Του λογου μου παλι,αρχισε να μου αρεσει πιο πολυ ο Μασσας απο τοτε που τα αλμπουμς του αλλαξαν σε οτι αφορα το συνθετικο κομματι(John Henry,Black rock).
Μεχρι τοτε μου φαινοταν πολυ καλος χωρις να με ενθουσιαζει παντα το,οντως,εντυπωσιακο του παιξιμο.
Οταν ομως ξεφυγε καπως απο το πιο "κλασσικο" μπλουζ και αποφασισε να γραψει κομματια-και να συμπεριλαμβανει τετοιου τυπου διασκευες στους δισκους του μια και εχει αρκετες-που πατανε μεν εκει αλλα ξεφευγουν και εχουν πιο πολυ τη δικη του σφραγιδα,αρχισε να μου αρεσει πολυ περισσοτερο.
Και μεσα σε αυτο το πλαισιο και το ιδιο το παιξιμο του.
Αρχισε να εχει,στα δικα μου αυτια παντα,μια κατευθυνση που μου αρεσε.
Πραγμα που δε συνεβαινε παντα στα πιο παλια του.
Τωρα αν ολα αυτα ηταν θεμα μαρκετινγκ η οχι δε με απασχολει καθολου.
Βεβαια δεν ειμαι και ακροατης απαιτησεων,δεν το ψειριζω πολυ,ειμαι ρηχος.
Αν μου αρεσει,καλως,αν οχι ΟΚ,δεν καθομαι να σκεφτω πως τι και γιατι.
Η αληθεια ειναι οτι με ολους συμβαινει το ιδιο,αν δε μου κανουν συνθετικα,οσο καλα και να παιζουν στο τελος μου προκαλουν βαρεμαρα.Το γμτο παιξιμο με φτιαχνει πολυ οταν το ακουω μεσα σε ενα δυνατο κομματι,αλλιως αρχικα εντυπωσιαζομαι και μετα,κενο.
Οσο για το αν παει τα μπλουζ παραπερα,ποιος τα εχει παει τελικα?
Μεγαλη συζητηση.
Κι ο SRV φρεσκια αποψη,σαν παιξιμο πιο πολυ,εφερε στα πραγματα και αυτο ηταν που χρειαζοταν εκεινη την εποχη.
Δεν επαιξε κατι αλλο απο τα ηδη υπαρχοντα,ο τροπος του ηταν τετοιος που αλλαξε το ολο σκηνικο.
Και ποιος νοιαζεται τελικα?
Εξαιρω απο ολα αυτα μπλουζιστες οπως ο ΒΒ,η ο Freddie King πχ,ειναι μια αλλη ειδικη κατηγορια στο μυαλο μου.
Mετα απο αυτα τα ολιγα??,ωραιο το βιντ Αετε,να βαζεις και τετοια και τα αλλα τα της κλασσικης κιθαρας,να γουσταρουμε.
Και βεβαιως να καταχραστω και να σκισω το νημα σου,λιγες ωραιες πενιες παρακατω απο δυο γιγάντους παρεα με τους T-Birds: