Ανήκω μάλλον στην πρώτη γενιά που αυτές οι πιστοποιήσεις έγιναν μόδα και αυτοσκοπός. Πήρα Sorbonne C2 και Proficiency στα 17 μου, δηλαδή Β' Λυκείου. Ένα χρόνο πριν είχα πάρει κάποιο level του ECDL που ούτε και θυμάμαι τώρα.
Αρκετός κόσμος στον κύκλο μου τα ίδια, δεν είμαι και καμιά διάνοια. Βγαίνοντας σχετικά πρόσφατα στην αγορά εργασίας του ιδιωτικού τομέα και στέλνοντας αιτήσεις σε πανεπιστήμια του εξωτερικού είδα ότι όλα αυτά πέρα από τυπικά requirements δεν είναι και τίποτα.
Όλα τα πανεπιστήμια του εξωτερικού μου ζήτησαν να δώσω νέες εξετάσεις γλωσσομάθειας (IELTS) και ποσώς ενδιαφέρθηκαν για πράγματα όπως το ECDL, αλλά αντίθετα ήθελαν να δουν γιατί θέλω να κάνω Master, τι με ενδιαφέρει στη ζωή μου, τι έχω κάνει εκτός εκπαίδευσης/εργασίας, παρά το γεγονός ότι θέλω να εργαστώ στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Όλα αυτά τα μπιχλιμπίδια είναι αποκλειστικά και μόνο τρόποι για να βγάζουν κάποιοι χρήματα. Κανονικό προϊόν. Δούλεψα με ανθρώπους σε δικηγορική εταιρία που είχαν ECDL και δεν ήξεραν πώς να κάνουν βασικές λειτουργίες σε excel. Φούσκα είναι κι αυτή, θα κάνει τον κύκλο της. Στην πραγματική ζωή δεν έχουν καμία σημασία αυτά τα πράγματα.*
*Το δημόσιο στην Ελλάδα είναι δικός του κόσμος, σε άλλη διάσταση, βλέπω κύκλους, κλπ.