BillTrantos

Αν μια κιθάρα ακούγεται θολή, ή κάπως τέλος πάντων, γίνεται να αλλάξει. Αν δε σ'αρέσει η γέφυρα όμως, ή το όργανο έχει μηδενικό resonance μπαίνεις σε περιπέτειες. Αυτό εννοώ με το post μου. Προσωπικά δεν κοιτάω ιδιαίτερα το πώς ακούγεται μια κιθάρα, εκτός αν τη δοκιμάζω με τον δικό μου εξοπλισμό στις ακριβείς συνθήκες που θα παίζω με την κιθάρα, πράγμα που γίνεται σπάνια. Αλλά ας μη μπλέξουμε πάλι με τα ξύλα, εγώ δίνω περισσότερη σημασία σε μαγνήτες-ηλεκτρικά, άλλος μπορεί να δίνει σε άλλα πράγματα.

Θα φάω κράξιμο με αυτό που θα πω, αλλά μην πολυδίνεις σημασία στον plugged ήχο. Αυτό καθορίζεται κυρίως από μαγνήτες-ηλεκτρικά-ενισχυτή-καμπίνα-μεγάφωνα. Το καλό με αυτά είναι πως όλα αλλάζουν. Από την άλλη αυτό δεν ισχύει τόσο εύκολα για γέφυρες, τάστα, μπράτσο, κλπ. Οπότε κοίτα η κιθάρα να έχει ωραίο feel παίζοντας, να παίζει δυνατά unplugged και να νιώθεις το ξύλο λίγο ζωντανό, να δονείται που λέμε. Κι εγώ θα πρότεινα να μαζέψεις λίγα χρήματα παραπάνω και να πας σε λίγο πιο σίγουρες λύσεις, τύπου Gibson LP Studio, PRS SE Custom, ESP LTD, κλπ. Αυτή την κιθάρα την παντρεύεσαι και πιστεύω δεν αξίζει τον κόπο και το ρίσκο. Στα 400-500 ευρώ βρίσκεις αρκετά ανώτερα όργανα κατασκευαστικά μιλώντας.

Δεσμεύομαι για ένα από τα 2 riffs που ανέβασα. Αύριο βραδάκι θα στο έχω στείλει Σπύρο! Μήπως προτιμάς DI track;

Μόλις έχω αφήσει στο stand την κιθάρα και σκέφτομαι "καλά ήτανε σήμερα, κάτι πήγε κι ήρθε". Ανοίγω αυτό το video, τι ήθελα και το άνοιξα;!

Θα βάλω 2 τραγούδια που πιστεύω με ώθησαν εξίσου να ψαχτώ με τη μουσική αλλά και την ηλεκτρική κιθάρα. Το ένα το άκουσα στην πρώτη συναυλία που πήγα. Ήταν 2005 και μου πρότεινε ο πατέρας μου να πάμε να ακούσουμε τους Scorpions στο Καραϊσκάκη. Εκεί κάποια στιγμή παίχτηκε το παρακάτω. Κεραυνοβόλος έρωτας. Μετά όταν άρχισα να ψάχνομαι μόνος μου, χάρη στο YouTube που είχε εκτιναχθεί πλέον το 2009 έπεσα πάνω σε αυτό το κομμάτι. Δεν πίστευα αυτό που άκουγα. Η αρχή έγινε με τους Scorpions, αλλά η ολική καταστροφή ήρθε με τον Randy Rhoads και το Crazy Train.

@fusionakis ουάου, τρομερή ιστορία! Κάπως έτσι την έπαθα κι εγώ όταν είχα μιλήσει 2 λεπτά με τον Paul Gilbert πριν μερικά χρόνια στο Κακογιάννης. Εγώ πήγα για μία φωτογραφία και έκατσε ο άνθρωπος με τόση ουρά να με ρωτήσει αν παίζω κιθάρα, πόσο καιρό, ποιοι παίκτες μου αρέσουν, κλπ. Φταίει βέβαια ότι ήμουν και ο μικρότερος τότε στην αίθουσα, αλλά και πάλι... Τον Andy Timmons εγώ τον έμαθα και με κέρδισε με τη μια ως ακροατή μέσα από αυτό το κομμάτι. Μετά κόλλησα και άρχισα σιγά σιγά να προσπαθώ να παίξω κομμάτια του. Με την καμία όμως...

Άσε μας ρε Andy...

Εγώ παίζω με αυτές, ή με το 10-46 σετ. Αλλάζω που αλλάζω κάθε 3-4 μήνες, τουλάχιστον να βαστάνε και να έχουν ωραίο feel. Είναι πολύ ακριβές για τα γούστα και το πορτοφόλι μου, αλλά αξίζει.

Κάπου είδα Steeler... 18 χρονών ήτανε ο μπαγάσας, τι έκανε ο εξωγήινος;!

Εξυπηρετεί κάρτες ήχου που το instrument input τους δεν είναι και της καλύτερης ποιότητας, με αποτέλεσμα να μην περνάει καθαρό το σήμα, ή να clipάρει πολύ εύκολα. Η δική μου κάρτα ήχου (Focusrite Scarlett 2i2 1st Gen) το δεύτερο το κάνει συνέχεια. Clipάρει χωρίς λόγο σε τυχαίες στιγμές. Δυστυχώς έμαθα αφού την πήρα πως η 1η γενιά αυτού του μοντέλου έχει θέματα με το instrument input. Σε τέτοιες περιπτώσεις ένα DI Box λύνει πολλά προβλήματα.

Εγώ -κακώς- παίζω καρφί στο Instrument Input, αλλά ένας δάσκαλος που είχα έβαζε στην ίδια κάρτα που έχω ένα DI Box μπροστά και είχα παρατηρήσει ότι η ποιότητα του σήματος ήταν καλύτερη. Δηλαδή το Dry track ήταν πιο διαυγές και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ακούγεται καλύτερα και το amp sim. Στο feel δεν είχα παρατηρήσει κάποια διαφορά, αλλά ήμουν και αρκετά άσχετος τότε, οπότε μην το πάρεις και τόσο τοις μετρητοίς αυτό.

Ωραίος, χαλαρός, pop-country δίσκος με φοβερά παιξίματα από έναν από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες, τον Andy Wood.

Πάρα πολύ καλό!! Εμένα μου αρέσει τόσο μπροστά το μπάσο, ο άνθρωπος έπαιξε τις κάλτσες του! ?

Δεν είχα χρόνο γαμώτο. Πείτε μου ποια μείνανε μήπως και το παλέψω αύριο-μεθαύριο.

Σίγουρα ο Thordendal και βέβαια ο αντικαταστάτης του στους Meshuggah, Per Nilsson. Ακούς πολύ Allan μέσα στα lead parts των Meshuggah, όσο παράξενο κι αν ακούγεται!

Ο άνθρωπος πρέπει να είχε γεννηθεί σε κάποιο άλλο γαλαξία και να τον έφεραν εδώ σαν πείραμα, δεν εξηγούνται αλλιώς αυτά που σκεφτόταν και έπαιζε...

Στο thread που άνοιξα, εν τέλει οι τύποι δε μου πούλησαν το πετάλι που ήθελα για 30 και 40 ευρώ, με αποτέλεσμα να το ψάξω στο εξωτερικό και με τα μεταφορικά μέσα να το βρω 50 ευρώ κάτω. Βγάλε άκρη μετά...

Αχ αυτός ο χοντρούλης, μυαλό δε βάζει, αλλά καθετί που βγάζει έχει 1-2 στιγμές που λες "οκ, μπορεί να είναι τελείως γιούχου πλέον αλλά το χάρισμα δε χάνεται"

Εγώ θα πρότεινα να ανέβεις λιγάκι στο budget και να πάρεις αυτό το καταπληκτικό μηχάνημα. https://www.thomann.de/gr/nux_cerberus.htm?ref=search_prv_7 Έχει φοβερά εφέ, τρομερά routing options, IR Loading και tap tempo, πέρα από 16 διαφορετικά εφέ που έχει τα οποία μπορείς να τα αποθηκεύσεις σε 128 presets. Το είχα για λίγο καιρό μαζί με το Atomic Amplifire 3 και ήμουν πολύ ευχαριστημένος. Το μόνο του αρνητικό είναι το μέγεθος, αλλά εμένα προσωπικά δε με ενοχλούσε αυτό, ίσα ίσα ήθελα άπλα για να μην πατάω ό,τι να 'ναι.