thebest20

Πχ αυτά, που ναι μεν ευτυχώς το discogs απέκλεισε την πώληση, από την άλλη τα δίνουν (μέσω pm ή οτιδήποτε) σε άτομα που έχουν νοσταλγία για το παρελθόν σε υψηλές τιμές. Και έχω γνωστούς που την έχουν πατήσει έτσι, βέβαια φταίνε και οι γνωστοί μου που θέλουν να δώσουν τόσα. https://www.discogs.com/release/14311747 https://www.discogs.com/release/13423562 https://www.discogs.com/release/14071824 Αυτό επίσης, ο ήχος του οποίου είναι ακριβώς ίδιος όπως κυκλοφορούσε σε σάιτς πριν το 2018, βέβαια καλός ήχος αλλά ίδιες στροφές, ίδια ακριβώς όλα (δύο διαφορετικές εκδόσεις, το ένα έχει bonus tracks από το Itchika). Το λογότυπο cd club της Minos εντελώς άκυρο γιατί το έβαζε το 1995 σε επανεκδόσεις cd. Ποτέ δεν βγήκε επίσημα σε cd. Στην περιγραφή λέει και στα δύο unofficial, αλλά το ένα το πουλάνε 80 ευρώ. Αυτό επίσης, είχε ήχο youtube και σκρατς σε όλα τα κομμάτια (ούτε καν σκέφτηκαν τα 5 τραγούδια που βγήκαν σε συλλογή του Ρακιντζή να τα πάρουν από εκεί). Παλιότερα ένας το έδινε σε συλλέκτες Ρακιντζή και 90s 40-50 ευρώ. https://www.discogs.com/release/13612154 Συν ότι υπήρχε και διπλό βινύλιο από Throwback το Μαζί σου της Πέγκυς Ζήνα αλλά και βινύλιο η Ασπιρίνη της Άντζυς Σαμίου (τώρα δεν εμφανίζονται). Και τα είχαν αγοράσει κάποιοι πανάκριβα.

Καλησπέρα φίλε, ναι καταλαβαίνω τι λες για τα ντέμο που κάνουν πολλοί και συνήθως είναι σε διαφορετική μορφή από την τελική που κυκλοφορεί. Μιλάω για βινύλιο που τα έχουν φτιάξει ανεπίσημα σε κανονικό cd και όχι cdr και έχουν εκτυπώσει εξώφυλλα. Πχ κάποια που βγάζει η Throwback Records και τα πουλάει σε συλλέκτες και ο ήχος στην καλύτερη να είναι μετατροπή από βινύλιο, η κατεβασμένο από σαιτς, τα πιο πολλά όπως να τα έχουν πάρει, με ήχο ακριβώς από συγκεκριμένα κανάλια του YouTube γιατί φαίνεται σε ποιο σημείο είναι το σκρατς σε ποιο σημείο έχει επεξεργαστεί το σίγμα και όλα αυτά. Και από την άλλη cd που με κάποιο τρόπο να έκαναν βινύλια. Και έχουν τεράστιο κέρδος αυτοί φουλ εκμετάλλευση, βέβαια εκμεταλλεύονται τη νοσταλγία κάποιων.

Όχι καμία σχέση εννοείται. Εντελώς ενημερωτικά ρωτάω

Καλησπέρα. Λογικά είχα αναφέρει σε άλλο θέμα ότι υπάρχουν κάποια δισκάκια είτε cd (όχι cd-r) , είτε βινύλια , που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ από κάποια εταιρεία στην ανάλογη μορφή και απλά κατασκευάστηκαν τα τελευταία 3-4 χρόνια. Πχ μια άκυρη εταιρεία έχει φτιάξει σε διπλό βινύλιο το άλμπουμ Μαζί σου της Πέγκυς Ζήνα, αλλά και το maxi single Ασπιρίνη της Αντζυς Σαμίου και τα πουλούσε σε φανς των 90s, 00s σε πολύ υψηλές τιμές 200-300 ευρώ ως συλλεκτικά και επίσης έχει φτιάξει και cd κάποια σπάνια, αλλά με ήχο απο YouTube και τα πουλούσε επίσης 40-50 ευρώ το καθένα. Αν και πλέον το discogs έχει καταργήσει τις πωλήσεις σε unofficial, βρίσκουν τρόπο και θύματα να τα πουλήσουν. Το θέμα είναι πώς κατασκευάζονται cd και βινύλια, χωρίς να έχουν άδεια, αλλά και με ποιο τρόπο, κρυφά, μέσω εταιρειών; Και τέλος έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για κάποια που όντως πωλούνται σε αστρονομικά ποσά, αν είναι official cd και με τον κανονικό ήχο που βγήκαν. Και επειδή δεν ανεβάζουν οπισθόφυλλα σε κάποια, δήθεν για να μη διαρρεύσουν. Έχω δει κατά καιρούς στο discogs να εμφανίζονται εκδόσεις cd από το πουθενά, που όσους έχω ρωτήσει 40ρηδες, 50ρηδες που ασχολούνται με τη μουσική, αλλά και άτομα που είχαν παλαιού τύπου δισκοπωλεία από τους γονείς τους.

Προσωπικά το κομμάτι της Ελβετίας που νίκησε, είναι εξαιρετικό. Απλά της Γαλλίας είναι ανατριχιαστικό και θα έπρεπε να είχε βγει πρώτο. Καταλαβαίνω βέβαια ότι το τραγούδι της Ελβετίας δεν βγήκε πρώτο λόγω φωνής. Τουλάχιστον δεν βγήκε πρώτο της Ιρλανδίας που ήταν αποκρουστικό σαν θέαμα, έστω και αν άρεσε σε πολλούς. Δεν με ενοχλεί καθόλου ,τι δηλώνει ο καθένας, απλά δεν είναι μόνο αυτή η πλευρά που προσπαθούν να περάσουν στη Eurovision, σε πολλά shows ακόμα και στα δικά μας MAD Awards. Καριέρα πάντως δεν κάνει κανείς στις μέρες μας, αν δεν έχει είτε πολλές γνωριμίες, ή διαφορετικές προτιμήσεις, ή αν δεν βρίζει στα τραγούδια του, ή αν δεν κάνει κάποιος περίεργες χειρονομίες, κύκλο με αντίχειρα και δείκτη τη στιγμή που τραγουδάει.

πχ συλλογή 90s Από πλατφόρμα ανεβασμένο το 2019 Αλλά από το τίποτα, κάτι είναι κι αυτό! Πάντως ελάχιστοι καλλιτέχνες, κυρίως κάποιοι λίγοι πιο "pop-έντεχνοι" ή "rock-έντεχνοι" έχουν βάλει το αρχείο τους σε πλατφόρμες (όσα δεν βγήκαν σε cd παρά μόνο σε βινύλιο κ κασέτα)

Από την άλλη, υπάρχει σαν φήμη ότι κάποια έγιναν cd αλλά "δοκιμαστικά" και τα έχουν μόνο συλλέκτες ή ακόμα και cd-r που τα έχουν περάσει από αρχικά master tapes και επίσης τα έχουν λίγοι. Πάντως το 2009 βγήκε μία 6πλή συλλογή της Στανίση από Victory (με κομμάτια της από Polygram στις αυθεντικές εκτελέσεις) και τα περισσότερα κομμάτια είχαν βγει σε άλλα cd ή συλλογές της Στανίση, ή συλλογές με πολλούς καλλιτέχνες. Αλλά υπήρχαν και 12-15 τραγούδια που για πρώτη φορά κυκλοφόρησαν σε κάποιο cd. Εκεί τι μπορεί να συνέβη, να είχαν τα αρχικά masters το 2009 ή να τα είχαν κρατήσει σε ψηφιακή μορφή στο αρχείο τους; Το άλλο που θα μπορούσε να γίνει είναι να τα πήραν από κασέτες (αν και οι κασέτες απομαγνητίζονται εύκολα) Πχ αυτά Και επίσης, αυτό το album του Κοντολάζου του 1986, δεν υπήρχε σε cd μέχρι το 2005 (με εξαίρεση κάποια τραγούδια σε συλλογές) Αλλά από το 2010 και μετά, δεν βγήκε για πρώτη φορά σε cd από εταιρεία, καμία παλιά ελληνική κυκλοφορία 70s, 80s, (με εξαίρεση αυτά της Panik που είχαν χάλια ήχο). Κάποιοι καλλιτέχνες (Εκείνος και εκείνος, 2002GR) που ανέβασαν βινύλιο σε πλατφόρμα, έγινε το 2019-2020 και δεν είναι και τόσο καλός ήχος. Δεν έχει σκρατς, αλλά είναι πιο μουντός ήχος πχ στο "Δεν είσαι έρωτας εσύ" σε σχέση με όπως το έχω από συλλογή 90s, ή των Εκείνος κ εκείνος το "Δε θυμάσαι" ακούγεται επίσης καλύτερο σε συλλογή cd 90s παρά όπως το έβγαλαν οι ίδιοι σε πλατφόρμα.

Και επίσης με ενοχλεί η εκμετάλλευση κάποιων. Το να φτιάχνουν δίσκους σε cd (δεν ξέρω με τι τρόπο φτιάχνουν παράνομα δισκάκια κανονικά και όχι cd-r). Έχω άλλο γνωστό που είναι συλλέκτης και έδωσε 30-40 ευρώ για κάποια (από άκυρη εταιρεία Throwback) που ο ήχος ήταν από youtube (και μάλιστα και από συγκεκριμένα κανάλια του youtube τα είχαν πάρει, γιατί είχαν ακριβώς σκρατς στα ίδια σημεία και ήταν πειραγμένα σε συγκεκριμένα σημεία). Παλιότερα αυτά τα unofficial τα πουλούσαν κανονικά στο discogs αλλά κάτι τέτοιοι έχουν άλλο τρόπο να τα πουλάνε σε άτομα που λόγω νοσταλγίας πείθονται και αγοράζουν. Επίσης φτιάχνουν και σε unofficial βινύλια κάποια.

Έχω απευθυνθεί σε επίσημες σελίδες καλλιτεχνών, σε ανεπίσημες, σε ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ναι οι καλλιτέχνες που ψάχνω είναι 65-70+ ετών. Για τη Μαριάνα Ευστρατίου, μου έχει πει άλλο άτομο, στενός συνεργάτης της, ότι δεν βγήκαν ποτέ τα 2 albums της σε cd, αλλά εφόσον είναι καταχωρημένα στο discogs, βγήκαν σίγουρα. Για το cd της Λίας Βίσση έχω απευθυνθεί σε fannatics (φανς της Άννας Βίσση). Γενικά δεν δίνει κανείς (όσοι έχουν απαντήσει). Ακόμα και τα χιτάκια ελληνάκια τις συλλογές που έψαχνα παλιότερα με καλό ήχο (που συμμετέχουν Μαντώ, Ευρυδίκη κλπ), είχα απευθυνθεί σε άτομα που θαυμάζουν τις συγκεκριμένες τραγουδίστριες και εννοείται δεν τα έδιναν με τίποτα και τα βρήκα στο άσχετο με τα χίλια ζόρια. Πάντως ένα ακόμη "περίεργο" ότι η Panik που έβγαλε 2 βινύλια για πρώτη φορά, σε cd, της Άννας Βίσση, το Είμαι το σήμερα κι είσαι το χθες και της Πωλίνας τις Σευχέλλες, έχει κρατήσει μέσα πολλά σκρατς και έχει βάλει τέρμα τις εντάσεις στα 98-99db και πολλά μπάσα. Τα μισά κομμάτια από το album της Πωλίνας, τα είχα από συλλογές cd 90s άψογα και επίσης η ίδια είχε δώσει δωρεάν σε καλή ποιότητα τα κομμάτια της. Η εταιρεία ούτε καν σκέφτηκε να πάρει όσα κομμάτια υπήρχαν σε συλλογές της Sony (μιας και πλέον τα δικαιώματα της Sony και BMG/RCA πέρασαν στην Panik) Και το "Είμαι το σήμερα" της Άννας Βίσση, το είχα βρει παλιότερα κάπου με πιο προσεγμένο ήχο βινυλίου (είναι κι ο μόνος δίσκος της που δεν είχε βγει ποτέ σε cd).Αυτά της Panik είναι ανεκδιήγητα. Πάλι καλά που "πάγωσε" η κυκλοφορία και άλλων δίσκων της Sony/BMG/RCA που επρόκειτο να βγουν σε cd από Panik γιατί θα ήταν μαύρα χάλια.

Τέλος άλλος μου είπε ότι τα cd αυτά που πρωτοβγήκαν το 1987 αλλά και πολλά από επόμενες χρονιές, που δεν πούλησαν σε μορφή cd (επειδή ο κόσμος αγόραζε κασέτες και βινύλια), πήγαιναν για καταστροφή τα cd. Αλλά δεν μπορούσε να μου δώσει περισσότερες πληροφορίες, δε ξέρω πώς το εννοούσε, γιατί όταν λέμε "καταστροφή" εννοούμε επιστροφή ίσως. Πολύ πιθανό να τα έδωσαν σε δήθεν συλλέκτες-εμπόρους.

Κάποιοι επίσης μου τα μασάνε. Υπάρχει πολύ γνωστό άτομο εταιρείας που είχα μιλήσει μαζί του στα σόσιαλ και τη μία φορά μου είχε πει ότι έχει πολλά από τα σπάνια σε cd και μάλιστα διπλά τριπλά (αλλά θα πρέπει να βάλω πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη) και δεν μπορεί να μου τα στείλει σε mp3 ή flac. Τη δεύτερη φορά τον ξαναρώτησα και μου είπε ότι δεν τα έχει, ή δεν ξέρει πού τα έχει και δεν έχει χρόνο να ψάξει. Έβαλα και γνωστό μου να ρωτήσει το συγκεκριμένο άτομο )απλά για να δει όντως τα οπισθόφυλλα των cd) και του είπε ότι τα έχει αλλά δεν μπορεί να στείλει ούτε καν τα οπισθόφυλλα των cd για να μην διαρρεύσουν. Πολύ περίεργα πράγματα. Στο discogs πάντως έχουν ανέβει μόνο του Αδαμαντίδη τα οπισθόφυλλα (από όσα ψάχνω σε cd)

Καλησπέρα αν και το συγκεκριμένο θέμα σηκώνει μεγάλη συζήτηση, έχω μερικές απορίες και αν υπάρχουν άτομα που γνωρίζουν και έχουν εργαστεί σε εταιρείες καλό θα ήταν να μας διαφωτίσουν. Αρχικά έχω ακούσει από 2-3 άτομα, για την εταιρεία Cobalt (πρώην Universal μέχρι το 2009 και με άλλα ονόματα παλιότερα Polygram/Polydor/Philips κλπ) ότι όλο το υλικό της (master tapes αλλά και σπάνια cd) το έχει παρατημένο και είναι για πέταμα. Και ότι πολλά που έχουν ανέβει στις ψηφιακές πλατφόρμες τα έχει κατεβάσει από διάφορα σάιτς. Δεν ξέρω κατά πόσο αληθεύει, αλλά πολλές κυκλοφορίες που η εταιρεία έχει βγάλει σε cd, τις έχει ανεβάσει στις πλατφόρμες (spotify/ apple music), όπως ακριβώς κυκλοφορούσαν πριν χρόνια σε διάφορα παράνομα σάιτς, μπαζάρ κλπ, δηλαδή με ήχο βινυλίου και αλλοιωμένο ήχο (συνεπώς δεν έχει καν τα cd της) αλλά έχω προσέξει ότι έχει πάρει και πολλά, από συγκεκριμένα κανάλια του youtube διαφόρων users, που ήταν ανεβασμένα πχ το 2010 και είχαν αλλοιωμένο ήχο. Το ίδιο έχω παρατηρήσει και με κάποια λίγα της Melodymaker (που ;έχει την εταιρεία LYRA και διάφορες άλλες εταιρείες). Και εγώ έκανα το λάθος και έστειλα mp3 από κασέτα φίλου της Μαργαρίτας Ζορμπαλά σε 2-3 άτομα, και αυτός ο φίλος μου λέει ότι αυτό που ανέβασαν της Ζορμπαλά το άλμπουμ "Κάτι γίνεται" είναι από το δικό του αρχείο και απλά έχουν πειράξει τις συχνότητες. Πολλά βέβαια της Melodymaker είναι από δικά της βινύλια και απλά έχουν κάνει περίεργο denoising σε σημείο να αλλοιώσουν πολλές συχνότητες και μετά έχουν βάλει μπάσο για να μη φαίνεται η αλλοίωση. Στη Minos κάποια άτομα που έχω βρει στο facebook μου έχουν πει να μη ρωτάω πολλά και ότι δεν φτάνει που έχουν ανεβάσει τόσα ψηφιακά και μπορώ να τα ακούω τζάμπα, ότι είμαι τζαμπατζής που ψάχνω τον Αδαμαντίδη, το Νομικό και κάποια άλλα. Πάντως η Minos μια χαρά ανέβασε από master tapes κάποια άλμπουμς του αείμνηστου Γιώργου Σαρρή (του αδερφού της Αλεξίου) όταν αυτός έφυγε από τη ζωή. Γενικότερα έχω δει περίεργες αντιδράσεις από άτομα εταιρειών και συλλέκτες Και τέλος για το συγκεκριμένο του Χαριτοδιπλωμένου, τι γνωρίζετε; Κυκλοφόρησε όντως στη Ρωσία; Λέει unofficial release πάντως και επίσης έχει και το λογότυπο cd club, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί το 1993-1995 σε εκδόσεις cds από τη Μίνος. Παρόλα αυτά πωλείται κανονικά. https://www.discogs.com/release/20879494 Τα παλιότερα bootlegs που πωλούνταν 80-100 ευρώ είχαν άθλιο ήχο και τα είχαν πάρει από youtube αλλά ευτυχώς το discogs έχει καταργήσει την πώληση σε πολλά.

Ναι συμφωνώ, καλύτερα λιγότερο. Να έχει μια ισορροπία. Δεν μ' αρέσουν ούτε τα υπερβολικά πρίμα,ούτε όμως τα υπερβολικά μπάσα που θέλουν κάποιοι και επεξεργάζονται ακόμα και τις κυκλοφορίες cd, σε σημείο να ακούγεται υπερβολικό "boominess" σε συνδυασμό με όπως φτιάχνουν τις εντάσεις τέρμα στα 99-100db με το mp3gain.

Σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες!Θα το δοκιμάσω το pulteq, μου είναι πολύ γνωστό.

Και σχετικά με αυτό, αν ακούγεται σωστά αν είναι "αποδεκτό". Από τη μία για τραγούδι 1979 (όπως και το 60% της δισκογραφίας της Ελπίδας, που ποτέ δεν βγήκαν σε cd), στα δικά μου αυτιά ακούγεται πολύ καλό, αλλά σίγουρα θα θέλει βελτιώσεις. Η αλήθεια είναι ότι έκανα μόνο de-crackle (πάλι όμως ξέμεινε κάποιος μικρός θόρυβος σε σημεία) . Τα κομμάτια από τη δισκογραφία της Ελπίδας που μπήκαν μόνο σε συλλογές cd, ορισμένα απλά ακούγονται πιο "κλειστά" σε σχέση με αυτό. Από άτομα που έχουν εργαστεί σε σταθμούς, μου έχουν πει ότι το de-crackle αφαιρεί πολύ σημαντικές συχνότητες. 4) ΑΓΑΠΑ ΜΕ ΤΩΡΑ ΠΟΥ Μ' ΕΧΕΙΣ-converted.mp3

Η Κανελλίδου πάντως, επειδή το έχω απευθείας από cd του 1988 χωρίς να το πειράξω και είναι συμπαραγωγή Minos EMI με Columbia (ίδια σχεδόν χρονολογία με Αδαμαντίδη και Νομικό και ίδια εταιρεία) ακούγεται έτσι

Φίλε χίλια ευχαριστώ και για το σχόλιό σου και για το ότι μπήκες στον κόπο να δοκιμάσεις την επεξεργασία!!!!!!!Γενικά πώς το έκανες αυτό ώστε να έχω υπόψη μου κάποια "templates" για άλλα τραγούδια που ενδεχομένως να θέλω να επεξεργαστώ?Στα δικά μου αυτιά ακούγεται βελτιωμένο!!!!Υπάρχει κάποια τεχνική με συγκεκριμένο πρόγραμμα; Φαντάζομαι βέβαια κάθε τραγούδι θέλει ειδική μεταχείριση!!!!Ανάλογα το studio που ηχογραφήθηκε, την εταιρεία, τον παραγωγό/ηχολήπτη (που εκείνες τις χρονιές ήταν ίδιοι ηχολήπτες, σχεδόν σε όλες τις ηχογραφήσεις της Minos) τη χρονολογία παραγωγής κλπ. Αλλά ναι, τα συγκεκριμένα δεν είχαν από τη φύση τους crackles κλπ ήταν απευθείας από "δοκιμαστικό cd" όπως μου είπαν! Αλλά επειδή τα έστειλα κ σε γνωστούς μου, δεν τους άρεσαν καθόλου. Θα μπορούσε θεωρητικά ο Νομικός όπως τον ακούς από το δικό μου video, να ήταν cd εταιρείας δεκαετίας 80;

Δεν ξέρω τότε ίσως στα ψηφιακά αρχεία χρησιμοποιούν κάποιο περίεργο πρωτόκολλο, και προφανώς ορισμένα ψηφιακά αρχεία είτε iTunes m4a είτε spotify streaming ακούγονται πιο μουντά και τα drums πιο σκληρά, σε σχέση με τη μετατροπή από cd σε mp3 320.

Από τα λίγα που έκανα εδώ και μερικούς μήνες είναι τα πιο πολλά κομμάτια των συγκεκριμένων album (αναζητώ τα cd όπως έχω πει) για αυτό επειδή που τα έστειλαν σε flac και ήταν μουντά, από "δοκιμαστικά cd" όπως μου είπαν και όχι από τα official. Το μόνο που έκανα είναι να "πειράξω" λίγο το EQ γιατί δεν είχαν σκρατς βέβαια άλλη μουσική αντίληψη έχω εγώ, άλλη κάποια άλλα άτομα που μου είπαν ότι είναι πολύ χαμηλά και σχεδόν ότι λείπουν τα μπάσα. Πάντως μου έχουν πει τουλάχιστον 2-3 άτομα ότι στα κομμάτια που είναι σε χαμηλή ένταση από την εταιρεία,δηλαδή αυτά που βγήκαν 90s (ή κυκλοφορίες albums δεκαετίας 70-80 για πρώτη φορά σε cd, στα 90s) δεν ακούνε καθόλου τα μπάσα (γενικότερα όχι μόνο στο youtube) Ενδεικτικά βάζω 2 κομμάτια από Αδαμαντίδη, 2 κομμάτια από Νομικό

Η αλήθεια είναι ότι γενικώς για compressors limiters έχω ακούσει ότι το πιο σωστό είναι να υπάρχουν είτε αρχικές μήτρες ή ακόμα καλύτερα τα stems δηλαδή ξεχωριστά μπάσο, φωνή και άλλα όργανα, βέβαια αυτό είναι εντελώς αδύνατο. Αρκετές μήτρες τις έχουν κάποιες εταιρείες κ κάποιες εταιρείες τις έχουν εξαφανίσει. Πάντως αν κρίνω από τις κυκλοφορίες της Panik που μετέτρεψε μερικά cd (σε φάση για συλλέκτες τα έβγαλε δήθεν) απευθείας από βινύλιο και έχει αφήσει τα σκρατς μέσα αλλά έχει κλείσει τον ήχο με πολύ μπάσο, δεν έχουν πολλές υψηλές συχνότητες κ έχει κάνει την κυματομορφή με τέρμα gain στα 99db, στα δικά μου αυτιά ακούγονται καλύτερα τα δικά μου, όσα μου έχουν μετατρέψει από wav και τα έχω κάπως βελτιώσει. Το de-crackle ελπίζω να είναι για βινύλιο όντως γιατί υπάρχει αυτή η επιλογή σαν template. Γνωστοί μου που ασχολούνται χρόνια με ραδιόφωνο κλπ λένε πως όλα αυτα είναι μόνο για ξεχωριστά stems ή για να γίνει διόρθωση σε φωνητικά ή γενικά σε ομιλίες όπου δεν υπάρχει μουσική από πίσω. Και είναι και υπέρ του πολύ μπάσου κ louder is better και να μην έχουν πολύ dynamic range.

Γεια σας, η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι μουσικός αλλά θέλω να " σουλουπωσω" όσο γίνεται κάποια κομμάτια από ελληνικά βινύλια που δεν βγήκαν ποτέ σε cd. Τον τελευταίο καιρό έχω βρει αρχεία σε flac/wav που μου έχουν μετατρέψει γνωστοί μου από βινύλια. Παρόλα αυτά, τα βινύλια ήταν σε άθλια κατάσταση και πάλι κάποια για την κατάσταση τους ακούγονται αρκετά καλά κάποια κομμάτια μόνο με λίγα clicks και συνήθως τη μεγαλύτερη ζημιά την έχουν τα 1-2 τελευταία κομμάτια κάθε πλευράς. Ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει τρόπος για restoration. Προσωπικά χρησιμοποιώ το izotope rx που μου το έχουν δώσει και κάνω μόνο το de-crackle. Τα λίγα κλικς τα κόβω χειροκίνητα εστιάζοντας ακριβώς μόνο στα δέκατα δευτερολέπτου που φαίνεται, μπορώ να το ξεχωρίσω στην κυματομορφή. Η επιλογή de-click δεν ξέρω, κάτι με χαλάει μετά στον ήχο και δεν το έχω εξασκήσει. Το θέμα είναι ότι με το de-crackle για τα πιο έντονα, στα δικά μου αυτιά είναι οκ. Αλλά γνωστοί μου που ασχολούνται, μου λένε ότι αφαιρούνται πολύτιμες συχνότητες. Έπειτα θέλω να ξέρω αν το EQ Match βοηθάει δηλαδή να αντιγράψω χαρακτηριστικά ενός EQ αλλου τραγουδιού που υπάρχει σε κάποια συλλογή και είναι κομμάτι ίδιου καλλιτέχνη, ίδιας δισκογραφικής εταιρείας και κοντινής χρονιάς και να είναι από συλλογή δεκαετίας 90 κυρίως που δεν έχει γίνει τόσο remastering. Και με το phase κάνω κάτι αντίστοιχο. Πάντως γνωστοί μου δεν πειράζουν τα σκρατς αν είναι λίγα κ βάζουν στο EQ Match τα χαρακτηριστικά ενός πολύ μπασαρισμενου EQ από άσχετο τραγούδι και μετά αυξάνουν πολύ το loudness τέρμα, αυτό προσωπικά στα δικά μου αυτιά μου ακούγεται αντιαισθητικό, έστω λένε ότι έτσι πρέπει να ακούγεται, ότι έχουν ασχοληθεί πολλά χρόνια με μουσική και ότι έχουν εμπειρία. Θα ήθελα και άλλες γνώμες και αν υπάρχει περίπτωση να υπάρχουν ακουστικά σχετικά οικονομικα δηλαδή των 20-30 ευρώ τα οποία να είναι φλατ δηλαδή να αναπαράγουν ακριβώς το κομμάτι χωρίς να προσθέτουν έξτρα μπάσα η πρίμα. Κάποια που έχω δοκιμάσει από γνωστούς μου βγάζουν πολύ κλειστό ήχο σε σημείο να ακούγεται αυτό το ενοχλητικό που λένε πολλοί "boominess" και είναι και ακουστικά άνω των 50-60 ευρώ. Ξέρω πάντως ότι υπάρχουν πολύ πιο ακριβά ακουστικα που έχουν επιλογή για φλατ και για να ρυθμίσουν πρίμα κ μπάσα αλλά δεν βγαίνω οικονομικά. Είναι σίγουρα ένα θέμα που θέλει μεγάλη συζήτηση και πολύ ψάξιμο και πολλές διαφορετικές αποψεις. Οποιαδήποτε βοήθεια ευπρόσδεκτη και επισης χίλια συγγνώμη που το έγραψα εδώ, αν υπάρχει κάποιο αντίστοιχο thread ίσως θα ήταν καλύτερο να μεταφερθεί.

To spotify κάτι κάνει με τη συμπίεση που δεν μπορώ να καταλάβω!Κάτι αντίστοιχο έχω παρατηρήσει και με apple music και tidal,καθώς τα έχω δοκιμάσει όλα αυτά σε premium. Στα τραγούδια που έχουν πολύ loudness, τσιρίζουν τα πρίμα, τα φωνητικά ακούγονται παραμορφωμένα, ενώ όπου υπάρχουν περισσότερα μπάσα, ακούγεται κλειστός ξερός ήχος. Τα πιο παλιά μέχρι 2008 περίπου, ακούγονται κάπως καλύτερα. Θεωρώ ότι οι πλατφόρμες με συνδρομή είναι κυρίως για αποθήκευση κομματιών όταν δεν υπάρχει σήμα στο κινητό (πχ στο μετρό/ηλεκτρικό)΄, πάντως οι καρτοκινητές εταιρείες δίνουν πολλά δεδομένα. Και ενδεχομένως να βολεύουν οι πλατφόρμες και για κομμάτια που ανεβαίνουν αποκλειστικά σε πλατφόρμες και αργούν 2-3 εβδομάδες να ανέβουν youtube. Ευτυχώς στο youtube music (και κανονικό youtube) μου ακούγονται πολύ καλύτερα τα περισσότερα. Πάντως σε ελληνικά cd του 2022-2023 (τα λίγα που βγαίνουν) πρόσεξα ότι κάποια κομμάτια, κυρίως αυτά που μπαίνουν σε ένα album, με σκοπό να έχει νόημα η κυκλοφορία, ακούγονται πολύ καλύτερα σε cd φυσικής μορφής (και mp3 320kbps) σε σχέση με τις πλατφόρμες. Ας πούμε όσα προϋπάρχουν στις πλατφόρμες σαν digital και προστίθενται σε ένα cd φυσικής μορφής με σκοπό να γεμίσει, μου ακούγονται ίδια και digital και σε cd φυσικής μορφής. Ίσως ξεκίνησαν από το 2022-2023 να προσέχουν το mastering, δεν γνωρίζω και πολλά. Αλλά σε cds εξωτερικού/βινύλια σε σχέση με τα αντίστοιχα digital τον ίδιο ήχο παρατηρώ, βέβαια στο εξωτερικό χρησιμοποιούν περισσότερες χαμηλές και είναι πολύ σκληρός ήχος πλέον, τα drums και το bass, subbass. Και γενικά δεν ξέρω με ποιο πρόγραμμα μετατρέπουν τα cd να τα ανεβάσουν στις πλατφόρμες. Το itunes πάντως έχει ένα πρωτόκολλο "Fraunhofer" και οτιδήποτε έχω μετατρέψει με iTunes, μου ακούγεται πολύ μουντό σε σχέση με το windows media player ή με το ez cd. Το iTunes επίσης προσθέτει έξτρα συχνότητες, από όσο βλέπω με το spek.

Το κακο είναι ότι παλιά με τη λίγη τεχνολογία που διέθεταν προσέφεραν άψογο ηχητικό αποτέλεσμα, έχω ακούσει βινύλια 70s 80s από άτομα που έχουν συλλογές και καλά πικάπ, είτε των 300 ευρώ είτε των 2000 ευρώ με παρελκόμενα ακριβά, άλλα τέτοια βινυλια ακούγονται κρύσταλλο, πεντακάθαρα και έχουν κ τις υψηλές συχνότητες. Στα σημερινά βινύλια που ξαναεγιναν μόδα κ βγάζουν οι νέοι καλλιτέχνες, του εξωτερικού κυρίως είναι τόσο artificial ο ήχος και η ένταση περίεργη που παραμορφώνει, δεν έχουν και πολλά πρίμα επίσης, ακούς boominess στον ήχο και είναι και πανάκριβα 50-70 ευρώ ένα μισάωρο δισκάκι. Για να μην πω για τις επανεκδόσεις γνωστών δισκογραφικών εταιρειών. Από μια ιστορική εταιρεία τουλάχιστον δεν περίμενα να έχει χρησιμοποιήσει για επανέκδοση κλασικών δίσκων του 70, digital remasters, τα λεγόμενα ψεύτικα remasters που γίνονται μετά το 2010 που έχουν πολύ μπάσο και ένταση με παραμόρφωση. Δεν λέω για άλλη εταιρεία που έβγαλε σε βινύλιο albums που δεν είχαν κυκλοφορήσει μέχρι πριν λίγο καιρό σε δίσκο, παρά μόνο σε cd και κλασικά τα cd που βγήκαν το 1997-98 έχουν σαφώς αψεγάδιαστο κρυστάλλινο, καθαρό ήχο, όχι αυτό το ξερό μπάσο που έβαλαν στην έκδοση βινυλίων κ την παραμόρφωση που κάνει τα φωνητικά κάπως γρατζουνισμενα.

Είναι μόδα το στυλ της Rosalia, βέβαια δεν βάζει ζουρνάδες όπως η Μαρίνα, αλλά βάζει tango, salsa και άλλα τέτοια είδη μαζί με trap Επίσης στο σημείο που ακούγονται τα φωνητικά της Σάττι σαν να σε υπνωτίζουν είναι κοινό σε asmr κομμάτια τύπου κάποια country της Taylor Swift και στο Midnights που είναι και lofi . Οι ζουρνάδες για να δείξει ελληνικό στοιχείο και τα Τα τα τα και λίγο τραπ. Η Μαρίνα Σάττι έχει κάνει πολλές μουσικές σπουδές και στη σύνθεση, στίχο αλλά και στην παραγωγή, στο πιο τεχνικό κομμάτι. Παρόλα αυτά αντιγράφει τα πρότυπα του εξωτερικού. Τώρα γενικότερα, η trap είναι μια κακή εξέλιξη της hip hop μουσικής και πολλών άλλων ειδών, ίσως και ήχους που έκαναν οι ξένοι ράπερς Nicki Minaj, Lil Nas X, Cardi B και άλλοι. Έχει και άλλα η Rosalia, παρόμοιου στυλ που δεν τα θυμάμαι, αλλά γενικά η Σάττι έχει πάρει πολλά στοιχεία.

Κατάλαβα, μόλις έστειλα σε δύο γνωστούς μου να το ψάξουν. Σε ευχαριστώ ελπίζω για το καλύτερο