Πνοή και Νύξη

Δεν τρελαίνομαι αν και συμπαθώ τον Noel τα μάλλα. Τι Firebird-άκλα εννοούσα. Μέχρι τώρα, τη σνόμπαρα κι αυτή, όπως και την ίσια, που δεν μου έκανε καθόλου κλικ, τη θεωρούσα άσχημη/δύσκολη και κατέληξα παντρεμένος με μία, μέγας θαυμαστής. Αλλά ο ήχος αυτής της '65...

Χάλιας. Oύτε καν κανάλι στο Youtube έχει. (Τι Firebird ήταν αυτή!!?) Kάποια στιγμή θέλω να κάνω ένα review για το πιο παρεξηγημένο vibrato όλων των εποχών. Το maestro Επίσης, ακούστε την 000-18 του '38, (μέσα από την ψείρα του Βukovac?) O "Leon" που αναφέρει είναι ο "γνωστός άγνωστος"; Kudos για το καλύτερο booster όλων των εποχών, το EQ της Boss.

Δε χρειάζεται κάποια πρωτοτυπία, δεν γίνεται κάθε εταιρεία να φτιάχνει καινοτόμα/πρωτοπόρα πράματα, πόσο μάλλον σε έναν τομέα που δεν διορθώνει ούτε καν λάθη στο σχεδιασμό γιατί "έχει αθηναϊκές πινακίδες". Το γιατί να πάρει κάποιος Vola και όχι Fender, Ibanez ή Ηofner μάλλον θα το απαντήσει αυτός που τη θέλει και ακόμη περισσότερο, αυτός που θα την πάρει. Κάθε εταιρεία έχει το (τα) unique selling points της, είτε αυτό λέγεται καινοτομία, είτε design, είτε ποιότητα, είτε specs/εργονομία, είτε επειδή μας αρέσει η φάτσα του CEO, είτε οτιδήποτε έχει να κάνει με την εμπειρία δημιουργίας εγκεφαλικών συνάψεων στον καθένα. Με μια ματιά, είναι ξεκάθαρο το ευρύτερο target group, Blackmachine type stuff και "based on" μοντέλα επιδόσεων. Νομίζω είναι άδικος ο χαρακτηρισμός "ακόμα μια tele". Aπό την άλλη αφορίζεις εν ριπή οφθαλμού την version της Strandberg για Tele, επειδή δεν έχει καμία σχέση το σχήμα της με Tele. Oπότε τι α κάνουν κι οι εταιρείες? Βγάζουν βίνταζ, "αα δεινόσαυροι", βγάζουν μόδερν "άαα δεν τις φκιάνουν όπως παλιά". Α κάειτς α μαλώεις? (Υ.Γ. πάνω-κάτω ξέρεις τα γούστα μου στις κιθάρες. Ε αυτή η Strandberg είναι άλλο πράμα. Την έπιασα και δεν ήθελα να την αφήσω 'πράμα'. Οκ ναι, καλή η Firebird, ωραία τα bigsby, αλλά αν ήθελα να γίνω κιθαρίστας επιδόσεων, θα κυνηγούσα να την αποκτήσω πάση θυσία. ΚΑΙ firebird και Strandberg. ΠΑΟΚ είσαι -not)

εννοειται

Σωστά σε μπέρδεψε γιατί ξεκινάει από κατάσταση "χορδές επάνω αλλά tremolo springs off" που δεν είναι συνηθισμένη κατάσταση. Σε μια Strat που έχουμε βγάλει χορδές για να σετάρουμε, το tremolo κάθεται flat στο σώμα, λόγω ελατηρίων, οπότε και η σφήνα δεν έχει νόημα. Προσωπικά χρησιμοποιώ πλαστικό 1.5mm με φελλό στην κάτω μεριά και τοποθετώ πίσω από τα intonation screws στη "φάτσα" της κιθάρας. Αν θέλω άλλο ύψος στο float, δουλεύω με μια Α4 διπλωμένη κατά το δοκούν. Ωραίο τιπ είχα δει στου Φρουντούα με ένα πάκο stickit και διαλέγει όσες σελιδες θέλει.

Eίναι: Το ντηλέος, τα ντηλέη

Το treble bleed που δούλεψα κατά κόρον είναι το 150Κ/1000pF (σαν της PRS) και δούλευε εξαιρετικά. Πάνω σε Tele. Φαντάζομαι το ίδιο ισχύει και για Strat. Δεν γνωρίζω τη φυσική γύρω από τη μόντα αλλά άλλα όργανα το χρειάζονται και άλλα όχι. Μου έχει τύχει να είμαι σίγουρος ότι Strat έχει ΤΒ και τελικά δεν είχε ούτε ΤΒ ούτε και 50's wiring. Δεν ξέρω ποια είναι η συνθήκη. Μου αρέσει επίσης σε humbuckers γιατί με λίγο roll-off singlecoil-ίζουν (με την προϋπόθεση να είναι vintage low output stuff). Νομίζω είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας εκάστοτε οργάνου/κυκλώματος/μαγνητών/ανοχών/καλωδίου/ενισχυτή. Σε κάποια όργανα δεν μου έχει αρέσει καθόλου το TB (πολύ bass roll-off) ενώ σε κάποια θεωρώ ότι βοήθησε πολύ. Πάντα ταπεινές φακές χρησιμοποιούσα δεν μπορώ τις γκουμούτσες τους sprague. To τάπερ του pot δεν με ενδιέφερε αφού επηρεάζεται μόνο αν χρησιμοποιείς volume swells, αλλιώς βρίσκω καλύτερη συνθήκη την περισσότερη μικρορύθμιση που μπορείς να επιτύχεις αν αυτό διευρυνθεί. Το volume pedal είναι εξαιρετικό εργαλείο για lap style εφφέ και swells.

βάψε μια χαρτοπετσέτα χρυσή. Έτοιμος

Δυστυχώς δεν γινεται αυτό, χωρίς την κατάληψη DSP χώρου στο patch το οποίο είναι ήδη γεμάτο. Δεν είναι ότι έχω πρόβλημα σοβαρό, κουβέντα να γίνεται. Ήθελα να πάρω μια ιδέα τι κυκλοφορεί και τι θα έκανα, αν κάποτε καιγόταν η Line6 ή αν θελήσω μεμονωμένα fx units αντί για όλα σε ένα. Ήδη το να μπω στο menu οn-the-fly της line 6 για να κάνω διορθώσεις πριν το live είναι προβληματικό (δύσκολα πατιούνται τα scroll κουμπια του). Θεωρώ ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο αν έχει δυνατότητα (είσοδο) tap tempo ένα πετάλι όπως αναφέρθηκε. Ήδη άρχισα λίγο να ανοίγω τα μάτια για το τι λύσεις υπάρχουν.

Aυτό που συμβαίνει με εσένα είναι οτι οι συνθήκες σου τιθασεύουν τις ανάγκες σου. Η μία κιθάρα δεν σε βολεύει (η ακριβή) και οι άλλες ναι. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Δεν μας βολεύουν όλες οι ακριβές ούτε σνομπάρουμε όλες τις φθηνές. Κρίνουμε το αν ένα όργανο κάτω των 100Ε -οut of the box- είναι ικανό να εντάξει έναν αρχάριο στη μουσική. Κι εγώ λέω ότι όσο είναι ικανό να τον εντάξει, άλλο τόσο ικανό είναι να τον κάνει να τα παρατήσει. Και η δεύτερη συνθήκη συνήθως αναιρείται από το πείσμα και τη θέληση και όχι από την (καλή ή κακή γεωμετρία) του οργάνου. Για το αν κάνει ή όχι καλά τη δουλειά του δεν αμφιβάλλω, απλά η δουλειά του είναι να μην κάνει καλές κιθάρες. Άρα την κάνει καλά. Ακόμη και προς το τέλος της βάρδιας του 12ώρου του ή στην αρχή της επόμενης κυλιόμενης βάρδιας που σχόλασε 9 το βράδυ και ξαναπιάνει δουλειά στις 11 για άλλες 12 ώρες. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πήξει στο emoticon και στο like, το κάνουμε πλέον σαν να είναι προέκταση της επικοινωνίας και αντί ας πουμε να πουμε "μπααα" ή να γράψουμε "μπααα", πρέπει να ψάξουμε κουμπί για να το επιβεβαιώσει ως υπόσταση.

Thanx η πρότασή σου με οδήγησε σε αυτό που δείχνει ενδιαφέρον, μόλις βρω χρόνο θα το τσεκάρω

Kαι μιας και το πήγαμε λίγο πιο βιομηχανικά, όταν εταιρεία που στοχεύει στην παραγωγή/εξαγωγή 20 χιλιάδων οργάνων το μήνα σου στέλνει επαγγελματικό mail του στυλ "Ηi sir, try best guitars instruments for pleasure very much colors and rock style" ή "good sirs, look our best resonance electronic guitars", ε, τι επίπεδο ειδίκευσης περιμένεις από τον εργάτη; Υπάρχουν εργοστάσια που κάνουν σοβαρή δουλειά, με Ευρωπαίους και Αμερικανούς προϊστάμενους παραγωγής, με state-of-the-art μηχανήματα, stock control, quality control κλπ. Το επίπεδο δουλειάς και hardware που θα έχει ένα όργανο, εξαρτάται από το εκάστοτε συμφωνημένο budget. Aν νομίζει οποιοσδήποτε ότι μπορεί να πάει στην Κίνα και να παραγγείλει 5 χιλιάδες κιθάρες επιπέδου 500 ευρώ με 200 ευρώ τότε όλνοι θα ήμασταν πλούσιοι

Xαχαχαχα έκλαψα γιατί είναι ακριβέστατη η περιγραφή. Και άντε, στις κιθάρες πες είναι γεωμετρικό το θέμα χορδή ψηλα χορδή χαμηλά. Στο πνευστό που δεν ξέρεις αν παίζει πρόβλημα του οργάνου ή πρόβλημα στο φύσημα.... Ναι αλλά συγκρίνεις μήλα με παστίτσιο τώρα. Η μία είναι 100 κιλά αηδία με 7άρι radius, ταστούδια playmobil, ταλαιπωρημένη, παλιογκιρισμένη και οutdated. Oι άλλες είναι σατινέ, απαλούτσικα, λεπτά μπράτσα, φλατ ταστιέρες και πιο μονδέρνα τάστα. Εξελίσσονται οι κιθαριστικές συνήθειες. Και έκανες αναβαθμίσεις της τάξης των 150-200 ευρώ?

Thanx so far. (την πεταλιέρα μην την κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας...) Σκεφτόμουν ότι ίσως κάποια εταιρεία το είχε σκεφτεί, έβγαζε σειρά πεταλιών με δυνατότητα απλής επικοινωνίας αναμετάξυ των, ώστε να μπορείς κατά το δοκούν να το δουλεύεις. Δεν θα προτιμούσα φυσικά extra controllers για αυτό, βλέπω looper switchers σε pedalboards και με πιάνει ίλιγγος. Kάθομαι στ' αυγά μου, αν και η καινούργια σειρά Boss (200) που αναφέρθηκε εμμέσως, με ξεκούνησε λίγο απ' την καρέκλα

https://el.wikipedia.org/wiki/Κιουνεφέ

2 πραγματάκια με χαλάνε στη Line 6. H έλλειψη γενικού level σε κάθε time based εφφέ (πχ κάποια chorus αδυνατίζουν το σήμα μου-χωρίς δυνατότητα διόρθωσης, και κάποια το φέρνουν πιο μπροστά) και η ευκολία στο real time tweaking (το τελευταίο όχι και τόσο). Η ποιότητά τους είναι όντως παραπάνω απο αξιοπρεπής. Τα delay και τα reverb είναι χάρμα. Αλλά μου μπήκε και το pedal bug λίγο και σκεφτόμουν ότι αν "γεράσει" η line 6 τι θα μπορούσα να κάνω. (μαλλον θα πάω σε νεότερη line 6/Boss κ.ο.κ.)

Δουλειά που να αντανακλά το κόστος έτσι? 65Ε όργανο και καλή δουλειά, δεν γίνεται, με το συμπάθειο. Γίνεται δουλειά για 65Ε. Με 1000 ευρώ οι ασιάτες κάνουν παπάδες. Με 500 πολύ καλά όργανα, με 200 αξιοπρεπέστατα entry level. Kάτω από αυτό είναι να 'χαμε να λέγαμε. Κάθε μέρα τα βλέπω.

Καλησπερίζω και ξεκινάω μια νέα κουβέντα ως food for thought και για να πάρω μερικές ιδέες, γνώμες αλλά και να κερδίσω γνώση, χωρίς να αποκλείω το fun, όσον αφορά μια απορία μου. Υπάρχει τρόπος, σε μια πεταλιέρα αποτελούμενη από μεμονωμένα πετάλια (drives, boosts, EQs, tremolo, chorus, flanger, leslie sim, phaser, delays, reverb) να έχουμε master tap? Eξηγούμαι. Αυτή τη στιγμη παίζω 3-4 πετάλια (2 x drives, 1x fuzz, 1x wah) και μια πεταλιέρα (Line 6 POD HD500). H line 6 χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως stomp, δηλ έχω αποθηκευμένα 8 εφφέ ανα patch (συνήθως δουλεύω δύο patches με ελαφρώς διαφορετικά εφφέ). Volume pedal, EQ (που δουλέυει σαν solo boost), spring reverb, chamber/slap echo, chorus, flanger, phaser, delay (σε όγδοα παρεστιγμένα) το ένα patch και το άλλο Vol. pedal, EQ, spring reverb, slap echo, leslie/chorus, tremolo, delay (σε τέταρτα). Όλα φεύγουν στο front end του ενισχυτή. Αν αντικαθιστούσα τη Line 6, τι θα μπορούσα να κάνω για να έχω πάνω/κάτω τους συγκεκριμένους ήχους; Αυτό που με βολεύει αφάνταστα στην πεταλιέρα, είναι ότι έχω όλα τα time based εφέ συγχρονισμένα στο πάτημα του tap tempo, και κάθε time based εφφέ σε διαφορετικές υποδιαιρέσεις κατά το δοκούν. Δηλ, ένα delay με επαναλήψεις σε ογδοα παρεστιγμένα, ένα σε τέταρτα, το tremolo σε όγδοα, το phaser σε ολόκληρα κ.ο.κ. Υπάρχει περίπτωση αυτό να γίνεται με μεμονωμένα πετάλια με cost effective τρόπο; Δεν περιμένω να μείνω στο budget της Line6 αλλά να μην το ξεπεράσω κατά πολύ. (η λογική και η γνώση μου λέει να κάτσω στα αυγά μου, αλλά πολύ πιθανό να αγνοώ πράγματα και λύσεις).

Οι διαφορές είναι ταξικές. Γι' αυτό. Όταν έχεις άδειο στομάχι, αυτή με τα 65$ σου ακούγεται φουλ χάρμα. Αν είσαι κορεσμένος, λείπουν αρμονικές, overtones, δεν "σκάει" και δεν είναι μαλακή. Αν ζεις στην απόλυτη εξαθλίωση μπορεί οι 3 ρουπίες τη μέρα να σου φαίνονται μάννα και να κάνεις κιθάρες με 65$ το κομμάτι. Χρειάζονται και οι φθηνές και οι ακριβές. Αυτό που δε χρειάζεται, είναι να μας βάζει ένας γιουτιούμπερ να μαλώνουμε (να αντιπαρατιθέμεθα) με με το στανιό ψευδοδιλήμματα για να εχει αυτός βγιούζ. Και δυστυχώς είναι λυπηρό το ότι αυτό είναι πλέον νόρμα σε όλα τα media.

Έχω κάνει εγώ και σου εγγυώμαι ότι είναι η μέρα με τη νύχτα. Πριν από 15 χρόνια μπορεί να ήταν το πρωί με το απόγευμα, πριν από 25 χρόνια και οι φθηνές και οι ακριβές μεσημέρι ένα πράμα, τουλάχιστον όσο αφορά την κρίση μου. Η διαφορά ήχου φτηνιάρικης κιθάρας με κανονική κιθάρα σε οποιοδήποτε ενισχυτή με την κιθάρα πάνω σου, τον ενισχυτή μπροστά σου, είναι όσο μεγάλη επιτρέπει η εμπειρία, η αντίληψη και η διάθεσή μας. 65$ όργανο με μεταφορικά σημαίνει ότι, τι, για να βγάλουν όλοι κέρδος από αυτό, μιλάμε για κόστος υλικών/παραγωγής γύρω στα 10-15Ε ανά όργανο. Ποια εκπαίδευση και ποιο μισθό λέμε τώρα. Moυσικό όργανο που έγινε κι αυτό αναλώσιμο είδος, ευτελισμένο, πάρε παιδί κιθάρα να βγάλεις το χειμώνα φέτος και του χρόνου βλέπουμε. Άλλη. Άλλο κινητό. Άλλο πρόγραμμα σύνδεσης, άλλα παπούτσια, τρία διαφορετικά φαγητά την ημέρα. Οι άνθρωποι πλέον δεν προλαβαίνουμε καν να εκτιμήσουμε τον μόχθο μας. Να πει ο άλλος, ρε φίλε δούλεψα 6-7-27 μέρες για να (σου) πάρω μια κιθάρα να μη σπας τα χέρια σου και να μην είναι καταναλώσιμη. Ε πώς θα εκτιμήσει ό άλλος το όργανο. 65Ε κιθάρα, 4 κιλά πράμα. Η τσιπούρα πιο ακριβή είναι Αρκετά καλόπιστη και ρομαντική θέση, μακάρι να μπορούσα να τα βλέπω έτσι κι εγώ. Στα site των εταιρειών αυτών, δεν μπορείς ούτε να καταλάβεις τι λένε, ούτε και οι ίδιοι ξέρουν για τι πράμα μιλάνε. Υπάρχουν ιντερνετικά μαγαζιά που πουλάνε κιθάρες ΚΑΙ καλσόν ΚΑΙ ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Για να έχει μια κιθάρα 65$, ο νόμος και η λογική λέει ότι πρέπει να ΜΗΝ είναι ειδικευμένο το προσωπικό.

Ζεσταίνεις στοχευμένα (όχι με αέρα) αλλά επαγωγικά, με ζεστό αντικείμενο, σίδερο ή ζεσταμένη μεταλλική πλάκα, και δουλεύεις με επίσης ζεσταμένη σπάτουλα αποκόλλησης. Επίσης, κάνεις το σταυρό σου, πιστεύεις-δεν πιστεύεις.

+1000 Πάνω που ετοιμαζόμουν να ρίξω τη Gibson στο τραπέζι. Έπαιξα πρόσφατα μερικές brand new και με εντυπωσίασε το consistency στον καλό ήχο (εν αντιθέσει με τις Martin που είναι ή του ύψους ή του βάθους) ακόμη και στα low end όργανα. Στρόγγυλος, γεμάτος, responsive, projective, retro. Προσωπικά με εντυπωσίασε μια J-35 και μια G-45. Mπορεί και να έτυχε, δεν ξέρω. Οι Furch επίσης έχουν ηχοβαρή φιλοσοφία (ψάχνουν να κάνουν καλά όργανα, ηχητικά). Μια OM της σειράς vintage που έπαιξα πριν από μερικές μέρες, ήταν χάρμα οφθαλμών και ώτων. Eπίσης, δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμη εκείνη η αγγελία για μια Martin Mellencamp 0-18S στο ενάμιση χιλιάρικο. Παίζουν και κάτι vintage Μartin (pre-war) κανόνια, που είναι όμως player grade, δηλ. έχουν υποστεί refinish ή και άλλες μετατροπές οπότε και έχουν χάσει μεγάλο όγκο αξίας. Μόλις δοκιμάσεις μια τέτοια, η επιστροφή είναι δύσκολη...* Δυστυχώς η αγορά ακουστικής κιθάρας, ειδικά στην Ελλάδα είναι πολύ περιορισμένη, όσον αφορά pro επιπέδου όργανα. Ακόμη και να δοκιμάσεις δηλ. θα είναι σαν να διαλέγεις το λιγότερο χειρότερο όργανο, από όσα είναι διαθέσιμα. Εκτός αν στοχεύεις σε κιθάρα/μάρκα με μεγάλη γκάμα σε εγχώρια μαγαζιά και αποφασίσεις ότι θα πάρεις κάτι από αυτά. *επειδή μαζευτήκαμε και μιλάμε για ακουστικές στο θρεντ, με το συμπάθειο, εδώ είναι ένα πρόσφατο restoration που έγινε σε μια Martin 00-17 του 1938. Δεν πωλείται, αλλά αν πωλούνταν βαριά να έπιανε τα 2μιση όπως είναι αναπαλαιωμένη, με neck reset, refret, refinished και super playable. Kαι ήχος από άλλον...αιώνα. Ελπίζω να μην χαλάω την ατμόσφαιρα

Παιδιά τα έτοιμα nut δεν είναι πάρε-βάλε. Πρέπει να βγάλεις το υπάρχον χωρίς ζημιά (έχω δει κάμποσες ταστιέρες σπασμένες εκεί), πρέπει να βρεις το σωστό πάχος-μήκος-ύψος-radius και μετά θέλει δουλειά για να κάτσει όπως πρέπει (λιμάρισμα-μήκος-ύψος-φάρδος και radius αυλακιών). Σχεδόν όση δουλειά θέλει ένα κομμένο από blank και με εργαλεία που δεν διαθέτει ο μέσος μουσικός. Εγώ δεν θα συμβούλευα σε κάποιον να μην πάρει έτοιμο, αλλα να εμπιστευτεί έναν τεχνικό ακόμη και γι' αυτό. Για την ακρίβεια, η καλύτερη λύση είναι να σηκωθεί το υπάρχον πιο ψηλά (shimming με καπλαμαδάκι) και να ξαναδουλευτούν τα αυλάκια.

Αυτά τα νερού της vernilac, νομίζω αν πάρεις το "μαόνι" βγαίνει ακριβώς το κοκκινοκαφέ που θέλεις (αν έχεις κι ένα κίτρινο και ένα walnut να τα συνδυάσεις για την απόχρωση που θες, είναι ταμάμ). Ωραία δουλειά όπως πάντα.

Βασίλη, υποβόσκει αυτό το "τότε που τις φτιάχναν καλύτερα" το οποίο φυσικά δεν ισχύει, είναι ένα hype το οποίο γεννάται από τον διακαή πόθο αφ'ενός των ιδιοκτητών κιθαρών των X's να χαρακτηρίσουν "πιο καλό" ένα προϊόν το οποίο ελάχιστα διαφέρει στο πέρασμα του χρόνου και αφ' ετέρου από όλη αυτή τη σαχλαμάρα με τα "κσεραμένα" ή τα "δγιαλεγμένα" κσύλα που τα διαβάζει καλύτερα ο ηλεκτρολυτικός του twin reverb. Όλη αυτή η βιομηχανία tonewood και παλαίωσης είναι ένα παραφουσκωμένο hype (κρύβοντας ένα ψήγμα αλήθειας) όπου τα λογικά άλματα δίνουν και παίρνουν. Μπορώ κι εγώ να σου πω πως έχω παίξει (κι έχω τσεκαρει λιγο πιο βαθιά-λόγω δουλειάς) ένα κάρο όργανα του 90 και ένα κάρο των 00s και των 10s. H ζυγαριά δεν γέρνει προς κάποια δεκαετία. Δεν είναι ούτε καλύτερα ούτε χειρότερα όργανα. Προσωπικά σαν τεχνικός, περισσότερο θα εμπιστευόμουν ένα όργανο των 00s παρά των 90s σε μια υποθετική αγορά με κλειστά μάτια. YΓ, το ίδιο hype έχει εξαπλωθεί και στα "θαυματουργά" Ιαπωνικά όργανα των 70s που "πατάνε" κάτω τα USA κλπ. και βλέπω κάτι Tokai και κάτι Greco στο 1 1μιση χιλιάρικο. Relax, πολύ καλά όργανα, ορισμένα πατάνε USA αλλά μέχρι εκεί(ορισμένα). 500Ε έχουν οι Squier πλέον. Indonesia στο 1000άρικο. Δε λέω να συνειδητοποιήσω κι εγώ ακόμη πως οι τιμές για τα πάντα, από τότε που τις θυμάμαι έχουν περάσει 10-15 χρόνια. Εκπλήσσομαι πολλές φορές γιατί έχω κολλήσει στο 2007 ή στο 08 ή όποτε έχω τσεκάρει τιμή για κάτι, τελευταία φορά. Όλα έχουν πάρει την ανηφόρα, δεν γίνεται οι κιθάρες να μείνουν στα 00s. Ίσως, δεν είμαι σίγουρος, οι USA Fender και Gibson να έχουν μείνει σταθερές στο χρόνο, αν το πάρουμε πληθωριστικά (αυτό για όσους λένε ότι πλέον είναι πολύ ακριβές κλπ.). Εδώ πήγα να ψωνίσω Ziricote για μια κατασκευή και πλησίαζε στο 400άρι το σετ, όταν την τελευταία φορά το είχα πάρει 250 (πριν από 5 χρόνια).