Έχω περάσει αρκετό χρόνο με διάφορα setups, λαμπάτο με καμπίνα, λαμπάτο με loadbox (Torpedo Captor), Axe Fx και πλέον plugins.
Τον καλύτερο ήχο τον είχα με λαμπάτο + loadbox, με διαφορά από όλα τα υπόλοιπα setups. Μπορούσα να ανεβάσω το Master ακριβώς εκεί που ήθελα, ενώ παράλληλα άκουγα από monitors. Εκείνη την περίοδο αυτό ήταν σωτήριο, γιατί έμενα ακόμα με τους γονείς μου και έγραφα κυρίως μετά τις 11-12 το βράδυ.
Από τότε έχουν περάσει 3-4 χρόνια. Τώρα δεν ξέρω αν θα μένω στην ίδια χώρα σε 6 μήνες, οπότε έχω αποφασίσει συνειδητά να είμαι όσο πιο "ελαφρύς" γίνεται. Μία κιθάρα (tele of course), δύο 5άρια monitors, μία κάρτα ήχου και ένα μικρό midi keyboard. Όλοι μου οι ήχοι (κιθάρα-μπάσο-keys-drums) βγαίνουν από VSTs και Kontakt libraries. Είναι οι καλύτεροι μου ήχοι; Όχι, σε καμία περίπτωση. Είναι όμως πολύ πιο εύκολο να γράψω, να κάνω post production (με ό,τι καλό ή κακό φέρνει αυτό) και παράλληλα δε χρειάζεται να έχω μέσα στο χώρο μου ένα κάρο πράγματα.
Ασφαλώς και δεν είναι ό,τι καλύτερο ως προς την έμπνευση, γιατί όπως και να το κάνουμε προτιμώ να πειράζω κουμπιά παρά να γράφω automations. Παρ'όλα αυτά, έχω μια ηχητική παλέτα που δε θα μπορούσα να έχω με φυσικό εξοπλισμό, εκτός αν είχα κατασταλάξει στο πού θα μείνω και είχα την οικονομική δυνατότητα για να χρηματοδοτήσω ένα ολόκληρο studio.
Πού θέλω να καταλήξω; Όλες αυτές οι διαφορετικές προσεγγίσεις έχουν θετικά και αρνητικά. Επίσης περιλαμβάνουν υποχρεωτικά ένα level συμβιβασμών, ανάλογα την κατάσταση του καθενός. Το θέμα είναι να παίζουμε/γράφουμε μουσική, όχι να ψειρίζουμε τη μαϊμού. Τον παράγοντα ακρόασης του κοινού τον βγάζω εντελώς εκτός εξίσωσης, μιας και 5-10 νοματαίοι ακούνε αυτά που γράφω.