-
Αναρτήσεις
1713 -
Μέλος από
-
Τελευταία επίσκεψη
-
Ημέρες που κέρδισε
24
Τύπος περιεχομένου
Προφίλ
Forum
Ημερολόγιο
Άρθρα
Music
Νέα
Competition Kom12
Lockdown
Videos
Store
Ότι δημοσιεύτηκε από Πνοή και Νύξη
-
Όσον αφορά τα χαρακτηριστικά που θέλεις, θα μείνω στο χαμηλό action (το οποιο πολλες φορές σημαινει μειωμενο playability). Οχι jumbo frets απαραιτητα, αλλα σιγουρα να εχουν καποιο ύψος (υπάρχουν vintage ψηλά που παίζουν υπέροχα σε πολλές περιπτώσεις) Τα μεγέθη έχουν να κάνουν με την ανατομία του καθενός. Είναι άτοπο να λεμε άνετο ένα μανίκι 20mm πάχος για να πάει να παίξει ο Tal Farlow πχ, με τεράστια δάχτυλα. Το ίδιο ισχύει και για το spacing στο nut. Προσωπικά, βρίσκω πιο γρήγορο το παίξιμό μου σε λεπτά C μανίκια, αλλά με κουράζουν γρήγορα και σε μεγάλο βαθμό. Το ίδιο ισχύει και με τα χοντρά. Μετά από κάποια ώρα παιξίματος, μισή και πάνω, νιώθω πίεση στα δάκτυλα και τον καρπό. Θεωρώ ότι έχω μάλλον κανονικά/μικρά χέρια. Με βολεύουν πολύ τα στρογγυλά C ή soft v. (H Eric Clapton signature πχ κούμπωσε πολύ ωραία στο χέρι μου). Όμως. Μια που αναφέρθηκε, έπαιξα πρόσφατα με μια Strandberg και ομολογώ πως αν ήθελα να γίνω κιθαρίστας επιδόσεων σε πολλά είδη, θα την σκεφτόμουν πολύ σοβαρά. Και δεν έχει καμία σχέση το προφίλ του μανικιού της με οτιδήποτε άλλο ( κάτι σαν τραπέζιο σε στρέψη, με τρεις φλατ επιφάνειες). Μετα απο 10 λεπτά σαστίσματος και headscratching παίζοντας, άρχισε να έρχεται πιο φυσιολογικα και βρίσκω καλα τα πατήματά μου. Το κωνικο προφιλ ταστιέρας(compound οπως το λεμε λανθασμένα) βοηθάει στο σετάρισμα χαμηλά, αλλα και στο παίξιμο πέρα απο την οκτάβα. Υπ' όψη ότι σχεδόν όλες οι ταστιέρες έχουν ένα βαθμό κωνικότητας, αφού το fret levelling κάνει ακριβώς αυτό, γεωμετρικά. Εκτός αν κάνεις το levelling του Erlewine, αν θες να κρατήσεις ομοιομορφία καμπύλης σε όλο το εύρος της ταστιέρας-που, γιατί να θες τέτοιο πράγμα. Σε μια ταστιέρα 12" ακτίνας, η προβολή της επιφάνειας πάνω στη γέφυρα σου δίνει συνήθως πιο flat αποτέλεσμα, πχ 14" για να είναι σωστά σεταρισμένο το πράγμα. Επίσης, μια κιθάρα η οποία έχει εργοστασιακά 16 radius, τότε και το bridge του θα είναι ανάλογο, οπότε μη σε ανησυχεί. Δεν βγαίνουν με μία διασταση οι tune-o-matic. Αλλα κι έτσι να είναι, πολυ εύκολα έρχεται στις διαστάσεις που πρέπει από εναν τεχνικό. Επίσης αν κάποιος "αγκαλιάσει" το φυσιολογικό buzz που είναι εγγενές στις ηλεκτρικές κιθάρες, τότε μπορεί να σετάρει και ένα όργανο των 9μιση ή 12 ιντσών ταστιέρας, πολύ χαμηλά, δίνοντας μηδενικό ή αρνητικό relief στο μανίκι. Το scale length δεν βρίσκω να παίζει κάποιο ρόλο στην ευκολία με την οποία κάνει κανείς γρήγορα περάσματα. Μιλάμε για ένα πόντο πιο πυκνή ταστιέρα ως το 12 και δέκατα του χιλιοστού διαφορά στο spacing μεταξύ τάστων από το 15 και πάνω. Θεωρώ εξαιρετικής σημασίας το πολύ καλό στήσιμο του οργάνου για αυτό το σκοπό, πέραν των γεωμετρικών χαρακτηριστικών του. Επίσης, οι πολλαπλές δοκιμές δια ζώσης δίνουν μια εικόνα, αλλά περισσότερο παρορμητική, καθώς μερικα λεπτά παιξίματος σε ένα πιθανόν ασετάριστο όργανο, δεν είναι και ο καλύτερος σύμβουλος. Θεωρώ καλύτερη οδό στην αναζήτηση, την αγορά μεταχειρισμένων, οπου έχει κανείς δυνατότητα να ζήσει με κάποιο όργανο αρκετά για να καταλάβει αν του κάνει ή όχι και τι θα ήθελε διαφορετικό. Έτσι πωλείται ή ανταλάσσεται με κάτι άλλο, χωρίς να χάνει κανείς χρήματα. Ξέχασα να αναφέρω τα stainless steel τάστα, αν θέλεις βιμπράτα και bends "αέρα". Sorry για την παράθεση όλου του post σου, γράφω απο κινητό και ήθελα να το έχω σαν αναφορά.
-
Πως μας πετσόκοψαν έτσι τα γερόντια !!!
Απάντηση Πνοή και Νύξη στου Rebel_Of_South το θέμα Ακουσα - Είδα
Τι εγινε ρε παιδιά; Έπαθε rihana ο Μικ? -
λύγιση - πρόβλημα σε Ibanez tight-tune tailpiece
Απάντηση Πνοή και Νύξη στου rgxinap το θέμα Κιθάρες και Ενισχυτές
Παιζουμε με τις λεξεις. Ενταξει νικησες. Ειλικρινα δεν εχω χρονο για βλακειες -
λύγιση - πρόβλημα σε Ibanez tight-tune tailpiece
Απάντηση Πνοή και Νύξη στου rgxinap το θέμα Κιθάρες και Ενισχυτές
Δεν θα μπω σε διαδικασια αντιπαράθεσης, παιδευτείτε όσο θέλετε με τσίγγους. Εγω τα είπα και νιπτω τας χείρας μου, δεν θα το ξαναλεω. Τα κράματα που βάζει η ibanez στα ακιουκαστ και λοιπα "και καλα σχεδιασμένα" αλλα στην τελικη ντιπ φέιλ εξαρτήματα, λυγάνε και σπάνε. Όχι από abuse. Από κανονική χρήση. Αν αυτό δεν είναι fail. Δεν ξερω τι. Στο 4μηνο περιμενοντας ανταλλακτικο το οποίο αφηνει το όργανο παροπλισμένο, sorry, έχω αλλαξει όργανο τρεις φορές για πλακα. Προσωπική εμπειρια ειναι όλα αυτά. Με part number το οποιο εψαχνα στα ιντερνετς και δεν βρισκόταν πουθενα σε κανένα κατάστημα. Τα βλέπω κάθε μέρα. Η δουλειά μου είναι. Ο χρόνος είναι χρήμα. Εχω δει δεκάδες ibanez με fail στα υλικα hardware. Και έχουν γραφειοκρατικό απ' ευθειας customer service, όπου δεν μπορεις να βρεις κάποιον της εταιρειας να μιλήσεις. Όλοι σε παραπέμπουν σε αντιπροσώπους. Η δική μου εμπειρία με τον εδώ αντιπρόσωπο ήταν δύσκολη. Δεν μπορώ, γέρασα για να ασχολούμαι με θέματα απλά που μου τα κάνουν δύσκολα ΥΓ. Η Fender μου αντικατέστησε ΔΩΡΕΑΝ ολόκληρο μανίκι με υποψία fail στο truss rod. Νο questions asked. Ευκολα και κιμπάρικα. Τώρα εσύ αν θες ψαξε βρες την ibanez να σου πουν γιατί στράβωσε το tailpiece σου. -
λύγιση - πρόβλημα σε Ibanez tight-tune tailpiece
Απάντηση Πνοή και Νύξη στου rgxinap το θέμα Κιθάρες και Ενισχυτές
Ask me how I know. Για τ' ανάθεμα, χρονιάρες μέρες. Υπερτιμημένα tone suckers και alloys που τους δίνουν ευφάνταστες ονομασίες. Άκου εκεί accucast. Θα βούλωνα τις τρύπες και θα άνοιγα για καινούργιο tailpiece anytime. Δεν έχω υπομονή για ημίμετρα και ημιhardware. Δεν έχω υπομονή να περιμένω 4 μήνες για ένα απλό ανταλλακτικό (αμφιβόλου ποιότητας και πολύ ακριβό- ενώ θα έπρεπε να μου το δίνει δωρεάν η Ιbanez ως fail) και δεν έχω υπομονή να ψάχνω μία ώρα να βρω πώς θα απευθυνθώ σε κάποιον εκπρόσωπο της εταιρίας απ ευθείας για να συνεννοηθώ για κάτι τόσο απλό. Ο Gilbert και ο κάθε gilbert πληρώνεται για να παίζει τα δωρεάν όργανα που του φτιάχνουν στο custom shop οι Χοσινογκάκηδες. Κι εμείς τσιμπάμε μάρκετινγκ. Είναι απαράδεκτο το aftersales της πλέμπας. Καλό Πάσχα -
λύγιση - πρόβλημα σε Ibanez tight-tune tailpiece
Απάντηση Πνοή και Νύξη στου rgxinap το θέμα Κιθάρες και Ενισχυτές
Αν σου ταιριάζουν οι διαστάσεις, πέτα αυτή την αηδία και πάρε ένα κανονικό ala gibson tailpiece. Το aftersales της ibanez ειναι για κλάματα, δεν θα βρεις κάποιον να απευθυνθείς απ ευθείας, τα δε spare parts της είναι αδικαιολογήτως κακάκριβα. Όπου βλέπεις φανταιζί ορολογίες τύπου accucast και λοιπές μαρκετίστικες υπεκφυγές, μακριά. Μην προσπαθήσεις να το λυγίσεις, το accucast θα σπάσει... -
Αν έχεις υπομονή, μπορώ να σου στείλω μια βίδα, έχω κάμποσες από πεταμένες γέφυρες. Δεν ξέρω πότε, δυστυχώς, όταν ξαναεργαστώ (δε νομίζω σε λιγότερες από 10 μέρες). Αλλιώς η γέφυρα που πόσταρες είναι μια χαρά. Ούτως ή άλλως οι περισσότερες t-o-m έχουν ονομαστικό 12" αλλά πραγματικό 14". Ακόμη κι έτσι να μην είναι, έρχεται εύκολα με λίγο λιμάρισμα. Κάνε μια ερώτηση και σε music accessories.gr και σε soto onstage, συνήθως έχουν άμεσα στοκ από allparts κλπ.
-
Argytar Corona-bird project για τις δύσκολες ώρες...
Απάντηση Πνοή και Νύξη στου argytar το θέμα DIY
Βοηθάει αυτό για να μην εμφανιστεί φλεβίτιδα απ' την ορθοστασία. (σε εμένα δυστυχώς άρχισαν να εμφανίζονται τα σημάδια φθοράς από την εργασία. Φλεβίτιδα-πρεσβυωπία-αυχενικό-πονοκέφαλοι-εμβοή-άσθμα-ρινίτιδα-tennis elbow τα εμφανή...) -
Argytar Corona-bird project για τις δύσκολες ώρες...
Απάντηση Πνοή και Νύξη στου argytar το θέμα DIY
Μ' αρέσει που έκανες και μπέλυκατ. Δεν φτάνει εκεί η κοιλιά αφού. Λέρωσες και τη σιφωνιέρα με πράσινο... -
covid-19 Kραυγή αγωνίας για τους καλλιτέχνες
Απάντηση Πνοή και Νύξη στου koftis το θέμα Ακουσα - Είδα
Αν καταρρεύσει το κοινωνικό κράτος όχι το λίπος, τα χέρια και τα πόδια μας θα τρώμε. Ποια κέρατα τώρα, πλακα κάνουμε. Βγες να βρεις μεροκάματο, τώρα που τρέχουν τα έξοδα και δεν κουνιέται φύλλο. Σε ένα τρίμηνο μπαίνει μέσα δεκαχίλιαρα κι ο πιο νοικοκυραίος λιποσυλλέκτης. Ψυχραιμία και κοινωνικό κράτος χρειάζεται τώρα. Αύριο βλέπουμε. Είναι δεδομένο ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη και μέριμνα για αρκετούς "θολούς" κλάδους και κάποιοι έχουν ήδη βρεθεί στο χείλος του γκρεμού. Ας μην είμαστε εμπαθείς, υπάρχει κόσμος που ούτε έχει ούτε μπορεί να κρατήσει λίπος (εξαρτάται τι εννοεί ο κθένας λίπος). Και ακόμη και αυτό, σε τόσο έκτακτες περιπτώσεις εξανεμίζεται σε χρόνο ρεκόρ. Μεροκαματιάρης αυτοαπασχολούμενος είμαι, όπως η πλειοψηφία των συμπολιτών μας, και έχει ήδη κάνει φτερά(το λίπος), έχοντας συσσωρεύσει ανεσταλμένες υποχρεώσεις οι οποίες είναι απαιτητές. Ο καθένας που ζητάει βοήθεια έχει λόγο να το κάνει, είναι πολύ σημαντικό το αίσθημα ασφάλειας σε τέτοιες περπτώσεις. Και δεν νομίζω ο ευρύτερος κλάδος των μουσικών να επιλέγει αυτό τον δρόμο για να τύχει ευνοϊκής -επιδοματικής- μεταχείρισης, πέραν από εξαιρέσεις ημετέρων. Αίσθημα ασφάλειας και ισότητας ζητούν σε έκτακτες συνθήκες. Και πολλοί από αυτούς ναι, κανουν και ντελιβερι. Αλλά δεν... -
covid-19 Kραυγή αγωνίας για τους καλλιτέχνες
Απάντηση Πνοή και Νύξη στου koftis το θέμα Ακουσα - Είδα
Επικίνδυνα πράματα. Η έκρηξη είναι 1-2 μήνες μακριά κι εμείς συζητάμε αν θα και πως. Κάποιοι ήδη είναι καμμένοι. Το λίπος ξέρουμε τι το έκαναν σε εξαιρετικά έκτακτες καταστάσεις. -
Για μπουζούκια και παραδοσιακά χρησιμοποιούν ενίοτε και 18 και 22 και 28 κομμάτια ξύλου για να φτιάξουν το σκάφος. 3-5-7-9 κομμάτια για μανίκια. Δεν είναι ο αριθμός των κομματιών που καθορίζει την αξία (όχι το κόστος) του οργάνου. Να ακούσεις Gibson του '43 με τρία ή τέσσερα κομμάτια κολλημένα, ετερόκλητα μεταξύ τους, στο καπάκι και να σου πέφτουν τα σαγόνια. Όλα είναι στο αισθητικό και στις εκάστοτε προτεραιότητες. Δεν είναι πάντα ο ήχος το κριτήριο ούτε πάντα η όψη. Σε κάθε όργανο διαφέρει ο συσχετισμός αυτός με τον βαθμό θελκτικότητας. Αν δεν φαίνεται, δεν υπάρχει λόγος να είναι λιγότερα ή ένα κομμάτι. Όπως λένε και ποιο πάνω, θέμα hype είναι και ένας μικρός φαύλος κύκλος, δηλ. ένα κομμάτι="καλύτερα" άρα όσο περισσότερο αναζητείται αυτό από κιθαρίστες, τόσο περισσότερο θα κοστίζει το ένα κομμάτι σε όλη την αλυσίδα, από την κοπή, στον ξυλέμπορα, στον κατασκευαστή, κ.ο.κ.
-
Το 24 5/8 είναι το scale που χρησιμοποιεί η Gibson στις ακουστικές από τότε που η παραγωγή (ακουστικών και semi) πήγε Montana, αρχές 90s. To 24,75 scale της Gibson είναι στην πραγματικότητα 24,56 (24 9/16). Eξαιρεσεις παίζουν σε signature και κάποια reissues.
-
-
Είμαι σχεδόν πεπεισμένος πως έχει γίνει κάποιο λάθος στο ανέβασμα του Youtube. Ακούγεται σαν κακή συμπίεση αρχείου, λείπει πολύ αρμονικό περιεχόμενο. Στη μίξη δεν με χαλάει κάτι, νομίζω ότι είναι ταμάμ γι' αυτό που θέλετε να βγει προς τα έξω, τουλάχιστον ως φιλοσοφία. Δεν χωρούν εδώ ούτε ευκρινή/σκαστά ταμπούρα ούτε pumping rythm ούτε κρυστάλλινα πιάτα. Οι κιθάρες καλώς hard pan και καλώς in your face αφού κινούνται στο ίδιο μοτίβο, περιοχή και ηχόχρωμα. Ίσως ελαφρώς πιο πίσω, πιο κοντά στο snare, αλλά ξαναλέω, μου ακούγεται σαν κακής ποιότητας mp3 το πράγμα, δείτε το.
-
Νίκο μου, θαυμάζω τη δουλειά σου και την κανονική και τα diy σου, στο εχω πει και την εχω υπερασπιστει στο παρελθόν, όπως και έχω μάθει πράγματα από εσένα. Αν είναι να μπαίνουμε στα φόρα για να αλληλοθαυμαζόμαστε και να αλληλοκολακευόμαστε, να κάτσουμε στο ινσταγκραμ και να περιμένουμε λάικς. Αν είναι όμως να παίρνουμε και να δίνουμε χρήσιμα πραγματα ναι. Εξήγησα, με την όποια εμπειρία μου κλαϊν μάιν δηλ. πέντε πράματα. Αυτά, μας ενοχλούν, όπως έχουν ενοχλήσει εμένα στο παρελθόν διαπιστώσεις και πειράγματα από συναδέλφους, αλλά όταν καθάρισε το κεφάλι μου από την αρχική αντίδραση, με έκαναν δυο σταλιές καλύτερο σε αυτό που κάνω. Σας έκανα ένα πείραγμα και βρεθήκατε σε θέση άμυνας. Κακώς το έκανα και εξελήφθη με τον λάθος τρόπο. Οπότε συγγνώμη γι αυτό.
-
Παιδιά, sorry αλλά δεν καταλαβαίνω. Είστε diy- ers και γυρεύετε ταχύτητα, γιατί; Στόχος σας είναι να "τελειώνετε" όργανα ή να φτιάχνετε; Για την ακρίβεια επίσης. Στόχος είναι να έχεις ακριβές αντίγραφο ή να φτιάξεις; Εξήγησα πιο πανω περί ακρίβειας duplicator καθώς και τι δυσκολία εμπεριέχει το pin routing σε τοσο delicate δουλειες. Δεν είμαι καθόλου κατά της τεχνολογίας και της υποστήριξης, ειδικά για δουλειες επαναλαμβανόμενης ρουτινας. Και το pin router δεν ειναι αλλο απο ενα κανονικο ρουτερ με διαφορετικη χρήση και το θεωρω απαραίτητο σε ενα εργαστήριο στη βιομηχανική του εκδοχη (ξυλουργικη φρέζα). Αν το επιτρεπει η ανεση χωρου. Επομενη σημαντική αγορά μου θα είναι ενα cnc, οχι τόσο για την ταχύτητα, όσο για την ακρίβεια, σε διαστασεις ταστιέρας. Το βασικό είναι η διοχέτευση αυτής της δημιουργικής ενέργειας σε πράξη και ο καθένας ρίχνει τη βαρύτητά του αλλού για να το πετύχει. Επαγγελματίες του είδους με παραγωγή άνω των 60-80 οργάνων το χρόνο με duplicator παντως, δεν υπάρχουν.
-
Ρε σεις πώς θα αντιγράψει ένα μανίκι ο παντογράφος, το οποίο έχει shoulder? Πόση ώρα χρειάζεται για να στηθούν τα δύο workpieces, πατρόν και blank για να βεβαιωθεί κανείς ότι έχει στήσει σωστά τους 3 άξονες; Τα έχω δει στην πράξη (με επαγγελματικό παντογράφο) και έχω δει δουλειές να φεύγουν φύρα, μισό χιλιοστό να είναι εκτός το workpiece, να μην στήνεται σωστά το αντιγραφόμενο, να έχει κραδασμό η φρέζα σε αριστερόστροφα πατιναρίσματα. Συν το χώρο που πιανει στο εργαστήριο, συν τον θόρυβο που κάνει, συν το mess που έχεις να διαχειριστείς μετά. Κι επιπλέον, όταν αντιγράφεις ένα φινιρισμένο/burnished μανίκι πάνω σε ίνες ξύλου, μετά έχεις τουλάχιστον μισό χιλιοστό φύρα για να πάρεις τα tooling marks. Εκτός εάν πας σε CNC να σου αντιγράψουν πατρόν το μανίκι και να δώσεις tolerance +0.5mm για το τελικό φινίρισμα. Το αντιγραφικό για τα templates τι scale είναι? Gibson? Ποιο είναι το Gibson scale 24.75", 24.625" ή 24.56" ; ('οποιος νομίζει ότι το 24,75 είναι το scale length της Gibson πλανάται). Πόση ώρα θα κάνει να στηθεί σωστά και αυτό στο pin router και τι router bit θα σηκώσει το inertia που έχει το τυφλό σούρσιμο ταστιέρας+template αλλά και θα χειριστεί τις γωνίες και τις γραμμές με ακρίβεια? Για το καπάκι της Les Paul όμως θα τον χρησιμοποιούσα πολύ ευχαρίστως τον παντογράφο (θα με έβλεπε από μια γωνιά βέβαια ο δάσκαλός μου που έσκαβε βιολοντσέλα και κοντραμπάσσα και θα γελούσε). Εκεί η σχέση χρόνου, ακρίβειας και guesswork είναι πολύ μεγαλύτερη, όμως παρ' όλα αυτά, το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε και η αποστολή του, μαζί με το CAD αρχείο σε εξειδικευμένο επαγγελματία, άρα, στην ουσία είναι σαν να παίρνω έτοιμο το σώμα. Δεν θεωρώ ότι είναι ούτε θέμα ταχύτητας ούτε και ακρίβειας αλλά η χαρά της δημιουργίας του όλου, δηλ. και του έργου αλλά και των εργαλείων και τεχνικών που χρησιμοποιούνται στο έργο. Γι' αυτό έκανα τη "γλυκιά ένσταση", χωρίς κριτικη διάθεση. Πάμπολλες φορές βρέθηκα να χρησιμοποιώ διατάξεις και jigs για τα οποία αφιέρωνα πολύ περισσότερο χρόνο να κατασκευάσω και να τα στήσω σωστά, από το να έκανα την ίδια δουλειά με μέτριο skillset. Eπίσης, με όλα αυτά τα jigs, χάνεις την επαφή με το ξύλο. Και δεν το λέω με τη ρομαντική έννοια. Με τη μηχανική. Καταλαβαίνεις πόσο στεγνό, πόσο σκληρό ή άκαμπτο, πόσο ρητινώδες ή λιπαρό είναι το ξύλο σου, πόσο grain runout έχει και που υπάρχουν θύλακες πιο πυκνοί ή πιο αραιοί. Μάλλον οι Άγγλοι όπου έμαθα πολλά για την τέχνη, μου εμφύσησαν τη φιλοσοφία "το υλικό σου θα σου διδάξει τα εργαλεία σου" και έμεινα εκεί. Θαυμάζω τις δουλειές όλων εδώ μέσα, κάποιες τις έχω δει από κοντά, έχω κρατησει τεχνικές και συμβουλές από πολλούς diy-ers και η παρέμβασή μου ήταν χάριν κουβέντας, εννοείται. Συνεχίστε να τρώτε ξύλο?
-
Research & Development φτιάχνοντας Les Paul, την επιτομή της "αχρείαστης μάζας και γεωμετρίας" είναι λίγο οξύμωρο. Αντιλαμβάνομαι οτι αντλείς ευχαρίστηση από τη χρήση και εφαρμογή διατάξεων και πατρόν αλλα και βοηθητικών ιδιοκατασκευών και όπως εγώ χαίρομαι να φτιάχνω ροκανίδι, εσύ χαίρεσαι να βλέπεις να φτιάχνει ροκανίδι κάτι που έφτιαξες επίσης εσύ ο ίδιος. Όμως, το να φτιάχνουμε ένα πατρόν (πχ το συγκεκριμένο με τα inlays) το οποίο αποσκοπεί σε επαναληπτική χρήση ( το "με ακρίβεια" , επίτρεψέ μου να τρέφω αμφιβολίες ) για ένα όργανο το οποίο θα φτιαχτεί πόσες; 10-15 φορές; Ε, ο χρόνος που χρειάζεται για να το σχεδιάσεις, να το κόψεις, να το σετάρεις και να το στήσεις με ακρίβεια, για μένα προσωπικά, είναι πολλαπλάσιος από το να σηκώσω το μανίκι, να πάρω και τα σκαρπέλα μου και το dremel (με την κατάλληλη βάση-είτε φτιαχτή από εμένα είτε από επαγγελματία του είδους) και να το κάνω. Τώρα, αν μου ζητηθεί να κάνω 100 ταστιέρες σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, έ, τότε θα στήσω ένα cnc, το οποίο επίσης θέλει χρόνο ετοιμασίας, συντήρηση, προσαρμογές, προγραμματισμό, μέχρι να στήσει την παραγωγή. Κι έπειτα, ως χειρονάκτης/χειροτέχνης κατά παραγγελία, τι θα κάνω όταν μου ζητηθεί άλλο scale length, πχ? Ή στην περίπτωση του παντογράφου, ακυρώνεται/μπλοκάρει όλο το σκεπτικό αν κάποιος (που πάντα κάποιος) μου αλλάξει έστω και μία από τις παραμέτρους. Μετά όμως, δεν δικαιολογούμαι (εγώ τουλάχιστον, ως επαγγελματίας) να χρεώνω extra custom shop την ώρα που ήδη είμαι custom shop. Είναι εκατοντάδες καφέδες με κουβέντα όλα αυτά, μακάρι να είχαμε δυνατότητα να βρεθούμε και να τα λέμε από κοντά. Άσε που γράφω κι από κινητό τόση ώρα.
-
Επειδή έχουν ανασηκωθεί οι ίνες από μεγάλη επιφάνεια ξύλου, η οδοντογλυφίδα είναι άσκοπη αν δεν διορθωθεί αυτό το ξήλωμα. Είτε γεμίζοντας με εποξική, είτε προσεκτικά με ξυλόκολλα και σφιγκτήρα για να επιπεδοποιηθεί. (Δεν λέω εποξική και σφιγκτήρα γιατί σε diy επισκευές είναι συνταγή καταστροφής, παρόλο που είναι η πλεον ορθή). Πριν από όλα αυτά εντόπισε την αιτία. Είτε λείπει το bushing/ δαχτυλίδι στην πάνω μεριά του headstock, είτε η τρύπα για αυτό είναι πολύ μεγάλη και επιτρέπει στον άξονα/barrel να γέρνει μπροστά από την έλξη της χορδής
-
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί, μερακλήδες πράμα και ωραίοι μαστόροι, επιμένετε σε βιομηχανικές μεθόδους κατασκευής, μεμονωμένων, κιθαρών Για μένα, παρόλο που είναι η δουλειά μου, η επαφή με το υλικό μου και η συνεχής ανάπτυξη και εξέλιξη των δεξιοτήτων μου είναι αυτά από τα οποία αντλώ την όποια ικανοποίηση. Τι duplicator για necks και χαζά, πιάστε το παστράγγουλο και την Liogier και ευχαριστηθείτε το.
-
Thanx αλλά δεν είναι φοβερή, είναι επιφανειακή και όσο πρέπει για να μην εμβαθύνουμε σε ορολογίες που ούτε εγώ δεν ξέρω. Υπάρχει ένα κακό με τους απανταχού φονταμεταλιστές βινταζολάγνους ή χολιγκρεηλίστες του ήχου. Παρασύρουν την οργανοποιία στο ομοιοπαθητικό marketing, δηλ. "δώστους αυτό που νομίζουν ότι θέλουν, όχι αυτό που θέλεις εσύ". Σε κάποιο βαθμό, βάζει φαγητό στο πιάτο και όλοι είναι ευχαριστημένοι.
-
Θα μπορούσα να πω πώς πρέπει να (μην)κόβεται η ξυλεία, πράγμα πιο σημαντικό όσον αφορά την οργανοποιία σε σχέση με την "τεχνητή" κατά την άποψή μου, δημιουργία αναγκών-όπως το "ψήσιμο". Είναι απείρως πιο σημαντικό, ένας συνειδητοποιημένος (και πολύ ακριβός) οργανοποιός να έχει τα δέντρα του, από τα οποία θα αντλεί και θα σχίζει μόνος του την ξυλεία του, ώστε να δημιουργεί ο ίδιος τις προϋποθέσεις για premium κομμάτια-χωρίς grain runout (και με αρκετή φύρα όμως). Αυτός και μόνο αυτός μπορεί να το ελέγξει αυτό. Δυστυχώς διανύουμε μια εποχή όπου λατρεύουμε το παλιό, απαξιώνοντας όμως τους παλιούς τρόπους. Οι master luthiers (θέλει πολύ κόπο για να βάλεις το master μπροστά από το luthier) όλα αυτά τα θεωρούσαν δεδομένα και κυρίως, τα ήξεραν και δεν έκαναν συμβιβασμούς. Τώρα, πάρε ένα barbeque ξυλείας και άσε τον άλλον να πιστεύει ότι κατέχει το holy grail. Παρ' όλα αυτά, το ψημένο ξύλο προσωπικά μου αρέσει σε πολλές περιπτώσεις αισθητικά αλλά και από άποψη βάρους. (ένα κάποιο φετίχ με το βάρος το έχω, ομολογώ)
-
Δεν θα σου αναλύσω τα πλεονεκτήματα μιας ακουστικής κιθάρας με thermal top (ή thermo-treated ή torrefied ή roasted ή baked) έναντι κιθαρών χωρίς επεξεργασμένο -θερμικά- καπάκι γιατί πολύ απλά δεν συγκρίνονται. Αρχικά να πούμε ότι το trend με τα roasted tonewoods είναι σχετικά πρόσφατο, όμως η διαδικασία υπάρχει στην επεξεργασία ξυλείας για εξωτερική χρήση, εδώ και αιώνες, με πρωτοπόρο τη Σκανδιναβία. Στην ουσία πρόκειται για "ψήσιμο" του ξύλου σε ελεγχόμενο περιβάλλον μέχρι αυτό να αποβάλλει τα πτητικά του στοιχεία (έλαια, ρητίνες, σάκχαρα) μια διαδικασία που ούτως ή άλλως συμβαίνει στο ξύλο, σε βάθος χρόνου. Υπάρχουν συγκεκριμένες εταιρείες που ακολουθούν συγκεκριμένες διαδικασίες, με πιστοποίηση, γι' αυτό και έχουν διαφορετικές ονομασίες (torrefaction, thermo-treatment και άλλη μία που μου διαφεύγει). Θεωρητικά το ξύλο αποκτά χαρακτηριστικά παλαίωσης δεκαετιών ( γίνεται πιο ελαφρύ, πιο άκαμπτο αλλά και πιο εύθραυστο ). Το αποτέλεσμα είναι, κατασκευάζοντας ένα όργανο με θερμικά επεξαργασμένη ξυλεία, έστω και μόνο το καπάκι, να έχουμε καλύτερο ηχητικό αποτέλεσμα σε σχέση με μη επεξεργασμένη, ενώ καταργείται και ο λεγόμενος χρόνος "ανοίγματος" του καπακιού, τα πρώτα 1-2 χρόνια δηλ. ενός οργάνου με καπάκι ερυθρελάτης. Επίσης, το θερμικά επεξαργασμένο ξύλο είναι πολύ πιο ανθεκτικό σε ατμοσφαιρικές αλλαγές. Δεν συρρικνούται ούτε διαστέλεται στο βαθμό της απλής ξυλείας ξηραντηρίου. Αν η διαδικασία είναι πιστοποιημένη και παρακολουθούμενη, θεωρητικά δεν υπάρχει μειονέκτημα. Πρακτικα όμως έχουν αναφερθεί αστοχίες στην κόλληση (ένα θερμικά επεξεργασμένο ξύλο έχει χάσει μεγάλο μέρος υγρασίας με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται οι περισσότερες "υδροφιλικές" κόλλες ξυλουργικής να έχουν συγκολλητική ή συνεκτική ιδιότητα. Ενώσεις καπακιών, καβαλάρης, καμάρια είναι τα σημεία που μπορεί να αποκολλώνται. Οι περισσότερες εταιρείες που χρησιμοποιούν ψημένη ξυλεία, θεωρητικά έχουν λύσει το θέμα, ο καθένας με κάποιο τρόπο. Άλλο μειονέκτημα είναι ότι όταν έχεις εξ΄αρχής ένα "παλαιωμένο" καπάκι και ήχο, τι περιμένεις ότι θα γίνει σε 20-30-40 χρόνια στο όργανο; Δεν ξέρουμε ακόμη, θα δείξει. Όμως το βασικό θέμα προς συζήτηση όσον αφορά το ψημένο ξύλο, είναι η ποιότητα του κομματιού, αυτού καθεαυτού. Δηλ. δεν μπορούμε να περιμένουμε από ένα μέτριο κομμάτι ερυθρελάτης να πάρουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η θερμική επεξεργασία είναι εκεί για να βελτιώσει μια ήδη στέρεη βάση και να επιταχύνει καταστάσεις. Είναι εξόχως προτιμότερο ένα καπάκι ερυθρελάτης να μην έχει grain runout παρά να είναι roasted. (Grain Runout είναι όταν οι παράλληλες προς τη επιφάνεια, ίνες του ξύλου δεν είναι ...παράλληλες. Μπορεί ένα καπάκι να είναι άψογα quarter-sawn, να είναι ισόβενο/staight grain, να είναι πυκνόβενο, να έχει όλα τα χαρακτηριστικά δηλ. ένός καλού καπακιού, αλλά να είναι short grained, κάτι που του μειώνει την -παράλληλη προς τις χορδές- ακαμψία και άρα τη δομική ακεραιότητα με συνέπειες και ηχητικά). Το grain runout, παρεπιμπτόντως δεν εντοπίζεται με το μάτι, παρά μόνο κατά την επεξεργασία του κομματιού και μάλιστα με την επεξεργασία στο χέρι και όχι με την μηχανική. Εν τέλει, έχει ενδιαφέρον όλο αυτό και είναι σπουδαίο να υπάρχει εξέλιξη από τεχνολογικής άποψης, στην οργανοκατασκευή που είναι κατ'εξοχήν δύσκαμπτος τομέας. Ακόμη και η χρήση της τεχνολογίας αποσκοπεί στην αναπαραγωγή με πιστότητα προδιαγραφών και ήχου του περασμένου αιώνα. Ελπίζω να έδωσα λίγο φως χωρίς να μπερδέψω περισσότερο τα πράγματα.
-
Vintage V52BS distressed - Review
Απάντηση Πνοή και Νύξη στου gkourmoul1 το θέμα Παρουσιάσεις - Δοκιμές
Keep them coming! Eχαριστούμε για το πόνημα, εξαιρετικό review. H JHS(Vintage, FretKing, Wilkinson, Εncore) είναι παλιά καραβάνα στην πιάτσα και έχουν καταφέρει να φτιάξουν αξιοσημείωτη πρόοδο στο οικονομικό όργανο. Κατά τη γνώμη μου, η οικονομική σειρά hardware της Wilkinson (γέφυρες, κλειδιά, vibrato) δεν υπερτερεί των αντίστοιχων οργάνων, παρά μόνο σε επιμέρους specs (πχ steel block ή brass saddles, αλλά το base plate είναι από τόσο ευτελές μέταλλο που φθείρεται από τις πρώτες κιόλας μέρες). Mαγνήτες "πάρε παίξε" για το budget του οργάνου και χωρίς πρόβλημα. Τα distressed φινιρίσματα της Vintage μου κάνουν πολύ ψεύτικα και χωρίς ιδιαίτερη ελκυστικότητα, πέραν του ψυχολογικού αβαντάζ το οποίο ομολογουμένως υπάρχει. Σε γενικές γραμμές προσεγμένες ταστοδουλειές (έχω δει παραδείγματα που έχρηζαν περισσότερης φροντίδας). Από άποψη σεταπ, πάντα χρειαζόταν λίγη δουλίτσα και στο nut. Tις τοποθετώ ποιοτικά μαζί με τις Squier CV, τις Epi, τις Υamaha του 250-350άρικου. (Υ.Γ. η παλαίωση στα κλειδιά είναι απαράδεκτη, πάρε ένα σετ καινούργια Κluson, Gotoh ή Schaller vintage με φινίρισμα "vintage", αλλιώς "ενόχλησέ" τα μόνος σου με λίγο ψιλό γυαλόχαρτο ίσα-ίσα να μη γυαλίζουν. Αν θέλεις next level, μπορείς να τα κρεμάσεις πάνω από υδροχλωρικό οξύ/ακουαφόρτε/κεζάπ για λίγες ώρες)