BillTrantos

Το Kemper είναι απίστευτο μηχάνημα, όπως και να δείχνει. Στην Ελλάδα δεν φέρνει κάποιος, οπότε μπορείς πάντα να το πάρεις από Thomann. Edit: Δεν ήξερα για το Unison, τρομερή πρωτοβουλία!

Μέχρι σχετικά πρόσφατα είχα παρόμοια θέματα, ειδικά σε ποιο εξεζητημένα ρυθμικά patterns. Με βοήθησαν τα παρακάτω: - Practice σε πολύ πολύ αργό tempo (40-50-60 bpm) μόνο με μετρονόμο. Όχι όμως μονοδιάστατα, παίζω 2ηχα, 3ηχα, 4ηχα, 5ηχα, 6ηχα. Προσπαθώ τώρα να αλλάζω χωρίς να σταματάω και να πηγαίνω από το 2 στο 6 και πίσω. Πολύ δύσκολο ακόμα, αλλά εξαιρετικά διδακτικό. - Μελέτησα κομμάτια με ρυθμικές δυσκολίες, όχι απαραίτητα ολόκληρα αν δε μπορούσα να τα βγάλω, αλλά τα σημεία με το περίεργο μέτρημα. Πάλι ξεκινώντας πολύ αργά. - Με βοήθησε επίσης πολύ το να παίζω με μπάντα. Νομίζω στα περισσότερα πράγματα είναι το μεγαλύτερο σχολείο, μαζί με το studio, αλλά ειδικά στη ρυθμική αντίληψη βοήθησε πολύ. Τέλος, να πω στον φίλο Μάνο ότι οι περισσότερες djent μπάντες έχουν εξαιρετικά περίπλοκα rhythm patterns, οπότε παρακαλώ πολύ να μην είναι snob! ;D ;D ;D

Μου ακούστηκε πολύ περισσότερο για Stel Andre meets Satch, παρά για Andy Timmons. Καθόλου κακό δεν είναι αυτό βέβαια, γιατί έχεις βρει τον ήχο σου και το χρώμα σου, το οποίο θεωρώ ότι είναι το ultimate goal για έναν κιθαρίστα, να τον ακούνε και να τον αναγνωρίζουν. Πολύ ωραία φρασεολογία, κυλάει πολύ όμορφα με το υπόλοιπο κομμάτι. Μου άρεσαν γενικά οι επιλογές σου, από τον ήχο έως το γενικότερο feel και τη φρασεολογία. Μήπως σιγά σιγά να βγάλεις κάποιο instrumental album; :)

Βάζω στην υπόθεση ότι θα έπρεπε να διαλέξω άλλο rig από το δικό μου (γιατί είναι ήδη εξωφρενικά απλό το δικό μου) και πάμε: Κιθάρα - Tubescreamer -Μοντέρνο Marshallοειδές combo - Boss DD5. Το δικό μου rig είναι πιο απλό. Κιθάρα - Atomic Amplifire 3 - Κονσόλα, ή τελικός και καμπίνα. Θέλω βέβαια να στήσω pedalboard γύρω από το Amplifire με κάποια πετάλια και τελικό Seymour Duncan Powerstage για μέγιστες επιδόσεις, αλλά θέλει χρόνο και χρήμα αυτό.

Η καμπίνα και τα μεγάφωνα παίζουν τεράστιο ρόλο κατά τη γνώμη μου, ίσως εξίσου μεγάλο με τον ενισχυτή, αλλά δε θέλω να κάνω hijack το thread. Γενικά αν έχεις βολευτεί με τον ενισχυτή, αλλά θέλεις να αλλάξεις κάποια πράγματα συχνοτικά, δες τα μεγάφωνα σίγουρα.

Ο Leon Todd. Είναι πολύ καλός reviewer, έχει ακούσματα κοντινά με τα δικά μου, είναι ωραίος παίκτης και είναι και πολύ cool τύπος. Μιλάμε μία στο τόσο επειδή έτυχε να τον ανακαλύψω στις πρώτες μέρες του καναλιού του και με βοήθησε πολύ στις gearοαναζητήσεις μου.

Μου άρεσε πολύ και η σύνθεση και η παραγωγή. Πολύ ωραίο αποτέλεσμα.

Νέο κόλλημα ο Richie!

Έχεις ήδη βάλει το "Helpless" και το "Vultures" που είναι από τα αγαπημένα μου, ας βάλω άλλα 2 που μου αρέσουν πολύ. Απίστευτο παίξιμο σε αυτό το τραγούδι. Το ακόμα πιο δύσκολο είναι ότι το τραγουδάει κιόλας παράλληλα στα lives. Πολύ κολλητικό κομμάτι, παίζοντας πολύ ενδιαφέροντα μοτίβα στην κιθάρα. Το δεύτερο είναι το αγαπημένο μου κομμάτι του. Μη με ρωτήσετε γιατί, το λάτρεψα από την πρώτη ακρόαση.

Λόγω των 3 modes που έχει πιστεύω μπορεί να είναι αρκετά βολικό ακόμα και σε μία κιθάρα. Αλλά ναι, είναι πιο έντονο από το Sustainer.

Να προτείνω να κοιτάξετε το σύστημα Sustainiac της Schecter; Εδώ μπορείτε να ακούσετε μετά το πρώτο λεπτό πώς δουλεύει χωρίς post eq και ιστορίες.

Δε μπορώ με τίποτα να καταλάβω την κατακραυγή για αυτή την κιθάρα. Ήθελε μία Strat ο άνθρωπος, η Fender δεν το έκανε με τους όρους που ο ίδιος ήθελε, πήγε και την έκανε αλλού. Business. Και Fender να ήταν, πάλι over 1.5k θα έκανε, οπότε δεν καταλαβαίνω τα παράπονα για την τιμή. Custom Shop όργανο είναι, σχεδιασμένο με βάση τις προτιμήσεις του Mayer. Δεν είναι η πρώτη εταιρία που βγάζει Strat η PRS μετά τη Fender, αρκετά πια με αυτή την καραμέλα. Είναι μία πολύ ωραία Strat που απευθύνεται σε λίγους και μάλλον αυτό πονάει την κιθαρίστικη κοινότητα. (βλ.Gibson)

Είναι ο κιθαρίστας των Jag Panzer, πολύ underrated για μένα. Έχει κάνει 3 solo δίσκους. Σε αυτόν παίζουν και Paul Gilbert (solos από εδώ κι από 'κει) - Tony Macalpine (πλήκτρα). Πιστεύω θα αρέσει σε όσους ακούνε 80s guitar oriented μουσική.

Επίσης παρών, όχι για να παίξω ασφαλώς, θα το έβρισκα έως και ασεβές, αλλά θα έρθω να σας δω για να τιμήσω κυρίως τη μνήμη του Κώστα, αλλά και τη συνεισφορά του στο forum.

Κυρίως λιγότερο hum. Επίσης παίρνεις περισσότερο τον αυθεντικό χαρακτήρα του μαγνήτη γιατί υπάρχουν πολύ λιγότερα ηλεκτρονικά μέρη στη μέση που μπορεί να επηρεάσουν το τελικό αποτέλεσμα. Τώρα βέβαια ψειρίζουμε τη μαϊμού κατά τη γνώμη μου, αν μπορούσα να τα ξανακάνω αυτά από την αρχή, θα έβαζα τους ίδιους μαγνήτες με το παραδοσιακό wiring και θα γλίτωνα το διάβασμα που είχα ρίξει τότε. O0

Κερδίζεις απλότητα και πολύ συγκεκριμένο χαρακτήρα. Γενικότερα δε θα το συνιστούσα σε κάποιον που θέλει ένα πιο all around όργανο. Θα το έκανα στη θέση σου μόνο αν είχες και μία ακόμα Strat με το παραδοσιακό wiring.

Η "διάσημη" κιθάρα του, η Duck, φορούσε στα 80s-90s δυο HS3' έναν στη θέση neck, έναν στη bridge και στη μέση είχε έναν Fender. Σε κάποιες άλλες Strat που χρησιμοποεί έχει κάνει το wiring που περιέγραψα πιο πάνω, απλά εγώ ήθελα να έχω αυτό που λέμε "best of both worlds".

Εγώ έκανα το Malmsteen/Blackmore wiring. Δηλαδή νεκρά τα tone pots, όπως και ο μεσαίος μαγνήτης. Έχει 3 θέσεις, μία bridge, μία neck και μία μαζί οι 2 τους. Δεν αρέσει σε πολύ κόσμο γιατί χάνεται ο χαρακτήρας της Strat που είναι οι θέσεις 2 και 4, αλλά εγώ την ήθελα καθαρά για hard rock/heavy metal την κιθάρα.

Για μένα ήταν από τους ανθρώπους ορόσημα του noiz. Ήταν έννοιες αλληλένδετες. Είχα παρατηρήσει τελευταία την απουσία του, αλλά δεν πήγε ο νους μου. Από κοντά δεν τον γνώρισα ποτέ, είχαμε ανταλλάξει εδώ 2 κουβέντες, αλλά πάντα θαύμαζα το λόγο του. Δε μπορώ να νιώσω τίποτα άλλο παρά σεβασμό και εκτίμηση για την αξιοπρέπεια που έδειξε ως το τέλος. Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε. Κουράγιο στην οικογένεια και τους φίλους του.

Με τόσο μικρό output είναι αδόκιμο κατά τη γνώμη να λέγονται mini humbuckers. Το ότι είναι noiseless δεν τους κάνει humbuckers. Καταλαβαίνω τη θεωρητική οπτική, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Χωρίς γκάζι οι μαγνήτες είναι από βαρετοί έως ψόφιοι. Δεν ξέρω κανέναν humbucker που να έχει τέτοιο πρόβλημα.

Η HS σειρά είναι όντως γκαζωμένη για single coils, αλλά δεν είναι και Little '59 ας πούμε. Αυτό εννοώ, έχουν τρομερή ατάκα αν σκεφτεί κανείς το output τους. Τους θεωρώ ιδανική επιλογή για Strat που θέλεις να μπορεί να παίξει και high gain πράγματα.

Σε σχέση με τον Fury; Όχι σε καμία περίπτωση.

Μόνο HS. O αγαπημένος μου μαγνήτης, καμία σχέση με τον Fury. O Fury είναι όντως single coil sized humbucker, o HS όχι. Πολύ πιο strat ήχος, απλά σηκώνει και το πολύ gain, διατηρώντας παράλληλα αυτή την χαρακτηριστική του ατάκα.

Εξαιρετικός!! Πολύ ωραίο solo στο keyboard και πολύ καλό παίξιμο στη ρυθμική, extra πόντοι επειδή έχεις Chapman! ;D Επειδή ζήτησες feedback για το κιθαριστικό μέρος, προσπάθησε να πιάσεις την πένα με λίγο πιο κάθετη κλίση προς την ταστιέρα. Αυτή η αλλαγή θα κάνει πιο επιθετικό το palm muting και θα κόβει καλύτερα στη μίξη η κιθάρα. Η γωνία της πένας και του δεξιού χεριού γενικότερα παίζουν μεγάλο ρόλο στο τι διάθεση θα βγάλεις μέσα από το παίξιμό σου. Δε χρειάζεται να χτυπάς σαν τον Mustaine ή τον Hetfield αν δε θέλεις να έχεις τέτοιο ήχο, αλλά και ο Petrucci στα σκληρά ρυθμικά του γυρίζει πιο κάθετα όλο το στήσιμο του δεξιού του χεριού. (βλ. Train of Thought) Πρόσεξε στο 3.12 του video το δεξί του χέρι.

1) Η αγαπημένη μου μπασογραμμή με διαφορά, κορυφαία σύλληψη. 2) Από τις πιο απλές συνθέσεις του Les Claypool, αλλά πολύ αγαπημένη. 3) Ωραία χρήση των effects, πολύ χαρακτηριστική μπασογραμμή, πολύ ωραία αισθητική πάνω στο όργανο γενικά.