Προς το περιεχόμενο

Sami Amiris

Guru
  • Αναρτήσεις

    277
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

  • Ημέρες που κέρδισε

    3

Ότι δημοσιεύτηκε από Sami Amiris

  1. Αλήθεια; Γιατί τότε η Σιμπέλιους διδάσκει Κλασσική και Τζάζ, και χτυπάει στα ίσα τις Αμερικάνικες σχολές; Δεν υπάρχει εγχώρια μουσική παραγωγή στη Φιλανδία; Γιατί η Ολλανδία; Γιατί η Γερμανία ή η Αυστρία - που στο κάτω-κάτω της γραφής, η κλασσική μουσική είναι δικής της προελεύσεως; Γιατί στην Ιταλία; Γιατί στη Σερβία; Γιατί στη Βουλγαρία; Έχουν θαυμάσια μουσικά πανεπιστήμια που διδάσκουν τα πάντα, και κλασσική, και jazz, και βεβαίως εγχώρια πράγματα. Στην ολλανδία ολότελα υπάρχει ινστιτούτο για ινδικά, και κάνει εκπληκτική δουλειά. Να μη μιλήσω για Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία ή Αγγλία... κτλ... Η βυζαντινή μουσική και η νεοελληνική, σαφώς αφορούν την Ελλάδα, αλλά κυρίως αυτήν. Δεν αφορούν ιδιαιτέρως άλλες χώρες. Το να μην δώσεις κατεύθυνση βάσει κάποιων, τουλάχιστον, ειδών της *παγκόσμιας* μουσικής, όπου ο ανταγωνισμός και το επίπεδο είναι αστρονομικά, αλλά αντ'αυτού να ασχολείσαι μόνον με τη δική σου παραγωγή ως κράτος, όσο υπέροχη και να είναι αυτή, είναι κάπως, αν μη τι άλλο, απομονωτικό και κοντόφθαλμο. Και υποχρεώνεις βέβαια όλους τους ταλαντούχους σε κάτι εκτός βυζαντινής ή νεοελληνικής μουσικής να πάνε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός της δικής τους, Βεβαίως τη θέλεις την εγχώρια παραγωγή. Αλλά σε καμμία περίπτωση δεν μπορείς να έχεις σοβαρό μουσικό πρόσωπο αν δεν παράγεις πολλούς και διεθνώς καλούς εκτελεστές κλασσικής και τζαζ, όπως και μαέστρους ή συνθέτες. Και πολλούς και καλούς.
  2. Για τι τομέα συζητάμε; Διότι αν μιλάμε π.χ. για σπουδές jazz μουσικής (όχι μουσικολογία ή κάτι τέτοιο), η σύγκριση του Berklee με οποιοδήποτε ελληνικό ίδρυμα είναι μάλλον ένα κακόγουστο αστείο, εις βάρος φυσικά του 2ου. Για κλασσικές σπουδές μουσικής εκτέλεσης, θα βάλει κανείς σε σύγκριση π.χ. το ΠΑΜΑΚ με το Julliard? Δεν πιστεύω να υπάρχει κανείς που το πιστεύει αυτό, έτσι; Όσον αφορά το τμήμα σύνθεσης του Αριστοτελείου, έχει κάποιους ικανότατους ανθρώπους, οι οποίοι όμως είναι όλοι από ξένα πανεπιστήμια - π.χ. Boston Uni, κτλ. (βλ. μαθητές του Θ. Αντωνίου). Λογικό λοιπόν. Δυστυχώς, με φωτεινή εξαίρεση το συγκεκριμένο τμήμα, ή κάποα τμήματα του Ιονίου που έτυχε να στελεχώνονται από ικανότατους ανθρώπους και λόγω αυτών βοηθούν σε ατομικό επίπεδο τους μαθητές τους, από τους 1000 αποφοίτους μουσικών τμημάτων της ημεδαπής, καριέρα μουσικού σε διεθνές επίπεδο θα κάνει ίσως ο ένας. Και ναι, είναι χαμηλότερο ποσοστό από το αντίστοιχο του εξωτερικού. Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα.
  3. Εάν βγάζεις δίσκο που έχει διασκευές, έρχεται στη δισκογραφική ένα τικέτο από την ΑΕΠΙ το οποίο εξαρτάται από την ποσότητα δίσκων που βγάζεις. Το ΠΡΟΠΛΗΡΩΝΕΙΣ (η δισκογραφική πάντα), και ΜΕΤΑ έχεις δικαίωμα να βγάλεις το CD. Για το iTunes δεν είμαι σίγουρος...
  4. Δεν υπάρχει επίσημη αναγνώριση πτυχίου jazz στην Ελλάδα. Αυτό που χρειάζεσαι είναι βιογραφικό. Συνεργασίες, δισκογραφία, κτλ. Φυσικά, εν τέλει εξαρτάται από το Ωδείο. Υπάρχουν πολλοί (μεταξύ αυτών και άσχετοι με jazz, που απλώς παίζουν πλήκτρα, "μοντέρνο πιάνο", κτλ) που διδάσκουν σε διάφορα μικρά περιφερειακά Ωδεία, διότι έτσι μπορούν να συμπληρώσουν το εισόδημά τους, χωρίς να έχουν κάποια πραγματική επαφή στο είδος, αλλά στα μεγάλα ιδρύματα συνήθως θέλουν είτε σπουδές στο εξωτερικο, ή να είσαι γνωστός στο κύκλωμα, με παρουσία και κάποια φήμη. Εξαρτάται λοιπόν για που το θές...
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου