BillTrantos

Περισσότερα εδώ:

Καλά το σκέφτεσαι θεωρητικά, κατά τη γνώμη μου η (lead) ηλεκτρική κιθάρα είναι ένα όργανο που "πρέπει" να κυριαρχεί στο μεσαίο χώρο. Έτσι προσεγγίζω κι εγώ τον ήχο μου, ίσως προς την υπερβολή καμιά φορά. Συμφωνώ και για το βάθος, για μένα είναι make or break, αλλά μπορείς να κάνεις διάφορα πράγματα ανάλογα το context κάθε κομματιού. Παίζεις φοβερά, οπότε τι να πούμε εκεί, σίγουρα δεν είμαι αρμόδιος. Το μόνο που θα έλεγα ως τροφή για δική σου σκέψη είναι το delay. Σαφώς και έχει συνήθως υποστηρικτικό χαρακτήρα, αλλά μπορείς να το εξελίξεις περισσότερο, να παίζεις παραπάνω με το mix, το feedback και ίσως κάποιο modulation. Εκεί είναι που φαίνεται η μαγεία του και δίνει το έξτρα 1% που σε πάει παρακάτω.

Χθεσινό upload από τον τελευταίο των Μοϊκανών.

Εδώ λέει ότι είναι 100% το δικό του plugin που έκανε με τη Neural DSP. Αν και ξέρεις τι υπέρμαχος είμαι της όλης φάσης, όταν έχεις τέτοια γνώση και εξοπλισμό για post-edits, τότε μικρή σημασία έχει τι χρησιμοποιείς. Το plugin του όμως μαμεί, δεν το πήρα γιατί έχω δεκάδες και κάπου πρέπει να σταματήσω να αγοράζω και να αρχίσω να γράφω.

Βλέπω έναν μάστορα στο YT που χρησιμοποιεί ταυτόχρονα breath controller με midi keyboard και κεντάει.

Δεν αντικαθίσταται ο Taylor Hawkins, αλλά ο Josh είναι φοβερός ντράμερ. Πώς άλλωστε θα είχε παίξει για Sting, Danny Elfman, κλπ; Πολύ καλό live με ωραία vibes.

Μεγειά Οδυσσέα! Όμορφη κιθάρα με mojo και ιστορία απόκτησης έξω από τα συνηθισμένα. Πολύ ωραίο και το παίξιμο, άλλος κόσμος το lap steel, στο Αμέρικα πληρώνει πολύ καλά.

Καλώς όρισες στην αίρεσή μας φίλτατε. Έχετε λίγο χρόνο να μιλήσουμε για τον παικταρά τον Joey;

Άλλη μια ρομαντική και βασανισμένη ψυχή. Πέρασα σήμερα από το ξενοδοχείο στο οποίο πέθανε, είναι 15' με τα πόδια μακριά από το σπίτι μου. Στο σημείο υπάρχει το παρακάτω:

Ότι για 2-3 λεπτά μουσικής διάρροιας που μπορεί να γράψω κάθε 6 μήνες και την ακούτε 5 άτομα εδώ μέσα, θα πάω να πάρω κασέτα και θα την πασπατέψω κιόλας. Χαρά στο κουράγιο σας, αλλά πάσο. Προτιμώ το digital φςςςς.

Σίγουρα υπάρχει διαφορά μεταξύ tape-digital (δε θα είμαι εγώ αυτός που θα πει for better or worse), αλλά επειδή είναι λίγο μη-ρεαλιστικό και μη-πρακτικό το να έχεις τέτοιο setup στο σπίτι, θα πω ότι υπάρχουν πλέον πολύ ωραία tape emulations που τουλάχιστον θα σε φέρουν στο vibe.* *Πάντα για budget home recording και όχι αν είσαι ο SF ? Το έχω αγαπήσει το συγκεκριμένο πλαγκίνι, πολύ μουσικό.

Κι αυτός fan Holdsworth ? Με 'φτιαξες βραδιάτικα!

Δεν είναι για όλες τις ώρες, αλλά και στους Meshuggah έχει κάνει ασύλληπτα πράγματα. Το Catch 33 πχ είναι γραμμένο πριν 18 χρόνια και ακούγεται χθεσινό.

Πώς να γράψετε κάτι το 1997 και να ακούγεται λες και το γράψατε το 2050; - Μελετήστε ΠΟΛΥ Holdsworth - Πάρτε το λεξιλόγιο που μάθατε και ρίξτε το σε έναν κουβά με ό,τι να 'ναι time signatures, heavy κιθάρες, σαξόφωνα, synths και ό,τι άλλο κατεβάσει η ημίτρελη κούτρα σας. - Αποτέλεσμα: (9:55 ?)

Θα ξαναδούμε άραγε κάποιον σαν τον Bacharach? Χλωμό

Παικταράς ο μικρός, αλλά κι εγώ προτιμώ Nieri. Όντως κρίμα που δεν έχει φάει αντίστοιχο σπρώξιμο, αλλά νομίζω δεν τον ενδιέφερε κιόλας. Περιζήτητος σεσσιονάς στο LA είναι, not too bad.

Ο Σοπέν είναι από τους κλασικούς που πάντα ακούω και μετανιώνω που δεν ασχολήθηκα όταν έπρεπε με αυτόν τον κόσμο. Ένας άλλος είναι ο Ραχμάνινοφ, ειδικά σε δικές του εκτελέσεις, ή του καλού του φίλου Horowitz. Τα πράγματα πάνε καλά ναι ?

Μου άρεσαν όλα πολύ, 3-2-1 κατά σειρά προτίμησης. Μακάρι να ταλαιπωρούσαμε έτσι όλοι 1 ιδέα πουρνό πουρνό στο DAW.

Super, ειδικά με φέτα. Αλλά όχι και κάθε μέρα ?

Εμένα μ'αρέσει το μοντέλο του Myles Kennedy, εννοείται έχω φάει παπά λόγου επειδή Slash και Alter Bridge, αλλά τέλος πάντων. Γενικά κατά τη γνώμη μου μια χαρά το πάει η PRS, προσφέρει μοντέρνες εναλλακτικές, πόσο πια να τρώμε φακές κάθε μεσημέρι;

Κάτι για τους πατεράδες.

Αν μπροστά στα μάτια τους (ή ό,τι έχουν τέλος πάντων) είμαστε μυρμήγκια, γιατί να ασχοληθούν; Και εφόσον είμαστε τόσο πίσω εξελικτικά, μήπως δε μπορούμε να αντιληφθούμε την παρουσία τους; Περισσότερα εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Zoo_hypothesis Ναι!

Ακριβώς ίδια εμπειρία έχω με τα Star Wars. Μεγάλωσα με 1 έως 6, πήγα και είδα τα καινούργια της Disney. Αηδία και θλίψη. Η μόνη σκέψη που μου έβγαλαν ήταν το αν θα φύγω στη μέση της προβολής ή όχι. Χίλιες φορές puppet Yoda, παρά το καλύτερο CGI με αυτά τα σενάρια και το character development της πλάκας.