makam

Μα καλά, πόση ώρα τους πήρε να σχεδιάσουν αυτό το pickguard???? https://www.gibson.com/en-US/p/Electric-Guitar/Victory-Figured-Top/Iguana-Burst

Θρύλος! Είναι ωραίο ν΄ακούς τις ιστορίες από τον ίδιο τον καλλιτέχνη, γιατί όταν τις ακούς αργότερα από τον τύπο και τα media είναι συνήθως με σάλτσα και με υπερβολές.. Μου άρεσε η ιστορία που κόλλησε το μπράτσο με το σώμα και για το πως έκανε την fender, set neck από bolt on?.

Όχι δεν είναι vintage. Ήταν απλά, καλά εργαλεία για τη δουλειά - που την έκαναν όλα αυτά τα χρόνια σωστά και με το παραπάνω. Δεν είμαι συλλέκτης τεχνολογικών gadgets οπότε δεν έχω κάποιο δέσιμο μαζί τους, εκτός από το περιεχόμενο των σκληρών που περιέχουν ηχογραφήσεις, takes που δεν μπήκαν, ηχητικούς πειραματισμούς, γενικά μουσικά πράγματα...

Καλό αποκαλόκαιρο, που λένε!! Εχω 2-3 παλιούς υπολογιστές και επειδή πιάνουν χώρο και όλα αυτά τα χρόνια δεν χρειάστηκε να τους επαναλειτουργήσω, αναρωτιέμαι τι να τους κάνω... Κάποιοι από αυτούς περιέχουν δισκογραφικά projects τα οποία κατά κάποιο τρόπο τα έχω σώσει, άλλα σε DVDr, άλλα σε external HD, και αυτός ήταν και ο λόγος που τους έχω κρατήσει έως τώρα. Ξέρω την εύλογη απάντηση 'στείλε τους στον LK', για τη συλλογή του, αλλά αναρωτιέμαι: α)Να τους κρατήσω ως έχουν μήπως κάποτε θελήσω να ανοίξω κάτι? (αν ήταν θα είχε συμβεί...) β)Να βγάλω όλους τους σκληρούς, να τους αποθηκεύσω και να πετάξω όλα τα υπόλοιπα? γ)Να βγάλω σκληρούς - DVD writers - CDrom - floppy, και να πετάξω το κουτί με τα υπόλοιπα σέα που έχει μέσα? δ)Να τους χαρίσω κάπου? (μιλάμε ίσως το πιό άχρηστο δώρο) ε)Να τους πάω για ανακύκλωση? Ακούω γνώμες.

Αυτό είναι διακοπές για μένα. Να δω και να νιώσω κάτι καινούργιο ακόμα κι αν έχει κόπο!

Με ξεκουράζει αυτό που με 'κουράζει' και αν μέσα σε αυτό υπάρχει και λίγη ή πολύ περιπέτεια, τότε ακόμα καλύτερα. Ίσως να είμαι λίγο 'περίεργος' με την γενική τάση... Εδώ και αρκετά χρόνια έχω πάψει να ψήνομαι κάτω από τον ήλιο με το πρόσχημα του μπάνιου και 'τι ωραία που περνάμε στη θάλασσα' πέντε ώρες. Απλά γιατί το βαριέμαι? Άσε που θεωρώ ότι οι ώρες 13.00 - 18.00 σε ένα νησί, είναι νεκρές ώρες. Να γυρνώ στη ζέστη, με κουράζει, να χωθώ σε ένα καφέ για να περάσει η ώρα, δεν έχει νόημα, το κάνω παντού. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψω, να προετοιμάσω, να ξοδέψω για κάτι τέτοιο. Να πάω για ύπνο μεσημεριάτικα, πάλι δεν έχει νόημα. Έμενα και στο σπίτι... Τις διακοπές επίσης στα super all inclusive 5άστερα, τις έχω ζήσει σαν μουσικός που έχει κάνει σεζόν και πάλι μετά από λίγες ημέρες βαριέμαι. Το προηγούμενο καλοκαίρι είχα την ευκαιρία, αφού δεν υπήρχαν συναυλίες και project στον ορίζοντα, να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι διαρκείας. 20 ημέρες πριν την αναχώρηση τα οργάνωσα όλα, χωρίς οργανωμένα group και άλλα τέτοια συναφή. Βέβαια έχω προηγούμενη εμπειρία από ταξίδια περιπέτειας και έτσι κατάφερα να φύγω για 36 ημέρες, κάτι που είχα να το κάνω, από τότε που έκανα το Everest base camp, αρκετά χρόνια πίσω. Στο 2ο μισό του ταξιδιού, αυτό που είχε και την περιπέτεια, ήμουν ολομόναχος! Η εμπειρία δεν περιγράφεται!!! Οταν επέστρεψα ήμουν τόσο γεμάτος και με ένα χαμόγελο μέχρι εκεί, κάτι που κράτησε για αρκετούς μήνες. Ήταν μάλιστα αρκετές οι φορές που ξυπνούσα με μια αίσθηση ευτυχίας, αφού μέρος και εικόνες από το ταξίδι με συντρόφευε και στον ύπνο μου. Α, να μη το ξεχάσω. Το κόστος ήταν πολύ μικρότερο από το αντίστοιχο κόστος σε ένα Ελληνικό νησί για τις αντίστοιχες ημέρες!! Η ζωή είναι μικρή για να αναβάλλουμε όλα τα όμορφα για 'του χρόνου' - για όταν θα 'βγούμε στη σύνταξη' κλπ. Μια πολύ-πολύ μικρή ιδέα μέσα από τις εικόνες... Ταυλάνδη Βιετνάμ Νεπάλ Annapurna -Himalaya Tilicho lake 5025m Thorang La Pass 5416m (Εδώ ήταν η μοναδική φορά που την 'άκουσα' λίγο, αφού έπιασε μια ξαφνική χιονοθύελλα με ομίχλη και υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες και έπρεπε να κατηφορίσω αμέσως σε χαμηλότερο υψόμετρο, αφού σε λίγο τα σκέπασε όλα το παγωμένο χιόνι!!)

Άλλο ένα κιτς υπερθέαμα, τα πάντα όλα, ο ορισμός του super market! Από το playback των Gojira, -που ήταν χάλια σαν θέαμα, με τις ψέυτικες βαρκούλες να περνάνε από κάτω και φλόγες, πολλές φλόγες. Ζούμε την εποχή της φλόγας! Σε όλα τα live τα groups βγάζουν φλόγες και πυροτεχνήματα, έλεος πιά!! -μέχρι την τάχα μου απελευθερωμένη απόδοση του μυστικού δείπνου? Έχει χαθεί η ουσία και το μέτρο και μαζί με αυτά η απλότητα και αμεσότητα. Άλλο ένα συνονθύλευμα εικόνων και ήχων που στο τέλος δεν σου έχει μείνει τίποτα. Να μη μιλήσω για το αθλητικό ιδεώδες, με πρωταγωνιστές τις φαρμακοβιομηχανίες!

Γενικά αντιπαθώ τις φούξια, καναρινί, πράσινες κλπ κιθάρες, ιδίως αυτές των 80's! Επίσης τις τιγρέ, λεοπαρδαλέ, φλαμπέ κιθάρες! Επίσης τα μυτερά headstock του τύπου 'θα σου βγάλω τ' άντερα'! και επίσης τις τύπου Floyd Rose γέφυρες!

Και φυσικά μέχρι να την πας στον οργανοποιό, χαλάρωσε τις χορδές για να μην υπάρχει μεγάλη τάση...

To amplitube μου ακούγεται λίγο καλύτερα. Πιό καλές δυναμικές και ξεχωρίζει η 'χορδή' (snap) λίγο καλύτερα, στα συν επίσης και η παραμετροποίηση του!

Πολύ κρίμα! Στην κυριολεξία έχει παίξει 'με όλους'...

Τώρα άρχισα να φτιάχνομαι ακόμα πιο πολύ!!!

Φωτιές που μου άναψες τώρα...

Ωραίο το βίντεο και οι χώροι του παρ' ότι πηγμένοι σε θήκες κι ενισχυτές, μου έβγαζαν μια θαλπωρή και ζεστασιά! Άνετα ζούσα στον χώρο του. Για τις κιθάρες και τους ενισχυτές όλα καλά και γνωστά, αυτό όμως που μ' εντυπωσίασε πιό πολύ ήταν όλες αυτές οι φωτεινές διαφημίσεις, άλλες με neon άλλες όχι που υπήρχαν στον χώρο!!! Που βρίσκουμε κανά τέτοιο κι ας μην είναι vintage, ας είναι reissue?

'Το μόνο που με στεναχωρεί όταν θα φύγω από αυτόν τον κόσμο, είναι που η γυναίκα μου θα πουλήσει τις κιθάρες μου στην τιμή που τις έχω πεί ότι τις πήρα'? Πέρα από την πλάκα, τα αντικείμενα είναι για να περνάμε εμείς καλά όσο ζούμε και τα χρησιμοποιούμε. Στους όποιους κληρονόμους συνήθως δεν λένε τίποτα οπότε καλα κάνουν και τα χαρίζουν-πωλούν και αν πρόκειται για χαμηλής αξίας - πετούν. Δεν με νοιάζει που θα καταλήξουν οι όποιες καλές-αγαπημένες κιθάρες μου, αλλα θα ήθελα να πάνε σε παίκτες και όχι σε συλλέκτες. Ευτυχώς ο γιός μου παίζει και αυτός οπότε θα τη βρεί την άκρη. Τώρα κάτι βιβλία-περιοδικά-βινύλια-cd-ρολόγια κλπ, δεν με νοιάζει καθόλου μα καθόλου όμως τι θα γίνουν!

...των ημερών

Ακριβώς αυτό ετοιμαζόμουν να πω αλλά το έγραψε ο SF. Δυστυχώς για να σε πάρει κάποιος στα σοβαρά, πρέπει εκτός από το να παίζεις καλά, να έχεις καλό-επαγγελματικό ήχο, να έχεις ετοιμάσει το υλικό σου χωρίς κενά, να έχεις ευελιξία στο ρεπερτόριο εφ' όσον παίζεις covers, να έχεις κάποια αξιοπρεπή όργανα και όχι κλασσική κιθάρα από το Lidl, και πρωταρχικά να είσαι ντυμένος καλύτερα από το κοινό που ήρθε να σε δεί, σαν να παρουσίαζες τη δουλειά σου σε κάποιο μεγάλο stage! Στην περίπτωση του βίντεο, ο μουσικός φαίνεται σαν να γύρισε απ' τη λαική... Στο live ότι κι αν είναι αυτό, 'πουλάμε' ήχο και εικόνα!

Μερικά μουσικά

? Μιλάμε η πιό αστεία-ανατρεπτική δημοπρασία ever! Πιό 'πεταμένα λεφτά' πεθαίνεις. Ούτε ο ίδιος ο Knopfler δεν θα μπορεί να το πιστέψει. Έβαλε σ' ένα απόγευμα περίπου 10 μύρια στην τσέπη! Μαγκειά του!!!!!