Πνοή και Νύξη

δεν ξέρουν από center blocks αυτοί. Τέρμα φουλ εξτρεμ δεξιά.

Δεν μου φαίνεται για το ίδιο πράμα πάντως. Έχεις κανά άρθρο kathimerini ή capital.gr να το διασταυρώσουμε;

το κενό της 335 φαίνεται στο 3:35. ΤΙ ΜΑΣ ΚΡΗΒΟΥΝ??111!! @dimsonic φαντάζομαι εννοείς το κενό ανάμεσα στη θέση των δύο μαγνητών και το σκάψιμο στην πίσω πλευρά του center block. Έχω την εντύπωση ότι έχεις δίκιο και ότι παλιότερα το center block δεν έφτανε ως πίσω αλλά σταματούσε αμέσως μετά τo tailpiece. Τώρα το τραβάνε μέχρι το tailblock ως τέρμα και προφανώς για αντιστάθμισμα βάρους, αφαιρούν από όπου μπορούν. Για την μπογιατζού, κάνω την υπόθεση ότι τη σηκώσαν με το ζόρι την ώρα που έκανε διάλειμμα και βαριόταν να βάλει μάσκα για ένα ψέκασμα. Επίσης υποθέτω ότι όταν ψεκάζει non-stop για ώρα, φοράει μάσκα και επίσης ότι στον απορροφητηρα που δουλεύει πίσω, σε τέτοιο βιομηχανικό επίπεδο, τα σταγονίδια και οι αναθυμιάσεις που δεν βρίσκουν όργανο, δεν προλαβαίνουν καν να αιωρηθούν στην ατμόσφαιρα. (edit: τελικά δεν φορούν μάσκες στη Gibson. Eπιτέλους vintage accurate specs! Είδα παλιότερο factory tour που το λέει κιόλας, ότι το spray booth τους δεν χρειάζεται μάσκα)

Ωχ μωρέ, βγάζει κιθάρεζ με ρομποτικά κλειδιά η Γκιψον, δεν σας αρέζει. Βάφει με μάσκες, "oυ, όχι βίντατζ ινάφ" και "γιατί δεν φτιάχνει τις κιθάρες όπως παλιά"; Ορίστε: κιθάρες όπως παλιά

Eγώ πρόσφατα είδα αυτό. Ωραίο βίντεο ξενάγησης. Στο κανάλι τους μάλλον θα κάνουν ένα ξεσκαρτάρισμα στα πλαίσια όλου του reset που έγινε πρόσφατα.

εμπειρία από αριθμό διαφορετικών μαστόρων εννοεί προφανώς-αφ' ενός και τα μεγέθη με έναν επαγγελματία δεν είναι συγκρίσιμα αφ΄ετέρου. Αν κάποιος έχει κάνει setup χίλιες φορές σε πεντε-δέκα όργανα, ο επαγγελματίας έχει κάνει πεντε-δέκα setup σε χίλια όργανα.

Παιδιά μην αγχώνεστε με τις γρατσουνιές και τα σημάδια, είναι κάτι το οποίο θα συνέβαινε ούτως ή άλλως σε δύο-πέντε ή εικοσιπέντε μέρες. Η ευθύνη της πρώτης γρατσουνιάς στον μάστορα ή στον εκάστοτε χρήστη δεν θα έπρεπε να τον βαρύνει. Φυσικά μιλάω για νορμάλ καταστάσεις και υποθέτω ότι ο ΟP εννοεί εμφανείς και ικανές γρατσουνιές. Επίσης, πάντα υπάρχει ο παράγων της αμφιβολίας εκ των υστέρων. Αν δηλ. όντως υπήρχαν ή όχι αυτές οι γρατσουνιές ή οποιοδήποτε άλλο θέμα με το όργανο. Ο κάθε επαγγελματίας αντιμετωπίζει κατά καιρούς τέτοιες καταστάσεις (εννοώντας ατυχείς στιγμές) και φυσικά πάντα (θα πρέπει να) είναι ανοικτός για κάθε περίπτωση αποζημίωσης-αναλόγως της ζημιάς. Εδώ ολόκληροι Erlewine το παθαίνουν και συνεχίζουν να χαίρουν εκτίμησης, αφού μια ατυχία και η σωστή-από επαγγελματικής άποψης- αντιμετώπισή της, δεν είναι, και δεν θα έπρεπε να είναι ικανή για να βλάψει τις, ούτως ή άλλως αναγνωρισμένες ικανότητές του ή τον επαγγελματισμό του. Δεν ξέρω αν θα πρέπει ή όχι ο ΟP να αποζημιωθεί, αφού δεν γνωρίζουμε το εύρος και τις συνθήκες της ζημιάς, ούτε καν τη συνεννόηση που υπήρξε. Καλώς μοιράστηκε την ανησυχία του και κακώς ίσως το όνομα, πριν τουλάχιστον υπάρξει εκ των προτέρων επικοινωνία. Αν υπάρχει αλληλοκατανόηση και καλή πρόθεση τότε νομίζω όλα γίνονται πιο εύκολα. Η ρετσινιά δυστυχώς μένει και παραμένει και ασχέτως αν ο επαγγελματίας έχει κάνει χίλια καλά σέρβις, αν το ένα του ξεφύγει (φυσιολογικό) τότε πιθανόν να χάσει τον πελάτη (πιθανόν και όχι- από ιδία εμπειρία). **Είναι εξαιρετικά δύσκολο έως ακατόρθωτο να επισκευαστεί γρατσουνιά σε μαύρο gloss, σε καινούργιο όργανο, ειδικά αν έχουμε απαίτηση να παραδωθεί σε κατάσταση "κουτιού". Για μένα προσωπικά είναι προτιμότερο να μείνει έτσι, αν μιλάμε για απλές, επιφανειακές γρατσουνιές και όχι γδαρσίματα ή ξεφλουδίσματα.

Mπαίνεις να κοζάρεις κανά πετάλι και καταλήγεις να ξεπατικώνεις όλα του τα licks μπας και εμπλουτίσεις λίγο το νηπιακό κιθαριστικό σου λεξιλόγιο.

Oι DJ δεν είναι μουσική ρε το αποφασίσαμε αφού. Και η ψηφιακή μουσική δεν έχει το feel της μπάντας για.

Και ο Beato youtuber είναι. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζει το κανάλι του, αλλά τουλάχιστον, σε ένα βαθμό, he knows his shit. Nαι και παλιότερα τον είχα αναφέρει κι εγώ (δεν θυμάμαι για ποιο θέμα).

Γιος του Willie Nelson, o Lukas. Kαινούργια ανακάλυψη. About the F demented chord: “It was a combination of three ways, really. Some were from people showing them to us; for example, Jim Gretty who was a guy from a guitar shop in Liverpool called Hessy’s. He had a guitar and was a jazz player, and I remember him showing us a chord that was F, but it had a couple of notes added. We called it F demented!"

Αντιπαθής γιουτιούμπερ κάνει ένα ωραίο βίντεο εντός ενός εργοστασίου κατασκευής (εκπληκτικών imho) κιθαρών του γνωστού και καταξιωμένου Dennis Fano. Πλέον Novo Guitars. O τίτλος είναι αστείος φυσικά, οι ερωτήσεις λάθος και τα συμπεράσματα εντελώς υποκειμενικά. Το καλό είναι ότι δείχνει την διαφορά τους στη χρήση. Το κακό είναι ότι δεν αφορά το δίλημμα καλύτερο ή χειρότερο. Αυτό το ερώτημα τέθηκε ως διαχωριστική γραμμή του τι είναι χειροποίητο και τι βιομηχανικό, και αυτή είναι η πραγματική τους διαφορά. Το πρόβλημα δεν είναι δηλ. το CNC ή η χρήση CNC σε μια χειροποίητη κατασκευή. Το πρόβλημα είναι η χρήση του σε ένα προϊόν που έχει label χειροποίητο/boutique/luxury/custom και στο τέλος καταλήγει να είναι το επίκεντρο ενός workshop που μεταλλάσσεται σε βιοτεχνία/βιομηχανία χωρίς να το ξέρει ή βρίσκεται σε άρνηση. Και το χειρότερο είναι ότι αυτό γίνεται χωρίς τον αντίστοιχο αντίκτυπο τιμολογιακά. Δηλ. πληρώνεις ένα super-duper (oμολογουμένως) όργανο ως boutique/χειροποίητο την ώρα που απλά είναι ένα εργοστασιακό με την εκάστοτε ταμπέλα και την αντίστοιχη φήμη. Το βίντεο βέβαια το απόλαυσα όπως απολαμβάνω κάθε τέτοιο "τρύπωμα" στο χώρο όπου φτιάχνονται όργανα.

Σιγά το πράμα, στην Ελλάδα έχουμε ειδικούς χώρους για αποθήκευση χαλιών και πορτ μαντό. Εξοχικά λέγονται ή σπίτια στο χωριό. Πάντως πολύ μπουτίκ και μεμονωμένους κατασκευαστές βλέπω. Άραγε παίχτηκαν ποτέ ή υπήρξαν απλά δώρα marketing που πήγαν άκλαφτα; Τους στήριζε ή απλά του ερχόταν στο mailbox κιθάρες που ούτε καν ακούμπησε;

Tι φυσαρμόνικα αυτός ο Toots!

Τhanx, αν έρθουν και οι υπόλοιποι, πολύ ευχαρίστως

Πάρε ένα κομματάκι γυαλόχαρτο 3x3cm wet-or-dry (μαύρο) νούμερο 800, 1000 ή 1200. Δίπλωσέ το στη μέση (με την τραχειά επιφάνεια προς τα έξω φυσικά) και πέρνα μερικές φορές το αυλάκι της σολ. Αν δεις βελτίωση, πέρνα με ένα καλά ξυσμένο μολύβι το αυλάκι κι έισαι έτοιμος. Αν όχι, είτε χρειάζεται λίγο ακόμη, είτε θέλει και σε άλλα σημεία προσοχή. Τυχόν string tree. Ή κακά ρυθμισμένες βίδες (οι έξι) τρέμολο. Τα ελατήρια δεν έχουν καμιά επίδραση στο ξεκούρδισμα, ότι ρύθμιση και να έχουν, όσο στραβοβαλμένα και να είναι, εκτός κι αν ακουμπούν στην επιφάνεια της κιθάρας. Υποθέτω ότι οι χορδές είναι καλά περασμένες στο κλειδί (όχι overlaps).

Δεν περιγράφω άλλο Αγαπητέ, για να το σταματήσω εδώ. Είναι πολύ σπουδαίο να ασχολείται κάποιος με τη μουσική, να εξειδικεύεται, να εξιδανικεύει, να παθιάζεται, να περνάει μεγάλο μέρος της ζωής του ασχολούμενος με κάτι άυλο. Είναι κάτι σαν θαύμα. Το τι προκαλεί μια αλληλουχία νοτών ή το ταυτόχρονο τσίγκλισμα 5-6 τεντωμένων συρμάτων. Είμαστε όλοι συνοδοιπόροι σε αυτό, ακροατές, παίκτες, μάστορες, έμποροι, beggers & thieves. To οτι αγαπάς τον Malmsteen και τον κάθε Malmsteen είναι σπουδαίο και αρκετό από μόνο του ώστε να μην "give a fuck" για ό,τι κι αν πουν οι άλλοι γι' αυτόν. Αγάπη σημαίνει να αποδέχεσαι κάποιον με τα ελαττώματά του. Αυτό είναι το μεγαλείο της και αυτό είναι που διατηρεί τον άνθρωπο στη γη, αλλιώς θα πετούσε όλη την ώρα στα σύννεφα, εξιδανικεύοντας κάθε αγάπη του και ανάγοντάς την σε κάτι το θείο. Κι εκεί αρχίζουν οι παρανοήσεις. Θέλω να πω, ωραία και καλά όλα, αλλά μη μου δίνεις ώς επιχείρημα ότι ο ένας έπαιζε με χάλια κιθάρα ενώ ο άλλος είχει πόρσε ξερωγώ γι' αυτό έκανε ό,τι έκανε και "ας είχε κι ο άλλος πόρσε και θα σου 'λεγα εγώ", είναι τουλάχιστον αστείο, την ώρα που σου λέμε ότι ο άλλος ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΟΡΓΑΝΟ. Είσαι χαρούμενος που βρήκες τον Μalmsteen οπως εγώ είμαι χαρούμενος που βρήκα τον Keith Richards. Kαι τους δύο θα τους εντάξω στο βιβλίο με τους σπουδαίους. Και οι δύο χωρούν στη λίστα με τους κιθαρίστες που άλλαξαν το όργανο. Μόνο ένας τους όμως χωράει στη λιστα με αυτόν που θα γράψει η ιστορία ως τον σπουδαιότερο πρεσβευτή της κιθάρας στην ιστορία της μουσικής. Και δεν τον διαλέγεις εσύ ή εγώ.

Γυριστε το στην άρπα παιδιά, μην το κουράζουμε Mπορώ κι εγώ να πω ότι ο Pete Townshend είχε περισσότερα chops στο στήσιμο κιθαριστικού έργου από οποιονδήποτε Σουηδό. Ή ότι ένα μόνο κομμάτι του Ron Thal έχει περισσότερη τεχνική, αισθητική, μέτρο δυσκολίας ή καλλιτεχνική αξία, από όλη τη δισκογραφία του χοντρού. Ή ότι ο Αphex Twin υπήρξε περισσότερο ευρηματικός, καινοτόμος και άξιος συνεχιστής της κιθαριστικής κουλτούρας από οποιονδήποτε κιθαρίστα. Δεν το κάνω γιατί δεν θέλω να προκαλέσω αφ' ενός και εκφράζουν τη δική μου -υπερβολική- θεώρηση αφ' ετέρου, οπότε δεν μπορώ να βγω και να το διατυμπανίζω ως θέσφατο. Πάρε οποιονδήποτε ηλεκτρικό κιθαρίστα. Οποιουσδήποτε 100. Οποιουσδήποτε 1000. Σε πόσους θα ακούσεις φρασεολογία, ήχο, αισθητική, επιρροή από EVH και σε πόσους YJM? Aκόμα το συζητάμε δηλ? Πάρε 10, 30, 100 σύγχρονα μοντέλα κιθαρών. Πόσα έχουν μέσα EVH και πόσα YJM? Ο άνθρωπος (μαζί με όλη εκείνη τη σκηνή της Δυτικής Ακτής) άλλαξε το όργανο. Κυριολεκτικά (με σκαρπέλο και σφυρί, flat fretboards) και εμμέσως στο σχεδιασμό (Wolfgang, D-tuna) ή στην αφορμή για σχεδιασμό (DiMarzio, Mighty Mite-Seymour Duncan, Floyd Rose). Μιλάμε για εμβληματική φιγούρα στην κουλτούρα της κιθάρας. Μην τα ξαναματαλέμε τώρα. Σουηδοί καλοί μόνο για μέταλ ? Σωστός καφές: Με ζάχαρη ή χωρίς; Αυτά είναι ντέρμπι

Δεν το άκουσα ακόμη, αλλά θυμήθηκα την κουβέντα που είχαμε περι Youtube, μουσικής και ομογενοποίησης, πρόσφατα. Μόλις βρεθώ με λίγο χρόνο και ακουστικό χώρο, θα το πράξω άμεσα.

Διαφωνώ καθέτως. Ο Σουηδός υπήρξε επιδραστικός σε ένα μικρό μέρος του συνόλου των κιθαριστών. Ο EVH υπήρξε καθολικός και σαρωτικός σε όλο το φάσμα της συγχρονης μουσικής κουλτούρας. Μουσικούς, ακροατές, μηχανήματα. Τα μεγέθη είναι ξεκάθαρα νομίζω, αν θέλεις να τα δεις από απόσταση

Μιλάμε για επιδραστικότητα όμως, όχι για ικανότητες ή για προσωπικές προτιμήσεις. Εγώ προσωπικά δεν ακούω ΚΑΝΕΝΑΝ από τους δυο (πιο πολύ άκουσα Yngwie στο παρελθόν), αλλά αυτή τη στιγμή συνολικά, αν πάρω τυχαία παιξίματα σε οποιοδήποτε υποείδος της rock, θα ακούσω περισσότερο VH από οτιδήποτε άλλο.

Aντιλαμβάνομαι το μεγαλείο και το ταλέντο και του Uli και του Σουηδού, αλλά δε νομίζω ότι είναι εκεί πάνω μαζί με τον Jimi και τον Eddie. Και την επίδραση δεν την εκλαμβάνω μόνο ως προς το πώς παιζόταν η κιθάρα από μουσικούς έκτοτε, αλλά και πώς την αποτύπωναν πλέον στο μυαλό τους οι ακροατές από όλο το φάσμα. Τα πράγματα που έκαναν αυτοί οι δύο με την κιθάρα, απλά ήταν μπροστά, αρκετά μπροστά από την εποχή τους και έκτοτε άλλαξαν και τον τρόπο που παίζεται. Βάζω τον Uli στη σφαίρα επιρροής του Jimi Hendrix και τον Υνφηγοσδκοιιςwie σε αυτήν του Jimi KAI του Eddie. Eγώ πάντως, από όσους κιθαρίστες ακούω πλέον, υπάρχει περισσότερος Eddie μέσα στο παίξιμό τους, ηχητικά-τεχνικά-μουσικά, παρά οτιδήποτε άλλο. Αυτό που έκανε ο EVH στα μέσα των 70s ήταν εξωγήινο. Ακόμη και η εμφάνιση της μπάντας, είναι θαρρείς από τα τέλη των 80s.

Αν και ποτέ δεν μου "έκατσαν" μουσικά οι VH, θεωρώ τον Eddie τον επιδραστικότερο κιθαρίστα της σύγχρονης rock σκηνής. Mετά τον Jimi και τον Eddie το χάος. Μετά τον Eddie η κιθάρα ως μουσική αλλά και ως όργανο, πήγε σε άλλα επίπεδα τεχνικής, έκφρασης και τεχνικών προδιαγραφών.