Δεν ειναι το ιδιο νομιζω Δημητρη,σημερα η πληροφορια σε σχεση με το τοτε ειναι τεραστια.
Ειναι πολυ πιο δυσκολο να γραφτει κατι που θα μεινει,κινουνται ολα τοσο γρηγορα.
Παρολα αυτα πιστευω οτι αν ψαξει κανεις θα βρει ενα καρο σπουδαια πραγματα και σημερα,αρκει να το θελει και να εχει το χρονο και τη διαθεση να ξεσκαρταρει ολη αυτη την πληροφορια.
Και σε "νεα" πραγματα και σε "παλαιοτερα".
Και για τον Τραουερ τοτε εγραφαν καποια μεσα -απο οτι εχω διαβασει,δεν ειμαι τοσο μεγαλος ;D-οτι ειναι πολυ "Χεντριξ" στυλ,πολλοι οτι τον μιμειται κιολας.
Και μαλιστα θεωρουν οτι λογω αυτου δεν εγινε και ευρυτερα γνωστος.
So what,ποιος ασχολειται με τετοια.
Ολα σχεδον ανακυκλωνονται,εχουν παιχτει τα παντα,αλλα και παντα θα υπαρχει κατι,ακομα και πολυπαιγμενο,που μπορει να σου ακουγεται φρεσκο και να σου "δινει",να το γουσταρεις.
Aλλιως δε θα ειχαν λογο υπαρξης σημερα τα μπλουζ,το μεταλ,το σουινγκ και δεν ξερω τι αλλο μπορει να πει κανεις.
Το ιδιο κι ο Μασσας.
Τον ακουω για αυτα που μου κανουν σε εκεινον,μου αρεσει ως κιθαριστας και συνθετης απο ενα σημειο και περα-κυριως το δευτερο γιατι αν δε γραφει κανεις καλα,οτι και να παιζει θα βαρεθω-κι αυτο ειναι ολο.
Ουτε τον συγκρινω με αλλους,ουτε αν ειχε αλλο μανατζερ,ουτε τιποτα.
Δε με απασχολουν.
Και μια και τον ανεφερες,περισσοτερο μου αρεσει ο Κλαπτον ως τραγουδιστης/συνθετης(εχει γραψει καταπληκτικα πραγματα και μερικα αριστουργηματα) παρα σαν κιθαριστας.
Ψωνιζεις ομως το σετακι συνηθως. ;D