Πνοή και Νύξη

https://www.dictum.com/en/guitar-tools-jbs/uo-chikyu-fret-file-jumbo-704719 https://www.thomann.de/gr/gewa_bundfeile_150mm_hieb_3.htm?ref=intl&shp=eyJjb3VudHJ5IjoiZ3IiLCJjdXJyZW5jeSI6IjIiLCJsYW5ndWFnZSI6ImVuIn0%3D To πρώτο είναι proper γιαπωνέζικο εργαλείο. Το δεύτερο είναι δευτεράντζα, αλλά θα σου κάνει δουλειά αν μιλάμε για ερασιτεχνικά επίπεδα. Πάρε μόνο large. To medium είναι για vintage frets και το narrow είναι για νάνους.

Εγώ ξέρω ότι όταν αρχίσουν να μας ενοχλούν πράματα στις κιθάρες μας, τις δίνουμε και παίρνουμε άλλες. Έλα να κυκλοφορούν οι κιθάρες!... Πάντως αυτό που σημειώνεις ως μειονέκτημα πχ στην Les Paul, εγώ το βρίσκω εξαιρετικά βολικό. Ο διακόπτης είναι στη ροή του stumming hand μου-απλά τον περιστρέφω λίγο και δεν έχω knobs να μου χτυπούν το δεξί. Στη δική μου (Epi Firebird) αυτό που με ενοχλούσε ήταν το neck dive. Άλλαξα θέση των strap pins και βελτιώθηκε κατα πολύ. Επίσης τα controls μαζί με το output jack είναι υπερβολικά κοντά μεταξύ τους. Θα τα προτιμούσα λίγο πιο αραιά για πιο γρήγορα rolls.

Εγώ πάλι, sorry για τον επιθετικό προσδιορισμό, τις βρίσκω αισχρές (αυτές απο το lidl) που είναι ίδιες με τις Harley Benton και φαντάζομαι με όλες τις "μέσα σε διάφανο πλαστικό σακουλάκι" τύπου, που υποθέτω βγαίνουν από το ψιλοΐδιο εργοστάσιο. Με το που τις πιάνεις στο χέρι το αισθάνεσαι. Θαμπή επιμετάλλωση, ξετυλίγεται η χορδή και δεν έχει την ελαστικότητα να κρατηθεί ίσια, αλλά έχει τη φόρμα της συσκευασίας. Σκληρές στην αφή. Και φυσικά δεν κουρδίζουν/intonation και δεν ταλαντώνονται σωστά (υπερβολικό buzz). Δεν ξέρω, μπορεί να τσουβάλιασα, αλλά μένω μακριά τους. Σχεδόν προεξοφλώ ότι θα έχω προβλήματα όποτε μου φέρνει κάποιος για setup με τέτοιες. Θα τις χρησιμοποιούσα μόνο ως dummy set (για να σετάρω nut, fret dress και truss rod, ή για εργασία σε saddles ακουστικών, γενικά να τεστάρω) και μετά θα τις πετούσα για να βάλω κανονικές.

Για τις Τσανακλίδες βρε και τα solo cello εννοούσα.

Οκ, δεν θα βάλω τα ακουστικά μου να απολαύσω το πόνημα. Οι Μανιταρόκ (ατυχές όνομα-αλλά δεν μου πέφτει καθόλου λόγος) μου φάνηκαν να το χαίρονται και να το ζουν, οπότε επικροτώ και χειροκροτώ. Μου άρεσε η προσέγγισή τους, μια χαρά παιξίματα, όλα οκ. Η μουσική να γυρνάει. Το συμφωνικό πάλι, επίσης δεν με χάλασε, μια χαρά, μαζεύτηκε ένα σύνολο για να παίξουν μουσική. Γενικά δεν μπορώ να χαλιέμαι με κάτι. Ή θα το ακούσω ή όχι. Το μανιταρόκ με κράτησε ως το τέλος, παρόλη την αντιπάθειά μου προς την αυτοσχεδιαστική μουσική, (όταν την παίζουν άλλοι). (συμφωνώ με τον Jazzjoker στα επί-μέρους πικάντικα) Η Ήπειρος έχει οικουμενική αξία, δεν είναι κάτι της μοδός ή trendy. Eίναι εξαιρετικά περιορισμένο, γεωγραφικά, είδος και με πολύ ξεχωριστά χαρακτηριστικά μουσικολογικού ενδιαφέροντος. Και αυτή η εκτέλεση των Μανιταρόκ (νομίζω δεν είναι ηπειρώτες), έχει όλα τα στοιχεία, χωρίς μαϊμουδισμούς. Κάντε μουσική να χαλνάνε τα όργανα να τα σχιάχνουμε ημείς οι τεχνικοί μπας και πάμε διακοπές φέτο.

Yamaha, Takamine Pro η Artist, Furch, Lakewood, Larivee, Taylor, Maton, Seagull. Ηχητικά υπερτερούν οι Furch, Lakewood, Larivee. Ηλεκτρικά οι Maton, Yamaha, Takamine. H Martin δεν έχει καταφέρει να με εντυπωσιάσει με όργανο κάτω των 3μιση χιλιάρικων. Όχι ότι οι πιο κάτω είναι χάλια, αλλά θα περίμενα κάτι παραπάνω από τη Μartin. Στο budget σου θα πήγαινα πρώτα σε Yamaha και Τakamine με σοβαρό contender τις Furch. Aλλιώς καμιά καλή ευκαιρία σε μεταχειρισμένη, από τις υπόλοιπες.

Προσφάτως πήρα αυτά. Φιξαρισμένα, flat με εξαιρετική ελαστικότητα και μικρό αποτύπωμα. Για μένα που στήνω και ξεστήνω τα 5 πετάλια μου κάθε φορά και θέλω συγκεκριμένη διάταξη χωροθετικά, είναι ταμάμ. Δεν ξέρω τι αντοχή έχουν στο χρόνο. Πάντα κουβαλάω 3-4 extra patch cables για παν ενδεχόμενο. https://www.rockboard.de/en/Home--Article.html?article=D0444347001457501726A563&category=D0377260001498135443A68 OCD έχω κι εγώ στην πεταλιέρα μ, και ορκίζομαι σε αυτό. Βέβαια είναι χειροποιητη υλοποίηση από τον @alderbody didit pedals, με εξαιρετικό fuzzy χαρακτήρα όσο ανεβαίνει το gain. Eγώ το λέω OMG. Σουπερ τακτοποίηση δεν την αντέχω με αγχώνει με πιάνει ταχυπαλμία (OCD απ' την ανάποδη) και δεν βολεύει στις (μη) σκηνές που παίζω συνήθως.

Eγώ ένα Γεόργε Ελ που 'χω 6 χρόνια βάλε-βγάλε μέσο όρο 10φορές την ημέρα (το τραβάω από το καλώδιο, όχι από το βύσμα) δεν έχει μασήσει τίποτα. Παρομοίως, κολλημένα neutrik με έχουν απογοητεύσει παμπόλλως (βέβαια ομολογώ ότι ευθύνεται το είδος του καλωδίου κι όχι το βύσμα αυτό καθεαυτό). Πάντως @Fanfan ειλικρινά αν κάποια στιγμή ξαναμαζέψω πετάλια που θα βγουν για live, ξέρω ποιος θα μου κάνει pedalboard planning. Το ΟCD σου είναι για σεμινάριο (και δεν εννοώ το Fulltone)!

Eγώ δεν είδα καμιά χιπστεριά γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα, όσον αφορά τα τεχνικά/θεωρητικά του θέματος, και φαντάζομαι το ίδιο και η συντριπτική πλειοψηφία, όχι μόνον των ανθρώπων, αλλά και των μουσικών ειδικότερα. Χιπστεριά φαντάζομαι θα χρειάζεται έναν ικανό αριθμό χιπστεροειδών συμπερασμάτων (?). Το test το έκανα, βρήκα τα 15 από τα 20 σωστά, χωρίς να το αναλύσω ιδιαίτερα, και χωρίς να ασχοληθώ με το θέμα "ενδιαφέρον" ή "ποιοτικό". Και θα μείνω εκεί, για να βοηθήσω περισσότερο τον OP στη δουλειά του, η οποία μου φαίνεται άκρως ενδιαφερουσα καθώς το ΑΙ είναι η βιομηχανία του (όχι και τόσο μακρινού) μέλλοντος. Επειδή όμως βλέπω κάποιους που είναι πιο ενημερωμένοι, θα ήθελα μια πιο απλουστευμένη προσέγγιση για το τι θέλουμε να πετύχουμε με τη σύνθεση μουσικής αποκλειστικά από τεχνητή νοημοσύνη, και κατά πόσο αυτή είναι τεχνητή, εφ' όσον τα δεδομένα επεξεργασίας είναι ανθρώπινα. Δηλ. σε ποιο βαθμό μπορεί μια μηχανή να συνθέσει μουσικό κομμάτι με βάση ερεθίσματα άλλα από μουσικά, αποκλειστικά. Και τι εννοούμε ποιοτική μουσική και αν αυτή θα αναγνωρίζεται από το ίδιο το σύστημα που την παράγει ως τέτοια. Πώς θα μπορούσε επίσης η μέθοδος εκμάθησης μουσικής/σύνθεσης που εφαρμόζεται στην πραγματική ζωή να χρησιμοποιηθεί σε κάποιο μηχάνημα, αλλά και το ανάποδο. Προς το παρόν, υποθέτω ότι απώτερος στόχος είναι η επίτευξη "εμφύσησης" συνθετικής νοημοσύνης σε μια μηχανή με τρόπο που να μην γίνεται διακριτός από άνθρωπο αλλά και με κατευθυνόμενα αποτελέσματα. Στα πλαίσια υποθέτω της έρευνας και όχι της ευρείας κατανάλωσης "τεχνητής μουσικής". Μπράβο πάντως για τη δουλειά σου (και όλων όσοι ασχολούνται με τέτοιες τεχνολογίες) και sorry για το αφελές ύφος, είναι τομέας εκτός των νερών μου.

Όχι αυτή τη λέξη! Εγώ πάλι είμαι της άποψης, εφ' όσον κάνεις όργανο από την αρχή όπως θέλεις εσύ, στην περίπτωση των offset, θα έφερνα όλο το trem plate λίγο πιο κοντά στον καβαλάρη, λίγη γωνία στο neck pocket και για bridge θε είχα την επιλογή να βάλω είτε tune-o-matic, είτε κάποια ποιοτική offset, είτε και καμιά χειροποίητη monoblock ala compton. Φύλλο χαλκού σε είδη ζωγραφικής/αγιογρφίας (Art Time πχ,)

Πάρε βρε ένα φύλλο χαλκού και κόψε με το ψαλίδι. Απλά πράματα. Κατά τ' άλλα συμφωνώ κι εγώ ότι κάνεις ελαφρώς angled neck pocket ή αν έχεις παχύτερο της ίντσας μανίκι, πλανίζεις εκεί Μπορείς και να γυαλοχαρτίσεις το neck pocket σε γωνία, 15 λεπτά προσεκτικής δουλειάς είναι. Κόλλά πάνω στην πλατιά μεριά του fretboard leveller των G.M.I. 80άρι, χάραξε με νυστέρι τις ακμές των τοιχωμάτων, βάλε και μια χαρτοταινία 0.5-1mm ως οδηγό για να μην ξεφύγεις, και βουρ.

Ωπ, νημάτων overlap. Sorry. Θα μπορούσε να ενσωματωθεί στο άλλο.

Eκτός απ' το decal, όλα τα άλλα είναι κούκλα. (Γκρινιάρης) Ειδικά αν παλιώσει και κιτρινίσει λίγο...

Thanx για το πόνημα, νομίζω οι περισσότεροι ταυτιζόμαστε, ειδικά στον τομέα "χαζέματος αγγελιών". Και συμφωνώ στα περισσότερα, ωστόσο Αν μια κιθάρα έχει βγει μόλις από refret ή μόλις έχεις σετάρει όργανο ή ενισχυτή έχει φυσικά διαφορά και στο πώς θα εκλάβει ο υποψήφιος αγοραστής την τιμή αλλά και πόσο εύκολα θα πωληθεί. Η καλή εκτίμηση της κατάστασης ενός μεταχειρισμένου, είναι δυστυχώς ελλιπής στον μέσο μουσικό αγοραστή-πωλητή. Μια κιθάρα που είναι στα όρια του refret ή ενός neck reset πχ, μπορεί να γίνει πεδίο-ΣΟΒΑΡΗΣ- διαπραγμάτευσης ως προς την τελική τιμή. Εδώ όλοι, πατάμε ένα ebay/reverb, βλέπουμε την τιμή Αμερικής (ή Ιαπωνίας ακόμη χειρότερα) βάζουμε κι ένα καπέλο 30-40 ευρώ ελέω παζαριών/διαπραγμάτευσης και στο τέλος καταλήγουμε να έχουμε υπερκοστολογημένα όργανα. Το ίδιο και με τα mods παρακάτω Εφ' όσον δεν μιλάμε για vintage όργανο, δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει η αξία ενός οργάνου "σειράς" επειδή έγινε refin. Φυσικά δεν περιμένεις να μετακυληθεί η αξία ενός refin πχ, σε ένα μεταχειρισμένο, αλλά δεν θα μειωθεί η αξία του επειδή έγινε. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για το service κλπ, αν και, εξαρτάται κι από το κόστος του οργάνου. Πχ, μια Squier δεν θα πωληθεί 200 αντί 150 επειδή έγινε service και έχει νέες χορδές. Μια Martin D-28 όμως θα μπορούσε να αποσβέσει μέρος των εργασιών. Δυστυχώς αυτό ισχύει κυρίως στους κιθαρίστες. Σε πνευστά πχ, υπάρχουν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ευκαιρίες και με καλά όργανα budget (Yamaha, Trevor James, Armstrong κλπ) αλλά και με hi end οργανάρες (Selmer, Powell, Yanagisawa, Yamaha custom) σε τιμές κάτω του 50% αρχικής. Πάντως ήταν ευκαιρία να θιχτεί το θέμα "κατάσταση οργάνου" που αποτελεί θολό τοπίο ακόμη στη μουσική κοινότητα. Ειδικά στα κιθαριστικά. Βλέπω πολλές φορές όργανα στα πρόθυρα refret, ή που χρήζουν αρκετής φροντίδας πχ. να αγοράζονται χωρίς καμιά προσπάθεια έκπτωσης ή χωρίς την επίγνωση του κόστους πιθανών συμμαζεμάτων. Φαίνεται πως έχουμε όλοι κολλήσει σε ένα de facto 30% κάτω και το να φύγει πιο κάτω από αυτό είναι "ντροπή" ή πλήγμα εγωισμού. Επίσης βλέπουμε τον εξοπλισμό σαν ιδιοκτησία και όχι σαν εργαλείο ή παιχνίδι που όταν δεν μας κάνει τη δουλειά (ή μας την έχει κάνει με το παραπανω) πρέπει να το πουλήσουμε σε τιμή που να αντανακλά την εικόνα πρεστίζ που έχει στα μάτια μας, αντί απλά να το πουλήσουμε εύκολα για να προχωρήσουμε παρακάτω. Ένα συναισθηματικό δέσιμο που όμως τελικά είναι επιφανειακό και αντανακλά το "έφτυσα αίμα για να το πάρω" άρα δεν θα το παραχωρήσω εύκολα. Ξέρω περιπτώσεις που για 50Ε κρατούν απούλητα όργανα δύο και τρία χρόνια. Δώστε και πάρτε να γυρνάει η μουσική.

?

Που να δείτε τι γίνεται στις "λαϊκές κιθάρες" vintage...κοντρα πλακέ με 2μιση χιλιάρικα... Προχθές επίσης κάποιος πουλούσε Squier '82-84 JV serial Japan με σκληρή θήκη hiscox-οειδή, 50E. Όταν στενεύουν οι επιλογές, στενεύουν και οι ευκαιρίες, ειδικά αν ψάχνει κανείς κάτι συγκεκριμένο. Νομίζω λίγοι είναι αυτοί που είτε από άγνοια είτε από κουτοπονηριά είτε από γινάτι πουλάνε μεταχειρισμένα άνω του 70% μιας αντίστοιχης αρχικής. Κάνουμε το λάθος να συγκρίνουμε την προσφορά που υπάρχει σε Αμερική και Αγγλογερμανία (αν και οι Γερμανοί ειναι λίγο ακριβοί στα πίτουρα) με την προσφορά στην Ελλάδα, η οποία είναι σχετικά περιορισμένη και εξαιρετικά δυσκίνητη λόγω και δυσκολίας κίνησης χρήματος. Από την άλλη, υπάρχουν μουσικοί που διαθέτουν όρεξη και χρήμα για κιθάρες κόντρα πλακέ όπως προανέφερα, με μηδαμινή αξία στη διεθνή αγορά. Άλλο παράδειγμα είναι το Boss Octave OC-2 που αποκτά μυθικές διαστάσεις στους δημοτικούς. Άλλο ένα παράδειγμα, οι Scorpions...κ.ο.κ.

H αλήθεια είναι ότι εγώ δεν θα ανησυχούσα για τις δύο τρύπες του stop tailpiece, θα τις άφηνα απλά ανοικτές. Επειδή βλέπω ότι θα σε ενδιέφερε να μη συμβαίνει αυτό, τότε μπορείς να βάλεις ένα retainer bar που κουμπώνει στην θέση του tailpiece και λειτουργεί ως... retainer για τις χορδές πίσω από το bridge. Ακριβώς όπως αυτό που δείχνει το βίντεο που παρέθεσε ο Superfunk. https://www.rothkoandfrost.com/parts-c12/guitar-parts-c40/towner-stainless-steel-stainless-steel-down-tension-bar-p280 https://www.rockinger.com/index.php/en/The-Downholder/c-WG074/a-3694N Στην περίπτωση του retainer, χάνεις σε επαναφορά κουρδίσματος και σε honk, γι' αυτό και εγώ προσωπικά, ακόμη και σε Bigsby με ενσωματωμένο retainer (B7,B70), το παρακάμπτω και περνάω τις χορδές απ' ευθείας στο κυρίως bar. (όπου το επιτρέπουν οι γεωμετρίες)

To B3 και το Β6 (ή Β30/Β60 νομίζω η διαφορά τους είναι στη μέθοδο χύτευσης?) είναι η πιο απλή (και για εμένα safe-όσον αφορά τη σταθερότητα κουρδίσματος) επιλογή. Κουμπώνει (ή βιδώνει με 4 βιδούλες) πίσω στο strap pin και κατά τ' αλλα λειτουργεί σαν jazz tailpiece με δυνατότητα whammy. Είναι λιγότερο παρεμβατική για το όργανο και όπως είπα πιο ασφαλής για το κούρδισμα λόγω έλλειψης retainer bar, που ασκεί μικρότερη κάθετη πίεση στο bridge σε σχέση με το B7 πχ. Εφ' όσον φαντάζομαι δεν σε πειράζει να τρυπήσεις το συγκεκριμένο όργανο, οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα σου κάνει, δεν θα έχεις προβλήματα συμβατοτήτων.

Δεν θα βρεις κάτι καλύτερο(εκτός αν πας σε US made-but). Τα (περισσότερα)εργαλεία του Stewmac είναι Κινέζικα. Τα εργαλεία των G.M.I. είναι ακριβείας. Τα δε parts (γέφυρες-τρεμολο) χρησιμοποιούν υλικά καλύτερα και από Callagham. Δατς α φακτ και δεν αποτελεί διαφήμιση.

Στείλ' τους mail στο site ή στη σελίδα τους στο facebook, Halon Guitar Parts

Eίναι οι ίδιοι άνθρωποι πίσω από αυτά επίσης: https://www.halonguitarparts.com/product-category/guitar-parts/offset/ Λόγω δουλειάς, συνεργάζομαι συχνά-πυκνά με τους G.M.I. και για τα parts τους και για τα εργαλεία τους τα οποία είναι από εξαιρετικής έως κορυφαιας ποιότητας προϊόντα.

Aπό Θεσσαλονίκη αποστέλλονται. https://www.ebay.com/str/gmitoolsparts

Για να κρυβει το νεκτζόιντ ειναι.

Δηλ. ο φίλος φίλου κάποιου γνωστού είναι πιο αξιόπιστη λύση από έναν επαγγελματία του οποίου η ευσυνειδησία συνήθως συνεπάγεται και την επιβίωσή του ως επιχείρηση; Και ο οποίος επαγγελματίας έχει επώνυμο, διεύθυνση και θα μπορείς να τον βρεις για τα καλά του και τα στραβά του καθώς και θα αναλάβει την ευθύνη για οποιαδήποτε ενέργεια πάνω σε ένα όργανο, εβρισκόμενος στη διάθεση του πελάτη/καταναλωτή ανά πάσα στιγμή και ερήμην του; ( κριτικές και γνώμες στο internet ). @Ηοllowman, αν βρίσκεσαι Θεσσαλονίκη μπορώ να σου παραθέσω έναν πλήρη κατάλογο με επαγγελματίες που μπορούν να αναλάβουν τέτοιου είδους εργασία με επαγγελματισμό. Για άλλες περιοχές θα πρέπει να συμβουλευτείς άλλους συμφορουμίτες ή τον τομέα Agora του Noiz. Καλωσήρθες.