dr.crash

1. Colorsound Supa Tonebender 2. Electro Harmonix Deluxe Memory Man (το παλιό) ή - αν θεωρείται πετάλι, που δεν... - Roland RE-501 3. MXR dist+

Γειά χαρά, γενικά θα πρέπει να έχεις υπόψη σου ότι τόσο οι Jazzmasters με humbuckers όσο και οι Tele '72 (τα jap and mex reissue μοντέλα) ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι φοράνε τους wide range humbuckers, αλλά στην πραγματικότητα έχουν μέτριας ποιότητας απλούς humbuckers που τους στερεώνουν με κερί στο μεγαλύτερο cover του Wide Range. Γενικά ο original Wide Range δεν ακούγεται ακριβώς σαν humbucker, αλλά κάπως σαν δυο μαζί single coil. Για περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Fender_Wide_Range Εάν θέλεις ένα ηχητικό αποτέλεσμα κοντά στον original wide range θα πρέπει να αντικαταστήσεις τους εργοστασιακούς μαγνήτες με χειροποίητους. Τέτοιος φτιάχνουν στην Αμερική ο Telenator (CuNiFe, πιστό αντίγραφο του original, στα 450 δολάρια έκαστος), ο Curtis Novak (AlNiCo, πλησιάζει πάρα πολύ τον ήχο του αυθεντικού, 190 δολάρια έκαστος), ο Lollar (AlNiCo, 200 δολάρια έκαστος). Υπολόγισε ότι για κάθε ζεύγος, μαζί με τα οδοιπορικά και τους φόρους θα σου έρθει ένα μαλλί γύρω στα 400-450 ευρώ. Επίσης υπάρχουν και δυο άγγλοι κατασκευαστές με πολύ καλή φήμη και καλύτερες τιμές (επιπλέον, χωρίς φόρους-τελωνεία κλπ). Ο Creamery (AlNiCo, 85 λίρες) και ο Mojo pickups (AlNico, 80 λίρες). Εγώ πήρα τον wide range του Mojo. Ο τύπος έχει εξαιρετικό service και πολύ καλές τιμές και οι κριτικές που έχει πάρει είναι θεϊκές. Όπως κατάλαβες τον μαγνήτη δεν τον έχω περάσει ακόμα στην κιθάρα για να σου πω εντυπώσεις. Διαβάζοντας την ερώτησή σου όμως μου ήρθε στο μυαλό αυτό: http://mojopickups.blogspot.gr/2012/07/mojo-pickups-wide-range-jazzmaster.html Αν και είμαι λάτρης της Tele, θα σου πρότεινα να πάρεις μια φθηνή jazzmaster (όχι AVRI) και να βάλεις αυτούς τους μαγνήτες. Θα έχεις καλύτερο ήχο από την deluxe (αφού θα έχεις επάνω χειροποίητους μαγνήτες και άλλα Pots, 500k) και θα έχεις και διπλούς μαγνήτες σε jazzmaster κιθάρα, χωρίς σκαψίματα κλπ. Αυτά.

Είμαι ένας από τους τυχερούς κατόχους ενός Roland RE-501. Εφόσον μπεις στη λογική να πάρεις τέτοιο μηχάνημα θα σου πρότεινα να πας κατευθείαν στο 501, μιας και είναι λίγο πιο "φορτωμένο" από τις άλλες - πιο παλιές - versions. Κι εγώ έχω δει αρκετά να πωλούνται στο ebay για 500 έως και 1200 δολάρια. Δεδομένου όμως ότι είναι πολύ ευαίσθητα μηχανήματα, εγώ προσωπικά δεν θα αγόραζα κάποιο χωρίς να το τσεκάρω πρώτα, ακόμα κι αν το κοστολογούσαν για 150 ευρώ. Έχε υπόψιν σου ότι μέσα του λειτουργεί μοτέρ και υπάρχει περίπτωση να σου κάνει κάποια "σκαμπανευάσματα" στις στροφές, αν δεν είναι καλά ρυθμισμένο. Το ίδιο ισχύει και για τα "φρένα" του, για τις κεφαλές του κλπ κλπ κλπ. Είναι αλήθεια ότι χρειάζεται συχνά service και αλλαγή ταινιών. Τώρα πια οι ταινίες δεν είναι πρόβλημα καθώς βρίσκεις με περίπου 6-8 ευρώ την κάθε μια. Η αντικατάστασή τους γίνεται κάθε περίπου 300 ώρες λειτουργίας του μηχανήματος (κι εγώ έχω διαβάσει κάπου για 100 ώρες και αλλού για 300, αλλά θεωρώ υπερβολή τις 100 ώρες), και δεν παίζει ρόλο μόνο στον ήχο αλλά και στα "φρένα" του και στην καλή διατήρηση των κεφαλών. Το κόστος πια με τις ταινίες είναι σαν να αλλάζεις χορδές σε μια κιθάρα πάντως. Παλιότερα είχαμε πρόβλημα γιατί όποιος είχε τύχει να πάρει μερικές ταινίες τις πουλούσε για όσα του έλειπαν. Τώρα, για την τιμή.... Εγώ δεν θα το πουλούσα με τίποτα, δηλαδή αν το έχανα θα έκλαιγα. Είναι πολύ ιδιαίτερο μηχάνημα, σχεδόν τρελό και δεν μπορείς να το αντικαταστήσεις με κανένα ψηφιακό delay ούτε καν με αναλογικό. Μπορεί βέβαια να έχω αυτή την άποψη διότι δεν το χρησιμοποιώ σαν βασικό delay, αλλά σαν συμπληρωματικό για να βγάζω περίεργους ήχους και για τη γλύκα που δίνει σε όλο τον ήχο του ενισχυτή και της κιθάρας μου. Έχει το δικό του χαρακτήρα, γι' αυτό το λόγο για μένα είναι ανεκτίμητο. Ξέρω ότι πολλοί μπορέι να διαφωνήσουν, αλλά από την άλλη όλοι μουσικοί είμαστε και ο συναισθηματισμός επιτρέπεται να περισσεύει. Α, και κάτι άλλο. Κάποτε είχα πάιξει και με 201 και με ένα άλλο 501 και μου φάνηκαν διαφορετικά από το δικό μου. Θα πρέπει λογικά να πάιζουν μεγάλο ρόλο οι ρυθμίσεις του.

Έχεις άποψη για τους Wide Range του Curtis Novak? http://curtisnovak.com/pickups/wrhb.shtml Αυτοί αγοράζονται πιο εύκολα από ό,τι του Telenator που μπορεί να ζητήσει και τη γυναίκα μου... http://www.telenator.com/store/cunife-wide-range-humbucker-repro/

Superfunk, τα 1000-άρια pots θα βελτιώσουν τον ήχο ανεξάρτητα από το αν ο μαγνήτης είναι γιαπωνέζικος ή μεξικάνικος, έτσι δεν είναι;

bloody_sunday ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Superfunk >:( >:( ??? ??? :( :( :-[ :-[ :'( :'(

Χμμμ...τόσο καλά ε; :'( Με αυτό τον αντάπτορα όμως λογικά δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το καπάκι, το οποίο θέλω να το βλέπω επάνω στην κιθάρα. Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος δεν γίνεται ε; Η διαφορά με τα 1000 pots των μεξικάνικων επανεκδόσεων είναι μεγάλη, δλδ χάνεται αυτή η θολούρα;

Διάβασα τις σχετικές πληροφορίες της wikipedia και από τα link που έχει εκεί το έψαξα και λίγο παραπάνω. Αλλά επειδή δεν κατέχω από ηλεκτρονικά, δεν καταλαβαίνω πως επηρεάζουν τον ήχο οι δείκτες που παραθέτει στο άρθρο για τις Fender Telecaster Custom. "The original WRH measured an average of 10.6 kΩ and used a 1 MΩ volume pot and a 250 kΩ tone pot, while the reissue measures a fairly standard 8 kΩ and uses 250 kΩ volume and tone pots". Λέει ότι ο ήχος των επανεκδόσεων είναι πιο σκοτεινός από ό,τι των original. Αυτός ήταν ο λόγος που ξεκίνησα να το ψάχνω. Έχω μια reissue Japan από το 94 και πάντοτε με προβλημάτιζε, όχι ο σκοτεινός αλλά ο θολός και μη συγκεκριμένος ήχος του wide range. Εντωμεταξύ διάβαζα πάντοτε ότι ο συγκεκριμένος μαγνήτης τα σπάει (στην original εκδοχή του - δεν ήξερα ότι οι reissue έχουν τόσο μεγάλη διαφορά) και δεν καταλάβαινα γιατί τόσος ντόρος. Τώρα βλέπω ότι κάποιοι στην Αμερική κατασκευάζουν το συγκεκριμένο μαγνήτη με την ίδια τεχνοτροπία όπως ο αυθεντικός και τον πουλάνε για 450$!!!!! Δηλαδή αν θελήσει κάποιος να πάρει ζευγάρι για να ενισχύσει τα deluxe μοντέλα της Fender θέλει περίπου 1000$....

Δεν είναι σκαμένη η ταστιέρα παιδιά, τα νερά του ξύλου είναι και λόγω της γωνίας από την οποία έβγαλα τη φωτογραφία δεν φαίνεται η γωνία που κάνει η ταστιέρα στο συγκεκριμένο σημείο. Πάντως σας ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση... Νιώθω πολύ καλύτερα αφότου διάβασα τις γνώμες σας και θα πάρω τη γνώμη και από δυο-τρεις καλούς μάστορες. Thanks!

Thanks E.G και mkm. Αυτή τη στιγμή η κιθάρα κρατάει εντυπωσιακά το κούρδισμά της ακόμα και με πολύ άτσαλο και σκληρό παίξιμο στο vibrato. Υπάρχει περίπτωση με αλλαγή του nut να χάσω από το κούρδισμά της; (δεδομένου ότι το nut είναι μαμίσιο)

Στη δεύτερη φωτογραφία φαίνεται λίγο και το σημείο που ήταν ξεκολημένη η ταστιέρα από το μανίκι, όπου έβαλε εποξική κόλα και σταμάτησαν όλα τα τριξίματα. Σε αυτό το μήνυμα βάζω και μια φωτογραφία με το nut για να δεις πόσο κοντά φέρνει τις χορδές επάνω στο μπράτσο. Ο μάστορας πιστεύει ότι είναι λάθος η θέση του nut. Εγώ όσες Hagstrom III και ΙΙ έχω δει στο internet μου φαίνεται ότι έχουν το ίδιο nut, στην ίδια θέση.

Ελπίζω να βγάζεις άκρη...

Στον Πήτερ είχα πάει προ δεκαπενταετίας μια tele και της έκανε σετάρισμα και λείανση στα τάστα τζιτζί.

Α μπράβο ρε παιδιά... Καλά μου έλεγε το ένστικτό μου ότι είναι too much η αλλαγή ταστιέρας. Για πείτε, σε ποια σημεία να βγάλω φωτογραφίες για να ανεβάσω; Από όσο μπορώ να κρίνω και από το παίξιμο αλλά και από ό,τι φαίνεται στο μάτι δεν έχει καθόλου σκαμπανεβάσματα. Το βασικό επιχείρημα του μάστορα είναι ότι δεν υπάρχει άλλο περιθώριο στην ταστιέρα για τρίψιμο και δουλειά. Δεν καταλαβαίνω γιατί να χρειαστεί τρίψιμο η ταστιέρα... Πείτε σε ποια σημεία να βγάλω photos για να κρίνετε αν μπορείτε.

Όταν πέθαινε η γιαγιά μου, και το είχε πάρει χαμπάρι, τη ρωτήσαμε εάν θέλει να της φτιάξουμε κάποιο φαγητό που έχει επιθυμήσει. Ζήτησε λοιπόν "συκώτια από μάστορα"... Το θέμα είναι, σε σχέση με παντώς τύπου επισκευές, ότι άμα αυτός που χρειάζεται τις υπηρεσίες ενός μάστορα δεν γνωρίζει τι χρειάζεται ακριβώς και τι δουλειά είναι αυτή που πρέπει να γίνει, αισθάνεται φτερό στον άνεμο (οπότε ευχαριστώ όσους τονίζουν την ειλικρίνεια και το μεράκι του μάστορα που προτείνουν). Η κιθάρα μου - όπως το καταλαβαίνω εγώ που είμαι άσχετος - έχει τρία προβλήματα: 1. Τα πέντε πρώτα τάστα είναι τόσο παιγμένα που σε λίγο θα γίνει fretless. 2. Το nut έχει φάει μετατροπή και οι χορδές έχουν έρθει πολύ κοντά στην ταστιέρα, με αποτέλεσμα η κιθάρα να τρίζει στα συγκεκριμένα τάστα - όταν παίζεις σαν άνθρωπος και όχι σαν χειρούργος. 3. Το radius δεν είναι του γούστου μου - έχω συνηθίσει σε 7.25 - αλλά δε σκάω κι όλας, θα το συνηθίσω κι αυτό. Επιπλέον δεν ξέρω αν είναι το κανονικό της radius μιας και δεν βρίσκω τα specification του συγκεκριμένου μανικιού. To μόνο που διάβάζω σε κάποια reviews είναι ότι έχει "flatter fingerboard radius" (flatter σε σχέση με τι, θα σας γελάσω). Οπότε υποθέτω ότι το radius δεν έχει να κάνει με τα προβλήματα που απέκτησε στην πορεία αυτό το μανίκι, αλλά είναι θέμα κατασκευής. Αφελώς σκεπτόμενος όταν την πήρα, είπα στον εαυτό μου ότι όλα διορθώνονται. Και η αλήθεια είναι ότι ο μάστορας για τον οποίο σας μιλάω έχει κάνει θαύματα σε άλλα όργανα, χωρίς ιδιαίτερες μετατροπές και χωρίς να σου ζητάει να πουλήσεις το σπίτι σου πρώτα. Σε ένα σημείο που έιχε ξεκολήσει η ταστιέρα από το μπράτσο, έκανε μια προσεκτική επεμβασούλα με εποξική κόλλα, το πρόβλημα λύθηκε και δεν ζήτησε ούτε ευρώ! Αρχικά έψαξα αν βρω από Σουηδία ένα άλλο μανίκι. Τιποτα. Μετά βρέθηκε ένα στην Αμερική στο e(vil)-bay. Χάρηκα γιατί ξεκίνησε από 13 δολάρια. Έκλεισε στα 270 και είχε φάει κι αυτό αρκετά ψωμιά. Τώρα ένας φίλος από Αμερική μου λέει ότι υπάρχουν μάστορες που σου αντιγράφουν ό,τι μανίκι θέλεις με 200-250 δολάρια. Δεν ξέρω... Θα ήθελα να την κρατήσω με τα αυθεντικά της μέρη. Αρκεί να μπορώ να παίζω. Σκέφτομαι να αλλάξω σε πρώτη φάση το nut για να δω πως θα πάει από τριξίματα. Νομίζω ότι είναι η πιο οικονομική από τις δουλειές που θέλω να κάνω επάνω της.