απασχολούσε, ακόμη και οπαδός να ήμουν και είναι κάτι που κατά τη γνώμη μου αφορά στείρα κριτική και υποθετισμό. Κοιτάω τι ακριβώς έχουν κάνει μέχρι τώρα και τι φτιάχνουν τώρα και φυσικά ο καθένας έχει δικαίωμα να κρίνει για αυτά, και όχι για ότι (δεν) θα έχουν κάνει στο μέλλον.

Έλα ρε παίζουν παράδοση αλλιώς. ( Και την παίζουν καλά, την κατέχουν και την ΣΕΒΟΝΤΑΙ, δεν την κάνουν καρικατούρα όπως οι ΙΔΙΟΙ οι ηπειρώτες 'καλλιτέχνες' τα τελευταία χρόνια, ή κάτι WANNABE rawk/entexno ). Τα δύο είδη δε, ηπειρώτικο/πωγωνίσιο με stoner ήρθαν κι έδεσαν λες κι έψαχναν το ένα το άλλο. Τι να πουν κι οι IRON MAIDEN με τα Θρακιώτικα δηλ. Κατά τ' άλλα, επειδή δεν έχω εντρυφήσει στο είδος και επειδή δεν θα άκουγα stoner αν δεν υπήρχε το στοιχείο της έκπληξης και της πρωτοτυπίας σε αυτό, οι VIC μια χαρά μου κάθονται, για όση ώρα θα άντεχα κι ένα Aυγουστιάτικο πανηγύρι στην Κόνιτσα με μπόλικο τσίπουρο και κανα σουβλάκι (δεν γενικεύω για κλαρίνα γιατί στη ρουμελη και στο Μορηά δυστυχώς το έχουν χάσει το μέτρο και το τρένο και αυτά που παίζουν δεν ακούγονται). Δηλ, καμια ώρα βαριά βαριά. Τι νόμιζες, θέλει στομάχι να μπορέσεις να τ' αντέξεις. Για τα περί πρωτοτυπίας τα έχω ξαναπεί. Ας καταργηθούν τότε οι φιλαρμονικές και οι συμφωνικές που μόνο covers παίζουν τα τελευταία 250 χρόνια. Ή τα μπλουζ.

Tι να ακούσω; Τελικά ήταν regular ή light το 10-38; Όλοι φάσκουν και αντιφάσκουν. Γιατί ο Stern το λέει regular. Άσε, γέρασαν όλοι. Ο καθένας θυμάται με αγάπη τα χρόνια κείνα. Δενκακό.

Διπλωμένο γυαλόχαρτο ( wet or dry ) μέσα στο slot Sorry, το απάντησε ο gkourmoul πιο πάνω. Είχα ανοιχτή πολλή ώρα τη σελίδα πριν απαντήσω τελικά.

Your call. Mακάρι να βγάλεις άκρη.

Έλα τώρα, τη διάβασα τη συνέντευξη και λέει διάφορα χαζούτσικα. ""First of all, we weren't using a flat-radius fretboard," Mayer says. "We were using the normal one, not the very high radius but definitely curvy. " ""You should always remember that, because many, many times people use a set of strings that are completely imbalanced and they just don't sound that good. Most people would say a .010 to .013 is the correct jump. And the .015 is much better for the G than a .017. An .015 squares out at .225 and .017 is 289. So you're going to get 28 percent more output just with a two-pound different in string size." "When you flip the guitar, the actual cavities in the guitar now appear on the bass strings, right? Because the volume control and all that is facing toward your head. So the actual resonances of the cavity do change." Eδώ απόσπασμα από συνέντευξη του 2008 του Jeff Beck στο guitarplayer: On my early stuff, I was playing the thinnest strings you could get, .008s,” Beck told Fender.com. “And then the Jimi man came along and told me, ‘You can’t play with those rubber bands. Get those off there.’ So my string gauges have been creeping up ever since. Now I’ve got .011, .013, .017, .028, .038, and .049. I’m trying to get heavier on the top end.

Πήγαινε άνθρωπέ μου σε έναν τεχνικό να τη δεί. Δεν θα σου πάρει λεφτά για την εκτίμηση. Ποια κιθάρα είναι (μάρκα, μοντέλο); Εδώ δεν τρίζουν όργανα που δεν έχουν κάν saddle. Κάτι άλλο συμβαίνει στην κιθάρα σου. Τι εννοείς καβαλάρη πολύ μικρότερο; Πιο στενό σε σχέση με το saddle slot, το αυλάκι που στέκεται μέσα, και γέρνει μπροστά?

Punk is the new Rock n Roll. Πλέον όποιος δεν κάνει shred και τούτια, είναι punk. Εγώ είμαι φαν του Γιώργου ούτως ή άλλως. Eίναι ο captain Βeefheart που θα ήθελα να είμαι, φυσιογνωμικά και μουσικά.

Εγώ τα λέω αλλά δεν με πιστεύουν. Θέλουν κουρδισμένα μαόνια και συμφωνίες βόρειων και νότιων κσύλων

Το ερώτημα δεν ήταν αν έχεις μικρότερη τάσης λόγω διατομής αυτό αξυπακούεται, αλλά αν η Ε και Α οπως ανέφερε ο SF έχουν μεγαλύτερη τάση, λόγω ανάποδου χέστοκ.