BillTrantos

Καλύτερα να ασχοληθεί με κάτι άλλο, γιατί τώρα τελευταία τα είχε κάνει σαλάτα κατά τη γνώμη μου. Μιλάμε για εταιρία που για χρόνια έκανε διαφήμιση αποκλειστικά μέσω περιοδικών, μπήκε πολύ αργά στο παιχνίδι των social media και ο Fuller έχει πετάξει τρελά πολιτικά μαργαριτάρια από το 2020 και μετά, με αποτέλεσμα να του κλείσει το online shop η Reverb και πολλά πολυκαταστήματα να σταματήσουν να stockάρουν τα πετάλια του. Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του εννοείται, αλλά όταν πουλάς κάτι, καλό θα ήταν να μην βάζεις απέναντι το μισό σου πελατολόγιο.

Μου φαίνεται λίγο ρηχό το συμπέρασμα. Ο Fuller κλείνει για άλλους λόγους και όχι για οικονομικούς, οπότε το να χρησιμοποιούμε την Fulltone ως παράδειγμα για το "τέλος εποχής" των boutique πεταλιών μου κάνει για άλμα λογικής. Ευσεβής πόθος; Ίσως. Μία βόλτα σε Αμερικανικά fora δείχνει την παρούσα κατάσταση των boutique κατασκευαστών και σίγουρα δεν τους έχει πάρει η κατιούσα.

Παιδιά ο άνθρωπος έχει budget για PRS και καθόμαστε και συζητάμε Harley Benton, Fame, SG και Charvel. PRS θέλει ο άνθρωπος και έχει τα χρήματα να πάρει. Καλές είναι οι προτάσεις που του κάνετε, μην παρεξηγηθώ, αλλά πολλές φορές (αν όχι όλες), το ματί είναι πιο σημαντικό από το αυτί. @vampirion Κράτα focus σε αυτό που θες, μην κάνεις εκπτώσεις γιατί έτσι γίνονται αγορές που δε θέλουμε και μετά φεύγουν όργανα για σκότωμα στις αγγελίες. Σκέψου τι είναι απαραίτητο για σένα, 22 ή 24 τάστα; Τι γέφυρα, τι μαγνήτες, τι finish; Με βάση αυτά τα κριτήρια, θα δεις αν θα πας σε SE Standard, Mira, ή Custom. Εγώ θα έπαιρνα μία Custom και θα έμενε και κάτι στην άκρη σε περίπτωση που θες να αλλάξεις μαγνήτες αργότερα.

Profiling είναι άλλη τεχνολογία από αυτή του modeling. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα "snapshot" του ενισχυτή με συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Ψάξε YT αν θέλεις τις τεχνικές λεπτομέρειες, γιατί έχει ψωμί η κατάσταση. Το πρόβλημά μου με αυτή την προσέγγιση είναι ότι το profile συνήθως έχει φτιαχτεί με άλλη κιθάρα, άλλους μαγνήτες και συγκεκριμένες ρυθμίσεις που μπορεί να μην επέλεγα. Σου δίνουν τη δυνατότητα να αλλάξεις EQ και Gain, αλλά δεν ανταποκρίνονται όπως του πραγματικού ενισχυτή, είναι σαν "post" editing. Η Overloud κάνει το ίδιο, αλλά σε software.

Για μένα εδώ και χρόνια η αγία τριάδα είναι Neural DSP, Helix (Native) και S-Gear. Αν δε μπορώ να βγάλω ήχο με κάποιο από αυτά, τότε το θέμα το έχω σίγουρα εγώ. Το THU της Overloud επίσης το έχω, αλλά δε μου έκανε ποτέ κούκου, παρά τα χρήματα που σπατάλησα σε επώνυμα profiles. Έχω θέμα με τη φιλοσοφία των profiles γενικά, γι'αυτό δε μου έκανε ποτέ κούκου και το Kemper. Πάντως αν το ψάξεις και με αυτό βγάζεις μια χαρά ήχο, αρκεί να πάρεις εφέ από άλλα plugins. Το Tone King της Neural είναι φανταστικό, κρατιέμαι καιρό και δεν το έχω πάρει γιατί έχω τέτοιους ήχους στο Helix Native.

Friends, τα έχουμε κάνει μαλλιά κουβάρια. Μου πατάτε πάνω σε λεπτές γραμμές μερικοί μερικοί και έρχεται το στραβοπάτημα νομίζω. (Όποιος ξανακράξει Malmsteen θα φάει time out, υπάρχουν και κάποια όρια ασ'ούμε)

Ρε σύντροφοι εντάξει, θα ήθελα να είμαι από μια μεριά όταν ήσασταν 25 και σας συνέβαινε κάτι τέτοιο, να δω πώς θα παίζατε. Το παλικάρι είναι πιο μικρό από μένα και στάθηκε αξιοπρεπέστατα δίπλα σε ένα από τα τέρατα της 6χορδης. Για τους περισσότερους είναι εμπειρία ζωής. Μια φορά μου έκατσε να παίξω με κιθαρίστα που μ'αρέσει (Jared James Nichols) και δεν έπιασα ούτε ΝΟΤΑ σε ένα απλό chord progression με 2-3 αλλαγές και αποκλειστικά πεντατονική/aeolian. Δηλαδή οκ ?

Εεεε ρε γλέντια!

@Superfunk Σωστός, εγώ μιλούσα για high gain ήχους γιατί με τέτοιους έπαιζα όταν είχα λαμπάτους. Σε clean, edge of breakup, κλπ, αλλάζει αρκετά η συζήτηση.

2 σενάρια παίζουν για μένα στο συγκεκριμένο θέμα. 1) Home recording με loadbox: ο 100άρης σίγουρα θα ακουστεί μεγαλύτερος εφόσον μπορείς να έχεις το master όπου θες και να πάρεις όσο power amp distortion θέλεις. Επίσης οι μεγάλοι transformers επηρεάζουν σοβαρά τον ήχο, ακόμα κι αν δε ζορίζεις τον ενισχυτή. Ο μικρός ενισχυτής έχει το πλεονέκτημα ότι ακούγεται λίγο πιο "focused", οπότε θα ήταν μια πολύ καλή επιλογή για lead/solos. Αυτό κάνει και ο Phil X συχνά σπίτι του, που από εκεί στέλνει tracks για session δουλειές. 2) Recording με μικρόφωνα: Εδώ εξαρτάται πάρα πολύ το αποτέλεσμα από την καμπίνα που θα χρησιμοποιηθεί, το χώρο, τα μικρόφωνα και τις γνώσεις αυτού που ασχολείται. Αν όλα γίνουν σωστά, τότε για μένα δεν υπάρχει σύγκριση, έχω κάνει πρόβες με 5-20-50-100w και οι διαφορές σε ήχο/feel είναι πολύ μεγάλες. Αυτό δε σημαίνει πως δε μπορείς να πάρεις καλό ήχο και από μικρό ενισχυτή, απλά με τον 50άρη και τον 100άρη μπορούσα να ακουστώ μέσα σε 5 piece μπάντα χωρίς πολλά πολλά. Αυτή η άνεση με επηρέαζε και στο πώς έπαιζα, αλλά και στο πώς περνούσα στην πρόβα.

Κι εγώ δε θα έλεγα ότι είμαι φαν του συγκεκριμένου, ίσως δω κάνα βίντεο αν με ενδιαφέρει η θεματολογία, αλλά δεν είμαι subscriber. Παρ'όλα αυτά, ο τύπος κάνει παραγωγές που πριν 20 χρόνια δεν παίζανε ούτε σε ντοκιμαντέρ κολοσσών. Και μπορούμε να το δούμε δωρεάν με 2-3 κλικ. Καταλαβαίνω τους λόγους που δεν αρέσει σε ορισμένους εδώ μέσα, όντως μοιάζει με "ξύλινο" παρουσιαστή τηλεόρασης τα τελευταία χρόνια, αλλά το production value του καναλιού του δε γίνεται να αμφισβητηθεί. Τώρα σχετικά με το θέμα, τα 15 χρόνια που ασχολούμαι έχω υπάρξει κάτοχος Strat (και superstrat), LP και Tele. Τα πρώτα 10 χρόνια αν μου έλεγες για Tele δε θα σε άκουγα καν. Τελικά η γιαπωνέζα Tokai Tele που αγόρασα πριν 4 χρόνια ήταν το όργανο που "γιάτρεψε" σε τεράστιο βαθμό το GAS μου. Έχει πλάκα η ζωή καμιά φορά.

Ο Φούζιος μόλις περιέγραψε τα ζόρια που τραβάω εδώ και 1-2 χρόνια. Έχω καταλήξει στο ότι το top level για το χρόνο και τις δυνατότητές μου, είναι να μπορώ να φτιάξω ένα σχετικά καλό sketch που να στέκεται ως τέτοιο και να δίνει τα σημαντικότερα guidelines ώστε αργότερα ένας πραγματικός μουσικός να παίξει το μέρος που πρέπει και να το ανεβάσει επίπεδο. Για να προγραμματίσεις άριστα όλα αυτά που συζητάμε πρέπει να έχεις σοβαρή γνώση του κάθε οργάνου από την πλευρά του οργανοπαίκτη, σοβαρή μουσική αντίληψη αλλά και μία νοητική "βιβλιοθήκη" με παραδείγματα ακουσμάτων ώστε να έχεις έστω ένα μπούσουλα. Το τελευταίο το αναφέρω γιατί είναι πανεύκολο να ξεχάσεις τι "άκουσες" και τι ήθελες να κάνεις/πεις όταν είσαι χωμένος για 1 βδομάδα στο DAW τραβώντας γραμμούλες στο piano roll.

Η γνώση είναι δύναμη, αλλά τι να την κάνεις αν δεν γίνεται πράξη. Το λέω εξ ιδίας πείρας, είναι πολύ πιο "εύκολο" να κάτσεις να διαβάσεις πώς γίνεται κάτι και να το καταλάβεις σε θεωρητικό επίπεδο, από το να εφαρμόσεις τελικά. Το δυσκολότερο όλων (για μένα) είναι να απολαμβάνεις τη διαδικασία και όχι το αποτέλεσμα. Γι'αυτό και δε γράφω τίποτα τελευταία, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα.

Ναι δεν εννοούσα εσένα, τους περισσότερους από εμάς εννοώ που θα σταθούμε στον μαγνήτη και στο... καλώδιο, αντί για την προσέγγιση του οργάνου, τις δυναμικές, τα articulations γενικά.

Καταλαβαίνω ότι είμαστε πρωτίστως σε forum μουσικού εξοπλισμού, άρα νομοτελειακά οι συζητήσεις θα είναι κυρίως γύρω από gear, αλλά ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι λίγοι σαν τον Andy Timmons, να μας βάζουν στη θέση μας ασ'ούμε. Τα είπα και τις προάλλες μια αφορμή ένα άσμα του @Ali Barout, το θέμα είναι να έχεις κάτι να πεις, να ξέρεις τι θέλεις να εκφράσεις μέσα από οποιοδήποτε όργανο, αλλά και να έχεις την τεχνική να το υποστηρίξεις. Τώρα αν παίζεις με single coil Fender, ή με Ibanez, ή οτιδήποτε άλλο, μικρή έως ελάχιστη σημασία έχει. Έχουν σταματήσει καιρό να με απασχολούν αυτά τα πράγματα, οι ίδιες πρασινάδες βγαίνουν ό,τι και να πιάσω. ?

Το track αλλά και η συζήτηση είναι μεγάλο μάθημα. Κάθομαι και τρώω τον λιγοστό μου χρόνο σε videos ''how to automate this", "how to midi program that" και δώστου βιβλιοθήκες και δώστου samples. Άκουσα τα 2 σου τελευταία tracks και ντράπηκα πραγματικά. Αν έχεις ΚΑΤΙ να πεις, ποιος τη μαμάει τη Spitfire και τη VSL και την χειρουργική ακρίβεια στο programming. Μπράβο για το καταπληκτικό αποτέλεσμα, αλλά και για το βάθος των συναισθημάτων που βγάζει.

Κάνουν αμάν οι recruiters, οπότε φαντάζομαι πως ναι!

Η Ολλανδία έχει πολύ υψηλού επιπέδου κονσερβατόρια, πολύ ενεργές σκηνές διαφόρων ειδών (techno/house, jazz, indie rock/pop, κλπ), φανταστικά studio και ένα γενικότερο vibe που ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα, ειδικά αν είσαι πιτσιρικάς και θες να το ζήσεις συγκατοικώντας με άλλους 3-4 που έχουν έρθει κι αυτοί να ζήσουν το όνειρο. Παρ'όλα αυτά, είναι ένα αδιανόητα ακριβό μέρος για να ζήσεις χωρίς συγκατοίκους, οπότε εγώ σε κάποιον που θέλει να βιοποριστεί ως μουσικός, δε θα το πρότεινα. Αν έκανες εδώ αυτό που κάνεις Ελλάδα (graphic design full time και μουσική on the side), τότε αλλάζει το πράγμα. Θα έβγαζες 3-4 φορές το μισθό που έχεις στην Ελλάδα και θα είχες πρόσβαση σε άλλες σκηνές και γνωριμίες. Πιστεύω ότι σου έχουν δοθεί σοβαρές συμβουλές εδώ και θεωρώ πως δεν είναι καιροί για να πάρεις high risk/high reward αποφάσεις. Κράτα όσο μπορείς 1 πόδι σε κάθε βάρκα και ο χρόνος θα δείξει πώς να προχωρήσεις.

Συμφωνώ με τον @fusiongtr σχετικά με τα online μαθήματα με κάποιον film scorer. Εφόσον έχεις ένα background με βάσεις, θα προχωρήσεις τάχιστα, γιατί θα δείτε εστιασμένα ορισμένα πράγματα. Επίσης θα σου δώσει industry tips που εμείς δε μπορούμε να σου δώσουμε. Πέρα από αυτό, δίνω βάση στο portfolio. Είναι το μόνο πράγμα που μετράει πέρα από γνωριμίες. Εφόσον έχεις εμπειρία σε design, στήσε σιγά σιγά ένα site, να το έχεις έτοιμο για όταν χρειαστεί. Μην σκας σχετικά με το content. Δεν υπάρχει λόγος να έχεις μόνο "original" tracks, εννοώντας μουσική που έγραψες για ταινίες άλλων. Μπορείς να κάνεις re-score κάποιες σκηνές από προϋπάρχουσες γνωστές (ή και άγνωστες) ταινίες και να έχεις αυτά τα re-scores για αρχή ως portfolio. Στην πορεία θα βάλεις και πράγματα που έκανες για άλλους. Εννοείται γράψε και για clips διαγωνισμών. Αν θέλεις, μπορώ να σου στείλω ένα google drive με σκηνές που δεν υπάρχει η original μουσική, αλλά έχουν διατηρηθεί οι διάλογοι και τα special effects. Καλή τύχη όπως και να 'χει, πιστεύω θα τον βρεις το δρόμο σου γιατί είσαι άξιος και δουλευταράς.

Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά εγώ μιλάω για το επιπρόσθετο latency που δίνει ΚΑΘΕ στοιχείο ενός rig στο τελικό feel. Και εξηγούμαι: Για μένα (το τονίζω) το να παίξω καρφί σε audio interface, modeler ή λαμπάτο combo=το ίδιο και το αυτό. Αν με βάλεις να τα δω σε A/B/C μπορεί να εντοπίσω διαφορά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετά αισθητή ώστε να μου χαλάσει την εμπειρία. Ίσως φταίει ότι έχω παίξει τέτοια setups εναλλάξ από τότε που άρχισα να ασχολούμαι και έχω συνηθίσει, για αυτό και δεν αμφισβητώ αυτά που λέτε. Ανέφερα τον Vai παραπάνω, γιατί παρά το γεγονός ότι τον εκτιμώ αφάνταστα σαν καλλιτέχνη, στο θέμα latency έχει πετάξει μαργαριτάρια. Δε γίνεται να κράζεις το input του Axe Fx ως "αργό" ενώ παίζεις με ασύρματο input (3-4ms) που πάει σε Synergy preamp rack, που πάει σε PA (3-4ms), που το ακούς από IEMs (άλλα 3-4ms). Αν πάνω σε όλο αυτό βάλεις και routed time based effects που για να τα διαβάσεις θες μεταπτυχιακό σε sound engineering, τότε καληνύχτα και καλή τύχη. Να είμαστε λίγο σοβαροί. Εκεί πήγαινε η ειρωνεία μου περί ψυγείων. Αν κάποιος νιώθει 2ms διαφορά, πάω πάσο πραγματικά. Λογικά θα πρέπει να κάθεται με το αυτί πάνω στο μεγάφωνο. Αν θέλει κάποιος να δει πόσο απίδια πιάνει ο σάκος, κλικ από κάτω: https://www.audiocheck.net/blindtests_timing_3w.php?time=2

Μιλαω για ψηφιακά rack με εφέ τύπου Eventide που πάμε κατευθείαν στα 40ms latency από τις μετατροπές. Αν μπουν και βαριά algorithms στη μέση, ξεφεύγει τελείως η κατάσταση.