Συχνά όταν προσπαθούμε να αναλύσουμε διάφορα φαινόμενα που συμβαίνουν κυρίως σε ΗΠΑ και Ρωσία, χρησιμοποιούμε Ευρωπαϊκούς/Δυτικούς συλλογισμούς και τα βλέπουμε με καθαρά Ευρωπαϊκή ματιά. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο λάθος στην προσπάθεια για κατανόηση.
Χωρίς να θέλω να πω πολλά γιατί δεν είναι εδώ η πλατφόρμα για τέτοια ανάλυση, θα ήθελα να προβληματίσω (ιδανικά) με 2-3 πράγματα που σκέφτηκα αυτές τις μέρες.
Οι ΗΠΑ είναι μία πάρα πολύ νεαρή χώρα και μάλιστα με κοινωνικό DNA που βασίζεται στην αποικιοκρατία, τη δουλεία, την αυτοδικία και τον επεκτατισμό υπεράνω όλων. Οποιαδήποτε ανάλυση λοιπόν με Ευρωπαϊκά γυαλιά κρίνεται το λιγότερο άστοχη, όπως πολύ σωστά είπε ο Superfunk έχουμε να κάνουμε επί της ουσίας με μια μετεμφυλιακή διαμάχη.
Το τι εννοούμε εδώ στην Ευρώπη "Πολιτική Ανθρωπισμού", "Ανθρώπινα Δικαιώματα", κλπ είναι αρκετά διαφορετικό με αυτό που εννοούν εκεί. Μια πρόχειρη ματιά στις Τροπολογίες τους δείχνει ότι τα όρια του καθένα σταματούν κυριολεκτικά εκεί που αρχίζουν του άλλου. Και όλων τα όρια σταματάνε εκεί που αρχίζει η σημαία.
Κράτος με την έννοια που ξέρουμε στην Ευρώπη επίσης δεν υπάρχει, όταν παιδεία-υγεία-ασφάλεια-συνταξιοδότηση είναι μονοπώλιο ιδιωτικών εταιριών και ατομικής πρωτοβουλίας των πολιτών. Δεν θα κρίνω αν είναι σωστό αυτό ή όχι και σε τι βαθμό, απλά το αναφέρω γιατί έχει σημασία.
Έχοντας όλα αυτά υπόψιν και σε συνδυασμό με πανδημία, Floyd, ανεργία, Trump και τις τεράστιες αντιθέσεις που συνέχισαν να γιγαντώνονται μετά τον Εμφύλιο οδηγούν στο σήμερα.
Λύση δεν έχω παρά το γεγονός ότι είναι μέρος των τωρινών μου σπουδών η αναζήτηση τέτοιων λύσεων, το μόνο που θα πω είναι "καλή τύχη" σε όσους τυχαίνει να ζουν εκεί αυτή την περίοδο.