jimaras97

Καλό, τιμίο single. Είναι κάτι ανάμεσα σε στυλ Some Girls και Voodoo Lounge, αν και κάποια σημεία autotune μου ξένισαν λιγάκι ? Από την άλλη, είναι το «μοντέρνο αυτί» του Jagger που τους έχει κρατήσει 50 χρόνια τώρα επίκαιρους...

Καλησπέρα! Έχοντας φάει τα ιντερνετς χωρίς να βρω απάντηση, αποφάσισα να ερθώ κι εδώ μπας και γίνει τίποτα. Παίζω κιθάρα 13 χρόνια, αλλά ποτέ δεν είχα δυνατότητα να αγοράσω κάτι παραπάνω από μια yamaha eg-112 (και έναν ταπεινό laney lx12 ενισχυτή). Κατά καιρούς έχω παίξει και με μια epiphone les paul standard και πρόσφατα μου δώθηκε μια αρχαία Harmony από τον νονό μου ? , και η αλήθεια είναι πως θέλω να πάρω μια high end κιθάρα επιτέλους. Έχω καταλήξει στο ότι θέλω μια κιθάρα που να παίζει εξαιρετικά αρκετά είδη (jazz, rock/blues, funk, country, alternative rock, folk rock, metal κτλ.), έτσι ώστε να είναι πιο πρακτική σε live, για παράδειγμα, και ταυτόχρονα να εξυπηρετεί εξαιρετικά στις ηχογραφήσεις ή πρόβες. Έχω επίσης καταλήξει στο ότι προτιμώ να έχω κυρίως humbuckers που να «σπάνε» σε single-coil, αφού προτιμώ ως βάση τον ζεστό ήχο. Τα φώτα σας παρακαλώ! Budget - 1300 ευρώ το πολύ.

Ζωάρα. Επιτέλους κατάφερα να βρω χρόνο να κάνω όσα ήθελα εδώ και 8 μήνες που με είχε πάει τρένο η δουλειά. Videogames, μουσική, ταινίες, σειρές, βιβλία, comics, μελετη και τζαμαρισμα στην κιθαρα, γραψιμο τραγουδιων. Καποια στιγμη θα πηξω ειμαι σιγουρος, αλλα για την ωρα ουσιαστικα κανω αδεια επι πληρωμη και φορτιζω τις μπαταριες μου ??

Εντάξει, γέρασε κι αυτός. Λες και η Marvel είπε ποτέ ότι κάνει πχιοτικό σινεμά. Δεν θα καταλάβω ποτέ την έχθρα των "σινεφιλ" (εισαγωγικά γιατί μόνο σινεφίλ δεν είναι συνήθως αυτοί οι τύποι) με τον ελαφρύ κινηματογράφο και ειδικότερα τον σύγχρονο ελαφρύ κινηματογράφο. Υπάρχουν σαφέστατα μειονεκτήματα στο MCU που το εμποδίζουν να φτάσει τα επίπεδα άλλων εμπορικών franchise, αλλά το να πεις ότι δεν είναι κινηματογράφος είναι ελιτιστική μπούρδα και το ξέρει και ο ίδιος ο Scorsese. Ναι, έχει αρκετό CGI και εφφεδούρα. Αλλά το Civil War, για παράδειγμα, μπορεί να μεταδώσει αληθινά συναισθήματα και ωραίους προβληματισμούς (σε ένα εμπορικό και φιλικό πλαίσιο, βέβαια), σε συνδυασμό με άριστη χρήση των εν λόγω εφφέ. Το ίδιο και το Winter Soldier, το ίδιο και αρκετές από τις solo ταινίες ηρώων που, μπορεί να μην είναι art house διαμάντια, αλλά ξέρουν πως να δομήσουν ένα character arc με συναίσθημα και γούστο, σε συνδυασμό με αξιοπρεπή screenplay, κάτι που λείπει από τον ευρύτερο εμπορικό action/adenture/sci-fi είδος σήμερα.

Ενταξει αν δεν εχουν καλο σερβις, θα παω εγω παιδια, εχω κανει βοηθος στην ταβερνα του θειου μου, παραμανες δισκοι φαγητα ποτα ξυροκαρπια μαγκες θα τους κανω Στο θεμα τωρα, ανοιξε το ματι μου, τι εγκατασταση-τερας ειναι αυτη;;; Και πανω που ελεγα να κανω καμια αποταμιευση, μου ανοιξε η ορεξη τωρα...

Ειμαι τοσο ασχημος που ουτε τα οργανα δεν μ' αγγιζουν. Drums για το ανελεητο groove που δημιουργουν, σαξοφωνο για αυτη την «συννεφιασμενη μερα στη Νεα Υορκη» ατμοσφαιρα και φλαουτο για να μιμουμαι ανετα τον Ian Anderson (το κολαν και τις φιγουρες με τα ποδια τα εχω ηδη)

Προσωπικα την βρηκα ψιλομετρια...Στα συν το φιναλε με το live aid, οσες σκηνες ασχολουνταν με την δημιουργια των κομματιων, η χημεια μεταξυ των μελων και μεγαλο μερος του χιουμορ (τυπικο χολιγουντιανο χιουμορ αλλα δουλεψε οποτε δεν εχω παραπονα) Στα πλην ομως η ελλειψη ρυθμου στην αφηγηση (ενιωθα διαρκως πως πηδανε σημαντικα κεφαλαια), η ελλειψη εμβαθυνσης στην μουσικη τους ιδιοφυια (πιο πολυ τους ακουω να λενε οτι γαμανε και δερνουν -δες τη σκηνη στο γραφειο της δισκογραφικης- παρα να το δειχνουν), η μονοπλευρη εστιαση στον Μερκιουρι εις βαρος των αλλων μελων (τουλαχιστον ο Μει θα επρεπε να ειχε περισσοτερο χρονο και χωρο στη ταινια), το γενικοτερα αβολο και αμηχανο screenplay (σπανια υπαρχει φυσικοτητα στους διαλογους και στο στησιμο της καθε σκηνης), τα υπερβολικα ψευτικα δοντια του Μερκιουρι (στην αρχη ειδικα ειναι απλα αστειος συγγνωμη)...γενικα, περασα την ωρα μου ευχαριστα μιας και λατρευω Queen αλλα σαν ταινια δεν ελεγε πολλα. Επισης δεν καταλαβαινω γιατι τοση αγαπη για τον Μαλεκ. Οκ, εκανε μια καλη μιμηση οπως χιλιαδες αλλοι ηθοποιοι κανουν σε βιογραφικες ταινιες καθε χρονο...και τιποτα περισσοτερο. Δεν επιασε στιγμη τον γυπαετισιο δυναμισμο του Φρεντι επι σκηνης, την ντροπαλη και εσωστρεφη πλευρα του εκτος σκηνης ή οτιδηποτε αλλο περα απο μανιερες του. Δεν τον βοηθαει το σεναριο, φυσικα, που ποτε δεν κανει τον Φρεντι εναν αληθινο, ολοκληρωμενο χαρακτηρα, αλλα οσκαρ οπως λενε πολλοι δεν το αξιζει με τιποτα.

Και μονο η σκεψη οτι εγω, που πινω νερο στο ονομα των Stones, θα μπορουσα να συγκρινω δυο δισκους τους (και να μιλησω και ασχημα για το Exile) 100% σοβαρα ειναι απιστευτη. Μονο για πλακα τετοια πραγματα ;D

Μαγκες να υπενθυμισω πως το Bleed εχει μεσα Gimme Shelter, Love In Vain, Live With Me, το ομοτιτλο, Midnight Rambler, Monkey Man, You Got The Silver και You Can't Always Get. Απλα σας ειπα σχεδον ολα τα κομματια?? Αυτο ακριβως 8) Το Exile σπουδαια δισκαρα χωρις αμφιβολια, αλλα εχει και λιγο filler μην κοροιδευομαστε :P

Τα λεγομενα σου με καλυψαν πληρως :P Οχι, τι Linkin Park (οι Muse ειναι δυνατοι -ως ενα σημειο). Γεροντιλα φουλ χωρις κανεναν ενδοιασμο (αν μιλαμε για το rock/pop και τα υποειδη του), τωρα για αλλα ειδη αλλαζουν τα δεδομενα :P

Το groove ειναι αρρωστημενο :P

Δεν ξερω αν τρολαρεις, αλλα το Bleed ειναι ενα σεμιναριο για το πως να φτιαξεις rock δισκο απο την αρχη ως το τελος. Πόση τελειοτητα να χωρεσει σε 42 λεπτα? :P

ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ TROLLΑΡΙΣΜΑ, αλλα ας απαντησω σοβαρα. :angel: :angel: Οκ, οι Beatles θα κερδισουν, αλλα ψηφιζω Stones γιατι η δισκογραφια τους ειναι υποτιμημενη...το ονομα τους ειναι πασιγνωστο φυσικα, αλλα ακριβως επειδη δεν σταματησαν στα 70's, οι νεες γενιες δεν τους βλεπουν ως θρυλους και πολυ συχνα δεν υπαρχει αυτο το δεος προς το ονομα τους. Οι Beatles θα ειναι για παντα ενα συγκροτημα τεσσαρων ιδιοφυιων που εκλεισε την καριερα του με τα Abbey Road και Let It Be. Οι Stones (στα ματια των μετεπειτα γενεων) ειναι ρυτιδιασμενοι φιλαργυροι μπασταρδοι που απλα εχουν καταντησει παρωδια του εαυτου τους εδω και καποιες δεκαετιες. Κακα τα ψεματα, το τι ειδους legacy/μυθο θα αφησει πισω ο καθε καλλιτεχνης παιζει τεραστιο ρολο στο πως θα τον δεχθουν οι επομενες γενιες.

Οχι δεν ειμαι λαθος. Οι αποδειξεις ειναι στους δισκους, παιδια. Απο Πειραια ειμαι, το γραφω και στο προφιλ μου ( ??? ???) αλλα δεν ξερω τι σχεση εχει με το thread κατι τετοιο. Τα ακουσματα μου ειναι σιγουρα οχι jazz, αν θελω να κοιμηθω υπαρχουν πολλοι αλλοι τροποι. Ισως οταν γερασω να αλλαξω μυαλα, αλλα προς το παρων μονο βαρεμαρα μου προκαλουν.

Πολλη φλυαρια...ποτε θα καταλαβουν οι κιθαριστες οτι ο κοσμος θελει απλα να ακουει κατι με συναισθημα και μουσικοτητα? Οσες ασκησεις και να κανει ο Ματθαιος (και ο Django εδω που τα λεμε, αλλα αυτο ειναι για αλλο thread...), εχει ξεχασει κατι πολυ σημαντικο: δεν χρειαζεσαι πολλα για να πεις μια ωραια ιστορια. Less is more ειναι το μυστικο αλλα οταν ολοι θελουμε να γινουμε πρωτα καθηγητες και μετα καλλιτεχνες, δεν ειναι παραλογο που ξεχνιεται.