BillTrantos

Μην ανοίξεις, θα σε προλάβω εδώ. Boss SD-1 και τέλος. Αν δε σου κάνει, το πουλάς με μηδενική έως καθόλου χασούρα και ξανασυζητάμε. Αλλά Marshall και SD-1 είναι κλασικό combo για κάποιον λόγο και αυτός είναι ότι it just works.

Έπεσα για μεσημεριανή σιέστα. Είδα ένα περίεργο όνειρο με το παρακάτω ως soundtrack. Δεν έχω ιδέα τι μπορεί να λέει αυτό για τα πράγματα που μάλλον με απασχολούν. Ξέρω πάντως ότι για την υπόλοιπη μέρα θα ακούω Pat Metheny Group.

Δεκτό και σεβαστό. Όμως: - Θέλεις ποικιλία ήχων, ύπαρξη presets και λειτουργία tap tempo. - Δε θέλεις menu και πολυπλοκότητα, ή μεμονωμένα πετάλια. Αυτά τα "θέλω" και "δε θέλω" συνδυαστικά σε οδηγούν λίγο σε αδιέξοδο. Ακόμα και το Boss MD-200 έχει μενού και σίγουρα δεν είναι plug n play. Με το Wampler δεν έχω εμπειρία, μόνο ό,τι έχω ακούσει online ή από demo φίλων. Πριν πάμε λοιπόν σε συγκεκριμένη πρόταση, θα πρότεινα να σκεφτείς πού μπορείς να βάλεις νερό στο κρασί σου, δηλαδή με ποιο από τα "θέλω" και "δε θέλω" θα μπορούσες να ζήσεις πιο εύκολα. Το λέω γιατί κατά τη γνώμη μου όλα αυτά μαζί που ζητάς δεν υπάρχουν.

Αν είναι να δώσεις τέτοια λεφτά και χώρο στο pedalboard για modulation, καλύτερα να πάρεις μεταχειρισμένο Strymon Mobius. Για μένα 1 σκαλί πάνω από τον ανταγωνισμό.

Να 'σαι καλά @fusiongtr, άκουσα κάτι που να με εμπνεύσει μετά από πολύ καιρό.

Ο Φούζιος είπε κάτι που αγνόησες, δεν καθορίζει αποκλειστικά η κιθάρα το αρμονικό περιεχόμενο. Από τη στιγμή που έχουμε ένα chord progression, έχουμε και αρμονία. Αν αυτή δεν είναι αρκετά περίπλοκη για τα γούστα σου, τότε είναι άλλο θέμα.

Δηλαδή ροκ είναι μόνο οι AC/DC φίλε μου; Θες να κάτσουμε σε άσχετο θέμα να συζητήσουμε το αρμονικό περιεχόμενο των Queen, Floyd, Led Zep και άλλων συγκροτημάτων; Ή θα μας πεις ότι κι αυτοί παίζανε μόνο 5ες; ? Καλό θα ήταν να μας πεις εσύ τι θεωρείς μουσική και όχι να επαναλαμβάνεις την άποψη κάποιου που δεν είναι παρών να υπερασπιστεί τα λεγόμενά του.

SD-1 συν Marshall=hard rock, τέλος. Αν παίρνει και στάμπα Νέστορα, τότε δε γίνεται να ανέβει ξανά θέμα "παίζω ροκ, τι overdrive να πάρω;". Τέλος λαίμε.

Αν έπρεπε οπωσδήποτε 1, τότε σίγουρα tremolo. Και επειδή λέγαμε για ηλικίες πρόσφατα, αν με άκουγε ο 18χρονος εαυτός μου δε θα με αναγνώριζε. Μόνο chorus τότε, πλέον καθόλου, ή πάρα πολύ σπάνια.

Τα δικά μου ούτε εγώ δεν τα ακούω. ?

Σίγουρα υπάρχει κόσμος που μπορεί να αφιερώσει και μέρες ολόκληρες στο master στάδιο. Εδώ κάνουμε αμάν να αφιερώσουμε 1 ώρα απλά για να γράψουμε 30'' μουσικής, που τελικά θα καταλήξει απλά να πιάνει χώρο σε έναν σκληρό δίσκο.

Ναι είναι τελείως άρπα κόλλα, αλλά από το να πατάω εγώ 10 κουμπιά και να τα κάνω κ*λο, καλύτερα το ένα κουμπί του EzMix. Αν υπήρχε χρόνος και για ενασχόληση με mix/master, θα είχε 45 ώρες η μέρα.

Συμφωνούμε. ? Θυμήθηκα τα δικά μου, κοντεύουν 10 χρόνια από όταν ήμουν στην ηλικία του Δημήτρη και έκανα μάχες εδώ μέσα για τον χοντρούλη Σουηδό που δε γουστάρει ντόνατς. Κοιτάζοντας πίσω μπορώ να πω με αρκετή βεβαιότητα ότι το noiz έχει παίξει τεράστιο ρόλο στον τρόπο που βιώνω τη μουσική. Ελπίζω να έχουν την τύχη μου κι άλλα παιδιά.

Εεε δεν είπε και ψέματα ο άνθρωπος. ? Συμφωνώ με ό,τι είπες παρ'όλα αυτά, αλλά πολύ ωραία περνάω διαβάζοντας ένα παιδί 18 χρόνων να συνομιλεί με τη dream team μας για ραπ. Κάποια στιγμή απλά πρέπει να χαμογελάμε και να πηγαίνουμε παρακάτω σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά αυτά έρχονται με το ΓΗΡΑΣ.

To EzMix είναι life saver για mix/master μέχρι ένα level, ας πούμε level αξιοπρεπούς demo. Ίσως το λέω και ως άσχετος, αλλά τα presets αυτά κάνουν σίγουρα πολύ καλύτερη δουλειά από μένα, ακόμα κι αν χρησιμοποιώ πολύ πιο ακριβά plugins. Τώρα ο Hunter πλάκα θα κάνει με ό,τι κι αν παίξει.

Καλή αρχή φίλε Jim, κοίτα να το χαρείς κι ας ζούμε δύσκολες εποχές. Δε θα σου δώσω και καμία τρομερή ή πολύ συγκεκριμένη συμβουλή, το μόνο που θα πω είναι να λες "ναι" σε πράγματα που έρχονται στο δρόμο σου. Πήγαινε κάνε κάτι που δεν έχεις ξανακάνει, δες κάτι που δεν έχεις ξαναδεί, κλπ. Αυτό μπορεί να είναι από χόμπι, μέχρι φαγητά, συναυλίες, γυναίκες. Κάνε συνειδητή προσπάθεια να διευρύνεις τους ορίζοντές σου, νομίζω είναι η καταλληλότερη ηλικία. Λεφτά μπορεί να μην έχεις, αλλά έχεις άπλετο χρόνο, υπομονή και ανοχή στην "κακουχία". Πριν 10 χρόνια έκανα και κάμπινγκ, κοιμόμουν και σε ράντζα, στριμωχνόμουν σε κλαμπ, έτρωγα σαβούρες, ό,τι χαζομάρα μπορείς να φανταστείς την έκανα. Τώρα αν κοιμηθώ σε καναπέ βρίζω 2 μέρες και δεν είμαι και τραγικά μεγαλύτερός σου. ?

Αφού ο καθένας λέει για τον εαυτό του, τότε μόνο οι παρακάτω:

Βάλε κι εμένα μέσα. John Mayer, Ariel Posen, Joey Landreth (+ Bros Landreth) ακούω σχεδόν καθημερινά.

Ιεροσυλία για πολλούς αυτό που θα πω, αλλά όταν πρωτάκουσα Van Halen δε μου γέμισαν καθόλου το μάτι, ακόμα δεν ξέρω γιατί. Για πολλά χρόνια τους είχα βάλει ταμπέλα "overrated" στο μυαλό και δεν έδινα σημασία. Μια μέρα κάπως έτυχε και άκουσα όλο το "For Unlawful Carnal Knowledge" και στο παρακάτω κομμάτι έγινε ΤΟ κλικ: Έκτοτε άλλαξα φουλ γνώμη για τη μπάντα και τον Eddie, αλλά παραμένω ιερόσυλος προτιμώντας την περίοδο με τα σύνθια, τα 2 ψυγεία racks και τον Sammy στα φωνητικά.

O Boss Katana σίγουρα θα σε βολέψει από πλευράς εντάσεων, αλλά θα σου δώσει και πολλά εξτραδάκια να εξερευνήσεις από εφέ, ηχοχρώματα, κλπ.

Για πες μας τι μουσική παίζεις και σε τι περιβάλλον ζεις. Γιατί άλλα πράγματα θα σου πούμε αν παίζεις jazz και άλλα αν παίζεις death metal. Γενικότερα πάντως, η πιο ασφαλής λύση με βάση αυτά που λες είναι ο Katana.

Δεν είπα πως τραβάς κάποιο ζόρι ? Και οι 4 επιλογές που παραθέτεις είναι μια χαρά. Έχουν περάσει όλες από τα χέρια μου πλην του Katana. Από εκεί και πέρα εξαρτάται και από το τι μουσική θες να παίξεις. Εγώ ας πούμε όταν είχα λαμπάτους έπαιζα pop, rock, hard rock και grunge. Ο Bugera δε μου έκανε για αυτά τα πράγματα, ήθελε σίγουρα σοβαρό distortion πετάλι μπροστά.

Φίλε μου η ζωή είναι πολύ μικρή για ημίμετρα, συμβιβασμούς και what if. Marshall θέλεις, Marshall πήγαινε πάρε.

Επιτέλους ρε gvour, μας έλειψες!