Ωραιο , ενδιαφερον και αναλαφρο θεμα ανοιξες Επιτιμε! Αν και δεν εχω πολλα να πω για την δικη μου "ερωτικη" ιστορια με τα ντραμς, (και ειναι φυσικο+ευνοητο οτι δεν εχω ουτε τις εμπειριες ουτε τα χρονια τα δικα σου η αλλων εδω μεσα, στο σκαμπω) θα περιγραψω την δικη μου μικρη ιστορια χωρις λεπτομερειες , χωρις προϊστοριες βαρετες για τον αναγνωστη:
πολλα ακουσματα απο το σπιτι... απο παιδικες μνημες.... απο γονεις... ο ενας επαιζε clarinet ....με παιρνανε και στα κλαμπακια....
Λογω σπουδων, οικογενειακων και επαγγελματικων υποχρεωσεων , κλπ κλπ, δεν ξεκινησα νωρις την εκμαθηση των ντραμς (ενω θα το 'θελα και θα 'πρεπε).
Πριν απο πεντε χρονια , στο βιντεοκλαμπ της γειτονιας μου, τελειως τυχαια , βρηκα μια (και μοναδικη) καρτα ενος δασκαλου . Την πηρα ασυνειδητα στα χερια μου , την εβαλα συνειδητα στο πορτοφολι μου και εμεινε εκει για 2 ολοκληρα χρονια.
Μεχρι που αλλαξα πορτοφολι. Τοτε ηταν που εστειλα ενα εμεηλ. Και ετσι ξεκινησα το ταξιδι. Τρια χρονια κλεινω τον αλλο μηνα, που ανελλιπως με διδασκει- με υπομονη, με επιμονη, με αφοσιωση και τρομερη μεταδοτικοτητα- ενας εκπληκτικος Δασκαλος. Ειχα την τυχη με το μερος μου. Και οπου με βγαλει. Μεγαλη ψυχοθεραπεια και 'τρελα' η ενασχοληση με τη μουσικη γενικοτερα . Με τα ντραμς ειδικοτερα. Για μενα.