Πνοή και Νύξη

Δεν προλαβαίνετε με hide glue βρε. Εδώ ένα neck joint πα να κολλήσουμε και είμαστε οριακά. Εγώ θα έψαχνα εποξική. Ή κάποια που να μην είναι υδροφιλική, αν υπάρχει τέτοιο θέμα.

*πρώτες, ανώριμες σκέψεις* Δεν πατάω ποτέ play στο κινητό, όταν προκειται για μουσική ή για κατι που να αφορά ηχο. Γι' αυτό και έχω τεραστια "to watch" λιστα. Με ένα ζευγάρι μέτρια household/dj ακουστικά, όλα γινονται πολύ πιο κατανοητά. Όσες φορές έχω προβεί σε αγορά προϊόντος (συνήθως πετάλια) μετά από εκτενείς ακροάσεις demo, ακόμη και λεπτομερώς με ακουστικά, εντός της εβδομάδας το έδιωξα. Από την άλλη: Όλη αυτή η άνθηση της μουσικής και το τεράστιο μπαμ, έγινε τη δεκαετία του 50 με πολύ υποδεέστερα μέσα αναπαραγωγής από αυτά του σήμερα.

A marshall B πετάλι Μου φαίνεται πιο raw/ παουεραμπέ ο ήχος στο πρώτο. Πιο βελουτέ στρογγυλοπεταλέ ξεγκ€@λέ ο δεύτερος.

Όλα είναι λάθος, από το σχήμα, μέχρι το χρώμα του hardware, μέχρι το όνομα, όπου m μετά το 1000 υποδηλώνει maple ταστιέρα κανονικά, αν δεν κάνω λάθος.

Disclaimer: No Brent Mason Telecasters were used in the making of this video.

Kαι σωστά και λάθος αντιλήφθηκες. Ήχος, εμφάνιση, προδιαγραφές, ειναι πραγματα που μπορείς να τα εχεις και σε μπάτζετ οργανα σε ικανοποιητικό ή -σε σπάνιες περιπτώσεις- σε εξαιρετικό βαθμό. Η διαφορά ειναι οτι ο ήχος δεν είναι μονο θεμα "ηχου". Είναι το πώς αντιδρά ένα οργανο στα παιξίματά σου και πώς μπορεί αυτό να σε προχωρήσει στο επόμενο level εκφραστικότητας. Στο πώς αλληπεπιδρατε στο σύστημα όργανο-μουσικός. Το responsiveness, το ποσο γρήγορα, ποσο αβίαστα και πόσο αναλλοίωτα θα βγάλει ηχο η κιθάρα από το πιο ελαφρύ ακούμπημα των χορδών μέχρι το δυνατό τους χτύπημα. Πώς η νότα θα αναπτυχθεί στον χρόνο και στον χώρο. Θέλω να πω, περα από τα προφανή της πρώτης επαφής με ένα όργανο, δηλ. την ένταση και την αίσθηση του παιξίματος, ακολουθούν πάρα πολλες παράμετροι που θα διαμορφώσουν αυτό που λέμε, εμπειρία παιξίματος. Δυστυχώς αυτά θέλουν hands-on προσέγγιση και έρχονται με την εμπειρία δοκιμών και παρατήρησης.

Eίναι τυχαίο, όπως είναι τυχαίες σε μεγαλο βαθμό οι ηχητικές διαφορές μεταξύ διαφορετικών οργάνων, σε σχεση με το ξύλο τους. Στο ματ βερνίκι συνήθως υπαρχει ψεκασμός μιας λεπτής στρώσης και είναι αρκετή για το αισθητικό κομμάτι, καθώς και για σχετική προστασία. Στο gloss, ψεκάζεται πιο παχιά στρώση και μετά από τρίψιμο για τη διαδικασία της στιλβωσης, αυτη λεπταίνει στα ίδια επίπεδα με ένα ματ. Δεν υπάρχει διαφορά, μόνο ψυχοακουστική του τύπου Ματ=πιο φυσική αίσθηση ξύλου άρα πιο "ξύλινος" ήχος. Προσδίδουμε ηχητικες ιδιότητες με βαση την όραση ή την αφή. Μην την ψάχνεις με τα ξύλα, το ότι ένα όργανο αναγράφει "μασίφ έλατο" ή "sitka spruce" δεν σημαίνει ότι θα έχει συγκεκριμένο ήχο. Είναι τόσο πολλές και τόσο χαώδεις οι μεταβλητές που δεν έχει καν νόημα. Διαλεγεις με βάση τη γεωμετρία, τις διαστάσεις και την αισθητική. Μια μικρή με φαρδια ταστιέρα βολευει για fingerstyle μια μεγαλη με στενή ταστιέρα βολεύει για strumming και flatpicking. Υπάρχουν όργανα με πολύ διαφορετικά ξύλα που κάνουν πχ. για bluegrass και όργανα με πολύ διαφορετικά ξύλα που κάνουν για fingerstyle/celtic folk. Θέλω να πω, δεν σημαίνει ότι το rosewood είναι για τάδε και το μαόνι για τάδε είδος. Έχε υπ' όψη ότι τα έλατα γενικά "ανοίγουν" ηχητικά με το παίξιμο και σε βάθος χρόνου. Ο κέδρος είναι αυτό που είναι εξ' αρχής. Σε δύο, φαινομενικά ίδια όργανα, το μαόνι είναι πιο "ξερό" πιο ξεκάθαρο, με πιο βασικές αρμονικές και overtones, άρα και καλυτερο note-to-note separation όταν παίζεις συγχορδίες πχ. Το rosewood είναι πιο τρισδιάστατο, πιο πλούσιο σε overtones με μεγαλύτερο complexity σε συγχορδίες. Έτσι σαν γενικός μπούσουλας.

Όχι. Απλά έχει ματ βερνίκι αντί για στιλπνό/gloss. Εκεί είναι που δεν βγάζεις άκρη. Μπαίνουν τόσο πολλες μεταβλητές που είναι ιδιαίτερα τολμηρό, για να μην πω μάταιο, το να προσπαθεί να βγάλει κανείς συμπεράσματα. Κι από έλατα παίζουν sitka, αλπικό, engelmann, adirondack. Αν θέλεις να ακούσεις διαφορά στον ήχο, τσέκαρε Furch και Larrivée όπως προαναφέρθηκαν, σε αυτό το μπάτζετ. Αν θέλεις να εκπλαγείς (ευχάριστα ή δυσάρεστα -ειναι θέμα οπτικής) δοκίμασε, αν βρεις, Gibson σε αυτό το μπάτζετ. J-15, J-45 κλπ. Έχουν ηχάρα, που όμως δεν είναι για όλους. Επίσης είδα ότι παίζουν και κάποιες Μaton και Cole Clark σε αυτό το ύψος τιμής. Και αυτές επίσης είναι "διαφορετικές" από την πεπατημένη στον ήχο, ιδίως οι Cole Clark. Αυτές δυστυχώς δεν θα τις βρεις για δοκιμή.

1. Relief. Αν έχει τραβήξει πίσω το μανίκι, θέλει χαλάρωμα του truss rod. 2. Action. Μπορεί να έχει χαμηλώσει πολύ, ειδικά η "καντίνια" μεριά. 3. Τάστο. Μπορεί να έχει πετάξει το πρώτο τάστο στην άκρη του. Παρατήρησέ το καλά. Δοκίμασε να δεις αν κουνιέται πιέζοντάς το με το χέρι/νύχι. 4. Nut, λάθος γωνία. Συνήθως βγάζει ήχο θαμπό που sitar-ίζει. Θέλει διαμόρφωση το αυλάκι. 5. Νut, πολύ βαθύ αυλάκι. Θέλει σήκωμα όλο και επαναχάραξη των slots στα σωστά ύψη. 6. Άσχετο, αλλά απ' ό,τι φαίνεται, πλέον οι εταιρείες άρχισαν να κάνουν πασαλείμματα και σε mid/advanced price όργανα και πετάνε το μπαλάκι στους retailers και ακόμη χειρότερα, στον τελικό καταναλωτη, να επωμιστεί το αναπόφευκτο πλέον ΚΑΛΟ πρώτο service...

Ωραιότατο πόνημα, ωραία layers στις κιθάρες, θα ηθελα να ακούσω λίγο πιο διαφορετικές χροιές στις μεταξύ τους "κόντρες". Εξακολουθεί να μου θυμιζει Τουρνά το τραγούδισμα και το λέω αυτό ως θετικο γιατί μου αρεσει πολύ ο Τουρνάς. Επισης αυτό το κομμάτι με γυρισε στα 90s και τις δεκαδες μπαντες που τότε κατέκλυ(ζ)αν το ραδιόφωνο. Π.χ. de facto. Το κλίμα μια χαρά πιάστηκε, τα παιξίματα επίσης to-the-point. Από άποψη παραγωγής θα ήθελα να παρει λιγο παραπάνω vibe από τα τύμπανα, μου φαίνονται πολύ θαμμένα και πολύ μπροστά η φωνή (με τις φωνές έχω θεμα, δεν θέλω να τις ακούω πιο δυνατά απ' το ταμπούρο). Το αν αυτό το κομμάτι έχει αντικτυπο σε ευρύτερο κοινό, νομιζω έχει να κάνει με το πρωτογενές υλικό αυτό καθεαυτό, κι ετσι ήταν πάντα σε όλες τις μουσικές. Δεν ξέρω αν σας ενδιαφέρει καν. Μου λείπει το hook. Mια φρασούλα-ορόσημο 3-5νοτών που θα δώσουν το trademark του κομματιού, δεδομένου ότι η μελωδική γραμμή κινείται σε "πεπατημενες" και λείπει το ξεκαθαρο ρεφρέν. Μπράβο σε όλους.

Μιλας σε άνθρωπο που έδωσε 17 χιλιάδες για να αλλάξει pickguard σε κιθάρα των 58 χιλιάδων... Θα ήταν ωραίο να είχαμε ένα συγκριτικό πριν και μετά compton.

Οι TV Jones Classic σε σχέση με τους Filtertrons που φοράει, είναι η μέρα με τη νύχτα. Ξαφνικά θα αποκτησεις punch, clarity και articulation που οι ftrons δεν... κι εγώ δεν το πίστευα, κυριως γιατι θεωρουσα υπερβολή το να δωσεις τόσα λεφτά για οργανο και να πρέπει να κάνεις...αναβάθμιση, μεχρι που το πίστεψα. Είμαι οπαδός των one-piece bridges, λόγω ευκολίας. Για τον ήχο δεν ξέρω ακόμη. Εγώ έχω κανει προσωπικα τεστ μεταξύ κινεζιάς t-o-m και οne piece χειροποίητη steel bar και σε ηχογραφημένα τεστ, δεν άκουσα διαφορά. Όσο κι αν το ήθελα, τουλάχιστον για τον κόπο μου. Χωρίς να σημαινει βέβαια αυτό ότι δεν μπορεί να έπαιζαν ρόλο και άλλοι παράγοντες, όπως το είδος των posts, η γωνια κλίσης των χορδών, το είδος/μάζα του οργάνου (οι δοκιμές εγιναν σε solidbody, όχι σε hollow). Πανέμορφη, καλοριζικη, καλοπαικτη.

Θα χρειαστεί να ρυθμίσεις την κιθάρα σου συμβιβαστικά, όπως σε οτιδήποτε αφορά ρύθμιση κιθάρας, ώστε να προβλέπεις τέτοιες μεταβολές. Αλλιώς, αναγκαστικά θα είσαι με το αλεν στο χέρι, και πιστεψέ με, αυτο μονο καλό δεν είναι. Όλα τα ξύλα έχουν ένα επίπεδο υγρασίας, ελαχιστο τα αποξηραμένα, περισσοτερο τα νωπά(δεν παιζουν τέτοια στην οργανοποιία). Δεν θεωρώ ότι υστερούν σε κάτι τα αποξηραμένα κλιβάνου, μάλιστα οι τεχνικες εχουν βελτιωθεί κατα πολύ τα τελευταία χρόνια. Αυτή ειναι μια άλλη κουβέντα ομως, το μανίκι σου (όπως και κάθε μανικι-ειτε 100 χρόνων είτε 5) αποβάλλει και προσλαμβάνει υγρασία μεχρι να φτάσει στο Equilibrium moisture content, δηλ. κατάσταση ισορροπίας μεταξύ αυτού και του περιβάλλοντός του. Αναγκαστικά, όποτε αλλάζει αυτό το περιβάλλον, ειτε στο χώρο σου απο αλλαγή ατμοσφαιρικών συνθηκων, ειτε λόγω μεταφοράς σε διαφορετικές συνθηκες, θα αλλάζουν και οι συσχετισμοί στο όργανο. Το πόσο θα επηρεάζεται αυτό από τις αλλαγές εξαρταται απο διάφορα πράγματα, όπως προαναφέρθηκαν. (QS vs slab, moisture content που διαφέρει από ξυλο σε ξύλο, ακομη και ίδιας συνωμοταξίας, μέγεθος/πάχος) Η λογική είναι να ρυθμιζεται με φειδώ, όταν οι αλλαγές ειναι εποχιακές, δηλ. 2-3 φορές το χρόνο, και να σετάρεται με λιγο περισσοτερο συμβιβασμό για περιπτωσεις ακαριαίων αλλαγών μικροκλίματος (πιο κρισιμο αν παιζεις live ?, το χειμώνα πχ. και από τους 21° και 50% υγρασία του σπιτιού πας στους 26° και 75% της καπνοαλκοοχνωτούχας ατμοσφαιρας ενός μπαρ η το καλοκαιρι από τους 35 στο 70% μπαίνεις σε κλιματιζόμενη αιθουσα στους 25 και 40% υγρασία). Το truss rod ειναι εκεί για να σε βοηθάει να διορθώσεις το στησιμο, αλλά δεν ειναι λογικο να ρυθμίζεις το μανίκι σου κάθε φορά που παίζεις ή κάθε μήνα. (Υ.Γ. σκέψου τι θα έπρεπε να κάνουν οι ακουστικοί κιθαρίστες που όλα τα παραπάνω ισχύουν σε όλο το όργανο, όχι μονο στο μανίκι. Και μετά σκέψου και τους κλασσικούς που ειναι όλα τα παραπάνω χωρις βέργα. Επιβιώνουν, οπότε όλα cool)

Sorry filow, μετά απο ενάμιση μήνα κλειστός χωρις αποζημίωση, με κοντινό μου συγγενή χαμένο από covid, με δεκάδες φίλους άνεργους επί 9 μήνες, και με καθημερινές φάπες που τρώει η λογική μου από κυβερνητικούς χειρισμούς εδώ κι ενάμιση χρόνο, νομίζεις θα ασχοληθώ με κομματικές κοντρες αισχροτητας για να θρέψω το καουμποϊλίκι μου; Καθίστε να παριστάνετε τον Άδωνη στο noiz, τι να σας πω;

O πρωθυπουργάρας σου έκανε σούζες μες στον εθνικό δρυμό κι αντάλλασσε γλωσσόφυλλα με εντουράδες εν μεσω καραντινας, τη μέρα (και κάθε μερα) που ειχαμε 300δις χρέ, εεε, 100 νεκρούς από covid. Εσύ ασχολεισαι πάλι με πρώην ηγετες του ανατολικου μπλοκ? Μας δουλεύετε ρε? Ή είστε του ανέμελου κι εσείς; Έφυγαν οι κουμουνισταί εδω και δυο χρονια σχεδόν. Βγειτε απ τα καταφυγια. (Sorry για το off topic, καταφερε παλι ο υπερτατος να πηδηξει θρεντ με θεμα τον αη βασιλη. Κάπου ημαρτόνε)