BillTrantos

Tafolla στα καλύτερά του, Tony MacAlpine στα πλήκτρα(!), Paul Gilbert σε αρκετά κιθαριστικά μέρη και production των 3 σε συνεργασία πάντα με τον μυθικό Mike Varney. Πραγματικό διαμάντι.

Silver Jubilee Mini αν είναι να πάρεις τον Origin. Μέρα-νύχτα οι 2 ενισχυτές.

Εφόσον θέλεις vintage spec Tele πάρε την RW50s. Μπορείς να τη βρεις μτχ σε πολύ αξιοπρεπή τιμή και το nitro μαμάει και δέρνει. Αν δε θες απαραίτητα να είναι Fender, τσέκαρε και τις Tokai. Εγώ πήρα μια mid tier made in Japan και είναι η καλύτερη κιθάρα που είχα ποτέ. Όποιος τη δοκιμάζει μου τη ζητάει μετά. ?

Φανταστικοί και οι 2, έχω αδυναμία στον Smith, τον ακούω συχνά όποτε χρειάζομαι έμπνευση.

Ο πιο underrated shredοδίσκος των 80s.

Δεν είναι μόνο αυτά πιο σύγχρονα. Βγήκε και στα 90s σπουδαίο metal και στα 00s. O Origin δεν έχει το voicing και το gain structure για τέτοια πράγματα.

Για το metal που θες να παίξεις, ο Origin συν ένα σπρωχτήρι είναι μια χαρά. Για οτιδήποτε πιο σύγχρονο το ξεχνάς πριν καν το σκεφτείς.

Φοβερός!! Μπράβο! Πολύ καλό το αποτέλεσμα, συμφωνώ με τον Superfunk, ανέβαζέ τα ολόκληρα γιατί μερικές φορές μια αρχική ιδέα αναδεικνύεται μόνο όταν πλαισιώνεται με την υπόλοιπη ενορχήστρωση.

Το Band in a Box υπάρχει πολλά πολλά χρόνια, βοηθάει πολύ αρχάριους όπως εγώ. ? Το χρησιμοποιούσα πολύ καιρό για να μελετήσω νέες κλίμακες και arpeggios.

Ωραίο το κομμάτι, οι κιθάρες ξύνουν λίγο άσχημα η αλήθεια είναι, αλλά με μπάσο ίσως στρώσει για demo πάντα. Δεν έχω κάτι άλλο να πω ως "κριτική", μου άρεσε το κομμάτι.

Έχεις κάνει άλματα Φώτη! Συμφωνώ με τον Βαγγέλη, παραθέτεις όλες τις εκφάνσεις της ψυχής σου μέσα σε μια περίοδο 8 ετών, αυτό θέλει καλαμπαλίκια, μπράβο για το θάρρος σου και για τις όμορφες μουσικές σου. Ό,τι καλύτερο εύχομαι!

Φανταστικό τραγούδι, πολύ ωραία ανάλυση από τον Beato όπως πάντα. Εγώ κρατάω ότι μπορείς να γράψεις ενδιαφέρουσα μοντέρνα prog rock μουσική χωρίς να κουρδίσεις σε Drop A. Εδώ ο Plini παίζει Drop D# (μισό τόνο κάτω ουσιαστικά) και ακούγεται πολύ heavy και μοντέρνο το παίξιμό του.

Μπράβο ρε παιδιά, μακάρι να είναι η αρχή για κάτι μεγαλύτερο, σας αξίζει.

Τεράστιος ο Andy

Βρήκα το απόλυτο clean κομμάτι, προσπαθώ να το βγάλω χωρίς πένα. Πόνος...

Ίσως είναι η ηχογράφηση, αλλά μου ακούγεται μακράν καλύτερο το αποτέλεσμα από αυτό που έπαιρνες από τα πετάλια. Ίσως να φταίει και ότι είμαι φανατικά υπέρ του να παίρνεις παραμόρφωση από τον ίδιο τον ενισχυτή.

Επειδή είναι ένα από τα κεφάλια που σκεφτόμουν, ρίξε αναλυτικό review μόλις αποκτήσεις οικειότητα! Με 'γεια, είναι κουκλί!

Εγώ πέρα από τις πολύ καλές επιλογές που πρότεινε ο Γιώργος (με αγαπημένη μου το Tubescreamer), θα έλεγα και το Boss SD-1. Γελοία τιμή στα μεταχειρισμένα (30-40 ευρώ) και δίνει αυτά τα μεσαία του Tubescreamer, συν ότι έχει και αρκετά χρηστικό Gain σε όλες τις θέσεις. Επίσης αν θες extra παλέτα ήχων, τσίμπα και ένα Marshall in a box πετάλι, ώστε να βγάλεις το άχτι σου όποτε στη βαράει. Δηλαδή boost-Marshall in a box-Fender Super Reverb.

Εκτός βάσης αυτές τις μέρες, με έναν Marshall MG της κακιάς ώρας, ο οποίος όμως έχει αξιοπρεπέστατο καθαρό κανάλι. Αναγκαστικά λοιπόν bluesιές με παρέα τον Τζόνι.

Όταν πρωτοξεκίνησα δεν ήξερα από guitar pro, YouTube και ίντερνετς. Άντε να καταλάβεις ότι ο Dimebag κούρδιζε 1/4 step down, ότι ο Van Halen κούρδιζε Drop D, ότι το Χ σχήμα παιζόταν με Hammer On/Pull Off και όχι μόνο πενιές, κλπ. Απογοήτευση σκέτη. 1-2 χρόνια μετά εξοικειώθηκα με την τεχνολογία που έχουμε διαθέσιμη και επιτέλους άρχισα να καταλαβαίνω λίγο τι παίζει. Το πολύ Guitar Pro όμως χαλάει τα χέρια. Το κατάλαβα αργότερα αυτό. Πλέον παίρνω μια αρχική ιδέα από Guitar Pro ή tabs και όλα τα υπόλοιπα (feel, nuances, dynamics, κλπ) τα κάνω με το αυτί ακούγοντας μπρος-πίσω το original και παίζοντας από πάνω. Μετά αν υπάρχει κάποιο backing track στο internet προσπαθώ να φέρω το part όσο πιο κοντά γίνεται. Όλα χρειάζονται, καλό είναι να παίρνουμε βοήθεια, αλλά τελικά τον "δύσκολο" δρόμο δεν τον γλιτώνεις εντελώς αν θέλεις να έχεις ήχο και χέρια.

Φοβερό comeback album από CoB, θυμήθηκα τις πρώτες μέρες της μπάντας.

Ήμουν 7-8 ετών και μου έβαζε ο πατέρας μου κάτι συλλογές με ροκ κομμάτια, γιατί στο άλλο σόι έπαιζε κυρίως Πλούταρχος και Ρέμος. Πέφτει αυτό το κομμάτι και μόλις τελείωσε το intro τον ρώτησα "τι έκανε αυτό τον ήχο;". Μου απάντησε ότι ήταν ο Brian May με την ηλεκτρική του κιθάρα και εκεί ξεκίνησαν όλα, αν και έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να το δω πιο συστηματικά/σοβαρά.

Φρέσκα κουλούρια από τη μπαντάρα