makam

Μπράβο Νάσο, απίστευτη φαίνεται η κιθάρα!!! Πολύ ωραίο το 3piece neck και τα ebony bridge, pickguard και tailpiece! Η συγκεκριμένη γέφυρα, αν πρόκειται για την Γερμανική, πιστεύω είναι ότι καλύτερο! Πως στήριξες τον humbucker; στο pickguard; γιατί δεν βλέπω pickup ring... Ανυπομονώ κι εγώ να την ακούσω!!!

203, αλλά με λυγισμένο δάκτυλο :) :) (να πω την αλήθεια, από τις 10 φορές που το έκανα, οι περισσότερες ήταν 220-240), αλλά έκατσε μια καλή!!! Ποτέ δεν κατάλαβα σε τι βοηθούν αυτού του τύπου τα τεστ, εκτός από να χασομεράμε στον υπολογιστή... :(

1. Andres Segovia- έκανε δύο τρείς γενιές να ασχοληθούν με την κλασσική κιθάρα και έβαλε σε τάξη ένα ευρύ ρεπερτόριο, συν το απίστευτο relax παιξιμό του... 2. Merle Travis- Δημιούργησε σχολή με το μοναδικό Travis picking και επηρέασε όλη την country - fingerstyle κοινότητα!!! 3. Django Reinhardt- Δημιούργησε σχολή ολόκληρη με το μοναδικό ρυθμικό του ύφος, τον ήχο και τις φράσεις του. Δεν είναι τυχαίο που σήμερα η gypsy jazz του Django παίζεται σε όλο τον κόσμο!!! 4. Wes Montgomery- H jazz κιθάρα προσωποποιημένη. Ήχος, φρασεολογία, οκτάβες, τεχνική... Αξεπέραστος!!! 5. Jimmy Nolan- Έβαλε τα θεμέλια σε αυτό που λέμε funky guitar, με προεκτάσεις στην soul, groovy μουσική... 6. Rory Gallagher- Πάντρεψε το blues με την rock κι έκανε μια-δυο γενιές να πιάσουν κιθάρες. 7. Santana- Πάντρεψε την rock με latin στοιχεία κι έβαλε το sustain στην ηχητική παλέτα των κιθαριστών!!! Αυτά για την ώρα. Αύριο ίσως 'μου έρθουν' και κάποιοι ακόμα...

Η Gibson έβγαζε τα σκάφη της βασικά με maple μπράτσα και αργότερα πέρασε στο μαόνι. Βέβαια στα top μοντέλα της εξακολουθεί να βάζει maple necks -βλέπε L5, Super 400, Tal Farlow κλπ... Παλαιότερα, 3 κομμάτια και από το 62 και μετά σε 5 κομμάτια!!! το παλιό Το νεότερο ...και σε Les Paul

Ωραία, ο ενισχυτής βρέθηκε και μπράβο, η κιθάρα όμως; Προφανώς και ο κλέφτης ξέρει που είναι, ή στο σπίτι του ή την έχει ήδη δώσει. Εκεί τι γίνεται; Κάνει έρευνα η αστυνομία στο σπίτι του; Ενδεχομένως να βρεθούν κι άλλα πράγματα εκεί και όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα.

Μου αρέσουν οι κιθάρες χωρίς inlays, ιδίως οι κλασσικές-ακουστικές, άντε και κάποια jazz σκάφη... Τα μεγάλα dots τα απεχθάνομαι, ενώ σε κάποιες κιθάρες τα blocks ή ακόμα καλύτερα τα split blocks, (βλέπε Gibson Super 400 ή D'Angelico New Yorker) είναι ποίημα!!! Φυσικά σαν δάσκαλος, στο μάθημα κρατώ πάντα κιθάρα με inlays, ότι κι αν είναι αυτά, καθώς χωρίς αυτά γίνεται πολύ δύσκολη η παρακολούθηση για τον μαθητή, όταν του δείχνεις πράγματα στην ταστιέρα...

Τα κενά πρέπει να γεμίζονται με κάποιο σκληρό υλικό (ξύλο-πλαστικό) γιατί αλλιώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να 'πάρει' το μπράτσο, οπότε θα έχει πρόβλημα και στο παίξιμο...

Γνωρίζω καλά και την ιστορία της κιθάρας και του Peter Green και τα συμπεράσματά μου, επίτρεψέ μου δεν είναι αυθαίρετα, γι' αυτό και επιμένω στα δάκτυλα και το γούστο του Green. Όπως κι εσύ αναφέρεις παρακάτω, το ζήτημα του συγκεκριμένου ήχου της κιθάρας έχει εδώ και αρκετά χρόνια αποσαφηνισθεί... Στην εποχή μας δυστυχώς δίνουμε μεγαλύτερη αξία στο μέσο και το αντικείμενο και πολύ λιγότερο στην δημιουργία, αν με καταλαβαίνεις...

Ακριβώς!!! Με οποιανδήποτε καλή Les Paul και να έπαιζε ο Green, τον ίδιο καλό ήχο θα είχε και αυτό το ήξερε καλά ο Peter, γι' αυτό και την έδωσε ελαφριά τη καρδία.... Εδώ ακούμε κιθάρα, ενισχυτή και πάνω απ' όλα τα δάκτυλα του Green... Και φυσικά στα δάκτυλα του μετέπειτα ιδιοκτήτη της Gary Moore, ακουγόταν τελείως διαφορετικά... Εδώ ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του Jol Dantzig... To be honest, when Moore played, it sounded a lot like Gary Moore even when he channeled Green’s licks. When it was my turn, I did my best to replicate Green’s signature riffs on the very instrument that made the recordings I’d learned from. Moore managed to be gracious about my playing. Still, with both of the guitar’s pickups selected, we acknowledged that something was special about the tone. If it had been any other guitar, we might have stopped there A pickup creates current through the use of a magnetic field coupled with coils of wire. Both the wiring and the orientation of the magnetic poles determine polarity. If you alter either of these, you change the phase of the pickup relative to another pickup. So, with the wiring intact, I decided to test the magnetic polarity with a compass. Bingo! The magnet was reversed on one pickup. Because the pickup internals looked undisturbed, I concluded that it must have been a mistake at the factory. With Gibson having made over ten thousand electric guitars that year, the odds of the mistake showing up in Green’s guitar seems incredible. But strangely enough, Joe Bonamassa recently acquired an original ’burst with the same condition! Much to my surprise, the story of my examination of the Green/Moore guitar has now entered the lore surrounding the instrument, which explains the stream of inquiries. As for the Peter Green tone—here’s one more sidebar. Not long after our meeting, Moore received delivery of a guitar we’d built for him. It was equipped with Slammer humbuckers designed for me by Steve Blucher. Standing on the shop’s loading dock, I took a call from Moore who was almost screaming with enthusiasm. “What pickups are in this guitar?” he demanded. “They sound better than Greenie’s guitar!” He asked me to ship him a half dozen sets immediately for his other guitars. I agreed and hung up the phone, but the depth of his statement didn’t sink in for a few days. I laughed as I realized that tone is often “Greener” on the other side. Όπως καταλαβαίνουμε, πρόκειται για μία καλή κιθάρα σίγουρα... που όμως κι αυτή όπως και τόσες άλλες διάσημες, δεν δικαιολογούν με τίποτα την εξωφρενική τιμή τους. Μια πολύ καλά κατασκευασμένη φούσκα, με όλο αυτό το vintage περιτύλιγμα, σε μια εποχή που αλλάζει τόσο γρήγορα και άλλο τόσο γρήγορα δημιουργεί 'μύθους'!!!

Και μερικές από εμένα... 1)Παιδικό φετίχ! Εδώ η Ibanez έδωσε τα ρέστα της κι ας αντέγραψε!!! 2)Εφηβικό φετίχ! 3)Το απόλυτο! 4)και μια ξανθιά στην παρέα! 5)αλλά και μια μοντέρνα! 6)η τέχνη στο ξύλο! 7)από μια relic, θα προτιμούσα μια τέτοια... 8)και όσο περνούν τα χρόνια γυρίζουμε στα πιο κλασσικά- απλότητα!!!

Λοιπόν ο τίτλος του thread είναι ιδανικός για την διαφήμιση του παρακάτω. Νομίζω δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα ;D :o Τώρα πλάκα στην πλάκα, πρέπει να μάθουμε κάποια στιγμή να λέμε ΟΧΙ, είτε είμαστε επαγγελματίες, είτε παίζουμε αφιλοκερδώς. Δεν θα χρησιμοποιήσω την λέξη 'τζάμπα', γιατί υπάρχουν περιπτώσεις που μια μπάντα παίζει αφιλοκερδώς μεν, αλλά τα οφέλη μπορεί να είναι πολλαπλάσια, βλέπε προώθηση νέας δουλειάς-πώληση cd στο χώρο του live-συμμετοχή σε μεγάλο event ή festival με ότι αυτό συνεπάγεται σε προβολή και πολλοί ακόμη λόγοι... Επειδή σε αυτή την δουλειά, βασικά 'πουλάμε' ήχο, έχετε εξασφαλίσει από το μαγαζί ότι θ' ακούγεστε αξιοπρεπώς, ότι θα υπάρχουν P.A's, ηχολήπτης, monitors, κονσόλα, ίσως και κάποια φώτα; Μάλλον όχι και αυτό το συμπεραίνω από την ευκολία σας να πάτε να παίξετε σαν τρίο και μάλιστα χωρίς ντράμερ, σ' ένα αμιγώς rock σχήμα με ότι αυτό συνεπάγεται... Το καλύτερο που είχατε να κάνετε, εφ' όσον σέβεστε την υπόληψη, τον κόπο σας και την μουσική, θα ήταν ένα ευγενικό 'οχι' και εφ' όσον σας θέλουν, να παίξετε την επόμενη εβδομάδα με full band. H άλλη λύση θα ήταν να βρείτε έναν επαγγελματία ντράμερ, που με μία πρόβα θα έβγαζε τη δουλεία με μια κάποια προσαρμογή στο ρεπερτόριο. Παρ' όλα τα παραπάνω, εύχομαι να πάνε όλα καλά και να περάσετε όμορφα!!!

:o??? :o;;; Αυτά συμβαίνουν όταν κάποιοι φορείς, κρατικοί και μη, προσπαθούν να δώσουν έργο και όχι αρπακτές με λαμόγια ατζέντηδες και καλλιτέχνες...

...Τι ωραία πράγματα συμβαίνουν στη γειτονιά μας!!! :)

...Αυτά είναι!!! Εκπληκτικό solo!!!

Πολύ καλό!! Το είχα δεί πολλά χρόνια πρίν στην τηλεόραση, μάλιστα το είχα ψάξει πριν 2-3 χρόνια στο youtube χωρίς αποτέλεσμα. Με είχε εντυπωσιάσει τότε, η συμμετοχή όλων αυτών των 'τεράτων' και του George Benson, που ήταν τότε superstar, αλλά Frank Sinatra ήταν αυτός... Μπορούσε να έχει όποιον θέλει!!! Να'σαι καλά που το βρήκες και το πόσταρες.

;D ;D Χα χα... ναι δεν έχετε δεί τελευταία που όλοι οι ναυτικοί κυκλοφορούν μ' ένα μπουκαλάκι σπρέυ blanco στη ζώνη τους σαν τους διαιτητές... ;D ;D Καλή η πλάκα, αλλά θέλω να επιστήσω την προσοχή σε όλους αυτούς που ψεκάζουν. Πριν χρόνια, έτυχε να συναντήσω ένα παλληκάρι συνάδελφο και πάνω στην κουβέντα μας μου ανέφερε τα πολλά προβλήματα υγείας που είχε και τις συνεχείς επισκέψεις στα νοσοκομεία και τους γιατρούς. Ειδικότερα, είχε πάθει τοξικό σοκ στους πνεύμονες και την καρδιά, στην προσπάθειά του να ψεκάσει με teza μια κατσαρίδα που βρισκόταν ψηλά, με αποτέλεσμα να εισπνεύσει το δηλητήριο. Την σκότωσε την κατσαρίδα, αλλά άλλαξε η ζωή του τραγικά... Αυτό που έχω δεί ότι πιάνει, μετά από προτροπή ξαδέλφου που είχε μανία, είναι αυτό που ανέφερε φίλος πιο πριν, με το μπλέ οινόπνευμα. Της το ρίχνεις ακόμα κι αν έχει κρυφτεί. Σε λίγο βγαίνει από την κρυψώνα της και πεθαίνει... Τώρα θυμήθηκα φίλο πριν χρόνια σε παρέα- καμμιά δεκαριά άτομα με κοπέλλες- καλοκαίρι, βραδάκι σε αυλή γύρω από τραπέζι. Ξαφνικά σκάει κατσαρίδα στο πάτωμα και τον βλέπεις όρθιο, πάνω στην καρέκλα να φωνάζει, 'σκοτώστε την, σκοτώστε την'. Το αστείο ήταν πως λίγα λεπτά πρίν ο ίδιος με κάποια έπαρση, αφηγούνταν ιστορίες από το στρατό -λοκατζής- και τα κατορθώματά του στο καράτε και ότι δεν χαρίζεται σε κανέναν. ;D ;D

Τις κιθάρες μου τις προσέχω όλες, είτε είναι ακριβές είτε φθηνές. Μάλλον είναι θέμα χαρακτήρα και σεβασμού στο υλικό. Εχει τύχει να πιάσω στα χέρια μου κιθάρα συναδέλφου, που από την μπίχλα και τη βρώμα δεν μπορούσες να παίξεις και φυσικά το όργανο ήταν και ασετάριστο και λάθος και... Στα live παίρνω μαζί μου αυτή που με φτιάχνει τη συγκεκριμένη στιγμή, είτε φθηνή Ασιατική είτε πανάκριβη vintage, όμως δεν το κρύβω πως σ'ένα live έπιασα τον εαυτό μου να παίζει με κιθάρα που πήρα μαζί μου γιατί ταίριαζε με το ρούχο ;D Τώρα αν πρόκειται για tour με αυτοκίνητα και αεροπλάνα, προτιμώ μικρότερα όργανα και ενισχυτές για ευνόητους λόγους. Δεν θα πάρω μαζί μου την 18" archtop και τον twin, θα προτιμήσω μια semi ή ένα μικρό σκάφος με laminate construction, για καλύτερη συμπεριφορά σε θερμοκρασίες και υγρασία, αλλά όχι απαραίτητα φθηνά. Τα όργανα είναι για να παίζονται κι αν κάποιος τα προσέχει, φθάνει για να τα βρεί σε άριστη κατάσταση και το παιδί του... :) Πάνω απ'όλα η δημιουργία και η χαρά που παίρνεις από αυτό. Η ζωή φεύγει, τα όργανα μένουν ;)

Μπράβο Πάνο!!! Πολύ επαγγελματική και ωραία παρουσίαση! Πολύ σε χάρηκα!!!

Είπα να το βάλω εδώ και να μην ανοίξω νέο θέμα, αφού το παρακάτω βίντεο αφορά Hollow Body κατασκευές. Ισως το καλύτερο σύντομο βίντεο που έχω δεί για κατασκευή hollow body κιθάρας!!! Έτσι, για να καταλάβουν οι περισσότεροι πόση δουλειά και ικανότητα θέλει, για να φτιάξεις μια πραγματική archtop...

Πολύ καλή φαίνεται Νάσο, μπράβο!!! Βάλε έναν μαγνήτη να την κάνεις πιο πιουρίστικη... Αν είμαι εδώ και τα καταφέρω να περάσω από την έκθεση, θα φέρω L5!!!

Παρ'ότι ψήφισα κι εγώ ARIA, νομίζοντας πως είναι αυτή που πόσταρε ο SF και χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω, η δική σου δεν έχει καμμία σχέση με εκείνο το όργανο. Ούτε στα υλικά, ούτε στην κατασκευή, και ούτε στην μεταπωλητική της αξία (αν σ' ενδιαφέρει το τελευταίο). Αν παρ' όλα αυτά είσαι δεμένος μαζί της ή ακούς τον ήχο της και κάτι παθαίνεις, ναι τότε την κρατάς... Μάλλον στη θέση σου θα τις έδινα όλες και θα έπαιρνα μία που θα ήταν το real thing και θα με εξιτάριζε, ή θα ήταν το εφηβικό μου απωθημένο, ή ακόμα καλύτερα θα έφτιαχνα μία σε κάποιον καλό μάστορα έτσι όπως θα ήθελα να ήταν. Σχήμα, μέγεθος, χρώμα, ήχος...και να ταιριάζει και με το δωμάτιο σαν έπιπλο!!!

Εχω μία EX-SS του 2012 αν θυμάμαι καλά. Την εποχή που είχε αναλάβει την επίβλεψη και το redesign o master luthier Gene Baker. Είναι εκπληκτική κιθάρα, όπως και οι υπόλοιπες όταν ανέλαβε ο Baker (EXL 1, EXS 1, κλπ). Στα μοντέλα του 2014 και μετά, βλέπω μια πτώση της ποιότητας, μάλλον για λόγους κόστους, όπως απλά inlays και όχι split blocks, λείπουν τα inlays από την γέφυρα, λείπει το black stinger με το inlay στις EXL, o έβενος είναι καφέ στις περισσότερες και όχι μαύρος κλπ... Θα μου πείς, 'λεπτομέρειες', αλλά οι λεπτομέρειες σε αυτά τα όργανα, κάνουν τη διαφορά. Τα top μοντέλα της εταιρείας, (New Yorker κλπ) φτιάχνονταν στην Ιαπωνία, με εκπληκτική ποιότητα κατασκευής και κόστιζαν από 3500 -5000. Τα τωρινά special, φτιάχνονται στην Αμερική, μάλιστα κάποια μοντέλα τα φτιάχνει η Heritage για την D'Angelico, αλλά οι τιμές διπλασιάστηκαν. Ολες οι Κορεάτισσες που έχω, της εποχής του Baker είναι εκπληκτικά όργανα και με απίστευτο ακουστικό ήχο για laminate... Στην Αθήνα δεν τις έχω δεί κάπου.

Λες;;; Λες να ζητάει μπανάνες μετά;;;

Χάζευα αυτές τις μέρες το νέο πεταλάκι της Digitech που παρουσιάστηκε πριν λίγες ημέρες στο NAMM και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, για μελέτη, ηχογράφηση, παρουσίαση demo και όχι μόνο!!! Ρίξτε μια ματιά, νομίζω αλλάζει τα δεδομένα...

Να τονίσω μερικά πράγματα, έτσι όπως τα έχω αισθανθεί εγώ. Το ξύλο είναι 'ζωντανό' υλικό που ωριμάζει με τον χρόνο. Η αλήθεια είναι πως πριν 50 τόσα χρόνια, η ξυλεία που προοριζόταν για τα καλά όργανα, ήταν πιο καλά διαλεγμένη απ' ότι σήμερα, με ότι αυτό συνεπάγεται... Επίσης οι βιομηχανίες οργάνων του τότε, έδιναν περισσότερη σημασία στο τελικό αποτέλεσμα, με καθημερινό τεστ τους μουσικούς που έπαιζαν με αυτά κάθε μέρα και ηχογραφούσαν μέρα παρά μέρα... Τώρα τα αντίστοιχα όργανα περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους μες' την θήκη τους. Η αναζήτηση του ήχου τότε ξεκινούσε σχεδόν από μηδενική βάση (άλλη εποχή, ακμή τεχνολογίας και ιδεών...) ενώ σήμερα η προσέγγιση αρχίζει και τελειώνει στην απομίμηση των τότε καλών ήχων. Μη ξεχνάμε πως οι μουσικοί του 'τότε' έπαιζαν με καινούρια όργανα και δεν είχαν καμία επιθυμία να ψάξουν για παλιά όργανα και ούτε ρώταγαν ποτέ, 'του πότε είναι μια κιθάρα και τι ξύλα έχει' ... Οι Gibson hollow body των '50 και μέχρι τα τέλη σχεδόν των '60, όπου κι έχω προσωπική εμπειρία, είναι αξεπέραστες... Η αίσθηση μιας 'καλά παιγμένης κιθάρας' κατά τη γνώμη μου και στα χέρια μου, είναι καλύτερη απ' ότι μιας άπαιχτης. Οι σημερινές κιθάρες είναι καλύτερα κατασκευασμένες, ακόμα και οι πολύ φθηνές. Οι σημερινές καλές κιθάρες, ίσως σε 50 χρόνια από τώρα να ακούγονται μαγικά... Οι ηλεκτρικοί κιθαρίστες είναι ίσως οι συντηρητικότεροι των μουσικών... Η ηλεκτρική κιθάρα έτσι όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία 60-70 χρόνια, αποτέλεσε φετίχ και τα φετίχ που κουβαλάμε ο καθ'ένας μας δεν εξηγούνται εύκολα με λόγια...