makam

Οι φανς δεν δέχτηκαν ούτε και θα δεχθούν αλλαγές σε κάτι που αφορά κλασσικά μοντέλα οπως οι Les Paul, SG, 335, L5, Super 400 κλπ. Σε μία ολοκαίνουρια και καινοτόμο ιδέα όμως, δεν νομίζω!!!

Εμένα μου θύμισε 'απλοποιημένη' PRS!!! Καταδικασμένη μάλλον ν' αποτύχει... Εχει αρκετές αναφορές από Les Paul, που κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζονταν, όπως trapeze inlays, stop και tunomatic bridge... Δεν νομίζω πως χρειάζεται η αγορά μια παραλλαγή της Les Paul, μάλλον κάτι πιo νέο και ανατρεπτικό θα περίμενε κανείς απο μια εταιρεία του επιπέδου της Gibson!!! Κάτι τέτοιο από μια εταιρεία σαν την Gibson με τόσα κεφάλαια, όνομα και τόσες καινοτομίες κατά το παρελθόν δεν θα με χαλούσε καθόλου!!! http://www.ricktoone.com/

Είδες ο Ομπάμα!!! Είναι εντολή. Για όσες ημέρες βρίσκεται στην Αθήνα ο Ομπάμα, θα δίνονται δωρεάν τα ανταλλακτικά στους κατόχους Gibson, Fender, Martin, Gretsch ;D ;D

Μια πέννα για ούτι ή λαούτο, που είναι στην ουσία ένα στενόμακρο εύκαμπτο πλαστικό, περασμένο ανάμεσα στις χορδές. Κάνει την δουλειά, δεν κοστίζει και το βρίσκεις εύκολα!!! ;)

Οχι απλά φοβερή αίσθηση του στυλ....... Αυτοί δημιούργησαν το στυλ!!! Μπράβο, πολύ ωραίο!!!

Εφυγε πριν λίγες ώρες ο εξαίρετος Toots Thielemans. Εκπληκτικός στην χρωματική φυσαρμόνικα, την κιθάρα, αλλά και πολύ διάσημος για την ικανότητά του να σφυρίζει και να αυτοσχεδιάζει σφυρίζοντας...

Δες και το παρακάτω. Ολα σ' ένα, με όλες τις εισόδους εξόδους που χρειάζεσαι συν τα εφφέ, το κουρδιστήρι και το boost που είναι χρήσιμο στα solos και σε λογική τιμή !!! https://www.thomann.de/gb/zoom_a3_preampeffekt_acoustic_guit.htm?ref=search_rslt_acoustic+guitar+fx_309916 Παλαιότερα είχα ένα αντίστοιχο φθηνό της KORG, και με είχε εντυπωσιάσει η ποιότητα ήχου του, τόσο που κάποιες φορές ηχογραφούσα με αυτό, με εξαιρετικά αποτελέσματα !!!

Μήπως γνωρίζει κανείς γιατί στην σειρά των drawbars, το 5 1/3' προηγείται του 8' ::: Ετσι για να μου λυθεί η απορία, αφού μέχρι σήμερα δεν έχω λάβει κάποια λογική απάντηση!!!

Οχι απαραίτητα!!! Το κάθε μάθημα πρέπει να είναι πολυδιάστατο. Να περιέχει δηλαδή γνώσεις συγχορδιών, κλιμάκων και τρόπων, χρήση των παραπάνω, λίγο εξάσκηση σε sight reading, τεχνικές ασκήσεις και για τα 2 χέρια, γνώση της βασικής θεωρίας-αρμονίας, λίγο ear training και φυσικά κομμάτια όπου θα δουλεύονται όλα τα προηγούμενα. Με μια τέτοιου ίδους μελέτη, 1ον) έχεις πάντα καινούριο υλικό, άρα προχωράς. 2ον) δεν βαριέσαι παίζοντας συνέχεια τα ίδια και τα ίδια 3ον) μετά από κάποια μαθήματα, φθάνεις στο σημείο μόνος σου να μπορείς ν' αναλύσεις, να αυτοσχεδιάσεις και το βασικό, να ξέρεις τι κάνεις ή τι θα κάνεις σε σχεδόν οποιοδήποτε κομμάτι συναντήσεις... Ενας καλός καθηγητής εστιάζει στις αδυναμίες αλλά και τις ανάγκες του μαθητή... Νομίζω πως το ερώτημά σου, πρέπει κατ' αρχήν να το θέσεις στον καθηγητή σου και από εκεί και πέρα αν δεν βρείτε μια λύση που σε ικανοποιεί, δοκιμάζεις κάτι άλλο!!!

Εμένα αυτό που με προβληματίζει στο συλλογισμό σου δεν είναι η ηλικία, αλλά το ότι μέσα σε 3-4 χρόνια έμαθες να παίζεις τα ΠΑΝΤΑ !!! Δεν ξέρω τι να πώ; Παίζω πάνω από τριάντα χρόνια σαν επαγγελματίας και δεν έχω μάθει να παίζω τα πάντα !!!

Μόλις έπεσε στην αντίληψή μου ένα συγκριτικό τεστ, που βασανίζει χρόνια κιθαρίστες και μπασίστες της Fender σχολής, μιας και οι Gibsonάκηδες ποτέ δεν είχαν τέτοιο δίλημα ;D Είναι αρκετά αξιόπιστο, αφού ο τύπος παίζει με το ίδιο σώμα, μαγνήτες, χορδές, πέννα, δάκτυλα και η μόνη διαφορά είναι στο μπράτσο! Το τελείως ιδανικό βέβαια θα ήταν να είχαμε μπράτσο από το ίδιο ξύλο με ίδια πυκνότητα και βάρος, με το μόνο που θ' αλλάζει να ήταν η ταστιέρα. Αλλά αυτό δεν γίνεται :(!!! Χρόνια το έλεγα σε φίλους Fenderάκηδες, ότι το τελευταίο που παίζει ρόλο είναι η ταστιέρα. Προηγούνται μαγνήτες και το ύψος τους, πέννες, δάκτυλα, χορδές κλπ. αλλά δεν με άκουγαν!!! :)

Ναι, ο καθ' ένας είχε τα δικά του backing tracks! Είχε αρκετό ενδιαφέρον το event, τόσο που θα μπορούσε στο μέλλον να γίνει θεσμός με ακόμα περισσότερες συμμετοχές, αφού το στήσιμο και το soundcheck γίνονται πολύ εύκολα. Βέβαια κακά τα ψέμματα, όσο ενδιαφέρον κι αν έχει ένα backing track, η αληθινή μπάντα έχει άλλον αέρα, και εκπλήξεις..... άλλες φορές καλές κι άλλες κακές!!!

Ενα μικρό απόσπασμα από το 1st Playalong Guitar Festival, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Αθηνά Live Stage. Παίζοντας για χρόνια με group και μουσικούς, ήταν πολύ παράξενη ή αίσθηση του να παίζεις με backing track, αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα να πάρεις ένα-δύο chorus παραπάνω, ή λιγότερο από την προκαθορισμένη διάρκεια... πράγμα που απαιτεί μνήμη και προσοχή! Παρ' όλα αυτά το διασκεδάσαμε όλοι!!!

Θα συμφωνήσω με τα παραπάνω... Για τα δικά μου γούστα, τα παχιά μπράτσα είναι τα πιο βολικά και ξεκούραστα, εκτός κι αν έχεις πολύ κοντά δάκτυλα, που βέβαια στις Les Paul τύπου κιθάρες, που έχουν κοντή κλίμακα (short scale) δεν σε απασχολεί και τόσο. Ενας άλλος παράγοντας είναι ο τρόπος και το ύψος που κρατάς την κιθάρα. Οσο πιο ψηλά, τόσο πιο βολικό γίνεται το παχύ μπράτσο...

Ντροπή, με την καλή έννοια... Εννοώντας ότι κάποιοι από τους 'βραβευθέντες' ξέρουν πολύ καλά το κιθαριστικό τους βάρος και ευχαρίστως θα έδιναν τη θέση τους σε κάποιους άλλους 'πιό κιθαρίστες'!!! Και δεν μιλώ για τεχνικές και βιρτουοζιτέ...

...Εγώ θα έλεγα 'οι γνωστότεροι' και φυσικά η λίστα καμμία σχέση δεν έχει με αυτό που γενικότερα λέμε κιθάρα, αφού λείπουν τέρατα της κλασσικής, της jazz της soul και όχι μόνο... (βλέπε: Segovia, Paco De Lucia, Wes Montgomery, Django Reinhardt, Jimmy Nolen, Merle Travis, κ.α...) Για να μη πώ, πως κάποιοι θα έπρεπε να αισθάνονται και ντροπή που μπήκαν στη λίστα με τους 100 σπουδαιότερους κιθαρίστες, αφού δεν τους λες και τόσο κιθαρίστες...

Η λύση σου μάλλον (εγώ θεωρώ σίγουρα) είναι εδώ: http://www.gaspickups.gr/ Εχθές άλλαξα μαγνήτη στην Gibson L5, βάζοντας τον GAS PAFoid N. Η διαφορά του ήχου προς το καλύτερο ήταν απίστευτη!!! Η κιθάρα έγινε Wes Montgomery ready... Ο Γιάννης είναι πραγματικά γνώστης του θέματος. Από εχθές, είμαι με ένα χαμόγελο ως εδώ :) :) Ασε που δοκιμάζεις, τι κάνει για την κιθάρα σου, αφού πρώτα ακούσεις... Το συστήνω ανεπιφύλακτα!!!

Το παραπάνω έχει μια μικρή δόση αλήθειας... Δεν θα ξεχάσω πριν αρκετά χρόνια, τότε που συμμετείχα σε κάποιους αγώνες enduro και trail ride και σ΄έναν από αυτούς έτυχε πριν την εκκίνηση να πιώ ένα σφηνάκι που είχε φίλος μαζί του. Ε, λοιπόν δεν θα ξεχάσω πόσο καλά πήγαινα σ' εκείνον τον αγώνα, χωρίς ίσως εκείνες τις περιττές αναστολές που είχα χωρίς. Φυσικά και τερμάτισα πρώτος, αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση πόσο καλά, χαλαρά και συγχρονισμένα με την μηχανή και το terrain, ήταν το κορμί μου !!! Θα μου πείς, εντάξει, μπορεί να ήσουν σε πολλή καλή μέρα... Δεν ξέρω γιατί δεν το ξαναδοκίμασα !!! Το ίδιο καμμιά φορά συμβαίνει και με τα live. Μια ελάχιστη ποσότητα αλκοόλ μπορεί να βοηθήσει τον σούπερ αγχωμένο και άπειρο. Δεν πιστεύω πως 'δουλεύει' όμως για όλους. Κάποιοι δεν το χρειάζονται ποτέ, ενώ άλλοι δεν έχουν το μέτρο, που να σταματήσουν, όπως και άλλοι είναι επιρρεπείς στις ουσίες περισσότερο από άλλους κλπ. Γενικά είμαι από αυτούς που δεν πίνουν και πάντα μετανιώνω για live και συνεργασίες που έχω κάνει με μουσικούς που δεν είχαν το μέτρο και στο τέλος είχαν γίνει 'γκολ'... Ισως κάποια στιγμή ν' ανοίξω μια νέα συζήτηση περί οδήγησης και ακρόασης μουσικής. Είναι φορές που ακούς αυτό το μαγικό κομμάτι και τρέχεις παραπάνω απ' ότι συνήθως, κάτι σαν ψυχοσωματική ντόπα κάτι...

Αυτό ήταν μια πατέντα της εποχής, που την χρησιμοποίησε αρκετά και η Gretsch σε κάποια μοντέλα της. Εξυπηρετούσε δύο σκοπούς, ο ένας, να υπάρχει ένα μαξιλάρι για να αισθάνεται πιο φιλικά με το όργανο ο κιθαρίστας ;D και ο δεύτερος, να υπάρχει πρόσβαση στα ηλεκτρικά της :(.

...ναι το ξέρω ότι έκανε εισαγωγή Ιταλικές κιθάρες την εποχή εκείνη!!! Το κακό είναι ότι η συγκεκριμένη ήταν και signature, του Brian Jones... και ακόμα χειρότερα, που αποφάσισε to 2007 να κάνει επανέκδοση !!! :( http://www.voxshowroom.com/us/guitar/57-07_guitar.html

...είδες τι ωραίο που είναι το λίγο πιό φαρδύ μπράτσο!!! Ιδίως αν κάποιος έχει μακριά δάκτυλα, νομίζω είναι μονόδρομος και ο λόγος που προτιμώ τις Eastman τελευταία... Αλλά δυστυχώς όλοι έπεσαν να την φάνε την Gibson, που τόλμησε να αλλάξει τα χαρακτηριστικά του άγιου δισκοπότηρου κι έτσι για το 2016, μας τελείωσαν τα φαρδύτερα nuts :( Ψάξου λίγο στο net και κάτι θα βρείς. Εγώ σου προτείνω ν' αλλάξεις μπράτσο στις Fender που έχεις και όχι ν' αγοράσεις καινούρια κιθάρα... Ο παρακάτω στο ebay, έχει νομίζω αυτό που ψάχνεις κι εγώ το σκέφτομαι σοβαρά !!! http://www.ebay.com/sch/rivingston41/m.html?item=252264489430&rt=nc&_trksid=p2047675.l2562

Την παρακάτω δεν θα την έπαιρνα ποτέ κι ας έπαιζε τέλεια... Απορώ, πως στην VOX σκέφτηκαν κι έφτιαξαν τέτοιο κουπί !!!! :o

Θα διάλεγα το 2. Τα έχει σχεδόν όλα, είναι plug and play και πολύ καλό value for money!!! Υπολόγισε βέβαια αργότερα και σε κάποια monitors... Δεν γίνονται όλα και πάντα με τ' ακουστικά!

Αν την θέλεις όπως λες για το νυχτοκάματο, τότε η strat είναι πιό λογική λύση, καθ' ότι πιό all around λόγω της μεγαλύτερης ηχητικής παλέτας!!! Από την άλλη, το σχήμα strat, είναι τόσο πολυφορεμένο, που καταλαβαίνω καλά, τι λέει η καρδιά σου... Η tele, κακά τα ψέματα, είναι για πιό ψαγμένους, με απίστευτη εργονομία για τα δικά μου γούστα και αν μου έλεγες πως θα έκανες και καμμία μόντα με neck humbucker, ή καμμία cabronita, ε τότε θα έλεγα tele δαγκωτό!!!