Παντα ακουω κατι για να γουσταρω-παροτι πολλες φορες δεν-και δεν ψειριζω το πραγμα.
Πιθανο δεν εχω το αυτι να το κανω,δε με ενδιαφερει κιολας.
Αν μου αρεσει και με φτιαχνει δεν πα να παιζουν 685/5 η παρεστιγμενα 7α η οτι αλλο.
Μου εχουν φανει και μου φαινονται ενδιαφεροντα πραγματα παναπλα και το αντιστροφο βεβαιως.
Η βαρυτητα μιας γνωμης και ποσο τη λαμβανουμε υποψιν,εχει να κανει μαλλον με το φιλτρο που περναμε εμεις οι ιδιοι αυτον που μας τη λεει,ως μουσικο/"απλο"ακροατη/ανθρωπο.Ο καθενας τους απο τη δικη του πλευρα,εχει τα στεγανα που εχουν προαναφερθει κι εμεις ως δεκτες τα δικα μας.
Αξιολογουμε και παιρνουμε συνηθως αυτο που θελουμε και μας "βολευει".
Δε θεωρω εαυτον ομως μουσικο και δεν ειμαι κιολας οποτε η γνωμη μου εχει μικρη βαρυτητα θεωρω.
Απο την αλλη γλυτωνω την "καταρα" που αναφερουν καποιοι συν-φορουμιτες εδω,αλλα και φιλοι μουσικοι που μιλαω καμια φορα και μου λεν οτι δεν μπορουν να ακουσουν κατι με τα αυτια του "απλου" ακροατη,χωρις να το υπεραναλυσουν στο μυαλο.
Τους καταλαβαινω,χανουν πραγματα.
Απο την αλλη ειναι αυτο που εχουν διαλεξει να κανουν κι αυτο ισως φερνει το πραγμα σε ισορροπια,τους ευχαριστει και κερδιζουν με αλλο τροπο που του λογου δεν μπορω να νοιωσω.
Κατι χανεις,κατι κερδιζεις.
Μπορει να ισχυει,δεν το ξερω να πω την αληθεια(εννοω αν γελανε μαζι του).
Κι ομως,απο συνεντευξεις ή μιλωντας μερικες φορες με "κανονικους" μουσικους(και καποιους θεωρουμενους εξαιρετους στη πιατσα) αρκετοι μου εχουν φανει πολυ ανοιχτομυαλοι ακομα και στη γνωμη ή την κριτικη,ακομα και απο απλους ακροατες σαν εμας.
Δεν ξερω αν ειναι ο κανονας,κατι λεει ομως.
Αυτοι που εμεις λεμε "ειδικοι",εκεινοι,απο μεσα,μπορει να το βλεπουν αλλιως.
Αυτα τα ολιγα.?