makam

Καλησπέρα σε όλους. Μετά από απουσία 3 ημερών από το forum, αναγκάστηκα να διαβάσω σχεδόν 15 σελίδες, γιά να δω που έχει φτάσει το θέμα. Λοιπόν γιά να πώ μιά τελευταία γνώμη, που θα την στηρίξω στη δική μου εμπειρία, έχοντας την ιδιότητα του επαγγελματία μουσικού, και δασκάλου, όχι πως η γνώμη μου μετρά περισσότερο από κάποιων άλλων. Θα συμφωνήσω στα περισσότερα, με τις γνώμες των lamprosgg, JIMMYPAP και πολλών άλλων, όπως θα διαφωνήσω με τις γνώμες των περισσοτέρων. Ολοι συμφωνούμε πως η μουσική είναι τέχνη του ήχου, με 1ο και καλύτερο εργαλείο το αυτί. Ολα τα υπόλοιπα, κιθάρες, μαγνήτες, πιάνα, σαξόφωνα, έπονται. 'Οπως και όλοι συμφωνούμε πως ο λόγος είναι κι αυτός τέχνη, που εκφράζεται με την ομιλία και ακοή, έχοντας 1ο και καλύτερο εργαλείο το αυτί και το στόμα, (και με κάποιες εξαιρέσεις, και τις κινήσεις). Γιά καλή μας τύχη, μαθαίνουμε τον λόγο "από κούνια", και έχοντας την τύχη να μεγαλώνουμε και να ζούμε σε μία κάπως ανεπτυγμένη χώρα, χωρίς να το καταλάβουμε, έχουμε μάθει και να διαβάζουμε και να γράφουμε. Φανταστείτε τώρα, πόσοι από εσάς, θα είχαν γράψει και απαντήσει σε αυτό το forum, αν δεν ήξεραν αυτό το απλό και ευνόητο, που λέγεται "γραφή και ανάγνωση". Και δεν θα αμφέβαλε κανείς ίσως, γιά τη ρητορική σας ικανότητα, όπου πραγματικά μπορεί να υπήρχε περίσσιο ταλέντο, και κάθε σας ομιλία, θα μαγνήτιζε τα πλήθη...... Καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ. Πάμε τώρα πίσω στη μουσική. Φανταστείτε, όλη αυτή τη μουσική που γράφτηκε πρίν από 100, 200, 300 χρόνια......, (ή μήπως δεν θα μπορούσατε να τη φανταστείτε καν), εαν δεν είχε καταγραφεί, αλλά θα περνούσε από γενιά σε γενιά, μέσα από την ακουστική μνήμη καί μόνο. Πόσα σπουδαία έργα θα είχαν ξεχαστεί, και άλλα πόσα θα είχαν φτάσει αλλιωμένα στις μέρες μας, (με τη μέθοδο του "σπασμένου τηλεφώνου"), ενώ άλλα θα είχαν διά παντός χαθεί, λόγω έλειψης "μνήμης". Εδώ έρχεται να συμπληρώσει το κενό, ο γραπτός μουσικός λόγος, με τις όποιες ατέλειές του, όπου σαν ζωντανή γλώσσα που είναι (η μουσική), θ' αλλάζει και θα προσαρμόζεται στη εκάστοτε εποχή και την τεχνολογία της. Αυτά όσον αφορά την μουσική σημειογραφία, και γραφή και ανάγνωση παρτιτούρας. Τώρα να γυρίσω στη μουσική θεωρία. Η θεωρία εξυπηρετεί την επικοινωνία ανάμεσα στούς μουσικούς, όπως και την ανάλυση αυτών, που ακούμε, παίζουμε, ή συνθέτουμε. Αλοίμονο σε αυτούς που παίζουν ή συνθέτουν, αυτά που υπαγορεύει η θεωρία, και μόνο. Οχι, η θεωρία απλώς έρχεται αργότερα, να "εξηγήσει" το σύστημα που χρησιμοποιούμε, και να δημιουργήσει κοινά θεμέλια, σε αυτό που λέμε, Μουσικός Λόγος. Πως θα σας φαινόταν, να δίνω κάποια διάλεξη, και στις σημειώσεις που θα έδινα στους ακροατές μου, το κείμενο με τον τίτλο της διάλεξης, ήταν: "Η ιπαρξιακαίς ανησιχείες του νεοέλινα τον 21ο εόνα". Αμέσως θα καταλαβαίνατε πως κάτι δεν πάει καλά. Δεν κατέχω τον κώδικα, άρα η γραπτή μας τουλάχιστον επικοινωνία θα πάσχει. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με τη δυτική μουσική θεωρία. Το μαθαίνεις, και δεν ασχολείσαι πιά μαζί του. (αναφέρω δυτική, γιατί στις μέρες μας, αυτό είναι το επικρατέστερο σύστημα, σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Ακόμα και στην Ινδία, που έχω παίξει και συνεργαστεί με κάποιους "απίστευτους" μουσικούς, γνωρίζουν λίγο, τη δυτική θεωρία, γραφή και ανάγνωση). Καταλήγω λέγοντας, πως είναι πρώτα εσωτερική ανάγκη, και αν κρίνω από εμένα, μιά συνεχής "περιέργεια", που με έκαναν να μάθω τη θεωρία της μουσικής , και όχι μόνο, και με έχει βοηθήσει αφάνταστα όλα αυτά τα χρόνια, να γίνω καλύτερος "αυτοδίδακτος" μουσικός - αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ. Πιστέψτε με, καμμία γνώση, δεν στέρησε το ταλέντο από αυτούς που το έχουν. Φιλικά makam

Τα (1) και (3) είναι παρόμοια, με το (3) να είναι πιό πρόσφατο, και μάλλον πιό εύκολο να το βρεί κανείς. Τα (2), είναι κανονικές μέθοδοι γιά την θεωρία της μουσικής, και απαιτούν κάποιο πιό "σοβαρό" διάβασμα. Βοηθούν και οι ασκήσεις που περιέχουν. Αν υπάρχει και δάσκαλος, τότε το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα καλύτερο, και γρηγορότερο.

Λοιπόν, σε θεωρητικό πάντα επίπεδο, έχουμε και λέμε: 1) "Εισαγωγή στη μουσική" του Otto Karolyi. (Ισως το πιο σφαιρικό βιβλίο γιά την γνωριμία με τη μουσική, που ξεκινά από την στοιχειώδη θεωρία- ήχος, ρυθμός, σημειογραφία, αρμονία, αντίστιξη, φούγκα, ανάλυση των διαφόρων μουσικών μορφών, οργανογνωσία και βασική ενορχήστρωση, σολφέζ). 2) "H κλασσική θεωρία της μουσικής" του Γιώργου Διαμαντή, και "Τα θεωρητικά της μουσικής" του Μανώλη Καλομοίρη (απλά και περιεκτικά βιβλία, γιά την γνώση της μουσικής θεωρίας). 3) "Ατλας της μουσικής" Ι τόμος του Ulrich Michels. (πολύ περιεκτικό, ότι περίπου και το βιβλίο του Otto Karolyi). 4) "The jazz theory" του Mark Levine. (πολύ ενημερωτικό, για αυτούς που θέλουν να εντρυφήσουν στη θεωρία της jazz, και τον αυτοσχεδιασμό, αλλά με προυπόθεση την στοιχειώδη γνώση της θεωρίας). 5) "The jazz language" του Dan Haerle. (πολύ περιεκτικό και σύντομο βιβλίο, για την οργάνωση και κατανόηση της jazz μουσικής, και όχι μόνο, αλλά κι εδώ με προυπόθεση την στοιχειώδη γνώση της θεωρίας). 6) "The advancing guitarist" του Mick Goodrick. (πρόκειται για μία κιθαριστική προσέγγιση της θεωρίας, αρμονίας και του αυτοσχεδιασμού, με πρωτότυπες ιδέες και σχόλια, γύρω από την τεχνική και την μελέτη, αλλά απευθύνεται, στους γνώστες της θεωρίας). Σίγουρα αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν και κάποια άλλα βιβλία, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσες να ξεκινήσεις με τα (1), (2), ή (3), και στην πορεία ανάλογα με την πρόοδο σου, να περάσεις στο επόμενο επίπεδο. Πιστεύω να σε βοήθησα λίγο, καλή μουσική αναζήτηση. makam

Καλησπέρα. Εγώ χρησιμοποιώ αυτά, http://www.pickguardian.com/pickguardian/Images/Pickguardian%20Neck%20Radius%20Gauges.pdf τα οποία έχω πλαστικοποιήσει, και κάνουν για όλες τις κιθάρες που έχω.

Και επίσης η Heritage(USA), αλλά και η Framus(Germany), το χρησιμοποιούν στο σετάρισμα των μπράτσων τους.

Δείτε τι πουλάει ο George Benson. Τι λέτε μαζευόμαστε να πάρουμε τίποτα !!!! :-\ http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++23+&refno=++718312&saletype= http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++22+&refno=++718309&saletype http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++24+&refno=++718317&saletype= http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++25+&refno=++718313&saletype= http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++21+&refno=++718311&saletype= http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++20+&refno=++718308&saletype= http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++19+&refno=++718306&saletype=

Είχα τη χαρά να δω ζωντανά, και να γνωρίσω τον Charlie Hunter, πριν απο περίπου 8 χρόνια ,όταν είχε παίξει στο 'Hi Hat', εδώ στην Αθήνα, με το τρίο του, και πραγματικά γκρούβαρε. Θυμάμαι τότε έπαιζε με ένα rotosphere, που του έδινε τον ήχο 'hammond'. To 'κακο' μ'αυτόν είναι ότι ταυτόχρονα μπορεί να παίζει συγχορδίες, μπασογραμμή, και μελωδία!!!!!

Φιλε alter ποιό χειροποίητο σκάφος έχεις; makam

Απάντηση στον takisdim1984. Καλησπέρα. Διαβάζοντας αυτά που ανέφερες γιά μένα, στην αρχή σκέφτηκα να μην απαντήσω, μιάς και σ'ένα forum μπορεί ο οποιοσδήποτε ανώνυμος, να πεί οτιδήποτε γιά κάποιον, και να μη τρέχει και τίποτα. Ομως μετά από την προτροπή ενός από αυτούς τους 'άχρηστους της μελλονικής γενιάς', (βλέπε, μαθητές μου), αποφάσισα να απαντήσω. Φίλε takisdim1984, δεν θα μιλήσω γιά τους 'Τουλιάτους και Φακανάδες' μιάς και δεν γνωρίζω το έργο τους. Οπως ίσως ξέρεις, στην ελεύθερη αγορά, 'ουδέν μονιμώτερο του προσωρινού', το οποίο σημαίνει πως, αν κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του, το ίδιο το σύστημα τον απορρίπτει, πόσο μάλλον στίς μέρες μας που ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, καί εγώ σαν μουσικός live, αλλά και με προσωπική δισκογραφία, εκτείθεμαι συνεχώς στο κοινό, και στους ακροατές, και αυτοί κρίνουν. Ούτε αυτοχρήστηκα μέντορας, αλλά ουτε και θεωρώ πως είμαι. Κάνω τη δουλειά μου, την οποία αγαπώ πολύ, εδώ και περίπου είκοσι χρόνια, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνέπεια, χωρίς να κρύψω το παραμικρό απο τους μαθητές μου. Βλέπεις έμαθα από μικρός, ότι η γνώση πρέπει να μοιράζεται. Και το έμαθα από την καλή , και την κακή, ύστερα από την πολύ κακή εντύπωση που μου έκανε ο πρώτος μου δάσκαλος, έπειτα απο ερώτησή μου: η D dorian και η D aeolian, πως κολλάνε στο συγκεκριμένο κομμάτι; γύρισε σαστισμένος (μη ξέροντας τι του λέω), και μου λέει: από που κλάνει το μπαρμπούνι; Αισθάνθηκα τόσο άσχημα, όχι γιατί δεν ήξερε, αλλά γιατί προσπάθησε να μεταφέρει το δικό του πρόβλημα (άγνοια), σε μένα. Ενα 'δεν γνωρίζω' θα ήταν πιό τίμιο. Το ίδιο και 'συ, θα μπορούσες να πείς πως δεν σου αρέσει το παίξιμό μου, ή η μουσική μου, (γούστα είναι αυτά), αλλά όχι ότι πήρα και άτομα στο λαιμό μου. Απ' ότι καταλαβαίνω από αυτά που γράφεις, δεν έχουμε γνωριστεί, ούτε μάλλον έχεις έρθει ποτέ σε μαθημά μου, ώστε να σ'έχω απογοητεύσει τόσο. Χρησιμοποιείς λόγια άλλων, που 'άκουσες', και φαίνεται πως κάποιοι, σ'έχουν 'πείσει' γιά μένα. Μάθε πως έχω διδάξει πολλές εκατοντάδες μαθητών αυτά τα χρόνια, όπου πολλοί απο αυτούς παίζουν σήμερα σε μεγάλες σκηνές ή κλάμπ, και τους θαυμάζω, και χαίρομαι πολύ να τους βλέπω. Μα πάνω απ'όλα έχω προσπαθήσει να διδάξω, και να μεταφέρω το 'ήθος' που απο μόνη της έχει η μουσική, και που μάλλον δεν έχεις αντιληφθεί. Υ.Γ. Αλήθεια ποιός είναι (ήταν) ο δάσκαλός σου; Μάκης Αμπλιανίτης

Η Epiphone Broadway απ'ότι ξέρω είναι 17", και είναι μία απομίμηση της Gibson L5. Οσο γιά το αν είναι ή όχι άβολη, θα σου πω πώς είναι θέμα συνήθειας. Κατά τη γνώμη μου, και οι τρείς τύποι (16", 17", 18"), είναι πολύ πιό βολικοί σε σχέση με μία ακουστική dreadnought, λόγω του ότι είναι πιο στενές. Η 18άρες ίσως να μη βολέψουν τόσο αυτούς που είναι κάτω από 1,70. Και φυσικά η τοποθέτηση του δεξιού χεριού σ'αυτές τις κιθάρες είναι απόλαυση, μιάς και στηρίζεται το πάνω μέρος του βραχίονα σωστά. Από τις γνωστές μάρκες, 18άρα είναι μόνο η Gibson super 400, και η Heritage super eagle, που είναι και πανάκριβες. Εξ ου και η ονομασία 'super', λόγω μεγέθους. Πάρε μία κιθάρα που να σε βολέυει, και να σου αρέσει ο ήχος , και όταν θα αποκτήσεις απαιτήσεις, ασχολείσαι με μεγέθη ξύλα και τα συναφή. makam

Στα σκάφη ισχύει περισσότερο το, 'όσα δίνεις, τόσα πέρνεις', απ'ότι στις μασίφ κιθαροκατασκευές. Οι λεγόμενες carved top, είναι πραγματικά επίπονες στην κατασκευή τους,( από ένα χονδρό κομμάτι spruce, σκάβουν λίγο λίγο με το χέρι ,μέχρι να δώσουν το τελικό καμπύλο σχήμα του καπακιού), γι αυτό και κοστίζουν τόσο πολύ. Οι υπόλοιπες archtop, έχουν κατασκευή laminate, όπου εδώ χάνονται τα 'λεπτά' ακουστικά χαρακτηριστικά του ήχου, αλλά κερδίζεις σε αντοχή στίς αυξομειώσεις της θερμοκρασίας και της υγρασίας, και των μικροχτυπημάτων που ταλαιπωρούν ένα όργανο. Αξιοπρεπείς laminate κατασκευές, θα πάρεις από τους: (η σειρά είναι από το πιό φθηνό, στο πιό ακριβό) IBANEZ σειρά Artcore (στιβαρή κατασκευή, καλούτσικοι μαγνήτες και hardware, όμως λιγάκι επιρρεπείς στο feedback) EPIPHONE σειρά Joe Pass-Broadway κλπ (μέτρια κατασκευή και μαγνήτες, που όμως δεν ενοχλεί κάπου. Λόγω της μαμάς Gibson, καταφέρνουν καί έχουν 'ήχο', και πάλι όμως λιγάκι επιρρεπείς στο feedback) YAMAHA σειρά AEX 1500 (καλές κατασκευές, αλλά πολύ επιρρεπείς στο feedback) IBANEZ σειρά George Benson-Pat Metheny (πολύ καλές κατασκευές, με ποιοτικά υλικά, ήχος χωρίς έντονο χαρακτήρα) GIBSON σειρά Herb Ellis- ES 175 (πολύ στιβαρές κατασκευές, με ποιοτικούς μαγνήτες και hardware, η αίσθησή τους σε πάει πίσω, και στο άγγιγμα ,και στον ήχο,τότε που έπαιζαν τα 'θηρία', με αυτά τα όργανα- Joe Pass, Herb Ellis, Jim Hall, Pat Metheny κλπ. Μειονέκτημα η ακριβή τιμή, αλλά στην Gibson πληρώνεις το όνομα, και κατά συνέπεια την υπεραξία του, που μεταφράζεται σε: 'δεν χάνω ποτέ τα λεφτά που έδωσα') Αξιοπρεπείς carved top κατασκευές, θα πάρεις από τους: STANFORD-FURCH σειρά Manhattan- A17 (πολύ καλές και ελαφριές κατασκευές, μέ έμφαση στόν ακουστικό χαρακτήρα, πού έχουν 'δικό' τους όμως ήχο). EPIPHONE σειρά Elitist (πολύ καλές αμερικάνικες κατασκευές, όμως με όχι ξύλα και υλικά Α' διαλογής, 'οπως η μαμά) HERITAGE σειρά Eagle, Eagle classic, Golden Eagle, Super Eagle (παρα πολύ καλές κατασκευές, εφάμιλλες, αν όχι ανώτερες, από τις αντίστοιχες Gibson. Φτιάχνονται από τα παλιά μαστόρια της Gibson στο Kalamazoo, σε τιμές κάτω από τη μέση, απ'ότι δινεις γιά μία αντίστοιχη Gibson, μέ εκπληκτικό ήχο και αίσθηση) GIBSON σειρά L4- L5- Le Grande- Super 400 (Το βαρύ πυροβολικό, αυτό που λέμε 'σκάφος', και στον ήχο ,και στην όψη, αλλά και στα χρήματα που δίνεις. Ισως εδώ ταιριάζει πιό πολύ ο όρος 'βαπορίσια'. Ηχος και αίσθηση πραγματικού σκάφους, με άμεσες νύξεις Wes Montgomery- Kenny Burrell- George Benson, από το πρώτο ακόρντο) Υπ' όψιν πιό πάνω αναφέρω, κιθάρες που μπορείς να βρείς και να ακούσεις, γιατί υπάρχουν ακόμα ένα σωρό, μικροί κατασκευαστές, με εκπληκτικές κατασκευές γιά όλα τα βαλάντια.(εδώ πραγματικά λείπει από το noiz, το προηγούμενο link με τους 'κατασκευαστές', που βοηθούσε πολύ την αναζήτηση. Η συμβουλή μου. Ακουσε κάτι πριν το πάρεις. Θα βρείς αξιόλογα όργανα στα λεφτά που διαθέτεις. Έχε στο μυαλό σου ένα cd, ενός κιθαρίστα που σε 'φτιάχνει' ,και προσπάθησε να πάρεις κάτι, που έστω και λίγο, θα προσεγγίζει αυτό τον ήχο. Βέβαια μη ξεχνάμε, πως ο άλλος μισός ήχος, κρύβεται στον ενισχυτή, αλλά αυτό είναι ένα άλλο πολύ σημαντικό κεφάλαιο, που συζητάμε στην πορεία. Καλή τύχη makam

Καλησπέρα κι από μένα. Μετά από χρόνια συνήθειας με το noiz, νιώθω λίγο έξω απ'τα νερά μου με το νέο interface. Επίσης θα ήθελα να μάθω αν καί από που, θα μπορούσα να δω τα topics:κατασκευαστές-αντιπρόσωποι-harmony central news, tests, κλπ, που υπήρχαν στο παλιό noiz,και πιστεύω ήταν χρήσιμα. Τις ευχές μου γιά καλή συνέχεια. makam

Αφορμή γι αυτό το θέμα στάθηκε η συναντησή μου, με μία Gibson Les Paul Custom. Εξυπηρετώντας ένα μαθητή μου, αποφασίζω να πάω να δώ μία Les Paul Custom, που βρήκε στην 'χρυσή ευκαιρία' αυτής της εβδομάδος. Η τιμή ήταν πραγματική ευκαιρία στα 1300 ευρώ γιά μοντέλο του 2003. Παίρνω λοιπόν εγώ τηλ. τον πωλητή, γιά να τον ρωτήσω κάποιες λεπτομέρειες, όπου μεταξύ άλλων, μου λέει πώς πρόκειται γιά μία αμερικάνικη Custom, μαύρη, που όμως είχε αλλάξει τους μαγνήτες, και δεν είχε την original σκληρή της θήκη. Σκέφτομαι πως ακόμα κι έτσι, είναι πολύ καλή η τιμή, και με λίγα παραπάνω χρήματα, αλλάζεις τους μαγνήτες, και παίρνεις και μία original θήκη. Την επόμενη μέρα, βρίσκομαι σ'ένα studio κάπου στο Περιστέρι, (όπου είχε αφήσει ο ιδιοκτήτης την κιθάρα) και με την πρώτη ματιά ,αντιλαμβάνομαι πως πρόκειται γιά μαιμού. Η κιθάρα έγραφε κανονικά Gibson στο headstock, και μάλιστα με mother of pearl, όπως είναι στις γνήσιες, το serial number στην πίσω πλευρά, ήταν το κλασικό με τα 8 νούμερα, όπου η χρονολογία με βάση το πρώτο και πέμπτο ψηφίο έδειχναν καθαρά πως πρόκειται γιά μοντέλο 2003. (0xxx3xxx). Επίσης υπήρχε η στάμπα στο ξύλο 'made in usa',_αλλά γιά κάποιον που ξέρει, όλα τα υπόλοιπα , έδειχναν Ασία. (υπ'όψιν ,έχω εντρυφήσει εδώ και πολλά χρόνια στις Gibson). Κάποιες λεπτομέρειες: Το binding στο headstock ήταν παχύτερο. Τα blocks στην ταστιέρα ήταν πλαστικά, και όχι mother of pearl. Η ταστιέρα ήταν από rosewood, και όχι από έβενο, όπως συμβαίνει με την γνήσια Les Paul Custom. Παρ'ότι εκείνη τη στιγμή 'τα πήρα', με την κοροιδία, και τα έψαλλα ένα χεράκι στον πωλητή, σκέφτηκα τι χαμός πρέπει να γίνεται με απομιμήσεις σε όργανα τύπου Fender, που είναι ακόμα πιο εύκολο να αντιγραφούν. Χρειάζεται πολύ προσοχή πιά, στήν αγορά κάποιας τέτοιας επώνυμης κιθάρας, και καλό είναι όταν πρόκειται να επενδύσετε ένα μεγάλο ποσό σε αυτά , και δεν είσθε γνώστης, η 100% σίγουρος, να ζητάτε τη βοήθεια κάποιου που να ξέρει. Φυσικά καταλαβαίνετε τι μπορεί να συμβεί με αγορές μεταχειρισμένων μέσω internet!!!!! Φιλικά makam

Να'σαι καλά...... Χρόνια είχα να γελάσω με "μουσικό". Υ.Γ. Η Πάνια δεν τον έχει ανακαλύψει ακόμα;

Ωραία όλα τα παραπάνω!!!! Μήπως να δοκίμαζες να αλλάξεις χορδές. Μπορεί να έπεσες σε ελλατωματικό σετ. Εχει συμβεί, και μάλιστα σε πολύ γνωστή μάρκα. makam

Γιά ρίξτε μιά ματιά σε αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα βιντεάκια της Gibson, γιά την κατασκευή μιάς κιθάρας ES (electric spanish) makam http://www.gibson.com/_microsite/electricspanish/memphisVids.html

Πειραματίσου λίγο με διαφορετικά πάχη, καί σχήματα πέννας. Θα δείς ότι η πέννα ειναι το πιο "άμμεσο" equalizer. Αν έχεις πρόχειρη μία ακουστική ή κλασσική κιθάρα, θα εκπλαγείς απο το αποτέλεσμα. Το ίδιο ισχυει και γιά την ηλεκτρική φυσικά, αλλά εκεί μπαίνουν και άλλοι παράγοντες (compression, eq, και γενικότερα εφφέ που χρησιμοποιείς).

Με γειά την κιθάρα. :lol: :lol: Πράγματι η SAGA αυτή τη στιγμή, παρ'ότι κινέζικη, "δεν παίζεται". Αλήθεια ποιός φέρνει BLUERIDGE στην Αθήνα;

Πράγματι STUDIOM13, δεν έχω το RMX, αλλά την απλή έκδοση του stylus,γιαυτό δεν μπορούσα να βρώ τα 2 αυτά πλήκτρα. Πιστεύεις αξίζει η αναβάθμιση στο RMX, η ηχητικά κινείται στο ίδιο επίπεδο? Σ'ευχαριστώ για την γρήγορη απαντησή σου. makam

White noise έγραψε: Το stylus έχει τα πάντα...(είπαμε μπορείς να αφαιρέσεις οτι θέλεις από μια λούπα για να ακούγεται πιο απλή) επίσης έχει δυο πλήκτρα που λέγονται half και double, Συγνώμη, που τα έχει αυτά τα πλήκτρα το stylus ????[/u]

Σε μία πρόχειρη έρευνα αγοράς που έκανα, βρήκα τα : ΑKG K 141studio (100 euro) AKG K 141 monitor (77 euro) AKG K 171 studio (119 euro) AKG 240 studio (119 euro) AKG K 240 monitor (85 euro) AKG K 271 studio (149 euro) AKG K 401 (88 euro) BEYER DT 770 pro (139 euro) BEYER DT 990 pro (139 euro) Με βάση κατά νου ότι θα χρησιμοποιηθούν μόνο γιά μίξεις, (ήδη έχω ακουστικά κλειστού τύπου γιά studio), καί θα φορεθούν κάποιες φορές γιά αρκετές ώρες,(άρα να είναι καί λιγάκι ξεκούραστα), καί δεν θα ήθελα να ξεπεράσω τα 150 euro, τότε τι παίρνω?????? makam

Γειά χαρά, Θα ήθελα τη γνώμη των εμπειρότερων, μιάς και ψάχνω γιά ζευγάρι ακουστικών που θα με βοηθούσε στην μίξη. Τα monitors υπάρχουν ,μα θέλω τα ακουστικά σαν "δεύτερη γνώμη", στίς μίξεις μου. Κυκλοφορούν πολλά μοντέλα, καί θα ήθελα να μου προτείνετε κάποια γι αυτό τον σκοπό που τα θέλω. Ανάμεσα σ'όλα ,δεν θα έλεγα όχι σε κάποια πρόταση "value for money". makam

O.K. Με τη λογική αυτή, προτείνω από δώ καί μπρός να μη λέει καθένας τη γνώμη του, αλλα να παραθέτει τα τεχνικά χαρακτηριστικά. Καί τώρα που το σκέφτομαι....., μήπως πρέπει να καταργηθεί από το noiz, η στήλη των test. Διότι δεν έχει νόημα να υπάρχει, εφόσον η γνώμη κάποιων εδώ μέσα είναι τελικά πιό "υποκειμενική", από κάποιων άλλων. φιλικά, makam

Είχα την ευκαιρία να έχω γιά αρκετό καιρό στο δικό μου studio, τα ΒΧ 8 της M Audio, καί τα Truth B2031A της Behringer. Το αποτέλεσμα μετα από πολύωρη ακρόαση, καί την ηχογράφηση καί μίξη ενός live jazz project, ήταν τελικά να δώσω πίσω τα M Audio, καί να κρατήσω τα Behringer. Η διαφορά τους φαίνεται από την πρώτη ακρόαση, με σαφή υπεροχή των Behringer. Είναι πιό ισοροπημένα ,πιό ξεκούραστα στα μεγάλα session, καί πιό δυνατά. Αν λάβουμε υπ'όψιν καί την λίγο χαμηλότερή τους τιμή, μιλάμε γιά το best value for money, αυτή τη στιγμή στα monitors αυτής της κατηγορίας. Νά'στε όλοι καλά, makam

Παιδιά, κι εγώ μέσα. Μου άρεσε πολυ η ιδέα. Μπράβο !!!!! makam.