BillTrantos

Best of both worlds Αν είχα τα φράγκα, το χώρο αλλά και την αφορμή (γιατί το να παίζεις μόνος σου μια στο τόσο δεν είναι αφορμή), αυτό θα έκανα. 2-3 σοβαροί ενισχυτές, Torpedo και studio monitors. Στη μουσική που παίζω, οι καμπίνες μέσα στο σπίτι είναι δράμα.

Υπέροχος, πάντα τρυφερές ερμηνείες γεμάτες ρομαντισμό.

Σε άλλο forum που ήμουν ενεργός παλιότερα (Troy Grady-Cracking the Code), ο κόσμος ανεβάζει δικά του transcriptions και δεν έχει υπάρξει ποτέ θέμα. Τώρα τι να σου πω...

Γιατί να υπάρξουν; Ανεβάζεις δικό σου transcription, δεν μοιράζεσαι αγορασμένο third party transcription.

Ήχος και παίξιμο τοπ, αλλά θα ήθελα λίγο καλύτερα μιξαρισμένη την κιθάρα. Είναι πολύ δυνατά τώρα νομίζω. Έχεις ανέβει πάρα πολύ @mpamps, χίλια μπράβο!

Είχα μια partcaster me HS-3 στη γέφυρα πριν 7-8 χρόνια. Δεν είναι ούτε μονός, ούτε διπλός στον ήχο. Ασθενικός για διπλός, too hot για μονός. Είχε όμως φανταστική ατάκα και definition. Σίγουρα ξεχωριστός χαρακτήρας, αλλά όχι αυτό που θα έλεγα "all around" επιλογή.

Υποχρεωτικό προσκύνημα κάθε τόσο. Χωρίς Guthrie, αλλά επίσης τοπ

Είμαι απόλυτα καλυμμένος με Helix Native και Neural DSP, αλλά το κατέβασα πρόσφατα να δω τι παίζει. Θα εκτοξευτεί όταν γίνει λίγο πιο εύκολο το να δοκιμάζεις presets-IRs. Προς το παρόν το βρήκα λίγο αγγαρεία, αλλά ηχητικά δεν είναι καθόλου κακό.

Σύμφωνοι, αλλά είμαι χέστης εκ γενετής. ? Και πριν φύγω για Ολλανδία το ίδιο ένιωθα, αν περίμενα να μου φαίνεται κάτι απλό θα ήμουν ακόμα πίσω στο σπίτι μου.

Σκατά ξέρω, από όταν το πρότεινε έχω χεστεί πάνω μου. Πώς θα γίνει όμως, άμα δεν το δοκιμάσω δε θα μάθω.

Η ζωή ήταν η ίδια και πριν την κοπελιά. Γενικά με όσες βγήκα είχα πολύ καλή εμπειρία, συμπεριφέρονται πιο ντόμπρα/ανθρώπινα. Μην κατηγορώ όμως τις Ελληνίδες, εδώ μεγαλώνουν πολύ πιο απελευθερωμένα, δεν τις απασχολεί καθόλου τι λέει η κοινωνία και πατάνε στα πόδια τους από μικρές. Συμφωνώ με όσα είπες παραπάνω σχετικά με την κατοικία, τεράστιο θέμα. Έχουμε φτάσει εδώ να συμφέρει να πάρεις στεγαστικό, η δόση είναι αρκετά χαμηλότερη του ενοικίου.

Ένας λόγος που πάω να το κάνω το άλμα (δεν έχω μείνει ούτε με φίλο αφότου έφυγα από το σπίτι των γονιών) είναι η σχέση που έχει με τις γάτες μου. Μέγιστο green flag ? που λένε κι εδώ.

Το πρόγραμμα είναι family friendly. ?

Dimarzio Chopper! Τον έχω στην Τέλε μου εδώ και 4 χρόνια. Πολύ versatile για τις καταστάσεις που θέλεις, πάσχει λίγο στα καθαρά και έχει έντονα μεσαία. Το τελευταίο εμένα μ'αρέσει, σε άλλους ξινίζει.

Να βάλω κι εγώ τον οβολό μου, αν και μόνο 2 χρόνια όξω. Σίγουρα τα πράγματα είναι καθαρά υποκειμενικά. Οι κοντινοί μου φίλοι είναι Λονδίνο και δε συζητάνε να γυρίσουν πριν τη σύνταξη (λείπουν ήδη 3 έως 5 χρόνια), αλλά γνώρισα και άτομα εδώ που δε μπορούσαν να ζήσουν χωρίς φρέντο και μπουζούκι, τα οποία γύρισαν με το που τελείωσαν σπουδές ή πρακτική. Το θέμα γυναίκα και παιδιά επίσης πολύ σοβαρό. Εγώ είμαι με ντόπια εδώ και πάμε να συγκατοικήσουμε soon, οπότε καλώς ή κακώς δε μπορώ να μπω στη θέση του ζευγαριού Ελλήνων που ζει έξω. That said, ούτε για μένα τίθεται συζήτηση. Η ποιότητα ζωής μου έχει εκτοξευτεί εδώ. Τι εννοώ: - Ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Ακούω κόρνα 2-3 φορές τη βδομάδα, μπορώ να προγραμματίσω τη μέρα μου με ακρίβεια λεπτού, ξυπνάω το πρωί και ακούω πουλάκια, κλπ. Σημειωτέον ότι δε ζω σε κάνα χωριό, είμαι καρακέντρο Άμστερνταμ. - Κεφάλαιο δουλειά. Ξεκινάμε από το ότι το επάγγελμά μου δεν υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά πες ότι αυτό είναι πολύ συγκεκριμένη περίπτωση. Πέραν αυτού, η εξέλιξη που έχω εδώ, οι προοπτικές, ο τρόπος που με αντιμετωπίζουν τα αφεντικά μου, η εργασιακή κουλτούρα, αλλά και ο μισθός, καθιστούν οποιαδήποτε σύγκριση με πίσω το λιγότερο κωμικοτραγική. Ξέχασα να αναφέρω τα ωράρια. Αυστηρά 8ωρο, αν δουλεύεις παραπάνω σε καθίζουν κάτω και σε ρωτάνε τι δεν πάει καλά, αν χρειάζεσαι βοήθεια κλπ. Για να κλείσω τα της δουλειάς, στο γραφείο πάω όποτε θέλω (1-2 φορές τη βδομάδα) και δουλεύω τόσο ώστε τα projects που τρέχω να είναι up to date. Δεν ενδιαφέρει κανέναν πόσο δουλεύω, από πού, ή πώς βγαίνει η δουλειά, το μόνο που κοιτάνε είναι το αποτέλεσμα. - Διασκέδαση/αναψυχή. Περπατάω 5 λεπτά και έχω πρόσβαση σε jazz clubs, μπουντρούμια techno, καταπράσινα πάρκα. Κάνω ποδήλατο σε ένα οδικό δίκτυο που με έχει ως προτεραιότητα με αντίστοιχους κανόνες αλλά και υποδομές. Πάλι, μη μπούμε σε συγκρίσεις... - Κοινωνική ζωή. Πολύ πιο εύκολοι άνθρωποι, ανοιχτοί αν δείξεις ενδιαφέρον να ενσωματωθείς, ξέρουν να περνάνε καλά και κυρίως, είναι ειλικρινείς. Ξέρεις τι παίρνεις, δεν έχουν αυτή την κουτοπονηριά του Έλληνα που αναφέρθηκε μερικές σελίδες πίσω. Δεν έχω βιώσει κανένα ρατσισμό σε καμία διάσταση της ζωής μου, ίσα ίσα που λατρεύουν την Ελλάδα για τον ήλιο και τη χωριάτικη. Ας μην τα πολυλογώ, ούτε σκέψη δεν υπάρχει για πίσω. Μου λείπουν οι γονείς και οι στενοί φίλοι, αλλά και η ανεμελιά των φοιτητικών χρόνων που ούτε βρακί δεν έπλενα, αλλά η ζωή που έχω εδώ δεν ανταλλάζεται με τίποτα. Ελπίζω ο OP να βρει μια λύση και να μην ταλαιπωρείται.

Όλα καλά, μικρό διάλειμμα από μουσική και noiz, αλλά σας διαβάζω από λίγο κάθε μέρα. Όχι και γάμος από τώρα, έχουμε ακόμα!

Synth only version (Moog Sub37)

Μεγάλη στεναχώρια. Ο Δημήτρης πριν καμιά 10αριά χρόνια μου είχε στείλει 2-3 καλές κουβέντες σε μια περίοδο που ζοριζόμουν πολύ ψυχολογικά. Τότε 17-18 εγώ, ο Δημήτρης 51, αλλά μου μίλησε με σεβασμό και πίστεψε σε μένα, μόνο από τις λίγες κουβέντες που ανταλλάζαμε εδώ. Είχαμε μιλήσει και για ένα από τα βιβλία του που είχα διαβάσει τότε, το "Για όλα Έφταιγε το Μπλουζ". Αργότερα έμαθα ότι ήμασταν και οι δύο Νικαιώτες, με παρόμοιες σπουδές, αλλά είχαμε ήδη χαθεί. Πολύ καλός άνθρωπος, με σπουδαία σκέψη και τρομερά υψηλού επιπέδου γραπτό λόγο. Εύχομαι δύναμη στην οικογένειά του αν μας διαβάζει, θυμάμαι πόσο περήφανος ήταν για τα παιδιά του, τον Βαγγέλη και τη Δήμητρα, αλλά και για τον αδερφό του τον Μιχάλη.

Πόσο σίγουρος είσαι για αυτό; Εγώ όχι ιδιαίτερα, εκτός αν μιλάμε αποκλειστικά για blues, roots, Americana, κλπ. Πολύ genre specific κι αυτό. Δεν ξέρω άτομα σε rock, hard rock, metal κύκλους να έχουν τέτοια setups. Οπότε αυτό που ρωτάς δεν έχει μία απάντηση, εξαρτάται από διάφορες παραμέτρους. Παίζεις μόνο σπίτι, κάνεις sessions, παίζεις σε prog death metal μπάντα, παίζεις atonal jazz, όλα έχουν διαφορετική λογική σχετικά με το πώς θα φτιάξεις ήχο και τι δυνατότητες θες να έχεις. Για τη μουσική που (νομίζω) γουστάρεις, αυτό που γράφεις είναι the way to go.

Multi-wattage επιλογές Χαμηλό βάρος (Να μη χρειάζεσαι πτυχίο sound engineer για να βγάλεις ήχο)

Επιστρέφω λίγο στο θέμα του δασκάλου, γιατί περί θεωρίας-αρμονίας τα είπατε άλλοι, οι οποίοι τα κατέχετε κιόλας πολύ περισσότερο από μένα. Από τα 8 που ξεκίνησα κλασική κιθάρα σε ωδείο μέχρι τα 26 που ασχολήθηκα αποκλειστικά με την κιθάρα, άλλαξα 4 δασκάλους. Οι 2 από αυτούς έχουν αναφερθεί αρκετές φορές στο forum ως σρεντάδες, ο τρίτος παίζει σε prog metal μπάντα με ξένη δισκογραφική. Θα πω τι μου έμεινε από την όλη εμπειρία και με ποια κριτήρια επέλεγα ή άλλαζα δάσκαλο. Στον δάσκαλο του ωδείου δυστυχώς δεν έδωσα την ευκαιρία που έπρεπε. Ήμουν 8 χρόνων, ήθελα να παίζω ρουόκ, τι παρτιτούρες και καρπός και ιστορίες για αγρίους. Με μισή ώρα τη βδομάδα κουτσοέβγαζα το κομμάτι που έδινε ο δάσκαλος, διάβασμα παρτιτούρας λες και είναι κάτεργο, δεν τραβούσε έτσι. Αν τον έβλεπα τώρα τον άνθρωπο θα του ζητούσα συγγνώμη και θα καθόμουν να τα δούμε όλα απ'την αρχή. Βέβαια αλλιώς ρουφάει το μυαλό στα 8, αλλιώς στα 28. Μετά έκανα για 6-7 χρόνια μαθήματα με 2 δασκάλους/κιθαρίστες που παίζουν ας πούμε neoclassical metal. Κόλλημα με τέτοιες μουσικές ως έφηβος, μου φάνηκε λογική η σκέψη να πάω σε αυτούς. Τον πρώτο τον είχα μεταξύ 13-17, φανταστικός δάσκαλος και παιδαγωγός, απίστευτα τεχνικός παίκτης για metal, αλλά ως εκεί. Μου έμαθε να αγαπώ τη μελέτη και το ψάξιμο, αλλά από πλευράς touch πάνω στην κιθάρα δεν είδα καθόλου βελτίωση. Δε μιλήσαμε αρκετά για vibrato, bends, αλλά και όταν μιλούσαμε, δεν είχε ουσιαστικά κάτι να μου δείξει. Άλλο το σωστό τονικά bend, άλλο το αισθαντικό bend. Παράλληλα η σχέση που είχαμε ήταν καθαρά "επαγγελματική", κάτι που εμένα σε εκείνη την ηλικία δε μου άρεσε. Σωστό ή λάθος, αλλά εγώ ήθελα να μπορώ να πω και καμιά μλκια, να με καταλάβει λίγο ο άλλος. Εκεί κάπου είδα τέλμα και αποφάσισα να αλλάξω. Πήγα σε δεύτερο "σρεντά", ο οποίος είχε εντελώς άλλη προσέγγιση. Ελάχιστη έως καθόλου θεωρία/αρμονία, μόνο τεχνική και μόνο πάνω σε δικές του ασκήσεις/etudes. Μου έλεγε "δες το αυτό 1-2 βδομάδες, ανέβασε το τόσο % bpm και ξαναέλα να το δούμε". Με το επίπεδο που είχα τότε δε με βόλεψε καθόλου αυτό. Είδα ελάχιστη βελτίωση στην τεχνική μου, αλλά βλέποντας τον από κοντά πώς έκανε bends/vibrato, άρχισα να καταλαβαίνω πώς πρέπει να τα προσεγγίσω και να τα μελετήσω. Δεν κράτησε πολύ αυτή η συνεργασία και παραλίγο να κόψω και την κιθάρα γενικά. Μετά από διάλειμμα 2 χρόνων βρήκα τον τελευταίο δάσκαλο. RGT grades, ωραία προσέγγιση μελέτης σε κομμάτια, έμφαση στο touch και πώς να "γράφεις" καλύτερα σε recording και το τεράστιο θετικό, τα βρίσκαμε πολύ και σε προσωπικό επίπεδο. Ίσως βοηθάει σε αυτό και η ηλικία βέβαια. Το αποτέλεσμα ήταν να βελτιωθώ μαζί του σε 3 χρόνια περισσότερο απ'ό,τι με όλους τους άλλους συνολικά. Πού θέλω να καταλήξω με αυτό το σεντόνι: Ο δάσκαλος είναι πολύ προσωπική υπόθεση, πρέπει να ξέρεις τι θες, αλλά και να έχεις ανοιχτό μυαλό σε περίπτωση που κρίνεις ότι θέλεις να αλλάξεις. Για μένα είναι σημαντικό να έχεις και μια πιο ανθρώπινη επαφή με τον δάσκαλο και να μη μένεις μόνο στη Ντο ματζόρε και τις περούκες. Τέλος, θεωρώ ότι σε μια πορεία ζωής, καλό θα ήταν να αλλάξεις δασκάλους για να δεις τι μπορείς να πάρεις από διαφορετικούς ανθρώπους. Μία είναι η λα μινόρε, αλλά αλλιώς θα στην αναλύσει ο μπλουζάς, ο μεταλλάς και ο τζαζίστας. Καλή τύχη στην αναζήτησή σου OP.

Είσαι ωραίος στα πνευστά, μείνε εκεί καλύτερα.

Επειδή ακριβώς είμαι μοντεράτορας, μου στερείται η δυνατότητα να σου απαντήσω όπως σου πρέπει. Θα μείνω μόνο στο ότι άλλο είναι το "μελετάω ενορχήστρωση" και άλλο το "είμαι ενορχηστρωτής". Έχω δηλώσει εδώ και χρόνια χομπίστας και κουλός, από τη μουσική προσπαθώ να αντλώ μόνο χαρά και αναζήτηση. Τα υπόλοιπα περί σοβαρότητας, παπαριών, κλπ, αφήνω την ομήγυρη να τα κρίνει. Περιμένω να ακούσω κάνα κλιπάκι σου, να δούμε τι απίδια πιάνει ο σάκος, γιατί όλοι στο πληκτρολόγιο είμαστε βαρύμαγκες και ασήκωτοι.