microvios

Εγώ προσωπικά προτιμώ το Username. Για την περίπτωση που κάποιος το έχει ξεχάσει, δεν είναι δυνατόν να του σταλούν στοιχεία στο email του? Δεν είναι πάντως αυτός λόγος που θα με απέτρεπε να μπώ στο noiz και να χρησιμοποιήσω τις αγγελίες. Και το email καλό είναι.

Παιδιά, ούτε ισχυρίζομαι, ούτε συγκριτικό τέστ έκανα, ουτε το αλάνθαστο διεκδίκησα και κυρίως δεν διακατέχομαι εδώ και δεκαετίες πια από το σύνδρομο "το δικό μου είναι καλύτερο". Μετέφερα απλά μιά εμπειρία. Αν την αποδέχεστε, την απορρίπτετε ασυζητιτί ή σας βάζει να ξανασκεφτείτε κάποια πράγματα, όλα είναι δικές σας επιλογές, όλες κατανοητές. Δεν ήταν πρόθεσή μου να προσβάλω κανένα αλλά μάλλον απέτυχα! Οπότε ζητώ συγνώμη. Over and out.

Ε, όχι δα που θα κάτσω να σκάσω τώρα αν "μειώνεται" ένα όργανο ή όχι... Τις έχω ξεπεράσει αυτές τις ευαισθησίες πάνω από 25 χρόνια τώρα (σας είπα, είμαι "vintage"). Εμένα προσωπικά θα με ανησυχούσε και θα με προβλημάτιζε περισσότερο το γιατί ένα όργανο 3000+ευρώ δεν καταφέρνει να με πείσει πλάι σε ένα όργανο που σύμφωνα με κάποιους προλαλήσαντες δεν αξίζει ούτε 20 ευρώ! Η πραγματικότητα παραμένει: Δοκιμάστε όργανα. Αποκτήστε προσωπική άποψη. Διαφορετική από τη δική μου? Απολύτως σεβαστή.

Σωστό! Θα το σκέφτομαι κάθε φορά που παίζω τη MAYA μήπως και (μετά από τις χιλιάδες ωραίες μουσικές ώρες που έχω περάσει μαζί της) με πείσω πως ΚΑΚΩΣ την κατα-ευχαριστέμαι μερικές δεκαετίες τώρα. Τώρα που το ξανασκέφτηκα, στο Jam, ίσως να έφταιγε το καλώδιο του φίλου μου και δεν ακουγόταν καλύτερα η Les Paul του. Άσε που δεν έλεγξα τί μάρκα ήταν τα βύσματα... ΥΓ Γεμιστά προτιμώ χωρίς κιμά.

Πώ-πώ φωτιά άναψα!!! Δεν θέλω να προσβάλω κανένα. Ειδικά ο Marathon από όσο θυμάμαι, ξέρει πάρα πολλά και από κατασκευές. Πρόσεξε κανένας πως η MAYA μου είναι από το 1975... Κάπως αργά για να την πουλήσω τώρα πιά θα έλεγα. Όσο για το πόσο θα μου δώσουν για αυτή, ουδόλως με ενδιαφέρει γιατί δεν υπάρχει λόγος να τη δώσω. Όμως παρακαλώ να μήν θεωρηθεί πως αυτή είναι το μόνο μου όργανο (άρα πιθανόν να είμαι και άσχετος). Στα 40 χρόνια που έχω μπλέξει με τις κιθάρες (είμαι και εγώ "Vintage"), πολλά όργανα έχουν περάσει από τα χέρια μου και σήμερα μου έχουν μείνει τρείς Fender Strat (η μία προσωπική μου παραγγελία Custom Shop με ash, 57' contours, fiesta red, maple neck), μια Tele (παλια ανήκε στο Jeff Beck, τώρα κρέμεται στον τοίχο), μιά Ibanez AS και μερικά ακόμα αγαπημένα όργανα. Το πόσοι μουσικοι παίζουν με MAYA πάλι ουδόλως με απασχολεί, ούτε και βλέπω γιατί έπρεπε να απασχολεί τον όποιοδήποτε. Ούτε και έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς ο κάθε ένας θα έπρεπε ιδανικά να κάνει προσωπικές επιλογές βασισμένες σε προσωπικά κριτήρια (που συμπεριλαμβάνουν γνώσεις, ικανότητες, βαλάντιο κλπ) και δυστυχώς μιά επιλογή που βασίζεται στο τί κάνουν οι άλλοι και όχι στην προσωπική εκτίμηση και αποτίμηση είναι το μεγάλο όπλο του marketing. Αυτό οδήγησε στην κοροιδία των "signature" μοντέλων αλλά και δίνει καύσιμο σε κάθε κόλπο του marketing που μας πείθει για το τι "χρειαζόμαστε". Αχ! το άπιαστο όνειρο να ακουγόμαστε όπως ο Gilmour. Που ο άτιμος, ότι κιθάρα και να παίξει, ότι ενισχυτή και να χρησιμοποιήσει πάντα σαν τον εαυτό του ακούγεται! Ο SLASH πάντως τον "ήχο" του τον έβγαλε με κιθάρα που έγραφε μεν Gibson αλλά Gibson δεν ήταν. Και με αυτή ηχογραφεί ακόμα και σήμερα (άσχετα αν δεν την βγάζει σε περιοδείες).

Επίσης, σκεφτόμουνα να αλλάξω τη ΜΑΥΑ που όπως και να το κάνουμε είναι και παλιά, με μιά από αυτές που μοιάζουν πάρα πολύ. http://www2.gibson.com/Products/Electric-Guitars/Les-Paul/Gibson-Custom/1957-Les-Paul-Goldtop-Darkback-VOS.aspx Η διαφορά είναι 4000Ε και κάτι ψιλά (κάπου εκεί έχω ακούσει πως πουλιούνται σήμερα οι Mercedes SLK του 2000) αλλά μάλλον θα αξίζει. (ΤΩΡΑ είναι που θα διαγραφώ for ever)

Καλή Σαρακοστή σε όλους. Καιρό είχα να γράψω, λόγω συνεχούς απουσίας στο εξωτερικό αλλά και ελάχιστου χρόνου. Πρόσφατα έπαιξα τετ-α-τετ ένα φοβερό jam με ένα παλιό μου φίλο που είχε μιά πανέμορφη Gibson Les Paul Standard (Desert Burst) του 2012/13, αξίας 3000+Ευρώ, και εγώ είχα πάει με την ... Maya Gold Top (του 1975) που βλέπετε στη φωτογραφία, αξίας ???, με bolt-on χέρι, άγνωστης ταυτότητας ξύλα, με τους δικούς της γιαπωνέζικους μαγνήτες και τα δικά της πανάρχαια ηλεκτρονικά, όλα κατα-ταλαιπωρημένα από τα χρόνια και τις κακουχίες. Παίξαμε με τον Fender Blues Deluxe (φωτό, κάτω) και ένα Vox NT15H & V112NT (του φίλου μου), ανταλλάσοντας κιθάρες, ενισχυτές και παίχτες σε όλους τους συνδυασμούς προσπαθώντας (μάταια, όπως θα διαβάσετε παρακάτω) να αποδείξουμε αυτό που όλοι θα θεωρούσαν αυτονόητο. Τώρα, αν γράψω πως ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ (ΟΛΕΣ), ανεξάρτητα ενισχυτή και παίχτη, με ή χωρίς πετάλια, χαμηλά ή ψηλά σε ένταση κλπ κλπ, η ΜΑΥΑ ακουγόταν καλύτερα, κινδυνεύω να διαγραφώ από το forum and be banned for life? Και πάλι Καλή Σαρακοστή.

Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρο: Οι Bullet έχουν σώμα κάπου ενα με δύο (ίσως και ενάμισι μόνο) χιλιοστά πιό λεπτό (σε βάθος) από τις πραγματικές Strat. Η λύση είναι απλή και έχει καλυφθεί εκτενώς στη διεθνή βιβλιογραφία: Πάς στον πιό κοντινό και φιλικό μαραγκό, παίρνει τη "φόρμα" του σώματος, κόβει μια φέτα σουηδικο ένα με δύο χιλιοστά, κολάς τη φέτα από πίσω στο σώμα (προσοχή: Η κόλα που θα χρησιμοποιηθεί επηρεάζει σημαντικά τον ήχο επομένως πρέπει να το ψάξει κανείς, συνιστώ οργανική από μή μεταλαγμένα υλικά). Μόλις τη φέρεις στο σωστό πάχος, ανάλογα θα παχύνει και ο ήχος. Η άλλη λύση, επίσης εκτενώς καλυφθείσα είναι: Την πουλάς κι παίρνεις μετά από ψάξιμο, παίξιμο, ακουσμα μιά κιθάρα που σου αρέσει. ΥΓ συμφωνώ με το σχόλιο περί "αουτομπιάκνι" (διαφωνούμε στην προφορά, καθότι Ιταλικό).

Χωρίς παρεξήγηση, τι ακριβώς σου άρεσε από την αρχική κιθάρα?

Μερικές πληροφορίες για το δίσκο αυτό (από το Wikipedia, βαρέθηκα να τα ξαναγράψω μόνος μου...) - Υπογραμμίσεις και [σχόλια] δικά μου: "...Ύστερα από ένα χρόνο ηχογραφήσεων, το Γενάρη του 1976 κυκλοφορεί σε διπλό άλμπουμ από την EMI, με παραγωγούς τον Τέρρενς Κουίκ και Γιάννη Κιουρκτσόγλου. Συμμετέχουν σαράντα μουσικοί, ανάμεσα τους πολλά μέλη από τα διάφορα σχήματα της Λερναίας Ύδρας, όπως, Μαγκλάρας (βιολί), Πρωτόπαπας (φλάουτο, πνευστά), Φιλιππίδης (Μπάσο), Θεολόγος Στρατηγός (κιθάρα). Χορωδίες, παραδοσιακά, κλασικά και ηλεκτρικά όργανα (συνολικά 80 τον αριθμό) και πολλοί τραγουδιστές σε τραγούδια και φωνητικά: Θρ. Αποστόλου, Γ. Ζώη, Ν. Ζιώγαλας, Π. και Χ. Κατσιμίχας, Χρ. Κουλουμπής, Μ. Ψάλτη, Δ. Πουλικάκος. Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν να τραγουδήσει το «Πανηγύρι», όμως τελικά η εταιρεία έφερε κώλυμα. Ο δίσκος αυτός για διάφορους λόγους δεν προωθήθηκε καθόλου. Ο Ηρακλής φεύγει για το Παρίσι και το Άμστερνταμ..." Αυτό το τελευταίο δείχνει να μας συνδέει με το thread "Ζείτε εντός ή Εκτός"...

Λυπάμαι που θα ξεφύγω από τα πεπατημένα, όλοι οι δίσκοι που έχετε γράψει όλοι οι φίλοι είναι άξιοι. Μερικοί είναι από τους πλέον αγαπημένου και εμένα. ΟΜΩΣ εδώ έχουμε τον ένα και μοναδικό: ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΙΔΗΣ - ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ Όποιος δεν τον έχει ακούσει έχει χάσει κάτι από το τί μαγικά μπορούν να κάνουν τα παιδιά αυτής της χώρας με ελάχιστα μέσα (και φράγκα)... Πάρτε δείγμα εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=M7CUsXW0mu4

Αααα, εδώ αρχίζουμε να το χάνουμε εντελώς πλέον κύριοι (και μπαίνω και σε αεροπλάνο σε μιά δυό ώρες...).

Θυμάμαι ρε Σούπερφάνκ όταν είμουνα στο λύκειο που είχε εμφανιστεί αυτός ο δίσκος (έπαιζε πολύ τότε ο Χαλκιάς στην ΤουΒού) και μας είχε πρήξει. ΠΟΛΥ κλάμα. Έχει και άλλα "καλά" (η φάμπρικα η φάμπρικα δε σταματά, δουλέ - δουλεύει νύχτα μέρα κλπ κλπ κλπ)...

ίσως και αυτό?

"Οι ωραίοι έχουν χρέη..."